Eρωτικό ραβασάκι από τα ...Κατουνάκια

Η επιστολή του γέροντος Εφραίμ Κατουνακιώτη που ακολουθεί , γράφτηκε τον Φεβρουάριο τού 1994 προς ηγουμένη και ήταν το τελευταίο γραπτό του. Μετά από ένα μήνα έχασε το φώς του και έβλεπε μόνο σκιές.

 Είναι συγκλονιστικό το περιεχόμενο της, αν σκεφτεί κανείς πως ο συγγραφέας της έζησε επί δεκαετίες σε πολύ σκληρές συνθήκες, με ακραία  στέρηση και όμως η ψυχή του παρέμεινε τρυφερή και γλυκιά, όταν διαπιστώνει πως δεν έχασε την αγαπητική της φύση παρά τις κακουχίες και την επί δεκαετίες καταπίεση (λόγω του σκληρότατου χαρακτήρα των προϊσταμένων του γέροντος)  αλλά εξαγνίστηκε  και κεκαθαρμένη διοχέτευσε όλο το ερωτικό δυναμικό της προς τον Θεό σε σημείο ώστε να εκφράζεται με εικόνες σχεδόν σκανδαλιστικές , ανάλογες αυτών  που περιγράφονται στο «Άσμα Ασμάτων»

Μικρή όρασις τής μελλούσης μακαριότητος:

Μα πότε θα ελθη εκείνη η ευλογημένη ημέρα~ Η μεγάλη και επιφανής, που όλοι μαζύ, Άγγελοι και άνθρωποι, θα ενωθούν εις δοξολογίαν Θεού~Μέσα στο αιώνιον και γλυκύτατον και ανεκδιήγητον φώς~ Μέσα στην αιώνιον χαράν~

Ω! Τι αιώνιος χαρά περιμένει τους Χριστιανούς~

Ω! Έρωτας του γλυκυτάτου και ωραιοτάτου Ιησού!

Ω!  Βασιλική ερωτική μέθη!

Ω! Αθάνατος ψυχή! Χριστιανική ψυχή!

Τι έχεις να κληρονομήσης !  Τι έχεις να απολαύσης !

Τι σού έχει ετοιμάσει ο γλυκύτατος Νυμφιος σου Ιησούς!

Ένα θα γίνης με Αυτόν !

(και ο αγιάζων και οι αγιαζόμενοι εξ ενός πάντες» (Εβρ.2,11 )

που θα τον βλέπης πρόσωπον προς πρόσωπον αιωνίως.

Και θα Τον φιλής.Θα τον φιλής ,θα Τον φιλής στα μάτια, στο στόμα , στα χέρια Του, στην πλευράν Του, στο στήθος Του και όσον Τον φιλής , τόσο και περισσότερον θα καίγεσαι από ζέση πνευματική, από αγάπη να Τον φιλής.

Ω! Ερωτικό ξεχείλισμα τής ασματικής Νύμφης, τής ορθοδόξου χριστιανικής ψυχής προς τον γλυκύτατον Νυμφίον της , τον Ιησούν. Που στόμα και μάτια ενώθησαν , έγιναν  ένα στο ίδιο το σώμα

τα μεν μάτια να αναλύονται, να λιώνουν σε ερωτικά δάκρυα , σε δάκρυα χαράς, σε δάκρυα ειρήνης και γλυκύτητος,

το δε στόμα σε ατελείωτα ερωτικά άσματα, σε ερωτικούς ύμνους δοξολογίας, ευχαριστίας χωρίς τέλος, όπως αυτός ο ίδιος ο Νυμφίος της την έχει μάθει, την έχει διδάξει από πολλήν αγάπη προς αυτήν

Επίλογος

«Έφη το σεπτόν και σεβάσμιον στόμα

νοσφισμός υμίν ου γενήσεται φίλοις».

«Ο ουρανός και η γη παρελεύσεται , οι δε λόγοι μου ου μη παρελεύσονται» (Ματθ.24,35)

Αμήν. 

http://misha.pblogs.gr/