Με ρωτάς, σεβαστή αδελφή, για τους τρείς χιτώνες με τους οποίους ήταν ντυμένος και σκεπασμένος ο Κύριος κατα το διάστημα αρκετών ωρών τη Μεγάλη Παρασκευή. Γιατί ο Πιλάτος τον έντυσε με πορφυρό χρώμα; Γιατι ο Ηρώδης τον έντυσε με λευκό χρώμα; Και γιατί οι εκτελεστές επίσης λίγο πριν Τον θανατώσουν Τον έντυσαν πάλι με τον δικό Του χιτώνα;
Όλα όσα συνέβησαν κατα τη διάρκεια της επίγειας ζωής του Χριστού έχουν μεγάλη σημασία, όλα αποκαλύπτουν κάποια αλήθεια και χρησιμεύουν ως δίδαγμα στους ανθρώπους. Κάποια απο αυτά τα διδάγματα είναι άμεσα και εμφανώς αντιληπτά, ενω κάποια άλλα είναι έμμεσα και με παραστάσεις που χρίζουν ερμηνείας. Το σκέπασμα του Χριστού με τρείς χιτώνες ανήκει σ'αυτήν τη δεύτερη κατηγορία διδαγμάτων.
Ο Πορφυρός χιτώνας είναι ο χιτώνας του Ρωμαίου αυτοκράτορα. Όταν ο Κύριος είπε στον Πιλάτο ότι το βασίλειο Του " ουκ εστίν εκ του κόσμου τούτου" (Ιωα. 18. 36) αυτό φάνηκε στο υλιστικό πνεύμα του Ρωμαίου αξιωματούχου ως ανοησία και ως εμπαιγμός της αυτοκρατορικής αξιοπρέπειας. Γι'αυτό οι στρατιώτες του Πιλάτου έντυσαν τον Χριστό με πορφυρό χιτώνα-εξυπακούεται με τον πιο ευτελή που μπορούσαν να βρουν- για να τον χλευάσουν αποκαλώντας Τον βασιλιά. Αλλά και μόνον αυτός ο χιτώνας αυτοκρατορικού χρώματος μαρτυρεί για τον Κύριο, ότι ο Χριστός είναι πράγματι Βασιλιάς. Οι παλικαράδες του Πιλάτου, λοιπόν, κοροϊδευοντας στην πραγματικότητα ανακήρυξαν τον Κύριο σ'αυτό που πράγματι ήταν! Κανείς απ'ολους αυτούς δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι το βασίλειο του Χριστού θα κυριαρχήσει πάνω στη Ρωμαϊκη αυτοκρατορία και σε κάθε άλλη αυτοκρατορία του κόσμου.
Ο βρώμικος βασιλιάς Ηρώδης, περίμενε πως ο Χριστός θα κάνει κάποιο θαύμα μπροστά του. Δεν επιθυμούσε βέβαια κάποιο χρήσιμο και φιλάνθρωπο θαύμα, αλλά ένα βάρβαρο θαύμα το οποίο θα χρησίμευε μόνο για την ικανοποίηση των οφθαλμών του. Εν τω μεταξύ, μπροστα του στεκόταν το μεγαλύτερο θαύμα του κόσμου: άνθρωπος καθαρός και αναμάρτητος. Η ακριβής αντίθεση του βασιλιά της γενοκτονίας και του δολοφόνου του Ιωάννη του προδρόμου. Εγω κρατώ ότι αυτός ο νέος ακάθαρτος απόγονος του Ησαύ μπορούσε να πιστέψει σε όλα τα θαύματα του κόσμου, αλλά με τίποτα και ποτέ στο θαύμα της αγνότητας και του αναμάρτητου ενός ανθρώπου. Και ακριβώς αυτό το μέγιστο και σπάνιο θαύμα στάθηκε μπροστά του. Αλλα αυτός βρώμικος στη ψυχή δεν μπορούσε να το δεί. Απογοητευμένος απο τις προσδοκίες του ο Ηρώδης έντυσε με λευκό χιτώνα τον Χριστό. Το λευκό είναι η εικόνα της καθαρότητας και της αθωότητας. Θα διάβασε βέβαια ότι οι άγγελοι του Θεού εμφανίζονται με λευκούς χιτώνες. Κι 'ετσι λοιπόν, ο ακάθαρτος Ηρώδης που σκέφτηκε ότι ο Χριστός δεν είναι καθαρός όπως και αυτός και οι άλλοι, Του φόρεσε λευκό χιτώνα, σύμβολο της καθαρότητας και της αγνότητας. Αυτό αποτελεί και στις δύο περιπτώσεις αναγνώριση του Χριστού απο τους εχθρούς Του, εστω κι 'αν αυτό έγινε άθελα τους και ασυνείδητα.
Τέλος, μόνο πριν τη σταύρωση ο Κύριος ντύθηκε με τον δικό Του χιτώνα. Ηταν ο χιτώνας που του είχε υφάνει η δική του Αγία Μητέρα, η Θεοτόκος. Είναι ο ίδιος χιτώνας με τον οποίο περπάτησε στη γη κ πάνω στον οποίο οι στρατιώτες στον Γολγοθά ρίχνουν τα ζάρια. Αλλά δεν βλέπεις σ όλα αυτά ένα μεγάλο διδαγμα για μας; Οι άνθρωποι συχνά αποφαίνονται για το αν είμαστε καλοί ή κακοί. Ανάλογα με την απόφαση τους μας εκτιμουν, μας θαυμάζουν ή μας κατακρίνουν. Οι διάφορες κρίσεις των ανθρώπων δεν μοιάζουν για μας με χιτώνες; Τη μια μας ντύνουν με τον χιτώνα του σοφού, την άλλη με τον μαδνύα του τρελλού. Τη μια μας περιβάλλουν με τον μανδύα της ανδρείας, την άλλη μας σκεπάζουν με τα κουρέλια της απαξίωσης. Αλλά όλοι οι χιτώνες γρήγορα βγαίνουν κ αλλάζουν ανάλογα με τις ασταθείς κ συχνά εναλλασσόμενες κρίσεις των ανθρωπων. Ομως εν τελει την ώρα του θανάτου ο καθένας απο μας θα φανεί με το δικό του χρώμα, με τον δικό του χιτώνα.
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
http://salograia.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου