Μοναχός Αρσένιος Βλιαγκόφτης, «Μορφές Θιβετιανού Μοναχισμού στην Ευρώπη»

Την Δευτέρα 2 Απριλίου 2012 και ώρα 7.00 μ.μ., στην αίθουσα του Ι. Ν. Αγίου Παντελεήμονος Ασκληπιείου Νοσοκομείου Βούλας πραγματοποιήθηκε το μηνιαίο Αντιαιρετικό Σεμινάριο της Ιεράς Μητροπόλεως Γλυφάδας, Ε. Β. Β. και Β. μηνός Απριλίου. Ομιλητής ήταν ο Οσιώτατος Μοναχός π. Αρσένιος Βλιαγκόφτης, διδάκτωρ θεολογίας και πτυχιούχο φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου ανέπτυξε το θέμα «Μορφές Θιβετιανού Μοναχισμού στην Ευρώπη».
Ο ομιλητής σε μία πολύ αναλυτική και γεμάτο βουδιστική ορολογία ομιλία του, που πολλές φορές ανέλυε και εξηγούσε.

Στην αρχή της ομιλίας του π. Αρσένιος, ανέπτυξε αρχικά τη διδασκαλία του Βουδισμού και τις βασικές διαφοροποιήσεις του :

Βασικές διδασκαλίες-Σχολές Βουδισμού :

Οι βασικές μορφές του Βουδδισμού είναι τέσσερις:

1. ο αρχικός Βουδδισμός 2. η Σχολή Χιναγιάνα ή του «Μικρού Οχήματος» 3. η Σχολή Μαχαγιάνα ή του «Μεγάλου Οχήματος» 4. η Ταντρική Σχολή ή Αδαμάντινο όχημα. Ο Θηβετιανός Βουδισμός είναι κυρίως η 4ηΣχολή-Μορφή του Βουδισμού, ο οποίος ενώ στη χώρα του άρχισε να φθύνει τα τελευταία χρόνια πέρασε στη Δύση σε διάφορες μορφές και χρήσεις, χάρις τη Νέα εποχή και τα όργανά της. πλαίσιο του θρησκευτικού πλουραλισμού.Ο Θιβετιανός Βουδισμός, ή Λαμαϊσμός, ιδρύθηκε ως αίρεση τον 15ο αιώνα μ.Χ. από έναν διδάσκαλο του Βουδισμού τον Τσονν α – πα, καί από τον τρίτο διάδοχό του ηγεμονεύεται εσαεί το Θιβέτ, δίνοντας δύο αντίστοιχους τίτλους στους δύο ηγέτες του: Δαλάι Λάμα (ωκεανός σοφίας) ο ένας και Παντσέν Λάμα (πνευματική αυθεντία) ο άλλος!

Ο θιβετιανός βουδισμός στηρίζεται σε τέσσερις βασικές παραδόσεις:
• Η Γκελούγκπα - Ο δρόμος της αρετής -, γνωστός επίσης και ως "κίτρινο καπέλο", με πνευματικό ηγέτη τον Γκαντέν Τρίπα και προσωρινό ηγέτη τον Δαλάι Λάμα. Οι Δαλάι Λάμα εξουσίαζαν το Θιβέτ συνεχόμενα από τα μέσα του 17ου ως τα μέσα του 20ου αιώνα. Το τάγμα αυτό ιδρύθηκε μεταξύ του 14ου και του 15ου αιώνα από τον Γιε Τσονγκάπα με βάση τις αρχές της παράδοσης Καντάμπα. Ο Τσονγκάπα ήταν γνωστός τόσο για τον σχολαστικισμό του όσο και την αρετή του. Οι Δαλάι Λάμα ανήκουν στη σχολή της Γκελούγκπα και θεωρούνται ως η μετενσάρκωση της θεότητας της συμπόνοιας.
• Η Καγκιούπα - Η προφορική παράδοση, περιέχει ένα μεγάλο και ένα μικρότερο τμήμα. Το πρώτο, γνωστό ως Νταγκπό Καγκιού, περιλαμβάνει τις σχολές Καγκιού που προέρχονται από την Γκαμπόπα, ενώ αποτελείται από τέσσερις επιμέρους τομείς: το Κάρμα, το Τσάλπα, το Μπαρόμ και το Παγκτρού. Η προφορική αυτή παράδοση αφορά κύρια την πειραματική διάσταση του διαλογισμού, ενώ το πιο γνωστό της στοιχείο είναι η Μιλαρέπα, ένα μυστήριο του 11ου αιώνα.
• Η Νινγκμάπα - Οι αρχαίοι, αφορά στο αρχαιότερο αυθεντικό τάγμα που ιδρύθηκε από τον Παντμασαμπχάβα.
• Η Σακιάπα - Η γκρίζα γη, με ηγέτη τον Σακιά Τριτζίν, ιδρύθηκε από τον Κον Κοντσόγκ Γκιαλπό, με έμφαση στη γνώση.

Πρέπει να διευκρινήσουμε και να τονίσουμε την διγλωσσία του Βουδισμού σε σχέση με την δύση, στην οποία προσπάθησε να εκμεταλευτεί τα τρωτά του δυτικού ανθρώπου και τα αδιέξοδά του και πέρασε ως λύση, είτε ως μορφή φιλοσοφίας, ή επιστήμης, ή ψυχολογίας, ή τρόπο ζωής, είτε οικολογικής κίνησης , είτε πολεμικών τεχνών ή άσκησης γυμναστικής και ευεξίας και γενικότερα ένα βουδισμό..πολύ διαφορετικό από την αρχική του διδασκαλία. !

Η εποχή μας είναι εποχή μεγάλης πνευματικής συγχύσεως που καλλιεργούν κυρίως οι ομάδες της λεγόμενης «Νέας Εποχής του Υδροχόου». Βασικό τους δόγμα είναι ότι όλες οι θρησκείες είναι το ίδιο. γιόγκα και το διαλογισμό που είναι τεχνικές των ανατολικών θρησκειών και του αποκρυφισμού. Πνευματική μητέρα του συγχρόνου συγκρητισμού είναι η Θεοσοφική Εταιρεία (ιδρύθηκε το 1875 στη Νέα Υόρκη από τη Ρωσσίδα Μπλαβάτσκυ και τον Αμερικανό συνταγματάρχη Όλκοττ).

Ο Θιβετιανός Βουδισμός ένα σύστημα που προβάλει την ατομικότητα που προσπαθεί να λυτρωθεί και να γίνει μία σταγόνα στον ωκαιανό. Βασικότατο δόγμα εξάλλου της πανθρησκείας είναι η πίστη στοκάρμα και τη μετενσάρκωση στον δήθεν νόμο δηλαδή των επαναγεννήσεων ως λύση για το Άτμα. Άλλες μυστηριακές – αποκρυφιστικές διδασκαλίες προβάλλονται επίσης όπως η ύπαρξη δήθενενεργειακών κέντρων (των λεγομένων τσάκρας) στον άνθρωπο. Η θρησκευτικής τάξεως πίστη της Ν.Ε. συμβαδίζει τάχα με τις επιστήμες, μοντέρνα Φυσική κ.α.

Για μας του χριστιανούς διευκρίνισε ο μοναχός Αρσένιος, ο Θεός είναι πρόσωπο, δημιούργησε από αγάπη τον άνθρωπο, ο οποίος είναι επίσης πρόσωπο. Ο Θεός επίσης δημιούργησε από αγάπη τον κόσμο και ενδιαφέρεται γι' αυτόν, όπως βέβαια, και πολύ περισσότερο, ενδιαφέρεται και για τον άνθρωπο. Αντίθετα, συμφώνα με τις ανατολικές θρησκείες και την «Νέα Εποχή», ο Θεός είναι μια απρόσωπη υπερσυνειδητότητα που ταυτίζεται με το σύμπαν. Έχουμε δηλαδή πανθεϊσμό. Ο άνθρωπος επίσης, σύμφωνα μ' αυτούς, είναι σαν μια σταγόνα που πρέπει να σβήσει μέσα στον ωκεανό του απρόσωπου Θεού-σύμπαντος. Δεν υπάρχει ελευθερία ούτε ευθύνη σύμφωνα με την αντίχριστη αντίληψη της «Νέας Εποχής». Όλα καθορίζονται, λένε, με βάση τον τυφλό νόμο του κάρμα και της μετενσάρκωσης, ο οποίος βέβαια δεν είναι νόμος, αλλά μια θρησκευτική πίστη των ανατολικών θρησκειών και του αποκρυφισμού. Σύμφωνα με αυτή την πλάνη, η ψυχή μετά το σωματικό θάνατο, μπαίνει σ' ένα άλλο σώμα, είτε ανθρώπου, είτε ζώου. Μπορεί ακόμη και σ' ένα φυτό ή μια πέτρα, αφού όλα στην ουσία τους είναι, όπως λένε, το ίδιο.

π.χ. Η προσευχή του Ιησού ή νοερά προσευχή είναι) «μια επίκληση που απευθύνεται σε ένα άλλο πρόσωπο, στο Θεό που έγινε άνθρωπος, Ιησούς Χριστός, ο προσωπικός μας Σωτήρας και Λυτρωτής. Δεν επικαλούμαστε το Όνομα σαν χωριστά άτομα, στηριζόμενα αποκλειστικά στις δικές μας εσωτερικές δυνάμεις, αλλά το επικαλούμαστε σαν μέλη της κοινωνίας της Εκκλησίας.
Στο διαλογισμό δεν απευθύνεται κανείς σ' ένα ξεχωριστό πρόσωπο, με το οποίο τον συνδέει η αγάπη, αλλά απευθύνεται στον Εαυτό, πιστεύοντας ότι ο ίδιος στην ουσία του είναι Θεός.
Στην περίπτωση του διαλογισμού εφαρμόζεται το εωσφορικό ψέμα της αυτοσωτηρίας, ενώ στην περίπτωση της προσευχής αγιάζεται ό άνθρωπος σε κοινωνία αγάπης και υπακοής με τον μόνο άγιο Τριαδικό Θεό. Οι οπαδοί του διαλογισμού κάνουν λόγο και για «ξεπέρασμα του διαλογιστικού αντικειμένου».

Ένα άλλο σημείο, που πρέπει να τονίσουμε, είναι ότι, με τις τεχνικές του διαλογισμού φθάνει κανείς σε ύψη υπερηφάνειας, ενώ με την προσευχή ταπεινώνεται, δεν περιφρονεί κανένα και μάλιστα, έχοντας γνωρίσει πραγματικά τον εαυτό του, όταν βιώνει καταστάσεις της Θείας Χάριτος.

Εξάλλου, ο διαλογισμός σε τελική ανάλυση, οδηγεί τον διαλογιζόμενο σε μια κατάσταση αυτούπνωσης. Η επιδίωξη ένωσης με το αντικείμενο του διαλογισμού, που είναι ο κύριος στόχος του διαλογισμού, δεν είναι παρά μια υπόθεση της φαντασίας, η οποία φαντασία σύμφωνα με την ορθόδοξη ασκητική θεραπευτική αγωγή πρέπει να μπει στο περιθώριο. Η κίνηση αυτή στο χώρο του φανταστικού, μάλλον στο χώρο όπου πραγματικό και φανταστικό συγχέονται μπορεί να φθάσει μέχρι καταστάσεις που είναι αρμοδιότητα της ψυχιατρικής, όπως π. χ. του οπαδού της «θετικής σκέψης», που προσπάθησε με τη «δύναμη του νου», όπως πίστευε, να σταματήσει ένα τραίνο, με αποτέλεσμα βέβαια να τον πατήσει. Παρομοίων εξωφρενικών παραδειγμάτων υπάρχει πληθώρα.

Η διαφορά μεταξύ ορθοδόξου ασκήσεως από τη μια πλευρά και δαιμονικής «ασκήσεως» από την άλλη, φαίνεται στη διήγηση του «Γεροντικού» τη σχετική με τον αβά Μακάριο τον Αιγύπτιο.:
«Ενώ ο αβάς Μακάριος πήγαινε κάποτε από το έλος στο κελλί του, φορτωμένος φοινικοβλαστούς, τον συνάντησε ο διάβολος στον δρόμο, με δρεπάνι. Και καθώς θέλησε να τον χτυπήση, δεν μπόρεσε. Και του λέγει: «Πολλή αντίσταση βρίσκω σε σένα, Μακάριε, μη μπορώντας να σου κάμω κακό. Και όμως, ό,τι κάνεις το κάνω και εγώ. Συ νηστεύεις; Και εγώ δεν τρώγω καθόλου. Αγρυπνείς; Και εγώ δεν κοιμάμαι καθόλου. Ένα μονάχα έχεις και με νικάς». Τον ρωτά ο αβάς Μακάριος• «Ποιο είναι αυτό;». Και εκείνος αποκρίνεται• «
Από όσα ανεφέρθησαν μέχρι στιγμής, έγινε πιστεύω φανερό ότι η ορθόδοξη άσκηση και ειδικότερα η προσευχή, δεν έχει στην ουσία καμμία ομοιότητα και συγγένεια με τη γιόγκα και το διαλογισμό που καλλιεργούν οι ανατολικές θρησκείες και οι ομάδες της λεγομένης «Νέας Εποχής του Υδροχόου». Όσοι λένε το αντίθετο, ή πλανούν τους ανθρώπους καλλιεργώντας τη νεοεποχίτικη σύγχυση των αιρέσεων, ή πέφτουν θύματα αυτής της συγχύσεως. Ο μόνος ασφαλής τρόπος για να μην πέσει κάποιος θύμα των αιρέσεων, είναι να ανήκει συνειδητά και οργανικά στην Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία είναι η μοναδική κιβωτός της σωτηρίας για τον άνθρωπο, καθώς διετήρησε ανόθευτο το Ευαγγέλιο και την παράδοση που μας εκληροδότησε το Άγιο Πνεύμα δια των Αγίων Αποστόλων και των διαδόχων τους. Τότε μόνον σκεπάζεται από τη Θεία Χάρη, φωτίζεται από το Άγιο Πνεύμα και καθοδηγείται με ασφάλεια προς τη σωτηρία.


Παρουσία του Βουδισμού στο Δυτικό κόσμο :

Ο Βουδισμός έχει περάσει στο Δυτικό κόσμο με διάφορες μορφές όπως :

Πρώτα, με τη βοήθεια, όλων εκείνων των μεθόδων και τεχνικών (Υπνωτισμός, Αυτοΰπνωση, Διαλογισμό, Υπερβατικό Διαλογισμό, Αυτοσυγκέντρωση, Γιόγκα, Τάντρα, Ζεν, Σαμανισμό, Channeling, Μέθοδο Σίλβα(Αυτοΰπνωση αρχαίων Αιγυπτίων), Ψυχοδυναμική, Διανοητική ή Σαηεντολογία, Ασκήσεις Καββαλιστικού Σταυρού ή Μεσαίας Στήλης, Δημιουργική Ονειροπόληση, Ονειροθεραπεία, Ολοκληρωμένες Ατομικές Ενοράσεις, Διαισθητικές Απεικονίσεις Προσωπικότητας, Βιοηλεκτρική Ψυχοθεραπεία, Ψυχανάλυση, Βιοανάδραση, Υπνοδυναμική, Διαλογιστική Ενδοσκόπηση, Μαγνητική Διέγερση κ.α. ) με τις οποίες οι άνθρωποι – στην ΑΙΩΝΙΑ προσπάθειά τους να πιάσουν το ΑΙΩΝΙΑ άπιαστο δόλωμα, του ΑΙΩΝΙΟΥ, φθονερού εμπαίκτη τους- νερκώνουν τελείως, ή ερεθίζουν έντονα, τις αισθήσεις και τις πνευματικές λειτουργίες τους, αναζητώντας τον εσώτερο εαυτό τους ή το ανώτερο εγώ τους, ή το υπερεγώ τους, ή τον Θεό μέσα τους, ή την ένωση με το Θείο, ή την ένωση με το παγκόσμιο Ένα, ή την ένωση με την Θεία Πραγματικότητα, ή την ένωση με την Οικουμενική Ψυχή, ή την ένωση με τον Παγκόσμιο Νου ή την Συμπαντική Συνειδητότητα, την αυτογνωσία, την αυτοολοκλήρωση, την διάνοιξη του νου, ή εξάσκηση του νου, ή έλεγχο του νου, ή διερεύνηση της συνείδησης, ή αφύπνιση της συνείδησης, ή νέες καταστάσεις συνείδησης ή ανώτερα επίπεδα συνείδησης ή νέες εσωτερικές εμπειρίες ή εξωσωματικές εμπειρίες και αστρικά ταξίδια, ή εμπειρίες σε νέες διαστάσεις, τον εσωτερικό φωτισμό, ή την διάνοιξη του τρίτου ματιού, ή την αυτοθεραπεία, ή την αφύπνιση της Κουνταλίνι, ή το Σαμάντχι ή την Νιρβάνα, η την κενότητα κλπαντικειμένων: χρήση κρυστάλλων- π.χ. χαλαζία- κρυστάλλινες σφαίρες, ενεργοποιητές νερού και τροφίμων Vortex, καθρέφτης ΦεvγK Σούι, κύλινδρος Pharaon, ενεργειακή πυραμίδα Tesla, κολιέ ενεργοποίησης των τσάκρας, Θιβετανικό ηχητικό κυλινδρικό δοχείο, μεvταγιόν επτά αστέρων, ρολόι Teslar Florentine και ορισμένη διάταξη αυτών για έλξη επιθυμητών αποτελεσμάτων ή «αρμονική ροή της ενέργειας»(Φεvγκ Σούι -Feng Shui): πχ. Να αποφεύγονται οι οξείες γωνίες στα έπιπλα, να αποφεύγεται να τοποθετείται καθρέφτης στη κρεβατοκάμαρα, στη τραπεζαρία τα αντικείμενα να είναι κατά ζεύγη ώστε να απομακρύνεται η μοναξιά, να αποφεύγονται τα ψεύτικα λουλούδια, να υπάρχουν δύο κολώνες στο σαλόνι, το άγαλμα του ελέφαντα στο σαλόνι έλκει την ευμάρεια.

 Να αποφεύγει κανείς να τοποθετεί το γραφείο του σε σημείο που συγκεντρώνει τα βλέμματα πολλών ανθρώπων) Λίλιαν Του «ΦέvγK Σούι».
Terah Kathryn Collins «Γιόγκα, με δώδεκα παραθρησκευτικές ομάδες, είναι θρησκεία και όχι επιστήμη όπως μας παρουσιάζουν, μια που ο Κρίσνα, ο ιδρυτής και δάσκαλός της, ορίζει στην Μπαγκαβάτ Γκίτα(=Το Άσμα του Κυρίου)που είναι μέρος της Μαχαμπαράτα(= Η Μάχη των Αδελφών) ότι όχι μόνο η πρακτική εξάσκηση της Γιόγκα αλλά ακόμη και η απλή μελέτη της θεωρίας της, είναι λατρεία προς αυτόν! κ. α.

Δηλαδή για τον Βουδισμό : Ο άνθρωπος είναι από τη φύση του Θεός (είναι το ψέμα του αρχαίου όφεως). Μόνο πού αυτή τη θεϊκή του φύση δεν την έχει συνειδητοποιήσει. Για να το επιτύχει αυτό θα πρέπει να χρησιμοποιήσει τις διάφορες τεχνικές διεύρυνσης της συνείδησης, γιόγκα, διαλογισμό κ.λ.π. Στόχος η αυτο-γνωσία, αυτο-εξέλιξη, αυτο-πραγμάτωση, αυτο-σωτηρία του ανθρώπου με τις δικές του μόνο δυνάμεις χωρίς τη βοήθεια του Θεού.Η αγάπη για τον εαυτό (Εαυτό) είναι η μεγαλύτερη αγάπη.

Συμπερασματικά ο π. Αρσένιος έκλεισε την ομιλία του, υποστηρίζωντας Η Νέα Τάξη Πραγμάτων δεν θέλει τη θρησκεία ως παράγοντα κοινωνικής συνοχής γι΄ αυτό προσπαθεί να αυλύνει συνειδήσεις και να προκαλεί συγχήσεις στα μέλη τους. Γι αυτό π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος είχε πει «ότι ανησυχεί με τι πιστούς θα γεμίσουν οι Εκκλησίες και όχι ότι θα αδειάσουν από κόσμο» Η ορθοδοξία δίνει βαρύτητα στο πρόσωπο και ο Βουδισμός δημιουργεί ένα ήθος χωρίς μετάνοια, τύψεις και αγαπητική κοινωνία προσώπων ενωμένα με προσωπικό Θεό.

Στο διάλειμα μοιράστηκαν διάφορα αντιαιρετικά φυλλάδια και έγινε ενημέρωση σχετικά με μία εκδήλωση που ετοιμάζουν οι Ιαχωβάδες σε ξενοδοχείο της Γλυφάδας στις 5 Απριλίου 2012 και έχουν στείλει προσκλήσεις σε πολλά σπίτια της Μητροπόλεως.

Ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης κ. Παύλος στο τέλος του Σεμιναρίου, ευχαρίστησε τον π. Αρσένιο για τα τόσα ωραία πράγματα που μας είπε και ευχήθηκε σε όλους να βιώσουμε τη Μεγάλη Εβδομάδα όπως πρέπει έχοντας Ανάσταση με τον Κύριό μας.

Mας εστάλη από τον π. Αντώνιο Χρήστου

http://thriskeftika.blogspot.com/