Δεν πρέπει επιτέλους αυτοί οι παλιότατοι πόνοι
να γίνουν πιο γόνιμοι για μας;
Δεν είναι πια καιρός να ελευθερωθούμε
από κείνο που αγαπάμε
ενώ ακόμη το αγαπάμε
και αναρριγώντας να το ξεπεράσουμε;
Έτσι καθώς και το βέλος
τη χορδή του τόξου ξεπερνά,
ώστε στο τίναγμά του συγκεντρωμένο,
να γίνει κάτι πιο πολύ απ' τον εαυτό του;
Γιατί στάση δεν υπάρχει πουθενά.
Δημήτρης Θ. Γκότσης, εκδ. Αρμός, 2000
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου