Σελίδες

Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2012

ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΣΤΑΜΑΤΑ Η ΛΟΓΙΚΗ του Γιώργου Καλογιάννη



Πριν από πολλά χρόνια, η μοίρα μου έγραψε να ζήσω για έντεκα μήνες, σε ένα από τα πιο ακριτικά μέρη της πατρίδας μας. Περίπου 300 μέτρα απόσταση από το σπίτι που είχα νοικιάσει, υπήρχε μια παράγκα, όπου ζούσε ένας 55αρης, ο Μελέτης. Ο Μελέτης, είχε δικά του ζώα που έβοσκαν ελεύθερα πάνω στο βουνό, ήταν μελισσοκόμος και είχε κι ένα γάιδαρο, με τον οποίο έκανε τις δουλείες του.

Τον γνώρισα ένα απόγευμα στο λιμάνι, όπου περίμενα να παραλάβω ένα δέμα. Μου έκανε εντύπωση, αν και δεν είμαι φανατικός φιλόζωος, όταν τον είδα λίγα μέτρα πιο πέρα, να δέρνει με μια βίτσα, με μανία το γάιδαρο του, προκειμένου να ξεκινήσει. Το ζωντανό, για κάποιο λόγο, τα είχε στυλώσει και δεν κουνούσε ρούπι. Πλησίασα κι αφού συστήθηκα, τον παρακάλεσα να σταματήσει να του ρίχνει ξύλο. Τέλος πάντων, πιάσαμε τη συζήτηση, γνωριστήκαμε, καταλάβαμε ότι μένουμε κοντά και με κάλεσε την άλλη μέρα, να πάμε μαζί στο βουνό, όπου θα πήγαινε για να δει τα ζώα του. Δέχτηκα και χαιρετώντας τον, χτύπησα φιλικά στη ράχη το γάιδαρο, σα να ήθελα να χαιρετήσω κι αυτόν. Με το που έκανα να φύγω, ο γάιδαρος ξεκίνησε κι άρχισε να με ακολουθεί. Είδες του είπα Μελέτη? Αν τον πάρεις με το καλό, πάει όπου θες. Θα σου πω εγώ μου λέει, πως θα τον τιμωρήσω αύριο.

Την άλλη μέρα, όταν έφτασα στη παράγκα για να πάμε στο βουνό, μου φάνηκε πως ο γάιδαρος ήταν πολύ φορτωμένος. Ρε Μελέτη του λέω, μήπως τον έχεις φορτώσει πολύ? Για να μάθει να με υπακούει και να μην πεισμώνει, μου είπε. Περιττό να σας πω, ότι το ζωντανό ξεκίνησε μετά από πολύ ξύλο, παρά τις διαμαρτυρίες μου. Για να ανέβει δε το βουνό, μια απόσταση περίπου 2,5 χλμ, είδε κι έπαθε.

Όταν γυρίσαμε πίσω το ηλιοβασίλεμα, ο Μελέτης μου είπε όποτε θέλω, να πηγαίνω μαζί του.

Όταν ξημέρωσε η επόμενη μέρα, επειδή μου άρεσε η βόλτα στη φύση, ξαναπήγα στην παράγκα για να πάμε μαζί στα ζώα. Τι να δω? ο γάιδαρος ήταν τόσο φορτωμένος, που πριν ξεκινήσει, είχε σχεδόν γονατίσει. Ρε Μελέτη του λέω, τι είναι αυτά που κάνεις? Εκτός του ότι δεν πρόκειται να ανέβει την ανηφόρα με τόσο βάρος, γιατί το βασανίζεις έτσι το ζώο? Για να μάθει να με σέβεται, μου λέει. Όσο και να θέλει να σε σεβαστεί του λέω, δε μπορεί να ξεπεράσει τις δυνάμεις του, έχει κάποια όρια. Κοίτα τη δουλειά σου, μου λέει εσύ κι άρχισε να κτυπάει αλύπητα το γάιδαρο να ξεκινήσει. Αυτός όμως, από το πολύ βάρος, δε μπορούσε να κάνει βήμα, όσο ξύλο κι αν έτρωγε. Τότε, προς μεγάλη μου έκπληξη, ο Μελέτης, βγάζει από τη ζώνη του ένα μεγάλο μαχαίρι και με μια κίνηση, του κόβει σύριζα το αριστερό αυτί. Το ζώο λιποθύμησε, αιμορραγούσε κι εγώ άρχισα να φωνάζω βρισιές κι ασυναρτησίες από το σοκ που έπαθα. Ο Μελέτης ψύχραιμος, πήγε στη παράγκα, έφερε διάφορα γιατρικά και μετά από πολύ ώρα, του σταμάτησε την αιμορραγία. Το ζώο συνήλθε, μετά από 4-5 ώρες.

Έφυγα υποσχόμενος στον εαυτό μου να μη ξανάπαω στο Μελέτη.

Πέρασε μια εβδομάδα κι από ενδιαφέρον για το γάιδαρο, πήγα να δω τι γίνεται. Ο Μελέτης εκείνη την ώρα, είχε φορτώσει πολύ λίγα πράγματα στο ζώο και ξεκίναγε για το βουνό. Αποφάσισα να πάω μαζί του. Η διαδρομή ήταν σε ένα μονοπάτι που σε αρκετά σημεία, από τη μια πλευρά του δρόμου ήταν γκρεμός. Σε ένα τέτοιο σημείο, ο γάιδαρος για άγνωστο λόγο, σταμάτησε και δεν ήθελε να ξεκινήσει. Ο Μελέτης με τη γνωστή μέθοδο, άρχισε να τον κτυπάει αλύπητα. Το ζωντανό, αφού ήταν ακίνητο για δυο λεπτά και τις έτρωγε, σε κάποια στιγμή, άρχισε να χοροπηδάει ανεξέλεγκτα και γυρίζοντας, δίνει μια κλωτσιά με τα πίσω του πόδια στο αφεντικό του και τον πετάει στον γκρεμό. Το σώμα του Μελέτη, σταμάτησε σε μια μεγάλη εξοχή από θάμνους και βράχια περίπου 40 μέτρα πιο κάτω.

Κατέβηκα όσο πιο γρήγορα μπορούσα, έφτασα κοντά του, αλλά όσο κι αν προσπάθησα δεν συνέρχονταν. Άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια κι έτρεξα για βοήθεια στο πιο κοντινό σπίτι. Δυστυχώς, όταν μετά από καμιά ώρα ήρθε ο αγροτικός γιατρός με την αστυνομία, διαπίστωσαν πως ο άτυχος μεσήλικας είχε αποβιώσει. Έτσι τελείωσε άδικα μια ανθρώπινη ζωή, αλλά ο γάιδαρος είχε πάρει την εκδίκηση του.

Ο άτυχος Μελέτης πλήρωσε με τη ζωή του τη βαναυσότητα του, μη μπορώντας να καταλάβει πως τα ζώα όπως και οι άνθρωποι, έχουν κάποια όρια. Αν τα ξεπεράσεις, οι ενέργειες τους γίνονται ανεξέλεγκτες.


1 σχόλιο:

  1. Τι βαρβαρότητα!! Μωρέ και τα ζώα βρίσκουν, άδηλο πως, τρόπο να εκδικηθούν!
    Η σκληρότητα πάντα έρχεται πίσω. Κι η βλακεία επίσης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή