«ΣΤΙΣ ΚΑΡΥΕΣ ΕΣΦΑΞΑΝ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΚΑΙ ΚΛΑΙΕΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ»

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ  ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΡΑΦΑΗΛ,ΝΙΚΑΛΑΟ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ ΤΗΣ ΛΕΣΒΟΥ.

Την Λαμπροδευτέρα οι αδερφές Δουργκούνα  με την μητέρα τους άκουσαν ένα βογγητό σαν μούγκρισμα  έξω από την πόρτα τους σαν να σκότωναν άνθρωπο.

Ξύπνησαν τρομαγμένες και άνοιξαν το παράθυρο για να δουν τι συμβαίνει. Δεν είδαν όμως τίποτα. Σιγή και γαλήνη απόλυτη επικρατούσε στον δρόμο. Κοίταξαν το ρολόι και ήταν 12 παρά τέταρτο η ώρα. Μη μπορώντας να εξηγήσουν αυτό που τους  συνέβη πλάγιασαν και κοιμήθηκαν. Τότε η Μυρσίνη είδε ένα φοβερό όνειρο. Σαν να γινόταν φασαρία στο χωριό και έτρεχε ο κόσμος. Η Μυρσίνη ρώτησε τι συμβαίνει και της είπαν «στις Καριές έσφαξαν τον Γιώργο και κλαίει η Παναγία».

Άρχισε τότε κ εκείνη με τον κόσμο να τρέχει και έφτασε στις Καρυές. Στο προαύλιο είδε την Παναγία μαυροντυμένη με το πρόσωπο γεμάτο δάκρυα. Στο πλάι της καθόταν ένα κοριτσάκι 12 χρόνων περίπου, και σιγόκλαιγε κ εκείνο. Η Μυρσίνη έπεσε γονατιστή μπροστά της και ερώτησε « Παναγία μου γιατί κλαις?»

Η Παναγία αποκρίθηκε « Πάντα κάθε μέρα κλαίω για την θυσία του καλογήρου. Γεώργιο τον έλεγαν πρώτα και όταν χειροτονήθηκε, έλαβε το όνομα Ραφαήλ. Στις 12 παρά τέταρτο την νύχτα της Λαμπροδευτέρας τον έσφαξαν οι Τούρκοι κ την Λαμπροτρίτη τον έθαψαν οι Χριστιανοί. Τούτο το κοριτσάκι που βλέπεις το έκαψαν ζωντανό οι Τούρκοι . Τα οστά που βρέθηκαν στο πιθάρι είναι δικά του.» Ξαφνικά ακούστηκε μια μελωδία και έσταζε αίμα από τον ουρανό . Γύρισε η Μυρσίνη και είδε δώδεκα  παλικάρια χρυσοντυμένα , που σήκωναν ένα φέρετρο. Το κατέβασαν σιγά σιγά στο προαύλιο της εκκλησίας, και μέσα τότε η Μυρσίνη είδε τα ιερά λείψανα του αγίου Ραφαήλ. Τότε ένας από τους νέους είπε «Βλέπεις τι δόξα του κάνουμε? Αιώνες τον δοξάζουμε. Τέτοια δόξα θα του κάνετε και εσείς . θα τον γυρίσετε με καμπάνες κα λάβαρα. Πολλούς αρρώστους και δαιμονισμένους θα γιατρεύει.

«Θαυμαστός ο Θεός εν τις Αγίοις αυτου.»

Πηγή από το βιβλίο του Φώτη Κόντογλου «ΣΗΜΕΙΟΝ ΜΕΓΑ»  ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΗΣ ΘΕΡΜΗΣ ΡΑΦΑΗΛ- ΝΙΚΟΛΑΟΥ- ΕΙΡΗΝΗΣ.