Χριστός Ανέστη, φίλοι αναγνώσται. Εκτη Κυριακή σήμερα από το Πάσχα, η λεγομένη του Τυφλού. Η περικοπή (Ιωάν. Θ' 1-3 ) που διαβάζεται στην Εκκλησία μας είναι από τις πιο συγκινητικές και τις πιο διδακτικές.
Ο Χριστός μας εθεράπευσε έναν τυφλό, εκ γενετής τυφλό, που δεν είχε ούτε βολβούς, ούτε μάτια, μονάχα τις κόγχες.
Φεύγοντας απ' την Ιερουσαλήμ ο Χριστός, καταδιωκόμενος από τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους, συνάντησε μπροστά Του παραπαίοντα τον Τυφλό. Τον συμπόνεσε και τον εσπλαχνίσθη. Κι έκαμε το θαύμα, όπως λένε τα ιερά βιβλία, για να μαλακώσει και την οργή των Ιουδαίων. Τους πονούσε κι αυτούς.
Ο Ιησούς μάς αγαπά και μας φροντίζει όλους. Του έβαλε, λοιπόν, λάσπη στα μάτια, την οποία έφτιαξε με χώμα και με το θεϊκό Του πτύσμα, και τον έστειλε στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Κι εκείνος έδειξε πίστη κι έκανε υπακοή και γύρισε βλέποντας.Και από κει αρχίζει το μαρτύριό του από γείτονες, από γνωστούς, από Γραμματείς και Φαρισαίους.
Χωρίστηκαν στα δύο οι άνθρωποι. Αλλοι τον υποστήριζαν και υποστήριζαν και τον Χριστό, και άλλοι δεν τον υποστήριζαν και πολεμούσαν και τον Χριστό μας - και περισσότερο οι Φαρισαίοι. Εκείνος, όμως, έχοντας καλή διάθεση και το θαύμα επάνω του, το θαύμα της θεραπείας, έγινε ο πρώτος ομολογητής της Εκκλησίας, όπως ο Αϊ-Γιάννης ο Πρόδρομος έγινε ο πρώτος μάρτυρας της Εκκλησίας.
Και υποστήριζε μπροστά στους μαινομένους Γραμματείς και Φαρισαίους τον Ευεργέτη του χωρίς να τον ξέρει. Και επέμεινε μέχρι το τέλος και ενίκησε. Εκείνοι τον πέταξαν, εκείνος όμως ομολόγησε. Κι όταν έμαθε ο Ιησούς ότι τον πέταξαν έξω οι Γραμματείς, οι Φαρισαίοι και Αρχιερείς, τότε πήγε και τον βρήκε ξανά και τον ρώτησε αν αυτός πιστεύει στον Υιό του Θεού.
Αυτό σημαίνει ότι οι άλλοι, οι περισσότεροι, δεν πίστευαν. «Εσύ, εν αντιθέσει, πιστεύεις στον Υιό του Θεού;». Κι εκείνος Τον ερώτησε: «Ποιος είναι για να τον πιστέψω;». Και ο Ιησούς του είπε: «Μπροστά σου είμαι». Και Τον προσκύνησε λατρευτικά. Στη δεύτερη αυτή φάση του άνοιξε, λένε οι
Πατέρες, και τα μάτια της ψυχής. Κι έτσι είχε και τα μάτια του σώματος ανοιχτά και τα μάτια της ψυχής άγρυπνα. Μακάρι κι εμείς, φίλοι αναγνώσται, να είμαστε κοντά στον Χριστό μας και να ανοίγει της ψυχής μας τα μάτια. Κι αν είμεθα τυφλοί κατά τα μάτια τα αισθητά, να μας θεραπεύσει.
Και στέλνουμε τη συμπάθεια και την αγάπη στους τυφλούς της πατρίδος μας και όλου του κόσμου. Ο Χριστός να μας θεραπεύει και να μας ανοίγει της ψυχής τα μάτια κυρίως, και του σώματος, αν δεήσει και να 'ναι πάντα κοντά μας κι εμείς κοντά Του. Δεν θα χάσουμε τότε.
Χριστός Ανέστη!
(Του αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη,
Το κήρυγμα της Κυριακής)
απο το φιλτατο μπλογκ http://misha.pblogs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου