Όπως και στην περίπτωση του απαράδεκτου και ορθώς αποσυρθέντος βιβλίου Ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού έτσι και τώρα η Ακαδημία Αθηνών τιμά το όνομά της και παρεμβαίνει κατά των διαστρεβλωτών της ελληνικής ιστορίας.
Εκ μέρους και άλλων Ακαδημαϊκών ο Ομότιμος Καθηγητής Κωνσταντίνος Σβολόπουλος υπογράφει σύντομη, αλλά περιεκτική ανακοίνωση, η οποία αναφέρεται σε πρόσφατες τηλεοπτικές εκπομπές και σε άλλα σχετικά δημοσιεύματα για το 1821.
Η ανακοίνωση των Ακαδημαϊκών υπογραμμίζει ότι οι κυριώτεροι παράγοντες, οι οποίοι συνετέλεσαν στη διατήρηση της εθνικής ταυτότητας των Ελλήνων ήταν η γλώσσα, οι μνήμες από το ιστορικό παρελθόν και η Ορθόδοξη Πίστη.
Η ανακοίνωση στηλιτεύει ιδιαιτέρως την απόπειρα των « μεταμοντέρνων» ιστορικών να ταυτίσουν τη γέννηση του κράτους με τη γέννηση του έθνους και τονίζει ότι « Ο Ελληνισμός επιβίωσε επί χιλιετίες. Το ελληνικό έθνος στη νεώτερη διαδρομή του μορφοποιήθηκε κατά τις αρχές του 13ου αιώνα. Η ταύτιση της αφετηρίας του με τη δημιουργία της νεώτερης Ελλάδας ως κράτους, αντιφάσκει με την επιστημονική αλήθεια».
Αυτά μεταξύ άλλων λέγουν οι Ακαδημαϊκοί και τους είμαστε ευγνώμονες διότι βάζουν τα πράγματα στη θέση τους απέναντι στην αγχώδη προσπάθεια κάποιων δήθεν ιστορικών, οι οποίοι αρνούνται τη διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού και τον ρόλο της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην εξασφάλιση αυτής της συνέχειας.
Μεγάλη Εβδομάδα είναι αυτή που διανύουμε και η πορεία του Κυρίου από την Σταύρωση προς την Ανάσταση μάς θυμίζει την πορεία του Ελληνισμού. Είναι και αυτή Σταυροαναστάσιμη: Από θριάμβους σε ήττες, από τραγωδίες σε επιτυχίες. Σήμερα ο λαός μας περνά μία παρατεταμένη περίοδο παθών λόγω του μνημονίου. Πίσω όμως από τα οικονομικά προβλήματα σοβεί μία βαθύτατη ηθική και πνευματική κρίση. Σε άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις χρεωκοπιών και εθνικών τραγωδιών κατορθώσαμε επιβιώσαμε βασισμένοι στις ρίζες μας και στις παραδοσιακές αξίες μας. Αυτές που υπενθυμίζει η ανακοίνωση της Ακαδημίας.
Όπως και επί Τουρκοκρατίας επιβιώσαμε με την ελληνική γλώσσα, την αίσθηση ιστορικής συνέχειας του Έθνους και με την Ορθόδοξη Πίστη, έτσι και σε άλλες περιόδους οικονομικού και εθνικού προβληματισμού αυτές οι ρίζες μάς κράτησαν όρθιους. Το 1893 ο Χαρίλαος Τρικούπης ανεφώνησε το περίφημο: Δυστυχώς επτωχεύσαμεν! Και το 1898 μετά τον εν μέρει ατυχή πόλεμο του 1897- γράφω εν μέρει διότι ναι μεν οι Τούρκοι μας νίκησαν στη Θεσσαλία, αλλά επιτύχαμε τη διπλωματική αναγνώριση της Αυτονομίας της Κρήτης- επιβλήθηκε στη χώρα μας ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος, η τρόϊκα της εποχής εκείνης.
Ο ΔΟΕ ήλεγχε τα κρατικά μονοπώλια της Ελλάδος και έπαιρνε από την πηγή τα ποσά που ζητούσαν οι ξένες χώρες, οι οποίες μάς είχαν δανείσει. Παρ’ όλα αυτά η πτωχευμένη και εν μέρει ηττημένη Ελλάς ορθοπόδησε και μετά από λίγα χρόνια επέτυχε τους θριάμβους του 1912- 13. Ελευθέρωσε τη Μακεδονία, την Ήπειρο, τα νησιά του Αιγαίου, την Κρήτη και έθεσε τις βάσεις για την απελευθέρωση της Θράκης.
Ποιές ηθικές δυνάμεις οδήγησαν τους προγόνους μας από την οικονομική κατάρρευση στην ανόρθωση του ηθικού και στην εθνική αναγέννηση; Πολλοί θα αναφέρουν την έλευση του Ελ. Βενιζέλου από την Κρήτη στην Ελλάδα, όμως τα πρόσωπα από μόνα τους δεν μπορούν να επιτύχουν πολλά αν δεν υπάρχει το κατάλληλο πνευματικό υπόβαθρο. Οι αξίες που διέσωσαν τον Ελληνισμό και τον γλύτωσαν από την εθνική κατάθλιψη ήταν και τότε όπως και μετά το 1453 οι ίδιες. Οι ελληνορθόδοξες ρίζες μας και η πεποίθηση ότι είμαστε η συνέχεια του διαχρονικά ζωντανού και θαυμαστού Έθνους των Ελλήνων. Έχουμε, λοιπόν, υποχρέωση να σηκώνουμε ψηλά το κεφάλι με υπερηφάνεια, διότι το χρωστούμε όπως θα έλεγε ο Κωστής Παλαμάς « σε όσους ήλθαν, πέρασαν, θαρθούνε, θα περάσουν, κριτές θα μάς δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί» !
Ο ίδιος ο μεγάλος ποιητής μας έθρεψε πνευματικά τη γενιά των Βαλκανικών Πολέμων με την ποιητική αναβάπτιση στα νάματα της Ελληνικής διαχρονίας, της συνέχειας του Ελληνισμού. Στο επικό ποίημά του «Η Φλογέρα του Βασιλιά» αναφέρεται στα κατορθώματα του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Βασιλείου Β΄ του Μακεδόνος και ταυτόχρονα εξυμνεί την Ελληνική Διάρκεια από την Αρχαιότητα μέχρι σήμερα μέσω του Βυζαντίου. Την ίδια περίοδο η Πηνελόπη Δέλτα έγραφε βιβλία για παιδιά - και για μεγάλους- φέρνοντας στην επιφάνεια το Βυζάντιο, απαραίτητο κρίκο στη συνειδητοποίηση της ελληνικής συνέχειας. Είχε φυσικά προηγηθεί η εξαιρετική επιστημονική εργασία του Παπαρρηγόπουλου και του Ζαμπέλιου, οι οποίοι κονιορτοποίησαν τα επιχειρήματα του Φαλμεράγιερ και των αμφισβητιών της εθνικής μας ταυτότητας.
Στη συνέχεια του Ελληνισμού, στην ιστορική μας μνήμη, στην αξιοποίηση του γλωσσικού μας πλούτου και στην Ορθόδοξη παράδοσή μας θα βρουν και σήμερα τα ελληνόπουλα την ελπίδα και την αισιοδοξία για το μέλλον. Αν τους τρέφουμε μόνο με στατιστικές για τα οικονομικά μας μεγέθη ή με τα ανελλήνιστα βιβλία της Γλώσσας του Δημοτικού είναι βέβαιο ότι θα επιταχύνουμε την εθνική κατάθλιψη. Οφείλουμε στα παιδιά μας, αλλά και στους εαυτούς μας, να δώσουμε μία αχτίδα ελπίδας και να ξεφύγουμε από τη μιζέρια. Ας ξαναβρούμε τις ρίζες μας και ας τις μετατρέψουμε σε εφαλτήριο για ένα καλύτερο μέλλον.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας διδάσκει ότι μετά τη Σταύρωση ακολουθεί πάντα η Ανάσταση.
Καλή Ανάσταση συνέλληνες!
Κ.Χ. 17.4.2011
Πρώτη δημοσίευση στην εφημερίδα" ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ", 19.4.2011.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου