Ήταν τέλη του φεβρουαρίου 1950. Κάποια μέρα φέρανε μέσα στο δωμάτιο έναν νέο φοιτητή με παιδικό πρόσωπο. Πρέπει να ήταν 19-20 χρόνων. Το όνομά του: Νίτσα Κορνήλιος.
Μπήκε κατ΄ευθείαν μαζί μας στο πύρ της «αναμόρφωσης», δηλαδή σε φοβερά βάσανα. Όλη την νύχτα μάς έκαναν τρομερά βάσανα, ο ίδιος ο Τσουρκάνου και η ομάδα του, που είχε περισσότερο από τριάντα τραμπούκους. Το πάτωμα ήταν βρεγμένο με αίμα, τα ρούχα των βασανισμένων το ίδιο. Ο Τσουρκάνου βγήκε από το δωμάτιο, αλλά μετά από ένα ή δύο λεπτά ξαναπέρασε μέσα σαν σίφουνας:
- Ρέ, προσέχετε! Έχουμε έλεγχο. Όταν φωνάξω «όρθιοι!», όλοι να σηκωθείτε!
Η πόρτα άνοιξε διάπλατα καί στο δωμάτιο μπήκαν δύο λαϊκοί καί δύο με στρατιωτική στολή. Τον πρώτο λαϊκό, που στεκότανε μπροστά, τον αναγνώρισα αμέσως βλέποντας το πρόσωπό του. Ήταν ο Ιωσήφ Κισινεύσκι, εβραϊκής καταγωγής.
- Ε, πώς είναι; ρώτησε κοροϊδευτικά ο Ιωσήφ Κισινεύσκι.
Εκείνη την στιγμή ο νέος φοιτητής που μόλις ήρθε την προηγούμενη μέρα, πετάχτηκε από την θέση του που ήταν δίπλα από το ξύλινο κρεβάτι καί είπε:
- Είμαι ο κρατούμενος Νίτσα Κορνήλιος. Πώς να είναι; Εσείς δέν βλέπετε; Μάς βασανίζουν!
Ο μάρτυς Κορνήλιος Νίτσα
Μόλις τότε τόλμησα να κοιτάξω τα πρόσωπα τών βασανισμένων. Ήταν παραμορφωμένοι στην κυριολεξία. Πρόσωπα πρισμένα, μάτια φουσκωμένα καί μαύρα από τα κτυπήματα. Σε μερικούς τους έτρεχε ακόμα αίμα από το στόμα. Ήταν ένα φοβερό θέαμα.
- Τι, παραπονιέσαι ότι σας βασανίζουν; Αυτό δέν είναι τίποτε! Σάς φέρανε εδώ να σάς σκοτώσουν! Να μας πείτε ευχαριστώ γιά τις ανθρώπινες συνθήκες που σας προσφέρουμε! Λέγοντας αυτά, γύρισαν όλοι όπισθεν καί βγήκανε βιαστηκά από το δωμάτιο.
Μείναμε όλοι κατάπληκτοι ακούγοντας την απάντηση. Δέν είχαμε πιά σε ποιόν να κάνουμε παράπονα. Αισθανόμασταν ότι είμαστε χαμένοι.
Ο Τσουρκάνου έκλεισε ήρεμα την πόρτα πίσω από τους ελεγκτές. Μετά, κοιτάζοντας άγρια τον Νίτσα Κορνήλιο, άρχισε να τον βρίζει, λέγοντας τις πιό άσχημες βρισιές που γνώριζε.
- Γδύσου αμέσως!
Έτσι ο καημένος Νίτσα έβγαλε τα ρούχα του και έμεινε εντελώς γυμνός. Δύο από τα ρομπότ τού Τσουρκάνου του δέσανε πίσω τα χέρια. Ανάμεσα στα χέρια βάλανε ένα ξύλο χονδρό γιά να αντέξει καί οι δύο τον σήκωσαν στο ύψος του πάνω ξύλινου κρεβατιού, μέχρι που έμεινε κρεμασμένος έτσι, στην πιο οδυνηρή θέση. Μετά ο Τουρκάνου πήρε ένα ρόπαλο (περίπου σάν το χέρι μου) και άρχισε να κτυπάει τον Νίτσα. Τον κτυπούσε στο πρόσωπο με αυξανομένη αγριότητα. Σε κάθε κτύπημα, το κεφάλι του πεταγότανε δεξιά ή αριστερά. Είχαμε την εντύπωση ότι ο λαιμός, που φαινότανε ότι δεν έχει σάρκα πλέον, θα σπάσει καί το κεφάλι θα πεταχτεί μακριά, κατακυλώντας.
Άκουσα πως, σε ένα πιό δυνατό κτύπημα, τα κόκαλα του προσώπου του σπάσανε. Διέκρινα έναν κρότο σβηστό καί βουβό, σάν να είχε σπάσει η φλούδα ενός λεπτού καρυδιού. Σε ένα άλλο κτύπημα, περισσότερα δόντια πεταχτήκανε από το στόμα του. Τα μάτια του ματώσανε, φουσκωμένα, έτοιμα να βγούνε από τα βαθουλώματά τους, έχοντας τον φόβο και τον τρόμο τυπωμένους πάνω τους. Άρχισε να κάνει εμετό θρόμβους αίματος, ενώ μία στάγονα αίματος έτρεχε από το αυτί του.
Δεν μπορώ να καταλάβω πόσο κράτησαν τα βάσανα αυτού του μάρτυρα, γιατί κάθε στιγμή φαινότανε μία αιωνιότητα. Κάποια στιγμή άφησε το κεφάλι του κάτω, δίνοντας σήμα θανάτου. Όμως καί έτσι, ο Τσουρκάνου κτύπησε ακόμα μερικές φορές το κεφάλι που κρεμότανε χωρίς ζωή. Το νεκρό σώμα, με εκείνο το τρυφερό παιδικό πρόσωπο, φοβερά συντετριμμένο, αίμα ανακατεμένο με σάρκα, βρισκόταν τώρα στην μέση του δωματιού. Αμέσως φέρανε μία κουβέρτα, τύλιξαν το πτώμα και το βγάλανε στο διάδρομο. Από εκεί το απομάκρυναν οι επόπτες. (Μάλλον το πέταξαν σε ένα κοινό λάκκο. Έτσι συνήθιζαν…).
Τελικά ο Τσουρκάνου μετά απο λίγα χρόνια συνελήφθη από τους κομμουνιστές επειδή ήξερε πολλά για τα κτηνώδη βασανιστήρια των φυλακών του Πιτέστι.Λέγεται ότι όταν τον βασάνιζαν ούρλιαζε ζητώντας συγνώμη από τα θύματά του.
Καταγόνταν από το Ρανταούτσι(Β.Α.Ρουμανία).Ο γείτονάς του Τεόντορ Μιτρίτς διηγείται πως το 1940 προσπαθούσε να του μυήσει τα χριστιανικά ιδανικά και να τον κάνει μέλος της χριστιανικής κίνησης των Legionari.(Μία χριστιανική-πατριωτική ομάδα στην οποία ανήκαν όλοι οι μεγάλοι πνευματικοί άνθρωποι αλλά και μοναχοί ιερείς και φοιτητές την εποχή εκείνη,οι οποίοι όλοι συνελήφθησαν και οι πιο πολλοί άφησαν την τελευταία τους πνοή στις κομμουνιστικές φυλακές)Το 1945,όταν ο Μιτρίτς επέστρεψε από την Γερμανία βρήκε τον 20χρονο τότε Τσουρκάνου ριζικά αλλαγμένο.Κάποιος θείος του τον είχε μυήσει στην κομμουνιστική ιδεολογία.Το 1948 ο Μιτρίτς συνάντησε στην φυλακή τον Τσουρκάνου και έμεινε έκπληκτος απο αυτά που άκουσε από το στόμα του.Τότε ο Μιτρίτς είπε στους συγκρατούμενούς του:«Δεν ξέρω ποιός τον άλλαξε τόσο βαθιά,αλλά έχει υποστεί μία πλύση εγκεφάλου και πάνω του έχουν δράσει σατανικές δυνάμεις.Έχει ποτιστεί από την κομμουνιστική ιδεολογία μέχρι τον νωτιαιο μυελό.Προσέξτε μην πέσετε στα χέρια του.Έχει γίνει ένα θηρίο»
Το 1948 για ένα περίπου εξάμηνο είχε εξαφανιστεί.Ούτε η οικογένειά του γνώριζε που βρίσκεται.Ήταν η περίοδος της «σατανοποίησής» του.Στις σατανικές μεθόδους βασανιστηρίων που χρησιμοποίησε δεν λάθεψε.Αυτό σημαίνει ότι είχε κάνει εντατικά μαθήματα.Μην ξεχνάμε ότι την εποχή εκείνη ο σταλινισμός ήταν σε άνθηση.Στην Σ.Ένωση υπήρχαν πολλοί ''Τσουρκάνοι''για να τον μυήσουν.
Τελικά οι κομμουνιστές τον εκτέλεσαν με μία σφαίρα στο κεφάλι.
Ο Θεός να τον συγχωρήσει
http://www.proskynitis.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου