Πέμπτη Κυριακή του Ματθαίου σήμερα, αγαπητοί, και το άγιο Ευαγγέλιο (Κεφ. η΄, 28-34. θ΄,1) μας μεταφέρει στη χώρα των Γεργεσηνών. Ο Χριστός μας κατέβηκε από το όρος των μακαρισμών και πήγε στην Καπερναούμ όπου έκανε τόσα πολλά θαύματα ώστε οι άνθρωποι εκπλήσσονταν. Σε κάποια στιγμή αποφάσισε να περάσει απέναντι, στη χώρα των Γεργεσηνών, μέσω της θαλάσσης της Τιβεριάδος. Καθώς ήταν μέσα στη βάρκα έγινε τρικυμία μεγάλη. Ετρεξαν λοιπόν οι Απόστολοι στον Ιησού για να τους σώσει. Εκείνος τους μάλωσε, τους είπε ολιγόπιστους. Και στη συνέχεια μάλωσε τα στοιχεία της φύσεως, εκόπασε ο άνεμος και έγινε γαλήνη μεγάλη.
Στη συνέχεια αποβιβάστηκαν στη χώρα των Γεργεσηνών και σε λίγο αντάμωσε ο Ιησούς με δύο δαιμονισμένους, οι οποίοι έβγαιναν από τα μνήματα και ήταν αγριεμένοι και πολύ επικίνδυνοι. Μόλις αντίκρισαν τον Ιησού, φώναξαν τα δαιμόνια με το στόμα των ταλαίπωρων ανθρώπων τους οποίους κατείχαν: «Ποια σχέση έχουμε εμείς, Ιησού; Γιατί ήρθες νωρίτερα - για να μας βάλεις στην κόλαση;». Εδώ βλέπουμε τη θεότητα του Χριστού, τη μεγάλη Του δύναμη. Είναι ο Κύριος των όλων, εξουσιάζει τα πάντα και τους φοβερούς δαίμονες. Γι' αυτό ας Του έχομε εμπιστοσύνη του Κυρίου και ας προστρέχομε σ' Αυτόν στις όποιες δυσκολίες μας.
Ηταν εκεί κοντά ένα κοπάδι χοιρινά που έβοσκαν και οι δαίμονες είπαν στον Ιησού: «Αν έχεις απόφαση να μας βγάλεις, επίτρεψέ μας να απέλθουμε και να μπούμε στα χοιρινά». Και ο Κύριος τούς επέτρεψε. Πού είναι λοιπόν εκείνοι που λένε πως οι δαίμονες είναι παντοδύναμοι ή και οι ίδιοι καυχώνται πολλές φορές; Ούτε στα χοιρινά δεν μπορούν να μπουν χωρίς την άδεια του Κυρίου! Γι' αυτό να μην τους φοβόμαστε. Τον Κύριο να φοβόμαστε, τον Κύριο να αγαπάμε, Αυτόν να επικαλούμαστε - και το θέλημά Του το άγιο να κάνουμε. Και τότε δεν μπορεί να μας πειράξει τίποτα - ούτε οι δαίμονες. Μπήκαν λοιπόν οι δαίμονες στα χοιρινά. Πώς να τους αντέξουν τα κακόμοιρα αυτά ζώα! Ετρεξαν αμέσως στον γκρεμό, έπεσαν από κει και πνίγηκαν στη θάλασσα. Είναι ανυπόφοροι όντως οι δαίμονες. Και εμείς οι ταλαίπωροι πώς τους βαστάζουμε! Από θεία φιλανθρωπία και καλοσύνη και αγάπη. Αλλος ένας λόγος να συγκινηθούμε με τη στοργή του Κυρίου και να Τον ευχαριστήσουμε για όλα τα καλά Του.
Τότε οι χοιροβοσκοί πήγαν στην πόλη και είπαν όλα όσα είδαν και περισσότερο την απελευθέρωση των δύο δαιμονιζομένων, οι οποίοι έγιναν αρνάκια ήμερα κοντά στον Χριστό και δεν ήθελαν να φύγουν. Είχαν τόσο ταλαιπωρηθεί απ' τα δαιμόνια που βρήκαν τον Παράδεισο κοντά στον Κύριο.
Οι κάτοικοι βγήκαν όμως και αντί να ευχαριστήσουν τον Κύριο που ελευθέρωσε δύο συνανθρώπους τους που ήταν, όπως είπαμε και στην αρχή, ο φόβος και ο τρόμος, Τον παρακαλούσαν όλοι -επειδή είχαν φοβηθεί από τη θεία Του δύναμη- να φύγει όσο γίνεται πιο γρήγορα, πέρα από τα όριά τους. Οταν μας αγγίξει το υπερφυσικό, μας πιάνει φόβος, κι όταν είμαστε ένοχοι, θέλουμε να το απομακρύνουμε, ενώ θα έπρεπε να το κρατήσουμε κοντά μας, να πάρει την ενοχή και την αμαρτία μας και να μας ελευθερώσει.
Ο Ιησούς μας, ο Οποίος κανέναν δεν καταπιέζει και σε κανέναν δεν επιβάλλει την αγάπη και τη Χάρη Του, μπήκε στη βάρκα μαζί με τους Αποστόλους, διέσχισαν τη λίμνη της Γεννησαρέτ και επέστρεψαν «εις την ιδίαν πόλιν», στην Καπερναούμ. Η Βηθλεέμ εγέννησε τον Ιησού, η Ναζαρέτ τον ανέθρεψε και η Καπερναούμ Τον είχε.
Είχε και ο Ιησούς μας πατρίδα αγαπημένη, δεύτερη πατρίδα την Καπερναούμ. Εχομε και εμείς όλοι μια πατρίδα, ας την αγαπάμε, ας τη φροντίζουμε. Και περισσότερο ας πηγαίνουμε κοντά στον Ιησού Χριστό κι ας κάνουμε το θέλημά Του. Τότε θα έχει χαρά μεγάλη ο Χριστός και μεγαλύτερη εμείς, γιατί κοντά Του σωζόμεθα.
(Το κήρυγμα της Κυριακής του αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη- η εικόνα από τον άγιο Απολλινάριο της Ραβέννας)
http://misha.pblogs.gr/
Στη συνέχεια αποβιβάστηκαν στη χώρα των Γεργεσηνών και σε λίγο αντάμωσε ο Ιησούς με δύο δαιμονισμένους, οι οποίοι έβγαιναν από τα μνήματα και ήταν αγριεμένοι και πολύ επικίνδυνοι. Μόλις αντίκρισαν τον Ιησού, φώναξαν τα δαιμόνια με το στόμα των ταλαίπωρων ανθρώπων τους οποίους κατείχαν: «Ποια σχέση έχουμε εμείς, Ιησού; Γιατί ήρθες νωρίτερα - για να μας βάλεις στην κόλαση;». Εδώ βλέπουμε τη θεότητα του Χριστού, τη μεγάλη Του δύναμη. Είναι ο Κύριος των όλων, εξουσιάζει τα πάντα και τους φοβερούς δαίμονες. Γι' αυτό ας Του έχομε εμπιστοσύνη του Κυρίου και ας προστρέχομε σ' Αυτόν στις όποιες δυσκολίες μας.
Ηταν εκεί κοντά ένα κοπάδι χοιρινά που έβοσκαν και οι δαίμονες είπαν στον Ιησού: «Αν έχεις απόφαση να μας βγάλεις, επίτρεψέ μας να απέλθουμε και να μπούμε στα χοιρινά». Και ο Κύριος τούς επέτρεψε. Πού είναι λοιπόν εκείνοι που λένε πως οι δαίμονες είναι παντοδύναμοι ή και οι ίδιοι καυχώνται πολλές φορές; Ούτε στα χοιρινά δεν μπορούν να μπουν χωρίς την άδεια του Κυρίου! Γι' αυτό να μην τους φοβόμαστε. Τον Κύριο να φοβόμαστε, τον Κύριο να αγαπάμε, Αυτόν να επικαλούμαστε - και το θέλημά Του το άγιο να κάνουμε. Και τότε δεν μπορεί να μας πειράξει τίποτα - ούτε οι δαίμονες. Μπήκαν λοιπόν οι δαίμονες στα χοιρινά. Πώς να τους αντέξουν τα κακόμοιρα αυτά ζώα! Ετρεξαν αμέσως στον γκρεμό, έπεσαν από κει και πνίγηκαν στη θάλασσα. Είναι ανυπόφοροι όντως οι δαίμονες. Και εμείς οι ταλαίπωροι πώς τους βαστάζουμε! Από θεία φιλανθρωπία και καλοσύνη και αγάπη. Αλλος ένας λόγος να συγκινηθούμε με τη στοργή του Κυρίου και να Τον ευχαριστήσουμε για όλα τα καλά Του.
Τότε οι χοιροβοσκοί πήγαν στην πόλη και είπαν όλα όσα είδαν και περισσότερο την απελευθέρωση των δύο δαιμονιζομένων, οι οποίοι έγιναν αρνάκια ήμερα κοντά στον Χριστό και δεν ήθελαν να φύγουν. Είχαν τόσο ταλαιπωρηθεί απ' τα δαιμόνια που βρήκαν τον Παράδεισο κοντά στον Κύριο.
Οι κάτοικοι βγήκαν όμως και αντί να ευχαριστήσουν τον Κύριο που ελευθέρωσε δύο συνανθρώπους τους που ήταν, όπως είπαμε και στην αρχή, ο φόβος και ο τρόμος, Τον παρακαλούσαν όλοι -επειδή είχαν φοβηθεί από τη θεία Του δύναμη- να φύγει όσο γίνεται πιο γρήγορα, πέρα από τα όριά τους. Οταν μας αγγίξει το υπερφυσικό, μας πιάνει φόβος, κι όταν είμαστε ένοχοι, θέλουμε να το απομακρύνουμε, ενώ θα έπρεπε να το κρατήσουμε κοντά μας, να πάρει την ενοχή και την αμαρτία μας και να μας ελευθερώσει.
Ο Ιησούς μας, ο Οποίος κανέναν δεν καταπιέζει και σε κανέναν δεν επιβάλλει την αγάπη και τη Χάρη Του, μπήκε στη βάρκα μαζί με τους Αποστόλους, διέσχισαν τη λίμνη της Γεννησαρέτ και επέστρεψαν «εις την ιδίαν πόλιν», στην Καπερναούμ. Η Βηθλεέμ εγέννησε τον Ιησού, η Ναζαρέτ τον ανέθρεψε και η Καπερναούμ Τον είχε.
Είχε και ο Ιησούς μας πατρίδα αγαπημένη, δεύτερη πατρίδα την Καπερναούμ. Εχομε και εμείς όλοι μια πατρίδα, ας την αγαπάμε, ας τη φροντίζουμε. Και περισσότερο ας πηγαίνουμε κοντά στον Ιησού Χριστό κι ας κάνουμε το θέλημά Του. Τότε θα έχει χαρά μεγάλη ο Χριστός και μεγαλύτερη εμείς, γιατί κοντά Του σωζόμεθα.
(Το κήρυγμα της Κυριακής του αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη- η εικόνα από τον άγιο Απολλινάριο της Ραβέννας)
http://misha.pblogs.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου