Καλημέρα σας, σεβαστοί και αγαπητοί μου
ακροαταί. Η Σύναξη της Παναγίας Θεοτόκου σημέρα μεγάλη η χάρη της γιορτάζομε
εκείνη που έτεκε Θεόν ενανθρωπήσαντα και έχομε χαρά μεγάλη για τη Θεία γέννηση
του Χριστού μας και τη σύναξη της αμώμου λεχούς, της Παναγίας μητέρας Του και
μητέρας μας οι ψυχές μας, αυτές τις ήμερες, εγέμισαν με χαρά και ευφροσύνη και
πανηγυρίζουμε μυστικά. Δοξολογούμε τον Λυτρωτή και ανυμνούμε τη μητέρα Αυτού.
Τη μητέρα του Σωτήρος και τους ευχαριστούμε ολόψυχα και ολόθερμα. Κι όποιος έχει
πατέρα τον Χριστό και μάνα την Παναγία, τον νέο Aδάμ και τη νέα Εύα, δεν είναι
ποτέ μόνος ούτε ξεκρέμαστος.
Κι έχει χαρά μεγάλη τη χαρά του Χριστού. Τη χαρά
της Παναγίας τη χαρά της Εκκλησίας. Όποιο γολγοθά κι αν ανεβαίνει ο,τι βάσανα
κι αν έχει. Όπου κι αν βρίσκεται κι όπως κι αν είναι ευχαριστούμε τον
φιλάνθρωπο και Λυτρωτή μας ευχαριστούμε την Αγία μας Τριάδα ευχαριστούμε την
Κυρά μας τη Παναγιά ευχαριστούμε τους αγγέλους και τους Αγίους είμαστε μαζί
τους και είναι μαζί μας γι αυτό, ας μη φοβούμεθα, ο,τι κι αν γίνεται. Ας μένομε
στη μία, αγία, καθολική και αποστολική Εκκλησία και τ άλλα εκείνοι θα τα
κανονίσουν. Ας κουνάμε τα χεράκια μας κι εκείνοι είναι δίπλα μας και πάντα μαζί
μας. Χρόνια πολλά σ’ όσους γιορτάζουν αυτές τις μέρες. Kι όλοι γιορτάζουμε. Ρωτάνε
πολλοί, αν έχεις κανένα που εορτάζει. Κι αν δεν έχομε, τι πειράζει; Έχομε τον
Χριστό μας έχομε την Παναγία μας. Αυτούς γιορτάζομε να τους χαιρόμαστε και στη
συνέχεια κι εκείνοι να μας χαίρονται και να μας ευλογούν.
Άγιος Στέφανος
Θα συνεχίσομε και μέσα στις άγιες ήμερες το
Συναξάριο το Χειμερινό και την προηγούμενη φορά μιλήσαμε και για τη σύναξη της
Παναγίας και τώρα θα προχωρήσομε στην επόμενη μέρα, 27 Δεκεμβρίου, αύριο , και
τότε γιορτάζει ο πρωτομάρτυς και αρχιδιάκονος Στέφανος. Η μεγάλη αυτή ψυχή και
πνοή της Αγίας μας Εκκλησίας είχε ζήλο μεγάλο έγινε διάκονος και υπηρετούσε και
στις τράπεζες και κυρίως τον λόγο του Θεού και μιλούσε με δύναμη και χάρη
περισσή και μια φορά, βρέθηκε σε μια σύναξη, που μιλούσαν Εβραίοι και
Ελληνιστές και άλλοι έλεγαν ότι ο Χριστός είναι προφήτης, άλλοι έλεγαν πως
είναι πλάνος και μερικοί άλλοι έλεγαν πως είναι ο υιός του Θεού, που
ενανθρώπησε. Κι έλαβε το λόγο στη συνέχεια ο πρωτομάρτυς Στέφανος και τους
μίλησε με τόση Σοφία και με τόση δεινότητα, που τους απέδειξε πως ο Κύριος ημών
Ιησούς Χριστός είναι ο Μεσσίας. Που θαυματούργησε, που εθεράπευσε, που
εσταυρώθη και ανέστη. Κι έμειναν έκπληκτοι οι περισσότεροι και πίστεψαν
αρκετοί. Αλλά οι υπόλοιποι Ιουδαίοι στενοχωρήθηκαν και μάνιασαν με τη δύναμη
και το πνεύμα που μιλούσε ο πρωτομάρτυς Στέφανος και τον πήγαν στο συνέδριο των
αρχιερέων και Ιουδαίων και βρήκαν και κάποιους ψευδομάρτυρες κι εκεί στο
δικαστήριο που έγινε, τους έβαλαν και είπαν πως ο Στέφανος κατηγορεί τον Άγιο
τόπο, το ναό, δηλαδή, και τον Άγιο νόμο του Μωϋσή και πήρε το λόγο ο
πρωτομάρτυς Στέφανος και τους απέδειξε πως κι ο Μωϋσής και ο Άγιος νόμος
υπηρετούσαν τον Μεσσία και τώρα ο Μεσσίας ήλθε. Κι εμείς καλούμεθα να
διαλέξομε. Ή να τον δεχθούμε ή όχι. Κι εκείνοι οι καημένοι. Αφού έμειναν άφωνοι
και άναυδοι από τη δημηγορία του πρωτομάρτυρος Στεφάνου, τον έβγαλαν λίγο έξω
από την πόλη και τον ελιθοβόλησαν. Το πρόσωπο του είχε γίνει ως πρόσωπον
αγγέλου και καθώς τον λιθοβολούσαν, εκοιμήθη, λέγοντας, λίγο πριν: «Κύριε, μη
λογαριάσεις σ’ αυτούς την αμαρτία τους αυτή.» και εκοιμήθη. Ήταν εκεί κι ο
μεγάλος νομοδιδάσκαλος Γαμαλιήλ και ο υιός του και επίστευσαν στον Χριστό,
βλέποντας τον φωτεινό πρωτομάρτυρα Στέφανο. Κι επείσθησαν απολύτως και τους
εβάπτισαν οι Απόστολοι και συνάμα εκλονίσθη κι ο απόστολος Παύλος, που ήταν
εκεί κατά τον λιθοβολισμό, συνευδοκών και συμφωνών μ’ αυτό που έκαναν οι
Ιουδαίοι. Κέρδισε, λοιπόν, ο Στέφανος και τον Γαμαλιήλ και τον Παύλο. Τον
έθαψαν εκεί κοντά, κι αργότερα, στον 5ον αιώνα, έγινε ανακομιδή του λειψάνου
του, έχομε πει γι αυτό, και μεταφορά του στην Κωνσταντινούπολη.
Άγιος Θεόδωρος ο γραπτός
την ίδια μέρα γιορτάζει κι ο Άγιος Θεόδωρος
ο γραπτός ο αδελφός του Αγίου Θεοφάνους του γραπτού δεν είναι ο Χρονογράφος ο
Θεοφάνης. Αυτοί ήσαν από τα Ιεροσόλυμα και έζησαν στην Β εικονομαχία. Πήγαν
στην Κωνσταντινούπολη, υπερασπίστηκαν τις εικόνες, κι ο αυτοκράτωρ Θεόφιλος, ο
μεγάλος εικονομάχος, 829-842, αφού εκείνοι τον ήλεγξαν με θάρρος και παρρησία
και χάρη Θεού, τους έβαλε στη φυλακή, αφού τους κακοποίησε τα μέγιστα, ύστερα
τους έβγαλε και τους εξόρισε και τους δυό, και ο Άγιος Θεόδωρος , που
γιορτάζομε στις 27, δηλαδή, Δεκεμβρίου, εκοιμήθη από τις κακουχίες ενώ ο Άγιος
Θεοφάνης επέζησε και ύστερα που ήλθε η ελευθερία του Χριστού, έληξε η
εικονομαχία, έγινε μητροπολίτης Νικαίας έχομε μιλήσει και γι αυτόν στις 11
Οκτωβρίου. Κι ένας όσιος, κατά την κηδεία του Αγίου Θεοδώρου του γραπτού,
λέγεται γραπτός, διότι ο αυτοκράτωρ έγραψε και σ’ αυτόν και στον Θεοφάνη, στο
πρόσωπο τους, υβριστικά πράγματα. Κι ένας όσιος, που ταν στην κηδεία, άκουσε
τον Άγιο Θεόδωρο που έφευγε, να ψάλλει μαζί με τους αγγέλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου