ΝΑ ΠΟΥ ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΠΑΛΙ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΣΤΗ ΘΑΛΠΩΡΗ ΤΟΥ ΚΑΜΜΕΝΟΥ ΞΥΛΟΥ!!!
ΟΙ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΨΥΧΘΟΥΝ!!!!
Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011
Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΑΔΕΡΦΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ....!!!
ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΣΟ ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΙΚΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΕΣ ΑΥΤΕΣ??
Η ΚΟΠΩΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΕΧΕΙ ΣΜΙΛΕΨΕΙ ΤΗΝ ΑΡΧΟΝΤΙΑ ΑΥΤΗ...ΤΗ ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ ...ΤΗΝ ΑΠΛΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ!!!
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΑΔΕΡΦΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ!!!
Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΑΔΕΡΦΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ....!!!
ΠΙΣΤΗ ...ΕΛΠΙΣ...ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ!!!!
ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΘΥΜΑΤΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΑΣ ΧΡΟΝΙΑ!!!
ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΜΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΕΥΕΙ ΚΑΙ ΣΤΑ ΤΩΡΙΝΑ ΔΥΣΚΟΛΕΜΕΝΑ ΧΡΟΝΙΑ!!!
Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.....!!!!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ......ΣΗΜΕΡΑ ΜΕΡΑ ΧΑΡΑΣ..... ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ.....ΕΛΠΙΔΑΣ....ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΑΣΕΩΣ....ΗΜΕΡΑ ΧΑΡΑΣ ΚΑΙ ΓΙΟΡΤΗΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ!!!
ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΑΔΕΡΦΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ......
ΠΟΛΛΕΣ ΕΥΧΕΣ ΕΓΚΑΡΔΙΕΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΡΧΗΝ ΣΤΗΝ ΣΥΝΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΡΙΑ ΤΟΥ BLOG ...ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ...
Ο ΑΔΕΡΦΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΣΟΛΑΚΗΣ.....
Ο ΕΤΕΡΟΙ ΚΑΠΑΔΟΚΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ Ο ΠΡΟΚΟΠΗΣ ...Ο ΖΑΚΥΝΘΙΝΟΣ ΟΠΩΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΛΕΓΕΤΑΙ,,...Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΛΟΙΜΟΝΟΣ ....Ο ΑΝΗΣΥΧΟΣ ....,,, ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΑΛΛΟΙ ΧΡΗΣΤΟΙ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΝΕΣ ΠΟΥ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ Ο ΚΑΛΟΣ ΘΕΟΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΧΕΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΚΑΛΟ ΣΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥΣ!!!
Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011
Χριστός γεννάται…
Ο νεοελληνικός βίος θέλει να απομακρυνθεί από τον Χριστό. Θεωρεί ότι περιορίζεται, ότι ασφυκτιά η ζωή του με τον Χριστό. Έτσι, ελεύθερος υποδουλώνεται σε διάφορα είδωλα. Η Ορθοδοξία δεν μιλά πια στην καρδιά του Νεοέλληνα. Τη γέννηση του Θεανθρώπου εορτάζει στη Β. Ευρώπη ή στην Άπω Ανατολή. Η Ευρώπη κι αυτή αποχριστιανισμένη. Ο ανθρωπισμός έγινε απανθρωπισμός.
Η αίσθηση της επίγειας αθανασίας οδηγεί τον άνθρωπο στο ασταμάτητο κυνηγητό της ηδονής, από τη σάρκα, το χρήμα και τη δόξα. Συχνά το αποτέλεσμα είναι οδυνηρό, μα ο άνθρωπος δεν το βάζει κάτω. Ο Χριστός ήλθε στον κόσμο για να μας ανασηκώσει και να μας πει πως είμαστε παρεπίδημοι.
Τυφλωμένος και αχόρταγος ο άνθρωπος από τις απολαύσεις, έτσι εορτάζει και τις χριστιανικές εορτές και τα Χριστούγεννα. Αμφισβητώντας, αγνοώντας ή απορρίπτοντας το επέκεινα, ο άνθρωπος αφοσιώνεται όλος στο ενθάδε, στη μοναδικότητα του παρόντος, στην απόλαυση της ζωής. Η καθαρά αυτή υλιστική θεώρηση της ζωής δεν μπορεί να είναι μια αποτυχία του χριστιανισμού, που ποτέ κανέναν δεν μπορεί να εξουσιάσει, αλλά μια ελεύθερη επιλογή του ανθρώπου στα γήινα, πρόσκαιρα και φθαρτά.
Η συρρίκνωση του ορθόδοξου βιώματος έκανε και τους Νεοέλληνες να εορτάζουν τις εορτές ανεόρταστα. Η αγορά, η κατανάλωση, η διαφήμιση, η μόδα, η διατροφή, η ενδυμασία, η απόλαυση όλων των υλικών αγαθών άφησε άχαρη την ψυχή.
Χριστούγεννα σε μια παραμορφωμένη Ελλάδα με πικρές στατιστικές.
Σαρκώνεται ο Χριστός για τη θέωση του ανθρώπου. Για την αναστήλωση του ιερού και μοναδικού του προσώπου. Ο Νεοέλληνας σφυρίζει αδιάφορα και αρκείται σε καλό φαΐ και κρασί, τηλεόραση, καναπέ ή πολυθρόνα και γλυκά. Το νήπιο Ιησούς απορεί για την κατάντια του μεγάλου θαύματος, του ανθρώπου. Που πιστεύει σε ό,τι βλέπει και πιάνει. Παραμελεί την ψυχή του. Αδιαφορεί για τα ερωτηματικά της συνειδήσεώς του. Απάνθρωπος βίος, αγενής συμπεριφορά, ατομισμός και αδιαφορία.
Για ποιους σαρκώθηκε ο Χριστός; Για όλους. Οι περισσότεροι τον περιφρονούν επιδεικτικά. Δηλαδή απέτυχε; Νομίζω εμείς αποτύχαμε και ακόμη δεν ταπεινωθήκαμε. Δεν καταλάβαμε ότι δεν έχει ανάγκη από δικηγόρους ο Χριστός. …….Από νωρίς κυνηγήθηκε ο Χριστός και έφυγε για την Αίγυπτο.
Η εξουσία φοβήθηκε την παρουσία του και κύλησε στο αίμα τα νήπια και γέμισε από θρήνους μητέρων η Σιών. Νομίζουμε πως κάτι είμαστε και κάτι κάνουμε. Δεν καταλάβαμε πως ως τιποτένιοι, απορριμμένοι και ταπεινοί κάτι κάποτε μπορούμε να κατορθώσουμε. Ας διακόψουμε τα πολλά λόγια και ας αφήσουμε να μιλήσει το παράδειγμα. Έχουμε μεγάλη ανάγκη σήμερα από συμπεριφορές και όχι από ομιλίες.
Το νήπιο Χριστός στη φάτνη της Βηθλεέμ είναι σιωπηλό κι όμως διδάσκει περίτρανα την ταπείνωση. Οι νεοέλληνες χριστιανοί ορθόδοξοι έχουν μεγάλη την ανάγκη της γνήσιας μετάνοιας και της αληθινής ταπείνωσης. Οι καιροί είναι δύσκολοι, μα μην τους κάνουμε δυσκολότερους. Ο νεοελληνικός προκλητικός, υπερκαταναλωτικός βίος καταντά απαράκλητος και άχαρος. Των Ελλήνων οι κοινότητες κατά τον Δ. Σαββόπουλο αξίζει να ξαναθυμηθούν την ομορφιά της συντροφιάς, τη χάρη της παρέας, την ωραιότητα του καλαμπουριού.
Και κατά τον Κ. Τσιρόπουλο την ευγένεια του πνεύματος που δίδαξαν με το βίο τους οι άγιοί μας. Παρ’ όλα αυτά, αγαπητοί, “Χριστός γεννάται δοξάσατε, Χριστός εξ ουρανών απαντήσατε, Χριστός επί γης υψώθητε, άσατε τω Κυρίω άσμα καινόν και εν ευφροσύνη ανυμνήσατε λαοί ότι δεδόξασται”.
Μοναχού Μωυσέως, Αγιορείτου
http://vatopaidi.wordpress.com/
Λεμεσού Αθανάσιος: "Νιώθω απογοήτευση για την απόφαση προφυλάκισης"
Επίσης ο Μητροπολίτης Λεμεσού, αναφερόμενος στην προσωπικότητα του Ηγουμένου τόνισε: «Ο Ηγούμενος Εφραίμ αφιέρωσε όλο του, τον εαυτό στη Εκκλησία και στην υπηρεσία του λαού του Θεού».
«Τον αντιμετωπίζουν λες και είναι κανένας εγκληματίας, από τον οποίο κινδυνεύει η Ελλάδα! Άραγε έλυσαν τα προβλήματα τους τα υπόλοιπα και κινδυνεύουν από τον γέροντα Εφραίμ;», αναρωτήθηκε ο Μητροπολίτης Λεμεσού κ. Αθανάσιος.
Σε άλλο σημείο ο Μητροπολίτης Αθανάσιος, ανέφερε ότι «η απόφαση αυτή είναι πάρα πολύ θλιβερή ...;.»
Να αναφερθεί ότι ο κ. Αθανάσιος, το απόγευμα της Παρασκευής είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Ηγούμενο Εφραίμ.
«Ο γέροντας είναι πάρα πολύ ήρεμος και είναι παραδομένος στο θέλημα του Θεού! Ότι ο Θεός επιτρέψει ας είναι ευλογημένο μου είπε ...;.», πρόσθεσε ο κ. Αθανάσιος για την τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με τον Ηγούμενο.
Κλείνοντας ο Μητροπολίτης Λεμεσού υπογράμμισε: «Για τον γέροντα Εφραίμ η δοκιμασία αυτή, θα είναι μια ευλογία από τον Θεό και αφετηρία πνευματικής ανάβασης ...;»
«Για τους υπόλοιπους όμως δεν ξέρω τι θα είναι», αναρωτήθηκε χαρακτηριστικά ο Μητροπολίτης Αθανάσιος.
http://1myblog.pblogs.gr/
romfaia.gr
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΑΔΕΡΦΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ....!!!
Τί μᾶς ἐμποδίζει νὰ γνωρίσουμε τὸ Θεὸ???
Ἡ ἀπιστία προέρχεται ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνεια. Ὁ ὑπερήφανος ἰσχυρίζεται πὼς θὰ γνωρίσει τὰ πάντα μὲ τὸ νοῦ του καὶ τὴν ἐπιστήμη, ἀλλὰ ἡ γνώση τοῦ Θεοῦ παραμένει ἀνέφικτη γι᾿ αὐτόν, γιατὶ ὁ Θεὸς γνωρίζεται μόνο μὲ τὴν ἀποκάλυψη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. (Ἁγίου Σιλουανοῦ)
Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2011
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΑΔΕΡΦΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ....!!!
Μὴν ἔχετε ὑπερβολικὴ ἐμπιστοσύνη στὴν ἀνώτερη μόρφωση ποὺ ἀποκτήσατε στὸν κόσμο..... Ὁ πολιτισμὸς στὸν ὁποῖο ζοῦμε εἶναι κουλτούρα τῆς πτώσεως.
Γέροντος Σωφρονίου Σαχάρωφ
Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011
Να είστε όλοι εκεί! Η τελευταία συνάντηση πριν το μεγάλο ραντεβού! Το μεγάλο χαμό!
Για τρία συνεχόμενα χρόνια, συναντιόμαστε κάθε Χριστούγεννα σε κάποιο κεντρικό σημείο της Αθήνας και κάνουμε την μουσική περαντζάδα μας στην πόλη, τραγουδώντας παραδοσιακά κάλαντα, με κεράσματα, γέλια και πολύ κέφι! Σας περιμένουμε!
Κάλαντα Χριστουγέννων 2010 from Αντι-ρήσεις on Vimeo.
Νιώθεις πως αν μείνεις λίγο ακόμα άπρακτος θα φτάσουμε πιο κάτω κι απ΄ τον πάτο; Κι εμείς!
Νιώθεις να σε πονάει η διαλάληση του κακού που φτάνει στ’αυτιά σου κάθε μέρα; Κι εμείς!
Νιώθεις να μεγάλωσες; Νιώθεις ότι έκανες πια αυτά που όφειλες και τώρα περνάς σε άλλο στάδιο σκέψης και δράσης; Κι εμείς!
Νιώθεις πως ακόμα κι αν δεν αλλάξεις τον κόσμο, σίγουρα μπορείς να αλλάξεις εσύ και να τον δεις με άλλα μάτια; Κι εμείς!
Παρατηρητές υπάρχουν πολλοί.
Καλαντιστές όμως λίγοι!
Γι αυτό και φέτος πάρε το κέφι σου, τη μελωδική και μη φωνή σου, τα όργανά σου και τη χαρά σου και…
ΈΛΑ!
H μεγάλη στιγμή πλησιάζει!
Δεν απομένουν παρά ελάχιστες μέρες για να βγούμε στους δρόμους και να πούμε τα κάλαντα! Να κάνουμε χαμό, να δώσουμε και να πάρουμε χαρά!
Για να γίνει όμως αυτό σωστά χρειάζεται και η κατάλληλη προετοιμασία!
Έτσι λοιπόν την Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου και ώρα 20:00ακριβώς θα ξεκινήσει η τελευταία πρόβα των καλάντων!
Είναι σημαντική η παρουσία όλων εκεί τόσο των φωνών όσο και των οργάνων! Κυρίως όσοι δεν έχουν έρθει σε καμία πρόβα καλό θα ήταν να παρευρεθούν μιας και σίγουρα, μετά από ένα χρόνο, κάποιες μελωδίες θα έχουν ξεχαστεί.
Η πρόβα θα γίνει στην:
Αίθουσα του Νεανικού κέντρου του Ι.Ν. Αγίας Σοφίας Ψυχικού.
Χάρτης: http://g.co/maps/h9szx (με μετρό κατεβαίνετε εθνική άμυνα-μπλε γραμμή-και από κει με τα πόδια είναι 10 λεπτά περίπου)
Να είστε όλοι εκεί! Η τελευταία συνάντηση πριν το μεγάλο ραντεβού!
Το μεγάλο χαμό!
http://trelogiannis.blogspot.com/
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΑΔΕΡΦΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ....!!!
Ἐὰν ἤμεθα ἁπλοὶ ὡς τὰ παιδία, ὁ Κύριος θὰ ἐδείκνυεν εἰς ἡμᾶς τὸν παράδεισον, θὰ ἐβλέπομεν Αὐτὸν ἐν τῇ δόξῃ τῶν Χερουβὶμ καὶ τῶν Σεραφὶμ καὶ πασῶν τῶν ἐπουρανίων δυνάμεων καὶ τῶν Ἁγίων. Ἀλλὰ δὲν εἴμεθα ταπεινοί, καὶ διὰ τοῦτο βασανίζομεν καὶ ἑαυτοὺς καὶ τοὺς ἄλλους, ὅσοι ζοῦν μεθ᾿ ἡμῶν...(Ἁγίου Σιλουανοῦ του Αθωνίτου)
Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΑΔΕΡΦΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ....!!!
"Να σκέπτεσαι καλά για τον άλλο.
Με την προσευχή σας, μέσω του Χριστού, επηρεάζετε ευνοϊκά τον άλλο.
Να μην σκέφτεστε άσχημα για κάποιον, διότι τότε επηρεάζετε κι’ αυτόν άσχημα."
Γέρων Πορφύριος.
Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΑΔΕΡΦΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ....!!!
«Ἡ ζωή μας, μπορεῖ νὰ συγκριθῆ μὲ μία λαμπάδα καμωμένη ἀπὸ κερὶ καὶ φυτίλι, ποὺ καίει μὲ μία φλόγα ποὺ ἐμεῖς ἀνάψαμε. Τὸ κερὶ – εἶναι ἡ πίστη μας. Τὸ φυτίλι ἡ ἐλπίδα μας. Καὶ ἡ φλόγα – ἡ ἀγάπη ποὺ ἑνώνει τὴν πίστη μαζὶ μὲ τὴν ἐλπίδα, ὅπως τὸ κερὶ καὶ τὸ φυτίλι καῖνε μαζὶ μὲ ἀποτέλεσμα τὴ φωτιά. Ἕνα κερὶ κακῆς ποιότητας βγάζει, ὅταν τὸ ἀνάβῃς καὶ ὅταν τὸ σβήνῃς, μία ἄσχημη μυρωδιά. Ὅμοια εἶναι καὶ ἡ ζωὴ ἑνὸς ἁμαρτωλοῦ...».....Ὁσίου Σεραφεὶμ τοῦ Σαρώφ
Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011
Η κατά σάρκα του Χριστού Οικονομία (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)
Μπορούσε, οπωσδήποτε, ο προαιώνιος και απεριόριστος και παντοκράτορας Λόγος και παντοδύναμος Υιός του Θεού, και χωρίς ο ίδιος να περιβληθεί την ανθρώπινη φύση, να απαλλάξει τους ανθρώπους από την υποτέλεια στο θάνατο και την υποδούλωση στο διάβολο, γιατί όλα υπακούουν στις εντολές του και το καθετί εξαρτιέται από τη θεϊκή εξουσία του, όλα έχει τη δύναμη να τα ενεργεί και, σύμφωνα με τον Ιώβ, τίποτε δε βρίσκεται έξω από τις δυνατότητές του, άλλωστε, απέναντι στην απόλυτη υπεροχή του δημιουργού, η δύναμη αντίστασης των δημιουργημάτων χρεοκοπά, κανένα δεν είναι ισχυρότερο από τον Παντοκράτορα.
Όμως, αυτή η τακτική σωτηρίας, δηλαδή με την ενανθρώπηση του Λόγου του Θεού, ήταν η πιο προσαρμοσμένη στη δική μας φύση, την ανθρώπινη αδυναμία μας κι ακόμα ήταν η πιο αντάξια του Θεού που την εφάρμοζε μια και χαρακτηριζόταν από το στοιχείο της δικαιοσύνης, χωρίς το οποίο καμιά ενέργεια του Θεού δεν πραγματοποιείται. «Δίκαιος γαρ ο Θεός, και δικαιοσύνας ηγάπησε, και ουκ έστιν αδικία εν αυτω», όπως λέει κι ο ψαλμωδός Προφήτης.
Ο άνθρωπος εγκατέλειψε το Θεό πρώτος και, κατά συνέπεια, δίκαια εγκαταλείφθηκε από το Θεό, τότε κατέφυγε, με τη θέλησή του, στον αρχηγό της κακίας, που τον είχε παρασύρει με τις δόλιες αντίθεες συμβουλές του, δίκαια, πάλι, κατά συνέπεια, παραδόθηκε σ' αυτόν, έτσι εισχώρησε στον κόσμο ο θάνατος, ως αποτέλεσμα του φθόνου του πονηρού και με την άδεια, τη δίκαιη, του αγαθού Θεού. Και ο θάνατος, εξαιτίας της υπερβάλλουσας κακότητας του αρχηγού της κακίας διπλασιάστηκε, κοντά σε κείνον που προσκολλήθηκε στην ανθρώπινη φύση, προστέθηκε κι ο άλλος που αυτός ο ίδιος ο διάβολος βίαια τον προξενεί.
Επειδή, λοιπόν, η υποταγή στο διάβολο και η παράδοση στο θάνατο επήλθε ως δίκαιη συνέπεια, έπρεπε και η επάνοδος του ανθρώπινου γένους στην ελευθερία και τη ζωή να συντελεστεί από το Θεό πάλι ως δίκαιη συνέπεια. Και δεν ήταν μόνο η παράδοση του ανθρώπου στο φθονερό εχθρό του, που πρόκυψε ως συνέπεια της θείας δικαιοσύνης, ήταν και το γεγονός ότι ο ίδιος ο διάβολος, που αποξενώθηκε από τη δικαιοσύνη του Θεού και επεδίωξε άδικα να εξουσιάζει και να μην υπακούει πουθενά και να καταπιέζει, βρισκόμενος σε διάσταση με τη δικαιοσύνη, χρησιμοποίησε τη δύναμή του ενάντια στον άνθρωπο.
Ο Θεός, λοιπόν, θεώρησε ότι προείχε να νικηθεί πρώτα ο διάβολος με τη δικαιοσύνη, με την οποία έχει ανοιχτή διαμάχη, και κατόπιν να νικηθεί με τη θεϊκή υπεροχή, δηλαδή με την ανάσταση και τη μέλλουσα κρίση. Γιατί αυτή είναι η σωστή σειρά, να προηγείται η δικαιοσύνη από τη δύναμη, αυτό αρμόζει αληθινά στη θεϊκή αγαθή διακυβέρνηση του κόσμου, όχι στην καταπιεστική επιβολή: να ακολουθεί η δύναμη, αφού πρώτα επιβληθεί η δικαιοσύνη.
Και, όπως ο διάβολος, ο παμπάλαιος φονιάς του ανθρώπου, ξεσηκώθηκε εναντίον μας από φθόνο και μίσος, έτσι κι ο ζωοδότης μπήκε στη μάχη με το μέρος μιας από άπειρη αγαθότητα κι αγάπη για τον άνθρωπο. Και όπως εκείνος, χωρίς να του έχει παρασχεθεί το δικαίωμα, έβαλε σκοπό του να καταστρέψει το πλάσμα του Θεού, έτσι κι ο πλάστης, έχοντας αντίθετα, κάθε δικαίωμα, αποφάσισε να σώσει το δημιούργημά του. Και όπως εκείνος πέτυχε με την αδικία και τη δολιότητα να καταγάγει νίκη και να γκρεμίσει τον άνθρωπο από το θεοδώρητο αξίωμά του, έτσι κι ο ελευθερωτής με δικαιοσύνη και σοφό σχέδιο επέφερε την πανωλεθρία του αρχηγού της κακίας και την ανακαίνιση του ανθρώπου.
Λοιπόν, ο Θεός απέφευγε να χρησιμοποιήσει, πράγμα που μπορούσε, τη δύναμη, ώσπου να προχωρήσει στην απόδοση της δικαιοσύνης, πράγμα που ήταν αναγκαίο. Έτσι άλλωστε φάνηκε ξεκάθαρα η δύναμη της δικαιοσύνης, αφού προτιμήθηκε ως τακτική από τον παντοδύναμο που κανένας δεν μπορεί να τον νικήσει. Απ' αυτό μάλιστα θα ‘πρεπε και οι άνθρωποι να παραδειγματιστούν, ώστε να ζουν με δικαιοσύνη την επίγεια ζωή τους, ώστε στην αιώνια ζωή της αθανασίας ν' αναλάβουν τη δύναμη και να μη τη χάσουν ποτέ.
Κι ακόμα έπρεπε ο διάβολος που τότε νίκησε τον άνθρωπο, να νικηθεί από τη νικημένη ανθρώπινη φύση και να κατατροπωθεί αυτός που με τόση πανουργία παγίδευσε τον άνθρωπο. Γι' αυτό το σκοπό χρειαζόταν απαραίτητα να υπάρξει ένας άνθρωπος αναμάρτητος. Όμως κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο. «Ουδείς γαρ, λέει η Γραφή, αναμάρτητος, ουδ' αν μία ημέρα η ζωή αυτού» και «τις καυχήσεται αγνήν έχειν την καρδίαν;»
Μονάχα ο Θεός, κανένας άλλος, δεν μπορεί να είναι αναμάρτητος. Γι' αυτό ακριβώς ο Θεός Λόγος, ο γεννημένος από το Θεό ευθύς απ' την αρχή της ύπαρξής του, και πάντοτε ενωμένος μ' Αυτόν (δεν είναι δυνατό να υπάρξει η να εννοηθεί ποτέ Θεός στερημένος λόγου) και ουδέποτε διαχωρισμένος απ' Αυτόν, ο ένας υπαρκτός Θεός (το αντιφέγγισμα του ήλιου δεν είναι άλλον φως διαφορετικό απ' τον ήλιο και οι ηλιακές ακτίνες δεν είναι άλλοι ήλιοι), γι αυτό, λοιπόν, ο μόνος αναμάρτητος Υιός και Λόγος του Θεού καθίσταται γιος ανθρώπου, χωρίς βέβαια, να αλλάζει τίποτε ως προς τη θεότητά του, μένοντας, όμως, ακηλίδωτος ως προς την ανθρώπινή του ιδιότητα.
«Ος, όπως προφήτευσε ο Ησαϊας, αμαρτίαν ουκ εποίησεν, ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματί αυτού». Και όχι μόνο αυτό, αλλά και κείνος που δε «συνελήφθη εν ανομίαις» και δεν «εκυήθη εν αμαρτίαις» καθώς διαπιστώνει, μιλώντας για τον εαυτό του, ή μάλλον για ολόκληρο το γένος των ανθρώπων, ο Δαβίδ στους Ψαλμούς. Γιατί η επανάσταση της σάρκας έχει ως αυτόματη συνέπεια την καταδίκη που είναι και λέγεται φθορά.
Αυτή η επανάσταση αν και δε γίνεται με τη θέληση του ανθρώπου, αν και φανερά βρίσκεται σε αντίθεση με τους νόμους της νόησης και παρά το γεγονός ότι τιθασεύεται από τους ενάρετους και προσανατολίζεται μόνο προς τον τομέα δημιουργίας παιδιών, έτσι ή αλλιώς σπρώχνει τον άνθρωπο προς τη φθορά και δεν είναι παρά έφεση για ικανοποίηση των παθών αυτού που δε συνειδητοποίησε την τιμή που αξιώθηκε η φύση μας από το Θεό, αλλά εξομοιώθηκε με τα κτήνη.
Γι αυτό και δε γεννήθηκε, απλώς Θεός ανάμεσα στους ανθρώπους, αλλά και από Παρθένο επίλεκτη και απαλλαγμένη από βρώμικους σαρκικούς λογισμούς, σύμφωνα με τους προφήτες, γεννήθηκε από Παρθένο στη μήτρα της οποίας επέφερε τη σύλληψη όχι κάποια σαρκική όρεξη, αλλ' ο ερχομός του Αγίου Πνεύματος. Αυτό που συνέβηκε ήταν η υποδοχή και η αποδοχή του ουράνιου χαρμόσυνου μηνύματος, όχι υπόκυψη και δοκιμή στη γεμάτη πάθος σαρκική επιθυμία.
Μακριά από κάθε τέτοια εμπειρία, η σύλληψη έγινε μέσα στην πνευματική ευφροσύνη και την επικοινωνία με το Θεό. «Ιδού γαρ η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου», απάντησε η άσπιλη Παρθένος στον άγγελο που της έφερε το μήνυμα της χαράς, συνέλαβε και γέννησε. Προκειμένου έτσι ο νικητής του διαβόλου, όντας άνθρωπος - θεάνθρωπος να κατάγεται, βέβαια, από το ανθρώπινο γένος, να μη μετέχει όμως στην κληρονομούμενη αμαρτία. Αυτός μόνος απ' όλους τους ανθρώπους να συλληφθεί χωρίς να συντρέχει το γεγονός της παρακοής, μόνος αυτός να μπει στη μήτρα της μητέρας του χωρίς να μεσολαβήσει η εμπαθής ηδονή της σάρκας και οι βρώμικες επιθυμίες που χαρακτηρίζουν τη μιασμένη από την παρακοή ανθρώπινη φύση.
Προκειμένου έτσι ο Χριστός να υπάρξει τέλεια απαλλαγμένος από κάθε μόλυνση που μεταδίδεται στους απογόνους, με αποτέλεσμα να μην έχει καμιά ανάγκη κάθαρσης ο ίδιος, και να δέχεται τα πάντα με σοφία για χάρη μας. Και έτσι να γίνει ο ολοκληρωτικά νέος Άνθρωπος και να παραμείνει νέος πραγματικά κι αταλάντευτα, χωρίς καθόλου να παλιώνει πάλι, και να ανοικοδομήσει, προσφερόμενος ο ίδιος ως θεμέλιο και ως όργανο, τον παλιό Άνθρωπο και να τον διατηρήσει πάντα νέο, μια και μπορεί να διώξει μακριά κάθε στοιχείο παλιό και φθαρμένο.
Γιατί και κείνος, ο πρώτος Άνθρωπος δημιουργήθηκε καταρχήν πεντακάθαρος και ήταν νέος ωσότου με τη θέλησή του ακολούθησε το διάβολο και εκτράπηκε στις σαρκικές ηδονές και ξέπεσε μες το βούρκο της αμαρτίας με αποτέλεσμα να παλιωθεί και να κατρακυλήσει στην παραφθορά της φυσικής του κατάστασης.
Γι' αυτό ο Κυβερνήτης του κόσμου δεν ανακαινίζει τον άνθρωπο, παράδοξα, μόνο με κάποια εξωτερική ενέργεια του, αλλά τον προσλαμβάνει και τον αγκαλιάζει. Και δεν ανορθώνει μόνο και ξαναστεριώνει την ανθρώπινη φύση, αλλά και την περιβάλλεται με τρόπο απερίγραπτο και ενώνεται και ταυτίζεται μαζί της, και γεννιέται συγχρόνως Θεός και άνθρωπος από γυναίκα βέβαια, ώστε να πάρει πίσω της φύση του που ο ίδιος έπλασε κι ο πονηρός με τη συμβουλή του τού έκλεψε, παρθένο όμως, για να καταστήσει τον άνθρωπο νέο, γιατί αν γεννιόταν με σπέρμα ανδρός, θα έφερνε την κληρονομιά της αμαρτίας και δε θα ήταν καινούριος άνθρωπος, δε θα ήταν ο αρχηγός και χορηγός της ζωής εκείνης που ποτέ δεν παλιώνει, δε θα κατάφερνε, αν άνηκε στην παλιά ξεπεσμένη κατάσταση, να προσλάβει ολόκληρη τη διαφανή θεότητα και να καταστήσει τη σάρκα ανεξάντλητη πηγή αγιασμού τόσο, ώστε να ξεπλύνει και να καθαρίσει πλέρια το μολυσμό των προπατόρων και να επαρκέσει για τον εξαγιασμό και όλων των επιγόνων. Γι' αυτό ακριβώς, ούτε άγγελος, ούτε άνθρωπος, αλλά αυτός ο ίδιος ο Κύριος, νικημένος από την αγάπη του για μας, θέλησε να μας σώσει και να μας αναπλάσει, με το να γεννηθεί τέλειος άνθρωπος όπως και μεις, μένοντας όμως συγχρόνως αναλλοίωτα Θεός.
http://amethystosbooks.blogspot.com/
Είπε Γέρων :
1 ) Ἀγαπῶ τόν Χριστό σημαίνει ἀγαπῶ τόν Σταυρό, τήν ὑποτίμηση, τόν κόπο.
2) Ἐμεῖς νομίζουμε πώς ὁ Χριστός εἶναι ἕνας καλοκάγαθος γίγαντας
πού μᾶς κάνει τά θελήματα.Τόν ἔχουμε παραγγελιοδόχο.
Δέν τόν θέλουμε Ἀφέντη μας.
3) Λέμε : Ἰησοῦ, τρῶσον τήν καρδίαν μου,
ἀλλά ξέρεις ” ἡ ξιφολόγχη τοῦ Πιλάτου ”
νά μή μέ τρώσει !
4) Ἡ Ἀγάπη εἶναι ὁ Χριστός και θά λειτουργήσει
ὅπως ὁ Χριστός στόν κόσμο : Θά ἀνεβεῖ στό Σταυρό
καί ¨οταν θα πεθάνει , θά ἀναστηθεῖ.
5) Ἐκκλησία πού δέν δέχεται νά ἁπλώσει τά χέρια της
ὅταν σταυρώνεται, δέν μπορεῖ νά εἶναι
Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ
6) Πολλές φορές οἱ νοσηρῶς “θρησκευόμενοι ” τῆς σύγχρονης
καταναλωτικῆς κοινωνίας ἐπιδιώκουν και νομίζουν ὅτι ἐπιτυγχάνουν
νά ” χρησιμοποιοῦν ” τόν Θεό ὡς ἀδάπανο καί πολυτελές ἀπορρυπαντικό
καί φοβοῦνται τήν πίστη ὡς ἀναιρετικό τῆς ἐγωπαθοῦς τους πολυτέλειας.
7) ” Αὐτοῦ ἐσμέν ποίημα ” : Αὐτό τό βίωμα ὑπάρχει μέσα μας ; Ὑπάρχει
ἡ λαχτάρα νά λειτουργοῦμε τήν Ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ μέσα στήν Ἐκκλησία ;
8) Ὅσο πιό πνευματικός γίνεται ὁ ἄνθρωπος, τόσο λιγότερο ἰμπεριαλιστής
εἶναι ὡς πρός τήν ζωή τῶν ἄλλων. Σέβεται τήν ἐλευθερία τους.
9) Ἡ προσευχή πρέπει νά ἔχει τά αἰτήματα τοῦ “Πάτερ ἡμῶν ”
και τά βιώματα τῆς Γεθσημανῆ.
10 ) Νά ἔχουμε τή λαχτάρα και τήν ἀγωνία πού εἶχε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος
“ἵνα μή κενωθῃ ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ “. Αὑτό σημαίνει νά μήν παύσουμε
νά βλέπουμε ὅτι μέσα στήν ὁλοκλήρωση τοῦ Σταυροῦ μας βρίσκεται
ἡ Ἀνάστασή μας.
11) Δέν πιστεύουμε οὐσιαστικά στήν ἀναστάσιμη δύναμη τοῦ σταυρώματός μας.
Δέν ζοῦμε ὅτι μέσα στό Σταυρό θά ὑπάρξει ἡ Ἀνάσταση. Εἶναι ἡ πλάνη
πού μᾶς ἐμπνέει ὁ διάβολος, ὅπως ἔκανε και στούς πρωτόπλαστους :
Μή δεχτεῖς τό σταυρό και θά προχωρήσεις πιό γρήγορα.
12) Ἡ ἁπόλυτη Ἁγιότητα συναντᾶται μέ τήν ἁπόλυτη Κακία πάνω στόν Σταυρό.
http://www.poiein.gr/
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΑΔΕΡΦΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ....!!!
Δέν κατέβηκες ἀπ’ τό σταυρό ὅταν Σοῦ φωνάζανε περιγελώντας καί λοιδορώντας Σε :..
” Κατέβα ἀπ’τό σταυρό γιά νά πιστέψουμε πώς εἶσαι Ἐσύ “.
Δέν κατέβηκες γιατί δέν θέλησες νά σκλαβώσεις τόν ἄνθρωπο μέ τό θαῦμα.
Λαχταροῦσες τήν ἐλεύθερη ἀγάπη κι ὄχι τούς δουλικούς ἐνθουσιασμούς τοῦ σκλάβου,
τοῦ τρομοκρατημένου μπροστά σέ μιάν ἰσχύ πού τόν συντρίβει....!!!!
καλημέρα και καλή εβδομάδα σε όλους μας!!!!
Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011
Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως - Ο ύμνος των αγγέλων ...(+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)
Ὁ ὕμνος τῶν ἀγγέλων
(Ομιλία του †Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)
«Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. 2,14)
ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ, ἀγαπητοί μου, ἡ μεγάλη ἑορτή,τὰ Χριστούγεννα. Ἂς προετοιμαστοῦμε.Πῶς θὰ προετοιμαστοῦμε; «Πᾶσαν τὴν βιωτικὴν ἀποθώμεθα μέριμναν»(θ. Λειτ., χερουβ.). Νὰ ἐλαφρώσουμε τὴ σκέψι μας ἀπὸ κάθε τι μάταιο, κάθε τι ἐπίγειο, κάθε γήινον ἔρωτα. Ἂς παρακαλέσουμε τὸ Θεὸ νὰ ὑψωθοῦμε πάνω ἀπὸ τὸν κόσμο, ν᾽ ἀπογειωθοῦμε. Ἂς ποῦμε κ᾽ ἐμεῖς ἐκεῖνο ποὺ εἶπαν οἱ βοσκοὶ τὴ νύχτα τῆςΓεννήσεως·«Διέλθωμεν ἕως Βηθλεέμ…»(Λουκ.2,15). Τὶς ἅγιες αὐτὲς ἡμέρες ἂς πᾶμε κ᾽ ἐμεῖς νοερῶς στὴ Βηθλεέμ νὰ δοῦμε τὸ θαῦμα· τὸ σπήλαιο, τὸ Θεῖο Βρέφος, τὴν Παρθένο Μαρίατὸν ἅγιο Ἰωσήφ, τὰ ἄκακα ζῷα, τὸ λαμπρὸ ἀστέρι, τοὺς βοσκούς, τοὺς μάγους, καὶ ―σὰν μαύρη σκιὰ μέσα στὴν ὡραία αὐτὴ εἰκόνα―τὸν Ἡρῴδη ν᾽ ἀκονίζῃ τὴ μάχαιρά του.
Ἀφήνοντας ὅμως ὅλα τὰ ἄλλα ἂς ἀνοίξουμε τ᾽ αὐτιά μας ν᾽ ἀκούσουμε ἕνα τραγούδι , ποὺ δὲν τὸ ἔφτειαξε ποιητὴς τῆς γῆς, ἀλλὰ τὸ συνέθεσε καὶ τὸ μελῴδησε ἡ ὀρχήστρα τοῦ οὐρανοῦ. Συγκινεῖ ὅλους. Τὸ ἄκουσαν ὄχι «γενεαὶ δεκατέσσαρες», ποὺ λέει σήμερα τὸ εὐαγγέλιο(Ματθ. 11,17), ἀλλὰ κάθε γενεά. Ὅταν ὁ ἄγγελος εἶπε στοὺς ποιμένες «Ἰδού εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαρὰν μεγάλην, …ὅτι ἐ τέχθη ὑμῖν σήμερον σωτήρ»,ἀμέσως ἀναρίθμητη στρατιὰ ἀγγέλων σχημάτισαν κλίμακα, ποὺ τὸ ἕνα ἄκρο της ἄγγιζε τὴ γῆ καὶ τὸ ἄλλο τοὺς γαλαξίες, καὶ ἔψαλλαν·«Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία»(Λουκ. 2,14). Τὸ Θεῖο Βρέφος δηλαδὴ εἶνε δόξα τοῦ Θεοῦ, εἶνε εἰρήνη ἐπὶτῆς γῆς, εἶνε «εὐδοκία ἐν ἀνθρώποις» .Ἂς κάνουμε μερικὲς ἁπλὲς σκέψεις ἐπάνωστὸν ἀγγελικὸ αὐτὸν ὕμνο, ποὺ θ᾽ ἀκούσουμε τὴ νύχτα τῆς Γεννήσεως.
Εἶνε δόξα τοῦ Θεοῦ τὸ Θεῖο Βρέφος. Πῶς;Πρὸ Χριστοῦ, πλὴν ἑνὸς μικροῦ λαοῦ, τοῦ Ἰσραὴλ ποὺ εἶχε γνῶσι τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, ὅλη ἡ ὑπόλοιπη γῆ ἦταν βυθισμένη στὴν ἄγνοια τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ. Τὰ πάντα ἐλατρεύοντο ὡς θεοὶ πλὴν αὐτοῦ. Θεὸς τὰ ἄστρα, ὁ ἥλιος, ἡ σελήνη· θεὸς ἡ θάλασσα, τὰ ζῷα, τὰ δέντρα, οἱπέτρες· καὶ γάτες, καὶ σκυλιά, καὶ φίδια καὶ κροκόδειλοι, τὰ πάντα. Ὦ Χριστέ, ἀπὸ ποιό σκότος μᾶς ἔβγαλες! Ὅσοι διαβάζετε τὸν Ἀκάθιστο ὕμνο θὰ προσέξατε τὸ στοιχεῖο λάμδα· «Λάμψας ἐν τῇ Αἰγύπτῳ φωτισμὸν ἀ ληθεί-ας ἐδίωξας τοῦ ψεύδους τὸ σκότος· τὰγὰρ εἴδωλα ταύτης, Σωτήρ, μὴ ἐνέγκαντά σου τὴν ἰσχὺν πέπτωκεν, οἱ τούτων δὲ ῥυσθέν τες ἐβό-ων πρὸς τὴν Θεοτόκον· …Χαῖρε, τῶν εἰ δώ λων τὸν δόλον ἐλέγξασα…» (Ἀκάθ. ὕμν. Λ). Μὲ τὴ γέννησι τοῦ Χριστοῦ, καθὼς πῆγε ὡς βρέφος στὴ νΑἴγυπτο, γκρεμίστηκαν τὰ εἴδωλα.
Μᾶς δίδαξε λοιπὸν τὸ Θεῖο Βρέφο, ὅτι ὑπάρχει ἕνας Θεὸς ὃν ὑμνεῖ πᾶσα ἡ κτίσις , ὅτιὁ Θεὸς εἶνε «οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων, μακρόθυμος καὶ πολυέλεος»(Ψαλμ. 102,8), καὶ μᾶς ἔμαθε ν᾽ ἀπευθύνουμε πρὸς αὐτὸν τὸ «Πάτερ ἡμῶν» (Ματθ. 6,9) , διότι δὲν εἶνε μόνο δημιουργὸς τοῦ κόσμου ἀλλὰ καὶ πατέρας ποὺ ἐνδιαφέρεταιγιὰ τὰ πλάσματά του, Θεὸς φιλόστοργος, ποὺ ἄνευ τῆς θελήσεώς του οὔτε ἕνα φύλλο δὲν π φτει ἀπὸ τὸ δέντρο κάτω στὴ γῆ οὔτε ἕνας σπουργίτης δὲν πέφτει νεκρός. Μᾶς δίδαξε ἀκόμα τὸ ὑψηλότερο ἐκεῖνο δίδαγμα, ἐπάνω στὸ ὁποῖο στηρίζεται ἡ πιὸ πνευματικὴ θρησκεία τοῦ κόσμου, ὅτι «πνεῦμα ὁ Θεός, καὶ τοὺς προσ κυνοῦν τας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν»(Ἰω. 4,24). Καὶ ὄχι ἁπλῶς δίδαξε, ἀλλὰὑπῆρξε ὁ ἴδιος, ὅπως λέει ὁ θεῖος Παῦλος, τὸ «ἀπαύγα σμα τῆς δόξης» τοῦ Πατρός (Ἑβρ. 1,3 καὶ θ. Λειτ.Μ. Βασ.), ἡ«εἰκὼν τοῦ Θεοῦ»(Β΄ Κορ. 4,4. Κολ. 1,15),«Φῶς ἐκ Φωτός»,«Θεὸς ἀληθινός»(Α΄ Ἰω. 5,20. Σύμβ. πίστ. 2).
Τὸ Θεῖο Βρέφος ὑπῆρξε ἀκόμη ἡ εἰρήνη ἐπὶ τῆς γῆς . Ἐδῶ ὅμως ἀκούω διαφωνίες· Εἰρήνη ἐπὶ τῆς γῆς; μὰ ἐδῶ ἡ γῆ σείεται διαρκῶς ἀπὸ πολέμους καὶ «ἀκοὰς πολέμων» (Ματθ24,6. Μᾶρκ. 13,7) · πῶς λοιπὸν ὁ Χριστὸς εἶνε ἡ εἰρήνη ἐπὶ τῆς γῆς;… Ναί, εἶνε ἡ εἰρήνη· ὄχι μως γιὰτοὺς ἀπίστους καὶ τοὺς ἀθέους· εἶνε εἰρήνη γι᾽αὐτοὺς ποὺ τὸν πιστεύουν καὶ πειθαρχοῦνστὶς ἐντολές του. «Εἰρήνη πολλὴ τοῖς ἀγα πῶ - σι τὸν νόμον σου» (Ψαλμ. 118,165) . Ποιά εἶνε αὐτὴ ἡεἰρήνη ποὺ ἔφερε ὁ Χριστὸς στὸν κόσμο; Εἶνεἡ ἐσωτερικὴ εἰρήνη καὶ μπορεῖ κάθε ἄνθρωπος νὰ τὴν ἀπολαύσῃ. Ὅλοι, ἔστω κι ἂν κολυ-μποῦν στὸ χρυσάφι κι ἂν κατοικοῦν σὲ ἀνάκτορα κι ἂν εἶνε κορυφαῖοι ἐπιστήμονες, μέ-σα τους νιώθουν ἀγωνία· στὴν καρδιά τους ὑπάρχει μία ἐνοχή, ἕνας ἔλεγχος γιὰ τὰ ἁμαρτήματά τους. Ὅλοι ἀκοῦμε τὴ φωνὴ ἑνὸς ἀοράτου εἰσαγγελέως ποὺ μᾶς λέει· Ἁμάρτησες,εἶσαι ἔνοχος! Ὁ ἄνθρωπος λοιπὸν ζητεῖ συγχώρησι. Ποιός θὰ μᾶς δώσῃ τὴ συγχώρησι; ἄνθρωπος, ἄγγελος, ἀρχάγγελος;
Ἕνας μόνο·ἐκεῖνος ποὺ «ἔχει ἐξουσίαν ἀφιέναι ἁμαρτίας»(Ματθ. 9,6. Μᾶρκ. 2,10. Λουκ. 5,24), καὶ αὐτὸς εἶνε ὁ Κύριος.Σὲ κάποιο ἀρχαῖο βιβλίο λέει, ὅτι κάποιοςποὺ ἁμάρτησε πολύ, γιὰ νὰ βρῇ συγχώρησι,πῆγε μέσα σὲ μιὰ σπηλιὰ καὶ ἀσκήτευε. Μιὰ νύχτα ὁ διάβολος, γιὰ νὰ τὸν ἀπελπίσῃ, πα-ρουσίασε μπροστά του ἕνα ὀγκῶδες βιβλίο. –Ἐδῶ, τοῦ λέει, εἶνε γραμμένα τὰ ἁμαρ-τήματά σου… Ἄνοιξε ὁ ἀσκητὴς τὸ βιβλίο, τὸξεφύλλισε, καὶ σὲ κάθε σελίδα δάκρυα ἔτρε-χαν ἀπὸ τὰ μάτια του. –Ναὶ τὸ ἔκανα, …ναὶ τὸ ἔκανα, …ναὶ τὸ ἔκανα… Στὸ τέλος ὅμως λέει στὸν διάβολο· –Δὲν τὰ ἔγραψες ὅλα· οὔτετὸ ἓν δέκατον δὲν ἔγραψες (γιατὶ ὁ διάβολος μόνο τὰ ἐξωτερικὰ βλέπει· τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς, τὸν ἀόρατο ἐσωτερικὸ κόσμο, δὲν μπο-ρεῖ νὰ τὸν δῇ· καρδιογνώστης εἶνε μόνο ὁΘεός). ―Λοιπόν, τοῦ λέει ὁ διάβολος, δὲν ἀπελπίζεσαι; Τότε ἐκεῖνος ὕψωσε τὸ βλέμμαστὸν Ἐσταυρωμένο, ποὺ εἶχε ἐκεῖ στὴ σπη-λιά, καὶ εἶπε· –Χριστέ, σ᾽ εὐχαριστῶ· τὸ αἷμα σου σβήνει τὶς ἁμαρτίες μου. Καὶ ὁ διάβολος ἔφυγε κατῃσχυμμένος. Κοντὰ στὸ Χριστὸ βρίσκουν εἰρήνη καὶ οἱ πιὸ μεγάλοι ἁμαρτωλοί ·λῃσταί, τελῶνες, πόρνες, ἐγκληματίες….
Τὸ Θεῖο Βρέφος λοιπὸν εἶνε δόξα γιὰ τὸ Θεό, καὶ εἰρήνη γιὰ τὴ γῆ. Καὶ ἀποτέλεσμα τῆς εἰρήνης εἶνε ἡ «ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» . Τί θὰ πῇ «εὐδοκία»; Ἕνας μεγάλος ῾Ρῶσος λογο-τέχνης, ποὺ ζοῦσε ζωὴ ἀθεΐας καὶ ἀπιστίαςκαὶ δοκίμασε τὰ πάντα στὸν κόσμο αὐτόν, λέ-ει· Μιὰ φορὰ αἰσθάνθηκα γαλήνη στὴν καρδιάμου· ὅταν, ἁμαρτωλὸς ἐγώ, ἄνθρωπος τῶν βιβλίων καὶ τῆς φιλοσοφίας, τῶν σαλονιῶν καὶτῶν διασκεδάσεων, βουτηγμένος μέσ᾽ στὰ ἁμαρτήματα τῆς Πετρουπόλεως καὶ τῆς Μόσχας, πῆγα σὲ κάποιο ῾Ρῶσο ἀσκητὴ ἱερομό-ναχο, γονάτισα μπροστά του καὶ εἶπα τ᾽ ἁμαρτήματά μου μὲ δάκρυα. Ὅταν στὸ τέλος ἅπλωσε πάνω μου τὸ πετραχήλι καὶ μοῦ εἶπε «Ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι» , τότε παράδεισος ἄνθισε μέσα στὴν καρδιά μου. «Εὐδοκία ἐν ἀνθρώποις» . Ὦ σεῖς ποὺ, ὅποιος κι ἂν εἶσαι, γυναίκα ἢ ἄντρας,ποὺ ἔχεις δέκα καὶ εἴκοσι καὶ τριάντα χρόνιαἀνεξομολόγητος, πῶς θὰ κάνῃς Χριστούγεννα; Ἂν θέλῃς νὰ αἰσθανθῇς εὐδοκία, τὴ χαρὰτοῦ οὐρανοῦ, νὰ λάβῃς τὴν πληροφορία ὅτι μέσα σου γεννιέται ἕνας καινούργιος κόσμος, τρέξε σ᾽ ἕνα πνευματικὸ πατέρα , ἄνοιξε τὰφυλλοκάρδια σου, πὲς τ᾽ ἁμαρτήματά σου,καὶ τότε φῶς καὶ εὐωδία θὰ χυθῇ στὴν καρδιάσου. Δὲν εἶνε παραμύθι, εἶνε μία πραγματικότης. Καὶ τὰ ἄστρα καὶ ὁ οὐρανὸς θὰ πα-ρέλθουν, ἀλλὰ τὸ ἄστρο τῆς γεννήσεως τοῦΧριστοῦ θὰ φωτίζῃ αἰωνίως τὸν κόσμο.
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί· ὁ ὕμνος «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη,ἐν ἀν θρώποις εὐδοκία» ἀκούγεται καὶ σήμερα.Ἀλλὰ γεννᾶται τὸ ἐρώτημα· ἁρμόζει στὰ δικά μας χείλη; στὰ χείλη ἱερέων, ἀρχιερέων, ἱεροκηρύκων, ψαλτῶν, ἀνδρῶν, γυναικῶν, παιδιῶν; εἴ μαστε ἄξιοι νὰ τὸν λέμε; Πρέπει νὰ πλύνουμε τὴ γλῶσσα μας μὲ ῥοδόσταγμα γιὰ νὰ ἐπαναλάβουμε τὸ ἀγγελικὸ «Δόξα ἐν ὑψίστοις…» .Ἐρωτῶ· ὁ Χριστὸς ἦταν δόξα Θεοῦ, ἐμεῖς εἴ -μαστε δόξα Θεοῦ; ὁ Χριστὸς ἦταν ἡ εἰρήνητοῦ κόσμου, ἐμεῖς ἔχουμε μέσα μας τὴν εἰρή-νη, τὴν ἀγάπη, ὅλα τὰ εὐγενῆ αἰσθήματα ποὺ ἐξεπήγασαν ἀπὸ τὴ φάτνη του; ὁ Χριστὸς ἦταν ἡ εὐδοκία καὶ ἡ χαρά, ἐμεῖς ἔχουμε αὐτὴτὴν ἐσωτερικὴ χαρὰ καὶ ἀγαλλίασι;Δὲν ἀρκεῖ νὰ λέμε ὅτι γεννήθηκε «Φῶς ἐκ
Φωτὸς» καὶ ἐκ «Μαρίας τῆς Παρθένου» . Τί ζητάει ἀπὸ μᾶς; Τὴν καρδιά μας! «Δός μου, παιδί μου, τὴν καρδιά σου» (Παρ. 23,26) . Τὴν καρδιά σουμὲ τὰ ἐλαττώματά της, μὲ τ᾽ ἁμαρτήματά της,μὲ τοὺς πόθους της, μὲ τὰ ὄνειρά της. Θέλειτὴν καρδιά σου . Τί νὰ τὴν κάνῃ; Νὰ τὴν κάνῃφάτνη καὶ μέσα ἐκεῖ νὰ γεννηθῇ. Κι ὅταν γεννηθῇ ὁ Χριστὸς στὴν καρδιά μας μὲ τὰ δάκρυα τῆς μετανοίας καὶ ἐξομολογήσεως, μὲ τὴν ἀγάπη τοῦ Κυρίου, ὅταν κάθε καρδιὰ Χριστια-νοῦ γίνῃ φάτνη, τότε ἄγγελοι καὶ ἀρχάγγελοι μὲ χρυσᾶ φτερὰ θὰ κατεβοῦν κάτω στὴ γῆ καὶ θ᾽ ἀκούσουμε γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ οἱ ἁμαρτωλοί·«Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία»· ἀμήν.
(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Μοσχάτου - Ἀθῆναι τὴν 18-12-1960.
http://aktines.blogspot.com/
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΑΔΕΡΦΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ....!!!
Είπε γέρων μοναχός. Πάντα στις κρίσεις να βάζετε ένα ερωτηματικό. Δεν ξέρουμε τι μπορεί να συμβαίνει.!!!
καλημέρα σε όλους μας.....!!!!
Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011
Με την Τούρκικη σημαία κάτω από τα τσαρούχια του θάφτηκε ο Κολοκοτρώνης
«Κολοκοτρώνης φώναξε, κι όλη η Τουρκιά ετρόμαξε», που λέει και το γνωστό Δημοτικό τραγούδι.
Σοφά Λόγια Αγίων και Γερόντων
Προτιμώ εργασία ελαφριά και συνεχή παρά εξουθενωτική εξαρχής που γρήγορα όμως σταματάει.(Αββάς Ματώης)
Ταπείνωσιν να έχεις. Όταν βρέχει, το νερό δεν σταματά εις τις κορφές ή στα βουνά, αλλά κάτω εις την πεδιάδα. Οι ταπεινοί άνθρωποι έχουν χάριν, καρποφορίαν και ευλογίαν.(Γέρων Ιερώνυμος της Αίγινας)
Αποκτά η ψυχή ταπείνωση, όταν νοιάζεται μόνον για τα δικά της σφάλματα.
Παρατηρήστε εκείνον που αγαπάει το θέλημά του: Δεν έχει ποτέ ειρήνη στην ψυχή του και δεν ευχαριστιέται με τίποτα. Γι' αυτόν όλα γίνονται όπως δεν θα έπρεπε. Όποιος όμως δόθηκε ολοκληρωτικά στο Θέλημα του Θεού, έχει την καθαρή προσευχή και η ψυχή του αγαπάει τον Κύριο.(Άγιος Σιλουανός)
Αρχή σοφίας, φόβος Κυρίου(Παροιμίες Σολομώντος,9,10)
Απόκτησε την εσωτερική ειρήνη και χιλιάδες θα βρουν κοντά σου τη σωτηρία.(Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ)
Χαρακτηριστικό του καλού είναι η ωφελιμότητα. (Άγιος Γρηγόριος Νύσσης)
Όπως ο σωματοφύλακας του βασιλιά στέκεται στο πλάι του πάντοτε έτοιμος, το ίδιο και η ψυχή πρέπει να είναι σε εγρήγορση απέναντι στο δαίμονα της σαρκικής αμαρτίας.(Αββάς Ποιμήν)
Οι άνθρωποι έχουν γίνει, για να ζει ο ένας χάρη του άλλου.(Μέγας Βασίλειος)
Όταν η προσευχή-συμβαίνει μερικές φορές-γίνεται χωρίς προσοχή και μηχανικά, μην απογοητεύεσθε. Την ώρα της προσευχής με το όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού αγιάζεται ακόμη και το στόμα μας. (Στάρετς Βαρσανούφιος)
Εάν έχεις φόβο Κυρίου, έμαθες Θεολογίαν. Εάν δεν έχεις φόβον Κυρίου τέχνην έμαθες διά να ζήσεις.(Γέρων Ιερώνυμος της Αίγινας)
Φροντίζετε την ψυχήν σας μόνον· αυτήν μεριμνάτε να σώσετε οπού είναι τίμια, αθάνατος.(Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής)
Αληθινοί θεολόγοι στην Εκκλησία είναι εκείνοι που μισούν τον εαυτό τους(τα πάθη τους)Αν δεν μισήσει κανείς τον εαυτό του εώς θανάτου, δεν μπορεί να είναι μαθητής του Χριστού και διδάσκαλος του λαού.(Γέρων Σωφρόνιος του Έσσεξ)
Οι λογισμοί που σου φέρνουν αμηχανία και ταραχή προέρχονται από το διάβολο. Οι κατά Θεόν λογισμοί εμπνέουν σιγουριά και ειρήνη. Πάλεψε και θα τ'αποκτήσεις.(Όσιος Μάρκος)
Τη σιωπή να την αγαπάς περισσότερο από το λόγο. Γιατί η σιωπή φέρνει θησαυρό, ενώ η ομιλία τον σκορπίζει.(Αββάς Ησαΐας)
Η απιστία προέρχεται από την υπερηφάνεια. Ο υπερήφανος ισχυρίζεται πως θα γνωρίσει τα πάντα με το νου και την επιστήμη, αλλά η γνώση του Θεού παραμένει ανέφικτη γι'αυτόν, γιατί ο Θεός γνωρίζεται μόνο με την αποκάλυψη του Αγίου Πνεύματος.(Άγιος Σιλουανός)
Πολλοί στην εποχή μας διάλεξαν την ανάπαυση, προτού τους την δώσει ο Θεός.(Αββάς Θεόδωρος)
Προσέξτε την συνείδησή σας, που είναι η φωνή του Θεού και η φωνή του Αγγέλου φύλακά σας. Μην αμελήσετε να φροντίζετε για την συνείδησή σας, διότι μπορεί να την χάσετε, μπορεί να καταφρονηθεί και να γίνει άχρηστη και τότε πια δεν θα είναι η φωνή του Θεού.(Στάρετς Ζαχαρίας)
Όταν σας έρχονται λογισμοί, μην προσπαθείτε να τους διώξετε ανοίγοντας ένα λογικό διάλογο μαζί τους. Χτυπάτε τους επάνω στην Πέτρα. Πέτρα είναι ο Χριστός. Το Όνομά Του. Η προσευχή του Ιησού. Δεν είναι στο χέρι σας, να μην τους δεχθείτε. Τους λογισμούς τους διώχνει μόνο το Όνομα του Ιησού.(Στάρετς Βαρσανούφιος)
Η βάση της θεωρίας είναι η πράξη. (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)
Εις κληρικόν: Όσο μπορείς απόφευγε τα έξω. Κλείσου εις το δωμάτιόν σου. Σφίξε τον νου σου ν'ανοίξει να δεις πνευματικόν φως. Να λέγεις πότε να φθάσεις στο δωμάτιόν σου και να κλεισθείς. Μελέτησε, προσευχήσου. Αν δεν είσαι ενισχυμένος, πώς θα ενισχύσεις άλλους; Ο κόσμος ζητά την δίψα της ψυχής να ικανοποιήσει από την Εκκλησίαν, από τα όργανά της, από το ράσον!(Γέρων Ιερώνυμος της Αίγινας)
Με όλους να έχεις αγάπη κι απ' όλους να βρίσκεσαι σε απόσταση. (Αββάς Αρσένιος)
Εάν δεν κατακρίνεις τον πλησίον αλλά εξουθενώνεις τον εαυτό σου, παρέχεις ανάπαυση στη συνείδησή σου.(Αββάς Ησαΐας)
Η αιώνια ζωή είναι πατρίδα της ελευθερίας.(Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
Εάν ο άνθρωπος δεν πει μεσ' την καρδιά του ότι σ' αυτόν τον κόσμο εγώ μόνον και ο Θεός είμαστε, δεν θα βρει ανάπαυση.(Αββάς Αλώνιος)
Πηγή: Από το εικονολόγιο της ιστοοσελίδας: www.agiazoni.gr
http://paravouniotissa.gr/
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΑΔΕΡΦΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ....!!!
« Δεν θέλω με το φόβο του θανάτου να πλησιάσεις το Θεό. Θέλω με την πολλή αγάπη προς αυτόν να το κάνεις. Αυτό είναι το ανώτερο, παιδί μου». Γέρων Πορφύριος
Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011
̔Η ὠφέλεια ἀπὸ τὴν αὐτομεμψία
Πρέπει νὰ κατηγορῇ κανεὶς τὸν ἑαυτό του πάντοτε γιὰ κάθε πρᾶγμα
Μοῦ διηγήθηκε ἕνας Γέροντας κάτι τέτοιο:
«Κάποτε κάθισα γιὰ λίγο καιρὸ στὴν Λαύρα τοῦ ἁγίου Γερασίμου κι ἀπόκτησα κάποιο φίλο. Καθὼς καθόμασταν λοιπὸν μιὰ μέρα καὶ συζητούσαμε ὠφέλιμα, θυμήθηκα τὸ λόγο τοῦτο τοῦ ἀββᾶ Ποιμένα, τὸ νὰ κατηγορεῖ δηλαδὴ κανεὶς τὸν ἑαυτό του πάντοτε γιὰ κάθε πράγμα.
Καὶ μοῦ λέει:
̓Εγὼ πάτερ, ἔχω πείρα ἀπ ̓ αὐτὰ τὰ λόγια καὶ τὴν ὠφέλεια ποὺ ἐνεργοῦν. Γιατὶ κάποτε εἶχα ἕνα Διάκονο γνήσιο φίλο ἀπὸ τὴ Λαύρα καὶ δὲν ξέρω ἀπὸ ποῦ εἶχε ὑπόνοια ἐναντίον μου γιὰ κάποια ὑπόθεση ποὺ τοῦ ἔφερνε λύπη κι ἄρχισε νὰ μοῦ κατσουφιάζει. Βλέποντάς τον ἐγὼ σκυθρωπό, ρώτησα νὰ μάθω τὴν αἰτία. Καὶ μοῦ λέει:
῎Εκανες τὸ τάδε πράγμα.
̓Εγὼ ὅμως ἐπειδὴ δὲν εἶχα συνείδηση ὅτι ἔπραξα μὲ ὁποιονδήποτε τρόπο τέτοια πράξη, ἄρχισα νὰ τὸν πληροφορῶ ὅτι δὲν ἔχω συνείδηση ὅτι τὸ ἔκανα.
Μοῦ λέει: Συμπάθα με, δὲν πληροφοροῦμαι.
Αναχώρησα τότε ἐγὼ στὸ κελλί μου κι ἄρχισα νὰ ἐρευνῶ τὴν καρδιά μου ἂν ἔκανα κανένα τέτοιο πράγμα καὶ δὲν ἔβρισκα. Τὸν βλέπω λοιπὸν νὰ κρατᾶ τὸ ἅγιο Ποτήριο καὶ νὰ δίνει τὴ Θεία Μετάληψη καὶ τοὺ ὁρκίζομαι μπροστὰ σ ̓ αὐτὸ ὅτι δὲν ἔχω συνείδηση ὅτι ἔκανα τοῦτο καὶ δὲν τὸν ἔπεισα. ῞Οταν βρέθηκα ξανὰ μόνος καὶ θυμήθηκα αὐτὰ τὰ λόγια τῶν ἁγίων Πατέρων καὶ τοὺς ἔδειξα ἐμπιστοσύνη, ἄλλαξα λίγο τὸ λογισμό μου καὶ λέω μέσα μου:
Ο Διάκονος μὲ ἀγαπᾶ γνήσια· καί, κινούμενος ἀπὸ ἀγάπη, πῆρε τὸ θάρρος νὰ μοῦ πεῖ αὐτὸ ποὺ εἶχε ἡ καρδιά του γιὰ μένα, γιὰ νὰ ἀνανήψω καὶ νὰ φυλαχτῶ ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα καὶ νὰ μὴν τὸ κάνω.
῞Ομως, ἄθλια ψυχή μου, ποὺ λὲς δὲν ἔκανα αὐτὴν τὴν πράξη, δὲν ἔπραξες μύρια κακὰ καὶ τὰ ξέχασες; Ποῦ εἶναι αὐτὰ ποὺ ἔκανες χθὲς ἢ προχθὲς ἢ πρὶν δέκα μέρες; Τὰ θυμᾶσαι;
Λοιπὸν κι αὐτὸ ἔκανες ὅπως ἐκεῖνα καὶ τὸ ξέχασες ὅπως τὰ πρῶτα.
Καὶ προκάλεσα τέτοια διάθεση στὴν καρδιά μου, ὅτι δηλαδὴ πράγματι ἔκανα αὐτό, ἀλλά, ὅπως ἀκριβῶς ξέχασα τὰ πρῶτα, ἔτσι κι αὐτό. ῎Αρχισα λοιπὸν νὰ εὐχαριστῶ τὸ Θεὸ καὶ τὸ Διάκονο, γιατὶ δι· αὐτοῦ μὲ ἀξίωσε ὁ Κύριος νὰ γνωρίσω τὸ σφάλμα μου καὶ μετανόησα γι· αὐτό.
Σηκώθηκα λοιπὸν μὲ τέτοιους λογισμοὺς καὶ πῆγα νὰ βάλω μετάνοια στὸ Διάκονο καὶ νὰ τὸν εὐχαριστήσω, ἐπειδὴ δι· αὐτοῦ γνώρισα τὸ σφάλμα μου. Καί, μόλις χτύπησα τὴ θύρα του, ἄνοιξε καὶ μοῦ βάζει πρῶτος μετάνοια καὶ λέει:
Συγχώρα με, γιατὶ χλευάστηκα ἀπὸ τοὺς δαίμονες μὲ τὸ νὰ σὲ ὑποψιαστῶ γιὰ τὸ πράγμα ἐκεῖνο. Γιατὶ πράγματι μὲ πληρο- φόρησε ὁ Θεὸς ὅτι δὲν ἔχεις κάνει τίποτε.
Κι ἔλεγε ὅτι οὔτε μὲ ἄφησε νὰ τὸν πληροφορήσω, ἀλλὰ ἔλεγε:
Δὲν εἶν ̓ ἀνάγκη.
Κι ὠφελήθηκα πάρα πολὺ καὶ δόξασα Πατέρα, Υἱὸ καὶ ῞Αγιο Πνεῦμα, τὴν ̔Αγία Τριάδα, στὴν ὁποία ἁρμόζει ἡ ἐξουσία κι ἡ μεγαλοπρέπεια στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Αμήν ̓ ̓».
(*) ̓Ιωάννου Μόσχου, Λειμωνάριον, Κεφάλαιο 219, Μετάφραση Θεολόγου Σταυρονικητιανοῦ.
http://www.synodinresistance.org/
Τὸ κύριον ὄνομα τοῦ Θεοῦ μας εἶναι καὶ λέγεται ᾿Αγάπη
᾿Εκ τῶν Διδαχῶν τοῦ ῾Αγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ († 24.8.1779)
Ο ΠΑΝΑΓΑΘΟΣ καὶ Πολυέλεος Θεός, ἀδελφοί μου, ἔχει πολλὰ καὶ διάφορα ὀνόματα, λέγεται καὶ φῶς καὶ ζωὴ καὶ ἀνάστασις. ῞Ομως τὸ κύριον ὄνομα τοῦ Θεοῦ μας εἶναι καὶ λέγεται ἀγάπη. Πρέπει καὶ ἡμεῖς, ἀδελφοί μου, ἀνίσως καὶ θέλωμεν νὰ περάσωμεν ἐδῶ καλά, νὰ πηγαίνωμεν καὶ εἰς τὸν Παράδεισον καὶ νὰ λέγωμεν τὸν Θεόν μας Πατέρα, πρέπει νὰ ἔχωμεν δύο ἀγάπες, ἀγάπην εἰς τὸν Θεὸν καὶ εἰς τοὺς ἀδελφούς μας. Φυσικόν μας εἶναι νὰ ἔχωμεν αὐτὲς τὲς δύο ἀγάπες, παρὰ φύσιν εἶναι νὰ μὴν τὲς ἔχωμεν.
Καὶ καθὼς ἕνα χελιδόνι χρειάζεται δύο πτέρυγες διὰ νὰ ἀπετᾶ εἰς τὸν ἀέρα,
ἔτσι καὶ ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, χρειαζόμασθε αὐτὲς τὲς δύο ἀγάπες, διατὶ χωρὶς
αὐτὲς τὲς δύο ἀγάπες εἶναι ἀδύνατον νὰ σωθοῦμεν.
Καὶ πρῶτον ἔχομεν χρέος νὰ ἀγαποῦμεν τὸν Θεόν μας, διατὶ μᾶς ἐχάρισε τόσην γῆν μεγάλην, εὐρύχωρον ἐδῶ πρόσκαιρα νὰ κατοικοῦμεν, τόσες χιλιάδες μυριάδες χόρτα, φυτά, βρύσες, ποταμούς, πηγάδια, θάλασσα, ψάρια, ἀέρα, ἡμέρα, νύκτα, φωτιά, οὐρανόν, ἄστρα, ἥλιον, φεγγάρι. ῞Ολα αὐτὰ διὰ ποῖον τὰ ἔκαμε; διὰ τ᾿ ἐμᾶς. Τί μᾶς ἐχρεωστοῦσε; τίποτε. ῞Ολα χάρισμα. Μᾶς ἔκαμεν ἀνθρώπους καὶ δὲν μᾶς ἔκαμεν ζῶα, μᾶς ἔκαμεν εὐσεβεῖς ὀρθοδόξους χριστιανοὺς καὶ ὄχι ἀσεβεῖς καὶ αἱρετικούς.
Καὶ μὲ ὅλον ὁποὺ ἁμαρτάνομεν χιλιάδες φορὲς τὴν ὥραν, μᾶς εὐσπλαγχνίζεται ὡσὰν Πατέρας καὶ δὲν μᾶς θανατώνει νὰ μᾶς βάλη εἰς τὴν κόλασιν, ἀλλὰ ἀκαρτερεῖ τὴν μετάνοιάν μας μὲ τὰς ἀγκάλας του ἀνοικτάς, πότε νὰ μετανοήσωμεν, νὰ παύσωμεν ἀπὸ τὰ κακὰ καὶ νὰ κάμωμεν τὰ καλά,
νὰ ἐξομολογηθοῦμεν, νὰ διορθωθοῦμεν, νὰ μᾶς ἀγκαλιάση, νὰ μᾶς φιλήση, νὰ μᾶς βάλη εἰς τὸν Παράδεισον νὰ χαιρώμεθα πάντοτε. Τώρα τέτοιον γλυκύτατον Θεὸν καὶ τέτοιον γλυκύτατον αὐθέντην καὶ δεσπότην δὲν πρέπει καὶ ἐμεῖς νὰ τὸν ἀγαποῦμεν καί, ἄν τύχη ἀνάγκη, νὰ χύσωμεν καὶ τὸ αἷμα μας χιλιάδες φορὲς διὰ τὴν ἀγάπην του, καθὼς τὸ ἔχυσε καὶ ἐκεῖνος διὰ τὴν ἀγάπην μας;...
Μὰ ὁ Θεὸς χρειάζεται στρῶμα διὰ νὰ καθίση. Ποῖον εἶναι τὸ στρῶμα ὁποὺ θέλει ὁ Θεός; ῾Η ἀγάπη. ῎Ας ἔχωμεν λοιπὸν καὶ ἐμεῖς ἀγάπην εἰς τὸν Θεὸν καὶ εἰς τοὺς ἀδελφούς μας καὶ ἔτσι ἔρχεται ὁ Θεός μας καὶ μᾶς χαροποιεῖ καὶ μᾶς εὐφραίνει καὶ μᾶς φυτεύει εἰς τὴν καρδίαν μας τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον καὶ ἀπερνοῦμεν καὶ ἐδῶ καλὰ καὶ πηγαίνομεν εἰς τὸν Παράδεισον νὰ χαιρώμεθα πάντοτε. ῎Οχι; δὲν ἔχομεν τὴν ἀγάπην, ἀλλὰ ἔχομεν τὸ μῖσος καὶ τὴν ἔχθραν εἰς τοὺς ἀδελφούς μας; ῎Ερχεται ὁ πονηρὸς Διάβολος καὶ μᾶς πικραίνει καὶ μᾶς φαρμακεύει καὶ βάνει τὸν θάνατον εἰς τὴν ψυχήν μας καὶ ἀπερνοῦμε καὶ ἐδῶ κακὰ καὶ πηγαίνομεν εἰς τὴν κόλασιν νὰ καιώμεθα πάντοτε.
Φυσικόν μας εἶναι νὰ ἀγαποῦμεν τοὺς ἀδελφούς μας, διατὶ εἴμαστε μιᾶς φύσεως, ἔχομε ἕνα βάπτισμα, μίαν πίστιν , τὰ ῎Αχραντα Μυστήρια μεταλαμβάνομεν, ἕνα Παράδεισον ἐλπίζομεν νὰ ἀπολαύσωμεν. Καλότυχος ἐκεῖνος ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἀξιώθη καὶ ἔλαβεν εἰς τὴν καρδίαν του αὐτὲς τὲς δύο ἀγάπες, ἀγάπην εἰς τὸν Θεὸν καὶ εἰς τοὺς ἀδελφούς του, ἔχει πάντα τὰ ἀγαθὰ καὶ ἁμαρτίαν δὲν ἠμπορεῖ νὰ κάμη. Καὶ ὅποιος δὲν ἔχει τὸν Θεὸν εἰς τὴν καρδίαν του, ἔχει τὸν Διάβολον καὶ ὅποιος ἔχει τὸν Διάβολον ἔχει πάντα τὰ κακὰ καὶ ὅλες τὲς ἁμαρτίες τὲς κάμνει.
(*) Περιοδ. «῞Αγιος Κυπριανός», ἀριθ. 339/᾿Ιούλιος-Αὔγουστος 2007, σελ. 72. ᾿Ιωάννου Β. Μενούνου, Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ Διδαχές, Βιογραφία-Κείμενα, σελ. 57-59, ἔκδ. πέμπτη, «Τῆνος», ᾿Αθήνα (ἄ.χ.).
http://www.synodinresistance.org/
Οἱ δύο Θεῖες Λειτουργίες .Μία στὴν γῆ καὶ μία στὸν Οὐρανὸ
ΤΗΝ ὥρα ποὺ ἡ Θεία Λειτουργία τελεῖται στὴν γῆ, στὸ Ναό, τελεῖται καὶ μιὰ ἄλλη Λειτουργία στὸν Οὐρανό.
Αὐτὸ τὸ ἔδειξε ὁ Θεὸς σὲ ἔναν ἄνθρωπο σὲ κάποιο Μοναστῆρι. Εἶχε διακόνημα νὰ καθαρίζη τὸν Πρόναο τοῦ Καθολικοῦ τῆς Μονῆς.
῞Ενας ἄλλος νεαρὸς Μοναχὸς ἐσκούπιζε τὸν χῶρο ἀπὸ τὴν ῾Ωραία Πύλη μέχρι τὴν πύλη τῆς ᾿Εκκλησίας.
Τὴν ἴδια ὥρα ἐγινόταν ἡ Λειτουργία. Προσευχόταν λοιπὸν γιὰ τὸν ἑαυτό του,
ὅπως μποροῦσε, μὲ τὴν ἁπλότητα τῆς καρδιᾶς του.
Ξαφνικά, στρέφει τὸ βλέμμα του πρὸς τὰ ἄνω καὶ βλέπει τὸν Οὐρανὸ ἀνοιχτὸ καὶ μιὰ ῾Αγία Τράπεζα... Μπροστὰ στὴν ῾Αγία αὐτὴ Τράπεζα ἦσαν τρεῖς ᾿Αρχιερεῖς γονατιστοί...
Παράπλευρα ἔστεκε μιὰ χορωδία μὲ ἀπερίγραπτη ὀμορφιὰ... ᾿Εγινόταν ἡ Θεία
Λειτουργία!... ῾Ολόκληρη... Τὴν τελοῦσαν ῞Αγιοι ῾Ιεράρχες... ῾Ιεράρχες σὰν τοὺς Βασίλειο, Γρηγόριο καὶ ᾿Ιωάννη, σὰν τοὺς ᾿Αθανάσιο καὶ Κύριλλο, τοὺς Οἰκουμενικοὺς Διδασκάλους!...
᾿Εστάθη ὁ Μοναχὸς περισσότερο ἀπὸ μισὴ ὥρα καὶ ἔβλεπε... Σὰν νὰ εἶχε μαρμαρώσει!...
῞Οταν ἡ Λειτουργία ἐτελείωσε καὶ οἱ ἀδελφοὶ ἔφευγαν ἀπὸ τὴν ᾿Εκκλησία, εἶδαν
τὸν Μοναχὸ αὐτὸ νὰ στέκη ἀκόμα ἀκίνητος.
῾Η σκούπα τοῦ εἶχε φύγει ἀπὸ τὰ χέρια... Σὰν στήλη ἅλατος!... Μουσκεμένος ἀπὸ
τὰ δάκρυα... Κυριολεκτικὰ μουσκεμένος!...
Τὸν πῆραν μὲ προσοχὴ ἀπὸ τὸ χέρι καί, χωρὶς νὰ τὸν ἐρωτήσουν τίποτε, τὸν
ἐπῆγαν στὸ κελλί του. ῎Εμεινε καὶ στὸ κελλί του μερικὲς ὧρες ἀποσβολωμένος... Μετὰ ἦρθε ὁ Πνευματικός. Τὸν ἡσύχασε. Καὶ ὅταν συνῆλθε, τὸν ἐπῆγε στὸν ῾Ηγούμενο.
Καὶ ἐκεῖ, μπροστὰ στὸν ῾Ηγούμενο, τὰ εἶπε ὅλα, ὅσα εἶδε...
(*) Περιοδ. «῞Αγιος Κυπριανός», ἀριθ. 303/᾿Ιούλιος-Αὔγουστος 2001, σελ. 64. Πρβλ. Νικοπόλεως Μελετίου (μετάφρ.), Στάρετς Σαμψών, σελ. 75, Πρέβεζα 1988.
http://www.synodinresistance.org/
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΑΔΕΡΦΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ....!!!
Ταπείνωσιν να έχεις. Όταν βρέχει, το νερό δεν σταματά εις τις κορφές ή στα βουνά, αλλά κάτω εις την πεδιάδα. Οι ταπεινοί άνθρωποι έχουν χάριν, καρποφορίαν και ευλογίαν.
(Γέρων Ιερώνυμος της Αίγινας)
καλημέρα και καλά κουράγια...!!
Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011
Γέρων Γελάσιος
Μικρός πήγαινε στα εξωκλήσια των νησιών πού ήταν μπροστά στο λιμάνι, κι όταν γύριζε ρωτούσε τη μητέρα του:
— Μάνα, ποια είναι ή γυναίκα πού κρατάει το παιδί στην αγκαλιά της μέσα στην εκκλησία;
— Ή κυρά Παναγιά, απαντούσε εκείνη γλυκά, με τον αφέντη τον Χριστό.
Από μικρός ό γέροντας έβλεπε χειροπιαστή στη ζωή του την προστασία της Παναγίας καί την καθοδήγηση της. Σέ ηλικία 15 χρονών κατατάσσεται εθελοντής στον συμμαχικό στρατό, φλεγόμενος από ζήλο για τη Μεγάλη Ελλάδα. Τότε σ' ένα ναυάγιο στη Μεσόγειο σώθηκε θαυματουργικά από την Παναγία καί τον "Άγιο Νικόλαο, αφού πάλεψε τρία μερόνυχτα στο ανοιχτό πέλαγος.
Στή Μυτιλήνη, όπου εγκαταστάθηκε μετά τη μικρασιατική καταστροφή, είχε παρηγοριά του την Παναγία της Αγιάσου. Τα τάματα πού της είχε κάνει σαν ψαράς καί ναυτικός, τα ξεπλήρωσε αργότερα σαν μοναχός, εκδηλώνοντας έτσι την ευχαριστία καί ευγνωμοσύνη του για τη βοήθεια της.
«Το 1928, διηγείται ό ίδιος, ταξίδευα με το καΐκι μας έξω από την Τήνο. Ό καιρός ήταν καλός καί το καΐκι έτρεχε με 8 μίλια.
- Βρε Αντώνη, είπα στον αδελφό μου, επιθυμώ να προσκυνήσουμε την Παναγία.
Εκείνος όμως αρνήθηκε:
— Τέτοιον καιρό δεν θα τον ξαναβρούμε. Εμείς το πρωί θα είμαστε στον Πειραιά.
Τί να έλεγα; Ό Αντώνης ήταν μεγαλύτερος. Έκανα λοιπόν βόλτες στο κατάστρωμα, μέχρι πού πλησιάσαμε 300-400 μέτρα στο λιμάνι. Τότε ξαφνικά κόπηκε ό αέρας. Ή θάλασσα έγινε λάδι γύρω άπ' το καΐκι. Κρέμασαν τα πανιά. Τί παράξενο όμως! Ή μπουνάτσα έγινε μόνο νια μας. Πιο πέρα ό αέρας βούιζε. Ήταν, φαίνεται, επέμβαση της Παναγίας, για να ικανοποιήσει την επιθυμία μου.
- "Άντε, να γίνει το χούι σου, είπε ό Αντώνης.
Ήταν Πάσχα. Βγήκαμε καί προσκυνήσαμε. Εκεί άκουσα νια πρώτη φορά το «Ό άγγελος έβόα».
Αργότερα ή Παναγία κάλεσε με θαυμαστό τρόπο τον π. Γελάσιο από το καΐκι του στο περιβόλι της.
«Μια νύχτα στον ύπνο μου, διηγείται ό γέροντας, μου φάνηκε πώς ήταν πολύς λαός συγκεντρωμένος νια να υποδεχθεί τη βασίλισσα. Από μακριά φάνηκαν «τ' άλόγατα» πού τρέχανε σέρνοντας πίσω χρυσή άμαξα. Πάνω της καθόταν ή βασίλισσα με πλήθος δορυφό¬ρων καί αξιωματικών. Ξαφνικά κάποιος με άρπαξε καί με ανέβασε στην άμαξα, στο πίσω μέρος. Σέ λίγο φθάσαμε σ' ένα κάστρο με πύργους καί λαμπρό παλάτι. Εκεί ή βασίλισσα κατέβηκε. Δεν πρόλαβα όμως να τη δω καθαρά. Πρόσεξα μόνο το ένα μέρος του προσώπου της, καθώς ανέβαινε τίς σκάλες του παλατιού.
Ξύπνησα! Βγήκα έξω καί πήγα στο καφενείο, όπου ήταν καί άλλοι ναυτικοί. Βρισκόμουν στο Πασαλιμάνι με το καΐκι μου φορτωμένο. Ό νους μου όμως είχε γεμίσει από την ομορφιά της Βασίλισσας. Αργότερα συνάντησα κάποιον άγιαννανίτη μοναχό. Του διηγήθηκα τ' όνειρο μου κι εκείνος μου εξήγησε πώς με καλεί ή Παναγία στο "Ανιόν Όρος να γίνω πιστός της ακόλουθος.
Ή καρδιά μου νια λίγο διχάστηκε. Νίκησε όμως ή αγάπη της βασίλισσας. Την ίδια μέρα εγκατέλειψα κι εγώ, σαν τους Αποστόλους, πλοίο φορτωμένο, αδελφό, γονείς, καί ξεκίνησα για τον "Αθωνα. Το τέρμα του ταξιδιού μου ήταν ή μονή Γρηγορίου. Μπήκα στο κα¬θολικό να προσκυνήσω. Την ώρα εκείνη ψαλλόταν ή θεία λειτουργία. Στή θεομητορική εικόνα του τέμπλου αναγνώρισα τη βασίλισσα του ονείρου μου! Έσπευσα να την ασπασθώ, οπότε ό διακο-θεόδωρος, πού στεκόταν εκεί, μου είπε:
- Χάθηκαν οι εικόνες της Παναγίας, παιδί μου, καί ήρθες στο τέμπλο να προσκυνήσεις;
Άλλα, βέβαια, που να ήξερε τη δική μου καρδιά...».
http://agioritikovima.gr/
ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ......!!
Ό πόνος, μικρός στην αρχή, διαρκώς μεγάλωνε, ώσπου την έριξε στο στρώμα. Ό σύζυγος της Ερρίκος αντί να την παρηγορεί βαρυγκωμούσε.
-Να πάρ' ή οργή! Κακό πού με βρήκε!
- Έχε υπομονή κι ελπίδα, γιε μου, τον νουθετούσε η γιαγιά της Έρμίνας. Ό Θεός είναι μεγάλος.
-Αφού είναι μεγάλος, γιατί καταδέχεται καί τα βάζει μ' εμάς τους μικρούς; διαμαρτυρόταν εκείνος.
Ή ασθένεια έπαιρνε μάκρος. Ό Ερρίκος δεν άντεχε να βλέπει τη σύντροφο του σ' αυτά τα χάλια, μα ούτε καί κουράγιο της έδινε.
Ή Έρμίνα ήταν πεντάρφανη. Μοναδικό της στήριγμα είχε την καλή της γιαγιά. Χάρη σ' αυτήν είχε πάρει τον καλό δρόμο κι είχε γίνει χαρακτήρας σεμνός, σοβαρός καί ευσεβής.
- Γιαγιά μου, πόσο σε κουράζω τώρα πού θα έπρεπε να σε βοηθώ!
-Μη στενοχωριέσαι, κορούλα μου. Που ξέρεις; Ή Παναγιά μας κάνει καί θαύματα. Πρωί καί βράδυ την παρακαλώ με δάκρυα να σου χαρίσει την υγεία. Παρακάλεσε τη κι εσύ.
Στό νοσοκομείο πού πήγε, ή κατάσταση της διαρκώς χειροτέρευε.
- Στό στάδιο πού βρίσκεται ή ασθένεια δεν παρέχει ελπίδες, γνωμάτευαν οϊ γιατροί καί αποχωρούσαν σιω¬πηλοί από το κρεβάτι της άρρωστης.
- Γιαγιά, παρακάλεσε μια μέρα ή Ερμίνα, πήγαινε στον ιερέα του νοσοκομείου να κάνει μια Παράκληση στην Παναγία για μένα. Ύστερα θέλω να έρθει να μ' εξομολογήσει για να κοινωνήσω.
Ή γιαγιά εκπλήρωσε την επιθυμία της. Της έφερε μάλιστα καί μία εκφραστική εικόνα της Μεγαλόχαρης καί της είπε:
- Γύριζε, κόρη μου, να τη βλέπεις, να της μιλάς καί να παίρνεις κουράγιο.
Ένα βράδυ ή γιαγιά περπατούσε στον διάδρομο του νοσοκομείου. Ξαφνικά, βλέπει μπροστά της μια γλυκύτατη γυναικεία μορφή, ντυμένη με την κάτασπρη στολή προϊσταμένης νοσοκόμας. Παραξενεύτηκε. Δεν ήταν άπ' αυτές πού ήξερε.
-Σάς βλέπω για πρώτη φορά, κυρία προϊσταμένη, παρατήρησε. Θα σας έχουμε τώρα εδώ; Τιμή μας.
- Εγώ, απάντησε ή άγνωστη, είμαι ή Παναγία. "Άκουσα τίς ικεσίες σας καί ήρθα να σας βοηθήσω. Αύριο λοιπόν το πρωί ή Έρμίνα θα είναι καλά. Μόνο ν' αφοσιωθεί περισσότερο στον Υίό καί Θεό μου.
Αυτά είπε κι έγινε άφαντη.
Ή ηλικιωμένη γυναίκα έμεινε μαρμαρωμένη. Όλα μπροστά της στριφογύριζαν. Είδε κι έπαθε να ισορροπήσει. Ύστερα τάχυνε το βήμα της προς την εγγονή της. Τη βρήκε κι εκείνη χαρούμενη.
- Έρμίνα μου, αυτό κι αυτό μου συνέβη.
- Ναί, γιαγιά, ήρθε καί σε μένα ή Πανάχραντη. Με χάιδεψε στο κεφάλι καί μου έδωσε θάρρος. Δεν πονάω πια. Αισθάνομαι ανάλαφρη.
Στήν πρωινή τους επίσκεψη οι γιατροί άντίκρυσαν ανεξήγητο θέαμα: Ή άρρωστη καθόταν ντυμένη σε μία καρέκλα. Μόλις τους είδε, σηκώθηκε χαρούμενη να τους υποδεχθεί.
- Περίεργο! είπαν μεταξύ τους. Πρόκειται ασφαλώς για θεραπεία με αυθυποβολή. Φαίνεται πώς ενήργησε κίνηση ψυχολογική ή παραψυχολογική.
- Κύριοι συνάδελφοι! πήρε τότε τον λόγο ή Έρμίνα. Σάς πληροφορώ - καί σαν γιατρός σας βεβαιώνω - πώς τίποτε άπ' αυτά πού λέτε δεν συμβαίνει. Ή θεραπεία μου οφείλεται αποκλειστικά στην Ύπεραγία Θεοτόκο. Πήρε είδηση καί ό Ερρίκος. Είχε όμως τίς αμφιβολίες του.
- Σίγουρα πρόκειται για προσωρινή βελτίωση, παρατήρησε. Αυτές οί αρρώστιες ξανάρχονται με μεταστάσεις. Δεν έχω εμπιστοσύνη.
- Μα εδώ δεν συνέβη κάτι φυσιολογικό. Έγινε θαύμα! εξήγησε ή θεραπευμένη.
- Δεν πιστεύω εγώ σε θαύματα. Μου φτάνει ή πρώτη λαχτάρα.
- Καί τότε τί θα γίνει;
- Ανάλαβε την ευθύνη της ζωής σου μόνη σου. Έτσι είπε κι έφυγε βαρύς.
Ή Έρμίνα ένοιωσε σκοτοδίνη. Ήταν κάτι αναπάντεχο. Αμέσως όμως θυμήθηκε τη σύσταση της Παναγίας «ν' αφοσιωθεί περισσότερο στον Υιό καί θεό της».
- "Α, ναί, Χριστέ μου, Παναγία μου αναφώνησε. Μόνο ή δική σας αγάπη μένει σταθερή. Αυτή μου χρειάζεται. Αυτή θα με γεμίσει.
Έφυγε λοιπόν από την πατρίδα της την Πάτρα μακριά, σε μια φημισμένη μονή, κι έκεί - σαν Ερμιόνη μοναχή - αφιερώθηκε καί αφοσιώθηκε ολόψυχα στον νυμφίο της Χριστό.
http://agioritikovima.gr/
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: «Η ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΓΕΛΟΙΟΠΟΙΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ»
-Το πιο σπουδαίο είναι ότι, όταν ο άνθρωπος έχη εσωτερικότητα και προσπαθή να μη γίνεται γνωστό το καλό που κάνει, είναι αισθητό στους άλλους όλοι τον ευλαβούνται και τον αγαπούν, χωρίς ο ίδιος να το καταλαβαίνη.
Πόσο συμπαθής είναι ο ταπεινός άνθρωπος και πόσο αποκρουστικός ο υπερήφανος! Τον υπερήφανο κανείς δεν τον αγαπάει, ακόμη και ο Θεός τον αποστρέφεται. Βλέπεις, και τα μικρά παιδιά, αν δουν κανένα παιδί λίγο υπερήφανο, το κοροϊδεύουν, ενώ ένα παιδί σιωπηλό , συνετό, πόσο το εκτιμούν! Ή, αν δουν κανέναν να περπατάη καμαρωτός-καμαρωτός, τον παίρνουν μυρωδιά και τον κοροϊδεύουν . Θυμάμαι κάποιον στην Κόνιτσα που, ενώ πέθαινε από την πείνα, φορούσε κάθε μέρα κοστούμι, γραβάτα και ρεπούμπλικο και έβγαινε στην πλατεία καμαρωτός. Τα παιδάκια, μόλις τον έβλεπαν, πήγαιναν από πίσω του και παρίσταναν πώς περπατούσε. Μικρούτσικα παιδάκια τώρα! Πόσο μάλλον οι μεγάλοι καταλαβαίνουν τον υπερήφανο άνθρωπο! Μη βλέπης που δεν μιλούν, για να μην τον εκθέσουν από μέσα τους όμως αηδιάζουν.
Όποιος θέλει να προβάλλη τον εαυτό του, τελικά γελοιοποιείται. Θυμάμαι, όταν ήμουν στο Σινά, είχε έρθει ένας παπάς που τον έλεγαν Σάββα. Ήταν λίγο κενόδοξος, είχε και μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. Μια μέρα οι Βεδουίνοι ανέβαζαν στο μοναστήρι ένα βαρύ πράγμα με το βίντσι και, καθώς το σήκωναν, φώναζαν, για να συγχρονισθούν, «σάουα-σάουα», δηλαδή «όλοι μαζί». Τους άκουσε ο παπα-Σάββας κι έτρεξε αμέσως έξω. «Βρε, ακόμη δεν ήρθα, λέει, και "Σάββα" φωνάζουν! Και εδώ όλοι με έμαθαν!». Νόμιζε ότι οι Βεδουίνοι φώναζαν «Σάββα, Σάββα»! Μόλις το άκουσα ,με έπιασαν τα γέλια! Είναι να μη γελάσης; Όπως δουλεύει το μυαλό του ανθρώπου, έτσι τα ερμηνεύει όλα ...; Άμα ο άνθρωπος είναι λίγο φαντασμένος, όλα φαντασμένα τα ερμηνεύει.
-Γέροντα, από υπερηφάνεια το κάνει;
-Είναι αιχμάλωτος στην κενοδοξία ,τον κλέβει και η φαντασία και φθάνει μετά ...; Μου έλεγε ένας μοναχός πως, όταν ήταν λαϊκός, είχε δώσει σε κάποιον ένα επίσημο επανωφόρι. Μια μέρα που βρέθηκαν μαζί σε μια συντροφιά, εκείνος το φορούσε, οπότε κάποια στιγμή λέει: «Αυτό το παλτό ξέρετε από πού το έχω; Από το Παρίσι! Αν ξέρατε και πόσο το αγόρασα!». Και να είναι εκεί μπροστά και ο άλλος που του έδωσε το επανωφόρι ευλογία!
-Καλά, Γέροντα, ανόητος ήταν;
-Μα πιο ανόητος από τον υπερήφανο υπάρχει; Τελικά η υπερηφάνεια γελοιοποιεί τον άνθρωπο
Από το βιβλίο: «ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ» ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ
http://agioritikovima.blogspot.com/
Νέα Μονή Χίου μνημείο UNESCO.- Nea Moni of Chios Greece (Hellas)
Η συνέχεια αυτή διακόπηκε βίαια το 1822 με την καταστροφή της Χίου. Οι Τούρκοι κατέλαβαν το μοναστήρι, ανέσκαψαν την εκκλησία για ανέυρεση θησαυρών ενώ παράλληλα διασκόρπισαν την πλουσιότατη βιβλιοθήκη και το σκευοφυλάκιο της Μονής.
Το τελευταίο πλήγμα ήταν ο καταστροφικός σεισμός του 1881. Τα ψηφιδωτά της Νέας Μονής χρονολογούνται από τον 11ο αιώνα και αποτελούν κειμήλια του Μοναστηριού. Σήμερα είναι μια από τις τρεις μοναδικές συλλογές της Βυζαντινής περιόδου στην Ελλάδα.
Το Μοναστήρι κατατάσσεται στα μνημεία της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
http://igmarangelis.blogspot.com/