Τέταρτη Κυριακή των Νηστειών σήμερα, αγαπητοί αναγνώσται, και μνήμη του οσίου πατρός ημών Ιωάννου του Σιναΐτου, συγγραφέως της Κλίμακος.
Φτάσαμε σιγά-σιγά και στην τέταρτη Κυριακή των Νηστειών και προχωρούμε για τη Μεγάλη Παρασκευή και το Αγιο Πάσχα. Η Εκκλησία μάς φροντίζει κατά τον καλύτερο και απαλότερο τρόπο.
Μας προετοιμάζει να λάβουμε και μεις μέρος στα άγια Πάθη και στη θεία Ανάσταση του Χριστού μας. Το ιερό Ευαγγέλιο (Μάρκου κεφ. Θ', 17-31) αναφέρεται σε ένα μεγάλο θαύμα, που έκανε ο Ιησούς Χριστός μας μετά τη θεία Του Μεταμόρφωση.
Κατέβηκε από το όρος Θαβώρ και στους πρόποδες του βουνού ήταν κόσμος πολύς και οι υπόλοιποι Μαθηταί Του κι ανάμεσά τους ένας ταλαίπωρος πατέρας, που είχε φέρει τον κωφάλαλο γιο του και παρεκάλεσε τους Αποστόλους να τον θεραπεύσουν, κι εκείνοι δεν μπόρεσαν. Και τώρα σαν είδε τον Χριστό, απελπισμένος και ολιγόπιστος, τρέχει σ' Εκείνον και Του λέει τον πόνο του και τα βάσανά του.
Κι ο Χριστός στενοχωρήθηκε που δεν μπόρεσαν οι Απόστολοι να θεραπεύσουν τον γιο του και διαμαρτυρήθηκε. Και είπε τη γενεά «άπιστη και διεστραμμένη» και δεν ήθελε να είναι ανάμεσά τους.
Ο Χριστός στενοχωρείται με την απιστία και ολιγοπιστία μας και δεν ξέρει τότε τι να κάνει, πώς να μας φερθεί.
Και στη συνέχεια είπε να φέρουν το παιδάκι κοντά Του. Μαζευότανε κόσμος και ο ταπεινός Χριστός δεν ήθελε να φαίνεται και να επιδεικνύεται. Ρώτησε «από πότε υποφέρει;» και ο πατέρας απάντησε «από μικρό παιδί». Και τότε διέταξε ο Χριστός, ο Παντοδύναμος Κύριος, το ακάθαρτο πνεύμα να βγει. Κι εκείνο, αφού σπάραξε και έριξε κάτω τον ταλαίπωρο νέο και τον έκανε σαν πεθαμένο, βγήκε. Κι ο Χριστός μας πήρε απ' το χεράκι το θύμα του διαβόλου και το ανάστησε.
Και σήμερα η νεολαία μας και κάθε ψυχή είναι σε μεγάλη δυσκολία και σε μεγάλη παραλυσία και περιμένει ένα χεράκι, περιμένουμε όλοι ένα χεράκι, το άγιο χεράκι του Χριστού να μας πιάσει απ' το δικό μας και να μας σηκώσει και να περπατάμε μαζί με Κείνον στης ζωής τη στράτα και να φτάσουμε από τη γη στον ουρανό και από τα εδώ στον Παράδεισο.
Κι ο Χριστός μας, αφού έκαμε αυτό το υπέροχο θαύμα, έφυγε. Και πήγαν σε ένα σπίτι. Κι εκεί οι Απόστολοι Τον ρώτησαν γιατί αυτοί δεν μπόρεσαν να βγάλουν το δαιμόνιο. Κι ο Χριστός δεν τους μάλωσε, τους καλοπήρε, τους εξήγησε. Τι υπέροχη συμπεριφορά και άξια προς μίμηση! «Δεν μπορούσατε να το βγάλετε, γιατί αυτό το δαιμόνιο είναι απ' τα δύσκολα. Δεν βγαίνει παρά μονάχα με προσευχή και νηστεία».
Η προσευχή μάς ανεβάζει στον ουρανό και παίρνουμε τη θεία δύναμη και η νηστεία μάς διευκολύνει να ανέβουμε προς ταεκεί κατά τον καλύτερο τρόπο. Και στη συνέχεια ο Χριστός πήρε τους Αποστόλους κι έφυγαν. Πέρασαν απ' τη δυτική όχθη του Ιορδάνη και πήγαιναν για τη Γαλιλαία. Και κει τους έκανε στον δρόμο μια προαναγγελία για το Πάθος Του, το θείον Πάθος, που έφθανε: «Θα με πιάσουν οι άνομοι, θα με παραδώσουν στα χέρια των κακών κι εκείνοι θα με σταυρώσουν. Αλλά την τρίτη ημέρα θα αναστηθώ».
Μας φροντίζει ο Χριστός μας, αδελφοί αγαπητοί. Μας φροντίζει πάντοτε. Και στις δύσκολες ώρες μας βάνει εμπρός το φως και την Ανάσταση και την αισιοδοξία, γι' αυτό και βγαίνουμε πέρα.
Ας Του έχουμε ευγνωμοσύνη κι ας Τον ακολουθούμε.
Αυτό Τον χαροποιεί αφενός κι εμάς σώζει αφετέρου.
(Του αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη Το κήρυγμα της Κυριακής)
καλη ανασταση
ΑπάντησηΔιαγραφή