Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

Η φοβερή ώρα του θανάτου



Το αληθινό γεγονός πού καταγράφουμε έγινε γύρω στο 1940, πριν από την έναρξη του πολέμου.

Ένας ιερεύς ο παπά-Θεόδωρος κλήθηκε για να κοινωνήσει δύο χριστιανούς ετοιμοθάνατους. Έναν πλούσιο, σκληρό και φιλάργυρο και μια ενάρετη χήρα, πού μεγάλωσε μόνη της, με τιμιότητα και σωφροσύνη, σκληρό αγώνα και φτώχεια πολλή, εκείνα τα χρόνια, οκτώ παιδιά!!!

Ο παπά-Θεόδωρος πήρε μαζί τον διάκονο του, τον πατέρα Λαυρέντιο. Μπροστά ο νεωκόρος, στο πλάι ο διάκονος και ο ιερεύς με το άγιο Ποτήριο, ασκεπής και με τον Αέρα στους ώμους, (όπως εσυνηθίζετο τότε), πήγαν πρώτα στο σπίτι του πλούσιου, αλλά αυτός ούτε καν ήθελε να ακούσει για Θεία Κοινωνία! Μόνο φώναζε:
-Δεν είμαι εγώ για θάνατο!

Έγινε ένας διάλογος, όσο ήταν δυνατόν, μεταξύ του ιερέως και του άρρωστου, αλλά αυτός ήταν ανένδοτος, δεν ήθελε να κοινωνήσει.

Λέγει τότε ο διάκονος, ο πατήρ Λαυρέντιος:
-Πάτερ Θεόδωρε, μου δίνετε, σας παρακαλώ το άγιο Ποτήριο, να πάω να κοινωνήσω την ετοιμοθάνατη κυρία Μαρία και εσείς να συζητήσετε με τον ασθενή μέχρι να γυρίσω! και, εάν έχει πεισθεί, να τον κοινωνήσομε μετά;
-Να πας παιδί μου, με τις ευχές μου.

Ο νεωκόρος μπροστά με το λαδοφάναρο και πίσω ο διάκονος με την Θεία Κοινωνία έφθασαν σε ένα φτωχικό σπιτάκι. Μπήκαν μέσα και είδαν γύρω από το κρεβάτι της κυρα-Μαρίας να παρευρίσκονται τα παιδιά, τα εγγόνια, οι λοιποί συγγενείς της και όλοι να κλαίνε για την υπέροχη αυτή μητέρα, γιαγιά και συγγενή.

Μόλις προχώρησε λίγο ο διάκονος, έμεινε ακίνητος! Τι είδε; Ανείπωτο θέαμα!

Περικυκλωμένη δεν ήταν μόνο από ανθρώπους ή αγιασμένη αυτή ψυχούλα, αλλά και από δεκάδες Αγγέλους και Αρχαγγέλους, πού συνωστίζονταν μέσα στο δωμάτιο ποιος θα πρώτο-χαϊδέψει και ποιος θα πρώτο-απαλύνει και θα πρώτο-σφουγγίσει τον ίδρωτα αυτής της υπερευλογημένης μάνας!

Και δεν ήταν μόνο αυτό!!! Ακριβώς πάνω από το κεφαλάκι της, στο προσκεφάλι της δηλαδή, ήταν ή Υπεραγία Θεοτόκος, η οποία με ένα θεοΰφαντο μαντήλι της σκούπιζε τον ίδρωτα του πυρετού από το μέτωπο της. Τα δε χείλη της ετοιμοθάνατης ψιθύριζαν: «Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε».


Καιω του θαύματος- όλοι οι Άγγελοι έπεσαν «μπρούμυτα» και προσκύνησαν το εισερχόμενο πανάγιο Ποτήριο πού είχε μέσα το τίμιο Σώμα και το Αίμα του υρίου! Όλες οι Αγγελικές Δυνάμεις και η Υπεραγία Θεοτόκος, κατά έναν ακατάληπτο τρόπο, ασπάσθηκε το άγιο Ποτήριο και οδήγησε τον διάκονο να κοινωνήσει την ετοιμοθάνατη.

Μετά τη Θεία Κοινωνία οι Άγγελοι πήραν, την ψυχή αυτής της ευλογημένης μάνας, την παρέδωσαν στα χέρια της Παναγίας και όλοι μαζί ανήλθαν στον Ουρανό.

Άστραψε ο τόπος, μοσχοβόλησε το δωμάτιο και ο διάκονος με φόβο και χαρά απερίγραπτη και αγαλλίαση έφυγε ...;και επέστρεψε στο σπίτι του πλουσίου ...; Μπήκε μέσα και τον κατέλαβε ρίγος! γιατί γύρω από το κρεβάτι, του φιλάργυρου αυτού ανθρώπου, βρίσκον­ταν εκατοντάδες δαίμονες, οι όποιοι με τρίαινες φοβερές κατατρυπούσαν το σώμα του σε διάφορα σημεία: στα γόνατα, στα πόδια, στα χέρια, στις παλάμες, στην κοιλιά, στο λάρυγγα, στα μάτια, στο κεφάλι ...; Με όσα μέλη αμάρτησε, πάνω σ' αυτά τρυπούσαν οι δαίμο­νες. Ούρλιαζε, φώναζε ο ταλαίπωρος πλούσιος.

Παρέδωσε το άγιο Ποτήριο τρέμοντας, στα χέρια του ιερέως, ο διάκονος, και από τον τρόμο του λιποθύμησε ...;

O ιερεύς εις μάτην προσπαθούσε να πείσει τον πλούσιο να «ετοιμαστεί» για το τέλος! Αυτός τίποτα! Πέθανε τελικά χωρίς Θεία Κοινωνία και χωρίς Εξομολόγηση.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: ΓΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΒΙΩΜΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ. ΠΡ. ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

http://agioritis.pblogs.gr

Πέμπτη 29 Απριλίου 2010

Ο εκκλησιασμός - Η προσέλευσή μας στο ναό (μέρος 3 από 9)

Ο εκκλησιασμός
Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου

Η προσέλευσή μας στο ναό

Σας παρακαλώ, λοιπόν και σας ικετεύω, ας προτιμάμε από οποιαδήποτε άλλη ασχολία και φροντίδα τον εκκλησιασμό. Ας τρέχουμε πρόθυμα, όπου κι αν βρισκόμαστε, στην εκκλησία.
Προσέξτε, όμως, κανείς να μην μπει στον ιερό αυτό χώρο, έχοντας βιοτικές φροντίδες ή περισπασμούς ή φόβους. Αλλά αφού τ' αφήσουμε όλα τούτα έξω, στις πύλες του ναού, τότε ας περάσουμε μέσα. Γιατί ερχόμαστε στα ανάκτορα των ουρανών, πατάμε σε τόπους που αστράφτουν.
Ας διώξουμε από την ψυχή μας πρώτα-πρώτα τη μνησικακία, για να μην κατακριθούμε, όταν παρουσιαστούμε μπροστά στο Θεό και προσευχηθούμε λέγοντας: «Πάτερ ημών..., άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών». Διαφορετικά, πώς θέλεις να φανεί ο Δεσπότης Χριστός γλυκός και πράος απέναντί σου, αφού εσύ γίνεσαι στο συνάνθρωπό σου σκληρός και δεν τον συγχωρείς; Πώς θα μπορέσεις να υψώσεις τα χέρια σου στον ουρανό; Πώς θα κινήσεις τη γλώσσα σου σε λόγια προσευχής; Πώς θα ζητήσεις συγγνώμη; Ακόμα κι αν θέλει ο Θεός να συγχωρήσει τις αμαρτίες σου, δεν Τον αφήνεις εσύ, επειδή δεν συγχωρείς τον πλησίον σου.


"Ο Εκκλησιασμός" Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Συνεχίζεται...



Μέρος 1 από 9 Λιμάνια πνευματικά οι ναοί 
Μέρος 2 από 9 Γιατί δεν εκκλησιάζεσαι;
Μέρος 3 από 9 Η προσέλευσή μας στο ναό (Το παρόν)
Μέρος 4 από 9 Η αμφίεσή μας
Μέρος 5 από 9 Προσοχή και προσευχή
Μέρος 6 από 9 Η θεία Κοινωνία
Μέρος 7 από 9 Κάθε πότε να κοινωνούμε; 
Μέρος 8 από 9 Παραμονή ως την απόλυση 
Μέρος 9 από 9 Μετά τον Εκκλησιασμό


Ολοκληρωμένο το θέμα στη σελίδα "Ο Εκκλησιασμός"

Τετάρτη 28 Απριλίου 2010

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΕΙΛΟΥ



Ο Όσιος Νείλος έζησε τον 16ο αιώνα. Κατήγετο από ένα χωρίον της Τριπόλεως της Πελοποννήσου. Ασκήτευσεν εις το Άγιον Όρος και εκοιμήθη την 12ην Νοεμβρίου του έτους 1651. Εκ του τάφου του Οσίου ανέβλυσεν ευωδέστατον μύρον δι' αυτό και ονομάζεται μυροβλήτης.

«Κατά το 1900 έτος βαδίζοντας προς τον μεσασμόν του 8ου αιώνος (5.508 χρόνια απο Αδάμ + 2000 μ.Χ. = 7.508 χρόνια) άρχεται ο κόσμος του καιρού εκείνου, να γίνεται αγνώριστος. Όταν πλησιάσει ο καιρός της ελεύσεως του Αντιχρίστου θα σκοτιστεί η διάνοια των ανθρώπων από τα πάθη τα της σαρκός και θα πληθυνθη σφόδρα η ασέβεια και η ανομία' τότε άρχεται ο κόσμος να γίνεται αγνώριστος μετασχηματίζονται αι μορφαί των ανθρώπων και δέν γνωρίζωνται οι άνδρες από τάς γυναίκας διά της αναισχύντου ενδυμασίας και των τριχών της κεφαλής' οι τότε άνθρωποι θά αγριέψουν και θα γίνουν ωσάν θηρία από την πλάνην του αντιχρίστου.

Δέν θα υπάρχει σεβασμός εις τούς γονεις και τους γεροντότερους, η αγάπη θα εκλείψει, οι ποιμένες των Χριστιανών Αρχιερείς και ιερείς θα είναι άνδρες κενόδοξοι, παντελώς μή γνωρίζοντες την δεξιάν οδόν από την αριστεράν.

Τότε θα αλλάξουν τά ήθη και αι παραδόσεις των Χριστιανών και της Εκκλησίας. Η σωφροσύνη θα απολεσθεί από τους ανθρώπους και θα βασιλεύσει η ασωτία. Το ψεύδος και η φιλαργυρία θα φθάσουν εις τόν μέγιστον βαθμόν, και ουαί εις τους θησαυρίζοντας αργύρια.

Αί πορνείαι, μοιχείαι, αρσενοκοιτίαι, κλοπαί και φόνοι, θά πολιτεύωνται, εν τω καιρω εκείνω, και διά την ενέργειαν της μεγίστης αμαρτίας και ασελγείας, οι άνθρωποι θέλουν στερηθεί την χάριν του Αγίου Πνεύματος όπου έλαβον εις το Άγιον Βάπτισμα ως και την τύψιν της συνειδήσεως.

Αί εκκλησίαι του Θεού θά στερηθούν ευλαβών και ευσεβών ποιμένων και αλοίμονον τότε εις τούς εν τω κόσμω ευρισκομένους Χριστιανούς οι οποίοι θα στερηθούν τελείως την πίστην, διότι δέν θά βλέπουν απο κανέναν φως επιγνώσεως, τότε θά αναχωρούν από τον κόσμον εις τα ιερά καταφύγια διά να εύρουν ψυχικήν ανακούφησιν των θλίψεών των και παντού θα ευρίσκουν εμπόδια και στεναχωρίας. Και πάντα ταυτα γενήσονται διά τό ότι ο Αντίχριστος θέλη κυριεύση τά πάντα, και γενήσεται εξουσιαστής πάσης της Οικουμένης και θά ποιη τέρατα και σημεια κατά φαντασίαν' θέλει δέ δώση πονηράν σοφίαν εις τόν ταλαίπωρον άνθρωπον, να εφεύρη νά ομιλεί ο είς πρός τον άλλον, από την μίαν άκρην της γης, έως την άλλην' τότε θά πέτανται στόν αέρα ως πτηνά και διασχίζοντες τόν βυθόν της θαλάσσης ως ιχθύες.

Και ταυτα πάντα ποιουντες οί δυστυχεις άνθρωποι, διαβουντες εν ανέσει, μή γνωρίζοντες οι ταλαίπωροι ότι ταυτα εστί πλάνη του Αντιχρίστου. Και τόσον θά προοδεύση την επιστήμην κατά φαντασίαν ο πονηρός, ώστε αποπλανησαι τούς ανθρώπους και μη πιστεύει είς την ύπαρξην του τρισυποστάτου Θεου.

Τότε βλέπων ο Πανάγαθος Θεός την απώλειαν του ανθρωπίνου γένους, θέλει κολοβώση τάς ημέρας, διά τους ολίγους σωζωμένους, διότι θέλει πλανείσαι εί δυνατόν και τους εκλεκτούς.

Τότε αιφνιδίως θέλει έλθη η δίστομος ρομφαία και θα θανατώσει τόν πλάνον και τους οπαδούς αυτού…».

(Πιστόν αντίγραφον από το βιβλίον «Ευαγγελικός Κήπος», της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου Κύπρου).

http://www.pigizois.net

Ο εκκλησιασμός - Γιατί δεν εκκλησιάζεσαι; (μέρος 2 από 9)


Ο εκκλησιασμός
Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου

Γιατί δεν εκκλησιάζεσαι;

Παρ' όλα αυτά, λίγοι είναι εκείνοι που έρχονται στην εκκλησία. Τί θλιβερό! Στους χορούς και στις διασκεδάσεις τρέχουμε πρόθυμα. Τις ανοησίες των τραγουδιστών τις ακούμε με ευχαρίστηση. Τις αισχρολογίες των ηθοποιών τις απολαμβάνουμε για ώρες, δίχως να βαριόμαστε. Και μόνο όταν μιλάει ο Θεός, χασμουριόμαστε, ξυνόμαστε και ζαλιζόμαστε. Μα και στα ιπποδρόμια, μολονότι δεν υπάρχει στέγη για να προστατεύει τους θεατές από τη βροχή, τρέχουν οι περισσότεροι σαν μανιακοί, ακόμα κι όταν βρέχει ραγδαία, ακόμα κι όταν ο άνεμος σηκώνει τα πάντα. Δεν λογαριάζουν ούτε την κακοκαιρία ούτε το κρύο ούτε την απόσταση. Τίποτα δεν τους κρατάει στα σπίτια τους. Όταν, όμως, πρόκειται να πάνε στην εκκλησία, τότε και το ψιλόβροχο τους γίνεται εμπόδιο. Κι αν τους ρωτήσεις, ποιος είναι ο Αμώς ή ο Οβδιού, πόσοι είναι οι προφήτες ή οι απόστολοι, δεν μπορούν ν' ανοίξουν το στόμα τους. Για τ' άλογα, όμως, τους τραγουδιστές και τους ηθοποιούς μπορούν να σε πληροφορήσουν με κάθε λεπτομέρεια. Είναι κατάσταση αυτή;
Γιορτάζουμε μνήμες αγίων, και σχεδόν κανένας δεν παρουσιάζεται στο ναό. Φαίνεται πως η απόσταση παρασύρει τους χριστιανούς στην αμέλεια. ή μάλλον όχι η απόσταση, αλλά η αμέλεια μόνο τους εμποδίζει. Γιατί, όπως τίποτα δεν μπορεί να εμποδίσει αυτόν που έχει αγαθή προαίρεση και ζήλο να κάνει κάτι, έτσι και τον αμελή, τον ράθυμο και αναβλητικό όλα μπορούν να τον εμποδίσουν.
Οι μάρτυρες έχυσαν το αίμα τους για την Αλήθεια, κι εσύ λογαριάζεις μια τόσο μικρή απόσταση; Εκείνοι θυσίασαν τη ζωή τους για το Χριστό, κι εσύ δεν θέλεις ούτε λίγο να κοπιάσεις; Ο Κύριος πέθανε για χάρη σου, κι εσύ Τον περιφρονείς; Γιορτάζουμε μνήμες αγίων, κι εσύ βαριέσαι να έρθεις στο ναό, προτιμώντας να κάθεσαι στο σπίτι σου; Και όμως, πρέπει να έρθεις, για να δεις το διάβολο να νικιέται, τον άγιο να νικάει, το Θεό να δοξάζεται και την Εκκλησία να θριαμβεύει.
"Μα είμαι αμαρτωλός", λες, "και δεν τολμώ ν' αντικρύσω τον άγιο". Ακριβώς επειδή είσαι αμαρτωλός, έλα εδώ, για να γίνεις δίκαιος. Ή μήπως δεν γνωρίζεις, ότι και αυτοί που στέκονται μπροστά στο ιερό θυσιαστήριο, έχουν διαπράξει αμαρτίες; Γι' αυτό οικονόμησε ο Θεός να υποφέρουν και οι ιερείς από κάποια πάθη, ώστε να κατανοούν την ανθρώπινη αδυναμία και να συγχωρούν τους άλλους.
"Αφού, όμως, δεν τήρησα όσα άκουσα στην εκ¬κλησία", θα μου πει κάποιος, "πώς μπορώ να έρθω πάλι;". Έλα να ξανακούσεις τον θείο λόγο. Και προσπάθησε τώρα να τον εφαρμόσεις. Αν βάλεις φάρμακο πάνω στο τραύμα σου και δεν το επουλώσει την ίδια μέρα, δεν θα ξαναβάλεις και την επόμενη; Αν ο ξυλοκόπος, που θέλει να κόψει μια βελανιδιά, δεν κατορθώσει να τη ρίξει με την πρώτη τσεκουριά, δεν τη χτυπάει και δεύτερη και πέμπτη και δέκατη φορά; Κάνε κι εσύ το ίδιο.
Αλλά, θα μου πεις, σ' εμποδίζουν να εκκλησιαστείς η φτώχεια και η ανάγκη να εργαστείς. Όμως δεν είναι εύλογη και τούτη η πρόφαση. Εφτά μέρες έχει η εβδομάδα. Αυτές τις εφτά μέρες τις μοιράστηκε ο Θεός μαζί μας. Και σ' εμάς έδωσε έξι, ενώ για τον εαυτό Του άφησε μία. Αυτή τη μοναδική μέρα, λοιπόν, δεν δέχεσαι να σταματήσεις τις εργασίες;
Και γιατί λέω για ολόκληρη μέρα; Εκείνο που έκανε στην περίπτωση της ελεημοσύνης η χήρα του Ευαγγελίου, το ίδιο κάνε κι εσύ στη διάρκεια αυτής της μιας μέρας. Έδωσε εκείνη δυο λεπτά και πήρε πολλή χάρη από το Θεό. Δάνεισε κι εσύ δυο ώρες στο Θεό, πηγαίνοντας στην εκκλησία, και θα φέρεις στο σπίτι σου κέρδη αμέτρητων ημερών. Αν όμως δεν δέχεσαι να κάνεις κάτι τέτοιο, σκέψου μήπως μ' αυτή σου τη στάση χάσεις τους κόπους πολλών ετών. Γιατί ο Θεός, όταν περιφρονείται, γνωρίζει να σκορπίζει τα χρήματα που συγκεντρώνεις με την εργασία της Κυριακής.
Μα κι αν ακόμα έβρισκες ολόκληρο θησαυροφυλάκιο γεμάτο από χρυσάφι και εξ αιτίας του απουσίαζες από το ναό, θα ήταν πολύ μεγαλύτερη η ζημιά σου. και τόσο μεγαλύτερη, όσο ανώτερα είναι τα πνευματικά από τα υλικά. Γιατί τα υλικά πράγματα, κι αν ακόμα είναι πολλά και τρέχουν άφθονα από παντού, δεν τα παίρνουμε στην άλλη ζωή, δεν μεταφέρονται μαζί μας στον ουρανό, δεν παρουσιάζονται στο φοβερό εκείνο βήμα του Κυρίου. Αλλά πολλές φορές, και πριν ακόμα πεθάνουμε, μας εγκαταλείπουν. Αντίθετα, ο πνευματικός θησαυρός που αποκτούμε στην εκκλησία, είναι κτήμα αναφαίρετο και μας ακολουθεί παντού.
"Ναι, αλλά μπορώ", λέει κάποιος άλλος, "να προσευχηθώ και στο σπίτι μου". Απατάς τον εαυτό σου, άνθρωπε. Βεβαίως, είναι δυνατόν να προσευχηθείς και στο σπίτι σου. είναι αδύνατον όμως να προσευχηθείς έτσι, όπως προσεύχεσαι στην εκκλησία, όπου υπάρχει το πλήθος των πατέρων και όπου ομόφωνη κραυγή ικεσίας αναπέμπεται στο Θεό. Δεν σε ακούει τόσο πολύ ο Κύριος όταν Τον παρακαλείς μόνος σου, όσο όταν Τον παρακαλείς ενωμένος με τους αδελφούς σου. Γιατί στην εκκλησία υπάρχουν περισσότερες πνευματικές προϋποθέσεις απ' όσες στο σπίτι. Υπάρχουν η ομόνοια, η συμφωνία των πιστών, ο σύνδεσμος της αγάπης, οι ευχές των ιερέων. Γι' αυτό, άλλωστε, οι ιερείς προΐστανται των ακολουθιών για να ενισχύονται με τις δυνατότερες ευχές τους οι ασθενέστερες ευχές του λαού, κι έτσι όλες μαζί ν' ανεβαίνουν στον ουρανό.
Όταν προσευχόμαστε ο καθένας χωριστά, είμαστε ανίσχυροι. όταν όμως συγκεντρωνόμαστε όλοι μαζί, τότε γινόμαστε πιο δυνατοί και ελκύουμε σε μεγαλύτερο βαθμό την ευσπλαχνία του Θεού. Κάποτε ο απόστολος Πέτρος βρισκόταν αλυσοδεμένος στη φυλακή. Έγινε όμως θερμή προσευχή από τους συναγμένους πιστούς, κι αμέσως ελευθερώθηκε. Τί θα μπορούσε, επομένως, να είναι πιο δυνατό από την κοινή προσευχή, που ωφέλησε κι αυτούς ακόμα τους στύλους της Εκκλησίας;

"Ο Εκκλησιασμός" Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Συνεχίζεται...



Μέρος 1 από 9 Λιμάνια πνευματικά οι ναοί 
Μέρος 2 από 9 Γιατί δεν εκκλησιάζεσαι;  (το παρόν)
Μέρος 3 από 9 Η προσέλευσή μας στο ναό 
Μέρος 4 από 9 Η αμφίεσή μας 
Μέρος 5 από 9 Προσοχή και προσευχή 
Μέρος 6 από 9 Η θεία Κοινωνία 
Μέρος 7 από 9 Κάθε πότε να κοινωνούμε; 
Μέρος 8 από 9 Παραμονή ως την απόλυση 
Μέρος 9 από 9 Μετά τον Εκκλησιασμό 


Ολοκληρωμένο το θέμα στη σελίδα "Ο Εκκλησιασμός"

Άγιος Μάξιμος Ομολογητής - Κεφάλαια Περί Αγάπης: Πρώτη Εκατοντάδα

Πρώτη Εκατοντάδα Κεφαλαίων Περί Αγάπης
1. Η αγάπη είναι μια αγαθή διάθεση της ψυχής, η οποία την κάνει να μην προτιμά κανένα από τα όντα περισσότερο από τη γνώση του Θεού. Είναι όμως αδύνατο να φτάσει ν’ αποκτήσει σταθερά αυτή την αγάπη όποιος έχει κάποια εμπαθή κλίση σε κάτι από τα γήινα.

2. Την αγάπη την γεννά η απάθεια. την απάθεια την γεννά η ελπίδα στον Θεό. την ελπίδα, η υπομονή και η μακροθυμία. Αυτές τις γεννά η καθολική εγκράτεια. την εγκράτεια, ο φόβος του Θεού. το φόβο του Θεού τον γεννά η πίστη.

3. Εκείνος που πιστεύει στον Κύριο, φοβάται την κόλαση. Κι εκείνος που φοβάται την κόλαση, εγκρατεύεται από τα πάθη. Εκείνος που εγκρατεύεται από τα πάθη, υπομένει όσα θλίβουν. Εκείνος που υπομένει όσα θλίβουν, θα αποκτήσει την ελπίδα στον Θεό. Η ελπίδα στο Θεό απομακρύνει το νου από κάθε εμπαθή κλίση προς τα γήινα. Και όταν χωριστεί από αυτήν ο νους, θα αποκτήσει την αγάπη προς τον Θεό.

4. Εκείνος που αγαπά το Θεό, πάνω από όλα τα κτίσματά Του προτιμά την γνώση Του κι αδιάλειπτα με πόθο την προσμένει.

5. Αν όλα τα όντα έγιναν από το Θεό και για το Θεό, και ο Θεός είναι καλύτερος από τα δημιουργήματά Του, εκείνος που εγκαταλείπει το Θεό και στρέφεται στα χειρότερα, φανερώνεται ότι προτιμά περισσότερο τα δημιουργήματα από το Θεό.

6. Εκείνος που έχει προσηλωμένο το νου του στην αγάπη του Θεού, καταφρονεί όλα τα ορατά, και το σώμα του ακόμη, σαν να είναι ξένο.

7. Αφού η ψυχή είναι ανώτερη από το σώμα, και ασυγκρίτως ανώτερος από τον κόσμο ο Δημιουργός Θεός, εκείνος που προτιμά το σώμα από την ψυχή και τον κόσμο από το Θεό που τον δημιούργησε, αυτός δε διαφέρει διόλου από αυτούς που λατρεύουν τα είδωλα.

8. Εκείνος που χώρισε το νου του από την αγάπη του Θεού και τη θεωρία, και τον έχει δεμένο σε κάποιο από τα αισθητά, αυτός είναι που προτιμά το σώμα από την ψυχή και τα κτίσματα από το Θεό που τα δημιούργησε.

9. Αν η ζωή του νου είναι ο φωτισμός που δίνει η πνευματική γνώση, κι αυτόν τον γεννά η αγάπη προς τον Θεό, ορθά έχει λεχθεί πως δεν είναι τίποτε πιο μεγάλο από τη θεία αγάπη.

10. Όταν με τον έρωτα της αγάπης ο νους μεταβαίνει προς το Θεό, τότε δεν έχει διόλου αίσθηση για κανένα από τα κτίσματα. Καθώς καταφωτίζεται από το θείο και άπειρο φως, γίνεται αναίσθητος για όλα τα κτίσματα, όπως τα μάτια δεν βλέπουν τα άστρα όταν ανατέλλει ο ήλιος.

11. Όλες οι αρετές βοηθούν το νου για να αποκτήσει τον θείο έρωτα, περισσότερο όμως απ’ όλες η καθαρή προσευχή. Γιατί με αυτήν ο νους παίρνει φτερά και πετά προς το Θεό, και βγαίνει έξω από όλα τα όντα.

12. Όταν ο νους αρπαχθεί μέσω της αγάπης από τη θεία γνώση, και αφού βρεθεί έξω από τα όντα, αισθάνεται την απειρία του Θεού. τότε, όπως συνέβη στον Ησαΐα, από την έκπληξη έρχεται σε συναίσθηση της μηδαμινότητάς του και λέει με κατάνυξη τα λόγια του προφήτη: «Ω έγω, ο άθλιος, τι συντριβή νιώθω! Εγώ, ένας άνθρωπος που έχω χείλη ακάθαρτα, και ανάμεσα σε λαό που έχει χείλη ακάθαρτα κατοικώ, είδα με τα μάτια μου τον Βασιλέα, τον Κύριο Σαββαώθ»(1).

13. Όποιος αγαπά το Θεό, δεν μπορεί να μην αγαπήσει και κάθε άνθρωπο σαν τον εαυτό του, αν και τον δυσαρεστούν τα πάθη εκείνων που δεν έχουν ακόμα καθαριστεί. Γι’ αυτό και χαίρεται με αμέτρητη και ανέκφραστη χαρά για τη διόρθωσή τους.

14. Ακάθαρτη είναι η ψυχή που είναι γεμάτη από κακούς λογισμούς, από επιθυμία και μίσος.

15. Εκείνος που βλέπει και ίχνος μόνο μίσους μέσα στην καρδιά του, προς οποιονδήποτε άνθρωπο για οποιοδήποτε φταίξιμό του, είναι εντελώς ξένος από την αγάπη προς τον Θεό. Γιατί η αγάπη προς το Θεό δεν ανέχεται διόλου το μίσος κατά του ανθρώπου.

16. «Όποιος με αγαπά – λέει ο Κύριος – θα τηρήσει τις εντολές Μου(2). Και η δική Μου εντολή είναι να αγαπάτε ο ένας τον άλλον(3)». Άρα λοιπόν εκείνος που δεν αγαπά τον πλησίον του, δεν τηρεί την εντολή του Κυρίου. Εκείνος που δεν τηρεί την εντολή, ούτε τον Κύριο μπορεί να αγαπήσει.

17. Μακάριος ο άνθρωπος που μπορεί να αγαπήσει κάθε άνθρωπο στον ίδιο βαθμό.

18. Μακάριος ο άνθρωπος που δεν προσηλώνεται σε κανένα πράγμα φθαρτό ή πρόσκαιρο.

19. Μακάριος ο νους που προσπέρασε όλα τα όντα και απολαμβάνει συνεχώς την θεία ωραιότητα.

20. Εκείνος που φροντίζει για τη σάρκα, πώς να ικανοποιεί τις επιθυμίες της, και για πρόσκαιρα πράγματα έχει μνησικακία προς τον πλησίον του, αυτός λατρεύει την κτίση αντί του Δημιουργού(4).

21. Εκείνος που διατηρεί το σώμα του γερό και μακριά από ηδονές, το έχει σύνδουλό του για να υπηρετεί τα πνευματικά.

22. Όποιος αποφεύγει όλες τις κοσμικές επιθυμίες, κάνει τον εαυτό του ανώτερο από κάθε κοσμική υλικότητα.

23. Όποιος αγαπά το Θεό, αγαπά δίχως άλλο και τον πλησίον του. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν μπορεί να φυλάει χρήματα. τα διαχειρίζεται κατά το θέλημα του Θεού και τα μοιράζει σ’ εκείνους που έχουν ανάγκη.

24. Όποιος κάνει ελεημοσύνη μιμούμενος το Θεό, δεν κάνει διάκριση καλού και κακού, δικαίου και αδίκου στα απαραίτητα της ζωής, αλλά μοιράζει ίδια σε όλους κατά τις ανάγκες τους, αν και προτιμά για την αγαθή του προαίρεση τον ενάρετο από τον κακό.

25. Ο Θεός εκ φύσεως αγαθός και απαθής, όλους τους αγαπά εξίσου ως δημιουργήματά Του, αλλά τον ενάρετο τον δοξάζει επειδή αποκτά και την γνώση, ενώ τον κακό άνθρωπο, τον ελεεί λόγω της αγαθότητάς Του, και παιδεύοντάς τον σ’ αυτόν τον κόσμο, τον φέρνει σε μετάνοια και διόρθωση. Έτσι και ο καλοπροαίρετος και απαθής άνθρωπος, όλους τους ανθρώπους τους αγαπά εξίσου. Τον ενάρετο και για την ανθρώπινη φύση του, και για την καλή του προαίρεση. τον κακό τον ελεεί και σαν συνάνθρωπό του, και από συμπάθεια, επειδή ως ανόητος βαδίζει στο σκοτάδι.

26. Η διάθεση της αγάπης δεν διαπιστώνεται μόνο με την παροχή χρημάτων, αλλά πολύ περισσότερο με τη μετάδοση λόγου και με τη σωματική διακονία.

27. Εκείνος που απαρνήθηκε ειλικρινά τα κοσμικά και υπηρετεί με αγάπη απροσποίητη τον πλησίον του, ελευθερώνεται γρήγορα από κάθε πάθος και μετέχει στη θεία αγάπη και γνώση.

28. Εκείνος που έκανε κτήμα του τη θεία αγάπη, δεν κουράζεται να ακολουθεί συνέχεια τον Κύριό του(5), όπως λέει ο θείος Ιερεμίας, αλλά υπομένει με γενναιότητα κάθε κόπο, κακολογία και ύβρη, χωρίς να σκέφτεται το κακό που του έκανε οποιοσδήποτε.

29. Όταν σε προσβάλλει κανένας ή σ’ εξευτελίσει σε κάτι, τότε φυλάξου από τους λογισμούς της οργής, μήπως με τη λύπη σε χωρίσουν από την αγάπη και σε μεταφέρουν στη χώρα του μίσους.

30. Όταν αισθανθείς πόνο επειδή κάποιος σε πρόσβαλε ή σε ντρόπιασε, να ξέρεις ότι ωφελήθηκες πολύ. με το ντρόπιασμα βγήκε από μέσα σου η κενοδοξία.

31. Όπως η μνήμη της φωτιάς δεν ζεσταίνει το σώμα, έτσι πίστη χωρίς αγάπη δεν φέρνει στην ψυχή τον φωτισμό της γνώσεως.

32. Όπως το φως του ήλιου ελκύει το υγιές μάτι, έτσι και η γνώση του Θεού τραβά φυσικώς τον καθαρό νου στον εαυτό της με την αγάπη.

33. Νους καθαρός είναι ο νους που απομακρύνθηκε από την άγνοια και καταφωτίζεται από το θείο φως.

34. Ψυχή καθαρή είναι εκείνη που ελευθερώθηκε από τα πάθη και ευφραίνεται ακατάπαυστα με τη θεία αγάπη.

35. Πάθος αξιοκατηγόρητο, είναι μια κίνηση της ψυχής παρά φύση.

36. Απάθεια είναι μια ειρηνική κατάσταση της ψυχής, κατά την οποία η ψυχή δύσκολα κινείται προς την κακία.

37. Εκείνος που απόκτησε τους καρπούς της αγάπης με το ζήλο του, δεν χωρίζεται από αυτή, ακόμη κι αν υποφέρει μύρια κακά. Ας σε πείσει γι’ αυτό ο Στέφανος ο μαθητής του Χριστού και οι όμοιοί του, που προσευχόταν για κείνους που τον φόνευαν και ζητούσε να τους συγχωρήσει ο Θεός, επειδή ενεργούσαν έτσι από άγνοια(6).

38. Αν ιδίωμα της αγάπης είναι η μακροθυμία και η χρηστότητα(7), τότε εκείνος που θυμομανιάζει και ενεργεί δόλια, είναι φανερό ότι αποξενώνεται από την αγάπη. Κι όποιος είναι ξένος από την αγάπη, είναι ξένος από το Θεό, αφού ο Θεός είναι αγάπη(8).

39. «Μην πείτε, λέει ο θείος Ιερεμίας, ότι είστε ναός του Κυρίου»(9). και συ μην πεις ότι «η απογυμνωμένη από έργα πίστη στον Κύριό μας Ιησού Χριστό μπορεί να με σώσει». Αυτό είναι αδύνατο, αν δεν αποκτήσεις και την αγάπη προς Αυτόν με τα έργα. Η γυμνή από έργα πίστη δεν ωφελεί, αφού και τα δαιμόνια πιστεύουν και τρέμουν(10).

40. Έργο αγάπης είναι η προς τον πλησίον ολόψυχη ευεργεσία και μακροθυμία και υπομονή, και η χρήση των πραγμάτων με ορθό λόγο.

41. Όποιος αγαπά το Θεό, δεν λυπεί κανέναν, ούτε λυπάται από κανέναν για πρόσκαιρα πράγματα. Μια μόνο λύπη προξενεί και δοκιμάζει, τη σωτήρια λύπη, την οποία ο μακάριος Παύλος και δοκίμασε και προξένησε στους Κορίνθιους(11).

42. Εκείνος που αγαπά το Θεό, ζει αγγελικό βίο πάνω στη γη. νηστεύει κι αγρυπνεί, ψάλλει και προσεύχεται, και για κάθε άνθρωπο σκέφτεται πάντοτε καλά.

43. Ό,τι επιθυμεί κανείς, εκείνο αγωνίζεται ν’ αποκτήσει. Κι από όλα τα αγαθά κι επιθυμητά, ασύγκριτα πιο αγαθό και επιθυμητό είναι ο Θεός. Πόση λοιπόν επιμέλεια έχομε χρέος να καταβάλομε για να επιτύχομε το φύσει αγαθό και επιθυμητό;

44. Μη μολύνεις τη σάρκα σου με αισχρές πράξεις και μην λερώνεις την ψυχή σου με πονηρούς λογισμούς. Και η ειρήνη του Θεού θα έρθει σ’ εσένα και θα φέρει την αγάπη.

45. Να καταπονείς το σώμα σου με νηστεία και αγρυπνία και ν’ ασχολείσαι ακούραστα με την ψαλμωδία και την προσευχή. και θα έρθει σ’ εσένα ο αγιασμός της σωφροσύνης και θα φέρει την αγάπη.

46. Εκείνος που αξιώθηκε να λάβει τη θεία γνώση και απόκτησε δια μέσου της αγάπης τον φωτισμό της, δε θα παρασυρθεί ποτέ από το πνεύμα της κενοδοξίας. Εύκολα όμως παρασύρεται από αυτήν όποιος δεν αξιώθηκε την θεία γνώση. Αλλά αν ο άνθρωπος αυτός σε κάθε τι που πράττει έχει στραμμένο το βλέμμα του στο Θεό, με την αίσθηση ότι όλα τα πράττει γι’ Αυτόν, εύκολα με τη βοήθεια του Θεού θα απαλλαγεί από την κενοδοξία.

47. Όποιος δεν απόκτησε ακόμη τη θεία γνώση, που εκδηλώνεται με την αγάπη, έχει μεγάλη ιδέα για όσα έργα κάνει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Εκείνος όμως που αξιώθηκε και την απόκτησε, λέει με βαθιά συναίσθηση τα λόγια που είπε ο Πατριάρχης Αβραάμ όταν είδε τον Θεό: «Εγώ είμαι χώμα και στάχτη»(12).

48. Εκείνος που φοβάται τον Κύριο, έχει πάντοτε σύντροφό του την ταπεινοφροσύνη, και με τις ενθυμήσεις που αυτή προκαλεί, φτάνει στην θεία αγάπη και ευχαριστία. Φέρνει στο νου του τη ζωή που έκανε πρωτύτερα στον κόσμο, και τα διάφορα αμαρτήματα και τους πειρασμούς που αντιμετώπισε από τον καιρό της νεότητάς του, και πώς απ’ όλα εκείνα τον γλύτωσε ο Κύριος, και τον μετέφερε από την ζωή των παθώνστον κατά Θεόν βίο. και μαζί με το φόβο, αποκτά και την αγάπη, ευχαριστώντας πάντοτε με πολλή ταπεινοφροσύνη τον Ευεργέτη και Κυβερνήτη της ζωής μας.

49. Μη λερώσεις το νου σου ανεχόμενος λογισμούς επιθυμίας και θυμού, για να μην ξεπέσεις από την καθαρή προσευχή και περιπέσεις στο πνεύμα της ακηδίας.

50. Τότε ο νους χάνει την οικειότητα που έχει με το Θεό, όταν δέχεται πονηρούς ή ακάθαρτους λογισμούς να παραμένουν.

51. Ο ανόητος, που τον οδηγούν τα πάθη, όταν αναστατώνεται από το θυμό, βιάζεται να φύγει ασυλλόγιστα μακριά από τους αδελφούς. Άλλοτε πάλι, όταν καίγεται από την επιθυμία, μετανοιωμένος τρέχει να τους συναντήσει. Ο φρόνιμος όμως, και στις δύο περιπτώσεις κάνει το αντίθετο. Στην περίπτωση του θυμού, αφού κόψει τις αιτίες της ταραχής, απαλλάσσει τον εαυτό του από την λύπη προς τους αδελφούς. στην περίπτωση της επιθυμίας, συγκρατεί τον εαυτό του από την παράλογη παρόρμηση για συνάντηση άλλων.


52. Στον καιρό των πειρασμών μην εγκαταλείψεις το Μοναστήρι σου, αλλά υπόμενε με γενναιότητα τα κύματα των λογισμών, και μάλιστα της λύπης και της ακηδίας. Έτσι αφού δοκιμαστείς κατά θεία οικονομία με τις θλίψεις, θα αποκτήσεις βέβαιη ελπίδα στο Θεό. Αν όμως το εγκαταλείπεις, θα φανείς ανάξιος, άνανδρος και άστατος.


53. Αν θέλεις να μην ξεπέσεις από την αγάπη του Θεού, μήτε τον αδελφό να αφήσεις να κοιμηθεί στενοχωρημένος από σένα, μήτε συ να κοιμηθείς στενοχωρημένος εναντίον του. Συμφιλιώσου με τον αδελφό σου και τότε πήγαινε και πρόσφερε στο Χριστό με καθαρή συνείδηση το δώρο της αγάπης(13), με ένθερμη προσευχή.


54. Αν εκείνος που έχει όλα τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, και δεν έχει αγάπη, δεν ωφελείται τίποτε σύμφωνα με το θείο Απόστολο(14), πόση επιμέλεια πρέπει να καταβάλομε για να την αποκτήσομε;


55. Αν η αγάπη δεν κάνει κακό στον πλησίον(15), εκείνος που φθονεί τον αδελφό και λυπάται για την προκοπή του και με ειρωνείες προσπαθεί να κηλιδώσει την υπόληψή του ή με όποια κακοήθεια τον επιβουλεύεται, πώς αυτός δεν αποξενώνεται από την αγάπη και δεν κάνει τον εαυτό του ένοχο για την αιώνια Κρίση;


56. Αν η αγάπη είναι το πλήρωμα του νόμου(16), εκείνος που έχει μνησικακία για τον αδελφό και κάνει δόλια σχέδια εναντίον του και τον καταριέται και δοκιμάζει χαρά για κάθε πτώση του, πώς δεν καταπατεί το νόμο και δεν είναι άξιος για την αιώνια κόλαση;


57. Αν εκείνος που κατηγορεί και κρίνει τον αδελφό του κατηγορεί και κρίνει το θείο νόμο(17), και ο νόμος του Χριστού είναι η αγάπη, πώς δεν ξεπέφτει από την αγάπη του Χριστού εκείνος που καταλαλεί, και δεν προξενεί ο ίδιος στον εαυτό του την αιώνια κόλαση;


58. Μην παραδώσεις την ακοή σου στους λόγους όποιου καταλαλεί, ούτε τους δικούς σου λόγους στην ακοή ενός φιλοκατήγορου, μιλώντας ή ακούγοντας με ευχαρίστηση κατά του πλησίον σου, για να μη χάσεις την θεία αγάπη και βρεθείς απόκληρος από την αιώνια ζωή.


59. Μην δέχεσαι κατηγορίες κατά του πνευματικού σου πατέρα, μήτε να διευκολύνεις εκείνον που τον προσβάλλει, για να μην οργιστεί ο Κύριος για τα έργα σου και σε εξολοθρεύσει από τη χώρα της ζωής(18).


60. Κλείνε το στόμα εκείνου που κατηγορεί τον άλλον, για να μην αμαρτάνεις μαζί του διπλή αμαρτία. και συνηθίζοντας ο ίδιος σε καταστρεπτικό πάθος, και μη σταματώντας εκείνον που φλυαρεί κατά του πλησίον.


61. «Εγώ όμως σας λέω, είπε ο Κύριος, αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευεργετείτε όσους σας μισούν, προσεύχεσθε για όσους σας βλάπτουν»(19). Γιατί τα διέταξε αυτά; Για να σε ελευθερώσει από το μίσος, τη λύπη, την οργή και την μνησικακία και να σε αξιώσει να λάβεις το μέγιστο απόκτημα, την τέλεια αγάπη, που είναι αδύνατο να την έχει όποιος δεν αγαπά εξίσου όλους τους ανθρώπους, κατά μίμηση του Θεού, ο οποίος αγαπά εξίσου όλους τους ανθρώπους και θέλει να σωθούν και να λάβουν πλήρη γνώση της αλήθειας(20).


62. «Όμως σας λέω να μην αντισταθείτε στον πονηρό, αλλά αν κανείς σε χτυπήσει στο δεξί μέρος του προσώπου, γύρισέ του και το άλλο. και σ’ αυτόν που θέλει να σε πάει στο δικαστήριο για να σου πάρει το χιτώνα, άφησέ του και το ιμάτιο. και αν σε αγγαρεύει κάποιος για ένα μίλι, πήγαινέ μαζί του δύο»(21). Γιατί λέει αυτά ο Κύριος; Για να φυλάξει κι εσένα χωρίς οργή, ταραχή και λύπη, και να διδάξει κι εκείνον με την ανεξικακία σου. και τους δύο πάλι, σαν καλός Πατέρας, να σας φέρει στο ζυγό της αγάπης.


63. Των πραγμάτων, με τα οποία κάποτε μάς έδενε κάποιο πάθος, έχομε μέσα μας τις εμπαθείς φαντασίες. Όποιος λοιπόν νικά τις εμπαθείς φαντασίες, καταφρονεί οπωσδήποτε και τα πράγματα που αυτές απεικονίζουν. Γιατί ο πόλεμος εναντίον των ενθυμήσεων είναι τόσο χειρότερος από τον πόλεμο εναντίον των πραγμάτων, όσο είναι πιο εύκολο να αμαρτάνει κανείς με τη διάνοια από το να αμαρτάνει με έργα.


64. Άλλα από τα πάθη είναι σωματικά κι άλλα ψυχικά. Τα σωματικά έχουν τις αφορμές τους από το σώμα, τα ψυχικά από τα εξωτερικά πράγματα. Και τα δύο αυτά είδη παθών τα αφανίζουν η αγάπη και η εγκράτεια. η πρώτη τα ψυχικά, η δεύτερη τα σωματικά.


65. Από τα πάθη, άλλα ανήκουν στο θυμικό μέρος της ψυχής, άλλα στο επιθυμητικό. Και τα δύο αυτά είδη κινούνται δια μέσου των αισθήσεων. Και κινούνται τότε, όταν η ψυχή βρίσκεται έξω από τα όρια της εγκράτειας και της αγάπης.


66. Τα πάθη του θυμικού μέρους της ψυχής είναι πιο δυσκολοπολέμητα από τα πάθη του επιθυμητικού. Γι’ αυτό και δόθηκε από τον Κύριο εναντίον των παθών του θυμικού δυνατότερο φάρμακο, το οποίο είναι η εντολή της αγάπης.


67. Όλα τα άλλα πάθη, ερεθίζουν είτε το θυμικό μέρος της ψυχής, είτε το επιθυμητικό, είτε το λογιστικό, όπως είναι η λήθη και η άγνοια. Η ακηδία όμως, κυριαρχώντας σ’ όλες τις δυνάμεις της ψυχής, κινεί όλα μαζί τα πάθη. Γι’ αυτό και είναι το πιο βαρύ από όλα τα άλλα πάθη. Καλώς λοιπόν ο Κύριος, δίνοντας το αντίδοτό της, λέει: «Με την υπομονή σας, κερδίστε τις ψυχές σας»(22).


68. Μην προσβάλεις ποτέ κανένα αδελφό, και μάλιστα χωρίς εύλογη αιτία, μην τυχόν επιστρέψει στον κόσμο μη μπορώντας ν’ αντέξει τη θλίψη, και έτσι δε θα αποφύγεις τον έλεγχο της συνειδήσεως που θα σου προξενεί πάντα λύπη στην προσευχή και θα αποδιώχνει το νου από την παρρησία προς τον Θεό.


69. Μην ανέχεσαι τις υπόνοιες ή και τους ανθρώπους που σου μεταφέρουν σκάνδαλα άλλων. Γιατί εκείνοι που παραδέχονται σκάνδαλα με οποιοδήποτε τρόπο για εκείνα που συμβαίνουν προαιρετικά ή απροαίρετα, δεν γνωρίζουν τον δρόμο της ειρήνης, η οποία οδηγεί τους εραστές της δια μέσου της αγάπης στη γνώση του Θεού.


70. Δεν έχει τέλεια αγάπη εκείνος που αλλάζει διάθεση προς τους ανθρώπους ανάλογα με τον χαρακτήρα τους. τον έναν π.χ. τον αγαπά και τον άλλον τον μισεί, ή τον ίδιο άνθρωπο άλλοτε τον αγαπά και άλλοτε τον μισεί για τις ίδιες αιτίες.


71. Η τέλεια αγάπη δεν διαχωρίζει κατά τις διαθέσεις των επιμέρους ανθρώπων τη μία και κοινή ανθρώπινη φύση, αλλά αποβλέποντας σ’ αυτήν, αγαπά εξίσου όλους τους ανθρώπους. Αγαπά τους ενάρετους ως φίλους. τους κακούς τους αγαπά ως εχθρούς, και τους ευεργετεί και μακροθυμεί και υπομένει αν την βλάψουν, χωρίς να λογαριάζει διόλου το κακό, αλλά και πάσχει για χάρη τους, αν το καλέσει η περίσταση, για να τους κάνει και αυτούς φίλους, αν είναι δυνατόν. Αν δεν το κατορθώσει, δεν αλλάζει την διάθεσή της, αλλά φανερώνει τους καρπούς της αγάπης εξίσου προς όλους τους ανθρώπους. Γι’ αυτό και ο Κύριός μας και Θεός Ιησούς Χριστός, δείχνοντας την αγάπη Του σ’ εμάς, έπαθε για χάρη όλης της ανθρωπότητας και χάρισε σε όλους εξίσου την ελπίδα της αναστάσεως – αν και καθένας κάνει τον εαυτό του άξιο είτε για δόξα, είτε για κόλαση.


72. Εκείνος που δεν καταφρονεί τη δόξα και την εξουδένωση, τον πλούτο και την φτώχεια, την ηδονή και την λύπη, δεν απόκτησε ακόμη τέλεια αγάπη. Γιατί η τέλεια αγάπη δεν καταφρονεί μόνον αυτά, αλλά και την πρόσκαιρη ζωή και το θάνατο.


73. Άκουσε τι λένε εκείνοι που αξιωθήκανε να έχουν την τέλεια αγάπη: «Ποιος θα μας χωρίσει από την αγάπη του Χριστού; Θλίψη ή στενοχώρια ή διωγμός ή γυμνότητα ή κίνδυνος ή μάχαιρα; Καθώς λέει η Γραφή, για χάρη Σου θανατωνόμαστε όλη την ημέρα. θεωρηθήκαμε ως πρόβατα για σφαγή. Αλλά σ’ όλα τούτα βγαίνομε νικητές με τη βοήθεια Εκείνου που μας αγάπησε. Πιστεύω απόλυτα ότι ούτε θάνατος, ούτε ζωή, ούτε άγγελοι, ούτε Αρχές, ούτε Δυνάμεις, ούτε τωρινά, ούτε μελλοντικά, ούτε ύψωμα, ούτε βάθος, ούτε καμιά άλλη κτίση θα μπορέσει να μας χωρίσει από την αγάπη του Θεού που εκδηλώνεται με τον Ιησού Χριστό, τον Κύριό μας»(23).


74. Άκουσε πάλι τι λένε για την αγάπη προς τον πλησίον: «Λέω αλήθεια, μάρτυς μου ο Χριστός, δεν ψεύδομαι. η συνείδησή μου, που φωτίζεται από το Άγιο Πνεύμα, μαρτυρεί κι αυτή, ότι έχω μεγάλη λύπη και πόνο αδιάκοπο στην καρδιά μου για τους ομοεθνείς μου Ιουδαίους. Θα ευχόμουν να χωριστώ εγώ από τον Χριστό για χάρη των αδελφών μου, των φυσικών συγγενών μου, οι οποίοι είναι Ισραηλίτες κλπ.»(24). Παρόμοια είπαν και ο Μωυσής(25) και οι άλλοι άγιοι.


75. Εκείνος που δεν καταφρονεί τη δόξα και την ηδονή, καθώς και την φιλαργυρία που συντελεί στην αύξησή τους και για χάρη τους υπάρχει, δεν μπορεί να κόψει τις αφορμές του θυμού. Εκείνος όμως που δεν τις κόβει, δεν μπορεί να επιτύχει την τέλεια αγάπη.

76. Η ταπείνωση και η κακοπάθεια ελευθερώνουν τον άνθρωπο από κάθε αμαρτία, καθώς κόβει η μια τα πάθη της ψυχής και η άλλη τα πάθη του σώματος. Αυτό έκανε και ο μακάριος Δαβίδ και προσευχόταν στον Θεό λέγοντας: «Δες την ταπείνωσή μου και τον κόπο μου και συγχώρεσε όλες τις αμαρτίες μου»(26).


77. Δια μέσου των εντολών Του, ο Κύριος κάνει απαθείς όσους τις εφαρμόζουν. Δια μέσου των θείων δογμάτων, χαρίζει σ’ αυτούς το φωτισμό της θείας γνώσεως.


78. Όλα τα δόγματα αναφέρονται ή στο Θεό, ή στα ορατά και τα αόρατα, ή στην πρόνοια και την κρίση του Θεού γι’ αυτά.


79. Η ελεημοσύνη θεραπεύει το θυμικό μέρος της ψυχής. η νηστεία μαραίνει την επιθυμία. η προσευχή καθαρίζει το νου και τον κάνει επιτήδειο για την θεωρία των όντων. Γιατί ανάλογα με τις δυνάμεις της ψυχής, ο Κύριος μάς χάρισε και τις εντολές Του.

80. «Μάθετε από εμένα, λέει ο Κύριος, ότι είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά κτλ.»(27). Η πραότητα διατηρεί ατάραχο το θυμικό μέρος της ψυχής. η ταπείνωση ελευθερώνει το νου από την αλαζονεία και την κενοδοξία.

81. Ο φόβος του Θεού είναι δύο ειδών. Εκείνος που γεννιέται μέσα από τις απειλές της κολάσεως και κάνει να φυτρώνουν μέσα μας η εγκράτεια, η ελπίδα στο Θεό, η απάθεια και στη συνέχεια κατά φυσική τάξη η αγάπη. Και ο φόβος που είναι ενωμένος με την ίδια την αγάπη, και φέρνει πάντοτε στην ψυχή ευλάβεια, για να μην καταλήξει σε καταφρόνηση του Θεού εξαιτίας της παρρησίας που δίνει η αγάπη.

82. Τον πρώτο φόβο τον εκτοπίζει η τέλεια αγάπη(28), γιατί η ψυχή που την έχει δεν φοβάται πλέον την κόλαση. Τον δεύτερο φόβο τον έχει, όπως είπαμε, η αγάπη ενωμένο πάντοτε μαζί της. Στον πρώτο φόβο ταιριάζει ο λόγος: «Αρχή της σοφίας είναι ο φόβος του Κυρίου»(30). Στο δεύτερο φόβο ταιριάζει ο λόγος: «Δε θα δοκιμάσουν στέρηση όσοι φοβούνται τον Κύριο»(31).


83. «Νεκρώστε λοιπόν τα μέλη σας που σέρνονται στη γη. την πορνεία, την ακαθαρσία , το πάθος, την κακή επιθυμία και την πλεονεξία κτλ.»(32). Με τη γη εννοεί το σαρκικό φρόνημα. Πορνεία ονόμασε την έμπρακτη αμαρτία. Ακαθαρσία είπε τη συγκατάθεση στην αμαρτία. Πάθος, τον εμπαθή λογισμό. Επιθυμία κακή ονόμασε την απλή παραδοχή του λογισμού και της επιθυμίας. Πλεονεξία είπε το υλικό που γεννά και αυξάνει το πάθος . Όλα λοιπόν αυτά, σαν μέλη του σαρκικού φρονήματος, διέταξε ο Απόστολος να νεκρώσομε.


84. Η μνήμη, στην αρχή, φέρνει στο νου το λογισμό χωρίς εμπάθεια. και όταν αυτός μένει στο νου για καιρό, κινείται το πάθος. Αν αυτό δεν εξολοθρευθεί, λυγίζει το νου στη συγκατάθεση. Μετά την συγκατάθεση αρχίζει η έμπρακτη αμαρτία. Ο πάνσοφος λοιπόν Απόστολος, γράφοντας προς τους Χριστιανούς που ήταν πρωτύτερα ειδωλολάτρες, διατάζει πρώτα να αφανίζουν το αποτέλεσμα της αμαρτίας. κι έπειτα με αντίστροφη σειρά, να καταλήγουν στην αιτία της αμαρτίας. Και η αιτία είναι, όπως είπαμε, η πλεονεξία, που γεννά και αυξάνει το πάθος. Νομίζω ότι εδώ σημαίνει τη γαστριμαργία, η οποία είναι μητέρα και τροφός της πορνείας. Γιατί η πλεονεξία είναι κακή όχι μόνο για τα χρήματα, αλλά και για την τροφή. όπως και η εγκράτεια δεν εννοείται μόνο για τα φαγητά, αλλά και για τα χρήματα.


85. Όπως ένα σπουργίτι δεμένο από το πόδι, όταν πάει να πετάξει, πέφτει στο χώμα, επειδή το τραβάει το σχοινί, έτσι και ο νους που δεν απόκτησε ακόμη την απάθεια και πετά προς την γνώση των επουρανίων, τραβιέται από τα πάθη στη γη.


86. Όταν ο νους ελευθερωθεί τελείως από τα πάθη, τότε πορεύεται προς την θεωρία των όντων χωρίς να γυρίζει πίσω, βαδίζοντας πλέον προς την γνώση της Αγίας Τριάδας.


87. Όταν είναι καθαρός ο νους, δεχόμενος τα νοήματα των πραγμάτων προχωρεί μέσω αυτών στην πνευματική θεωρία. όταν όμως από ραθυμία γίνει ακάθαρτος, τότε τα μεν νοήματα των άλλων πραγμάτων τα φαντάζεται απλώς (χωρίς να οδηγείται σε θεωρία), τα δε ανθρώπινα νοήματα που δέχεται, τα μετατρέπει σε αισχρούς ή πονηρούς λογισμούς.


88. Όταν πάντοτε, κατά τον καιρό της προσευχής, δεν ενοχλεί το νου σου κανένα νόημα του κόσμου, τότε να ξέρεις ότι δεν είσαι έξω από τα όρια της απάθειας.


89. Όταν η ψυχή αρχίζει να αισθάνεται την ίδια την υγεία της, τότε και τις φαντασίες του ύπνου τις βλέπει χωρίς εμπάθεια και ταραχή.


90. Όπως το μάτι το ελκύει η ομορφιά των ορατών, έτσι και τον καθαρό νου η γνώση των αοράτων. Αόρατα εννοώ τα ασώματα.


91. Μεγάλο πράγμα είναι να μην κινείται κανείς σε κάποιο πάθος από τα πράγματα. πολύ μεγαλύτερο όμως είναι να μένει απαθής απέναντι στις φαντασίες των πραγμάτων. Γιατί ο πόλεμος των δαιμόνων εναντίον μας με τους λογισμούς, είναι πολύ πιο φοβερός από τον πόλεμο μέσω των πραγμάτων.


92. Εκείνος που κατόρθωσε τις αρετές και πλούτισε με θεία γνώση, επειδή βλέπει τα πράγματα στη φυσική τους κατάσταση, πράττει τα πάντα και μιλά γι’ αυτά κατά τις υπαγορεύσεις του ορθού λόγου, χωρίς να σφάλλει καθόλου. Γιατί από την ορθή ή μη ορθή χρησιμοποίηση των πραγμάτων είναι που γινόμαστε ή ενάρετοι ή κακοί.


93. Σημάδι τέλειας απάθειας είναι να αναδύονται πάντοτε στην καρδιά χωρίς πάθος τα νοήματα των πραγμάτων, τόσο όταν είμαστε ξυπνητοί, όσο και στον ύπνο μας.


94. Ο νους αποβάλλει με την εκτέλεση των εντολών, τα πάθη. με την πνευματική θεωρία των ορατών, τα εμπαθή νοήματα των πραγμάτων. με τη γνώση των αοράτων, τη θεωρία των ορατών. τέλος κι αυτή την αποβάλλει, με τη γνώση της Αγίας Τριάδας.


95. Όταν ο ήλιος ανατέλλει και φωτίζει τον κόσμο, φανερώνει και τον εαυτό του και τα πράγματα που φωτίζονται από αυτόν. Έτσι και ο Ήλιος της δικαιοσύνης, όταν ανατέλλει στον καθαρό νου, φανερώνει και τον εαυτό Του, και τους λόγους όσων έχουν γίνει από Αυτόν και όσων μέλλουν να γίνουν.


96. Δεν γνωρίζομε το Θεό από την ουσία Του, αλλά από τα θαυμαστά έργα Του και την πρόνοιά Του για τα όντα. Απ’ αυτά, σαν μέσα από καθρέφτη, βλέπομε την άπειρη αγαθότητα και σοφία και δύναμή Του.


97. Ο καθαρός νους κινείται ή μέσα στα χωρίς πάθος νοήματα των ανθρωπίνων πραγμάτων, ή στη φυσική θεωρία των ορατών ή των αοράτων, ή μέσα στο φως της Αγίας Τριάδας.


98. Όταν ο νους φτάσει στη θεωρία των ορατών, ερευνά ή τους φυσικούς λόγους τους ή τους λόγους που αυτοί υποδηλώνουν, ή ζητεί την ίδια την αιτία τους.


99. Όταν πάλι κινείται στη θεωρία των αοράτων, ζητεί και τους φυσικούς τους λόγους και την αιτία της υπάρξεώς τους και τα επακόλουθά της, και ποια είναι η σχετική με αυτά πρόνοια και κρίση.


100. Όταν ο νους φτάσει στο Θεό, ζητεί πρώτα να μάθει τους λόγους περί της ουσίας Του, καθώς φλέγεται από τον πόθο. Δεν μπορεί όμως να ικανοποιήσει τον πόθο του αυτό (γιατί κάτι τέτοιο είναι τελείως αδύνατο σε όλα γενικώς τα λογικά δημιουργήματα). έτσι παρηγορείται από την γνώση των σχετικών με τις ιδιότητες του Θεού. Δηλαδή της αιωνιότητας, της απειρίας, της απεριοριστίας, της αγαθότητας, της σοφίας, της δυνάμεως να δημιουργεί, να προνοεί και να κρίνει τα όντα. Το μόνο που μπορούμε να καταλάβομε γι’ Αυτόν, είναι η απειρία Του και το ότι είναι αδύνατο να γίνει γνωστός, όπως έχουν πει οι θεολόγοι Γρηγόριος και Διονύσιος Αεροπαγίτης.



Πηγή: Φιλοκαλία, Τόμος Β
Συνεχίζεται...


Βίος:  Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής 
Κεφάλαια Περί Αγάπης


Το έργο "Κεφάλαια Περί Αγάπης" Θα το βρείτε ολόκληρωμένο και στη σελίδα "Άγιος Μάξιμος Ομολογητής"

Τρίτη 27 Απριλίου 2010

Ο εκκλησιασμός - Λιμάνια πνευματικά οι ναοί (μέρος 1 από 9)

Ο εκκλησιασμός
Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου

Λιμάνια πνευματικά οι ναοί

Με λιμάνια μέσα στο πέλαγος μοιάζουν οι ναοί, που ο Θεός εγκατέστησε στις πόλεις. πνευματικά λιμάνια, όπου βρίσκουμε απερίγραπτη ψυχική ηρεμία όσοι σ' αυτά καταφεύγουμε, ζαλισμένοι από την κοσμική τύρβη. Κι όπως ακριβώς ένα απάνεμο κι ακύμαντο λιμάνι προσφέρει ασφάλεια στα αραγμένα πλοία, έτσι και ο ναός σώζει από την τρικυμία των βιοτικών μεριμνών όσους σ' αυτόν προστρέχουν και αξιώνει τους πιστούς να στέκονται με σιγουριά και ν' ακούνε το λόγο του Θεού με γαλήνη πολλή.
Ο ναός είναι θεμέλιο της αρετής και σχολείο της πνευματικής ζωής. Πάτησε στα πρόθυρά του μόνο, οποιαδήποτε ώρα, κι αμέσως θα ξεχάσεις τις καθημερινές φροντίδες. Πέρασε μέσα, και μια αύρα πνευματική θα περικυκλώσει την ψυχή σου. Αυτή η ησυχία προξενεί δέος και διδάσκει τη χριστιανική ζωή. ανορθώνει το φρόνημα και δεν σε αφήνει να θυμάσαι τα παρόντα. σε μεταφέρει από τη γη στον ουρανό. Κι αν τόσο μεγάλο είναι το κέρδος όταν δεν γίνεται λατρευτική σύναξη, σκέψου, όταν τελείται η Λειτουργία και οι προφήτες διδάσκουν, οι απόστολοι κηρύσσουν το Ευαγγέλιο, ο Χριστός βρίσκεται ανάμεσα στους πιστούς, ο Θεός Πατέρας δέχεται την τελούμενη θυσία, το Άγιο Πνεύμα χορηγεί τη δική Του αγαλλίαση, τότε λοιπόν, με πόση ωφέλεια πλημμυρισμένοι δεν φεύγουν από το ναό οι εκκλησιαζόμενοι;
Στην εκκλησία συντηρείται η χαρά όσων χαίρονται. στην εκκλησία βρίσκεται η ευθυμία των πικραμένων, η ευφροσύνη των λυπημένων, η αναψυχή των βασανισμένων, η ανάπαυση των κουρασμένων. Γιατί ο Χριστός λέει: «Ελάτε σ' εμένα όλοι όσοι είστε κουρασμένοι και φορτωμένοι με προβλήματα, κι εγώ θα σας αναπαύσω» (Ματθ. 11:28). Τί πιο ποθητό απ' αυτή τη φωνή; Τί πιο γλυκό από τούτη την πρόσκληση; Σε συμπόσιο σε καλεί ο Κύριος, όταν σε προσκαλεί στην εκκλησία. σε ανάπαυση από τους κόπους σε παρακινεί. σε ανακούφιση από τις οδύνες σε μεταφέρει. Γιατί σε ξαλαφρώνει από το βάρος των αμαρτημάτων. Με την πνευματική απόλαυση θεραπεύει τη στενοχώρια και με τη χαρά τη λύπη.

"Ο Εκκλησιασμός" Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Συνεχίζεται...


Μέρος 1 από 9 Λιμάνια πνευματικά οι ναοί  (το παρόν)
Μέρος 2 από 9 Γιατί δεν εκκλησιάζεσαι;
Μέρος 3 από 9 Η προσέλευσή μας στο ναό 
Μέρος 4 από 9 Η αμφίεσή μας
Μέρος 5 από 9 Προσοχή και προσευχή
Μέρος 6 από 9 Η θεία Κοινωνία
Μέρος 7 από 9 Κάθε πότε να κοινωνούμε; 
Μέρος 8 από 9 Παραμονή ως την απόλυση 
Μέρος 9 από 9 Μετά τον Εκκλησιασμό



Ολοκληρωμένο το θέμα στη σελίδα "Ο Εκκλησιασμός"

Κυριακή 25 Απριλίου 2010

Κυριακή του Παραλύτου: Αρρώστια και Μοναξιά


Αρρώστια και Μοναξιά
Ο Χριστός ανεβαίνει στα Ιεροσόλυμα και βρίσκεται σε ένα ιερό και θαυματουργό τόπο, την κολυμβήθρα Βηθεσδά. Εκεί συναντά για άλλη μια φορά την αρρώστια και την ανθρώπινη ανάγκη για βοήθεια, παρηγοριά και θεραπεία. Στο διάλογό Του με τον παράλυτο μαθαίνουμε ότι η αρρώστια του ήταν αποτέλεσμα της αμαρτίας. Ο άνθρωπος αυτός για τριάντα οκτώ ολόκληρα χρόνια  ήταν κατάκοιτος. Ο Χριστός "γνους ότι πολύν χρόνον ήδη έχει, λέγει αυτώ' θέλεις υγιής γενέσθαι;".

Η καρτερία στην ασθένεια και η αντοχή των άλλων
Η θαυματουργική θεραπεια του παραλυτικού της Βηθεσδά είναι μια από τις πολλές θεραπείες που περιγράφουν τα Ευαγγέλια. Κάθε φορά, όμως, που τη διαβάζουμε καλούμαστε μεταξύ άλλων να εμβαθύνουμε στο πρόβλημα της ανθρώπινης αρρώστιας, οδύνης και μοναξιάς, αλλά και της ανάγκης για κατανόηση και συμπαράσταση. "Άνθρωπον ουκ έχω", δεν έχω άνθρωπο να με καταλαβαίνει, να μου συμπαρασταθεί, να με βοηθήσει. Την ίδια κραυγή επαναλαμβάνουν αναρίθμητοι άνθρωποι ανάμεσά μας. Κάποτε, μάλιστα, και εμείς οι ίδιοι με πικρό παράπονο για το πρόβλημά μας. Το παράπονο απέναντι στην αδιαφορία των άλλων κρύβει μέσα του θλίψη, πόνο, αδικία, πικρία, δυσαρέσκεια, ίσως, ακόμη, και θυμό για τη σκληρότητα των άλλων γύρω μας. Ανοθρώνει ένα τείχος που μας απομονώνει από τους άλλους, αφού δεν μας καταλαβαίνουν και δεν συμπάσχουν μαζί μας. Βέβαια, στην πραγματικότητα, κάθε φορά που παραπονιόμαστε εμείς ορθώνουμε ένα αδιαπέραστο τείχος από την αδυναμία μας να επικοινωνήσουμε με τους άλλους και να τους αποδεχθούμε όπως ακριβώς είναι.
Στην περίπτωση του παραλυτικού υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά. Ο άνθρωπος αυτός φαίνεται ότι είχε μεγάλη υπομονή για τη μακροχρόνια αρρώστια που τον ταλαιπωρούσε. Δοκιμάζει, όμως, αμέτρητες απογοητεύσεις. Ενώ "άγγελος κατά καιρόν κατέβαινεν εν τη κολυμβήθρα, και ετάρασσε το ύδωρ", και κάθε φορά "ο πρώτος εμβάς μετά την ταραχήν του ύδατος υγιής εγίνετο", αυτός έμενε με το παράπονο ότι "άλλος προ αυτού καταβαίνει" και θεραπεύεται. Τα χρόνια περνάνε και αυτός εξακολουθεί να προσδοκά και να περιμένει. Να ανανεώνει την ελπίδα του για άλλη μια ευκαιρία.
Όμως ο παραλυτικός ήταν ανεκτικός και μακρόθυμος και με την ανάλγητη απάθεια και εγωιστική αδιαφορία των άλλων. Τριάντα οκτώ χρόνια καθηλωμένος στο κρεβάτι του πόνου είχε κατανοήσει και είχε αποδεχθεί τους ανθρώπους όπως ακριβώς ήταν, σκληρούς, αδιάφορους και ανάλγητους. Είχε συμφιλιωθεί με τη δοκιμασία της αρρώστιας του. Ζούσε τις συνέπειες της αμαρτίας, που κάνει τον άνθρωπο να νιώθει μέσα στην μοναξιά του "απερριμένος", άχρηστος, ξεχασμένος και περιφρονημένος. Και αυτό είναι το πιο τρομακτικό αίσθημα που μπορεί να νιώσει κάποιος. Και όμως, ο παραλυτικός δεν φωνάζει. Δεν διαμαρτύρεται εναντίον των άλλων. Δεν κρίνει, δεν καταδικάζει τους γύρω του. Μέσα στην αδυναμία του και τη δυστυχία του δεν στρέφεται κατά του θεού και δεν παραλογίζεται. Με την καρτερική αντιμερώπιση της ασθένειάς του και την επιείκειά του προς τους άλλους άνοιξε την καρδιά του να δεχθεί την αγάπη του Χριστού. Περίμενε την επίσκεψη της χάριτος του Θεού.

Η υπερνίκηση της μοναξιάς
Οι συνθήκες της ζωής μας και η οργάνωση της κοινωνίας μας επιβεβαιώνουν τη φράση του λογοτέχνη: "ποτέ άλλοτε οι στέγες των σπιτιών δεν ήταν τόσο κοντά όσο σήμερα, αλλά και ποτέ άλλοτε οι καρδιές των ανθρώπων δεν ήταν τόσο μακρυά όσο σήμερα". Αυτή η αίσθηση της τρομερής μοναξιάς του σημερινού ανθρώπου επιτείνεται στις δύσκολες ώρες του πόνου, της αρρώστιας και των ποικίλων δυσχερειών της ζωής. Τότε ο άνθρωπος πνίγεται μέσα στην απομόνωση του και επαναλαμβάνει το λόγο του αρχαίου φιλοσόφου "άνθρωπον ζητώ", αφού, σαν τον παραλυτικό, "άνθρωπον ουκ έχω". Ο υμνογράφος της Εκκλησίας ζωντανεύει το διάλογο του παραλυτικού με τον Χριστό, ανανεώνει τηνπίστη μας και μας γεμίζει παργηγοριά και ελπίδα. Στο άκουσμα της φράσης του παραλύτου "άνθρωπον ουκ έχω", παρουσιάζει τον Χριστό να του απαντά "διά σε άνθρωπος γέγονα, και λέγεις, άνθρωπον ουκ έχω;".
Αγαπητοί αδελφοί, στην κάθε μοναξιά μας ας καλλιεργούμε τον εαυτό μας. Ας συναισθανόμαστε τότε περισσότερο την παρουσία του Θεού, που μας κατανοεί πιο πολύ από τον κάθε άνθρωπο, που μας συμπαραστέκεται και συμπάσχει μαζί μας. Ας στρέφουμε το βλέμμα μας σε Εκείνον, για να υπερνικούμε τη μοναξιά λέγοντάς του "ελθέ ο Μόνος προς μόνον, ότι μόνος ειμί καθάπερ οράς" - έλα εσύ που είσαι Μοναδικός σε εμένα που είμαι μοναχικός, γιατί βλέπεις πως είμαι μόνος. Αμήν.

Αρχιμ. Ν.Κ
Φωνή Κυρίου 25 Απριλίου 2010, τ 17

Σάββατο 24 Απριλίου 2010

"Ανέβη ο Ιησούς"



Δοξαστικόν "Ανέβη ο Ιησούς"
Ερμηνεία: Ευγένιος Χαρδαβέλλας Πρωτοψάλτης
Κυριακή του Παραλύτου εις τον Εσπερινόν ( Εσπερινό )΄Ηχος πλ Α΄


"Ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα, ἐπὶ τὴ Προβατικὴ κολυμβήθρα, τὴ λεγομένη κατὰ Ἰουδαίους Βηθεσδά, πέντε στοὰς ἐχούση, ἐν ταύταις γὰρ κατεκειτο πλῆθος τῶν ἀσθενούντων, Ἄγγελος γὰρ τοῦ Θεοῦ κατὰ καιρὸν ἐπιφοιτῶν, διετάραττεν αὐτήν, καὶ ῥῶσιν ἐχαρίζετο τοὶς προσιοῦσιν ἐν πίστει, Καὶ ἰδὼν ὁ Κύριος χρονιοῦντα ἄνθρωπον, λέγει πρὸς αὐτόν, θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι; ὁ ἀσθενῶν ἀπεκρίνατο, Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω, ἵνα, ὅταν ταραχθῆ τὸ ὕδωρ, βάλη μὲ εἰς τὴν κολυμβήθραν, ἰατροὶς κατηνάλωσα τὸν ἅπαντά μου βίον, καὶ ἐλέους τυχεῖν οὐκ ἠξιώθην, ἀλλ' ὁ ἰατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων, λέγει πρὸς αὐτόν, Ἀρόν σου τὸν κράββατον καὶ περιπάτει, κηρύττων μου τὴν δύναμιν, καὶ τὸ μέγα ἔλεος ἐν τοῖς πέρασι"

Σπάνιο βίντεο με το Γέροντα Παΐσιο




http://agioritis.pblogs.gr/

Πως πρέπει να προσέχει τον εαυτό του όποιος ζει μέσα στον κόσμο


Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ

Ψυχή όλων των ασκήσεων, που γίνονται για τον Κύριο, είναι η προσοχή. Δίχως προσοχή, όλες αυτές οι ασκήσεις είναι άκαρπες, νεκρές. Όποιος ποθεί τη σωτηρία του, πρέπει να μάθει να προσέχει άγρυπνα τον εαυτό του, είτε ζει στη μόνωση είτε ζει μέσα στον περισπασμό, οπότε καμιά φορά, και χωρίς να το θέλει, παρασύρεται από τις συνθήκες.

Αν ο φόβος του Θεού γίνει το ισχυρότερο απ' όλα τ' άλλα αισθήματα της καρδιάς, τότε πιο εύκολα θα προσέχουμε τον εαυτό μας, τόσο στην ησυχία του κελιού μας όσο και μέσα στο θόρυβο που μας κυκλώνει από παντού.

Στη διατήρηση της προσοχής πολύ συμβάλλει η συνετή μετρίαση της τροφής, που μειώνει τη θέρμη του αίματος. Η αύξηση αυτής της θέρμης από τα πολλά φαγητά, από την έντονη σωματική δραστηριότητα, από το ξέσπασμα της οργής, από το μεθύσι της κενοδοξίας και από άλλες αιτίες προκαλεί πολλούς λογισμούς και φαντασιώσεις, δηλαδή τον σκορπισμό του νου. Γι' αυτό οι άγιοι πατέρες σ' εκείνον που θέλει να προσέχει τον εαυτό του συστήνουν πριν απ' όλα τη μετρημένη, διακριτική και διαρκή εγκράτεια από τις τροφές.

Όταν σηκώνεσαι από τον ύπνο -πρόκειται για μια προεικόνιση της αναστάσεως των νεκρών, που περιμένει όλους τους ανθρώπους- να κατευθύνεις τις σκέψεις σου στο Θεό. Να προσφέρεις σαν θυσία σ' Εκείνον τους πρώτους καρπούς της λειτουργίας του νου σου, όταν αυτός δεν έχει ακόμα προσλάβει καμιά μάταιη εντύπωση.

Αφού ικανοποιήσεις όλες τις ανάγκες του σώματος, όπως κάθε άνθρωπος που σηκώνεται από τον ύπνο, διάβασε με ησυχία και αυτοσυγκέντρωση τον συνηθισμένο προσευχητικό σου κανόνα. Φρόντισε όχι τόσο για την ποσότητα όσο για την ποιότητα της προσευχής. Αυτό σημαίνει να προσεύχεσαι με απόλυτη προσοχή. Έτσι θα φωτιστεί και θα ζωογονηθεί η καρδιά από την κατάνυξη και τη θεία παρηγοριά.

Μετά τον κανόνα της προσευχής, προσπαθώντας πάλι με όλες σου τις δυνάμεις για τη διατήρηση της προσοχής, να διαβάζεις την Καινή Διαθήκη, κυρίως το Ευαγγέλιο. Διαβάζοντας, να σημειώνεις με επιμέλεια τις παραγγελίες και τις εντολές του Χριστού, για να κατευθύνεις σύμφωνα μ' αυτές όλες σου τις πράξεις της ημέρας, φανερές και κρυφές.

Η ποσότητα της μελέτης εξαρτάται από τις δυνάμεις σου και από τις περιστάσεις. Δεν πρέπει να βαραίνεις το νου σου με υπέρμετρη ανάγνωση προσευχών ή της Γραφής. Δεν πρέπει, επίσης, να παραμελείς τις υποχρεώσεις σου για να προσευχηθείς ή να μελετήσεις περισσότερο. Όπως η άμετρη χρήση υλικής τροφής προκαλεί διαταραχές στο στομάχι και το εξασθενίζει, έτσι και η άμετρη χρήση πνευματικής τροφής εξασθενίζει το νου, του προκαλεί αποστροφή προς τις ευσεβείς ασκήσεις και του φέρνει αθυμία.

Στον αρχάριο οι άγιοι πατέρες συστήνουν να προσεύχεται συχνά αλλά σύντομα. Όταν ο νους ωριμάσει πνευματικά και δυναμώσει, τότε θα μπορεί να προσεύχεται αδιάλειπτα. Σε τέτοιους χριστιανούς, που έχουν γίνει ώριμοι, φτάνοντας στα μέτρα της τελειότητας του Χριστού, αναφέρονται τα λόγια του αποστόλου Παύλου: «Επιθυμώ να προσεύχονται οι άνδρες σε κάθε τόπο και να σηκώνουν στον ουρανό χέρια καθαρά (από κάθε μολυσμό), δίχως οργή και λογισμούς», δηλαδή δίχως εμπάθεια, περισπασμό ή μετεωρισμό. Γιατί αυτό που είναι φυσικό για έναν άνδρα, δεν είναι ακόμα φυσικό για ένα νήπιο.

Αφού, λοιπόν, ο άνθρωπος φωτιστεί από τον Ήλιο της δικαιοσύνης, τον Κύριο Ιησού Χριστό, μέσω της προσευχής και της μελέτης, μπορεί να επιδοθεί στις καθημερινές του ασχολίες, προσέχοντας ώστε σ' όλα τα έργα και τα λόγια του, σ' όλη την ύπαρξή του να κυριαρχεί και να ενεργεί το πανάγιο θέλημα του Θεού, όπως αυτό αποκαλύφθηκε και εξηγήθηκε στους ανθρώπους με τις ευαγγελικές εντολές.

Αν στη διάρκεια της ημέρας υπάρχουν ελεύθερες στιγμές, χρησιμοποίησε τες για να διαβάσεις με προσοχή μερικές επιλεγμένες προσευχές ή περικοπές της Αγίας Γραφής, ενισχύοντας έτσι τις ψυχικές σου δυνάμεις, που έχουν εξασθενήσει από τις διάφορες δραστηριότητες μέσα στον πρόσκαιρο κόσμο. Αν τέτοιες χρυσές στιγμές δεν υπάρχουν, να λυπάσαι γι' αυτό, όπως αν είχες χάσει θησαυρό. Ό,τι χάθηκε σήμερα δεν πρέπει να χαθεί και αύριο, γιατί η καρδιά μας εύκολα παραδίνεται στη ραθυμία και τη λήθη. Απ' αυτές, πάλι, γεννιέται η σκοτεινή άγνοια, που καταστρέφει το έργο του Θεού, το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου.

Αν συμβεί να πεις ή να κάνεις κάτι που έρχεται σε αντίθεση με τις εντολές του Θεού, τότε χωρίς καθυστέρηση διόρθωσε το σφάλμα σου με την ειλικρινή μετάνοια. Με τη μετάνοια να επιστρέφεις πάντα στο δρόμο του Θεού, όταν ξεφεύγεις απ' αυτόν, καταφρονώντας το θείο θέλημα Μη μένεις για πολύ έξω από το δρόμο του Θεού! Στις αμαρτωλές σκέψεις και φαντασιώσεις και στα εμπαθή αισθήματα να αντιπαραθέτεις με πίστη και ταπείνωση τις ευαγγελικές εντολές, λέγοντας μαζί με τον άγιο πατριάρχη Ιωσήφ: «Πώς μπορώ να κάνω αυτό το κακό και ν' αμαρτήσω μπροστά στο Θεό;».

Όποιος προσέχει τον εαυτό του πρέπει ν' απαρνηθεί γενικά κάθε φαντασίωση, όσο ελκυστική και εύσχημη κι αν φαίνεται αυτή. Κάθε φαντασίωση είναι περιπλάνηση του νου όχι στην περιοχή της αλήθειας αλλά στη χώρα των φαντασμάτων, που δεν υπάρχουν ούτε πρόκειται να υπάρξουν και που πλανούν το νου, εμπαίζοντας τον. Συνέπειες των φαντασιώσεων είναι η απώλεια της προσοχής, ο σκορπισμός του νου και η σκληρότητα της καρδιάς την ώρα της προσευχής. Έτσι αρχίζει η διαταραχή της ψυχής.

Το βράδυ, όταν πηγαίνεις για ύπνο -που, μετά την εγρήγορση της ημέρας και σε σύγκριση μ' αυτήν, προεικονίζει τον θάνατο- να εξετάζεις τις πράξεις που έκανες όσο ήσουνα ξύπνιος. Ένας τέτοιος αυτοέλεγχος δεν είναι δύσκολος για τον άνθρωπο που ζει προσεκτικά. Γιατί η προσοχή εξαφανίζει τη λήθη, που είναι φαινόμενο τόσο συνηθισμένο σ' όποιον έχει περισπασμούς. Έτσι, λοιπόν, αφού θυμηθείς όλες τις αμαρτίες που έκανες στη διάρκεια της ημέρας, είτε με πράξεις είτε με λόγια είτε με σκέψεις, εγκάρδια πρόσφερε γι' αυτές τη μετάνοιά σου στο Θεό, έχοντας τη διάθεση της διορθώσεως. Μετά διάβασε τον κανόνα της προσευχής σου. Τέλος, κλείσε την ημέρα σου όπως την άρχισες, δηλαδή με θεϊκούς λογισμούς.

Την ώρα που κοιμάται ο άνθρωπος, πού πάνε όλες οι σκέψεις και τα αισθήματα του; Τι μυστική κατάσταση είναι αυτή του ύπνου, κατά την οποία τόσο η ψυχή όσο και το σώμα ζουν και συνάμα δεν ζουν, αποξενωμένα καθώς είναι από την αίσθηση της ζωής, σαν νεκρά; Ακατανόητος είναι ο ύπνος, όπως και ο θάνατος. Όπως στην αιώνια ανάπαυση, έτσι και στην πρόσκαιρη του ύπνου η ψυχή ξεχνάει ακόμα και τις πιο μεγάλες πίκρες, ακόμα και τις πιο φοβερές επίγειες συμφορές.

Και το σώμα; ...;. Αφού σηκώνεται από τον ύπνο, οπωσδήποτε θα αναστηθεί και από τους νεκρούς.

Ο μεγάλος αββάς Αγάθων είπε: «Είναι αδύνατο να προκόψουμε στην αρετή, αν δεν προσέχουμε άγρυπνα τον εαυτό μας». Αμήν.

(Αγ. Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ, «Ασκητικές εμπειρίες» τ. Β΄. Εκδ. Ι. Μ. Παρακλήτου, 2009.)

http://agioritis.pblogs.g

Παρασκευή 23 Απριλίου 2010

Παλλεσβιακή Πανήγυρις του Πολιούχου Μυτιλήνης Αγίου Θεοδώρου Νεομάρτυρος του Βυζάντιου



http://www.zoiforos.gr

Η γιορτή του Αγίου Γεωργίου

Λίγα λόγια για τη γιορτή του Αγίου Γεωργίου
του πρώην Μητροπολίτου Φλωρίνης
κ.κ Αυγουστίνου Καντιώτη

από το βιβλίο «Μυρίπνοα άνθη»
Ο   άγιος   Γεώργιος   είναι  αγαπητός      όχι  μονάχα στην πατρίδα μας, αλλά και σ΄ άλλες χριστιανικές χώρες.  Εκατομμύρια άντρες   έχουν  το  όνομά   του  βασιλιάδες, πρίγκιπες, στρατηγοί, επιστήμονες, πλούσιοι, φτωχοί,  εργάτες, γεωργοί έχουν το όνομα Γεώργιος     και γιορτάζουν την ονομαστική  τους  γιορτή.  Και γυναίκες ακόμη έχουν το όνομα Γεωργία. Δεν υπάρχει στην Ελλάδα σπίτι να μην έχει  κάποιο πρόσωπο συγγενικό με το  όνομα του αγίου Γεωργίου.   Άλλα γιατί  τόση  τιμή στον άγιο Γεώργιο;
* * *
    Ο άγιος Γεώργιος ήταν ένας απ' τους πιο μεγάλους  ήρωες  του  Χριστιανισμού.   Γεννήθηκε   και   μαρτύρησε στα  χρόνια  ενός  φοβερού διωγμού, πού ξεσήκωσε εναντίον του Χριστιανισμού ένας απαίσιος και αιμοβόρος   αυτοκράτορας,   ο   Διοκλητιανός.   Ιδιαίτερη   πατρίδα του Γεωργίου ήταν η   Καππαδοκία,  μια επαρχία της Μικράς Ασίας που  γέννησε  τόσους     αγίους    και μάρτυρες.  Ό πατέρας του, όταν ακόμη ο Γεώργιος ήταν  μικρό  παιδί,  συνελήφθηκε,  ομολόγησε   το  Χριστό και  μαρτύρησε. Ο  Γεώργιος ήτανε  παιδί  μάρτυρος.  Η χήρα μητέρα του,   ευσεβής  γυναίκα, έπαιρνε  το μικρό Γεώργιο  και -πήγαινε συχνά στον  τάφο     του  μάρτυρα πατέρα του, κι' εκεί επάνω, γονατισμένοι και οι δυο, προσευχόντουσαν στο Θεό. Ο Γεώργιος απ' τη μικρή του ηλικία φλεγόταν απ' τον άγιο πόθο ν' ακολουθήσει το παράδειγμα του πατέρα του και να γίνει κι' αυτός ένας μάρτυρας του Χριστού. Όταν μεγάλωσε, υπηρέτησε στο στρατό. Ήταν ένας λαμπρός στρατιώτης, υπάκουος, ανδρείος, ατρόμητος στις μάχες. Αγαπούσε την πατρίδα, καταδίωκε τους βαρβάρους, που έκαναν επιδρομές κι' έκαιγαν τα σπίτια κι' έσφαζαν παιδιά και γυναίκες, υπερασπιστής των αδυνάτων ήταν ο άγιος Γεώργιος. Χάρις στην ανδρεία του γρήγορα ανέβηκε ψηλά και έφθασε στα ανώτερα αξιώματα του στρατού, έγινε στρατηγός.
* *  *
     Αλλά  όταν κηρύχτηκε ο διωγμός εναντίον των χριστιανών και υποχρεώθηκαν όλοι οι αξιωματικοί να δηλώσουν ότι δεν είναι χριστιανοί και ότι πιστεύουν στα είδωλα, τότε ο Γεώργιος δεν δίστασε καθόλου να κάμει αυτό που έπρεπε, δεν αρνήθηκε το Χριστό, όπως άλλοι, άλλα δήλωσε πως είναι χριστιανός και πως καμία δύναμις στον κόσμο δεν θα μπόρεση ν' αλλάξει την πίστη του. Ο αυτοκράτορας, όταν άκουσε αυτή τη δήλωση, λυπήθηκε πολύ, γιατί ο πιο γενναίος στρατηγός του ήταν χριστιανός. Στην αρχή προσπάθησε με καλό τρόπο να τον μεταπείση' του υποσχέθηκε μεγαλύτερες ακόμη τιμές και αξιώματα. Αλλά ο Γεώργιος απέρριψε όλες τις προτάσεις και έμεινε σταθερός και ακλόνητος. Τότε άρχισε το μαρτύριο του' ένα μαρτύριο από τα πιο φρικτά. Στην αρχή τον έριξαν σε σκοτεινή φυλακή. Τον έβαλαν μετά στον τροχό, που ήταν ένα βασανιστικό όργανο' με τα μυτερά του καρφιά ο τροχός έκανε τις σάρκες να σκίζονται, να τρέχει το αίμα κι' ο άνθρωπος να πεθαίνει. Αλλά ο Χριστός με τη χάρη του βοηθούσε το μάρτυρα  και νικούσε όλους τους πόνους. Κι΄ όχι μόνο τούτο, αλλά έκαμε και θαύματα1 ανέστησε απ' τον τάφο νεκρό' εξόντωσε ένα μεγάλο δράκοντα που έτρωγε ανθρώπους, πήγε στο ναό των ειδώλων και με την προσευχή που  έκαμε γκρέμισε όλα τα είδωλα κι' έκαμε τους δαίμονες να φωνάζουν και να λένε, πως ένας είναι ο αληθινός Θεός, ο Θεός του Γεωργίου. Απίστευτα φαίνονται αυτά σε πολλούς ανθρώπους, αλλά ο Χριστός το δήλωσε, πως όποιος πιστεύει σ΄ αυτόν  θα  κάμει  θαύματα,  θα πατάει  πάνω στους     σκορπιούς και τα φίδια και θα νίκα όλη τη δύναμη του εχθρού   (Λουκ.  10,  19).
* * *
     Ο, τι έκαμε ο άγιος  Γεώργιος  δεν  το έκαμε   με τη δική  του  δύναμη το έκαμε  με  τη  δύναμη του Χριστού, που νίκησε την αμαρτία και το θάνατο και αναστήθηκε εκ νεκρών και δίνει δύναμη σε κάθε πιστό να νικάει  κι'  αυτός τους  εχθρούς  του.   Έτσι   κάθε άγιος είναι και μια νέα απόδειξη, πως ο Χριστός είναι αληθινός Θεός. Ο βίος, τα μαρτύρια και τα θαύματα των αγίων δεν μπορούν να έχουν άλλη εξήγηση, παρά μονά-χα πως ο Χριστός αναστήθηκε  και ζει και βασιλεύει, και πως εκείνος είναι που δίνει τη δύναμη  και τη χάρη του ώστε οι αδύνατοι και αμαρτωλοί άνθρωποι να γίνονται ήρωες και μάρτυρες.
      Χιλιάδες άνθρωποι, πού παρακολουθούσαν το μαρτύριο και τα θαύματα του αγίου, πίστεψαν και βαπτίσθηκαν στο όνομα του Χριστού.
      Χριστιανοί μου! Δεν φτάνει να γιορτάζουμε τη γιορτή του αγίου Γεωργίου, πρέπει να μιμηθούμε κι' εμείς τον άγιο στις αρετές πού είχε και ιδιαιτέρως στην ανδρεία που έδειξε σ' όλη του τη ζωή. Σκότωσε ο άγιος το δράκοντα, όπως φαίνεται στην εικόνα του, έχουμε κι' εμείς το δράκοντα μας είναι τα πάθη και οι κακίες μας. Ποιος είναι απαλλαγμένος από αυτά; Εμπρός, ας πολεμήσουμε τους εσωτερικούς αυτούς δράκοντες! Όποιος πολεμά, αυτός και νίκα, με τη βοήθεια του Χρίστου, τα πάθη του, αυτός γίνεται ένας άξιος μιμητής του αγίου Γεωργίου. Αυτός ο χριστιανός είναι απόδειξη, πως ο Χριστός που αναστήθηκε, και στις μέρες μας ζει, νικά και θριαμβεύει.
Χριστός   ανέστη,   αδελφοί!
Τω σταυρωθέντι     και αναστάντι  Χριστώ  τιμή   και  δόξα εις  αιώνας  αιώνων.


Πηγή:  http://www.zoiforos.gr

Πέμπτη 22 Απριλίου 2010

Βαρθολομαίος "Αι ημέραι τάς οποίας διέρχεται ο Χριστιανικός κόσμος είναι χαλεπαί"


"Αι ημέραι τάς οποίας διέρχεται ο Χριστιανικός κόσμος και ολόκληρος  η ανθρωπότης είναι εξόχως χαλεπαί.

Η σοβούσα παγκόσμιος κρίσις δεν είναι μόνον οικονομική. Είναι πρωτίστως πνευματική και ηθική, είναι κρίσις αξιών, είναι «ύβρις» έναντι του Δημιουργού και της όλης Δημιουργίας.

Τούτο μεγεθύνει την αδήριτον ανάγκην συστηματικής αδελφικής συνεργασίας πασών των επί μέρους αγιωτάτων Εκκλησιών «εν Πνεύματι Αγίω, εν αγάπη ανυποκρίτω, εν λόγω αληθείας, εν δυνάμει Θεού» (Β  Κορ. 6, 7), ώστε να δίδεται από κοινού πειστική η μαρτυρία του Ευαγγελίου, να βοηθήται ουσιαστικώς η εν συγχύσει υπάρχουσα ανθρωπότης, να αντιμετωπίζωνται ριζικώς αι ποικιλώνυμοι κρίσεις, να απομονούται ο πάσης φύσεως φανατισμός, να καλλιεργήται πνεύμα κατανοήσεως, ειρήνης, φιλίας και αλληλεγγύης μεταξύ των προσώπων και των λαών.

Έχομεν ενώπιον ημών μακράν και σκληράν οδόν, εις την οποίαν καλούμεθα να προχωρήσωμεν «εν σοφία» (πρβλ. Κολ. 4, 5), αλληλέγγυοι, «μια ψυχή συναθλούντες τη πίστει του Ευαγγελίου» (Φιλιπ. 1, 27), «σύμψυχοι, το εν φρονούντες» (Φιλιπ. 2, 2), κατά την παραγγελίαν του Αποστόλου Παύλου."

Από την ομιλία του του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου στο ιερό συλλείτουργο  με τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Χρυσόστομο.
Ιερά Μονή της Ζωοδόχου Πηγής στο Μπαλουκλί της Κωνσταντινούπολης.
Κυριακή 18 Απριλίου 2010.

Δευτέρα 19 Απριλίου 2010

Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου στην Θεολογική Σχολή της Χάλκης

O Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος επισκέφθηκε σήμερα την Θεολογική Σχολή της Χάλκης συνοδευόμενος από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο.

Μεταξύ άλλων ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου στην ομιλία του είπε τα παρακάτω:


«Ανηφορίζοντας προς την Θεολογική Σχολή της  Χάλκης  θεωρούσα την παρουσία μου εδώ ως μια χρεωστική παρουσία για να ανταποδώσω τα οφειλόμενα. Γνωρίζουμε την μεγάλη προσφορά της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης προς την Εκκλησία της Κύπρου, που και στις μέρες μας πολλοί Χαλκίτες θεολόγοι προσφέρουν ακόμη υπηρεσίες στην Εκκλησία της Κύπρου. Και ήρθαμε ακριβώς εδώ για να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στον εκπρόσωπο της Σχολής και να ευχηθούμε το συντομότερο δυνατόν η Σχολή να ανοίξει τις πύλες της και να δεχθεί φοιτητές και μάλιστα από την Κύπρο. Θα είναι για εμάς, όχι μόνο για το Πατριαρχείο, αλλά και για την Εκκλησία της Κύπρου ευλογία Θεού να ανοίξει η Σχολή».

Βόρεια Μακεδονία όπως Βόρειο Βιετνάμ.

φωτο:http://www.noitikiantistasis.com

Πληθαίνουν τα δημοσιεύματα που μάς πληροφορούν ότι ο μεσολαβητής κ. Μάθιου Νίμιτς προτείνει το όνομα «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας» για τα Σκόπια. Φυσικά ο άνθρωπος τη δουλειά του κάνει. Το θέμα είναι εμείς να υποστηρίξουμε σθεναρά τα εθνικά μας συμφέροντα και να μην πέσουμε στην παγίδα. Η ονομασία αυτή δικαιώνει πλήρως την ακραία εθνικιστική πολιτική των Σκοπίων και νομιμοποιεί το ανιστόρητο κατασκεύασμα του κομμουνιστικού καθεστώτος του Τίτο.
Όταν οι ξένοι θα ακούν ότι υπάρχει κράτος «Βόρεια Μακεδονία» θα φέρνουν στο νου τους το Βόρειο Βιετνάμ, το οποίο ονομάσθηκε έτσι με στόχο την ένωσή του με το Νότιο Βιετνάμ, κάτι που επετεύχθη μετά από την αιματηρή απόσυρση των Αμερικανών το 1975. Θα θυμούνται επίσης τη Βόρειο Κορέα, η οποία επίσης επεχείρησε να ενωθεί με τη Νότιο Κορέα, αλλά δεν το πέτυχε λόγω ενόπλου παρεμβάσεως των ΗΠΑ, της Ελλάδος και άλλων χωρών. Με λίγα λόγια θα δίδεται διεθνώς η εντύπωση ότι λόγος υπάρξεως της Βόρειας Μακεδονίας είναι να ενωθεί κάποτε με τη Νότιο Μακεδονία, δηλαδή με τα βόρεια εδάφη της χώρας μας! Αυτό άλλωστε διεκδικεί και η προπαγάνδα των ψευδομακεδόνων από την εποχή του Τίτο μέχρι τον σημερινό Γκρούεφσκι!
Αν δεχθούμε με την υπογραφή μας το όνομα Βόρεια Μακεδονία θα έχουμε αποδεχθεί ότι κάθε τι μακεδονικό στο παρελθόν και στο μέλλον ανήκει στους βόρειους γείτονές μας και όχι στην Ελλάδα. Σε λίγα χρόνια θα εκπέσει το πρώτο συνθετικό και θα μείνει μόνο το όνομα Μακεδονία. Όπως το κράτος της Υπεριορδανίας κατέληξε να λέγεται απλώς Ιορδανία. Οι σκοπιανοί υπήκοοι ποτέ δεν θα αποκληθούν Βορειομακεδόνες. Θα αποκαλούνται διεθνώς «Μακεδόνες» και μάλιστα με τη δική μας υπογραφή. Κανείς δεν μιλά για Μεγαλοβρετανούς ή για Μεγαλοβρετανικό πολιτισμό. Όλοι μιλούν για Βρετανούς και Βρετανικό πολιτισμό. Αν δεχθούμε τη Βόρεια Μακεδονία σε λίγα χρόνια θα απαγορευθεί στη χώρα μας να έχει Περιφέρεια Μακεδονίας, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας κ.λπ. διότι το όνομα θα μονοπωλείται από το κράτος των Σκοπίων.
Ούτε Βόρεια Μακεδονία, λοιπόν, ούτε άλλη σύνθετη ονομασία. Ας επανέλθουμε στην απόφαση των πολιτικών αρχηγών του 1992.

Συντάκτης: Κωνσταντίνος Χολέβας, 
                   Πολιτικός Επιστήμων

http://www.diktyo21.gr

Ο Αρχιεπίσκοπος τέλεσε τα εγκαίνια του Ιδρύματος Ποιμαντικής Επιμορφώσεως

Τα εγκαίνια του Ιδρύματος Ποιμαντικής Επιμορφώσεως της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών τέλεσε σήμερα Δευτέρα 19 Απριλίου 2010 ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος.
Να σημειωθεί, ότι ο αγιασμός των εγκαινίων τελέστηκε παρουσία πλήθους κληρικών της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών.
Τέλος, το Ίδρυμα Ποιμαντικής Επιμορφώσεως δημιουργήθηκε με σκοπό να προσφέρει δυνατότητες συνεχούς κατάρτισης, ενίσχυσης και υποστήριξης στους κληρικούς, αλλά και στα λαϊκά στελέχη της ποιμαντικής διακονίας στο δύσκολο έργο που επιτελούν στη σύγχρονη απαιτητική πραγματικότητα.

http://www.romfea.gr/

Αλεξανδρουπόλεως: "Η ηφαιστειακή τέφρα το 472 στη Κωνσταντινούπολη"

Στο Συναξάρι της 6 Νοεμβρίου, μαζί με τους αγίους που γιορτάζουν εκείνη την ημέρα, αναφέρεται «Τη αυτή ημέρα μνήμη της μετά φιλανθρωπίας κατενεχθείσης κόνεως η της πεσούσης στάχτης, επί Λέοντος του μεγάλου».
Στους στίχους του Συναξαρίου γράφει «Μας απειλείς να μας κάψεις αλλ’ όμως δεν μας καις, αφού ανακάτεψες την οργή σου με την μακροθυμία σου, Λόγε Χριστέ». Και εξηγεί το κείμενο της 6ης Νοεμβρίου στο μηναίο: «Το 18ο έτος της αυτοκρατορίας του Λέοντος του Μεγάλου(δηλ. το 472 μ.Χ.) στις 5 Νοεμβρίου, στις μεσημεριανές ώρες, όλος ο ουρανός (της Κωνσταντινουπόλεως) γέμισε όχι με τα συνήθη μαύρα σύννεφα, αλλά με σύννεφα κόκκινα σαν φωτιά. Απόρησαν όλοι και φοβήθηκαν ότι θα πέσει φωτιά και φλόγες, που θα τους κατακαύσουν σαν τα Σόδομα. Έτρεξε ο λαός με κλάματα και θρήνους στις εκκλησίες.
Μα ο φιλάνθρωπος Θεός μετρίασε την τιμωρία του με την αγάπη του και το απόγευμα άρχισε να βρέχει μέχρι τα μεσάνυχτα. Η βροχή κατέβασε χώμα, σκόνη που ήταν μαύρη σαν στάχτη και σκέπασε τη γη και τα σπίτια, παραπάνω από μια ανδρική σπιθαμή. Στη γη έκαψε όλα τα φυτά και τα χόρτα. Δεν ήταν εύκολο να ξεκολλήσει αυτή η σκόνη με νερό και φανέρωσε έτσι την αγανάκτηση του Θεού στις αμαρτίες μας.
Τις επόμενες ημέρες έπεσαν πολλές και ραγδαίες βροχές και ξεπλύθηκε η σκόνη. Αυτός σημαίνει ότι οι αμαρτίες μας είναι σαν κόκκινη και μαύρη σκόνη πάνω μας που κατατρώει κάθε αρετή μας και χρειάζονται πολλά δάκρυα και πολύ μετάνοια για να ξεπλύνουμε την καυτερή στάχτη των αμαρτιών μας, ώστε να ξεφύγουμε  την τιμωρία της κολάσεως που θα κάψει και τα σώματα και τις ψυχές μας και για να κερδίσουμε τη βασιλεία των ουρανών.
Αυτό λοιπόν το γεγονός, ένα ασυνήθιστο καιρικό φαινόμενο που ο χρονογράφος ιστορικός Προκόπιος και τα Συναξάρια το παρουσιάζουν με τόσο φοβερά χρώματα, έκαμαν το λαό να το ερμηνεύσει σαν οργή του Θεού για τις αμαρτίες των ανθρώπων. Μια δίκαιη οργή ήταν να πέση φωτιά και να κάψει τα πάντα, όμως τελικά η φιλανθρωπία του Θεού, η μακροθυμία του Χριστού και η αγάπη του μετέβαλε τη φωτιά σε ζεστή στάχτη που τελικά ξεπλύθηκε κι έφυγε.
Πρέπει να ήταν τόσο φοβερό το συμβάν που η Εκκλησία έκτοτε το γιόρταζε κάθε χρόνο. Και όρισε να διαβάζεται την Κυριακή από 30 Οκτωβρίου μέχρι 5 Νοεμβρίου αυτή η περικοπή του πλουσίου και του Λαζάρου που μιλάει για την άλλη ζωή, για να μετανοήσουμε, για το φοβερό πυρ της κολάσεως και την τιμωρία των αμαρτωλών. Από ένα δηλαδή ιστορικό, μετεωρολογικό γεγονός, η Εκκλησία υπενθυμίζει στους πιστούς την σωτηρία μας».
Ήταν η έκρηξη του Βεζούβιου στις 6 Νοεμβρίου 472 από την οποία τα σύννεφα μετέφεραν αυθημερόν τη ζεστή στάχτη ως την Κωνσταντινούπολη δημιουργώντας αυτό το φοβερό συμβάν που περιγράφεται στο Μηναίο του Νοεμβρίου, παραπέμποντας στη σχέση των πνευματικών νόμων με τους φυσικούς, έτσι όπως τους θέσπισε ο Θεός και τους διαχειρίζεται ο άνθρωπος
+ Ο Αλεξανδρουπόλεως ΑΝΘΙΜΟΣ

Χριστος Ανεστη

Κυριακή 18 Απριλίου 2010

«Και παρεβιάσαντο αυτόν»

- Γέροντα,  μένει ψυχρή η καρδιά μου στην προσευχή.
- Είναι γιατί ο νους δεν δίνει τηλεγράφημα στην καρδιά. Ύστερα στην προσευχή χρειάζεται να εργασθή κανείς∙ δεν μπορεί από τη  μια στιγμή στην άλλη να φθάση σε κατάσταση, ώστε να μη φεύγη καθόλου ο νους του. Θέλει υπομονή. Βλέπεις, ο άλλος χτυπάει την πόρτα , ξαναχτυπάει, περιμένει, και μετά ανοίγει η πόρτα. Εσύ θες να χτυπήσης μια και να μπης μέσα. Δε γίνεται έτσι. Όταν ξεκινάς να πης την ευχή, δεν έχεις επιθυμία γι’ αυτό;
- Αισθάνομαι την ανάγκη για βοήθεια, γιατί νιώθω αδύναμη.
- Ε, από ‘κει ξεκινάει κανείς. Στην προσευχή χρειάζεται επιμονή. «Και παρεβιάσαντο αυτόν», λέει το Ευαγγέλιο για τους Μαθητές που συνάντησαν τον Χριστό στο δρόμο προς Εμμαούς. Έμεινε ο Χριστός μαζί τους, γιατί είχαν μια συγγένεια με τον Χριστό και το δικαιούνταν. Είχαν ταπείνωση, απλότητα, καλωσύνη,  θάρρος με την καλή έννοια, όλες τις προϋποθέσεις ,γι’ αυτό και ο Χριστός έμεινε μαζί τους.
Πρέπει να προσευχώμαστε με πίστη για κάθε ζήτημα και να κάνουμε υπομονή, και ο Θεός θα μιλήση. Γιατί, όταν ο άνθρωπος προσεύχεται με πίστη, υποχρεώνει τον Θεό κατά κάποιο τρόπο για την πίστη του αυτή να του εκπληρώση το αίτημά του. Γι’ αυτό, όταν ζητούμε κάτι από τον Θεό, να μη «διακρινώμεθα» και θα εισακουσθούμε. «Να έχετε πίστη χωρίς να διακριθήτε», είπε ο Κύριος. Ο Θεός ξέρει πότε πρέπει να μας δώση αυτό που ζητούμε, ώστε να μη βλαφθούμε πνευματικά. Μερικές φορές ζητούμε κάτι από τον Θεό, αλλά δεν κάνουμε υπομονή και ανησυχούμε. Αν δεν είχαμε δυνατό Θεό, τότε να ανησυχούσαμε. Αλλά αφού έχουμε Θεό Παντοδύναμο και έχει πάρα πολλή αγάπη, τόση που μας τρέφει και με το Αίμα Του, δεν δικαιολογούμαστε να ανησυχούμε. Μερικές φορές δεν αφήνουμε ένα δύσκολο θέμα μας στα χέρια του Θεού, αλλά ενεργούμε ανθρώπινα. Όταν ζητούμε κάτι από τον Θεό και κλονίζεται η πίστη μας και θέλουμε να ενεργήσουμε ανθρωπίνως στα δυσκολοκατόρθωτα, χωρίς να περιμένουμε την απάντηση στο αίτημά μας από τον Θεό, είναι σαν να κάνουμε αίτηση στον Βασιλέα Θεό και την παίρνουμε πίσω, την ώρα που Εκείνος απλώνει το χέρι Του, για να ενεργήση. Τον παρακαλούμε πάλι, αλλά και πάλι κλονίζεται η πίστη μας και ανησυχούμε και επαναλαμβάνουμε το ίδιο. Έτσι διαιωνίζεται η ταλαιπωρία ,μας. Κάνουμε δηλαδή σαν εκείνον που κάνει μια αίτηση στο Υπουργείο και ύστερα από λίγο μετανοιώνει και την αποσύρει. Ξαναμετανοιώνει, την υποβάλλει∙ μετά από λίγο πάλι την αποσύρει. Η αίτηση όμως πρέπει να μείνη, για να παίρνη την σειρά της.

Από το βιβλίο «Πνευματική αφύπνιση»
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Β΄
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

http://www.gonia.gr/gonia.php?article=4261

Προτροπές Γερόντων Στον Σύγχρονο Κόσμο

ΠΡΟΤΡΟΠΕΣ ΓΕΡΟΝΤΩΝ ΣΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΣΜΟ

Τετάρτη 14 Απριλίου 2010

Είμαι εδώ ...πάντοτε!





Θα ήθελες να μου πάρεις μια συνέντευξηείπε ο Θεός.
- Αν έχετε χρόνοαπάντησα.
Ο Θεός χαμογέλασε.
- Ο χρόνος μου είναι αιωνιότηταΤι θέλεις να με ρωτήσεις;
- Τι σας εκπλήσσει περισσότερο στους ανθρώπους;
Ο Θεός απάντησε:
- Το γεγονός ότι βαριούνται την παιδική ηλικία, βιάζονται να μεγαλώσουνκαι μετά ποθούν να είναι παιδιά. Ότι χάνουν την υγεία τους για να βγάλουν λεφτάκαι στη συνέχεια χάνουν τα χρήματά τους για να επανακτήσουν την υγεία. Το γεγονός ότι σκέφτονται με φόβο για το μέλλον και ξεχνούν το παρόν και έτσι δεν ζουν ούτε το παρόν ούτε το μέλλον. Ότι ζουν σαν να μην πεθάνουν ποτέ και πεθαίνουν σαν να μην έχουν ζήσει.
Ο Θεός πήρε το χέρι μου και στάθηκε σιωπηλός για λίγο.
Τότε ρώτησα:
- Ως γονέας, ποιά είναι μερικά μαθήματα ζωής που θέλετε να διδάξετε στα παιδιά Σας;
- Να μάθουν ότι διαρκεί μόνο λίγα δευτερόλεπτα για να ανοίξει βαθιές πληγές στην καρδιά αυτών που αγαπάνεκαι χρειάζονται αρκετά χρόνια για να επουλωθούν. Να μάθουν ότι πλούσιος άνθρωπος δεν είναι εκείνος που έχει τα περισσότερα, αλλά αυτός που του χρειάζονται τα λιγότερα. Να μάθουν ότι υπάρχουν άνθρωποι που τους αγαπούν, αλλά απλώς δεν ξέρουν να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Να μάθουν ότι δύο άνθρωποι μπορούν να βλέπουν το ίδιο πράγμα και να το ερμηνεύουν διαφορετικά. Να μάθουν ότι δεν είναι αρκετό να συγχωρούν τους άλλους, αλλά επίσης, ότι πρέπει να συγχωρούν τους εαυτούς τους..


- Σας ευχαριστώ για το χρόνο Σαςείπα ταπεινά. Είναι κάτι ακόμα που θέλετε να μάθει ο κόσμος;
Ο Θεός με κοίταξε χαμογελώντας και είπε:
- Απλά ότι είμαι εδώ, πάντοτε



Οκταβιανός Πάλερ


http://sotiriapsixis.blogspot.com/

Εορτολόγιο

Δημοφιλείς αναρτήσεις


Banner Ορθόδοξων Ιστοχώρων και Ιστολογίων
Ξεκινάμε μια προσπάθεια παρουσίασης Ορθόδοξων Ιστοχώρων και Ιστολογίων.
Αν δεν υπάρχει ο δικός σας, ζητάμε συγνώμη,
ενημερώστε μας και θα τον συμπεριλάβουμε.





Create your own banner at mybannermaker.com!
Πέρα από το άτομο
Make your own banner at MyBannerMaker.com!

















(υπό κατασκευή)


Τα banner μας
Αντιγράψτε τον κώδικα στη δική σας σελίδα
για να εμφανιστούν τα banner μας.
Ειδοποιήστε μας για να συμπεριλάβουμε και το δικό σας.