«Θαύμα 8.
Περί της προνοίας του μεγαλομάρτυρος στον
καιρό της πείνας. Το επεισόδιο αυτό δεν είναι εντελώς πρόσφατο, αλλ’ όχι και
πολύ παλαιό, αφού ο ομιλητής έχει γι’ αυτό πολλούς συνομήλικους μάρτυρες· “της
αληθείας έχων έτι μάρτυρας συνήλικας πολλούς”. Πρόκειται για την εποχή της
πείνας που επικράτησε μετά την αβαροσλαβική επιδρομή το φθινόπωρο του 597. Λόγω
της φήμης ότι η Θεσσαλονίκη εκυριεύθηκε από τους βαρβάρους, κανένα πλοίο δεν
προσήγγιζε έμφορτο στο λιμάνι της. Τότε ο άγιος Δημήτριος εμφανίσθηκε με το
σχήμα που ζωγραφίζεται (βέβαια τότε) σ’ έναν πλοίαρχο ευρισκόμενο στη Χίο,
έτοιμον να πλεύση προς τη Θεσσαλονίκη, κατέβηκε από τη γέφυρα του πλοίου και
βαδίζοντας επί των υδάτων έδειχνε στον πλοίαρχο την πορεία πλεύσεως, ενώ ο
τελευταίος, ονομαζόμενος Στέφανος, ειδοποίησε όλα τα συναντώμενα κατά την
πορεία πλοία να πλέουν στη Θεσσαλονίκη, η οποία με τη βοήθεια του Θεού και του
αθλοφόρου πολιούχου της απαλλάχθηκε από το φάσμα της πείνας».
Π. Κ. ΧΡΗΣΤΟΥ, Η Γραμματεία των Δημητρείων
Α΄. Διηγήσεις περί των θαυμάτων του αγίου Δημητρίου, εκδ. Κέντρον Αγιολογικών
Μελετών Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη 1993, 32-33
Ευχαριστούμε το φίλο Θανάση Καλαμάτα.
Phd Θεολόγο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου