10 Δεκεμβρίου, Άγιος Μηνάς, Άγιος Ερμογένης, Άγιος Εύγραφος.

Άγιος Μηνάς

 Άγιος Ερμογένης Άγιος Εύγραφος

Πάμε, τώρα, στις 10, έχομε τρεις μεγάλους Αγίους, τον Άγιο Μηνά, τον καλλικέλαδο, τον Αθηναίο, τον Άγιο Ερμογένη, μάρτυρες ήσαν, τον Αθηναίο, και τον Άγιο Εύγραφο. Δεν αναφέρει από που ήταν. Πάμε, πάλι, στον 3ο αιώνα προς 4ον. Ήτανε αυτοκράτορας στην Ανατολή ο Μαξιμίνος είχε εδρα την Αντιόχεια στην Αλεξάνδρεια έγινε στάση. Ξεσηκώθηκαν οι ειδωλολάτραι εναντίον των χριστιανών, γιατί οι χριστιανοί όλο και πλήθαιναν και μετά κάποιοι υποκίνησαν τους ειδωλολάτρες και κίνησαν διωγμό ομαδικό κατά των χριστιανών κι έφεραν μεγάλη, έτσι, δυσκολία στην πόλη του Μεγάλου Αλεξάνδρου και τότε ο Μαξιμίνος, που είχε εδρα, όπως είπαμε, την Αντιόχεια, έστειλε τον σύμβουλο του Μηνά, τον καλλικέλαδο.

Καλλικέλαδος σημαίνει ήταν ρήτορας. Ήταν απ’ την Αθήνα, είχε σπουδάσει εδώ, είχε μάθει Σοφία και φιλοσοφία και γράμματα πολλά, Κι ήταν ρήτορας φημισμένος. Όταν μιλούσε, καθηλωνόντουσαν όλοι τον έστειλε, λοιπόν, στην Αλεξάνδρεια, να φέρει την ησυχία και την τάξη και να συμφιλιώσει. Κατέβηκε εκείνος, ήταν χριστιανός μυστικός, όμως. Αυτό δεν το ξερε ο αυτοκράτωρ και παρακαλούσε τον Θεό να του δώσει ευκαιρία να ομολογήσει την πίστη του. Κι άμα δεν προκληθούμε, δεν ομολογούμε. Κι άμα δεν μας ζητήσει ο άλλος κάτι, δεν το κάνομε. Αλλά, να πούμε το καλό στους ανθρώπους, με τρόπο, στους καλοπροαίρετους, το λέμε. Χωρίς να πιέζομε επανέρχομαι γιατί, έτσι πρέπει. Λοιπόν.

Πάει ο Μηνάς στην Αλεξάνδρεια, τους μάζεψε όλους στην πλατεία και κάθισε και τους μίλησε τους ηρέμησε, τους καθησύχασε και μετά, καθώς ήταν πιστός, είπε πόσο ωραία και γλυκύτατη είν η θρησκεία του Χριστού, που οι ειδωλολάτραι τον εδίωκαν, γιατί δεν τον ήξεραν και τι κατόρθωσε να κάνει; να τους συμφιλιώσει και να γίνουν πάρα πολλοί ειδωλολάτραι χριστιανοί, αφενός. Αφετέρου να ενισχυθούν πάρα πολύ οι χριστιανοί, που από τους διωγμούς είχαν λιποψυχήσει. Όταν εδιώκετο η Εκκλησία, δεν γινόντουσαν όλοι μάρτυρες οι περισσότεροι τι κάνανε; Αρνιόντουσαν τον Χριστό γιατί φοβόντουσαν τους εξεβίαζαν οι άλλοι τους απειλούσαν τους κτυπούσαν και δεν είν εύκολο πράγμα μην το ξεχνάμε αυτό και ωφέλησε και πολλούς ειδωλολάτρας μάλιστα, είχε κι ένα καλό ακόμη. Θαυματουργούσε ο Άγιος μόνο να λεγε στον Χριστό κάνε αυτό, και το κανε ο Χριστός γι αυτό και βοήθησε πάρα πολλούς και ειδωλολάτρες και χριστιανούς, που σαν ασθενείς και γίνανε υγιείς.

Τα ‘μαθε, λοιπόν, αυτά ο Μαξιμίνος απ’ την Αντιόχεια και τι κάνει; Στέλνει άλλο σύμβουλο του, τον στρατηγό Ερμογένη, γένος του Ερμή. Αθηναίος κι αυτός, παρακαλώ εδώ, γόνος των Αθηνών . Παιδί του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου πνευματικό και του μεγάλου αποστόλου Παύλου και του Αγίου Ιεροθέου και του Αγίου ναρκίσσου, ήταν κι αυτός μητροπολίτης Αθηνών και άλλων πολλών. Πάει, λοιπόν, εκείνος, ήταν ειδωλολάτρης του λέει ο Μαξιμίνος: «Τον Μηνά δεν θα μου τον χαλάσεις. Θα τον πάρεις με τρόπο και να τον παρακαλέσεις να πάψει να ναι χριστιανός και να πάψει να κάνει αυτά γιατί είναι σπουδαίος άνθρωπος και μεγάλος ρήτορας εγώ, όταν τον ακούω, μαγεύομαι δεν θα τον χαλάσεις. Άλλ όμως, αν επιμένει στη χριστιανοσύνη, να τον βασανίσεις.» Πήγε, λοιπόν, εκεί ο Ερμογένης και είπε στον Άγιο Μηνά, τον καλλικέλαδο, ν αλλάξει. «Όχι», του λέει. «Δεν αλλάζω.» Του μίλησε, αλλά ο Ερμογένης είχε εντολή και δεν ήθελε να παραβεί την εντολή του κυρίου του. Ήταν και ειδωλολάτρης. Ήταν άνθρωπος συνεπής έτσι.

Άνθρωπος με ήθος. Κι έκανε υπακοή στον Κύριο του, γιατί έτσι νόμιζε. Υπάρχουν πολλοί καλοπροαίρετοι άνθρωποι, που κάνουν κάτι, έτσι το κακό, νομίζοντας ότι είναι καλό, όπως ο απόστολος Παύλος έτσι. Λοιπόν και υπέβαλε σε βασανιστήρια τον Άγιο Μηνά του έκανε εκπελματισμό, δηλαδή, του έβγαλε τα πέλματα. Ας μη σας λέω αλλά, τον τύφλωσε και του κοψε και τη γλώσσα να μη μιλάει μέσα του στενοχωριόταν, που έκανε αυτά, ο Ερμογένης. Αλλά τι να κάνει; Έκανε υπακοή, όπως σας είπα τι γίνεται; σε μια στιγμή, λοιπόν, που τανε και τυφλός και με κομμένη τη γλώσσα και τα πέλματα βγαλμένα, γίνεται ξαφνικά καλά, με την παρουσία δύο αγγέλων είδε, μίλησε, περπάτησε έγινε υγιής περισσότερο κι απ’ ότι ήταν πριν.

Βλέποντας αυτά ο Ερμογένης, τα πετάει όλα κάτω και λέει: «Κι εγώ είμαι χριστιανός έχει δίκαιο ο Μηνάς και με συγχωρείς Μηνά, κι εσύ, Χριστέ μου, που σας ταλαιπώρησα είμαι κι εγώ χριστιανός γίνετε όλοι χριστιανοί.» για σκεφθείτε, τι έγινε εκεί πέρα τότε, ε; και εβαπτίσθη και καθώς είχαν κατεβεί κι από τις άλλες πόλεις επίσκοποι να στηρίξουν τους χριστιανούς στη διαμάχη αυτή που χαν με τους ειδωλολάτρες, που ‘παμε και αρχικά, τον είδαν κι έλαμπε τον Ερμογένη και τι κάνουν; τον χειροτονούν επίσκοπο Αλεξανδρείας, παρακαλώ. Τον αξιωματικό, που χε έλθει και τιμώρησε, αρχικά, τον Μηνά έγινε επίσκοπος Αλεξανδρείας ο Ερμογένης ο Αθηναίος. Τα ‘μαθε, λοιπόν, αυτά ο Μαξιμίνος και τι κάνει; Κινάει κι έρχεται ο ίδιος στην Αλεξάνδρεια. «Ε, αυτοί θα μου χαλάσουν, θα μου κάνουν όλους τους ανθρώπους χριστιανούς.

Τι θα γίνει δώ πέρα;» Αυτός είν ο Χριστός κι αυτή είν η αλήθεια Του και τι γίνεται; Έρχεται και υποβάλλει σε διωγμούς και ταλαιπωρίες και τον Μηνά και τον Ερμογένη και πάνω κει σ’ αυτά, εκείνοι έγιναν πάλι καλά με τα δεινά που τους επέβαλε τους έκοψε χέρια, πόδια, μη σας αναφέρω και τότε ο Εύγραφος, που ταν γραμματέας του Μηνά, ειδωλολάτρης, φώναξε: «Μέγας ο Θεός των χριστιανών.» και άρχισε να μαλώνει, ποιόν λέτε; τον Μαξιμίνο τον αυτοκράτορα. «Τι είναι αυτά που κάνεις, βρε;», του λέει. «Δεν βλέπεις; δεν βλέπεις μπροστά σου; Εγώ βλέπω.» τι να κάνει ο άλλος; Διατάζει και αποκεφάλισαν, σκότωσε ο ίδιος τον Εύγραφο, ο ίδιος ο αυτοκράτορας, με το ξίφος του, και διατάζει να κόψουν τα κεφάλια και του Μηνά και του Ερμογένους, για να μη γίνει όλη η Αλεξάνδρεια κι όλη η περιοχή χριστιανική και βάζει τα λείψανα τους σ’ ένα κιβώτιο σιδερένιο και τα πετάει στη θάλασσα, να κάτσει στον πάτο, να τελειώνουνε. Αλλά εκείνο βγήκε στην επιφάνεια και με τη συνοδεία αγγέλων και Θείου φωτός, έφτασε στο Βυζάντιο.

Στη μετέπειτα Κωνσταντινούπολη, 3ος αιώνας, 307 για την ακρίβεια, προς 4ο. Τα έθαψαν εκεί, πήγε και ξύπνησε τον επίσκοπο άγγελος Κυρίου και λέει: «Έρχονται Άγιοι απ’ την Αλεξάνδρεια να τους θάψετε.» Κι ύστερα, αργότερα, στα χρόνια του Βασιλείου του μακεδόνος, 867-886, παρουσιάστηκαν οι Άγιοι στον επίσκοπο και σε χριστιανούς και λέει: «Να μας ξεθάψετε.» Ήταν 17 Φεβρουαρίου, και ξεθαψαν τους Αγίους Μηνά, Ερμογένη και Εύγραφο, κι έκαμαν θαύματα και κάνουν μέχρι σημέρα .

Από το συναξάρι του Παππούλη Ανανία