έτι και έτι κλίναντες τα γόνατα,τού Κυρίου δεηθώμεν

H ζωή μου πέρασε τόσο μέσα στο αγαθό όσο και μέσα στην αμαρτία κια εξήντα χρόνια μ΄έκαναν να καταλάβω ποια είναι η δύναμη έχει η συνήθεια.

Κι η ψυχή κι ο νους μπορούν να αποκτήσουν συνήθεια.

Κι ό,τι συνηθίση ο άνθρωπος αυτό θα κάνη.

Αν συνηθίση στην αμαρτία, τότε θα έλκεται συνεχώς στην αμαρτία, και σ΄αυτό βοηθούν οι δαίμονες.

Αν πάλι συνηθίση στο αγαθό, τότε συνεργεί ο Θεός μετη Χάρη Του.

Έτσι αν συνηθίσης να προσεύχεσαι συνεχώς, ν αγαπάς τον πλησίον σου και ν ακλαίς στην προσευχή σου για όλο τον κόσμο, η ψυχή σου θα ελκύεται προς την προσευχής , τα δάκρυα και την αγάπη.

Κι αν συνηθίσης να δίνης ελεημοσύνη, να είσαι υπάκουος και ειλικρικνής στην εξομολόγηση ενώπιον τού πνευματικού, έτσι θα κάνης πάντοτε και με αυτό τον τρόπο θα βρής ανάπαυση στον Θεό.

Χαίρεται ο Κύριος μας, όταν εμείς χύνωμε δάκρυα στην προσευχή μας από αγάπη για τούς ανθρώπους και μάς εισακούει γεμάτος από έλεος.

«Ω Κύριε, δώσε μου δάκρυα, για να κλαίη η ψυχή μου μέρα και νύχτα από αγάπη για τον αδελφό».

Και να, ο Θεός εισακούει την προσευχή καιδίνει στην ψυχή άφθονα δάκρυα για όλο τον κόσμο.

(ο γέροντας Σιλουανός , σελ 506-507, ΙΜ.Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ 197o


http://misha.pblogs.gr

Ηρωτήσαμεν τον Γέροντα:

-Πώς δύναταί τις να αγαπά πάντας τους ανθρώπους; }136} Και πού να εύρη τοιαύτην αγάπην ώστε να είναι έν μετά πάντων;

Ο Γέρων απήντησεν:

-Ίνα γενώμεθα έν μετά πάντων καθώς λέγει ο Κύριος, «ίνα πάντες έν ώσι», ουδέν είναι αναγκαίον να επινοήσωμεν· πάντες ημείς έχομεν μίαν και την ιδίαν φύσιν. Ως εκ τούτου φυσικόν θα ήτο δι’ ημάς να αγαπώμεν τους πάντας. Την δε δύναμιν της αγάπης δίδει το Πνεύμα το Άγιον.

Η δύναμις της αγάπης είναι μεγάλη και νικηφόρος, αλλ’ ουχί έως τέλους. Εν τω ανθρωπίνω είναι ενυπάρχει εξουσία τις ήτις θέτει και εις την αγάπην προσέτι όριόν τι, ώστε και αύτη να μη έχη το απόλυτον. Τι άραγε είναι τούτο;

Το αυτεξούσιον.

Το αυτεξούσιον του ανθρώπου είναι αληθώς πραγματικόν και τοσούτον μέγα, ώστε ούτε η θυσία του Ιδίου του Χριστού, ούτε η θυσία πάντων, όσοι ηκολούθησαν τον Χριστόν, δύναται να οδηγήση αναγκαστικώς εις την νίκην.

… η αγάπη του Χριστού ελπίζει να ελκύση τους πάντας προς εαυτήν και δια τούτο πορεύεται μέχρις άδου κατωτάτου. Άλλ’ έτι και εις αυτήν την τελείαν αγάπην και την τελείαν θυσίαν τινές –άγνωστον ποίοι και πόσοι- δυνατόν να απαντήσουν δι’ αιωνίου απορρίψεως του Θεού: «Εγώ δεν θέλω».

http://www.rel.gr