Δεν πρέπει επιτέλους...

Δεν πρέπει επιτέλους αυτοί οι παλιότατοι πόνοι

να γίνουν πιο γόνιμοι για μας;

Δεν είναι πια καιρός να ελευθερωθούμε

από κείνο που αγαπάμε

ενώ ακόμη το αγαπάμε

και αναρριγώντας να το ξεπεράσουμε;

Έτσι καθώς και το βέλος

τη χορδή του τόξου ξεπερνά,

ώστε στο τίναγμά του συγκεντρωμένο,

να γίνει κάτι πιο πολύ απ' τον εαυτό του;

Γιατί στάση δεν υπάρχει πουθενά.

Ράινερ Μαρία Ρίλκε, Οι ελεγείες του Ντουίνο, μτφ. 


Δημήτρης Θ. Γκότσης, εκδ. Αρμός, 2000