Το χωριό Γαβριήλ - The village of Gabriel
Αφού διέσχισε το σύμπαν από το ένα άκρο στο άλλο κι αφού τελείωσε τη θεία αποστολή του, τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, της Συλλήψεως του ευλογημένου καρπού στην κοιλίας της ...
Αφού ήρθε σε επαφή με την ανθρωπότητα και είδε ότι το ανθρώπινο είδος που δημιουργήθηκε κατ' εικόνα Θεού είναι ευγενικό, φιλόξενο, φιλικό και κοινωνικό ...
Αφού θαύμασε το έργο του Δημιουργού σε αυτό το σύμπαν, τους ευγενής γαλαξίες, τ' άστρα και πλανήτες και πάνω απ' όλα την ομορφιά της γης μας, και δεν πεθυμούσε να μας αφήσει, αλλά μάλλον να βρει ανάπαυση, ο Αρχάγγελος Γαβριήλ επέλεξε ένα μέρος που δεν είναι μακριά από τη Ναζαρέτ, ένα μέρος που τον παρέσυρε από την υπέροχη ομορφιά του, μια γωνιά του βορείου Λιβάνου, κοντά στους κέδρους, ένα γραφικό χωριό που κόβει την ανάσα από τη γοητεία του, που βρίσκεται στις πλαγιές του βουνού σε υψόμετρο πεντακοσίων μέτρων από τη θάλασσα, που σμίγει με τη γύρω περιοχή αυτού του παράδεισου. Του έδωσε το όνομά του- Γαβριήλ.
Εδώ είναι ένας ανοιχτός χώρος απαράμιλλης πρασινάδας, με δάση από πεύκα, ένα χωριό που λούζεται στον ήλιο, ένα χωριό που λάμπει μέσα στον καθαρό αέρα, χωρίς ρύπανση, με καλοσυνάτους ανθρώπους, με τρομερή ηρεμία, που η μόνη του φωνή είναι η σιωπή του.
Το νερό αναβλύζει από όλες τις πλευρές του χωριού, αλλά για να βρει κάποια από τις πηγές του, πρέπει κανείς να ακολουθήσει ένα μακρύ, ελισσόμενο, στενό και σκιερό μονοπάτι, το δρόμο των ονείρων του Παραδείσου. Λοιπόν, σ' αυτό το μέρος κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί αν είναι σε αυτόν τον κόσμο ή σε κάποιο πλανήτη με το μικρό πρίγκιπα του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ. Είναι σαν το Ρετίρο, το πάρκο στη Μαδρίτη, μια μνήμη του Νεσατέλ, ένα παιχνίδι της φωτοσκίασης, μια παράσταση με κιαρόσκουρο, μια λωρίδα από πρασινάδα, του εναλλασσόμενου φωτός και της σκιάς, που ανοίγει προς τα έξω σε μια περιοχή όπου το νερό εκτοξεύεται από την πηγή του, την «Ελ Χαλζούμ», του σαλιγκαριού με τα δύο κέρατα.
Η Ελληνορθόδοξη εκκλησία της Παναγίας, Γαβριήλ - Greek Orthodox church of the Theotokos, Gabriel
Το χωριό Γαβριήλ απέχει δέκα χιλιόμετρα από την Άπλα, τον κύριο δήμο της περιοχής. Το χωριό του αγγέλου έχει γύρω στους τρεις χιλιάδες κατοίκους, που ανήκουν στην Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία. Στο χωριό υπάρχουν πολλές εκκλησίες, μεταξύ των οποίων και αυτή που είναι αφιερωμένη στην Παναγία, καθώς και αυτή στον Προφήτη Ηλία. Τα σχολεία είναι αρκετά μοντέρνα, αλλά μπορούμε κάλλιστα να σταματήσουμε στην Εκκλησία της Παναγίας, μια τοξωτή κατασκευή η οποία χρονολογείται δώδεκα αιώνες πίσω ή και περισσότερο. Πρόκειται για ένα πραγματικό φρούριο με τείχη πάχους δύο μέτρων, αφήνοντας στενά παράθυρα που δίνουν λίγο φως στο εσωτερικό. Μέσα στην εκκλησία υπάρχει ένα υπέροχο τέμπλο που φέρει ένα μεγάλο αριθμό βυζαντινών εικόνων που εκπροσωπούν τους μεγάλους αγίους, τους αποστόλους, τις αγίες παρθένες και τους μάρτυρες. Η κολυμβήθρα της εκκλησίας είναι συμπαγές και βρίσκεται στα αριστερά της εισόδου. Είναι μια ψηλή πέτρινη στήλη με ένα κύπελλο στην κορυφή.
Είναι ευχάριστο να σκεφτεί κανείς ότι αυτό το χριστιανικό κέντρο έχει επιζήσει δια μέσου των αιώνων μέχρι τις μέρες μας, και παρέμεινε όπως πάντα φιλόξενο και γεμάτο δραστηριότητα. Τόσοι πολλοί κατακτητές και αυτοκρατορίες έχουν περάσει από εδώ. Ένα επιβλητικό φρούριο υψώθηκε στην περιοχή και πολλές φορές πάρθηκε, το Κάστρο της Ακάρ, που σήμερα το μόνο που απομένει από αυτό είναι ένας σωρός από ερείπια, ενώ στα πόδια του, το χωριό εξακολουθεί να ζει μέσα σε ελαιώνες και μέσα στο καταπράσινο, με τη μουσική του τρεχούμενου νερού από όλες τις πλευρές του. Το Γαβριήλ είναι ένα πολύ αρχαίο όνομα, Γκάμπερ-Ιλ, η ισχύς και η δύναμη του Θεού, του οποίου η ήσυχη ισχύς γίνεται αισθητή στη αντοχή της γενναιόδωρης φύσης. Ένα αιωνόβιο κυπαρίσσι που σαν φύλακας στέκεται στα αριστερά της εισόδου. Η παλιά πόρτα παραμένει, αλλά λόγω της πρόσφατης αποκατάστασης του μπροστινού τοίχου μια άλλη πόρτα, αυτή τη φορά από αλουμίνιο, έχει προστεθεί για να παρέχει προστασία.
Ένα καμπαναριό υψώνεται πάνω από τις ταράτσες, ντυμένο με ένα σταυρό, και από εδώ κάποιος μπορεί να απολαύσει μια υπέροχη πανοραμική θέα με το καταπράσινο τοπίο και τις κόκκινες σκεπές των σπιτιών, που στο σύνολό τους δίνουν ένα ευχάριστο αποτέλεσμα. Ο επισκέπτης στο χωριό Γαβριήλ είναι σαν να επισκέπτεται τον Παράδεισο τον ίδιο.
Ιωσήφ Ματάρ
Μετάφραση NOCTOC
Χειμώνας στο χωριό Γαβριήλ - Winter in Gabriel
After having traversed the cosmos from one end to the other and carrying out his divine mission, the Annunciation made to Mary, the Conception, of the Blessed Fruit of her womb...
After having come in contact with mankind and seeing that human beings created in the image of God are kind, hospitable, friendly and sociable...
After having admired the work of the Creator in this universe, the nebulae, galaxies, stars and planets and above all the beauty of this earth of ours, and not wishing to leave us but rather to find rest, the Archangel Gabriel chose a domain not far from Nazareth, one that drew him by its splendid beauty, a corner of North Lebanon, near the Cedars, a delightful village of breath-taking charm, situated on the mountain slopes at a height of five hundred meters above the sea, blending into the paradise around. He gave it his name “Jebrayel”, Gabriel.
Here was an open space of unrivalled verdure, with forests of pine trees, a village bathed in the sun, sparkling in an air pure and without pollution, with kindly people but awesome calm, the only voice being that of silence.
Water gushes on all sides but to find one of its sources one must follow a long, winding, narrow and shaded route, a road of dreams of Paradise. Well may one wonder if one is in this world or in some planet with the Little Prince of Saint-Exupéry. It is like the Retiro, the park in Madrid, a memory of Neuchâtel, a play of chiaroscuro, a tunnel of verdure, of alternating light and shadow, opening out on a site where the water leaps from its spring, “el Halzoum”, the two-horned snail.
Η Ελληνορθόδοξη Μονή Προφήτη Ηλία στο Γαβριήλ - Greek Orthodox Monastery of Mar Elias in Gabriel
Gebrayel is ten kilometers from Halba, the chief township of the region. This village of the angel has some three thousand inhabitants, belonging to the Greek Orthodox Church. One may notice several churches, among them ones dedicated to Our Lady and to Saint Elias the Prophet. The schools are quite modern but we may well pause at the Church of Our Lady, the arched construction of which dates back twelve centuries or more. It is a veritable fortress with walls two meters thick, leaving narrow windows which give little light to the interior. There is a fine icon-screen bearing a large number of Byzantine icons representing the great saints, the apostles, the holy virgins and the martyrs. A baptismal font of one solid block stands at the left of the entrance, a tall column of stone with a bowl in the top.
It is pleasant to think that this Christian center has come down through the ages and remained so welcoming and full of activity. So many conquerors and empires have passed here. An imposing citadel was raised and many times taken, the Castle of Aqqar, today only a heap of ruins, while at its feet the village still lives on in its verdant groves, with the music of running water on all sides. Gebraïl is a most ancient name, Gaber-Il, the force and strength of God, whose quiet power is felt in the durability of a generous Nature. A century-old cypress tree stands guard on the left of the entrance. The old door still remains but because of the recent restoration of the front wall another door, this time of aluminum, has been added to provide protection.
A bell-tower rises over the terrace, surmounted by a cross, and from here one enjoys a superb panoramic view of the green surroundings and of the red-roofed dwellings, the whole giving a delightful effect. Visiting Gebrayel is like visiting Paradise itself.
Joseph Matar
Translated from the French by K.J. Mortimer
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου