Αγία Ματρώνα
Και πάμε, τώρα, στη συνέχεια, στις 9 του
μηνός, στην Αγία Ματρώνα, την οσία οχι τη Χιοπολίτιδα. Τούτη είναι αρχαία,
βυζαντινή, τον 5ο αιώνα επί Λέοντος του Α, του Θρακός. Ήταν παντρεμένη στη Μικρασία,
ήλθε στην Κωνσταντινούπολη, με την κόρη και τον άντρα της, γνωρίστηκε εκεί με
μια μονή, και σιγά- σιγά, επήγε και έγινε μοναχή όχι σ’ αυτή τη μονή, αλλά σε
άλλη. Κρύφτηκε. Φόρεσε αντρικά, πήγε στη μονή του Αγίου Βασσιανού, που αργότερα
ονομάζεται Ματρώνης, λοιπόν και την αναγνώρισε ο ηγούμενος, όμως, την έστειλε
στη Συρία, τα Έμεσα της Συρίας, από κει που ήταν ο Άγιος Ρωμανός ο Μελωδός, στη
συνέχεια πήγε στην Ιερουσαλήμ και σ’ αλλά μέρη, και ξαναγύρισε στο μοναστήρι,
του Αγίου Βασσιανού, την δέχτηκε ο ηγούμενος, και έμεινε πολλά χρόνια εκεί και
πρόσφερε στους ανθρώπους μεγάλη χάρη και μεγάλη παρηγορία. Ξεπέρασε και τα 100
έτη. Κι η μονή από τότε ονομάστηκε, ξέραν ότι ήταν γυναίκα, καθόταν εκεί, και
ασκήτευε σε μια άκρη τι μυστήρια είν αυτά! Κι ονομάσθη, λοιπόν, η μονή του
Αγίου Βασσιανού ή μονή της Ματρώνης. Αυτό.
Αγία Θεοκτίστη
Πάμε, τώρα, έχομε και την Αγία Θεοκτίστη,
τη Λεσβία, από τη Λέσβο. Πρέπει να ζησε στα χρόνια, τον 9ο με 10ο αιώνα του
Βυζαντίου. Αυτή ήταν από τη Μήθυμνα της Λέσβου, και ορφάνεψε πολύ μικρά και
πήγε σε μια μονή εκεί γυναικεία, μια μέρα πήγε στη Μήθυμνα να δει την αδελφή
της, που ταν παντρεμένη, και πέρασαν σαρακηνοί πειρατές, και πήραν κι εκείνη
και άλλους πολλούς. Φοβερή μάστιγα τότε οι πειρατές οι σαρακηνοί και τους
έφεραν στην Πάρο κι εκεί τους κατέβασαν τους αιχμαλώτους, να τους πωλήσουν και
η Θεοκτίστη βρήκε την ευκαιρία και έφυγε μπήκε στο δάσος που ταν κοντά και
έμεινε εκεί στο δάσος 35 χρόνια έτρωγε μόνο αγριόχορτα και τίποτ άλλο και
κάποιος κυνηγός, μια μέρα, την βρήκε κει κάπου. Κι ήταν σαν ένα φάντασμα ούτε
ενδύματα είχε ούτε τίποτα. Τίποτα δεν είχε. Ζήτησε ένα χιτώνι από ένα κυνηγό
και του πε μετά να πάει να φέρει ένα παπά να την μεταλάβει και πήγε εκείνος και
έφερε, την μετέλαβε, κι έφυγε ο παπάς κι ο κυνηγός και καθώς κυνηγούσε, την
ιδια μέρα, λέει: δεν πάω να δώ, πάλι, την καλογριά; και γύρισε και την βρήκε
κεκοιμημένη. Πεθαμένη. Η Αγία Θεοκτίστη γι αυτό είναι στην Πάρο. Λοιπόν και την
έθαψε εκεί πρόχειρα, έκαμε και προσευχές όσες ήξερε, και βρίσκεται εκεί η Αγία
μας Θεοκτίστη.
Άγιος Νεκτάριος
Στις 9 του μηνός, όμως γιατί περνάει η ώρα,
κι έχουμε πολλούς να πούμε, γιορτάζει κι ο Άγιος μας Νεκτάριος. Δεν είναι στα
παλιά συναξάρια, για τα οποία κάνουμε λόγο, αλλά εμείς, κατά παρέκκλιση, θα
πούμε λίγα λόγια, άλλωστε θα πούμε κι αύριο στον εσπερινό, και μεθαύριο στη
Θεία Λειτουργία, και την Παρασκευή το βράδυ, 9 η ώρα, στον Ραδιοσταθμό του
Πειραιώς, της μητροπόλεως Πειραιώς, 91.2, Έχουμε ολόκληρη ομιλία τριών
τετάρτων, για τον άγιό μας Νεκτάριο όσοι θέλετε, μπορείτε ν ακούσετε. Κι όσοι
δεν θέλετε, μπορείτε να κοιμηθείτε.
Μεγάλη η χάρη του και η ευλογία του και τι
δείχνει ο Άγιος μας, που γεννήθηκε στη Σηλυβρία της ανατολικής Θράκης, στα
1846; Οτι ο τότε Ελληνισμός, που ήταν εν δουλεία, ήταν συνάμα και εν ακμή και
έβγαλε τόσους Αγίους, τόσους ευεργέτες, τόσους σοφούς, τόσους μεγάλους γιατί ο
Άγιος Νεκτάριος είναι όντως μεγάλος και πατήρ και διδάσκαλος της Εκκλησίας και
μεγάλος θαυματουργός και μυροβλύτης και προστάτης και γιατρός χωρίς σύνορα εκεί
στη Σιβηρία, θα πω μόνο αυτό, και τ αλλά τα γνωρίζετε, προ καιρού, είχαν
ζητήσει σ’ ένα χωριό απόμακρο παπά από τη μητρόπολη, για να πάει να τους κάνει
μια βάπτιση. Κι η μητρόπολη τους είπε θα στείλει, αλλά δεν μπόρεσε δεν έχουν
κιόλας. Δεν είναι εύκολο. Κι εκείνοι πήγαν στην εκκλησία με το μωρό και
περιμένανε και δεν ήρχετο ο παπάς και ανοίγουν και κοιτάζουν μέσα, ένας παπάς!
Λέει: Πάτερ, τι κάνετε εδώ; Ήρθα , λέει, ξέρω, ότι έχετε δουλειά έχετε
μυστήριο. Καλά , λέει, και περιμέναμε κι εμείς. Λέει: να το κάνω εγώ. Κάνει,
λοιπόν, την βάπτιση, τους δίνει και το χαρτί, ληξιαρχική πράξη βαπτίσεως που τη
λέμε, κι εκείνοι, κι εκείνος έφυγε μετά, πήγαν στη μητρόπολη και να δηλώσουν,
να δώσουνε το χαρτί. Τους ευχαρίστησαν στη μητρόπολη που στείλαν παπά. Λέει:
δεν στείλαμε εμείς . πως δεν στείλατε; λέει. Ποιος ήταν τότε; Εμείς. μας
περίμενε ο παπάς στην εκκλησία και βάφτισε το παιδί μπα , λέει, ποιος να ταν;
Κανένας ξένος; και μας έδωσε και χαρτί . για φέρε το χαρτί εδώ! , λέει. Φέρνει
το χαρτί και τι υπογραφή είχε, λέτε; Ο Πενταπόλεως Νεκτάριος μετά θάνατον.
Προχθές. Τώρα. Τελευταία ερώτησα και τη μονή, λέει: ναι. Κι έχουμε ζητήσει να
μας στείλουν φωτοτυπία αυτής της δηλώσεως. Την περιμένουμε . Κι αλλά τέτοια σας
είχα πει. Βέβαια. Αυτός είναι ο Άγιος Νεκτάριος ο μεγαλύτερος Άγιος των τελευταίων
αιώνων είναι τόση η αγάπη, τόση η στοργή του, τόσο το μεγαλείο του! Οπου να
σταθείς, όπου να βρεθείς, υπάρχει εικόνισμα. Προσκυνητάρι ναός μοναστήρι ο,τι
θέλετε γέμισε όλη η οικουμένη από ναούς κι απ’ την παρουσία του Αγίου Νεκταρίου
και τόση η αγάπη! Νέκταρ αγάπης προσφέρει κι εμείς τον δεχόμαστε και γινόμαστε
και καλά και προχωρούμε στη στράτα της ζωής μας, με πίστη και με αισιοδοξία. Τι
να του πούμε του Αγίου μας! τον ευχαριστούμε αμέτρητα και προπαντός
ευχαριστούμε τον φιλάνθρωπο Χριστό και την καλλίστη Παναγία, που τον έφεραν
ακριβώς τότε που χρειαζότανε το γένος μας και βοήθησε και βοηθεί τα μέγιστα και
την πατρίδα μας, γιατί ο Άγιος Νεκτάριος είναι και φιλόπατρις αφού ο Άγιος
Βασίλειος ο Μέγας λέγει ότι ο επίσκοπος είναι, μεταξύ των άλλων, και πατρίδος
προστάτης και πατρίδος προστάτης! Την αγαπά την πατρίδα μας, την Ελλάδα, και γι
αυτό έχομε και σημέρα , παρόλες τις δυσκολίες, έχομε καλό στον τόπο μας έχομε
και την ευλογία και την ευχή του και την συμπαράσταση του και όλα τα υπόλοιπα.
Αλλά, για τον Άγιο θα πούμε λεπτομερειακά στις προαναφερθείσες εκδηλώσεις, που
είπαμε, και στον σταθμό του Πειραιώς. Λοιπόν.
Άγιος Πορφύριος, Άγιος Ονησιφόρος
Εννέα του μηνός μάλιστα. Δεν είναι οι Άγιοι
Ολυμπάς και Σωσίπατρος! δεν πειράζει να κάνουμε και κανένα λάθος, να
παρηγορείστε και σεις. Στις 9 του μηνός είναι οι Άγιοι που ανέφερα, οι οσίες
μητέρες, οι οσίες μητέρες, αλλά είναι οι μάρτυρες Πορφύριος και Ονησιφόρος.
Βέβαια. 9 του μηνός Νοεμβρίου. Βέβαιαι οι Άγιοι δεν παρεξηγούνται, αρκεί που
τους λέμε έτσι. Πορφύριος και Ονησιφόρος. Δεν ξέρουμε που έζησαν. Πιθανώς τον
3ο μ.Χ αιώνα, επί Διοκλητιανού, στους διωγμούς. Τους κάλεσε εκεί ο Ρωμαίος
διοικητής, σε ανάκριση, γιατί έμαθε πως ήσαν χριστιανοί. Κι εκείνοι πήγαν με
λεβεντιά και τόλμη και του λένε: Είμαστε χριστιανοί και δεν το μετανοιώνουμε
και τους υπέβαλε σε Μαρτύρια και βασανιστήρια μεγάλα και υπέφεραν οι Άγιοι. Δεν
είναι ρομαντικό το Μαρτύριο όχι. Υπέφεραν οι Άγιοι. Αλλά η πίστη τους τους
έδινε δύναμη κι η χάρη του Θεού τους ενίσχυε και άντεχαν και πάνω κει, στα
πολλά και μεγάλα βασανιστήρια, τ αποφεύγω να σας τα λέω, γιατί μερικοί δεν τ
αντέχουν, και καλώς κάνουν, οι Άγιοι τι έβλεπαν, καθώς υπέφεραν και Μαρτυρούσαν
κι εβασανίζοντο; τι έβλεπαν οι Άγιοι; τι έβλεπαν οι Άγιοι; Έβλεπαν τον
Παράδεισο και τα μέλλοντα αγαθά! και μες στα βάσανα τους, είχαν φέγγος και
λάμψη και δόξα στα πρόσωπα τους και χαρά άρρητη και ουράνια και τότε οι διώκται
και οι τύραννοι, βλέποντας τους να ναι χαρμόσυνοι και φαιδροί, παρόλα τα βάσανα
και τα δεινά, μάνιασαν περισσότερο. Τους έδεσαν σε άγρια άλογα και τους έσυραν
για πολλά μίλια επάνω σε άγριους τόπους. Κι εκεί διαμελίστηκαν και παρέδωκαν οι
Άγιοι Ονησιφόρος, που σημαίνει ωφέλιμος, και Πορφύριος, τις ψυχές τους στον
εύσπλαχνο Πλάστη, κι όπως λέει αφελέστατα το Συναξάριο, έλαβαν του Μαρτυρίου
τον αμαράντινον στέφανον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου