Σελίδες

Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2011

Οι δικοί μας κλασικοί- Δημήτρης Μητρόπουλος




Μητρόπουλου υποθήκες

Ο πρωταρχικός σκοπός σε μια συναυλία δεν είναι η τελειότητα στην εκτέλεση, αλλά η επικοινωνία. […] Η ερμηνεία είναι έργο ομαδικό, είναι σύμπνοια, δεν είναι έργο σκλάβων στην μπαγκέτα του μαέστρου.

Είμαι από τη φύση μου ένας άνθρωπος με θρησκευτικά συναισθήματα. Για μένα η ύπαρξη του Θεού, του Δημιουργού, είναι πέρα από κάθε αμφιβολία.

Κάθε τι στην τέχνη που δεν ξεπερνά ολοκληρωτικά τις υλικές δυσκολίες και δεν πνευματοποιείται σε βαθμό που να εξουθενώνει κάθε υλική εντύπωση, είναι καταδικαστέο.

Η αποστολή μου είναι να είμαι παιδαγωγός, και σαν τέτοιος είμαι αναγκασμένος να προχωρώ μάλλον μεθοδικά για να επιτύχω το σκοπό μου, παρά να απολαμβάνω εγωιστικά μαζί με μερικούς σνομπ.

Όσο περισσότερο πείθομαι για το είδος της συμβολής μου, τόσο η αμοιβή μου κατεβαίνει.

Όλη η φιλοσοφία μου ακριβώς στηρίζεται στη λύση του γόρδιου δεσμού χωρίς το μαχαίρι!

Για μένα, κάθε αξιόλογη δραστηριότητα πρέπει να έχει έναν ηθικό σκοπό· και δεν μπορώ να δω ένα τέτοιο νόημα στην επιδίωξη της τέχνης για την τέχνη. Ο αισθητικός νόμος δεν λειτουργεί μέσα στο κενό.

Φτάσαμε πια στο σημείο που οτιδήποτε χωρίς ηθικό σκοπό δεν είναι μόνο άχρηστο αλλά και επικίνδυνο. […] Βλέπω στο πρόσωπο του καλλιτέχνη τον ιεροκήρυκα που με την ιδιωτική του ζωή, τις πεποιθήσεις και τις πράξεις του θα μπορούσε να αποτελέσει πρότυπο για όλους.

Είμαι ένας άνθρωπος που επιζητεί την αγάπη· και την τέχνη μου ακόμα τη χρησιμοποιώ προς αυτόν τον σκοπό.

(Η ιδιόχειρη υπογραφή του )
Για τη μεταφορά
Απ. Κώστιος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου