Η Χάρη του βαπτίσματος........................

Υπάρχει μια συγκλονιστική μαρτυρία από έναν Αγιορείτη, τον πατέρα Συμεών, πού κατάγεται από το Περού.
Όταν ήταν μικρός, ή μητέρα του στο Περού του έλεγε:

-Εσύ, όταν θα μεγαλώσεις, θα φορέσεις μαύρα. Δεν ξέρω τι θα είναι αυτά τα μαύρα. Θα ζήσης σ’ ένα μέρος, πού δεν θα είναι νησί, και μόνο με βάρκα θα πηγαίνεις εκεί.

Μεγάλωσε, σπούδασε και γύρισε όλον τον κόσμο. Πήγε και στο Παρίσι, εκεί γνώρισε έναν’ Ορθόδοξο μοναχό, και ελκύστηκε στην Ορθοδοξία, γιατί ήταν παπικός.

Ταξίδεψε στο Άγιον Όρος κι εκεί ο Θεός έκαμε το θαύμα του! Βαπτίσθηκε, έγινε μοναχός με το όνομα Συμεών και αργότερα ιερεύς.
Ύστερα από αρκετά χρόνια, πήγε στην πατρίδα του, στο Πε­ρού, όπου κατήχησε και βάπτισε την μητέρα του σε μια λίμνη. Τρεις φορές την έπιασε, την βούτηξε μέσα στο νερό και την σή­κωσε. Μετά την τρίτη ανάδυση, σηκώθηκε ή μητέρα του ψηλά και φορούσε έναν ωραιότατο λευκό χιτώνα, έμεινε για μια στιγμή ακί­νητη… κι ύστερα έπεσε κάτω και λιποθύμησε.

Τα αδέλφια του, όρμισαν να τον λυντσάρουν γιατί νόμισαν ότι τη μάνα τους την έπνιξε ο αδελφός τους, ο καλόγερος. Μόλις όμως πλησίασαν κοντά, άρχισε να σηκώνεται ή γυναίκα και είπε τα έξης:

-Μετά την τρίτη κατάδυση και ανάδυση, όταν σηκώθηκα, άστρα­ψε όλος ο τόπος και γέμισε όλος από φως, μια υπέρλαμπρη φωτο­χυσία. Αυτό το φως με έντυσε με ενδύματα ολόχαρο, ολόφωτεινα, ολόλαμπρα. Αυτό το φως μπήκε και μέσα μου, με πλημμύρισε ολό­κληρη, με έπνιξε, με κατέφαγε, με εξαΰλωσε, μέσα και έξω και με έκανε κυριολεκτικά φωτοφόρο.
Ήταν δε τόσο δυνατό το φως και τόσο δυνατή ή συγκίνησης πού την κυρίευσε από αυτήν την πλημμύρα της φωτοχυσίας, πού δεν άντεξε και λιποθύμησε. Αυτά τα διηγείτο ο ίδιος ο πατήρ Συ­μεών, σε ευλαβείς προσκυνητές.

Να τα θαύματα, πού γίνονται στο Μυστήριο του αγίου Βαπτί­σματος.

ΓΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΒΙΩΜΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ. ΠΡ. ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ



http://istologio.org

Καλημέρα!

Καλημέρα!

Καλή συνέχεια στην εβδομάδα σας!

.

Γάμος.....?

Αυτός που αληθινά αγαπά είναι υπομονετικός και ευγενικός. Δεν ζηλεύει, δεν μιλάει άσχημα και δεν φέρεται με εγωισμό και αγένεια. Αυτός που αληθινά αγαπά δεν φέρεται άσχημα, δεν είναι απαιτητικός, δεν θυμώνει και δεν βάζει στο νου του κακούς λογισμούς. Δεν του αρέσει η αδικία και χαίρεται με την αλήθεια. Αυτός που αληθινά αγαπά, ανέχεται όλα τα σφάλματα των άλλων, δεν χάνει ποτέ την πίστη του και την ελπίδα του και αντιμετωπίζει υπομονετικά όλες τις δυσκολίες. Αυτός που αληθινά αγαπά, εκφράζει πάντοτε και σε όλους την αγάπη του ότι και αν συμβεί.

Κορινθ. 13: 4-8 (Ελεύθερη απόδοση)

Χαρακτηριστικά των "δύσκολων συντρόφων"

# Είναι τόσο πιεσμένοι από τις ατομικές τους ανάγκες και επιθυμίες ώστε είναι αναγκασμένοι να υπηρετούν και να φροντίζουν μόνο τον εαυτό τους.

# Δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες των άλλων. Απαιτούν όμως οι άλλοι να ανταποκρίνονται στις δικές τους ανάγκες.

# Αν αποκαλυφθεί στην πράξη μια σημαντική αδυναμία τους θα νιώσουν αισθήματα μειονεκτικότητας και ανασφάλειας και είναι πιθανόν να εκδηλώσουν κρίση άγχους και κατάθλιψης. Αν σε κάποια περίσταση κατορθώσεις να τους αλλάξεις γνώμη με λογικά επιχειρήματα θα βιώσουν έντονη εσωτερική σύγκρουση και ταραχή. Η συνειδητοποίηση και η αποδοχή ενός σφάλματος δεν οδηγεί σε διόρθωση αλλά σε θλίψη και συντριβή.

# Οι συμφωνίες που κάνουν ισχύουν μόνο υπό τον όρο ότι δεν θα νιώσουν ενόχληση από όσα συμφωνήθηκαν. Εάν ενοχληθούν η συμφωνία ακυρώνεται και όλοι πρέπει να ακολουθήσουν τις δικές τους προτάσεις. Ισχύει πάντοτε η δικτατορία του αδυνάτου.

# Ανάμεσα στην έκφραση της αγάπης τους και της οργής τους δεν υπάρχει καμιά απόσταση. Οποιαδήποτε στιγμή, για οποιονδήποτε ασήμαντο λόγο είναι δυνατόν να εκραγούν εναντίον σου.

# Θα σε αναγκάσουν να σκέφτεσαι, να συμπεριφέρεσαι και να εκφράζεσαι όπως εκείνοι θέλουν. Κάθε φορά που κάνεις ή εκφράζεις κάτι που δεν αποδέχονται θα ακολουθεί σύγκρουση.

# Θέλουν να τους επιβεβαιώνεις συνεχώς με έργα και με λόγια ότι τους αγαπάς και τους υπολογίζεις πάνω από οτιδήποτε άλλο.

# Όταν λένε σ' αγαπώ εννοούν «Πρόσεχε διότι έχω επενδύσει πάνω σου και τώρα είσαι βαριά υποχρεωμένος να με φροντίζεις και να με ευχαριστείς».

# Κάνουν σεξ μόνο αν το θελήσουν και με τον τρόπο που θα το θελήσουν. Δεν μπορούν να διαισθανθούν τι είναι αυτό που εσύ θα ήθελες. Εστιάζουν στην ικανοποίηση μόνο του εαυτού τους. Αν προσπαθήσουν να σε ικανοποιήσουν το κάνουν για να σε υποχρεώσουν και να σε δεσμεύσουν.

# Σε προσκαλούν συχνά για να τους βοηθήσεις να κάνουν αυτονόητα και πανεύκολα πράγματα όπως: να τους φτιάξεις καφέ, να τους φέρεις νερό, να σηκώσεις ένα τσουκάλι ή να τους βρεις το τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης.

# Είναι βέβαιοι εσύ είσαι ο θύτης και αυτοί τα θύματα. Αλίμονο σου αν προσπαθήσεις να εκφράσεις διαφορετική άποψη.

# Δεν τακτοποιούν το σπίτι όταν χρειάζεται ή σύμφωνα με κάποιο πρόγραμμα αλλά μόνο όταν τους έλθει η διάθεση ή νιώσουν την ανάγκη. Μετά την καθαριότητα απαιτούν όλοι στο σπίτι να είναι απόλυτα προσεκτικοί. Διαμαρτύρονται συνεχώς για την ακαταστασία των άλλων. Οι ίδιοι όμως όταν είναι "πεσμένοι" είναι δυνατόν είναι να αφήσουν τα πιάτα άπλυτα και τα ρούχα τους πεταμένα δεξιά και αριστερά για μέρες.

# Στην επικοινωνία δεν τους ενδιαφέρει αυτό που συζητείται αλλά η υπεράσπιση του εαυτού τους και η θετική επιβεβαίωση σε ερωτηματικά όπως: αξίζω; έχω δίκιο; τα λέω καλά; με σέβεται; με εκτιμά; αρέσω; είμαι σημαντικός γι αυτόν -ην; με αγαπά;

# Αν προσπαθήσεις να κάνεις όλα όσα σου ζητούν, αν ξεχάσεις όλες τις δικές σου ανάγκες, αν αποδεχτείς να αγιάσεις μέσα από τη θυσία, τη συντριβή και την υπακοή τότε και πάλι θα σε βλέπουν εχθρικά και θα πιστεύουν ότι καθόλου δεν τους νοιάζεσαι.

# Όταν σε ρωτάνε αν τους αγαπάς εννοούν: Με δέχεσαι και με στηρίζεις άνεϋ όρων; Δέχεσαι όλες τις αδυναμίες μου; Θα είσαι πάντα κοντά μου; Θα με βοηθάς σε όλα; Μπορώ να νοιώθω ασφάλεια δίπλα σου;

# Όταν επικοινωνείς μαζί τους είναι σαν να χορεύεις σε ναρκοπέδιο. Με οποιαδήποτε κίνησή σου είναι πολύ πιθανόν να πυροδοτήσεις τους εκρηκτικούς μηχανισμούς που κρύβονται μέσα τους και να προκαλέσεις έκρηξη.

# Σε κάθε ευκαιρία μειώνουν με προσβλητικά και υβριστικά λόγια εσένα και τα πρόσωπα που εκτιμάς και σέβεσαι.

# Είναι πάντα κουρασμένοι, πεσμένοι και εκνευρισμένοι. Αν κάποτε συμβεί να είναι ευδιάθετοι … μη χαίρεσαι! Πολύ σύντομα η κακή τους διάθεση θα επανέλθει δριμύτερη.

# Αν τους προτείνεις να επισκεφθούν κάποιον ειδικό θα το αρνηθούν διότι πιστεύουν πως δεν τους χρειάζεται βοήθεια. Αν τελικά επισκεφτούν τον ειδικό θα ευχαριστηθούν με την συνεργασία μόνο στο βαθμό που ο ειδικός υποστηρίζει, ενισχύει και δικαιώνει τον τραυματισμένο τους εγωισμό. Αν υποψιαστούν ότι ο ειδικός τους προτρέπει να αναλάβουν την ευθύνη για να αλλάξουν τη συμπεριφορά τους θα διακόψουν τη συνεργασία.

# Σε ξυπνούν το πρωί με φωνές διότι θυμήθηκαν κάτι που έκανες πέρυσι.

# Κάνουν τα πάντα για να έχουν αυτοκόλλητη σχέση με τα παιδιά τους και μετά διαμαρτύρονται και τα μαλώνουν αν είναι εξαρτημένα.

# Παρερμηνεύουν και παρεξηγούν πάντοτε τις προθέσεις, τα λόγια και τη συμπεριφορά σου.

# Αν σε έχουν κάνει κόσκινο και αισθάνεσαι ότι δεν αντέχεις άλλο θα πρέπει να συνεχίσεις να τους στηρίζεις χωρίς να δείχνεις ότι βασανίζεσαι. Μην ξεχνάς ότι δεν σου επιτρέπεται να εκφράζεις αρνητικά συναισθήματα.

# Είσαι γι' αυτούς η εξιδανικευμένη μορφή του πατέρα, της μητέρας, του φίλου, του υπηρέτη και του θεραπευτή και είσαι υποχρεωμένος να τους προσφέρεις όσα στερήθηκαν από αυτούς.

# Δεν συγχωρούν σφάλματα. Πληγώνονται αν πεις ή κάνεις κάτι που δεν τους αρέσει και δεν το ξεχνούν ποτέ. Αν οι ίδιοι κάνουν κάποιο λάθος προσπαθούν με κάθε τρόπο να ρίξουν το φταίξιμο σε εσένα.

# Διαμαρτύρονται συνεχώς ότι δεν τους αγαπάς, ότι δεν τους σέβεσαι και δεν τους καταλαβαίνεις.

# Δεν αντέχουν τους συγγενείς και τους φίλους σου. Σε αναγκάζουν να διακόψεις τις σχέσεις μαζί τους και να σχετίζεσαι με όσους εκείνοι θέλουν, όταν το θέλουν και με τον τρόπο που θέλουν.

# Αν συμβεί κάτι πραγματικά δύσκολο αναστατώνονται και χάνουν την ισορροπία τους. Αν αναστατωθείς και εσύ, θα τρομάξουν ακόμη πιο πολύ και θα σε κατηγορήσουν. Αν κρατήσεις την ψυχραιμία σου θα σε θεωρήσουν αναίσθητο και αδιάφορο.

# Τα αρνητικά αισθήματα της δυσφορίας, του άγχους ή του φόβου προσδιορίζουν με υποσυνείδητο τρόπο την αντίληψη και τη συμπεριφορά τους. Δεν σταθμίζουν με ακρίβεια τη σοβαρότητα των περιστάσεων και η ένταση των αντιδράσεών τους είναι δυσανάλογη σε σχέση με τα ερεθίσματα που τις προκάλεσαν. Δεν αξιολογούν τη σοβαρότητα των γεγονότων με βάση τη λογική αλλά με βάση τα συναισθήματά που αναδύονται μέσα τους. Αν αισθάνονται καλά (πράγμα σπάνιο) ίσως αντιδράσουν με καλό τρόπο ακόμη και στις προκλήσεις των άλλων. Αν αισθάνονται άσχημα θα αντιδράσουν άσχημα ακόμη και στις θετικές συμπεριφορές των άλλων.

# Αγοράζουν πράγματα (shopping therapy) όχι γιατί τα χρειάζονται αλλά για να παρηγορήσουν τον εαυτό τους. Απαιτούν να καλύπτουν άμεσα όλες τις καταναλωτικές τους επιθυμίες. Αν διαφωνήσεις θα σου επιτεθούν. Αν τους επιτρέπεις να καταναλώνουν και μετά προκύψει οικονομικό πρόβλημα θα σε θεωρήσουν υπεύθυνο. Αν παραδεχτούν ότι έκαναν περιττά έξοδα θα νιώσουν ανεξέλεγκτες ενοχές και θα μεταφέρουν το φταίξιμο πάνω σου.

# Ισχυρίζονται συχνά ότι θέλουν να χωρίσουν αλλά στην πραγματικότητα τους τρομοκρατεί η ιδέα του χωρισμού. Αν εσύ προσπαθήσεις να χωρίσεις θα σε εμποδίσουν με κάθε τρόπο. Αν μετά από αποτυχημένη απόπειρα χωρισμού, παραμείνεις μαζί τους δείχνοντας αγάπη, θα σε εκδικηθούν. Αν τελικά χωρίσεις θα συνεχίσουν να παρεμβαίνουν και να διαταράσσουν την προσωπική σου ζωή μέχρι να πεθάνεις.

# Κάποιες φορές θα σε βρίζουν με λόγια αισχρά που υπερβαίνουν τη φαντασία σου. Αν την ώρα που σε βρίζουν τολμήσεις να ανταποδώσεις τις ύβρεις ίσως σου επιτεθούν και σε χτυπήσουν. Αν δεν πεις τίποτε θα συνεχίσουν να σε βρίζουν μέχρι να εκτονωθούν και να ησυχάσουν. Μετά την εκτόνωση ίσως νιώσουν ενοχές και θελήσουν να σε αγκαλιάσουν ή ακόμη και να σου ζητήσουν συγνώμη. Αυτό δεν το κάνουν διότι στενοχωρούνται που σε πλήγωσαν αλλά διότι χρειάζονται να νιώσουν ότι η σχέση σας αποκαταστάθηκε για να μη νιώθουν μόνοι. Θέλουν να φαντασιώνουν ότι όλα είναι εντάξει για να μπορούν να διατηρούν την εσωτερική τους ισορροπία.

# Αν παρακολουθήσεις τις "παιδαγωγικές τακτικές" που εφαρμόζουν στα παιδιά θα πάρεις δωρεάν μαθήματα ψυχοπαθολογίας. Θα καταλάβεις, πώς φορτώνονται τα παιδιά με νεύρωση, στα πρώτα χρόνια της ζωής τους. Αν προσπαθήσεις να παρέμβεις για να προστατέψεις τα παιδιά θα προκληθεί σύγκρουση, γεγονός που και πάλι θα επηρεάσει αρνητικά τα παιδιά. Σιγά σιγά θα μάθεις να αποδέχεσαι το κακό για να αποφεύγεις το χειρότερο.


http://www.psyche.gr/engagement.htm

Γάμος........... ή παρθενία;

'Σένα φίλο, πού αντιμετώπιζε δίλημμα γάμου ή παρ­θενίας, ό Γέροντας πρόσφερε πολλές προοπτικές σωτηρίας και τόν απάλλαξε άπό το άγχος τοϋ διλήμ­ματος, πριν ακόμη διαλέξει οτιδήποτε, λέγοντας του: «Μήν ταλαιπωρείσαι άδικα, καταπιέζοντας τόν εαυτό σου ν αποφασίσεις τώρα να διαλέξεις. "Αφησε τόν ε­αυτό σου ελεύθερο άπό τήν επίμονη αυτή σκέψη και δώσε όλη τήν προσοχή σου, πώς νά αγαπήσεις το Χρι­στό, πού σέ αγαπά. Όλα τού Χριστού είναι, παρελθόν, παρόν και μέλλον μας, όπου φανερώνεται ή Πρόνοια Του, μέχρι τήν τελευταία λεπτομέρεια της ζωής μας.

Μπορεί νά κάνεις οικογένεια, μπορεί νά πάς όπου σου αρέσει νά αφιερωθείς. Μπορεί όμως και νά μήν κάνεις τίποτε άπ' αυτά, νά μείνεις στό σπίτι σου, όπως είσαι τώρα. Πάλι σώζεσαι, φτάνει ν' αγαπάς τό Χριστό. Ό Χριστός θα φέρει τή λύση πού σου ταιριάζει περισσότε­ρο, πού θά μιλήσει καθαρά στην ψυχή σου. Μη στενοχω­ρείσαι. Και τώρα επάνω στό δρόμο του Χριστού είσαι».

Ήθελε να γίνει μοναχή, άλλα προκαλούσε τη μητέρα της

χαρακτηριστικό παράδειγμα της συμβουλευτικής τοϋ σεπτού Γέροντα είναι και το ακόλουθο. Πρό ετών μία κοπέλα ευσεβής, τελειόφοιτος της Παντείου, τόν επισκέφθηκε, για να τή συμβουλεύσει και να τήν καθο­δηγήσει σέ μια κρίσιμη απόφαση για τή ζωή της, πού επρόκειτο τήν περίοδο εκείνη οριστικά να πάρει. Ή κοπέλα αυτή εΐχε αποφασίσει να ακολουθήσει τό μοναχι­κό βίο. Αυτό ήταν έκδηλο τήν περίοδο εκείνη στή ζωή της. Ό Γέροντας λοιπόν, παρόλο πού δεν εΐχε πάει ποτέ στο σπίτι της και δέ γνώριζε τους δικούς της, συμβου­λεύοντας την, τής είπε:

- «Παιδί μου, να μήν προκαλείς τή μητέρα σου μέ τις πολλές εικόνες πού έχεις στο δωμάτιο σου. Ξεκρέ­μασε μερικές άπό τόν τοΐχο, δέν πειράζει».

π. Πορφύριος

πηγη

Όσο ξεχνάμε τον εαυτό μας, τόσο μας θυμάται ο Θεός

Όποιος έχει θυσία και πίστη στον Θεό, δεν υπολογίζει τον εαυτό του. Ο άνθρωπος ,όταν δεν καλλιεργήση το πνεύμα της θυσίας, σκέφτεται μόνον τον εαυτό του και θέλει όλοι να θυσιάζωνται γι’ αυτόν. Αλλά όποιος σκέφτεται μόνο τον εαυτό του, αυτός απομονώνεται και από τους ανθρώπους, απομονώνεται και από τον Θεό – διπλή απομόνωση- , οπότε δεν δέχεται την Θεία Χάρη. Αυτός είναι άχρηστος άνθρωπος . Και να δήτε, αυτόν που σκέφτεται συνέχεια τον εαυτό του, τις δυσκολίες του κ.λπ., και ανθρωπίνως κανείς δεν θα του συμπαρασταθή σε μια ανάγκη. Καλά, θεϊκή συμπαράσταση δεν θα έχη, αλλά δε θα έχη και ανθρώπινη. Μετά θα προσπαθή από εδώ-από εκεί να βοηθηθή. Θα βασανίζεται δηλαδή, για να βοηθηθή από ανθρώπους, αλλά βοήθεια δεν θα βρίσκη. Αντίθετα, όποιος δεν σκέφτεται τον εαυτό του, αλλά σκέφτεται συνέχεια τους άλλους, με την καλή έννοια, αυτόν τον σκέφτεται συνέχεια ο Θεός, και μετά τον σκέφτονται και οι άλλοι. Όσο ξεχνάει τον εαυτό του , τόσο τον θυμάται ο Θεός. Να, μια ψυχή φιλότιμη μέσα σε ένα Κοινόβιο θυσιάζεται, δίνεται κ.λπ. Αυτό , νομίζετε, δεν έχει πέσει στην αντίληψη των άλλων; Μπορεί να μην την σκεφθούν οι άλλοι αυτήν την ψυχή που δίνεται ολόκληρη και δεν σκέφτεται τον εαυτό της; Μπορεί να μην την σκεφθή ο Θεός; Μεγάλη υπόθεση! Εδώ βλέπει κανείς την ευλογία του Θεού, πώς εργάζεται ο Θεός.

Στις δυσκολίες δίνει εξετάσεις ο άνθρωπος. Εκεί φαίνεται αν έχη πραγματική αγάπη, θυσία. Και όταν λέμε ότι ένας έχει θυσία, εννοούμε ότι την ‘ώρα του κινδύνου δεν υπολογίζει τον εαυτό του και σκέφτεται τους άλλους. Βλέπεις, και η παροιμία λέει «ο καλός φίλος στην ανάγκη φαίνεται». Θεός φυλάξοι, αν λ.χ. τώρα έπεφταν βόμβες , θα φαινόταν ποιος σκέφτεται τον άλλον και ποιος σκέφτεται τον εαυτό του. Όποιος όμως έχει μάθει να σκέφτεται μόνο τον εαυτό του, σε μια δυσκολία πάλι τον εαυτό του θα σκέφτεται ,και ο Θεός δεν θα τον σκέφτεται αυτόν τον άνθρωπο. Όταν από τώρα δεν σκέφτεται κανείς τον εαυτό του αλλά σκέφτεται τους άλλους, και στον κίνδυνο τους άλλους θα σκεφθή. Τότε ξεκαθαρίζουν ποιοί έχουν πραγματικά θυσία και ποιοι είναι φίλαυτοι.

Αν δεν αρχίση κανείς να κάνη από τώρα καμιά θυσία , να θυσιάση καμιά επιθυμία, έναν εγωισμό, πως θα φθάση να θυσιάση την ζωή του σε μια δύσκολη στιγμή; Αν τώρα σκέφτεται τον κόπο και κοιτάη να μην κοπιάση λίγο παραπάνω από έναν άλλο σε μια δουλειά, πώς θα φθάση στην κατάσταση να τρέχη να σκοτωθή αυτός, για να μη σκοτωθή ο άλλος; Αν τώρα για μικρά πράγματα σκέφτεται τον εαυτό του, τότε που θα κινδυνεύη η ζωή του , πως θα σκεφθή τον άλλον; Τότε θα είναι πιο δύσκολα. Αν έρθουν δύσκολα χρόνια και έχη λ.χ. ο διπλανός του πυρετό και τον δη να πέση στον δρόμο, θα τον αφήση και θα φύγη. Θα πη: «Να πάω να ξαπλώσω , μην πέσω κι εγώ».

Στον πόλεμο παλεύει η ζωή η δική σου με την ζωή του άλλου. Λεβεντιά είμαι να τρέχη ο ένας να γλυτώση τον άλλον. Όταν δεν υπάρχη θυσία, ο καθένας πάει να γλυτώση τον εαυτό του. Και είναι παρατηρημένο ∙ όποιος πάει στον πόλεμο να ξεφύγη, τον βρίσκει εκεί η οβίδα. Πάει δήθεν να γλυτώση και σπάζει τα μούτρα του. Γι’ αυτό να μην κοιτάζη κανείς να ξεφύγη, και ιδίως όταν αυτό είναι εις βάρος των άλλων. Θυμάμαι ένα περιστατικό από τον Αλβανικό πόλεμο. Ένας στρατιώτης είχε μια πλάκα, για να προστατεύη το κεφάλι του. Εν τω μεταξύ χρειάσθηκε να πάη λίγο πιο πέρα και την ακούμπησε κάτω. Πάει αμέσως ο διπλανός του και τον παίρνει. Σου λέει: «Ευκαιρία είναι, θα την πάρω εγώ τώρα». Την ίδια στιγμή, τακ, πετάει ο όλμος επάνω του, τον διέλυσε. Αυτός έβλεπε τα πυρά που έπεφταν και πήρε την πλάκα, για να γλυτώση∙ δεν υπολόγισε τον άλλον που θα γύριζε πάλι. Σκέφθηκε μόνον τον εαυτόν του και δικαιολόγησε κάπως και την πράξη του. «Αφού πήγε λίγο πιο πέρα ο άλλος, μπορώ να την πάρω την πλάκα». Ναι, έφυγε ,αλλά η πλάκα ήταν δική του. Ένας άλλος, όσο συνεχιζόταν ο πόλεμος, προσπαθούσε να γλυτώση. Κανέναν δεν υπολόγιζε. Οι άλλοι βοηθούσαν, αυτός καθόταν στο σπίτι του. Κοίταζε μέχρι την τελευταία ώρα που δυσκόλεψαν τα πράγματα να ξεφύγη. Αργότερα, όταν είχαν έρθει οι Άγγλοι, πήγε στο στρατόπεδο, παρουσιάσθηκε στον Ζέρβα και, επειδή είχε και αμερικάνικη υπηκοότητα, βρήκε ευκαιρία και έφυγε για την Αμερική. Μόλις όμως έφθασε εκεί, πέθανε! Η γυναίκα του η καημένη έλεγε: «Πήγε να ξεφύγη από τον Θεό!». Αυτό πέθανε, ενώ άλλοι που πήγαν και στον πόλεμο έζησαν.

Από το βιβλίο «Πνευματική αφύπνιση» ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Β΄ ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Πηγή: http://pentapostagma.blogspot.com/2010/06/blog-post_8227.html#ixzz0rnlLW4jI
http://vatopaidi.wordpress.com

...όπου υπάρχει υλικός πλούτος εκεί υπάρχει πνευματική φτώχεια....

Είπε ο γέροντας Οι ακτήμονες συγκινούν ακόμη και τους ληστάς οι οποίοι και βοηθούν πολλές φορές τους ακτήμονες όπως και οι ίδιοι οι ληστές βοηθιούνται από το παράδειγμα της ακτημοσύνης τους, αλλά κυρίως από την προσευχή τους να τους φωτίσει ο Θεός να μετανοήσουν και να μη κλέβουν στο εξής.Όταν ξεγελαστούν ληστές και πάνε να τους κλέψουν και δε βρίσκουν πράγματα της προκοπής για να πάρουν , διδάσκονται και από την ακτημοσύνη τους πάλι, αλλά περισσότερο από την καλοσύνη των ακτημόνων , που λυπούνται που έκαναν τόσο κόπο οι ληστές και φεύγουν με άδεια χέρια .Αυτή η λύπη είναι πολύ αισθητή και αλλοιώνει τους ληστές.

Όσοι όμως δεν τηρούμε την υπόσχεση της ακτημοσύνης και μαζέυουμε υλικά πλούτη μαζευουμε και τους ληστές τη νύχτα , και μάς δίνουν και ξύλο, μάς παίρνουν και τα πλούσια πράγματα και μάς αφήνουν μόνο τα φτωχά , τα καλογερικά.Αυτό δηλάδή που δεν εφαρμόσαμε με το Ευαγγέλιο και με το παράδειγμα των Αγίων Πατέρων, τότε το εφαρμόζουμε με το ξύλο των λήστών.

Να μην αναπαύουμε το λογισμό μας , όταν από το ξύλο των ληστών μείνουμε ακτήμονες , αλλ ΄αντιθέτως θα πρεπει να μάς πειράζη η συνείδηση , που δεν είχαμε τηρήσει την ακτημοσύνη και δε σκεφτήκαμε νωρίτερα να τα δίναμε τα πράγματα μόνοι μας., μια που χρειάζονται στους λαϊκούς για να μη κινδυνέψουν να γίνουν κλέφτες να χάσουν και την υπόληψη τπους.Εάν θα είναι και λίγο ευαίσθητοι, θα τους τύπτη και η συνείδηση που έδειραν έναν καλόγηρο, ενώ τού έκαναν καλό στην ουσία έστω και με τον κακό τους αυτό τρόπο.

Ας ξεγυμνώσουμε λοιπόν το κελλί μας από πλούτη και την ψυχή μας από παθη για να έχη νόημα η ζωή μας σαν Μοναχοί διότι όπου υπάρχει υλικός πλούτος εκεί υπάρχει πνευματική φτώχεια.

Ο πλούτος φέρνει και την όλη καταστροφή στην ψυχή, όταν δεν διανέμεται στις φτωχές ψυχές για την ψυχή μας και τις ψυχές των πεθαμένων μας.

Ο πλούτος πνίγει την ψυχή με το πολύ άγχος της αχορτασιάς .Όταν ιδούμε άνθρωπο με μεγάλο άγχος , στενοχώρια και λύπη , ενώ τα έχει όλα (τίποτε δεν του λείπει) πρέπει να γνωρίζουμε ότι του λείπει ο Θεός.


από τις Επιστολές του Γέροντος Παϊσίου.Α Εκδοση 1994, σελ 192.


και ο νοών νοείτω...


http://misha.pblogs.gr/

Η εκκλησία του Αγ. Ούρου, επαναλειτούργησε χάρη της Ελληνικής Δύναμης Κοσόβου .....

Στα βίαια γεγονότα του Μαρτίου του 2004, ήταν ένα από τα θρησκευτικά μνημεία που βίωσε "κατάσαρκα" το μένος των διαδηλωτών κι υπέστη σοβαρές ζημιές.

Πριν από λίγες ημέρες, οι καμπάνες στο ναό του Αγίου Ούρου, στο Ουρόσεβατς / Φεριζάι (σ.σ. η πρώτη είναι η σερβική και η δεύτερη η αλβανική ονομασία), χτύπησαν και πάλι, χάρη στις φιλότιμες προσπάθειες επαναλειτουργίας του ναού από την Ελληνική Δύναμη Κοσόβου (ΕΛΔΥΚΟ-2).

Όπως δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο διοικητής της ΕΛΔΥΚΟ-2 και πρωτοστάτης της όλης προσπάθειας, συνταγματάρχης Γιώργος Χατζηθεοφάνους, πριν από μερικές ημέρες, στις 11 Σεπτεμβρίου, τελέστηκε θεία λειτουργία από το Μητροπολίτη Μαυροβουνίου και Τοποτηρητή Κοσόβου, Αμφιλόχιο, συλλειτουργούντων άλλων Σέρβων ιερέων και του πατέρα Παρθένιου από τη Θεσσαλονίκη.

Τη θεία λειτουργία παρακολούθησαν και 150 Σέρβοι, παλιοί κάτοικοι του Ουρόσεβατς/ Φεριζάι, οι οποίοι έφυγαν από την πόλη στον πόλεμο κι επέστρεψαν, πριν από λίγες ημέρες, από τη Σερβία, όπου διαμένουν πλέον μόνιμα, για να δώσουν το "παρών" στη θεία λειτουργία.

"Η συγκίνηση ήταν μεγάλη", σημείωσε ο Έλληνας συνταγματάρχης, ο οποίος παρέστη στη θεία λειτουργία, μαζί με άλλα στελέχη της ΕΛΔΥΚΟ-2 κι Έλληνες αστυνομικούς της EULEX.

Η κατασκευή του Αγίου Ούρου (το πλήρες όνομα της εκκλησίας είναι Καθεδρικός Ναός του Αγίου Βασιλέα Ούρου) ολοκληρώθηκε το 1933, από τον αρχιτέκτονα Γιόζεφ Μιχαήλοβιτς. Ήταν η μεγαλύτερη εκκλησία της πόλης του Ουρόσεβατς και χτίστηκε προς τιμήν του πολιούχου της, ενός παλιού Σέρβου βασιλιά, που έγινε άγιος.

Κατά τη διάρκεια των σοβαρών επεισοδίων του Μαρτίου του 2004, η εκκλησία καταλήφθηκε από Αλβανούς διαδηλωτές και υπέστη σοβαρές ζημιές. Τότε, η Ελληνική Δύναμη που φρουρούσε το ναό είχε αναγκαστεί να αποχωρήσει, κάτω από ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες, αφού δεν μπορούσε να κάνει χρήση όπλων εναντίον αμάχων.

Έκτοτε, η εκκλησία παρέμεινε κλειστή, με συρματοπλέγματα, μπάζα, λόφους από χώματα και σκουπίδια κι έντονη βλάστηση. Την εικόνα αυτή της εγκατάλειψης θέλησε να αλλάξει η Ελληνική Δύναμη, που βρήκε σ' αυτή την προσπάθεια συμπαραστάτες κι αρωγούς, όπως υπογραμμίζει ο συνταγματάρχης Χατζηθεοφάνους, όλους τους φορείς της περιοχής, το δήμαρχο, τον ιμάμη, τον καθολικό επίσκοπο της περιοχής κ.ά.

Παράλληλα, στο κάλεσμα αυτό ανταποκρίθηκαν και οι στρατιωτικοί ιερείς της KFOR (ένας Αμερικανός ταγματάρχης, ένας Ουκρανός, επίσης ταγματάρχης κι ένας Γερμανός αντισυνταγματάρχης), καθώς επίσης εκπρόσωποι της EULEX και του ΟΑΣΕ.

Μάλιστα, σε μια συμβολική ενέργεια, όλοι μαζί, στις 18 Αυγούστου του τρέχοντος έτους, μετέβησαν στην εκκλησία, προκειμένου να κηρύξουν την έναρξη των εργασιών αποκατάστασης των ζημιών και του περιβάλλοντα χώρου. Εργασίες, οι οποίες διήρκεσαν 10 ημέρες και στο πλαίσιο αυτό απομακρύνθηκαν περίπου 50 φορτηγά με μπάζα, χώματα, συρματοπλέγματα και σκουπίδια, δίνοντας τη δυνατότητα επαναλειτουργίας του ναού.

Ο Μητροπολίτης Αμφιλόχιος επέδωσε στο συνταγματάρχη Χατζηθεοφάνους ευχαριστήρια επιστολή γι' αυτή την πρωτοβουλία της Ελληνικής Δύναμης Κοσόβου, ενώ την τελετή στον ιερό ναό του Αγίου Ούρου κάλυψαν τόσο σερβικά όσο και τοπικά ΜΜΕ.


http://www.romfea.gr

Καλημέρα!

Καλημέρα!!

.

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΠΡΙΝ 30 ΧΡΟΝΙΑ-ΓΕΡ. ΓΑΒΡΙΗΛ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΗΣ #1

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΠΡΙΝ 30 ΧΡΟΝΙΑ-ΓΕΡ. ΓΑΒΡΙΗΛ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΗΣ #2

Καλημέρα!

Καλημέρα σε όλους!

.

Καλημέρα, καλή εβδομάδα!

Καλημέρα!

Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

.

Καλημέρα και καλό Σαββατοκύριακο!

Καλημέρα! Καλό Σαββατοκύριακο!

.

Ο Σισανίου στη εορτή του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού

Σιατίστης Παύλος: "δεν έχω καμία αμφιβολία πως αν ζούσε σήμερα ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός θα γκρέμιζε τα σχολεία"

Λάβρος κατά των σύγχρονων εφιαλτών που προσπαθούν να αλλάξουν την ιστορίας μας, να αλώσουν τις ψυχές μας, να ξεριζώσουν την πίστη μας, ήταν ο Σεβ. Μητροπολίτης Σιατίστης κ. Παύλος.

Ο Μητροπολίτης Σιατίστης αναφερόμενος στον εορτάζοντα Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, μεταξύ άλλων τόνισε ότι «ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός ήθελε τα παιδιά στο σχολείο να μαθαίνουν την αλήθεια, προσωπικά δεν έχω καμία αμφιβολία πως αν ζούσε σήμερα ο Άγιος θα γκρέμιζε τα σχολεία. Γιατί τα σχολεία τα σημερινά προσπαθούν να μάθουν στα παιδιά η να μην μάθουν, όλα αυτά που ήθελε ο Άγιος Κοσμάς».

Επίσης ο Μητροπολίτης Παύλος τόνισε: «Το γεγονός ότι σήμερα ακούμε νέα παιδιά που δυστυχώς καταστρέφουν την ζωή τους, παίρνοντας ναρκωτικά να μας λένε, πες μου εσείς γιατί να μην πάρω… αυτό σημαίνει ότι η σημερινή παιδεία και η οικογένεια είναι χρεοκοπημένες. Γιατί είναι ανίκανες να εξηγήσουν στα παιδιά το γιατί να ζουν!»

«Το σημερινό σχολείο είναι ένα σχολείο που βασανίζει τα παιδιά. Το σημερινό Υπουργείο Παιδείας λέει: πρώτα ο μαθητής, εγώ ερωτώ που είναι ο μαθητής, που βρίσκεται ο μαθητής; Δεν υπάρχει πουθενά, γι’ αυτό έχουμε αυτά που έχουμε, δηλαδή την αντίδραση των παιδιών μας», πρόσθεσε χαρακτηριστικά ο κ. Παύλος.

Χαρακτηριστική ήταν στιγμή όταν ο Μητροπολίτης Σιατίστης, αναφέρθηκε στην προσφορά του Αγίου Κοσμά για την σωτηρία του Γένους μας.

«Εάν δεν υπήρχε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, πολλοί σήμερα θα φορούσαμε φέσι. Χάρις το μοναδικό του έργο, ποιος άλλος γύρισε την Ελλάδα ολόκληρη», ανέφερε ο κ. Παύλος.

Για να προσθέσει: «Δεν είναι διαφορετικές οι εποχές μας, τότε υπήρχε η Τουρκιά που ήθελε να αφαιρέσει την πίστη από τις ψυχές των Ελλήνων. Γιατί ήθελαν οι Τούρκοι να αλλάξουν την πίστη; Γιατί ήξεραν…»

«Σήμερα λοιπόν επιχειρούν πάλι, σήμερα οι παγκοσμιοποίηση που απειλεί να μας κάνει πολτό και κιμά όλους μας, χωρίς ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, χωρίς πίστη, χωρίς αγάπη στην πατρίδα», συμπλήρωσε χαρακτηριστικά ο Μητροπολίτης Σιατίστης.

Επίσης τόνισε: «Βλέπω μπροστά μου τον πόλεμο για την ιστορία μας, και δυστυχώς ο πόλεμος αυτός γίνεται από σύγχρονους εφιάλτες, από ανθρώπους με ελληνική φωνή, αλλά πουλημένος στις δυνάμεις εκείνες που θέλουν να τσακίσουν τους Έλληνες».

Ο ΣΚΑΙ είναι πουλημένος

Ο κ. Παύλος αναφερόμενος στα ντοκιμαντέρ του τηλεοπτικού σταθμού «ΣΚΑΙ», τόνισε τα εξής: «Ο ΣΚΑΙ είναι ένας σταθμός πουλημένος στις ξένες δυνάμεις και το λέω μετά λόγου γνώσεως, ένας σταθμός που πάλι προκάλεσε την αγανάκτηση του κ. Μπαμπινιώτη. Όταν την Μ. Παρασκευή την ιερότερη ημέρα του Ορθοδόξου Χριστιανισμού πρόβαλε ένα άθλιο ντοκιμαντέρ ανιστόρητο και ατεκμηρίωτο ιστορικά, μόνο και μόνο για να υβρίσει και να βλασφημήσει το πρόσωπο του Θεανθρώπου Θεού.»

«Οι εφιάλτες είναι παρόντες και είναι σημαντικό να το καταλάβουμε, ώστε να ξυπνήσουμε γιατί γι’ αυτούς τους εφιάλτες αγωνίστηκε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Όλοι σήμερα επιχειρούν να ξεχάσουμε την ιστορία μας», συμπλήρωσε ο κ. Παύλος.

Ο Μητροπολίτης Σιατίστης κ. Παύλος, ανέφερε ένα φοβερό γεγονός τονίζοντας ότι «ένας δημοσιογράφος λίγο πριν κοιμηθεί ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, μου εμπιστεύθηκε τα εξής: ετοιμάζεται νέο τσουνάμι εναντίον της Εκκλησίας, έγινε σύσκεψη καναλαρχών με ένα στόχο, να πολεμήσουμε την Εκκλησία. Να που εφιάλτες είναι σήμερα εδώ.»

Τέλος αναφερόμενος στην οικονομική κρίση, ο δυναμικός Ιεράρχης τόνισε: «Μη γελιέστε ο τόπος μας, δεν είναι στο χείλος του γκρεμού, έχει αρχίσει να πέφτει. Αυτά που έρχονται σε πολύ λίγο χρόνο θα είναι πάρα πολύ δύσκολα, θα ματώσουμε από εδώ και πέρα όλοι μας.»

Πηγή: romfaia.gr

Καλημέρα!

Καλημέρα!

Με το καλό να ολοκληρώσετε την εργασία σας ή τις διακοπές σας.

.

Καλημέρα!

Καλημέρα!

.

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ Π ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΨΑΝΗΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΚΗ ΖΩΗ.....6

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ Π.ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΨΑΝΗΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΚΗ ΖΩΗ....5

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ Π.ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΨΑΝΗΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΚΗ ΖΩΗ.....4

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ Π.ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΨΑΝΗΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΚΗ ΖΩΗ....3

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ Π.ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΨΑΝΗΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΚΗ ΖΩΗ....2

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ Π.ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΨΑΝΗΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΚΗ ΖΩΗ...1

Από την Σιμωνόπετρα στη Γαλλία......

o Στάλιν και η οσία Ματρώνα

Στην σύγχρονη Ρωσία, βλέπουμε εικόνες οι οποίες θα ήταν αδιανόητες έως πριν από μερικά χρόνια, όπως λχ τον πρόεδρο και τον πρωθυπουργό τού κράτους να εκθειάζουν την θέση της Ορθόδοξης Εκκλησίας , να παρίστανται σε όλες τις μεγάλες γιορτές της και να συνομιλούν επί ίσοις όροις με τους προκαθημένους της.

Ποιός θα μπορούσε να φανταστεί ότι ένας κορυφαίος πράκτορας της ΚGB,του κατ΄εξοχήν μηχανισμού δίωξης της Εκκλησίας, όπως είναι ο Βλαντιμίρ Πούτιν, θα σταυροκοπιέται περήφανα μέσα στον καθεδρικό ναό της Μόσχας!!!

Σε αυτό το κλίμα, ένας ιερέας της Αγίας Πετρουπόλεως ο π. Ευστάθιος Ζάκωφ ανάρτησε στον ναό όπου είναι εφημέριος την εικόνα της οσίας Ματρώνας τής τυφλής να συνομιλεί με τον Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς, γνωστότερο ως Στάλιν.

Λέγεται ότι ο Στάλιν επισκεπτόταν την χαρισματική γερόντισσα τον καιρό του μεγάλου πολέμου και την συμβουλευόταν ...

Βεβαίως δεν μπορεί να λησμονήσει κανείς ότι ο Στάλιν δίωξε σκληρότερα από κάθε άλλον, τους χριστιανούς (και όχι μόνο) της πρώην ΕΣΣΔ .

Η ίδια η οσία Ματρώνα υπήρξε θύμα αυτών των διωγμών.Όπως επίσης δεν μπορεί να λησμονήσει κανείς ότι υπό την ηγεσία του Στάλιν και με την επίσημη σύμπραξη της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ρωσίας, ηττήθηκε ο χιτλερικός Άξονας

Ίσως να σκέφτεται κάπως έτσι και ο π. Ευστάθιος, όταν λέει ότι «ο Στάλιν είναι ένας από τους πατέρες αυτής της χώρας, άσχετα από το πόσο κακός ήταν».

Αν σκεφτεί κανείς ότι επί Στάλιν η Ρωσία έγινε υπερδύναμη -και πιθανότατα ισχυρότερη των ΗΠΑ- μπορεί να αντιληφθεί την έλξη που συνεχίζει να ασκεί η προσωπικότητα του σε ορισμένους αλλά και τις φιλοδοξίες ενός σημαντικού τμήματος της σύγχρονης ρωσικής κοινωνίας για επιστροφή στην αίγλη και ισχύ τού, όχι πολύ μακρινού, παρελθόντος.

http://misha.pblogs.gr

Καλημέρα!

Καλημέρα!

Καλή συνέχεια!

.

Το στοιχείο της αγάπης...........

Ένα άλλο στοιχείο βασικό είναι το στοιχείο της αγάπης. Εδώ πάλι δεν πρόκειται για συναίσθημα. Πρέπει μερικές λέξεις διαρκώς να τις επεξηγούμε. Ούτε πρόκειται για μια σχέση η οποία προέρχεται από αναγκαστικότητα, χωρίς ελευθερία. Και προσέξτε, διότι είναι τόσο βαθύ αυτό, ώστε μας ξεφεύγει. Αναγκαστικότητα περιέχουν όλες οι σχέσεις οι οποίες υπαγορεύονται από νόμους, όπως είναι και οι βιολογικοί νόμοι. Ή οι αισθητικοί νόμοι για τον Πλάτωνα, κυρίως για τους αρχαίους Έλληνες, ο έρως ήταν βασικό πράγμα. Τα αναλύει πολύ ωραία αυτά ο Συκουτρής, να διαβάσετε οπωσδήποτε όταν θα έχετε καιρό το Συμπόσιο, την Εισαγωγή του. Κάνει διάκριση μεταξύ αγάπης Χριστιανικής και έρωτος Πλατωνικού. Και αποδεικνύει ότι στον Παλατωνικό έρωτα, η έλξη του καλού, που σημαίνει του ωραίου, είναι ακαταμάχητη. Δεν μπορείς το καλό να μην το αγαπάς, να μην σε έλκει το καλό. Επομένως έχουμε μία αισθητική αναγκαιότητα, που επικρατούσε στον αρχαίο Ελληνισμό. Επίσης μπορεί να έχεις μίαν ηθική αναγκαιότητα. Έναν καλό άνθρωπο δεν μπορεί παρά να τον αγαπάς. Ή μία βιολογική αναγκαιότητα. Όπου υπάρχει αναγκαιότης δεν πρόκειται για αυτό που λέμε εδώ «αγάπη».

Και πώς θα αποδειχθεί ότι δεν υπάρχει αναγκαιότης ή ότι υπάρχει; Πώς θα αποδειχθεί ότι δεν έχω σε μία περίπτωση αυτή την αναγκαιότητα; Όταν είναι δυνατόν να αντιστρέψεις τους όρους, και εδώ είναι που το Ευαγγέλιο ακριβώς έφερε τη μεγάλη επανάσταση. Και λέγει σε μια υποσημείωσή του ο Συκουτρής, η μεγάλη επανάσταση είναι αυτή: Εάν ο Σατανάς ρωτούσε το Θεό: «γιατί αγαπάς τους ανθρώπους, πες μου ένα λόγο, αφού οι άνθρωποι είναι έτσι κι έτσι… βλέπεις τα χάλια τους», θα τον έφερνε λέει σε δύσκολη θέση. Πού να βρεις λόγο να αιτιολογήσεις μια τέτοια αγάπη; Πού να βρεις λόγο να αιτιολογήσεις την αγάπη προς τον αμαρτωλό; Που τα πάντα μα τα πάντα δείχνουν ότι αξίζει για περιφρόνηση όχι για αγάπη. Ακριβώς τότε αποδεικνύεις ότι αγαπάς ελεύθερα. Και δεν αγαπάς διότι πρέπει ν’ αγαπήσεις, αγαπάς διότι ελεύθερα θέλεις ν’ αγαπήσεις. Λοιπόν όλα αυτά τα λέω για να πω, ότι όταν μιλάμε για γνώση που περιέχει την αγάπη, πρέπει να περιέχει και την ελευθερία.

Και επομένως μιλάμε για μια αγάπη, η οποία δεν προέρχεται από τέτοιου είδους αναγκαιότητες, οποιασδήποτε μορφής και της πιο λεπτής και της πιο πνευματικής, όπως θα λέγαμε ή ηθικής. Ο Θεός αγαπά ακριβώς κατ’ αυτό τον τρόπο, και αυτό είναι που αποκαλύπτει ο Χριστός. Αποκαλύπτει μιαν Αγάπη του Θεού ελεύθερη σε τέτοιο σημείο που δεν δεσμεύεται από την αμαρτωλότητα του ανθρώπου. Εάν βγάλετε από το Ευαγγέλιο την αγάπη προς τον αμαρτωλό, πέφτει ολόκληρη η ελευθερία της αγάπης του Θεού. Γιατί το ν’ αγαπάς τον δίκαιο και τον καλό είναι σχεδόν αναπόφευκτο. Το ν’ αγαπάς όμως τον αμαρτωλό και να πεθαίνεις για τον αμαρτωλό, όπως κάνει ο Χριστός, αυτό είναι πια τρέλα, ανοησία, ελευθερία όμως.

Το τρίτο στοιχείο που έχει η αγάπη, για την οποία μιλούμε ως γνωστικό μέσο – και προσέξτε, σιγά σιγά φθάνουμε, στο καίριο σημείο – είναι ότι μόνο μέσω ενός πλέγματος σχέσεων μπορείς να γνωρίσεις το Θεό. Εάν δεν υπάρχει αγαπητική σχέση, εάν δεν υπάρχει αγάπη δεν μπορεί να γνωρίζει κανείς το Θεό. Και εδώ φθάνουμε τώρα σε ένα σημείο θα έλεγα οφθαλμοφανέστατο στην Καινή Διαθήκη: Θα μπορούσαμε να δούμε μερικά χωρία που λένε αυτό το περίεργο, αν και τόσο απλό, ότι εάν δεν αγαπά κανείς, δεν γνωρίζει το Θεό. Ο Παύλος στην Α΄ προς Κορινθίους, η οποία, όπως σας είπα κι άλλη φορά, ασχολείται με το θέμα της γνώσεως και είναι ακριβώς εκπεφρασμένη αυτή η θεματολογία του, καταλήγει, καυχώνται πολλοί ότι έχουν γνώση! Και βέβαια πρέπει να δούμε τώρα τι θα πει να έχεις γνώση. Λέγει ο Παύλος στο κεφ. 8/η΄: «η γνώσις φυσιοί η δε αγάπη οικοδομεί». Και λέει εκεί τη φράση: «ει δε τις δοκεί ειδέναι τι ουδέπω ουδέν έγνωκε καθώς δει γνώναι. Ει δε τις αγαπά τον Θεόν ούτος έγνωσται υπ’ αυτού» (Α΄ Κορ. 8/η΄ 2 – 4).

Προσέξτε αυτό το χωρίο, το οποίο είναι καθαρά γνωσιολογία. «Ει δε τις δοκεί ειδέναι… ουδέν έγνωκε». Πλήρης απουσία γνώσεως. Μετά φθάνει στο σημείο: «Ει δε τις αγαπά τον Θεόν, ούτος έγνωσται υπ’ αυτού». Και στην κριτική έκδοση θα βλέπατε ότι πολλά χειρόγραφα παραλείπουν τη λέξη «τον Θεόν» και είναι ίσως και τα αρχαιότερα. Οπότε φαίνεται μετά καθαρά «ει τις αγαπά, ούτος έγνωσται υπό του Θεού». Δηλαδή η αγάπη είναι προϋπόθεση. Το δε «έγνωσται υπό του Θεού» σημαίνει ότι βασικά, (όπως το λέει αλλού ο Παύλος στην προς Γαλάτας, «γνώντες δε Θεόν» αμέσως όμως διορθώνει τον εαυτόν του και λέγει «μάλλον δε γνωσθέντες υπό Θεού»). Ότι δεν μπορείς να γνωρίσεις το Θεό, εάν δεν γνωσθείς από τον Θεό, διότι δεν έχουμε την ελευθερία, δεν μπορούμε ως κτίσματα να έχουμε την ελευθερία της γνώσεως που έχει ο άκτιστος Θεός.

23 Αυγούστου, γιορτάζει η Κυρά τής Ρούμελης .........!!!!!!!

Παναγία η Προυσιώτισσα

Ψηλά, στις ελατόφυτες βουνοκορφές της νοτιοδυτικής Ευρυτανίας, και σφηνωμένη ανάμεσα σε κάθετους γκριζωπούς βράχους με άγρια μεγαλοπρέπεια, προβάλλει η ιερά μονή του Προυσσού.

Είναι σταυροπηγιακό και ιστορικό μοναστήρι, με μεγαλόπρεπα τριώροφα κτίρια. Ανάμεσα τους υπάρχει σπήλαιο λαξευμένο, που φιλοξενεί στο εσωτερικό του τον πρώτο και παλαιό ναό της μονής. Μέσα σ αPτxν φυλάσσεται η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, που επονομάζεται Προυσιώτισσα.

Σύμφωνα με την παράδοση, η εικόνα αυτή ήταν τοποθετημένη σε ένα ναό της Προύσας. Στα χρόνια της εικονομαχίας (829) την παρέλαβε κάποιος άρχοντας, που σκόπευε να τη μεταφέρει στην Ελλάδα για ασφάλεια. Όταν όμως έφθασε στην Καλλίπολη, έχασε την εικόνα, η οποία κατευθύνθηκε θαυματουργικά στο σημείο που βρίσκεται σήμερα η μονή του Προύσου. Το γεγονός σύντομα διαδόθηκε. Δεν άργησε να φθάσει και στ αυτιά του άρχοντα που τη μετέφερε. Έτρεξε, την αναγνώρισε συγκινημένος, εκάρη εκεί μοναχός και θεωρείται ο πρώτος κτίτωρ της μονής.

Η τιμωρία του Γερμανού

Στο ιστορικό της μονής αναφέρεται ότι επί τουρκοκρατίας καταστράφηκε πολλές φορές. Η τελευταία όμως καταστροφή, που μετέβαλε τα κτίρια σε σωρούς ερειπίων, έγινε το 1944 από τους Γερμανούς. Μετά την καταστροφή των κτισμάτων, ένας αξιωματικός θέλησε να κάψει και την εκκλησία.

Προσπάθησε πολλές φορές, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Ενώ λοιπόν στεκόταν απ έξω κι έδινε διαταγές, τιμωρήθηκε παραδειγματικά από το χέρι της Παναγίας. Μία αόρατη δύναμη τον έριξε με ορμή πάνω στο πλακόστρωτο. Το χτύπημα ήταν δυνατό, και ο Γερμανός ανίκανος να σηκωθεί. Τον σήκωσαν οι στρατιώτες και τον έβαλαν πάνω σε ζώο για να τον μεταφέρουν στο Αγρίνιο. Έτσι ο ναός παρέμεινε αβλαβής, όπως διαφυλάχθηκε ακέραιος δια μέσου των αιώνων.

Η άγνωστη «καλόγρια».

Πέρασαν τέσσερα χρόνια. Ο εμφύλιος πόλεμος τώρα μαίνεται στην ελληνική ύπαιθρο. οι κάτοικοι της Ευρυτανίας και ορεινής Ναυπακτίας εγκαταλείπουν τα χωριά τους και προσφεύγουν για ασφάλεια σε άλλα μέρη της Ελλάδος.

Μαζί τους προσφεύγει και η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας. Ακολουθεί κι αυτή την τύχη των παιδιών της και μεταφέρεται από τους μοναχούς του Προυσού στη ακρόπολη της Ναυπάκτου. Το μοναστήρι παραμένει τελείως έρημο. Ύστερα από καιρό αρχίζουν οι επιχειρήσεις του στρατού. Η ενάτη μεραρχία αναλαμβάνει εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στην Ευρυτανία.

Μερικά τμήματα περνούν από τον Προυσό. Ορισμένοι αξιωματικοί και στρατιώτες πλησιάζουν στη σκοτεινή εκκλησούλα της σπηλιάς και μπαίνουν για να προσκυνήσουν.

Εκεί μέσα αντικρίζουν ένα παράδοξο θέαμα:Εκεί μέσα αντικρίζουν ένα παράδοξο θέαμα: Μπροστά το τέμπλο, στ αριστερά της ωραίας πύλης, να αναμμένο καντήλι και μία καλόγρια γονατιστή.

Οι στρατιώτες απορούν. Πως ζει αυτή η μοναχή εδώ, τη στιγμή που η Ευρυτανία είναι τελείως έρημη από κατοίκους; Πως συντηρείται, τι τρώει, που βρίσκει λάδι για το καντήλι;

Την ερωτούν λοιπόν, κι εκείνη σεμνά και πονεμένα τους απαντά: - Παιδιά μου, ζω εδώ μοναχή μου δυόμισι τώρα χρόνια. Για τη δική μου ζωή δεν χρειάζονται φαγητό και ψωμί.

Μου αρκεί ότι έχω το καντήλι μου αναμμένο. Οι στρατιώτες, κουρασμένοι από τις επιχειρήσεις και βιαστικοί να φύγουν, δεν έδωσαν προσοχή στα λόγια της. Την επομένη όμως, όταν τα έφεραν πάλι στη μνήμη τους, κατάλαβαν πως επρόκειτο για κάτι θαυμαστό.

Κι όταν αργότερα περνούσαν από τη Ναύπακτο, ζήτησαν με επιμονή άδεια από τον διοικητή τους για να επισκεφθούν τον μητροπολίτη. Ο επίσκοπος Ναυπακτίας και Ευρυτανίας Χριστόφορος τους υποδέχθηκε με αγάπη, κι αφού τους άκουσε συγκινημένος, έριξε φως στο μυστήριο.

- Ο ναός, τους είπε, που επισκεφθήκατε, ανήκει στην έρημη τώρα ιερά μονή Προυσιώτισσας, της οποίας η θαυματουργή εικόνα βρίσκεται πάνω από δυό χρόνια εδώ, στο παρεκκλήσι της μητροπόλεώς μας, στον άγιο Διονύσιο. Πηγαίνετε να την προσκυνήσετε, και θα καταλάβετε...

Πήγαν πράγματι και προσκύνησαν. Τότε αυθόρμητα στον καθένα δόθηκε η εξήγηση στην απορία του: Στην εικόνα της Θεομήτορος αναγνώρισαν τη μοναχή εκείνη που συνάντησαν στο εκκλησάκι της σπηλιάς, ψηλά στον Προυσό!

http://misha.pblogs.gr/

Ο μοναχός και το ζαρκάδι ......

Ο μικρός Ζάρκος (Capreolus capreolus), είναι ένα χαριτωμένο ζαρκαδάκι που βρήκαν νεογέννητο εργάτες στο Άγιο Όρος δίπλα στη νεκρή μητέρα του, το οποίο παρέδωσαν σε μοναχούς για να το φροντίσουν. Συμπεριφέρεται άνετα τόσο απέναντι στους ανθρώπους όσο και στα υπόλοιπα κατοικίδια Αγιορείτικου κελλιού. Δείτε το εδώ σε φωτογραφίες όταν ήταν 30 ημερών.

http://istologio.org

Καλημέρα!

Καλημέρα!

Να έχετε μια όμορφη, ήσυχη ημέρα!

.

επισκέφθηκα τον Παράδεισο και ένας άγγελος με ξενάγησε..........

Είδα στον ύπνο μου πως επισκέφθηκα τον Παράδεισο και ένας άγγελος ανέλαβε να με ξεναγήσει.
Περπατούσαμε δίπλα δίπλα σε μια τεράστια αίθουσα γεμάτη αγγέλους.

Ο άγγελος οδηγός μου σταμάτησε μπροστά στον πρώτο σταθμό εργασίας και είπε:
«Αυτό είναι το τμήμα παραλαβής. Εδώ παραλαμβάνουμε όλες τις αιτήσεις που φτάνουν στον Θεό, με την μορφή προσευχής».

Κοίταξα γύρω στον χώρο. Έσφυζε από κίνηση, με τόσους πολλούς αγγέλους να βγάζουν και να ταξινομούν αιτήσεις γραμμένες σε ογκώδεις στοίβες από και σημειώματα, από ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Μετά προχωρήσαμε σε έναν μακρύ διάδρομο, μέχρι που φτάσαμε στο δεύτερο σταθμό. Ο άγγελός μου είπε:
«Αυτό είναι το τμήμα συσκευασίας και παράδοσης. Εδώ οι χάρες και οι ευχές που έχουν ζητηθεί προωθούνται και παραδίδονται σε αυτούς που τις ζήτησαν».

Πρόσεξα και πάλι πόση κίνηση είχε εδώ. Αμέτρητοι άγγελοι πηγαινοέρχονταν δουλεύοντας σκληρά, αφού τόσες πολλές επιθυμίες είχαν ζητηθεί και συσκευάζονταν για να παραδοθούν στην γη. Τέλος, στην άκρη ενός μακρινού διαδρόμου, σταματήσαμε στην πόρτα ενός πολύ μικρού σταθμού. Προς μεγάλη μου έκπληξη μόνο ένας άγγελος καθόταν εκεί, χωρίς να κάνει ουσιαστικά τίποτα.

«Αυτό είναι το τμήμα ευχαριστιών», μου είπε σιγανά ο άγγελος μου. Έδειχνε λίγο ντροπιασμένος.
«Πως γίνεται αυτό; Δεν υπάρχει δουλειά εδώ;» ρώτησα.
«Είναι λυπηρό» αναστέναξε ο άγγελος. «Αφού παραλάβουν τις χάρες τους οι άνθρωποι, πολύ λίγοι στέλνουν ευχαριστήρια».
«Πως μπορεί κάποιος να ευχαριστήσει τον Θεό για τις ευλογίες που παρέλαβε;» ρώτησα πάλι.
«Πολύ απλά» απάντησε. «Χρειάζεται μόνο να πεις ευχαριστώ Θεέ μου!»
«Και γιατί ακριβώς πρέπει να ευχαριστήσουμε;»
«Αν έχεις τρόφιμα στο ψυγείο σου, ρούχα στην πλάτη σου, μια στέγη πάνω από το κεφάλι σου και ένα μέρος για να κοιμηθείς, είσαι πλουσιότερος από το 75% αυτού του κόσμου.
Αν έχεις χρήματα στην τράπεζα, στο πορτοφόλι σου και λίγα κέρματα σ' ένα πιατάκι είσαι το 8% των ανθρώπων που ευημερούν.

Αν ξύπνησες το πρωί με περισσότερη υγεία από ότι αρρώστια, είσαι πιο ευλογημένος από όσους δεν θα επιζήσουν καν ως αυτή τη μέρα.
Αν ποτέ δεν βίωσες την εμπειρία του φόβου του πολέμου, της μοναξιάς της φυλακής, της αγωνίας του βασανισμού και της σουβλιάς της πείνας, είσαι μπροστά από 700 εκατομμύρια ανθρώπους αυτής της γης.
Αν μπορείς να προσευχηθείς σε ένα ναό χωρίς τον φόβο της επίθεσης, της σύλληψης ή της εκτέλεσης, θα σε ζηλεύουν σίγουρα περίπου 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο.

Αν οι γονείς σου είναι ακόμα ζωντανοί και είναι ακόμα παντρεμένοι, είσαι σπάνιος.
Αν μπορείς να κρατάς το κεφάλι σου ψηλά και να χαμογελάς, δεν είσαι ο κανόνας, είσαι η εξαίρεση για όλους όσους ζουν μέσα στην αμφιβολία και στην απόγνωση.

Και αν διαβάζεις τώρα αυτό το μήνυμα, μόλις έλαβες μια διπλή ευλογία, γιατί σου το έδωσε κάποιος που σ' αγαπάει και γιατί είσαι πιο τυχερός από δύο δισεκατομμύρια ανθρώπους, που δεν ξέρουν καν να διαβάζουν.
«Κατάλαβα. Και τώρα τι να κάνω; Πως μπορώ ν' αρχίσω;»
«Να πεις καλημέρα», μου χαμογέλασε ο άγγελος, «να μετρήσεις τις ευλογίες σου και να περάσεις αυτό το μήνυμα και σε άλλους ανθρώπους, για να τους θυμίσεις πόσο ευλογημένοι είναι.
Και να μην ξεχάσεις να στείλεις το ευχαριστήριό σου».

Περ. «Τόλμη», Αρχιμ. Δανιήλ Σάπικα, Ιατρού.

http://misha.pblogs.gr

Καλημέρα!

Καλημέρα σε όλους!

.

Καλημέρα, καλή εβδομάδα!

Καλημέρα!

Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

.

Καλημέρα, καλό Σαββατοκύριακο!

Καλημέρα!

Καλό Σαββατοκύριακο!

.

Καλημέρα!

Καλημέρα!

.

Το πανανθώπινο λειτούργημα της Παναγίας και το μεσιτευτικό της έργο

Ας παρακολουθήσουμε το πως παρουσιάζει τη Δέσποινα του Κόσμου, ως προς την ηθική της υπεροχή και η οποία ως το μέγα πρότυπο ζωής ενεργεί, ασκεί στον πιστεύοντα μάλιστα κόσμο δημόσιο λειτούργημα, ο καθηγητής κ. Μέγας Φαράντος. «Η Μαρία καθ’ όλον τον επίγειον βίον της συμμετέχει προσωπικώς και ενεργώς εις το εν Χριστώ Ιησού τελειωθέν έργον του Θεού δια την σωτηρίαν των ανθρώπων. Διό και η Μαρία αποτελεί το μοναδικόν πρότυπον πιστού. Η ζωή της είναι μία διαρκής πορεία προς τον Θεόν. Μία πορεία πίστεως, υπακοής και αφοσιώσεως εις τον Θεόν και το θέλημά του. Μία πορεία ταπεινώσεως και παραμερισμού του «Εγώ» της χάριν του θείου «Συ». Ο δρόμος της είναι ανάλογος προς τον δρόμον, τον οποίον εβάδισεν ο Υιός της: Εις δρόμος αφανείας, πτωχείας και βαθυτάτης συναισθήσεως της αποστολής, την οποίαν είχε να επιτελέση ως «δούλη Κυρίου» ... Η μητρότης της Μαρίας δεν αποτελεί μόνον απλήν φυσικήν και βιολογικήν σχέσιν μητρός πτος τέκνον, αλλά βαθυτάτην συναίσθησιν ευθύνης της υπ’ αυτής αναληφθείσης αποστολής. ...» Δι όλης της υπάρξεως, λοιπόν, και δι όλων των δυνάμεων αυτής κάμνει πλήρη κατάφασιν του θελήματος του Θεού εν τω προσώπω της. Διο και κατέστη η «κεχαριτωμένη» (Λουκ. 1,28), η πλήρης θείας χάριτος και ευδοκίας και το πλέον κατάλληλον πρόσωπον δια να γίνη Θεοτόκος και Θεομήτωρ.   ...» Ό,τι έχει όμως μεγάλην σημασίαν δια την περίπτωσιν της Μαρίας είναι ότι αυτή εις την συμμετοχήν της εις το έργον του Θεού δεν ενεργεί ως ιδιωτικόν πρόσωπον, αλλ’ ασκεί δημόσιον και πανανθρώπινον λειτούργημα. Το έργον της συντελεί και συμβάλλει εις την σωτηρίαν όλου του ανθρωπίνου γένους. Η Μαρία αποτελεί την αρχήν και το αποκορύφωμα του έργου της απολυτρώσεως... Όπως δηλαδή δια του «Όχι» και της ανυπακοής της Εύας εις το θέλημα του Θεού εξεδιώχθημεν όλοι οι άνθρωποι εκ του παραδείσου και κατέστημεν άπαντες μέτοχοι του θανάτου και ουχί μόνον οι πρωτόπλαστοι, ούτω και δια του «Ναι» της Μαρίας και της υπακοής της εις το θείον θέλημα εγενόμεθα όλοι μέτοχοι της ζωής εν Χριστώ Ιησού. Η Μαρία δηλαδή δεν είναι απλώς μία αγία μεταξύ των πολλών της Εκκλησίας μας αλλά η Παναγία, ήτοι η εκπρόσωπος και αντιπρόσωπος συμπάσης της πιστευούσης ανθρωπότητος... Ως εκ τούτου είναι η Μήτηρ της Ζωής αντί της Εύας, η οποία δεν εξεπλήρωσε την αποστολήν της. Η Θεοτόκος εκπροσωπεί την πιστεύουσαν ανθρωπότητα ενώπιον του Θεού, διο και η πίστις της φέρει επίσημον και ου μόνον ιδιωτικόν και προσωπικόν χαρακτήρα». Το μεσιτευτικό έργο της Θεοτόκου Ακόμη, παρουσιάζει το μεσιτευτικό της έργο στους δεομένους πιστούς. «Αυτή είναι «δεκτόν πρεσβείας θυμίαμα» και «θνητών προς Θεόν παρρησία». Η Μαρία εισακούει των προσευχών των πιστών και έρχεται αρωγός εις τας ανάγκας των δια της μεσιτείας της προς τον Θεόν. Το βαθύτερον νόημα της μεσιτείας είναι η αλληλεγγύη, η οποία συνδέει τους πιστούς, προς τους αγίους εις μίαν στενωτάτην ενύπαρξιν και κοινωνίαν. Κατά την χριστιανικήν αντίληψιν το τέλειον κατέρχεται προς το ατελές και ο κύριος υπηρετεί τον δούλον, η κυριότης δηλαδή του Κυρίου εκδηλούται ως υπηρεσία και διακονία προς τους δούλους του. Αντιθέτως κατά την τάξιν του παρόντος κόσμου οι κύριοι και οι εξουσιασταί εξουσιάζουν και υπηρετούνται (πρβλ. Ματθ. 20, 25-28). ...» Οι άγιοι καίτοι τελειωθέντες και λελυτρωμένοι, ζουν κατά ένα τρόπον την ζωήν μας, η οποία είναι ακόμη ατελής, αμαρτωλός και αλύτρωτος. Αυτήν την έννοιαν έχει και το δόγμα της μέσης καταστάσεως, το οποίον πρεσβεύει η Ορθόδοξος Εκκλησία. Οι άγιοι δεν αισθάνονται «καλά», δεν αισθάνονται ήσυχοι και ευτυχείς, διότι ημείς ζώμεν εις την αμαρτίαν και εις τον πόνον (Εβρ. 11, 39-40)... Οι άγιοι γίνονται τρόπον τινά μέτοχοι της ιδικής μας ζωής, της ματαίας και αμαρτωλού ζωής μας, συμμεριζόμενοι τον πόνον και την δυστυχίαν μας... Ου μόνον εισακούουν των προσευχών ημών, αλλά και αγωνίζονται ασιγήτως και ακαταπαύστως εις τον ουρανόν δια των ικεσιών και των παρακλήσεων προς τον Θεόν δια την σωτηρίαν ημών. ...» Η έννοια αυτή της μεσιτείας ισχύει πολλώ μάλλον δια την Μαρίαν, την «σκέπην του κόσμου». Η Μαρία, καίτοι κατέστη «βασίλισσα των ουρανών», δεν έγινε απρόσιτος και ακατάδεκτος δι ημάς, αλλά κύπτει μέχρις ημών και εισακούει των δεήσεων και των προσευχών μας, διότι αισθάνεται και κατανοεί την ζωήν μας εις όλον το βάθος της πτωχείας, της δοκιμασίας και της ταπεινώσεως, ο πόνος διεπέρασεν ως «ρομφαία» (Λουκ. 2, 35) την ψυχήν της. ...» Βεβαίως το έργον της μεσιτείας της Μαρίας δεν αντικαθιστά και δεν εξασθενεί το έργον του Ιησού Χριστού, ο Οποίος είναι ο «εις και (μόνος) μεσίτης Θεού και ανθρώπων» (Α’ Τιμ. 2, 5). Η μεσιτεία του Ιησού Χριστού είναι φυσική, όντος του αυτού Θεού και ανθρώπου. Ο αυτός Θεάνθρωπος μεσιτεύει εις εαυτόν ως άνθρωπος και σώζει αφ’ εαυτού ως Θεός τους ανθρώπους. Η μεσιτεία της Θεοτόκου προς τον Θεόν χάριν των ανθρώπων γίνεται χάριτι και ευδοκία». (Μέγα Φαράντου «Η θέσις και η σημασία της Θεοτόκου εις την πίστιν και εις την ζωήν». Ανάτυπον εκ της «Θεολογίας» Αθήναι 1973 σ. 7 -12). Από το βιβλίο Σαράντα Εικόνες της Παναγίας Αρχιμ. Νεκταρίου Ζιόμπολα Πηγή .

Καλημέρα!

Καλημέρα!

Να έχετε μια όμορφη ημέρα!

.

Η Έλενα που έζησε όλη τη ζωή Της στο καρότσι.....

http://tvxs.gr/news

Πάνε πολλά χρόνια από τότε που γνώρισα στη Θεσσαλονίκη την Έλενα στο καρότσι.....

Είμασταν φοιτητές σε διαφορετικές σχολές ..

Την έβλεπα στο δρόμο να την οδηγούν διάφορα παιδιά και Εκείνη καθισμένη Αρχόντισσα πάνω στο καρότσι να χαμογελά και να πειράζει τους γνωστούς της σαν να μην είχε κανένα πρόβλημα κανένα κόμπλεξ....

θυμάμαι το ιλαρό της πρόσωπο, το καθάριο βλέμμα, συνδυασμός αληθινής σεμνότητας με πνευματική παλικαριά!!! από τότε έβαλα το λογισμό να τη γνωρίσω... κάτι με τράβαγε... αλλά απότι κατάλαβα μετά όλοι οι άνθρωποι που την γνώριζαν έτσι ένοιωθαν...μια έλξη να μιλήσουν μαζί της ...να Παρηγορηθούν από την Ελενα που πάντα ένα καλό λόγο είχε να σου πει σε όλους μας... ένα παράδειγμα από το Γεροντικό ή από βίο Αγίων είχε να παραθέσει ανάλογα τη περίπτωση... όλα αυτά τόσο φυσικά, τόσο αληθινά που ακόμα και άπιστος να ήσουν το δεχόσουν σαν καρπό ζωής...της δικιάς της!!!

Η Έλενα ζούσε μόνη της..ο καλός Θεός της επέτρεψε τη δυσκολία της ανατομικής σωματικής υστέρησης του σώματος της, αλλά την έδωσε πλούσια την εξυπνάδα, την ικανότητα να στηρίζεται στη ζωή μόνη της ... αλλά και να προσελκύει τους γύρω της, όχι όμως να τη λυπηθούν αλλά για να πάρουν μάλλον περισσότερο παρά να δώσουν....

Ο καλός Θεός δεν είναι άδικος, την κατάλληλη στιγμή στη ζωή Της. της έδωσε και τον Κυρηναίο να τη βοηθά και να την στηρίζει ως βακτηρία ...την Δήμητρα...μια Μεγάλη Καρδιά...μια καρδιά Θυσίας... ένα ευγενικό πρόσωπο που αγάπησε πνευματικά , ευλαβικά την Ελενα και μέχρι τώρα την υπηρετεί αβίαστα... εντελώς αγαπητικά και έχοντας παραιτηθεί από κάθε δικό της ... όπως την εκμετάλευση των σπουδών της, το γάμο της, το προσωπικό της εν τέλει συμφέρον!!! φοβερή η παρουσία του Θεού.... όλοι εκστατικά όλα αυτά τα χρόνια παρακολουθούσαμε τη ζωή της Έλενας... αλλά οι ευλογημένες ψυχές κρύβονται και ξέρει ο καλός θεός να τους προστατεύει από κοσμικούς στο μυαλό ανθρώπους όπως εμείς...

Η ζωή της ήταν ένας συνεχής Γολγοθάς ... αλλά ένας ευλογημένος Γολγοθάς... όπως ξέρει Εκείνος να χαρίζει στα ευλογημένα του παιδιά...


Γολγοθάς από κάθε άποψη...και σωματική με τους πόνους της ακινησίας...των οργανικών παθήσεων που ακολούθησαν λόγω της ιδιόμορφης κατασκευής του σώματος (πολύ μικρόσωμη και με δυσπλασίες).. ακόμα και την επάρατη νόσο του καρκίνου της έδωσε ο Πανάγαθος για να "κολλήσει βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα" όπως πολύ εύστοχα μου είπε ένας ευλογημένος Λευίτης που βρίσκεται δίπλα της τώρα και πάντα μαζί με την αγαπητική Παπαδιά του....

Γολγοθά από τις ανθρώπινες αδυναμίες των γύρων Της που τραυμάτιζαν την ευαίσθητη πνευματικά καρδιά της.....και μεγάλωναν κάποιες στιγμές τη μοναξιά .... αλλά Εκείνη ήξερε πάντα έμπειρα να τα ακουμπά στο Σταυρό του Κυρίου!

Ανήμερα της Κυρίας μας...της γλυκιά μας Μάνας... ήρθε το μαντάτο....η Ελενα ετοιμάζεται λέει για το μεγάλο ταξίδι...η Κυρά Παναγιά την θέλει μαζί της, βοηθό στα τρεχάματα της για να βοηθά το κόσμο το δύσκολο καιρό που ζούμε...Η Ελενα πια δυσκολεύεται ακόμα και να μιλήσει, αλλά και να αναπνεύσει....ο καρκίνος την αγκάλιασε για τα καλά...και έτσι μόνο ισχυρά παυσίπονα θα την βοηθάνε μέχρι Αυτός που την αγάπησε τόσο πολύ και τον λάτρεψε, να έρθει τη κατάλληλη στιγμή να την πάρει κοντά Του, μαζί με τους τόσους Αγίους που η Ελενα μας είχε για παρέα πάντα αλλά και τις δύσκολες και μοναχικές της ώρες..... μέρες.... μήνες... τα χρόνια της επίγειας ζωής Της.

όλα αυτά είναι ελάχιστα και πολύ πρόχειρα γραμμένα, αλλά με καρδιά αγαπητική για την Ελένη μας....και μπορεί να ακούγονται πολύ περίεργα σε έναν που δεν την έχει ζήσει.... μπορεί να διαβάζονται τραγικά ...πως ο καλός Θεός να επιτρέπει να περνάνε τόσο δύσκολα στα μάτια των λογικών ανθρώπων κάποιοι "εκλεκτοί"????

ε είναι και αυτό ένα από τα σημεία των καιρών που η ανθρωπινή δικονομική λογική του πάρε-δώσε και της απολαυστικής αυτάρκειας δεν μπορεί να καταλάβει... αλλά αν λίγο σκεφτούμε, θα δούμε ο καθένας μας στη προσωπική του ζωή πότε ήταν οι πιο εποικοδομητικές τους στιγμές??? μετά από μια ακούσια δυσκολία που πέρασε.. μετά το "κλάδεμα"...ας μη κρίνουμε το Θεό στο πως μας χειρίζεται....δεν είναι για μας τους αδύναμους αυτός ο τρόπος ζωής όπως της Ελενας..... απλά ας μείνουμε στην μεγάλη υπομονή Της...στην αγωνιστικότητα Της...στην αγαπητική Της προσπάθεια να παρηγορήσει το κάθε δυσκολεμένο που πήγαινε κοντά Της....τη καρτερικότητα να σηκώσει το Σταυρό Της σαν να μην έκανε κάτι σημαντικό.... όπως μονολογούσε κάποιες φορές, τρόμαζε με τις δυσκολίες κάποιων ανθρώπων και παρακαλούσε το Θεό να τους δυναμώνει και άφηνε τον εαυτό Της απέξω...

Παρακαλούμε τον Κύριο... ναναι καλά...να την παρηγορεί όπως Εκείνος ξέρει καλύτερα από τον καθένα μας...και ας έχουμε την ευχή Της αλλά και της Δήμητρας που τόσο θυσιατικά την διακονεί...και ας έχουμε στο μυαλό μας ότι όταν εμείς αγχωνόμαστε για το πως τα διατηρήσουμε τα κεκτημένα στο κόσμο τούτο ...άλλοι κάνουν σημαντικές επενδύσεις στην πραγματική Πατρίδα που όλοι αργά ή γρήγορα θα κατοικήσουμε...!!!!

για την αντιγραφή του κειμένου ενός φίλου....http://ahdoni.blogspot.com/

Καλημέρα!

Καλημέρα!!!

.

Άγιον Όρος 1990-2001 -ρωσικό ντοκιμαντέρ-

Δείτε παρακάτω ένα πολύ αξιόλογο και βραβευμένο ρωσικό ντοκιμαντέρ, το οποίο αναφέρεται στο Άγιο Όρος της περιόδου 1990-2001.

Απέσπασε το βραβείο καλύτερης ταινίας στο φεστιβάλ του Κιέβου στις 17 Οκτωβρίου 2004.

Αξίζει να το δείτε!

http://ypotheto.blogspot.com

Καλημέρα!

Καλημέρα σε όλους!

.

Το Άγιον Όρος και η Παναγία............

του μοναχού Θεολόγου  Ιβηρίτη

Η Υπεραγία Θεοτόκος είναι το παρθενικό και "αλατόμητον όρος", από το οποίο "αρρήτως ετμήθη λίθος", ο Χριστός. Και ο Άθως, όρος αλατόμητο από ανθρώπους, αποτελεί το προσφιλέστερο ενδιαίτημα της Παναγίας και μετέχει στη χάρη της γόνιμης παρθενίας της.

Η Παναγία εκδηλώνει εναργέστερα τη μέριμνα και την αγάπη της για τον Άθωνα τον 9ο αιώνα. Έχει εμφανιστεί και προηγουμένως σε ασκητές και μονύδρια που υπήρξαν σ' αυτόν τον τόπο. Έχουν διαλάμψει κι άλλα μοναστικά κέντρα στο παρελθόν. Όταν όμως και το τελευταίο πάει να σβήσει, η Παναγία παρουσιάζεται στον άγιο Πέτρο τον Αθωνίτη και του υπόσχεται: "Τούτο [το όρος] της γης απάσης απολεξαμένη, τω μοναχικώ πρέπον καταγώγιον προσκληρώσαι διέγνων έγωγε· ταύτ' άρα, και ιδιαίτατον ενδιαίτημα τουτ' αφιέρωσα εμαυτή· και άγιον τουντεύθεν κεκλήσεται· και των επ' αυτού δε προς τον κοινόν ανθρώποις πολέμιον επαναιρομένων αγώνα, προπολεμήσω δια βίου παντός· και πάντως έσομαι τούτοις άμαχος σύμμαχος, των πρακτέων υφηγητής, των μη πρακτέων ερμηνευτής, κηδεμών, ιατρός, τροφεύς..."1. Έτσι ο χώρος αφιερώνεται αποκλειστικά στη λατρεία του Θεού και στην τιμή της. Είναι το "Περιβόλι της Παναγίας".

Στους αιώνες που περνούν, η Παναγία το φυλάγει από κάθε λογής καταιγίδες που χειμάζουν τη γύρω περιοχή. Η σκέπη της περιβάλλει τον χώρο όπου καλλιεργείται ο αγιασμός και διατηρεί πάντα τις συνθήκες κατάλληλες για να ευωδιάσουν τα μυρίπνοα άνθη του Παραδείσου και να ωριμάσουν οι καρποί των αρετών.

Η Παναγία εμφανίζεται σε πολλούς και αγιάζει τον τόπο με την παρουσία της. Φανερώνει άριστους ποιμένες και φωτισμένους θεολόγους (άγιοι Αθανάσιος ο Αθωνίτης, Γρηγόριος ο Παλαμάς...). Γεμίζει τη ζωή των Αγίων, και ξεπηδούν από μέσα τους ύμνοι δοξολογίας, ύδωρ κατανύξεως, φως ιλαρόν (άγιοι Ιωάννης Κουκουζέλης, Μάξιμος Καυσοκαλύβης, Σάββας Βατοπεδινός...). Αρχάγγελος διδάσκει σε ανώνυμο υποτακτικό το "Άξιόν εστιν" και το Όρος γεμίζει από τη χάρη του θεομητορικού ύμνου. Ο Χριστός, που έγινε άνθρωπος παίρνοντας σάρκα από αυτήν, καθιστά τους αφανείς μοναχούς θεούς κατά χάριν και ανεξάντλητες πηγές αγιασμού για την κτίση, τον συνάνθρωπο και τα έργα του. Έτσι, όποιος μπαίνει στο Όρος νιώθει ότι περιβάλλεται από ατμόσφαιρα αγιασμένη.

Κι η Παναγία κατοικεί μόνιμα στο περιβόλι της κι αγκαλιάζει με την ευλογία και τη χάρη της οικήματα και οικήτορες. Το μαρτυρούν οι τόσες θαυματουργές εικόνες της που παρέχουν την ίαση και τον αγιασμό: Πορταΐτισσα, Γοργοεπήκοος, Τριχερούσα, Γερόντισσα, Γλυκοφιλούσα, Αντιφωνήτρια, Παραμυθία, Εσφαγμένη, Φοβερά Προστασία... Το βλέπει κανείς και σε μοναστήρια όπου, εκτός από τις πνευματικές ανάγκες και τις σωματικές και ψυχικές ασθένειες, διακονεί και στις καθημερινές χρείες. Είναι η Πορτάρισσα, η Βηματάρισσα, η Οικονόμισσα, η Τραπεζάρισσα...

Είναι η μητέρα των μοναχών. Το άγρυπνο βλέμμα της Πλατυτέρας, αυστηρό και ιλαρό όπως του Παντοκράτορος, ακολουθεί παντού τα παιδιά της και ανάλογα, επιπλήττει, καθοδηγεί, νουθετεί ή επιδοκιμάζει. Κι οι μοναχοί σ' αυτήν απευθύνονται για κάθε ζήτημά τους· τις καθημερινές, με τους Χαιρετισμούς, το Θεοτοκάριο, τους παρακλητικούς κανόνες και τους θεομητορικούς ύμνους με τους οποίους είναι κατάστικτες οι ιερές μας ακολουθίες· τις γιορτές και πανηγύρεις της -είναι πολλές στο Όρος- συγκεντρώνονται επί το αυτό, να την υμνήσουν, και παραδίδονται στη μητρική στοργή, καθώς ψάλλουν το "Θεοτόκε παρθένε", ή "Λόγον αγαθόν" ή "Άνωθεν οι προφήται".

Της χτίζουν ναούς και παρεκκλήσια, έτσι που να μην υπάρχει μοναστήρι ή συγκρότημα καλυβών χωρίς θυσιαστήριο στο όνομά της και μοναχικό κελλί χωρίς καντήλι μπροστά στην εικόνα της. Το όνομά της είναι στη σκέψη κάθε μοναχού, είναι η ελπίδα της σωτηρίας του, η πιο πρόχειρη επίκληση βοήθειας -"Παναγία μου". Ένα μέρος της προσευχής, του μοναχικού κανόνα, είναι αφιερωμένο στην Παναγία -"Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς". Και η απάντησή της, η παράκληση που πλημμυρίζει σώμα και ψυχή, μένει κρυμμένη στην ευλαβή σιωπή των μοναχών.

Έτσι η χάρη της γεμίζει το Άγιο Όρος. Έτσι έχει διαποτίσει κάθε πέτρα, κάθε βράχο, κάθε ορμίσκο. Έτσι έχει αναδείξει το Όρος "τόπον αγιάσματος", τον Άθωνα κλίμακα ουράνιας αναβάσεως. Έτσι έγινε άλλο όρος Σινά, όπου ο Θεός εμφανίζεται δια της ακατάφλεκτης βάτου και της φωτεινής νεφέλης, του μυστηρίου της παρθενίας της.

Το Άγιον Όρος και η Παναγία αλληλοπεριχωρούνται. Οι μοναχοί, όπως κι όλοι οι πιστεύοντες και μετανοούντες, γίνονται μητέρες Χριστού με το να τον συλλαμβάνουν μέσα τους "πνευματικώς μεν, ουσιωδώς δε", κατά τον άγιο Συμεών τον Νέο Θεολόγο2. Κι όπως η Παναγία μετά τη μετάστασή της είναι κοντά σε κάθε πιστό, έτσι κι αυτός ο τόπος, με το να γίνει ουρανός που χωρά τον Αχώρητο, υπάρχει όπου ορθόδοξος χριστιανός που μετανοεί, αγωνίζεται και υπομένει. Κι η θάλασσα που τον περιβάλλει, άλλο μαφόριο της Πλατυτέρας που συγχέεται με τον ουρανό στις τοιχογραφίες, αγκαλιάζει την οικουμένη με την αγιορείτικη ευλογία. Έτσι δεν ξέρει κανείς αν απευθύνεται και στο Όρος ο χαιρετισμός προς την Παναγία:

"Χαίρε, άγιον όρος και θεοβάδιστον..."3.

Σημειώσεις

1. (Αυτό το βουνό το επέλεξα απ' όλη τη γη κι αποφάσισα να το απονείμω στους μοναχούς, ως διαμονή κατάληλη γι' αυτούς. Και λοιπόν, ως μια ιδιαίτερη κατοικία, την αφιέρωσα σε μένα· και στο εξής θα ονομάζεται άγιο. Κι όλους όσοι θα ζήσουν εκεί, αναλαμβάνοντας τον αγώνα εναντίον του κοινού εχθρού των ανθρώπων, θα τους υπερασπιστώ ισοβίως. Και θα είμαι βέβαια ανίκητη σύμμαχός τους, θα τους εισηγούμαι τι πρέπει να κάνουν, θα τους εξηγώ τι δεν πρέπει· θα είμαι προστάτις, ιατρός, τροφοδότης τους...) Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, Λόγος εις τον βίον του οσίου Πέτρου του Αθωνίτου, ια΄, Άγιον Όρος 1991, σσ. 28-30.


2 Βίβλος των Ηθικών, λόγος α΄, κεφ. ι΄.


3 Παρακλητική, ήχος πλ. α΄, Κυριακή, Όρθρος, Κάθισμα μετά την α΄ στιχολογία.


πηγή: Αντίφωνο, πρωτοδημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Ορθόδοξη μαρτυρία", τεύχος 15 (Σεπτέμβριος - Δεκέμβριος 1985), σσ. 30-31.

Η διπλή Πασχαλιά του καλοκαιριού.....π.Ανανία Κουστένη

Κυριακή σήμερα, φίλοι αναγνώσται, και μνήμη της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου, δηλαδή διπλό Πάσχα. Γιορτάζομε την Ανάσταση του Χριστού μας, όπως και κάθε Κυριακή, και γιορτάζομε σήμερα και την Κοίμηση και τη Μετάσταση της Υπεραγίας Θεοτόκου. Το άγιο Ευαγγέλιο (Λουκά κεφ. ι΄ 38-42, ια΄ 27-2 είναι της Θείας Λειτουργίας της Κοιμήσεως της Παναγίας μας και μας μεταφέρει στην πορεία του Χριστού προς τα Ιεροσόλυμα.

Στον δρόμο έκαμε μικρή παράκαμψη ο Κύριος και μπήκε σε ένα χωριό, στη Βηθανία. Και μια γυναίκα που ελέγετο Μάρθα Τον υποδέχθηκε στο σπίτι της. Τιμή και χαρά να υποδεχόμεθα τον Κύριο στην ψυχή μας και στη ζωή μας. Απειρη τιμή και χαρά που υποδέχθηκε η Παναγία τον φιλάνθρωπο Λόγο, που ενανθρώπησε και Τον έφερε στον κόσμο Εκείνη διά Πνεύματος Αγίου. Ο Χριστός μας, καθώς μπήκε στο σπίτι, κι ήταν και κόσμος φυσικά, άρχισε να μιλάει, να μεταδίδει τις ουράνιες αλήθειες και τη σωτηρία. Η Μάρθα είχε μια αδερφή που την έλεγαν Μαρία. Εκείνη πήγε και κάθισε στα πόδια του Χριστού και άκουγε με ενδιαφέρον και αφοσίωση τη θεική Του διδασκαλία. Η Μάρθα, όμως, ασχολιόταν με τα οικιακά, με την ετοιμασία του φαγητού και τα υπόλοιπα της φιλοξενίας. Και σε κάποια στιγμή κουράστηκε και ζαλίστηκε και πάει κοντά στον Χριστό και Του λέγει: «Η αδελφή μου με άφησε μόνη μου να διακονώ και να προετοιμάζω. Σε παρακαλώ, πες της να με βοηθήσει».

Κι ο Κύριος, τότε, τη φώναξε με το όνομά της δυό φορές και της είπε πως «ζαλίζεσαι και κούράζεσαι με πολλά. Ενα φαγητό φτάνει. Και το σπουδαιότερο φαγητό είναι η θεϊκή μου διδασκαλία και η σωτηρία. Η Μαρία διάλεξε την καλή μερίδα. Διάλεξε τη λατρεία μου και τη διδασκαλία μου, διάλεξε Εμένα, και αυτό θα της χαρίσει την αιώνια ζωή και δεν θα της αφαιρεθεί ποτέ».

Είναι αλήθεια, αδελφοί, πως τα φαγητά και τα υπόλοιπα, όλα εδώ θα μείνουν. Χρειάζονται, αλλά δεν πρέπει να προσηλωνόμεθα σε αυτά, κυρίως και κατεξοχήν, αλλά στον Χριστό και στη λατρεία Του. Χρειάζονται και οι αγαθοεργείες, αλλά χρειάζεται και η λατρεία και η αγάπη στον Χριστό μας, κυρίως αυτή.

Και στη συνέχεια το Ευαγγέλιο μας μεταφέρει σε ένα άλλο σκηνικό. Ο Χριστός μιλούσε στα πλήθη και τα σαγήνευε. Είχε κατατροπώσει τους γραμματείς και φαρισαίους που Τον φθονούσαν και Του έστηναν ενέδρες. Και τότε μια γυναίκα απ' τον λαό ύψωσε φωνή και είπε στον Χριστό μας: «Ευτυχισμένη η κοιλιά που σε βάσταξε και οι μαστοί που σε θήλασαν». Δηλαδή: «Ευτυχισμένη εκείνη η γυναίκα που σε γέννησε και σε ανέθρεψε».

Την κοίμηση της Παναγίας εορτάζουμε σήμερα, αδελφοί, και τη Μετάστασή Της στους ουρανούς. Η Παναγία είναι η ευτυχέστερη από όλους και προσφέρει και σε μας τον Χριστό, την ευτυχία και τη χαρά.

 Και στη συνέχεια είπε ο Χριστός μας πως «αλήθεια, είναι μακαρία η κοιλία που με βάστασε και οι μαστοί που με θήλασαν, αλλά είναι και μακάριοι εκείνοι οι οποίοι ακούνε τον λόγο του Θεού και τον πραγματοποιούν». Και η Παναγία μας άκουσε τον λόγο του Θεού, συνέλαβε διά Πνεύματος Αγίου τον Λόγο του Θεού και μας έφερε στον κόσμο τη σωτηρία. Και η δική μας ψυχή συλλαμβάνει τον θείο λόγο με τη χάρη της Θεοτόκου και γεννάται και στη δική μας ψυχή και ζωή ο Φιλάνθρωπος Χριστός. Αυτό είναι το σπουδαιότερο και το μεγαλύτερο.

Γιορτάζομε σήμερα την Παναγία, κι ας ευλογεί την πατρίδα μας, ας ευλογεί την οικουμένη, ας ευλογεί τις ψυχές μας κι ας μας φυλάττει από κάθε κακό κι ας είναι πάντα κοντά μας.

Χρόνια Πολλά στους εορτάζοντες όλους.     

(Το κήρυγμα της Κυριακής Του αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη.

H φωτογραφία από τον τάφο της Παναγιάς στη Γεθσημανή, έξω από τα Ιεροσόλυμα.) 

http://misha.pblogs.gr

Καλημέρα! Χρόνια πολλά!

Καλημέρα! 

Χρόνια πολλά και ευλογημένα στους εορτάζοντες και τις εορτάζουσες!

Καλή εβδομάδα!

.

Ένας άγιος από Νταχάου προς Ευρώπη.......

Το παρακάτω κείμενο του αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς (1880-1956, κοιμήθηκε στις ΗΠΑ, εξόριστος από το αθεϊστικό καθεστώς της πατρίδας του), σύγχρονου Σέρβου Πατέρα της Εκκλησίας, τρομερά μορφωμένου, μεγάλου ποιητή και συγγραφέα, γράφτηκε στο Νταχάου, όπου ήταν αιχμάλωτος των Ναζί. Αποσπάσματά του δημοσιεύονται στο βιβλίο του αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς Ορθόδοξος Εκκλησία και Οικουμενισμός και εμείς τα παίρνουμε από εδώ. Στο κείμενο αυτό -τρομακτικά επίκαιρο- αναλύονται τα δεινά του σύγχρονου κόσμου και οι αιτίες τους, αιτίες καθαρά πνευματικές με συνέπειες μόνον πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές.


Ο ένδοξος προφήτης Ησαΐας προφήτευσε τα εξής: «Όταν αναστή ο Κύριος θραύσαι την γήν... ταπεινωθήσεται το ύψος των ανθρώπων, και υψωθήσεται Κύριος μόνος εν τη ημέρα εκείνη» (Ησ. 2, 11). Και παλαιότερα σηκώθηκε πολλές φορές ο Κύριος για να συντρίψει τη γη, λόγω του ότι λάτρευαν ανθρώπους αντί γι' Αυτόν, τον μόνο Θεό΄ επειδή είχαν επιβληθεί στην ανθρωπότητα κάποιοι ανθρωποθεοί που ζούσαν με έπαρση. Σηκώθηκε και στις ημέρες μας [υπονοεί το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο], και όντως συνέτριψε όλη τη γη με τη δίκαιη οργή Του να σπάσει την ανθρώπινη έπαρση και να ταπεινώσει την ψευδή υψηλοφροσύνη του ανθρώπου.
Μία τέτοιου είδους επανάσταση του Θεού εναντίον του ανθρώπου συχνά ακολουθούσε την επανάσταση του ανθρώπου εναντίον του Θεού. Οι αιρετικοί λαοί της εποχής μας έδωσαν στον Χριστό και Κύριο την τελευταία θέση στο τραπέζι αυτού του κόσμου, σαν να ήταν ο τελευταίος ζητιάνος, ενώ στις πρώτες θέσεις τοποθέτησαν τους μεγάλους τους άνδρες, τους πολιτικούς, τους λογοτέχνες, τους μυθοποιούς, τους επιστήμονες, τους κεφαλαιούχους, ακόμη και τους τουρίστες και τους ποδοσφαιριστές. Όλα τα βλέμματα των λαών αυτών ήσαν προσηλωμένα σ' αυτούς τους μεγάλους, σ' αυτούς τους μοντέρνους θεούς, ενώ ελάχιστοι έστρεφαν το βλέμμα τους προς τον Χριστό, τον νικητή του θανάτου. Αυτού του είδους την αναίσχυντη επανάσταση των βαπτισμένων, αλλά αιρετικών λαών εναντίον του Υψίστου Θεού, έπρεπε κατ' ανάγκη να την ακολουθήσει η επανάσταση του περιφρονημένου Θεού εναντίον των ανόμων ανθρώπων και λαών.

Και όντως σηκώθηκε ο Θεός, για να συντρίψει την γη. Και έγιναν ανήκουστες θλίψεις των λαών της γης μπροστά στα μάτια μας και επάνω στη ράχη μας. Και όχι μόνο αποδείχθηκαν όλοι οι θεοποιηθέντες μεγάλοι των ανθρώπων σβησμένες φλόγες, από τις οποίες κανείς πλέον δεν αναζητούσε θέρμανση, αλλά πραγματοποιήθηκαν και τα όσα λέγει στη συνέχεια ο προφήτης Ησαΐας, σύμφωνα με τα οποία οι άνθρωποι θα κρύβονται «εις τα σπήλαια και εις σχισμάς των πετρών και εις τας τρώγλας της γης από προσώπου του φόβου Κυρίου και από της δόξης της ισχύος αυτού» (Ησ. 2, 19). Δεν επαληθεύθηκε τούτο επακριβώς στον τελευταίο πόλεμο; [εννοεί τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο]. Δεν έφευγαν οι άνθρωποι μερικών ηπείρων, όπως εξάλλου και στη χώρα μας, στα πέτρινα σπήλαια και στις τρύπες της γης, για να βρουν καταφύγιο για τη ζωή τους από τους Ευρωπαίους σπορείς του θανάτου; Και οι σπορείς αυτοί του θανάτου δεν είναι άλλοι παρά εκείνοι οι ένδοξοι μεγιστάνες, τα είδωλα εκείνα των ανθρώπων, τα οποία καθόντουσαν στο τραπέζι αυτού του κόσμου στις πρωτοκαθεδρίες και περιγελούσαν τον Χριστό ως επαίτη στο τελευταίο σημείο του τραπεζιού...

***

Οι βαπτισμένοι αδελφοί μας, που παρασύρθηκαν από τις παπικές και τις λουθηρανικές αιρέσεις, θεώρησαν τους εαυτούς τους σοφότερους από τον Χριστό. Και περιφρόνησαν εμάς τους Ορθοδόξους ως ασόφους και απολίτιστους. Αλλά, στ' αλήθεια, και σ' αυτούς επαληθεύθηκε ο λόγος του απ. Παύλου: «Φάσκοντες είναι σοφοί εμωράνθησαν» (προς Ρωμαίους 1, 22). Και τούτο επειδή απέρριψαν την κατά Χριστόν πνευματική σοφία -ο Χριστός περπατάει με ένδυμα ταπεινώσεως και αγάπης- και ντύθηκαν, κατά το παράδειγμα των ειδωλολατρών φιλοσόφων, τη σαρκική και κοσμική σοφία, η οποία είναι γεμάτη από υψηλοφροσύνη και κακία.
«Και άλλαξαν την δόξα του άφθαρτου Θεού με ομοίωμα εικόνας φθαρτού άνθρωπου... και σεβάσθηκαν και λάτρευσαν την κτίση παρά τον Κτίστη...» (Ρωμ. 1, 23. 25). Δηλαδή απέβαλαν όλη την δόξα από τον Χριστό Κύριο και την τοποθέτησαν στους ώμους θνητών ανθρώπων, τους οποίους ανύψωσαν σε νέους Μεσσίες. Τέτοιου είδους αντίληψη για την δόξα αποκόμισαν από την άθεη σοφία τους. Και η έννοια της κουλτούρας και του πολιτισμού σημαίνει γι' αυτούς τον σεβασμό του κτίσματος, δηλαδή της ορατής φύσεως και την λατρεία της μάλλον, παρά την λατρεία του Δημιουργού της΄ οι θνητοί θεοί και η θεοποιημένη φύση!
Τούτο είναι προς το παρόν ο τελευταίος σταθμός της δυτικής ανθρωπότητας στον ασυγκράτητο και αιώνιο κατήφορό της από τα ύψη του Χριστού προς τα τάρταρα του Σατανά. Τούτο είναι το αποκορύφωμα της εξισώσεως των ανθρώπων στη Δύση με την παλαιά ειδωλολατρία της Ρώμης και την τωρινή της Ασίας.

Αυτοί δημοσιεύουν ετησίως χιλιάδες βιβλία για τη δόξα των μεγάλα ανδρών και προς έπαινο του πολιτισμού τους, και χιλιάδες εφημερίδες εξυπηρετούν καθημερινώς αυτή την εφήμερη και ψευδή δόξα και βρίσκονται στην υπηρεσία του επαίνου των ανθρώπινων έργων, με το υπερδιογκωμένο όνομα του πολιτισμού. Γι' αυτό τους παρέδωσε ο Θεός σε αισχρές ηδονές και πάθη ώστε να βρίσκουν την ικανοποίηση μόνο σ' ότι είναι επίγειο και όχι ουράνιο, και μόνο σ' εκείνο το οποίο προκαλεί στο Διάβολο χαρά και γέλιο, ενώ στους Αγγέλους του Χριστού θρήνο. Οι απολαύσεις τους βρίσκονται στη τέρψη της σάρκας, στην αρπαγή του ξένου (πράγματος), στην καταπάτηση των μικρών και αδυνάτων (ανθρώπων), στην αύξηση των επίγειων αγαθών και την επέκταση του κράτους τους και της εξουσίας τους, στην πονηρή κατάκτηση της ξένης πατρίδας, στις διασκεδάσεις και τους χορούς, στην απόρριψη κάθε θρησκείας ως δεισιδαιμονίας, στην άρνηση του Θεού, στην πλήρη βιολογική ζωή, στην αναίσχυντη αναγνώριση του πιθήκου ως προπάτορα του ανθρώπου, στον καταποντισμό της ανθρωπολογίας σε ζωολογία.

Αλλά ρωτάτε: Θα μπορέσει ποτέ η γενιά αυτή, η πλέον πλανεμένη μέσα στην ιστορία, να επιστρέψει προς την αλήθεια και την τιμιότητα; Θα μπορέσει. Είθε να δώσει ο περιφρονημένος Χριστός να γίνει τούτο όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Πότε όμως θα γίνει τούτο;

Τούτο θα γίνει μόνο τότε, όταν οι δυτικοί αδελφοί μας αρχίσουν να γράφουν χιλιάδες βιβλία ετησίως για την δόξα του Χριστού του Θεού μας. Κι όταν οι χιλιάδες εφημερίδες τους κατ' έτος θα γράφουν επαίνους στις χριστιανικές αρετές και τα χριστιανικά αγαθά έργα, αντί να γράφουν για εγκλήματα και βλασφημίες της θείας Μεγαλειότητας και για το εμπόριο των σαρκικών ενστίκτων. Όταν συντελεσθεί η μεταμόρφωση αυτή, τότε η αιρετική δυτική ανθρωπότητα θα φανεί ενώπιον των ορατών ουρανών ως λουσμένη, καθαρισμένη και ευωδιάζουσα ουράνιο θυμίαμα.
Τότε εμείς οι Ορθόδοξοι θα χαιρόμαστε, διότι θα ανακτήσουμε τους αδελφούς μας που έχουν επιστρέψει.
Τότε οι ειδωλολατρικοί λαοί θα αγαπήσουν τον Χριστό και θα ζητήσουν να καταγραφούν ανάμεσα στα παιδιά Του. Διότι δε θα τους εμποδίζουν πλέον οι χριστιανικοί λαοί, να γίνουν παιδιά του Χριστού.
Τότε δεν θα υπάρχει κακία μεταξύ των ανθρώπων, ούτε πόλεμοι μεταξύ των λαών. Αλλά θα υπάρξει η ειρήνη του Χριστού, που υπερβαίνει τον νου, και η δόξα του Χριστού, όμοια με την οποία δεν υπάρχει ούτε στην παρούσα ζωή ούτε στην αιωνιότητα.

***

Η ύψιστη ευτυχία για τους ανθρώπους είναι η φανέρωση του Θεού με σάρκα (η ενανθρώπηση)΄ αλλά και η ύψιστη δυστυχία είναι η αποστασία τους απ' Αυτόν τον Θεό και η επιστροφή τους στην υπηρεσία του Σατανά. Η δυστυχία αυτή έχει την αρχή της στους μη Ορθόδοξους δυτικούς λαούς και μάλιστα για δύο λόγους. Η πρώτη αίτια είναι το μίσος εναντίον του (παπικού και προτεσταντικού) αιρετικού ιερατείου, και η δεύτερη, το μίσος εναντίον των Εβραίων.

Και τα δύο μίση φύτρωσαν στην καρδιά της δυτικής ανθρωπότητας από το ίδιο σπέρμα. Και το σπέρμα αυτό είναι η προσπάθεια τόσο του [αιρετικού] χριστιανικού κλήρου, όσο και των Εβραίων να κυριαρχήσουν απόλυτα στη ζωή του λαού και του κράτους σε όλες τις κατευθύνσεις. Το μίσος εναντίον ενός τέτοιου κλήρου μεταβλήθηκε σε μίσος κατά της Εκκλησίας, ενώ το μίσος εναντίον των Εβραίων συμπεριέλαβε και τον Κύριο Ιησού ως δήθεν Εβραίο. Στην πραγματικότητα ο Χριστός ήταν Εβραίος από τη μητέρα και από τον λαό στον οποίο φανερώθηκε πρώτα. Εν τούτοις ο ίδιος αυτός λαός πρώτος τον απέρριψε και με φρικτό θάνατο Τον θανάτωσε. Τι, λοιπόν; Εάν κάποιος είναι εναντίον των Εβραίων, πώς μπορεί να είναι κατά του Χριστού, εναντίον του οποίου οι Εβραίοι πολεμούν ήδη δύο χιλιάδες χρόνια; Αλλ’ όπου καρφωθούν τα νύχια του Σατανά, εκεί δεν υπάρχει λογική.