Δεκάτη Κυριακή του Ματθαίου (Κεφ. Ιζ, 14-23) σήμερα, αγαπητοί. Ο Χριστός, ο Κύριός μας, μόλις έχει κατεβεί από το όρος της Μεταμορφώσεως με τους τρεις προκρίτους Μαθητάς και στα ριζά του βουνού, όπου ήσαν οι υπόλοιποι και πλήθος λαού, τρέχει ένας άνθρωπος πονεμένος, πέφτει στα πόδια του Ιησού ταπεινά και ικετευτικά και Τον παρακαλεί και Του λέγει: «Ελέησέ μου το παιδί, γιατί σεληνιάζεται και υποφέρει, κι άλλοτε πέφτει στη φωτιά κι άλλοτε στο νερό. Και το 'φερα στους Μαθητάς Σου κι αυτοί δεν μπόρεσαν να το θεραπεύσουν».
Κι ο Χριστός μας στενοχωρήθηκε πολύ και είπε τη γενεά της εποχής Του «άπιστη», γιατί ενώ έβλεπε τόσα θαύματα, δεν πίστευε και «διεστραμμένη» από την κακία. Και είπε με παράπονο ακόμη: «Εως πότε θα σας ανέχομαι;». Μεγάλη είναι η ανοχή του Κυρίου και σε μας όλους.
Του κάνουμε τόσα κι Εκείνος μας ανέχεται, μας υπομένει, μας αγαπάει, μας συγχωρεί. Κουνάει και τη γη, καμιά φορά, για να μας πει πως «εδώ είμαι, ελάτε κοντά μου. Χωρίς εμένα θα σκάσετε, θα χαθήτε».
Και στη συνέχεια διέταξε να Του φέρουν το άρρωστο παιδί. Κι ο Κύριος επρόσταξε τον δαίμονα να βγει «Το κωφό και άλαλο δαιμόνιο», όπως λένε οι πατέρες, να βγει απ' το παιδί. Κι εβγήκε. Και εθεραπεύθη αμέσως. Θαύμα μεγάλο! Τα δαιμόνια ταλαιπωρούν κι εμάς είτε με τα πάθη είτε με δαιμονισμό είτε με ό,τι άλλο. Και μόνο ο Χριστός και η Εκκλησία μπορούν να μας θεραπεύσουν και από τα πάθη και από τα δαιμόνια. Εφυγε ο Ιησούς απ' το μέρος εκείνο -δεν ήθελε να δοξάζεται από τους ανθρώπους, γιατί είναι η «άκρα ταπείνωση» και δίνει και σε μας μέγιστο παράδειγμα τέτοιο- και Τον πήραν κατ' ιδίαν οι Μαθηταί και Τον ερώτησαν: «Γιατί εμείς δεν μπορέσαμε να το
βγάλομε;».
Πονάει κανείς όταν αδυνατεί να κάνει κάτι καλό και έχει συνείδηση, και περισσότερο όταν διαπιστώνει την αδυναμία του. Και ο Κύριος τους είπε: «Για την απιστία σας επειδή δεν έχετε πίστη σε Μένα». Μα, οι Απόστολοι, τόσον καιρό κοντά Του, τόσα θαύματα είδαν! Δεν μπόρεσαν; Ε, τόσο αδύνατος είναι ο
άνθρωπος. Κι αν δεν τον δυναμώσει ο Θεός, θα συνεχίζει να είναι αδύνατος. Και όχι μόνο αυτό, αλλά να κατεβαίνει και τα σκαλοπάτια της αδυναμίας του όλο και περισσότερο. Διότι στη συνέχεια είπε ο Χριστός: «Αν έχετε πίστη θερμή και δυνατή, όπως ο κόκκος του σιναπιού, μπορείτε να μετακινήσετε και βουνό ακόμη, και να μην είναι τίποτε αδύνατο για σας».
Και στο τέλος τούς λέγει: «Αυτό το είδος των δαιμονίων δεν βγαίνει, παρά μόνο με προσευχή και νηστεία». Και λέν' οι πατέρες:
«Με την προσευχή παρακαλούμε τον Θεό και λαβαίνουμε τη δύναμή Του. Και με τη νηστεία, που κάνουμε εμείς, αυτή η δύναμη του Θεού επιδρά στους αρρώστους, που πάσχουν από τα δαιμόνια και από άλλες νόσους, και γίνεται η θεραπεία».
Η νηστεία είναι βασικό, γιατί είναι η πρώτη εντολή του Θεού, την οποία εμείς παραβήκαμε και βγήκαμε στην παρανομία και την απάτη. Και ο δαίμονας την τρέμει, γιατί είναι εντολή Θεού.
Και όταν κάνουμε εμείς υπακοή, παίρνουμε και τη δύναμη του Θεού. Γι' αυτό, ας προσέχομε και τη νηστεία -και την υλική και κυρίως την πνευματική και την ψυχική- και περισσότερο την προσευχή, που είναι τα νεύρα της ψυχής, που είναι η δύναμη. Ελεγε κάποιο περιοδικό προ ετών: «Αν αφήσομε την προσευχή, θα τρελαθούμε».
Σήμερα οι περισσότεροι την έχουμε αφήσει, γι' αυτό και τόσα τρελά.
Και στη συνέχεια ο Ιησούς Χριστός, για να τελειώσομε, προείπε στους Μαθητάς Του πως θα παραδοθεί στα χέρια των ανθρώπων -των Γραμματέων, Φαρισαίων, Αρχιερέων, Ποντίου Πιλάτου και υπολοίπων- και πως θα Τον φονεύσουν, θα Τον σταυρώσουν και θα αποθάνει αλλά την τρίτη ημέρα από τον θάνατό Του θα αναστηθεί, γιατί πηγαίναμε για τα Ιεροσόλυμα και για το Αχραντον Πάθος.
Ας έχουμε την ευλογία του Χριστού και την ευχή της Παναγίας μας. Καλό Δεκαπενταύγουστο!
(Του αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη, Το κήρυγμα της Κυριακής.H εικόνα του θαύματος από το μοναστήρι του Ντέτσανι στο κατεχόμενο Κοσσυφοπέδιο)
http://misha.pblogs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου