Άγιος Τάραχος
Πάμε, τώρα, στις 12 Οκτωβρίου, ημέρα της
απελευθερώσεως των Αθηνών από τους γερμανούς, 1944, ημέρα που γιορτάζουν, το ‘χει
ορίσει ο μακαριώτατος, και να ‘χουμε την ευχή του, όλοι οι Αθηναίοι Άγιοι και
το Συναξάριο αναφέρεται σε τρεις μεγάλους μάρτυρας. Λέει: «Τη αύτη ημέρα, τη
δωδέκατη Οκτωβρίου, μνήμη των Μαρτύρων Πρόβου, τάραχου και ανδρόνικου.» Ο
Τάραχος ήταν από τη Ρώμη. Στρατιωτικός, μεγάλης ηλικίας, στα χρόνια του
Διοκλητιανού έζησαν και οι τρεις και άθλησαν, κι είχε μεγάλη πίστη και αγία
ζωή. Τον κατήγγειλαν, λοιπόν, στον τύραννο, στον Φλαβιανό, εκεί, τον
κατήγγειλαν, εκείνος τον εκάλεσε για να απολογηθεί, τον παρεκάλεσε ν αλλάξει,
αλλά ο Τάραχος έμεινε ατάραχος. Τον υπέβαλε σε φρικτά βασανιστήρια, που αν σας
τα πω, θα σηκωθεί η τρίχα των χεριών σας. Κι όχι μόνο. Θ ανατριχιάσετε, δηλαδή
γι αυτό τα παραλείπω. Στο τέλος τον έκοψαν κομματάκια με το μαχαίρι και τον
αποτελείωσαν τον Άγιο Τάραχο, ο οποίος έμεινε, μέχρι το τέλος, ατάραχος και
γαλήνιος, παρόλους τους πόνους τους φρικτους και παρολα —μη μιλάτε, παιδιά,
ακούγεται— παρόλα τα ανήπυστα και ανυπόφορα βασανιστήρια.
Άγιος Πρόβος
Ηλθε μετά, Έχουμε τον Άγιο Πρόβο. Αυτός
ήταν στη Μικρά Ασία. Δεν ήσαν μαζί οι τρεις. Άπλα γιορτάζουν την ίδια μέρα
γιατί έπαθαν την ίδια μέρα σε διαφορετικούς καιρούς μέσα στα χρόνια, πάντα, της
βασιλείας του Διοκλητιανού ο Πρόβος ήταν από τη Μικρά Ασία. Βλαστάρι της
Μικρασίας ένδοξο εκλήθη και αυτός από τον επιχώριο τύραννο ν αρνηθεί την πίστη
του γιατί με την πίστη που είχε και με τα έργα του έκαμε σπουδαία πράγματα εκεί
στη Μικρασία και να μη σας τα πολυλογώ αρνήθηκε κι εκείνος και οι άλλοι τον
υπέβαλαν, καθώς ήτο γενναιότατος, στα πιο φρικτά και δεινά βασανιστήρια και τι
δεν του έκαναν! και που δεν τον έβαλαν! και τι δεν τραβήξει και στο τέλος πια,
αφου δεν άλλαζε με τίποτα, πήραν τα μαχαίρια και τον εφόνευσαν. Τον έκανα
κομμάτια και δια φόνου μαχαίρας απέθανε, θα λεγε ο απόστολος Παύλος.
Άγιος Ανδρόνικος
Κι έχουμε και τον Άγιο Ανδρόνικο. Κι αυτός
Μικρασιάτης, ανδρειωμένος, δυνατός, πιστός
και φλογερός έκαμε θραύση, όπου περνούσε.
Ωφελούσε, ανάσταινε, πρόσφερε. Κι ο τύραννος, εκεί, έκαμε το ίδιο. Τον κάλεσε
τον Άγιο, και τον κάλεσε ν αλλάξει. Αλλά εκείνος δεν άλλαζε με τίποτα και
υπεβλήθη σε δεινά βασανιστήρια. Αλλά ήταν Ανδρόνικος. Άνδρας της νίκης και
ενίκησε συν Χριστώ και είχε και αυτός το ίδιο τέλος εν φόνω μαχαίρας απέθανεν.
Κι έτσι, οι τρεις Άγιοι αυτοί, Πρόβος, Τάραχος και Ανδρόνικος, εμαρτύρησαν για
τον Χριστό και έλαβαν τον αμάραντον στέφανον της θείας Δόξης.
Πάμε, τώρα, 13 του μηνός Οκτωβρίου μας
θυμίζει και την ημέρα του Μαρτυρικού θανάτου του αείμνηστου Παύλου Μελά. Του
μεγάλου Μακεδονομάχου. Που είναι ο ενδοξότερος των ηρώων της πατρίδος μας, κατά
τον εικοστό αιώνα. Αλλά γι αυτόν θα κάνομε και μνημόσυνο μεθαύριο Παρασκευή, 5
το πρωί, αλλά θα έχει και ομιλία ο σταθμός του Πειραιώς, 91,2, εννέα το βράδυ.
Παρασκευή, δηλαδή, όπως και κάθε Παρασκευή και μεθαύριο την Παρασκευή, 12 του μηνός,
θα έχουμε ομιλία εκεί και την μεθεπόμενη Παρασκευή πάλι ομιλία με συνέχεια για
τον Παύλο Μελά γιατί βλέπετε τι γίνεται τώρα, παν να μας φάνε ζωντανούς και οι
μέσα και οι έξω εχθροί να μη μείνει τίποτα όρθιο να μην υπάρξει η πατρίδα μας
να εξαφανιστεί. Αλλά τη θέλει ο Θεός εις πείσμα πολλών. Κι ο Κύριος , που έσωσε
δια θαυμάτων την Ελλάδα, πό λεγε ο μεγάλος Καποδίστριας, θα συνεχίσει και στο
τέλος οι σκοπιανοί και οι άλλοι τι θα κάνουνε; θα περιέλθουν στην Ελλάδα, έλεγε
ο πάτερ Παΐσιος και θα πουν οι μεγάλοι της γης, φωτισμένοι απ’ τον Χριστό
αναγκασμένοι, το ίδιο κάνει, το φωτισμένοι είναι καλύτερο, και θα πούνε, τότε,
σε συσκέψεις, που θα κάνουν, και θα λένε οι σκοπιανοί, «Εμείς είμαστε
Μακεδονία». Θα πουν, «Η Μακεδονία», αυτή που έχουμε εμείς, «ανήκει στους
Έλληνες εσείς θέλετε να λέγεστε Μακεδονία;» «Μάλιστα.» «Πολύ καλά. Οπότε,
λοιπόν, θα πάτε με τους Έλληνες, πό χουν τη Μακεδονία και θα στε και σεις
μακεδόνες.» Κι είναι καλό αυτό γιατί «εκεί που οργώνει ο διάβολος, σπέρνει ο
Θεός», λένε οι σοφοί γι αυτό, είδατε τι γίνεται αυτό τον καιρό; Τα βαλαν με τον
Μεγαλέξανδρο. Τα βάζουν και οι μέσα και οι έξω, Παναγία μου! Αυτοί δεν είναι
άξιοι ούτε να πιάσουν στο στόμα τους το όνομα του Μεγάλου Αλεξάνδρου τι σφαγέα
τον ονομάζουν, τι το να, τ ακούτε. Τ’ ακούτε έχουμε κι εδώ μέσα εχθρούς.
Πολλούς ανθέλληνες. Διεθνιστές. Παναγία μου! και τους ψήφισαν και χριστιανοί.
Δεν πειράζει. Ας βλέπουν. Δεν πειράζει. Λοιπόν έτσι έλεγε κι ο πάτερ Παΐσιος.
Ας βλέπουν τι ειν ο ένας, τι είν ο άλλος, για να ξέρουν τι ψηφίζουν και να
ξέρουν ποιοί μας κυβερνάν και τι πρέπει να κάνομε. Πρέπει κι εμείς να πάρομε
την τύχη της Ελλάδος στα χέρια μας, όσο μπορούμε και να ευχόμεθα για τους
κυβερνώντες, όποιος να μας κυβερνάει κάθε φορά, η Εκκλησία τους αγαπάει και
προσεύχεται. Άσχετα εκείνοι αν θέλουν ή δεν θέλουν την Εκκλησία. Δεν λέμε για
την παρούσα κυβέρνηση. Λοιπόν και μου άρεσε κι ο υπουργός Υγείας, που έβγαλε
μια ανακοίνωση, φεύγοντας την άκουσα, που είπε να μην βγαίνουν οι γιατροί στο
γυαλί και να λεν ο,τι θέλουνε. Καλό είν αυτό. Καλό είν αυτό γιατί να βγαίνουν
και να λένε ο,τι θέλουνε και να ζαλίζουν και τον κόσμο; Πολύ καλά τους είπε.
Δικτατορία ειν αυτό; Όχι ευπρέπεια είναι αυτό ευπρέπεια είναι αυτό. Η ιατρική
είναι Θεία επιστήμη. Λοιπόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου