Πάντως πολύ ταλαιπωρούνται όσοι έχουν δαιμόνιο, γιατί καί ταπεινώνονται, άλλά καί βασανίζονται άπό τόν διάβολο!

Πάντως πολύ ταλαιπωρούνται όσοι έχουν δαιμόνιο, γιατί καί ταπεινώνονται, άλλά καί
βασανίζονται άπό τόν διάβολο! Μιά φορά είχα συναντήσει στήν Μονή Σταυρονικήτα ενα παλληκάρι είκοσι τριών ετών πού είχε δαιμόνιο. Ήταν πετσί καί κόκκαλο. Έξω έκανε παγωνιά, στόν ναό έκαιγε σόμπα, καί αυτός φορούσε ένα λεπτό κοντομάνικο πουκάμισο καί καθόταν πίσω στήν λιτή. Δέν άντεξα, πάω, του δίνω ένα μάλλινο ρούχο. Φόρεσε το αυτό, του λέω. Δέν κρυώνεις;. Τί νά κρυώσω, πάτερ, μου λέει, έγώ καίγομαι. Έ νά, αυτό είναι κόλαση.

Σέ μερικούς μάλιστα δαιμονισμένους, πού άπό τήν φύση τους είναι ευαίσθητοι, τό ταγκαλάκι τούς λέει ότι δέν θά σωθούν καί τούς βάζει νά αυτοκτονήσουν. Φοβερό! Δέν είναι μικρό πράγμα! Ήξερα κάποιον δαιμονισμένο πού καί οί παπάδες τόν είχαν βαρεθή τόν καημένο. Πήγαινε νά τού διαβάσουν εξορκισμούς καί τόν έδιωχναν. Υστερα ό διάβολος τού έλεγε καί γιά μένα: μήν πάς καί σ’ αυτόν ούτε αυτός θά σέ δεχθή, καί τόν είχε ρίξει στήν απελπισία. Έναν άλλον, πού είχε γίνει καλά μέ τήν χάρη τού Άγιου Αρσενίου, τί τόν έκανε ό διάβολος! Ειχε έρθει έδώ, γιά νά προσκύνηση τά Λείψανα τού Αγίου Αρσενίου, άλλά ήταν κλειστό τό Μοναστήρι.

Τού παρουσιάζεται λοιπόν ό διάβολος μέ τήν μορφή τού Αγίου Αρσενίου κάτω στήν πόρτα καί τού λέει: Νά μήν ξαναπατήσης έδώ ούτε έγώ σέ θέλω ούτε ό Παΐσιος. Τόν έδιωξε. Κατάλαβες; Άρχισε μετά καί έβριζε τόν Αγιο, έβριζε κι έμενα. Καλά,
έγώ είμαι γιά βρίσιμο, άλλά ό Άγιος!… Όποτε ό ταλαίπωρος δαιμονίσθηκε πάλι. Έδώ, μόνο μέ αναίδεια άν φερθή κανείς, απομακρύνεται ή Χάρις τού Θεού, πόσο μάλλον νά βρίζη τούς Αγίους. Ήρθε καί στο Καλύβι καί φώναζε: Τί σού έκανα καί δέν μέ θέλεις; Γιατί κι έσύ δέν μέ βοηθάς; Θέλεις νά βασανίζωμαι;. Καί νά τού λέω: ευλογημένε, ό διάβολος ήταν αυτός πού σ’ έδιωξε δέν ήταν ό Άγιος ό Άγιος δέν διώχνει, καί νά μήν άκούη. Πίστευε στόνλογισμό του. Ξέρετε τί ταλαιπωρία, τί μαρτύριο περνούν κάθε μέρα οί καημένοι;

Άλλά καί πολλοί δαιμονισμένοι ταλαιπωρούνται, γιά νά βάλουν μερικοί άλλοι μυαλό.
Γιατί, όταν τούς βλέπουν πόσο βασανίζονται, προβληματίζονται, έρχονται σέ συναίσθηση καί μετανοούν. Μη νομίζετε δηλαδή ότι όσοι δαιμονίζονται έχουν περισσότερες αμαρτίες.

Επιτρέπει όμως ό Θεός νά δαιμονίζωνται, οπότε εξευτελίζονται, ταπεινώνονται, ξοφλάνε αμαρτίες, παίρνουν αυτοί μισθό, άλλά βοηθιούνται καί όσοι τούς βλέπουν νά ταλαιπωρούνται.

Βέβαια θά πή κανείς ότι υπάρχουν άνθρωποι πού κάνουν ένα σωρό αμαρτίες καί δέν
δαιμονίζονται πώς γίνεται αυτό; Όταν ό άνθρωπος έχη φθάσει σέ τελεία πώρωση, τότε δέν προσβάλλεται άπό τόν δαίμονα, γιατί βλέπει ό Θεός ότι δέν θά βοηθηθή. Πρέπει νά ξέρουμε ότι καί ή προσβολή άπό δαιμονική ενέργεια είναι, κατά κάποιον τρόπο, δώρο τού Θεού προς τόν αμαρτωλό άνθρωπο, γιά νά ταπεινωθή, νά μετανοήση καί νά σωθή.


http://gerontes.wordpress.com