20 Δεκέμβρη Άγιος Ιγνάτιος

Άγιος Ιγνάτιος

Και τώρα προχωρούμε στο Συναξάρι το εφταήμερο γιορτάζει αύριο, 20 του μηνός Δεκεμβρίου, ο Άγιος ιερομάρτυς Ιγνάτιος, επίσκοπος Αντιοχείας της μεγάλης. Η παράδοση λέγει, πως ήταν το παιδάκι εκείνο που πήρε ο Χριστός μας στην αγκάλη Του και είπε πως πρέπει, αν θέλουμε να μπούμε στη Βασιλεία, να ταπεινωθούμε, όπως το παιδάκι και να έχομε ακακία και εμπιστοσύνη στον Κύριο είναι από τους αποστολικούς λεγόμενους πατέρες, έγινε δεύτερος επίσκοπος Αντιοχείας μετά τον Ευώδιο, της Αντιόχεια της Συρίας, της μεγάλης, και ήτο μαθητής του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου και φίλος του Αγίου Πολυκάρπου Σμύρνης, επίσης μαθητού κι εκείνου του Αγίου Ιωάννου του ευαγγελιστού και Θεολόγου ο βίος του ήταν ευαγγελικός. Ήταν Άγιος και το έργο του ιεραποστολικό και μεγάλο και καρποφόρο. Πρόσφερε πολλά και σπουδαία στην Αντιόχεια και στα πέριξ και καθώς πέρασε από κει μια φορά ο αυτοκράτορας της Ρώμης Τραϊανός, 98-117 μ.Χ., πηγαίνοντας να πολεμήσει τους Πάρθους, έμαθε για την έξοχη δράση και τα υπόλοιπα ωραία του Αγίου Ιγνατίου και αντί να τον επαινέσει τον κάλεσε μπροστά του να απολογηθεί, γιατί έκαμε τόσο μέγα έργο και γιατί έδιωχνε τα είδωλα από τις ψυχές κι από την πλάση.

 Κι ο Άγιος του αποκρίθηκε: «μακάρι και σένα, βασιλιά μου, να φώτιζε ο Χριστός να ρχόσουνα κοντά Του και θα καταλάβαινες, γιατί, κάνω αυτά και γιατί φέρομαι έτσι και για το πως αισθάνομαι.» Εκείνος τον απείλησε, και το να και τ άλλο, αλλά ο Άγιος Ιγνάτιος, Ιγνάτιος σημαίνει φλογερός, Σεραφείμ στα εβραϊκά, αφού ignis, ignis είναι το πυρ στα λατινικά, του λέει: «Κάμε ο,τι θέλεις και μακάρι γρήγορα εγώ θέλω να φτάσω στον Χριστό μου μια ώρα αρχύτερα και θα σου είμαι ευγνώμων.» Κι εκείνος διέταξε και τον υπέβαλαν στα πιο φρικτά και μεγάλα βασανιστήρια ο,τι υπήρχε, ο,τι επινοούσαν, του το έκαμαν. Κι ο Άγιος στάθηκε παλληκάρι. Παρόλους τους πόνους και τα βάσανα. Στάθηκε άφοβος και αντρειωμένος. Κι έφερε σε δύσκολη θέση τον αυτοκράτορα και τους δικούς του και τότε ο αυτοκράτωρ αποφάσισε να τον στείλει δεμένο στη Ρώμη, στην πρωτεύουσα του απέραντου κράτους, να τον ρίξουν στο Κολοσσαίο, να τον φάνε τα θηρία και όντως, του δωσαν δέκα στρατιώτες, που σαν σκληροί και κακοί, τον έδεσαν και τον πήγαιναν.

 Πέρασε από διάφορες Εκκλησίες, τις οποίες και στήριξε, πέρασε κι απ’ τη Σμύρνη, είδε τον φίλο του τον Άγιο Πολύκαρπο, έστειλε και επιστολές σε διάφορες Εκκλησίες, και παρεκάλεσε και τους χριστιανούς της Ρώμης, να μη φροντίσουν να απαλλαγεί από το Μαρτύριο. Θα τους ώφειλε ευγνωμοσύνη, εάν δεν το καναν γιατί θέλει να πάει στον Χριστό, μια ώρα αρχύτερα. Κι είναι σιτάρι έτοιμο να αλεσθεί από τις μύλες και τα δόντια των θηρίων, για να γίνει ευχάριστο ψωμί στον Χριστό, στη Βασιλεία Του.

Κι έφτασαν, λοιπόν, εκεί, κι ο Άγιος πανηγύριζε. Αγαλλομένω ποδί, πορευότανε στην αιωνία πόλη και τον έριξαν στα θηρία. Κι εκείνος τα κολάκευσε να τον φάνε και τον έφαγαν έμειναν μόνο τα μεγάλα του οστά και πήγε στη Θεία Βασιλεία. Τα έφεραν τα Ιερά του λείψανα στην Αντιόχεια και απέβησαν πηγή ιαμάτων για τους χριστιανούς και όχι μόνο. Αυτός είν ο μεγάλος αποστολικός πατήρ Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος. Κι όσοι έχουν τ όνομά του, κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί, άνδρες και γυναίκες, ας έχουν και την ευχή του και την προστασία του, καθώς και όλοι εμείς και όλη η Εκκλησία μας.

Από το συναξάρι του Παππούλη Ανανία