Άγιος Γρηγόριος ο Νεοκαισαρείας, 17 του μηνός Νοεμβρίου

-->

Άγιος Γρηγόριος ο Νεοκαισαρείας

Πάμε στις 17 του μηνός Νοεμβρίου, γιορτάζει ο Άγιος Γρηγόριος, επίσκοπος Νεοκαισαρείας του Πόντου. Αυτός ήταν ένα παιδί θαύμα έζησε και έλαμψε τον 3ο αιώνα μ.Χ οι γονείς του ειδωλολάτρες, εκείνος, όμως, από μικρός, ακολούθησε την εκκλησία. Κι έμαθε πάρα, πάρα πολλά γράμματα και στην πατρίδα του, που είχε σχολές περίφημες, αλλά και στην Καισαρεία της Παλαιστίνης, που ταν ο μεγάλος και σπουδαίος Ωριγένης. Σπούδασε Θεολογία, Φιλοσοφία, Νομικά, κι όλες τις επιστήμες επειδή, όμως, αυτό το παιδάκι είχε μεγάλη αγάπη στον Χριστό και Θείο έρωτα, ο Χριστός του έδωσε την χάρη να θαυματουργεί γι αυτό, Άγιος Γρηγόριος Νεοκαισαρείας και θαύμα συμπίπτουν. Συμπίπτουν και αργότερα, αφού τελείωσε τις σπουδές και γύρισε στην πατρίδα του, στη ΝεοΚαισάρεια του Πόντου, έγινε επίσκοπος Νεοκαισαρείας και τότε ανεδείχθησαν όλα τα προσόντα του εποίμανε με τον καλύτερο τρόπο το ποίμνιο, που του εχάρισε ο Χριστός. Τους χριστιανούς. Λέει η παράδοσις, ότι, όταν πήγε, ήσαν ελάχιστοι χριστιανοί και αμέτρητοι οι ειδωλολάτραι και όταν εκοιμήθη, στα χρόνια του Αυρηλιανού, 270-275, άφησε μόνο 17 ειδωλολάτρες και τους άλλους τους έκανε χριστιανούς ο Άγιος Γρηγόριος Νεοκαισαρείας, ο θαυματουργός.

Έκανε πολλά και μεγάλα θαύματα μια μέρα, που πήγαινε στον δρόμο, ήσαν δυο Ιουδαίοι κι ήθελαν να τον χλευάσουν. Κι ο ένας έκανε τάχα πως πέθανε κι ο άλλος προσπαθούσε να τον συνεφέρει για να τον κοροϊδέψουν και τι κάνει; Βγάζει το ράσο του και το ρίχνει επάνω στον τάχα πεθαμένο και τι έκανε; Τον πήρε ο Χριστός και λέει: Παιδιά, άλλη φορά να μην κάνετε τέτοια πράγματα. Άλλοι δύο μάλωναν, είχαν μία λίμνη. Τη λίμνη, που τους είχε κληροδοτήσει ο πατέρας τους και δεν μπορούσαν να την μοιράσουν, διότι, που να μοιράσεις πάνω στα νερά και του λένε: Παππού, τι θα γίνει; Κάτσετε, παιδιά, λέει. Τη σταυρώνει, Άντε να ξεραθείς, λίμνη, να φύγουν τα νερά, να χωρίσουν τα παιδιά το κτήμα, να μη μαλώνουν. Τους το κανε κι αυτό. Άλλος είχε κει πέρα το χωράφι του κοντά στο ποτάμι και ξεχείλιζε το ποτάμι. Πάει ο Άγιος και καρφώνει το μπαστούνι. Δεν θα ξαναξεχειλίσεις και μέχρι σημέρα το ποτάμι αυτό, Λύκος λέγεται, δεν ξεχειλίζει. Φτάνει μέχρις ενός σημείου και έχουν περάσει από τότε 17 αιώνες ο Άγιος Γρηγόριος, Νεοκαισαρείας, ο θαυματουργός. 

Συγγενής και του Μεγάλου Βασιλείου. Λίγο αργότερα γεννήθηκε ο Βασίλειος αλλά οι πρόγονοι του Βασιλείου ήταν συγγενείς με τον Άγιο Γρηγόριο Νεοκαισαρείας, τον θαυματουργό είδατε πόσους Αγίους μαθαίνουμε; Μερικοί μπορεί να τους ξέρουνε, αλλά άλλοι δεν τους ξέρουνε και που να βρούμε άκρη; Όμως, είναι τόσοι οι Άγιοι. Τόσο μέγα πλήθος, λοιπόν. Κι εκοιμήθη ο Άγιος Γρηγόριος και δοξολογούσε την ώρα που έφευγε κι έλεγε: Χριστέ μου, σ’ ευχαριστώ, για όλα τα θαυμάσια σου είναι ωραίο να ευχαριστούμε τον Κύριο για όλα. Αν ευχαριστούμε, και κακό να έχομε και δυσκολία να έχομε, τι κάνει; Φεύγει γιατί ο σατανάς και το κακό δεν αντέχουν στην ευχαριστία και στη δοξολογία να το ξέρετε αυτό είναι πολύ σπουδαίο και μας βοηθάει τα μέγιστα.

από το συναξάρι του Παππούλη Ανανία