Ο Καλόγερος της Θερμής (1905 μ.Χ.)

η κάρα του Αγίου Ραφαήλ μαζί με το επιστήθιο εγκόλπιο Του......

Ήμουνα, που λέτε, φτωχό κορίτσι και δούλευα υπηρέτρια σε κάποιο πλούσιο σπίτι. Η κυρά μου όμως ήταν σκληρή και με βασάνιζε με πολλές δουλειές. Μ' έστελνε ακόμη και στις ελιές και να της δίνω το μεροκάματο. Πηγαίναμε στη Θερμή με τα πόδια και μαζεύαμε ελιές. Ήμουνα και γεροδεμένη γι' αυτό και ο Κεχαγιάς μ' έβαζε να τραβάω το γαϊδούρι φορτωμένο με τις ελιές...

Μια ημέρα εκεί που πήγαινα τραβώντας το γαϊδούρι κι έβρεχε μια δυνατή βροχή, χαλάζι, αστραπές, βροντές, γινότανε χαλασμός Κυρίου... Οι μαζεύτρες διαλυθήκανε και τρέξανε, εγώ με το γαϊδούρι φορτωμένο πήγαινα σιγά σιγά μες στη βροχή... Καμιά φορά κάνει έτσι το γαϊδούρι, γέρνει το γουμάρι, πέφτει κάτου. Πάω να το σηκώσω, τίποτα, απελπίστηκα πια σε τέτοια νεροποντή μοναχή μου, άρχισα να παρακαλιέμαι «Παναγία μου, Άγγελέ μου Άγιε», κι εφώναζα, ποιος να μ’ ακούσει...

Καμιά φορά εκεί που δερνόμουνα με το γαϊδούρι κάτω, νάσου και βλέπω εκεί στον πρίνο του Κλεάνθη που λέγανε, βλέπω, που λέτε, έναν άνθρωπο σαν παπάς ήτανε, αρχαία κάπως ντυμένος, και μου λέει «ντουρ». Αποχαυρίστηκα, γιατί είπα πως είναι Τούρκος. Μετά μου χαμογέλασε και μου είπε Ελληνικά: «Μη φοβάσαι κοπέλα μου Έλληνας είμαι, ο Ραφαήλ, να σε βοηθήσω!..». Και πιάνει το γουμάρι με το 'να χέρι και το ξαναφέρνει στη θέση του, έτσι σα να κόλλησε το σακί. «Τράβα το δρόμο σου και μη φοβάσαι». Έτσι μου είπε και σε λίγο χάθηκε. Μου φάνηκε έτσι σα μια λάμψη να έφυγε στον ουρανό...

 ο τάφος του κ Άγγελου Ράλλη

Μετά από καιρό έμαθα ότι το μέρος αυτό το λέγανε «στου Καλόγερου» κι ήτανε, λέει, στοιχειωμένο. Και πολλοί τσοπαναραίοι έχουνε ιδωμένο έναν καλόγερο να περιφέρεται και να λιβανίζει τα χαλάσματα. Μερικοί μάλιστα ακούνε καμπάνες και ψαλμωδίες. Μάλιστα κάποιος παλαιός από τη Θερμή εμολόγαγε ότι τα παλιά χρόνια εκεί το κάνανε πανηγύρι τη Λαμπροτρίτη, αλλά το απαγορέψανε οι Τούρκοι. Αυτοί δεν πλησιάζανε εκεί γιατί εφοβότανε. Μ' όλα αυτά όμως ακόμη και στις ημέρες μας πριν την απελευθέρωση στα 1912 πηγαίνανε, λέει, οι παλαιοί Χριστιανοί τη Λαμπροτρίτη και λιβανίζανε κι ανάβανε κεριά...

(Διήγηση της Χαρίκλειας Καραγεωργίου)

http://pirgithermis.blogspot.com