«Ύπνω και θανάτω διδυμάοσιν» (Όμηρος, 800-750 π.Χ., Ποιητής)
Μαζευτήκαμε από διάφορα μέρη της Ελλάδας κοντινά και μακρινά
στην αγαπημένη του πόλη, συγγενείς και πολλοί φίλοι για να (απο)χαιρετίσουμε
τον αδερφό και φίλο που τόσο γρήγορα τον κάλεσε ο καλός Θεός κοντά Του..... άγνωστο
για μας το γιατί!!.
Ο πόνος μεγάλος αλλά αυτό που μας έκανε εντύπωση ήταν η
ηρεμία και η γαλήνη που απλώθηκε στην εκκλησία κατά την εξόδιο ακολουθία, ηρεμία
και γαλήνη όπως αυτή που είχε το πρόσωπο του Χρήστου και μια παρηγοριά σαν βάλσαμο
απάλυνε το πόνο , μια παρηγοριά που μόνο ο Σταυρωμένος Χριστός ξέρει να δίνει και έτσι τον μεγαλύτερο πόνο
να τον παίρνει πάνω στο Σταυρό Του και να παρηγορεί τους ανθρώπους που για χάρη
τους θυσιάστηκε άδικα.
Όλοι είχαμε να πούμε μια καλή θύμηση για τον φίλο μας, δείγμα
της μεγάλης καρδιάς του που χώραγε όλο το κόσμο. Μαζευτήκαν και πολλοί συνάδερφοι
του, σαν αδέρφια δίπλα του και δίπλα στην πονεμένη γλυκιά οικογένεια .
Ο φίλος μας είχε το θείο χάρισμα να μπορεί να “ξεκλειδώνει”
τους ανθρώπους όσο “κλειστοί” χαρακτήρες να ήταν, να τους κάνει να χαίρονται,
να ενώνει τους ανθρώπους μεταξύ τους γνωρίζοντας
τους, ή ή συμφιλιώνοντας τους με ένα τρόπο
μοναδικό ! Δώρο Θεού.
Παρακάτω παραθέτουμε την (απο)χαιρετιστήρια ομιλία , ενός φίλου
και συμμαθητή του, που όμορφα, αξιοπρεπώς και με μεστά νοήματα αποχαιρετά τον Χρήστο
εκφράζοντας αυτά που θα θέλαμε όλοι να πούμε....
Αγαπημένε φίλε
Φίλτατε συνάδερφε
Θεώρησα καθήκον μου,
αν και δεν είμαι σε θέση, να σου απευθύνω μερικά λόγια ως ύστατο χαιρετισμό.
Δεν θα μπορούσα να μην σου μιλήσω για τελευταία φορά. Αγαπημένε Χρήστο, όταν το
πρωί του Σαββάτου κουδούνισε το τηλέφωνο και είδα την εικόνα σου στην οθόνη
αναρωτήθηκα αν με έβλεπες στον ύπνο σου και πήρες πρωί πρωί. Το θλιβερό άγγελμα
του θανάτου σου, “κύριε Δημήτριε ο μπαμπάς μου πέθανε”, τα λόγια της Βασιλικής,
πότισε την καρδιά μου με ανείπωτο πόνο και απέραντη θλίψη.
Αν και οι έπαινοι προς
τους νεκρούς μπορεί να θεωρηθούν υπερβολικοί, κατά το φόβο του Θουκυδίδη στον
“Επιτάφιο” του, επειδή ο θάνατος εξωραΐζει τους ανθρώπους , η δική σου
περίπτωση είναι από τις λίγες εκείνες περιπτώσεις, κατά τις οποίες τα εγκώμια
έρχονται απλά να περιγράψουν αλήθειες
και, τις ακόμα πιο σπάνιες, όπου τα λόγια είναι φτωχά για να αποδώσουν το
πραγματικό έργο και την εξαιρετική προσφορά συγκεκριμένων ανθρώπων.
Υπήρξες ρηξικέλευθος,
οραματιστής με ικανότητες να βλέπεις τα πράγματα με άλλο μάτι, καινοτόμος και
πρωτοπόρος των πραγμάτων που χειριζόσουν.
Υπήρξες άριστος
οικογενειάρχης, εξαίρετος πατέρας , εκλεκτός συνάδερφος επιτυχημένος κι άξιος
Αξιωματικός. Από εκείνους που έχουμε ανάγκη. Δεν με άκουσες να παραμείνεις στην
ενεργό υπηρεσία.
Για μένα ήσουν ένας
άρχοντας με όλη τη σημασία της λέξεως. Την αγάπη, την ευαισθησία σου ταίριαζες
πετυχήμενα με την αυστηρότητα και την αποτελεσματικότητα. Στην καθημερινότητα
σου απλός, λιτός, απέριττος , δωρικός, χωρίς ίχνος έπαρσης και εγωισμού.
Πολυαγαπημένε Χρήστο,
Κανείς σ΄ αυτόν το
κόσμο δεν πεθαίνει, όταν τον αγαπάμε, τον θυμόμαστε και προσευχόμαστε γι΄
αυτόν. Και εμείς, όσοι σε γνωρίσαμε θα σε αγαπάμε, θα σε θυμόμαστε και θα
προσευχόμαστε για σένα.
Νομοτελειακά και αδυσώπητα
αλλά και πολλές φορές απρόσμενα και αναπάντεχα ο κύκλος της επίγειας παρουσίας
ολοκληρώνεται λες και το τέλος είναι ο σκοπός και ο στόχος ή αλλιώτικα, η
εκπλήρωση του προορισμού μας .
Δύσκολος ο αποχωρισμός
Χρήστο …..αλλά γενηθήτω το θέλημα Του!!!!
Η εκκλησία μας στη
δυναμική της μυστηριακής ζωής, κρατάει ζωντανή τη σχέση και την κοινωνία ζώντων
και κεκοιμημένων και σ΄ αυτή τη διάσταση ο αγαπημένος μας φίλος και συνάδερφος
θα μείνει για πάντα στο νου και την καρδιά όλων μας.
Αγαπημένε φίλε Χρήστο,
Θα ήθελα να σου ευχηθώ
καλό ταξίδι στα ουράνια σκηνώματα, όπου σύμφωνα με την Αγια μας Εκκλησία, δεν
υπάρχει πόνος , λύπη και στεναγμός, αλλά Ζωή ατελεύτητη.
Ευχόμαστε ο Πανάγαθος
Θεός να σε κατατάξει μετά των Δικαίων και να χαρίσει βάλσαμο στον πόνο της οικογένειας
σου και όλων των γνωστών και φίλων σου.
Καλό Ταξίδι,
Ας είναι ελαφρύ το
χώμα της Χαλκιδικιώτικης γης που σε λίγο θα σε δεχθεί.
Αιωνία σου η μνήμη,
Ζ.Δ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου