Αν ο μοναχός συνέχεια ταπεινώνεται τότε βαδίζει την σωστή μοναχική οδό. Αν όμως αντιδράει με τά γιατί και τα διότι, τότε δεν πάει καλά. Το αίσθημα της δικαίωσης δεν αφήνει το μοναχό να αποκτήσει ταπείνωση. Αυτό το αίσθημα, της δικαίωσης μας εμποδίζει από την αυτομεμψία, την ηρεμία, την ειρήνη, την προσευχή , από όλες τις αρετές.
Ο Θεός να μας δίνει καθαρό νου, ταπεινό πνεύμα, και αγάπη. Όταν υπάρχει ταπεινό πνεύμα δεν υπάρχουν παρεξηγήσεις. Τις παρεξηγήσεις τις εκμεταλλεύεται ο διάβολος για να προβάλλει το μίσος. Για αυτό να είστε ενωμένοι, μονιασμένοι, αγαπημένοι με ταπεινό πνεύμα.
Θέλω να σας πω ένα παράδειγμα. Ή σουπιά περνάει κι αφήνει στο πέρασμα της το μελάνι της. Αλλο ψαράκι περνάει και δεν αφήνει κάτι τέτοιο. Η ζωή μας πρέπει να περνάει και να αφήνει αγάπη, υπάκοη, ταπείνωση και σιγά σιγά να σβήνει η ζωή μας. Τι να αφήσουμε πίσω; όχι σαν τη σουπιά, όχι μελάνι, αλλά να αφήσουμε μία ευωδία αγάπης στη ζωή μας. Μία ευωδία στη ζωή να αφήσουμε.
Να γίνουμε ένα φωτεινό παράδειγμα ταπεινώσεως για τους άλλους. Θυμάμαι την Γερόντισσα Θεοκλητη πού έκλαιγε συνέχεια στην προσευχή της. Αυτή την εικόνα έχω από το πέρασμα της. Ταπεινά ταπεινά ζητούσε το έλεός του θεού.
http://ahdoni.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου