απο το κυρηγμα της Δεύτερης Κυριακής των Νηστειών. Μνήμη του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, του υπερμάχου της Ορθοδοξίας.
Το άγιο Ευαγγέλιο (Μάρκου κεφ. β΄1-12) μας μεταφέρει στην Καπερναούμ, τη δεύτερη πατρίδα του Χριστού μας. Είχε επιστρέψει εκεί ο Χριστός, από μία περιοδεία, και πήγε και έμεινε σε ένα σπίτι. Μόλις το 'μαθαν οι άνθρωποι, έτρεξαν και γέμισαν το σπίτι και τα πέριξ. Και ο Ιησούς άρχισε να τους ομιλεί, ευκαιρία βρήκε. Και κρεμόντουσαν από τα χείλη Του. Σε λίγο έφθασαν εκεί τέσσερις συνάνθρωποί μας, φέρνοντας στους ώμους έναν παράλυτο με το κρεβάτι του. Και δεν μπορούσαν να προχωρήσουν. Και πήγαν και άνοιξαν τη στέγη και κατέβασαν στα πόδια του Χριστού τον παράλυτο. Κι ο Χριστός είδε την πίστη αυτών των ανθρώπων, αλλά και του παραλύτου, και του είπε: «Παιδί μου, συγχωρούνται οι αμαρτίες σου».
Η πίστη είναι μεγάλη δύναμη, προσφέρει στον άνθρωπο τη θεϊκή βοήθεια και Χάρη. Και συνάμα είναι η σχέση του ανθρώπου με τον Θεάνθρωπο. Είναι σχέση, δηλαδή, δυνατή και αποτελεσματική και μας κάνει παιδιά του Χριστού. Γι' αυτό κι Εκείνος αποκάλεσε τον παράλυτο παιδί Του και του συγχώρεσε, διά της πίστεως, τις αμαρτίες. Δηλαδή η πίστη θεραπεύει την ψυχή μας, συγχωρεί τις αμαρτίες και μας ανορθώνει και μας ανεβάζει πνευματικά.
Ησαν εκεί κοντά οι Γραμματοδιδάσκαλοι του Ισραήλ. Και πειράχτηκαν που ο Χριστός συγχώρεσε τον παράλυτο. Και είπαν: «Ο Θεός συγχωρεί αμαρτίες ...;». Εκείνος διάβασε τη σκέψη τους, για να τους αποδείξει πως είναι και Θεός, και τους είπε: «Σεις, θεωρείτε δύσκολο να αναστήσω το σώμα του παραλύτου, να τον κάμω να περπατά και να είναι υγιής. Για μένα το πιο δύσκολο είναι η συγχώρεση της αμαρτίας, διότι πρώτα αμαρτάνει η ψυχή και ύστερα ακολουθεί το σώμα» (στα αποτελέσματα και τις συνέπειες, δηλαδή, της αμαρτίας). Και ο άνθρωπος ηρέμησε, τώρα που ο Χριστός του συγχώρεσε τις αμαρτίες.
Και στη συνέχεια ο Κύριος, αμείβοντας πάλι την πίστη εκείνου και των υπολοίπων που τον έφεραν, του λέγει: «Σήκω επάνω, πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου». Του έδωσε και τη σωματική υγεία. Αυτή είναι η πίστη! Δίνει άφεση αμαρτιών και ψυχική θεραπεία, κι όταν χρειαστεί και σωματική υγεία και ευτονία.
Καταισχύνθηκαν οι εχθροί της πίστεως και του Χριστού, ευφράνθηκε, όμως, ο πιστός και άδολος και άκακος λαός κι είπανε όλοι, με μια φωνή και μ' ένα στόμα και με μια καρδιά: «Ποτέ τέτοια πράγματα δεν είδαμε».
Ο παραλυτικός, ο τέως παραλυτικός, πήγε στο σπίτι του, στους δικούς του. Ο Χριστός δεν τον κράτησε ως λάφυρο, να τον επιδεικνύει. Ο Χριστός είναι ταπεινός και κάμνει τις γιατρειές της ψυχής και του σώματος δωρεάν και διά της πίστεως. Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς υπήρξε μεγάλη μορφή της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού, με προσφορά ανυπολόγιστη στα δύσκολα εκείνα χρόνια του Βυζαντίου, τον 14ο αιώνα. Βάστηξε την πίστη και την πατρίδα κατά τον καλύτερο τρόπο. Και ύστερα, στα χρόνια τα δίσεκτα της Τουρκοκρατίας , η Φιλοκαλική Αναγέννηση εβοήθησε τα μέγιστα τους σκλαβωμένους Ελληνες και τους έφερε στο γλυκό ξημέρωμα του 1821. Γι' αυτό και οφείλουμε πολλά και στην Εκκλησία μας και στον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά.
Και ακόμα οφείλουμε αυτά να μην τα ξεχνάμε αλλά να προσπαθούμε να τα μιμηθούμε και να τα αντιγράφουμε, γιατί η πατρίδα μας σήμερα, καθώς και η οικουμένη, περνά δύσκολες στιγμές, κι έχει ανάγκη απ' αυτή την πίστη και απ' αυτή τη δύναμη του Χριστού, των αγίων και της Εκκλησίας Του.
Του Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη (Το κήρυγμα της Κυριακής)
http://www.filokalia.co.cc/
Το άγιο Ευαγγέλιο (Μάρκου κεφ. β΄1-12) μας μεταφέρει στην Καπερναούμ, τη δεύτερη πατρίδα του Χριστού μας. Είχε επιστρέψει εκεί ο Χριστός, από μία περιοδεία, και πήγε και έμεινε σε ένα σπίτι. Μόλις το 'μαθαν οι άνθρωποι, έτρεξαν και γέμισαν το σπίτι και τα πέριξ. Και ο Ιησούς άρχισε να τους ομιλεί, ευκαιρία βρήκε. Και κρεμόντουσαν από τα χείλη Του. Σε λίγο έφθασαν εκεί τέσσερις συνάνθρωποί μας, φέρνοντας στους ώμους έναν παράλυτο με το κρεβάτι του. Και δεν μπορούσαν να προχωρήσουν. Και πήγαν και άνοιξαν τη στέγη και κατέβασαν στα πόδια του Χριστού τον παράλυτο. Κι ο Χριστός είδε την πίστη αυτών των ανθρώπων, αλλά και του παραλύτου, και του είπε: «Παιδί μου, συγχωρούνται οι αμαρτίες σου».
Η πίστη είναι μεγάλη δύναμη, προσφέρει στον άνθρωπο τη θεϊκή βοήθεια και Χάρη. Και συνάμα είναι η σχέση του ανθρώπου με τον Θεάνθρωπο. Είναι σχέση, δηλαδή, δυνατή και αποτελεσματική και μας κάνει παιδιά του Χριστού. Γι' αυτό κι Εκείνος αποκάλεσε τον παράλυτο παιδί Του και του συγχώρεσε, διά της πίστεως, τις αμαρτίες. Δηλαδή η πίστη θεραπεύει την ψυχή μας, συγχωρεί τις αμαρτίες και μας ανορθώνει και μας ανεβάζει πνευματικά.
Ησαν εκεί κοντά οι Γραμματοδιδάσκαλοι του Ισραήλ. Και πειράχτηκαν που ο Χριστός συγχώρεσε τον παράλυτο. Και είπαν: «Ο Θεός συγχωρεί αμαρτίες ...;». Εκείνος διάβασε τη σκέψη τους, για να τους αποδείξει πως είναι και Θεός, και τους είπε: «Σεις, θεωρείτε δύσκολο να αναστήσω το σώμα του παραλύτου, να τον κάμω να περπατά και να είναι υγιής. Για μένα το πιο δύσκολο είναι η συγχώρεση της αμαρτίας, διότι πρώτα αμαρτάνει η ψυχή και ύστερα ακολουθεί το σώμα» (στα αποτελέσματα και τις συνέπειες, δηλαδή, της αμαρτίας). Και ο άνθρωπος ηρέμησε, τώρα που ο Χριστός του συγχώρεσε τις αμαρτίες.
Και στη συνέχεια ο Κύριος, αμείβοντας πάλι την πίστη εκείνου και των υπολοίπων που τον έφεραν, του λέγει: «Σήκω επάνω, πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου». Του έδωσε και τη σωματική υγεία. Αυτή είναι η πίστη! Δίνει άφεση αμαρτιών και ψυχική θεραπεία, κι όταν χρειαστεί και σωματική υγεία και ευτονία.
Καταισχύνθηκαν οι εχθροί της πίστεως και του Χριστού, ευφράνθηκε, όμως, ο πιστός και άδολος και άκακος λαός κι είπανε όλοι, με μια φωνή και μ' ένα στόμα και με μια καρδιά: «Ποτέ τέτοια πράγματα δεν είδαμε».
Ο παραλυτικός, ο τέως παραλυτικός, πήγε στο σπίτι του, στους δικούς του. Ο Χριστός δεν τον κράτησε ως λάφυρο, να τον επιδεικνύει. Ο Χριστός είναι ταπεινός και κάμνει τις γιατρειές της ψυχής και του σώματος δωρεάν και διά της πίστεως. Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς υπήρξε μεγάλη μορφή της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού, με προσφορά ανυπολόγιστη στα δύσκολα εκείνα χρόνια του Βυζαντίου, τον 14ο αιώνα. Βάστηξε την πίστη και την πατρίδα κατά τον καλύτερο τρόπο. Και ύστερα, στα χρόνια τα δίσεκτα της Τουρκοκρατίας , η Φιλοκαλική Αναγέννηση εβοήθησε τα μέγιστα τους σκλαβωμένους Ελληνες και τους έφερε στο γλυκό ξημέρωμα του 1821. Γι' αυτό και οφείλουμε πολλά και στην Εκκλησία μας και στον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά.
Και ακόμα οφείλουμε αυτά να μην τα ξεχνάμε αλλά να προσπαθούμε να τα μιμηθούμε και να τα αντιγράφουμε, γιατί η πατρίδα μας σήμερα, καθώς και η οικουμένη, περνά δύσκολες στιγμές, κι έχει ανάγκη απ' αυτή την πίστη και απ' αυτή τη δύναμη του Χριστού, των αγίων και της Εκκλησίας Του.
Του Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη (Το κήρυγμα της Κυριακής)
http://www.filokalia.co.cc/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου