Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος: Ὕμνοι Θείων Ἐρώτων 14

Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος

Ὕμνοι Θείων Ἐρώτων

24. Ἡ σπορά

Η ΣΠΟΡΑ συμφωνεῖ μὲ τὰ γένη τοῦ σπόρου,

σιταριοῦ, σοῦ λέω, κριθαριοῦ, κι ἄλλα γένη,

καὶ πάλι συμφωνεῖ μὲ τὰ γένη ἡ βλάστηση.

Τὰ σώματα, βέβαια, ὅσων πεθαίνουν,

ὅποια συμβεῖ νὰ εἶναι, τὸ ἴδιο πέφτουν στὴ γῆ,

χωρίζονται ἀπ’ αὐτὰ οἱ ψυχές.

Στὴν Ἀνάσταση τῶν νεκρῶν ποὺ προσδοκοῦμε,

κάθε ψυχὴ βρίσκει τὸ σπίτι της ὅπως ἀξίζει

μὲ Φῶς γεμάτο ἢ σκοτάδι.

Καθαρὲς ψυχές, ποὺ μετέλαβαν Φῶς

τὶς λαμπάδες τους ἄναψαν,

θὰ εἶναι πάντως σ’ ἀνέσπερο Φῶς.

Ὅσες ἔχουν τυφλὰ τὰ μάτια τῆς καρδιᾶς τους,

βρώμικες ψυχὲς γεμάτες σκοτάδι,

Φέγγος νὰ δοῦν τὸ θεϊκό, τί τρόπος;

Θὰ συμφωνήσεις, κανένας. Πές λοιπόν,

ἀφοῦ πεθάνουν, κι ἂν κάνουν δεήσεις,

ποιός θὰ τὶς ἄκουγε, ποιός θὰ τοὺς ἄνοιγε τὰ μάτια;

Εἶναι θλιβερό, κι ὅμως, τί βοήθεια

σ’ αὐτοὺς ποὺ ζήτησαν νὰ μείνουν τυφλοί,

ν’ ἀνάψουν τὴ λαμπάδα τῆς ψυχῆς τους δὲν θέλησαν!

Λοιπόν, σκοτάδι θὰ τοὺς περιμένει ἀφώτιστο.

   Τὰ σώματα ὅλων, τὸ εἴπαμε, φθείρονται,

τὸ ἴδιο σαπίζουν, τῶν ἁγίων ἐπίσης,

ἐγείρονται ὅμως στάρι καθαρό,

ὅποια εἶχαν σπαρεῖ, στάρι ἁγιασμένο,

τοῦ ἅγιου Πνεύματος σκεύη ἅγια :

καθαρὰ μὲ λαμπρότητα ἐδῶ,

τὸ ἴδιο φεύγουν καθαρά, ἐγείρονται πάλι δοξασμένα

μὲ τὴ Λάμψη καὶ τὴν Ἀστραπὴ τοῦ θείου Φωτός.

Σ’ αὐτὰ θὰ κατοικήσουν τότε οἱ ψυχὲς τῶν ἁγίων,

εἶναι βέβαιο, θὰ λάμψουν πάνω ἀπ’ τὸν ἥλιο,

θὰ γίνουν ἴδιοι μὲ τὸν Κύριο,

τοὺς θείους δρόμους Του ποὺ εἶχαν κρατήσει.

Πάλι, τὰ σώματα ὅσων ἔμειναν στὶς ἁμαρτίες

ἐγείρονται ὅπως εἶχαν τὴ σπορά τους στὴ γῆ,

γεμάτα λάσπη, δύσοσμα, τελείως σάπια,

βέβηλα σκεύη, ζιζάνια κακίας,

ὁλοσκότεινα σὰν τὰ ἔργα ποὺ ἔκαναν

τοῦ σκοταδιοῦ, κάθε κακοῦ ὄργανα ἔγιναν,

τῆς πονηριᾶς ποὺ τὰ ἔσπειρε.

Ἀνασταίνονται ἀθάνατα κι αὐτὰ

πνευματικά, μὲ τὴν ὄψη ὅμως τῆς σκοτεινιᾶς.

Μ’ αὐτὰ λοιπὸν ἑνώνονται οἱ ἄθλιες ψυχές

σκοτεινὲς ὅπως εἶναι, βρώμικες

θὰ εἶναι ἴδιες μὲ τὸν διάβολο,

τὰ δικά του ἔργα ποὺ ἀκολούθησαν,

τὰ δικά του προστάγματα φύλαξαν,

μαζί του στὴ φωτιὰ θὰ καταχωρηθοῦν,

ποὺ δὲν σβήνει

θὰ ὁδηγηθοῦν στὸ σκοτάδι ἐκεῖ, στὸν τάρταρο

καὶ μᾶλλον σύμφωνα κι αὐτὲς θὰ μοιραστοῦν

μὲ τὸ βάρος τῶν ἁμαρτιῶν, ὅποιες ἔχει καθένας τους,

ἐκεῖ θὰ μείνει στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων.

Οἱ ἅγιοι πάλι, τὸ εἴπαμε, καθένας θὰ ὑψωθεῖ

μὲ τὶς φτεροῦγες τῶν ἀρετῶν τους,

θὰ συναντήσουν τὸν Κύριο κι αὐτοί,

θὰ ὑψωθοῦν, καθένας στὴν ἀξία του.

Εἶναι βέβαιο : ἐδῶ καθένας τώρα

ὅσο τὴν ψυχή του ὀμόρφηνε

τόσο κοντὰ θὰ βρεθεῖ στὸν Δημιουργό

θὰ εἶναι μαζί Του στὸ ἄπειρο τῶν αἰώνων

θὰ σκιρτήσει στὴν ἀπέραντη χαρὰ ἡ καρδιά του.

[Ὕμνος Ν’, στ. 281-342]

συνεχίζεται..

όλο το έργο εδώ

Πηγή: www.ellopos.gr/symeon/default.asp

Ἐπιλογὴ - μετάφραση : Γ. Βαλσάμης

Πολυτονική γραμματοσειρά

.