23 του μηνός Νοεμβρίου, Άγιος Αμφιλόχιος, Άγιος Γρηγόριος,

Άγιος Αμφιλόχιος

Αλλά, να πάμε, τώρα, στις 23 του μηνός, γιατί βλέπω την ώρα και φεύγει, 23 του μηνός Νοεμβρίου, γιορτάζει ένας πολύ μεγάλος Άγιος της Εκκλησίας μας, Καππαδόκης, ο Άγιος Άμφιλόχιος, επίσκοπος Ικονίου έζησε και έλαμψε τον 4ο μ.Χ αιώνα, τον λεγόμενο χρυσούν αιώνα της Εκκλησίας. Στο Ικόνιο ήταν επίσκοπος, άνθρωπος ασκητικής ζωής και διδάσκαλος της πίστεως εστήριξε και εβοήθησε πολλούς. Στα χρόνια του Μεγάλου Θεοδοσίου, πήγε στη Βασιλεύουσα και τον παρεκάλεσε τον σοφό και Άγιο αυτό αυτοκράτορα να παραδώσει τις Εκκλησίες των ορθοδόξων, τις οποίες είχαν πάρει οι αιρετικοί, οι Αρειανοί, ξανά στους κατόχους των ο Θεοδόσιος, όμως, φοβήθηκε την αναστάτωση και τα υπόλοιπα. 

Κι ο Άγιος δεν τον πίεσε. Καλά, του λέει. Θα τα ξαναπούμε. Κινάει, μιά μέρα, και πάει στο παλάτι, ήταν παρόντα και τα παιδιά του ο Ονώριος και ο Άρκάδιος οι μετέπειτα διάδοχοι του μπαίνει μέσα, λοιπόν, χαιρέτησε τον αυτοκράτορα, τον ασπάσθηκε, και στα παιδιά του δεν είπε ούτε χαίρετε τα περιφρόνησε, θα λέγαμε απλά. Αυτό κακοφάνηκε στον Θεοδόσιο κι αυτό γύρευε, άλλωστε, να γίνει ο Άγιος Αμφιλόχιος και του λέει ο Θεοδόσιος: γιατί δεν χαιρέτησες τα παιδιά μου; Με προσβάλλεις εμένα, αν δεν χαιρετάς τα παιδιά μου. Δίκαιο έχεις, του λέει. Στό κανα αυτό, για να δεις πόσο κακό κάνουν οι Αρειανοί στην ορθοδοξία γιατί; γιατί λένε πως σέβονται τον Πατέρα και δεν σέβονται τον Υιό. Τον Υιό Του. Δεν Τον θεωρούν ομοούσιο κλπ και τον θεωρούν κτίσμα του Θεού και τον καταφρονούν όπως εσύ στενοχωρήθηκες, που καταφρόνεσα τα παιδιά σου, έτσι και ο Θεός στενοχωρείται, γιατί καταφρονείτε τον Υιό και Λόγο. 

Τον σαρκωθέντα Θεό. Τον Χριστό μας ο Θεοδόσιος λέει: Δίκαιο έχεις. Δεν το είχα σκεφθεί αυτό και τι κάνει μετά ο αυτοκράτορας; Παίρνει όλες τις Εκκλησίες, τις ορθόδοξες, που χαν οι Αρειανοί, και τις παραδίνει στους ορθοδόξους. Στους κατόχους των. Κι έγινε αγαλλίαση και χαρά μεγάλη στην Κωνσταντινούπολη με τον σοφό αυτό τρόπο, που επινόησε ο Άγιος Αμφιλόχιος και πήγε στην επισκοπή του και έζησε αρκετό καιρό ακόμα και πλήρης ημερών, στις 23 Νοεμβρίου, ανέβηκε στον ουρανό. Άφησε, όμως, μέγα έργο στην εκκλησία και τον έχομε και θερμό πρέσβη στην Άνω Σιών.

Άγιος Γρηγόριος

Γιορτάζει την ίδια μέρα κι ένας αλλος Άγιος ο Άγιος Γρηγόριος, επίσκοπος Ακραγαντίνων της Κάτω Ιταλίας. Αυτός έζησε στα χρόνια του Ιουστινιανού του Β, του Ρινότμητου έβδομο αιώνα είχε ευσεβείς γονείς, και μεγάλωσε εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου έγινε γρήγορα αναγνώστης, ήταν και καλλίφωνος, και μιά μέρα άγγελος Κυρίου του λέει: Πήγαινε στην Αφρική, στην Καρθαγένη, στην Καρχηδόνα, και θα βρείς εκεί έναν ασκητή, ονόματι Μάρκον να πας, κι ο,τι σου πει να κάνεις. Δηλαδή, τι έκανε ο Άγιος; Παρακαλούσε τον Θεό να του δείξει δρόμο, τι να κάνει στη συνέχεια είναι αυτό που λέει ο προφήτης Δαυίδ γνώρισον μοι, Κύριε, οδόν εν η πορεύσομαι γνώρισε μου δρόμο, τον οποίο θα βαδίσω και πήγε στην Αφρική, βρήκε τον Μάρκο, τον έβαλε στον πνευματικό βίο, και έζησαν, ως ασκηταί, και ανέβηκαν ψηλά, και ύστερα έφυγαν, πήγαν στην Αντιόχεια της Συρίας, πρόσφεραν εκει πολλά, με τα θαύματα και τη διδασκαλία τους και στη συνέχεια, ο Γρηγόριος επήγε στην Ιερουσαλήμ, στους Αγίους Τόπους, έγινε διάκονος και πρεσβύτερος, και ύστερα ήλθε στην Κωνσταντινούπολη, γνώρισε τον πατριάρχη, τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Δ, τον Πωγωνάτο, τον γυιό του Ηρακλείου, βοήθησε πολύ κατά την στ οικουμενική σύνοδο, όπου πολέμησε τον μονοθελητισμό, κατακεραύνωσε με τη διδασκαλία και τη χάρη του τους αιρετικούς, και πολλούς τους έφερε στην ορθόδοξη πίστη, και ύστερα πήγε στη Ρώμη και κατέληξε πάλι στον Ακράγαντα, στην πατρίδα του, έγινε επίσκοπος, βοήθησε τα μέγιστα, τον συκοφάντησαν οι ειδωλολάτραι και οι αιρετικοί, τον κατήγγειλαν στον πάπα, για πράγματα ανύπαρκτα και ανυπόστατα, ο πάπας δυστυχώς τα πίστεψε, τον κάλεσε, ο πάπας ήταν ορθόδοξος τότε, τον κάλεσε στη Ρώμη και τον έκλεισε φυλακή δυόμιση ολόκληρα χρόνια. 

Κι ο Άγιος τι έκανε εκεί; Παράδεισο τη φυλακή, ο Άγιος Γρηγόριος, επίσκοπος Ακραγαντίνων. Η Κάτω Ιταλία ήταν η Μεγάλη Ελλάς και πέρασαν δυόμιση χρόνια, είδε ο Θεός την υπομονή του, ασκήθηκε όσο χρειαζότανε πιο πολύ, έφτασε σε μέγα ύψος, και τότε ο πάπας θέλησε να κάνει δίκη έφερε και τους συκοφάντες, έφερε όλους, αλλά αυτοί που τον συκοφάντησαν και κάποια γυναίκα που τον κατηγόρησε για κάποια πράματα ανήθικα, ήταν όλα ψέματα, ανυπόστατα, φανταστικά, τι έγινε; Την ώρα της δίκης, μαύρισαν τα πρόσωπα τους γι αυτό να προσέχουμε τη συκοφαντία και την αδικία, όσο μπορούμε μαύρισαν τα πρόσωπα τους και δεν συνερχόντουσαν με τίποτα, έως ότου ομολόγησαν την ενοχή τους οτι έκαναν σκευωρία οτι όλα αυτά ήταν ψέματα και τα έκαναν εναντίον του Αγίου και τους συγχώρεσε ο Άγιος τους είχε συγχωρέσει κι από τη φυλακή γι αυτούς προσευχότανε. Κι όταν προσευχόμεθα για τους εχθρούς μας και συγχωρούμε τους εχθρούς μας, μοιάζουμε, τηρουμένων των αναλογιών, του Ιησού Χριστού. Του Ιησού Χριστού όταν μπορούμε και συγχωράμε, πάμε στον Παράδεισο. Πάει. Τίποτε άλλο να το ξέρουμε αυτό γιατί τότε ο Κύριος είναι υποχρεωμένος να συγχωρέσει και τα δικά μας αμαρτήματα γι αυτό και λέμε: και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών γύρισε πάλι στο ποίμνιο του και έζησε τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής του, θαυματουργώντας και ποιμαίνοντας τον λαό των Ακραγαντίνων, της πόλεως του Ακράγαντος, και άλλους πολλούς και ανεπαύθη κι εκείνος εν Κυρίω, πλήρης ημερών και αγιασμένος.

Από το συναξάρι του Παππούλη Ανανία