Τρίτη 31 Μαΐου 2011

Απο τη Σαλογραια....για να χαλαρωσουμε λιγο!!!!

ΘΡΗΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ......ΧΡΟΝΗΣ ΑΗΔΟΝΙΔΗΣ

ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ......ΣΥΓΧΩΡΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΜΑΣ!!!!

Η θεία Χάρις: του Χριστού μας το αθάνατο νερό....



Kυριακή της Σαμαρείτιδος σήμερα, Πέμπτη Κυριακή μετά το Πάσχα, και το άγιο Ευαγγέλιο (Ιωάννου κεφ. Δ΄, 5-42) μας ομιλεί για τον Χριστό μας, ο Οποίος βρέθηκε στο φρέαρ του Ιακώβ στη Σαμάρεια ύστερα από μεγάλη οδοιπορία και εκεί, στο καταμεσήμερο, περίμενε τη Σαμαρείτιδα γυναίκα, τη μετέπειτα αγία, μεγαλομάρτυρα και ισαπόστολο Φωτεινή.

Οι Μαθηταί πήγαν στην πόλη να αγοράσουν τροφές κι Εκείνος, ο Μεγάλος Ψαράς, περίμενε το ψάρι, τη Σαμαρείτιδα. Ηλθε εκείνη κι ο Χριστός με τρόπο γλυκό και υπέροχο και μοναδικό την έφερε εκεί που ήθελε. Της παρουσιάστηκε αρχικά ως αναγκεμένος και της ζήτησε να πιει νερό, «ο εν ύδασι την γην κρεμάσας».

Κι εκείνη απόρησε πώς ένας Ιουδαίος ζητούσε από μια Σαμαρείτιδα νερό! Εκείνος στη συνέχεια της λέει: «Αν ήξερες τη δωρεά του Θεού και ποιος είναι αυτός που σου μιλάει γι' αυτό το νερό, εσύ θα ζητούσες». Κι αυτή του απαντάει: «Εσύ δεν έχεις ούτε έναν κουβά, κι είναι βαθύ το πηγάδι. Πούθε να βρεις το νερό που λες;».

Ο Χριστός στη συνέχεια κατάφερε με την αγάπη Του και με τον τρόπο Του, και με τον μοναδικό αυτό διάλογο, που 'ναι δημοκρατία και ελευθερία στην πράξη, να κάμει τη γυναίκα τελικά να Του ζητήσει το αθάνατο νερό, που 'ναι η Θεία Χάρις Του, που 'ναι το Αγιο Πνεύμα.

Στη συνέχεια της αποκαλύφθηκε ως ο Μεσσίας και λυτρωτής του κόσμου, κάτι που δεν έκανε στους Γραμματείς και Φαρισαίους, οι οποίοι Τον πίεζαν και επέμεναν να τους πει ποιος είναι. Και δεν τους είπε γιατί εκείνοι ήξεραν και ήθελαν να το χρησιμοποιήσουν εναντίον Του. Ομως η γυναίκα ήταν άδολη κι ήθελε να μάθει την αλήθεια, και η αλήθεια, που είναι ο Χριστός ο Ιδιος, της αποκαλύφθηκε.

Κι ενώ εκείνη έτρεξε στην πόλη να φωνάξει στους συμπατριώτες της πως βρήκε τον Χριστό, τον Αθάνατο Βασιλέα, τον Μεσσία, οι Απόστολοι γύρισαν. Τον είχαν δει λίγο πριν να μιλάει με τη γυναίκα και απόρησαν, γιατί μιλούσε μετά γυναικός, διότι οι Ιουδαίοι δεν κατεδέχονταν να ομιλούν με γυναίκες - κάθε πρωί οι Φαρισαίοι και οι υπόλοιποι ευχαρι- στούσαν τον Θεό που δεν γεννήθηκαν γυναίκες.

Ο Κύριος, όμως, είναι ο ποιητής και λυτρωτής και του ανδρός και της γυναικός, δηλαδή του ανθρώπου, γι' αυτό αγαπά εξίσου και τα δύο φύλα. Και αυτό είναι πολύ σπουδαίο και πολύ σημαντικό. Του 'δωσαν να φάει του Χριστού, κι Εκείνος δεν εδέχτηκε. Πίστεψαν πως κάποιος άλλος του 'φερε να φάει. Εκείνος το κατάλαβε και τους λέγει: «Δική μου δουλειά, δικό μου φαγητό είναι να κάνω το θέλημα του Θεού, που με έστειλε στον κόσμο να σώσω τον κόσμο. Τ' άλλα, τα βρίσκουμε».

Λέει κι άλλα βέβαια ο διάλογος κι η μεγάλη ευαγγελική περικοπή στο Δ΄ κεφάλαιο του Ευαγγελιστή Ιωάννη. Σας παρακαλώ πάρα πολύ να τη διαβάσετε και να επιμένετε ...; Ηλθαν, λοιπόν, όλοι εκείνοι οι Σαμαρείτες με επικεφαλής την αγία Φωτεινή, τη μετέπειτα αγία Φωτεινή, και Τον πήραν σηκωτό, θα λέγαμε, τον Χριστό και Τον πήγαν στη Σαμάρεια. Εμεινε μαζί τους δυο ολόκληρες ημέρες.

Κι έλεγαν στην αγία Φωτεινή: «Δεν πιστεύουμε μόνο στα λόγια που μας είπες -αυτά ήταν η παρακίνηση και η αρχή-, αλλά τώρα πιστεύουμε ότι ο Χριστός, αφού είδαμε και ακούσαμε τον Ιδιο, είναι ο Μεσσίας , ο Λυτρωτής, ο Σωτήρας του κόσμου». Υστερα η αγία Φωτεινή, κατά το συναξάριο, τ' άφησε όλα, και παιδιά και πατρίδα και το 'να και τ' άλλο, κι έγινε ιεραπόστολος, έφθασε μέχρι τη Ρώμη και μίλησε και στον αυτοκράτορα Νέρωνα, επί της βασιλείας του οποίου και εμαρτύρησε.

Την έριξαν στο πηγάδι για την αγάπη του Ιησού Χριστού και την μαρτυρίαν του εσφαγμένου αρνίου.

Η περικοπή αυτή η σημερινή μάς οδηγεί, όπως και οι άλλες φυσικά, κατευθείαν στον Χριστό μας, στον Μεσσία, σ' Εκείνον που μας προσφέρει το αθάνατο νερό, τη Θεία Του Χάρη και τη σωτηρία. Μας συμφέρει να πάμε κοντά Του. Ποτέ δεν θα χάσουμε.

(Του αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη, Το κήρυγμα της Κυριακής- Ο πίνακας είναι της ρωσίδας εικαστικού Έλενας Τσερκάσοβα)


http://misha.pblogs.gr

Καλημέρα!


Καλημέρα!
Να έχετε μια χαρούμενη ημέρα!




Δευτέρα 30 Μαΐου 2011

Άγιος Λουκάς ο Ιατρός Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας 1877-1961 ...

Το φαρμακείο ..της ψυχής!!!



Ήταν πολύ περήφανος για τον μοναχογιό του ο κ. Μιχάλης ο Φαρμακοποιός ….Καλός στα γράμματα από μικρός....φιλομαθής ,φιλόδοξος και υπάκουος …από μικρός …Γι αυτό και δεν τα λυπήθηκε τα τόσα χρήματα που ξόδεψε για να τον σπουδάσει έξω …βλέπετε εκείνα τα χρόνια ήταν καλύτερα να σπουδάσει κανείς στο εξωτερικό …γι αυτό δεν νοιάστηκε …με όλη του την καρδιά κάθε μήνα του έστελνα τα ….χρειαζούμενα. Και δεν λάθεψε …Ο γιός του τέλειωσε τις σπουδές του στην φαρμακευτική και επέστρεψε στην πατρίδα …με το πτυχίο στο χέρι …Χαρά …δάκρυα ευτυχίας και ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Κύριο …

Αυτό το ευχαριστώ ήταν αλλιώτικο …κάθε μέρα έστρεφε τα μάτια του έστω και για λίγες στιγμές στην εικόνα του αγκαθοστεφανωμένου Χριστού ,αυτή που 30 χρόνια τώρα έστεκε πάνω από τον πάγκο του …μα τώρα το ένιωθε πιότερο από κάθε άλλη φορά αυτό το ευχαριστώ…. Μπορούσε τώρα να αποσυρθεί ο κ.Μιχάλης …και να περιμένει και άλλες χαρές ..ίσως και κανένα εγγονάκι ….Το φαρμακείο του αυτό που έφτιαξε με πολύ μόχθο και λαχτάρα για προσφορά στους συνανθρώπους του ,θα το αναλάμβανε πλέον ο γιός του …-Μόνο μην ξεχάσεις τούτο παιδί μου …να νοιάζεσαι τον άλλον σαν τον εαυτό σου ..και τον φτωχό πάντα να τον διευκολύνεις …

-Εντάξει Πατέρα μόνο που θα κάνω κάποιες αλλαγές στο Φαρμακείο έχω κάποιες ιδέες να το κάνουμε πιο σύγχρονο .. Ό,τι εσύ κρίνεις σωστό γιέ μου αυτό να κάνεις ..δικό σου είναι τώρα ,εσύ αποφασίζεις … Έτσι και έγινε …Μια καινούρια φωτεινή επιγραφή παραγγέλθηκε …καινούρια ράφια …καινούριο γραφείο και μια αναπαυτική δερμάτινη πολυθρόνα ..για τις διανυκτερεύσεις ...Μια χαρούμενη αναστάτωση επικρατούσε στο Φαρμακείο…


Πολύτιμος βοηθός του νέου της ιστορίας μας ,ο Ανέστης .. Από μικρό παιδί τον είχε πάρει ο πατέρας του βοηθό στο φαρμακείο ..είχε μάθει καλά την δουλειά και πολλές φορές τον άφηνε στο πόδι του …αλλά και πόσο τον ξεκούραζε έχοντας αναλάβει όλες τις εξωτερικές δουλειές …αποθήκες ,ταμεία, φάρμακα σε ηλικιωμένους κατ΄οίκον ….πάντα χαμογελαστός και πρόθυμος … -Ανέστη μόλις τελειώσεις με τα ράφια θέλω να κάνεις ακόμα μια δουλειά …Αυτήν την εικόνα του Χριστού σε παρακαλώ ξεκρέμασέ την …και βάλε στην θέση της αυτόν εκεί τον πίνακα που έφερα από την Ρώμη … Σάστισε ο βοηθός …

Μα κύριε Δημήτρη αυτήν την εικόνα ο πατέρας σας την έχει εκεί 30 χρόνια …θα στενοχωρηθεί …Ο πατέρας δεν έχει πρόβλημα ..άλλωστε τον άκουσες ..είπε να κάνω ό,τι εγώ κρίνω σωστό …Λοιπόν αυτά είναι ξεπερασμένα Ανέστη ..είπαμε θα το κάνουμε σύγχρονο τα φαρμακείο …αυτά ήταν για πρίν 30 χρόνια ..αστεία θα λέμε ;;;τώρα ο κόσμος έχει προχωρήσει ..καλά εσύ που ζείς ;; δεν το βλέπεις πως αλλάξαμε:;; Δεν είπε τίποτα ο βοηθός …Ανέβηκε στην σκάλα και με τρεμάμενα χέρια έκανε αυτό που πρόσταξε το νέο αφεντικό …Πού να την βάλω ;;ψέλλισε….-Βάλ την εκεί στο κάτω συρτάρι που δεν το χρησιμοποιούμε ….

Έτσι και έγινε . Όλα λοιπόν άλλαξαν ..έγιναν μοντέρνα …-Λοιπόν πατέρα πως σου φαίνεται ;;Αγνώριστο δεν έγινε;; -Ναι γιέ μου είπε ευτυχισμένος ο πατέρας μπαίνοντας στο φαρμακείο ..και θέλησε πάλι να ευχαριστήσει Εκείνον για όλα ..όπως πάντα το συνήθιζε …Μα δεν τον βρήκε στην θέση του …Ένα μελαγχολικό χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό του μα μόνο ο Ανέστης το κατάλαβε …Δεν μίλησε ..δεν είπε κουβέντα ..βρήκε μια καλή πρόφαση και έφυγε πικραμένος για το σπίτι ..εκεί τουλάχιστον το εικονοστάσι του θα του απάλυνε για λίγο τον πόνο … Κύλησε ο καιρός ..

Το φαρμακείο δούλευε καλά και η πελατεία είχε αυξηθεί αρκετά …Μόνο κάτι τον στενοχωρούσε τον Δημήτρη ..ο πατέρας του σπάνια ερχόταν ..όλο κάποια δικαιολογία έβρισκε και δεν ερχόταν ..-Σε ζητούν οι παλιοί σου πελάτες πατέρα ..του έλεγε ο Δημήτρης προσπαθώντας να τον κάνει να έρχεται …-Έχουν εσένα τώρα ..απαντούσε ο κυρ.Μιχάλης με εκείνο το γνωστό πικρό χαμόγελο που μόνο ο Ανέστης μπορούσε να καταλάβει το τί το γεννούσε … ....-Διανυκτέρευση σήμερα Ανέστη ..πήγαινε σπίτι σου θα μείνω εγώ …είπε ο Δημήτρης και κάθισε στην αναπαυτική του πολυθρόνα αφού πρώτα κλείδωσε την πόρτα …Έκλεισε για λίγο τα μάτια και προσπάθησε να ξεκουραστεί από τον φόρτο της ημέρας …

Αποκοιμήθηκε και μόνο ένας παρατεταμένος χτύπος τον ξύπνησε κάπως απότομα Ήταν ένα μικρό κορίτσι ..δε θα ταν πάνω από 12 χρονών ..ήταν αναστατωμένη τα μάτια της κλαμένα και μιλούσε βιαστικά ….Γρήγορα κύριε ..η μητέρα μου ..πρέπει να της φτιάξετε αυτό το φάρμακο …να η συνταγή …μόνο βιαστείτε …-Ηρέμισε κορίτσι μου ..θα κάνω όσο πιο γρήγορα μπορώ …… -Να ορίστε …έτοιμο – Αφήνω τα χρήματα και τρέχω είπε το κορίτσι ….-Τα ρέστα σου …μόλις που πρόλαβε να πεί ο Δημήτρης μα το κορίτσι είχε εξαφανιστεί ….


-Τι ήταν κι αυτό… σκέφτηκε κλειδώνοντας την πόρτα ..ευτυχώς που δεν ήταν ο Ανέστης …ήταν δύσκολη η συνταγή ….Στην σκέψη αυτήν πάγωσε και σχεδόν τρέχοντας πήγε στο εργαστήριο….η αναπνοή του κόπηκε μόλις συνειδητοποίησε ..το λάθος του …. Δεν είχε χρησιμοποιήσει το σωστό μπουκάλι …και είχε ρίξει …αλλοίμονο ….δηλητήριο στο φάρμακο ..Βγήκε έξω φωνάζοντας …έτρεξε απεγνωσμένα μήπως και έβρισκε το κοριτσάκι …μα τίποτα ..Ήταν καταδικασμένος ..πάνε τα όνειρά του για την ζωή το φαρμακείο ..τώρα μια εφιαλτική σκέψη κυριαρχούσε …φόνος εξ αμελείας …φυλακή …απόγνωση …

-Χριστέ μου …είπε και ένιωσε μεγάλη έκπληξη σε αυτήν την φράση …Δεν θυμόταν ποτέ να την είχε ξαναξεστομίσει ….Θυμήθηκε τότε το …κάτω συρτάρι … Σε λίγο αυτός ο ..σύγχρονος επιστήμων με τις φρέσκιες ιδέες και τα μεγαλεπίβολα σχέδια μιλούσε σε μια εικόνα ..-Χριστέ μου ..κάνε ένα θαύμα σε παρακαλώ ..και εγώ θα σε πιστέψω ….απόδειξέ μου ότι υπάρχεις …σε ικετεύω … Έμεινε εκεί να κοιτά Εκείνον και προσμένοντας …απάντηση .. Τρόμαξε όταν απότομα η πόρτα άνοιξε …ήταν πάλι το κοριτσάκι πιο αναστατωμένο από πρίν και κλαίγοντας ασταμάτητα τώρα …-Τι …τι ..συνέβη ρώτησε τρέμοντας ο Δημήτρης ..το…το….πήρε η Μητέρα σου το φάρμακο ;;;….

-Όχι κύριε …δεν το πήρε …εκεί που έτρεχα να της το πάω ..σκόνταψα χωρία να καταλάβω το πώς και έπεσα ..το μπουκαλάκι μου έσπασε …και άλλα χρήματα δεν έχω …φτιάξτε μου ένα καινούριο και θα σας τα φέρω αύριο …σας το υπόσχομαι ….-Κορίτσι μου αν ήξερες τι ήταν αυτό που μου είπες ….Δεν θέλω χρήματα ..περίμενε στο φτιάχνω αμέσως… και στρέφοντας το βλέμμα του σε Εκείνον είπε και αυτός νοερά για πρώτη φορά στην ζωή του ένα Eυχαριστώ στην αγαπημένη εικόνα του πατέρα του ….

-Πατέρα σε περιμένω σήμερα σου έχω μια έκπληξη …..δεν δέχομαι κουβέντα ..να πάρε και τον Ανέστη …-Ναι κύριε Μιχάλη πρέπει να ρθείτε σήμερα ….σας περιμένουμε ….οπωσδήποτε πρέπει να ρθείτε ….εγώ σας παρακαλώ ..... Πικρό χαμόγελο δεν ξαναζωγραφίστηκε στο πρόσωπο του πατέρα.. Πλέον δεν περνούσε μέρα χωρίς να περάσει από το Φαρμακείο . Και πάντα μπαίνοντας …έλεγε το μεγάλο του ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ κοιτάζοντας με λαχτάρα πάνω από τον αγαπημένο του πάγκο …..

Ο γιός του είχε κάνει τόσες αλλαγές ….μα άλλη μια τώρα τελευταία τον έκανε πιο ευτυχισμένο από ποτέ …ένα μικρό καντηλάκι φώτιζε πλέον ακοίμητο το άκρως ταπεινό και αγκαθοστεφανωμένο πρόσωπο του Χριστού ….Εκείνου που πάντα έχει το φάρμακο για όλες τις ψυχές …

(αληθινό περιστατικό από προφορική διήγηση του μακαριστού και πρώτου Μητροπολίτη Νικαίας +π.Γεωργίου Παυλίδη ./Τα ονόματα δεν είναι τα αληθινά /Διασκευή :Φιλαγιορείτης από ραδιοφωνική αφήγηση της υπέροχης και αγαπημένης μας παραμυθούς και συγγραφέως κ.Γαλάτειας Γρηγοριάδου Σουρέλη /Εκπομπή :Κουβεντούλες με την Γαλάτεια /Πειρ.Εκκλησία 91,2 fm )

http://sotiriapsixis.blogspot.com

Κύριε ελέησον............


Είναι εύκολο να λέμε μεγάλα λόγια, βαθυστόχαστες θεωρίες και νουθεσίες όταν πρόκειται για προβλήματα και στεναχώριες των άλλων.


Όταν όμως έρχεται και η σειρά μας να μπούμε στο χωνευτήρι της δοκιμασίας, εκεί που σε άλλους θα λέγαμε πως τους δίνεται η ευλογία του Θεού για να αγωνιστούν και να πάρουν μεγάλο μισθό, τα πράγματα αλλάζουν. Θυμός, οργή, άγχος, ακηδία.


Κι όμως. Αν ταπεινώσουμε λίγο το πολυανεβασμένο και κακοστηριγμένο μας εγώ,αν κατεβάσουμε το βλέμμα μας λίγο προς τα κάτω, αν επιτρέψουμε στα γόνατά μας να ακουμπήσουν το έδαφος και αν επιτρέψει ο Θεός να κυλίσει ένα δάκρυ από τα μάτια μας, τότε από τον κόμπο που σφίγγει το λαιμό μας θα βγει βραχνή η φωνή μας να ψάλει:


"Πάντα χορηγεί τό Πνεύμα τό άγιον, βρύει προφητείας, ιερέας τελειοί, αγραμμάτους σοφίαν εδίδαξεν, αλιείς θεολόγους ανέδειξε"


"Κύριε αμαρτάνων ου παύομαι, φιλανθρωπίας αξιούμενος ου γινώσκω"


"Κύριε, καί τόν φόβον σου πτοούμαι, καί τό πονηρόν ποιείν ου παύομαι, τίς εν δικαστηρίω τόν δικαστήν ου πτοείται; ή τίς ιαθήναι βουλόμενος, τόν ιατρόν παροργίζει ως καγώ"


"Οίμοι! τί ομοιώθην εγώ, τή ακάρπω συκή, καί πτοούμαι τήν κατάραν σύν τή εκκοπή"
"Ψυχή μου ψυχή μου ανάστα τι καθεύδεις"


Και καθώς η καρδιά θα βρίσκει το ρυθμό της και το μυαλό θα αρχίζει να γαλυνεύει, απ΄τα χείλη ρέει μελωδικά το ¨Κύριε ελέησον" (δεν ξέρω γιατί αλλά του Φωκαέα σε πλ. του α').

ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ.............

http://proslalia.blogspot.com

Εκείνη που ποτέ δεν ξεχνάει είναι... η καρδιά!



Πριν από μερικά χρόνια, πριν η τηλεόραση μπει καθοριστικά στη ζωή μας, στο Παρίσι χάθηκε ένα μικρό κοριτσάκι. Η αστυνομία το βρήκε, όμως το παιδί είχε υποστεί τόσο ισχυρό σοκ, ώστε ήταν αδύνατο να δώσει οποιαδήποτε πληροφορία. Ούτε ονόματα, ούτε διεύθυνση, ούτε τηλέφωνο, ούτε το όνομα του δε θυμόταν. Από το σοκ είχε απενεργοποιηθεί τελείως η μνήμη.

Γιατροί και αστυνόμοι βρέθηκαν προς στιγμή σε αδιέξοδο.

Τότε ο εισαγγελέας πήρε το παιδί και του ζήτησε να του τραγουδήσει ένα τραγούδι. Το παιδί του τραγούδησε το τραγούδι που του 'λεγε η μητέρα του, όταν το 'βαζε για ύπνο. Οι αρχές το μαγνητοφώνησαν και το έδωσαν στο ραδιόφωνο.

Μέσα σε λίγες ώρες βρέθηκαν οι γονείς.

Αυτό το αληθινό γεγονός επιβεβαιώνει ότι το μυαλό του ανθρώπου, όσο δυνατό κι αν είναι, όσες γνώσεις κι αν του αποθηκεύσουμε, έρχεται ώρα που δε μπορεί να βοηθήσει. Απενεργοποιείται.

Εκείνη που ποτέ δεν ξεχνάει και τα πάντα σώζει είναι η καρδιά. Σ' αυτήν απευθυνόμαστε. Γιατί οι γνώσεις μπορούν να ξεχαστούν, οι εμπειρίες όμως ποτέ.
Ποτέ δεν πάει χαμένο εκείνο που εμπιστευόμαστε στα παιδιά και εκείνο που τους δίνουμε απ' την καρδιά μας. Όσο πολύτιμο και αν είναι, τα παιδιά δεν θα το χάσουν. Μπορεί να χάσουν τα βιβλία τους, τη ζωγραφιά τους, τη μπάλα τους, μπορεί και τα ίδια να χαθούν σε ολοσκότεινες νύχτες, όμως εκείνο που θα τους δώσουμε από τη ψυχή μας δε θα το χάσουν ποτέ.. Κάποια μέρα θα γυρίσουν στη φωλιά που τα ζέστανε.

¨Όμως, αφού δίνουμε αγάπη, γιατί λίγα χρόνια μετά εισπράττουμε τόσο θυμό, τόση αντίδραση, τόσα ξενύχτια, τόση παραίτηση.... Γιατί τις νύχτες τόσα παιδιά έξω από τα σπίτια τους; Ενώ στα χέρια μας κρατούσαμε ένα παιδικό πρόσωπο όμορφο και καθαρό σαν το χιόνι, ύστερα από λίγα χρόνια, γιατί έχουμε απέναντι μας έναν έφηβο σαν άγρια θάλασσα και ανίκανο να χαρεί, να αγαπήσει, να ελπίσει....;

Ρωτάς: γιατί παιδί μου πίνεις, γιατί καπνίζεις, γιατί παίρνεις ναρκωτικά και απαντούν γιατί να μην καπνίσω, γιατί να μην παίρνω ναρκωτικά...; Γιατί να ζήσω;

Ρωτάς: τα έχεις όλα. Σπίτι, φαγητό, γλώσσες, σχολείο, εκδρομές, διασκέδαση, χρήματα.... Τι σου λείπει;... και παίρνεις την απάντηση: Δε μου φτάνουν... έχω ψυχή και η ψυχή μου πεινάει, διψάει, κλαίει....

Που κάναμε λάθος; Τι δεν κάναμε καλά;

Τα παιδιά, ακόμα κι όταν είναι αγριεμένα, ακόμα και όταν είναι άρρωστα, βλέπουν και πίσω από τον τοίχο, γιατί βλέπουν με την καρδιά. Ξέρουν πότε νοιαζόμαστε γι 'αυτά και πότε για τον εαυτό μας και ανάλογα μ' αυτό που τους δίνουμε ή αγιάζουν ή ξεπαγιάζουν.
Ο γέροντας Πορφύριος απαντούσε σε γονείς, που τον ρωτούσαν τι να κάνουν για τα παιδιά τους, που ήταν ανυπάκουα ή ξενυχτούσαν: Σιωπώσα παραίνεση... Μην τα παρακαλείται με λόγια. Αντί να μιλάτε σ' αυτά, πέστε τα στη Παναγία... Κάποια μέρα η προσευχή αυτή θα καρπίσει....

http://proslalia.blogspot.com

Καλημέρα!



Καλημέρα! 
Καλή αρχή στις δουλειές σας!

Σάββατο 28 Μαΐου 2011

Άγιος Ανδρέας ο διά Χριστόν Σαλός και η Αρπαγή του.....



απόσπασμα από το βιβλίο «Όσιος Ανδρέας ο δια Χριστόν σαλός»


της Ιεράς Μονής Παρακλήτου Ωρωπού Αττικής 1995



Ηρπάγην έως τρίτου ουρανού

Έχουμε ακούσει όλοι τον χαρακτηρισμό ''δια Χριστόν σαλοί. Η εκκλησία μας τιμά αρκετούς. Είναι εκείνοι, οι οποίο για τον μεγάλο θείο έρωτα κάνουν τον σαλό, δηλαδή τον τρελό. περιφρονούν διακαώς τους επαίνους τις τιμές και τις δόξες και προσφέρονται σφόδρα στον δρόμο της αυταπάρνησης της ανυποληψίας και της μηδαμινότητας. Ζητούν επιμόνως την καταφρόνηση του κόσμου, και η αυτογνωσία τους πολύ σκληρή.. «εγώ ειμί σκώληξ και ουκ άνθρωπος, όνειδος ανθρώπων και εξουθένημα λαού» (Ψαλμ. κα' στίχ 7).Ο απόλυτος αυτοεξευτελισμός στα μάτια των ανθρώπων, ο θαυμασμός και η έκπληξη στα μάτια των αγγέλων. Η ταπείνωση είναι το ένδυμά τους και με ταυτόχρονη ολοκληρωτική εξουδένωση του ''εγώ τους'' οι δαίμονες τους τρέμουν βρίσκουν αντιπάλους σκληρούς χωρίς προηγούμενο και πραγματικά λυσσάνε, νικώνται και απομακρύνονται ηττημένοι.

Από τους σπουδαιότερους αγίους ''δια χριστόν σαλούς ''που τιμά η εκκλησία μας είναι ο Όσιος Ανδρέας. Είχε καλό χαρακτήρα δι’ αυτό του δόθηκε άνωθεν αυτή η κλήση για να παίξει ρόλο σκληρό επίπονο στην μεγάλη αυτή άσκηση της σαλότητας. Ο λόγος που αναφερόμαστε σε αυτόν σήμερα στην εγγραφή μας έχει να κάνει με την σπανιότητα του φαινομένου της θείας επισκέψεως ανθρώπου στα άνω στερεώματα του ουρανού και στο αντίκρισμα του θρόνου του Θεού. Ο απόστολος Παύλος βεβαίως ήταν ένας ακόμα θνητός που έφτασε μέχρι έβδομο ουρανό, πριν τον όσιο. Ο Παύλος μας διηγείται αυτή την εμπειρία κατά το ανθρώπινον λέγοντας μεταξύ άλλων ''...κανένα αυτί και μάτι ανθρώπου δεν μπορεί να συλλάβει το κάλλος και τα αθάνατα αγαθά που περιμένουν τους δικαίους..'' Στην περίπτωση του Οσίου Ανδρέα όπως θα δούμε παρακάτω υπάρχει ενδιαφέρον και όποιος έχει μελετήσει και τις δυο περιπτώσεις θα έχει προσέξει ότι υπάρχουν αρκετές ομοιότητες.




Στον ουρανό του ουρανού….

Ξαφνικά έπεσα σε έκσταση. Ένοιωθα πως πατούσα πάνω στον ουρανό, πως με οδηγούσε κάποιος νέος φορώντας μανδύα, με πρόσωπο λαμπρό σαν τον ήλιο. Νόμιζα πώς ήταν εκείνος που με χτύπησε στο πρόσωπο με το ανθισμένο κλαδί την ώρα που ξεψυχούσα από το κρύο, και διέταξε τους υπηρέτες του να με σηκώσουν.

Καθώς με οδηγούσε, βλέπω ξαφνικά έναν ωραίο και μεγάλο σταυρό. Τριγύρω του υπήρχαν τέσσερα ανάερα πέπλα, που έμοιαζαν με φωτεινή νεφέλη. Τα δύο απ' αυτά έλαμπαν σαν αστραπή, ενώ τα άλλα δύο ήσαν λευκά σαν χιόνι. Κυκλικά είχαν σταθεί λευκοί μελωδισταί, ψηλοί και ωραίοι. Τα μάτια τους άστραφταν με πύρινες ακτίνες. Έψαλλαν μάλιστα χαμηλόφωνα ένα γλυκό μέλος για τον Σταυρωθέντα. Ο οδηγός μου περνώντας μπροστά από τον σταυρό τον κατεφίλησε και μου έκανε νόημα να κάνω τα ίδιο. Έσκυψα λοιπόν με τη σειρά μου και τον προσκύνησα. Μόλις ασπάσθηκα εκείνο το κοκκινωπό Τίμιο ξύλο, γέμισα από ευωδία μέλιτος, που δεν οσφράνθηκα παρόμοια στον παράδεισο. Καθώς ανασήκωσα τα μάτια μου από τον σταυρό, τι να δω! Κάτω από μας η άβυσσος της θαλάσσης. Με κυρίευσε τρόμος. Φοβήθηκα μήπως γλιστρήσω, και φώναξα στον οδηγό μου: «Κύριε μου, περπατώ στο κενό, νομίζω πως βαδίζω πάνω σε σύννεφο, φοβάμαι μήπως δεν με βαστάξει και πέσω στη θάλασσα». «Μη φοβάσαι. Πρέπει να ανέβουμε ψηλότερα», μου λέει και μου δίνει το χέρι. Βρεθήκαμε αμέσως στο δεύτερο στερέωμα, που ήταν λευκό σαν χιόνι. Εκεί βλέπω δύο σταυρούς όμοιους με του κάτω στερεώματος. Γύρω τους παράστεκε μεγαλειώδης ακολουθία, όπως και στον πρώτο σταυρό. Ο αέρας εκεί ήταν πύρινος και ξεκούραζε πολύ τους όμορφους νέους. Ασπάσθηκα κι εκείνους τους τίμιους σταυρούς με πόθο και έρωτα θεικό. Η ευωδία τους, ακατάληπτη και ανερμήνευτη, προκαλούσε ευφροσύνη και τερπνότητα μεγαλύτερη από του πρώτου σταυρού.

Ξαφνικά βλέπω εκεί μια φωτιά που κατέφλεγε τα πάντα. Φοβήθηκα και ζήτησα πάλι βοήθεια από τον οδηγό μου. «Δώσε το χέρι, μου λέει, θα ανέβουμε ακόμη ψηλότερα». Κι αμέσως βρεθήκαμε στον τρίτο ουρανό. Ο ουρανός αυτός δεν έμοιαζε καθόλου με τον ουρανό που βλέπουμε από τη γη. Απλωνόταν σαν χρυσαφένιο δέρμα σε σχήμα πετάλου. Στα πρόθυρα του συναντήσαμε άλλους τρεις σταυρούς, πιο μεγάλους και επιβλητικούς, που είχαν τη λάμψη της αστραπής. Ο οδηγός μου πήρε θάρρος, μπήκε μέσα στη φωτιά και τους προσκύνησε. Εγώ δεν τόλμησα να κάνω το ϊδιο. Προσκύνησα από μακριά και προσπέρασα.

Προχωρήσαμε αρκετά και φθάσαμε στο δεύτερο παραπέτασμα. Εκεί είδα κάτι σαν αστραπή απλωμένη στον αέρα. Ανεβήκαμε και περάσαμε μέσα. Ουράνια στρατιά από πλήθος αγγέλων αινούσαν και δοξολογούσαν τον θεό. Προσπεράσαμε κι αυτό και βρεθήκαμε σε άλλο χώρισμα από βύσσο και πορφύρα ανέκφραστη.

Φθάσαμε σε μια λαμπρή τοποθεσία. Υπήρχε εκεί ένα άλλο θαυμαστό παραπέτασμα, που έμοιαζε με πολύ λαμπρό και καθαρό ήλεκτρο. Κάποιο χέρι το παραμέρισε και μας έδειξε να περάσουμε. Μέσα σ' αυτά συναντήσαμε

αναρίθμητο πλήθος αγίων αγγέλων. Τα πρόσωπα τους φλογερά, έλαμπαν από μακριά πιο πολύ από τον ήλιο. Είχαν σταθεί με ταξί και πολλή κοσμιότητα με τα άυλα αναστήματα τους, μετέωροι σ' εκείνο το τρομερό ύψος. Στα χέρια κρατούσαν φοβερά σκήπτρα. Σχημάτιζαν αναρίθμητες λεγεώνες παρατεταγμένες δεξιά και αριστερά.

«Όταν σηκωθεί κι αυτό το παραπέτασμα, μου είπε ο οδηγός μου δείχνοντας το, θα δεις τον Υιό του ανθρώπου να κάθεται στα δεξιά του Πατρός. Να πέσεις να τον προσκυνήσεις. Ο νους σου να είναι όλος προσηλωμένος σ' Εκείνον, για ν' ακούσεις τι θα σου πει».

Ενώ άκουγα τις συμβουλές του, κοιτάζω το παραπέτασμα και βλέπω ένα μεγαλόπρεπο περιστέρι να κατεβαίνει και να κάθεται πάνω σ' αυτά. Το κεφάλι του ήταν σαν από χρυσάφι, το στήθος πορφυρό, τα φτερά λαμπερά σαν φλόγα, τα πόδια λευκά, ενώ τα μάτια τόξευαν φωτεινές ακτίνες. Καθώς απελάμβανα την ομορφιά του, ξαφνικά πέταξε στα ύψη.


«Ενώπιος ενωπίω»

Παραμερίσθηκε κι αυτά το παραπέτασμα και βλέπω τότε στο αχανές εκείνο ύψος, που καταπλήττει κάθε νου και διάνοια, θρόνο φοβερό, υπερυψωμένο. Κανείς δεν τον κρατούσε, κρεμόταν μετέωρος. Από μέσα έβγαιναν φλόγες πιο λευκές κι από το χιόνι. Επάνω στον θρόνο άστραφτε ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός. Φορούσε βαθυκόκκινα και ολόλευκα ενδύματα. Η λαμπρότης του όμως από συγκατάβαση στη δική μου αδυναμία ήταν περιορισμένη. Είδα λοιπόν την θεανθρώπινη ευπρέπεια και ωραιότητα Του. Ήταν σαν να βλέπει κανείς τον ήλιο να σκορπίζει χαρούμενα τις πρώτες ακτίνες της ανατολής. Έπεσα και τον προσκύνησα τρεις φορές. Προσπάθησα ν' ανασηκωθώ και ν' αντικρίσω πάλι την ωραιότητά Του, την πύρινη λαμπρότητα της δυνάμεως Του, αλλά δεν μπόρεσα. Με είχε κυριεύσει ανέκφραστος φόβος, φρίκη και χαρά. Μέσα απ' αυτό το φως ακούσθηκε μια φωνή, που με τον δυνατό της ήχο έσχιζε τον αέρα. Ήταν μελιστάλακτη, ήμερη και γλυκειά. Μου είπε τρεις λέξεις. Το νόημά τους το κατάλαβα και δοκίμασα πρωτόγνωρη πνευματική ηδονή. Σε λίγο μου είπε άλλες τρεις λέξεις, που μόλις τις άκουσα γέμισε η καρδιά μου από θεϊκή χαρά. Κατόπιν μου είπε για τρίτη φορά άλλες τρεις και ξαφνικά ακούσθηκε ισχυρή δοξολογική κραυγή από τα αγγελικά στρατεύματα: Άγιος, Άγιος, Άγιος. Κατάλαβα ότι αυτό έγινε για μένα. Η δοξολογία τους βέβαια είναι ακατάπαυστη. Εκείνη όμως η εξαίσια μελωδική κραυγή ήταν για την εύνοια, που τόσο πλούσια έδειξε σ' εμένα ο Δεσπότης Χριστός. Μόλις άκουσα αυτές τις ανέκφραστες και θεϊκές λέξεις, κατέβηκα αμέσως με τον ίδιο τρόπο που ανέβηκα. Ήρθα πάλι στον εαυτό μου και είδα πως βρέθηκα στον κήπο, απ' όπου είχε γίνει η αρπαγή μου. Αναλογιζόμουν με απορία τα όσα μου συνέβησαν. Που ήμουν και που βρέθηκα! Δεν μπορούσα να καταλάβω πως πήγα σ' εκείνον τον θεϊκό τόπο. Φέρνοντας στον νου μου όσα είδα εκεί και άκουσα, μονολογούσα: «Άραγε έχει έρθει και άλλος εδώ ή μόνο εγώ;».


Η τελευταία γεύση του Παραδείσου

Αυτά σκεπτάμουν και ξαφνικά βλέπω ν' απλώνεται μπροστά μου μια πεδιάδα. Δεν είχε δένδρα αλλά ήταν ωραία χλοερή και ανθηρή, ασφυκτικά γεμάτη με κρίνα και τριαντάφυλλα. Είχε πηγές που ανέβλυζαν μέλι και γάλα. Αναδιδόταν μάλιστα θαυμάσια ευωδία. Αυτό το απαλό τοπίο, αυτή η αναπαυτική χλόη με έκαναν να απορώ και να εκπλήττομαι για τα θαυμάσια του θεού, που συναγωνίζονταν το ένα το άλλο σε λαμπρότητα.

Και να! Βλέπω έναν άνδρα αστραφτερό. Φορούσε χιτώνα σαν φωτεινή νεφέλη και κρατούσε στο χέρι σταυρό. Με πλησιάζει και μου λέει: «Η χάρις του σταυρωθέντος Κυρίου μας ας είναι μαζί σου. Μακάριοι οι σαλοί, γιατί έχουν μεγάλη φρόνηση. Ο θεός εδώ σ' έχει κατατάξει. Πήγαινε όμως πρώτα στο καμίνι του κόσμου, εκεί που βρίσκονται συναγμένα τα τριβόλια και οι οχιές, τα φίδια και οι δράκοντες. Πάντως η παρουσία σου σ' αυτόν τον χώρο είναι κάτι ασυνήθιστο και παράδοξο. Κανείς δεν ήρθε εδώ παρά μόνο εκείνος που κοπίασε περισσότερο απ' όλους για το Ευαγγέλιο του Χριστού. Δεύτερος είσαι εσύ, επειδή άδραξες την ταπείνωση στην πιο τέλεια μορφή της. Ξέρω όμως πως την απέκτησες! Με την τέλεια πτωχεία, με το «φύγε απ' εδώ σκύλε», με την εξουδένωση. Την απέκτησες, γιατί μπήκες γυμνός και κάνοντας τον σαλό στο στάδιο του κοσμοκράτορος γιατί μονομάχησες μαζί του, τον νίκησες και έριξες τον θρόνο του στη γη. Είδες τα εδώ μυστήρια; Κατάλαβες την αληθινή ανταπόδοση των δικαίων; Γνώρισες τον παράδεισο του Χριστού; Αντιλαμβάνομαι βέβαια ότι είδες και έφριξες. Πως σου φάνηκε ο μάταιος κόσμος συγκριτικά με τούτον; Τι λες, είδες λαμπρότητα; Είδες από ποια χαρά θέλουν να στερήσουν τον εαυτό τους οι αμαρτωλοί;»Ενώ μου έλεγε αυτά ο λαμπροφόρος άνδρας με κοίταζε χαρούμενος και ευχαριστημένος. «Η κυρία Θεοτόκος, συνέχισε να μου λέει, η υπέρλαμπρη βασίλισσα των επουρανίων δυνάμεων δεν είναι εδώ. Περιέρχεται τον μάταιο κόσμο και βοηθεί όσους επικαλούνται τον μονογενή Υιό και Λόγο του θεού και το πανάγιο όνομά της. Καλά θα ήταν να σου έδειχνα την υπέρλαμπρη κατοικία της, αλλά τώρα πρέπει να επιστρέψεις στον τόπο σου. Έτσι διέταξε ο Δεσπότης Χριστός».Ενώ μιλούσε, μου φάνηκε πως έπεσα σε ύπνο γλυκό και σαν να κοιμήθηκα από το βράδυ ως το πρωί, βρέθηκα όπως με βλέπεις εδώ. Τώρα λοιπόν να ευφρανθείς αγαπημένε μου φίλε, και ας αγωνισθούμε για τη σωτηρία μας και την κληρονομία των αιωνίων αγαθών.


Ο αγώνας συνεχίζεται εντονώτερος

Όση ώρα μου μιλούσε ο μακάριος Ανδρέας, βρισκόμουν εκτός εαυτού. Συγχρόνως παρατηρούσα κάτι θαυμαστό: Γύρω μας ξεχυνόταν μια ευωδία σαν από κρίνα και τριαντάφυλλα. Νόμιζα πως, όση ώρα διαρκούσε η θεϊκή ομιλία του δικαίου, παρευρίσκονταν άγιοι άγγελοι που θύμιαζαν αοράτως. Πολύ τον παρεκάλεσα να μου αναφέρει μία λέξη απ' αυτές που του είπε ο Κύριος, αλλά δεν τον έπεισα. Αυτό θα αφορά τον Κύριο και τη μακαρία ψυχή του.

Όλη τη νύχτα απολαμβάναμε αυτά τα πνευματικά αγαθά. Τα ξημερώματα έφυγε. Περνούσε από τις στοές κι έκανε τα συνηθισμένα του καμώματα ή καλύτερα ενέπαιζε τα πονηρά πνεύματα και τα εξαπατούσε. Από τότε έμενε κάθε νύχτα άυπνος, δοξολογώντας ακαταπαύστως τον θεό. Όλη την ημέρα κυκλοφορούσε μέσα στον θόρυβο, ή καλύτερα, δοκιμαζόταν μέσα στο καμίνι του κόσμου. Έκανε τον μεθυσμένο, έσπρωχνε, τον έσπρωχναν και γινόταν εμπόδιο στους περαστικούς. Μερικοί τον χτυπούσαν και τον κλωτσούσαν, άλλοι τον ράβδιζαν στο κεφάλι αγέρωχα, ενώ άλλοι τον τραβούσαν απ' τα μαλλιά και τον χτυπούσαν στον τράχηλο. Μερικοί τον έριχναν στη γη, έδεναν τα πόδια του με σχοινί και τον έσερναν μέσα στην αγορά, κι ούτε τον θεό φοβούνταν ούτε σαν χριστιανοί συμπαθούσαν τον συνάνθρωπο, και μάλιστα σε εορτάσιμες ημέρες. Όλα αυτά τα υπέμενε ο όσιος με την ελπίδα των αιωνίων αγαθών, που προορίζονται για τους δικαίους


http://www.zoiforos.gr

Προφητείες για τους εσχάτους καιρούς ....... Από τον βίο του αγίου Ανδρέα του δια Χριστόν Σαλού


(Τέλη 9ου αρχές 10ου αι. μ.Χ.)

Οι άγιοι του Κυρίου είναι οδοδείκτες της πορείας ενός εκάστου ημών, αλλά και του κόσμου μας. Γιατί όπως είπε ο Χριστός, "όλα τα φανέρωσα στους φίλους μου" (Ιωάννης 15/ιε΄15). Καθώς λοιπόν διαβάζουμε την προφητεία αυτή, παρμένη από την εξαίρετη έκδοση της Ι. Μ. Παρακλήτου, και για να αποφύγουμε τον κίνδυνο παρερμηνείας, ας θυμόμαστε τα εξής: 1. Για μια εντελώς ορθή κατανόηση της προφητείας, χρειάζεται το πρωτότυπο κείμενο, και όχι η μετάφραση που δημοσιεύουμε εμείς εδώ. 2. Από τη ρήση αυτών που είπε ο άγιος, μέχρι την κατανόηση, την ενθύμιση και την καταγραφή τους από τον μαθητή του, υπάρχει κάποια απόσταση, που καλό είναι να την θυμόμαστε. Ειδικά σε μια τόσο περίπλοκη προφητεία, που δύσκολα συγκρατεί κανείς μέχρι να την καταγράψει. 3. Να θυμόμαστε ότι ορισμένα πράγματα έχουν γραφεί με βάση την ορολογία της εποχής εκείνης που γράφτηκαν, και πρέπει σε κάθε περίπτωση να διακρίνουμε την περιγραφή από την ερμηνεία μιας προφητείας. Και κάποια άλλα γράφθηκαν μόνο για την περιοχή της Κωνσταντινούπολης, ενώ άλλα είναι γραμμένα σε προφητική γλώσσα που παραπέμπει σε ανάλογες προφητείες της Αγίας Γραφής, χωρίς τη γνώση των οποίων, δεν μπορεί να γίνει αποσυμβολισμός.

Αρχές των ωδίνων

Ο Επιφάνιος συναντήθηκε κάποτε με τον όσιο και τον πήρε σπίτι του, με σκοπό να ξεκουρασθεί για μια τουλάχιστον εβδομάδα απ’ τους πολλούς κόπους. Κάθησαν κάπου μόνοι τους και ο νέος άρχισε να τον ερωτά:

- Πως θα γίνει το τέλος του κόσμου; Τι είναι «αι αρχαί των ωδίνων» και πότε θα γίνουν; Από που θα καταλάβουν οι άνθρωποι ότι πλησιάζει η συντέλεια, και ποια θα είναι τα σημάδια που θα τη φανερώνουν; Ποιο τέλος θα έχει η Πόλις μας (Κωνσταντινούπολη), αυτή η νέα Ιερουσαλήμ; Τι θα γίνουν οι σεβάσμιοι ναοί; Τι θα γίνουν οι θείοι σταυροί, οι άγιες εικόνες και τα ιερά βιβλία; Που θα ασφαλισθούν τα λείψανα των αγίων; Εξήγησέ μου, σε παρακαλώ! Ξέρω ότι για σένα και τους αγίους, που είναι όμοιοι μ’ εσένα, είπε ο Θεός: «Υμίν δέδοται γνώναι τα μυστήρια της βασιλείας των ουρανών». Πόσο μάλιστα τα μυστήρια του κόσμου!

- Η Πόλης αυτή, αποκρίθηκε ο μακάριος, που κατέχει τα πρωτεία ανάμεσα σε πολλές άλλες πόλεις και έθνη, θα μείνει απόρθητη και ελεύθερη. Τη φυλάει η Θεοτόκος «εν τη σκέπη των πτερύγων της», και με τις πρεσβείες της θα παραμείνει άτρωτη. Πολλά έθνη θα πολιορκήσουν τα τείχη της, αλλά η δύναμίς τους θα συντριβή, και θ’ αναχωρήσουν ντροπιασμένα. Απ’ αυτή θα πλουτίσουν πολλοί και θα απολαύσουν τα αγαθά της.

Ωστόσο κάποια προφητεία λέει ότι θα την αλώσουν οι Αγαρηνοί και θα σφάξουν με το μαχαίρι τους πλήθους λαού. Εγώ όμως πιστεύω ότι θα εισορμήσει και το ξανθό γένος, του οποίου η ονομασία αρχίζει από το δέκατο έβδομο γράμμα της αλφαβήτου (Ρ). Θα μπει λοιπόν και θα κατακόψει, και θα στρώσει τους αμαρτωλούς στο έδαφος. Αλλοίμονό του όμως από τα δύο ομογενή έθνη. Τα όπλα τους θα είναι γρήγορα σαν τον άνεμο, και καταστροφικά σαν κοφτερό δρεπάνι, που κόβει το θέρος τα γεννήματα. Τα όπλα αυτά δεν θα αναχαιτίζονται, αλλ’ όμως μετά θα διαλύονται.

Ο ευσεβής βασιλιάς

- Τώρα, παιδί μου, Πως να σου διηγηθώ χωρίς δάκρια για την αρχή των ωδίνων και τη συντέλεια; Κατά τις έσχατες ημέρες θα αναδείξει ο Θεός βασιλιά κάποιο φτωχό[*]. Ο βασιλιάς αυτός θα πολιτευθεί με δικαιοσύνη, θα σταματήσει όλους τους πολέμους και θα πλουτίσει τους φτωχούς. Θα βασιλεύσει η ευτυχία όπως στην εποχή του Νώε. Οι άνθρωποι θα πλουτίσουν πολύ, θα ζουν γαλήνια και ειρηνικά, θα τρώνε, θα πίνουν, θα έρχονται σε γάμο, θα κινούνται με πολλή άνεση και θα απολαμβάνουν αμέριμνοι τα αγαθά της γης, επειδή δεν θα γίνονται πόλεμοι, θα μετατρέψουν τα σπαθιά τους σε δρεπάνια, τα βέλη σε πασσάλους, και τα δόρατα σε γεωργικά εργαλεία για να καλλιεργούν τη γη.

Αργότερα ο βασιλιάς θα στραφεί ανατολικά και θα ταπεινώσει τους Αγαρηνούς, γιατί ο Θεός είναι οργισμένος μαζί τους για τη βλάσφημη θρησκεία τους και για τη σοδομίτικη αμαρτία που κάνουν, πολλοί βέβαια απ’ αυτούς θα βαπτισθούν, θα ευαρεστήσουν στον βασιλιά και θα τιμηθούν, οι υπόλοιποι όμως θα εξοντωθούν, θα καούν ή θα θανατωθούν σκληρά.

Εκείνη την εποχή το Ιλλυρικό θα επανέλθει στο βασίλειο των Ρωμαίων, ενώ η Αίγυπτος θα συνθηκολογήσει. Ο βασιλιάς αυτός θ’ απλώσει το δεξί του χέρι στα γύρω έθνη, θα ημερώσει τα ξανθά γένη και θα κατατροπώσει τους εχθρούς του. Η βασιλεία του θα διαρκέσει τριανταδύο χρόνια. Για δώδεκα χρόνια δεν θα εισπράττει φόρους και δασμούς, θα ξαναχτίσει γκρεμισμένα θυσιαστήρια και θα ανοικοδομήσει ιερούς ναούς. Στις ημέρες του δεν θα γίνονται δίκες, αλλά ούτε θα υπάρχει άδικος και αδικημένος, τον βασιλιά αυτόν θα τον φοβηθεί όλη η γη, θα αναγκάσει τους ανθρώπους με τον φόβο να σωφρονισθούν, και θα εξοντώσει τους άρχοντες που παρανομούν.

Εκείνον τον καιρό ο Θεός θα φανερώσει στον βασιλιά όλο το χρυσάφι, όπου και αν βρίσκεται κρυμμένο. Κι αυτός θα το σκορπίσει «με το φτυάρι» σ’ όλη τη χώρα του. Από τον πολύ πλούτο οι άρχοντες θα ζουν σαν βασιλιάδες και οι φτωχοί σας άρχοντες. Ο βασιλιάς αυτός θα κάνη μεγάλα κατορθώματα. Θα ξεκινήσει με πολύ ζήλο για να διώξει τους Ιουδαίους. Κανείς Ισραηλίτης δεν θα απομείνει μέσα σ’ αυτή την Πόλη. Δεν θα ακούγονται γλέντια με λύρες, κιθάρες και άσεμνα τραγούδια. Δεν θα γίνεται τίποτα αισχρό, γιατί θα μισήσει και θα εξολοθρεύσει «εκ πόλεως Κυρίου πάντας τους εργαζομένους την ανομίαν» (Ψαλμ. Ρ΄ 8).

Θα επικρατήσει τότε μεγάλη χαρά και αγαλίασις. Η γη και η θάλασσα θα δίνουν πλούσια τα αγαθά τους. Η ζωή θα κυλά γαλήνια και ειρηνικά, και οι άνθρωποι θα ευφραίνονται όπως τον καιρό του Νώε, μέχρις ότου ήρθε ο κατακλυσμός.


Ο χιλίαρχος Αράν

- Μετά την βασιλεία αυτή θ’ αρχίσουν οι συμφορές. Θα έρθει σ’ αυτήν την Πόλη ο υιος της απώλειας, ο χιλίαρχος Αράν και θα βασιλεύσει τρία χρόνια και έξι μήνες. Θα αναγκάσει μάλιστα τους ανθρώπους να κάνουν τέτοια παρανομία, που όμοιά της ούτε έγινε ποτέ, αφότου δημιουργήθηκε ο κόσμος, ούτε θα ξαναγίνει. Θα διατάξει δηλαδή και θα νομοθετήσει, ώστε να συνέρχονται, θέλοντας και μη, πατέρας με κόρη, γιος με μητέρα, αδελφός με αδελφή. Κι όποιος θα αντιστέκεται ή θα αντιμιλά, θα θανατώνεται. Εκείνος όμως που θα πεθάνει μ’ αυτόν τον τρόπο, θα καταταγεί την ημέρα της κρίσεως μαζί με τον Ιωάννη τον Πρόδρομο.

Ο βασιλιάς αυτός θα διατάξει να συζευχθούν οι μοναχοί με τις μοναχές, καθώς επίσης και οι ιερείς. Έτσι η παρανομία της μίξεως θα γίνει χειρότερη από του φόνου. Ο ίδιος θα πορνεύσει με την μητέρα του και την κόρη του. Αφού λοιπόν θα γίνει νόμος η ακολασία, όλοι οι άσωτοι θα κάνουν όργια με τις αδελφές τους. Η δυσωδία της αιμομιξίας θ’ ανέβει στον ουρανό, και ο Κύριος θα οργισθεί υπερβολικά με ολόκληρη την οικουμένη. Θα δώσει τότε διαταγή και θ’ αρχίσουν να πέφτουν οι αστραπές και οι βροντές με ασυγκράτητο θυμό σ’ όλη τη γη. Πολλές πόλεις θα καούν. Οι άνθρωποι θα παραλύσουν από τον φοβερό κρότο των βροντών και θα πεθάνουν με κακό θάνατο, ενώ άλλοι θα καούν από τις αστραπές.

Αλλοίμονο τότε στη γη, γιατί πλησιάζει η φοβερή απειλή και η οργή του Παντοκράτορος! Θα γίνει λιμός, και οι άνθρωποι θα πεθαίνουν σωρηδόν από την πείνα. Θα επακολουθήσει δυνατός σεισμός και θα πέσει κάθε οικοδόμημα. Πολλοί εργάτες της ανομίας θα βρουν κακό τέλος χωμένοι μέσα στα ερείπια.

Ο ήλιος θα γίνει μαύρος και σκοτεινός, ενώ η σελήνη σαν αίμα, εξ αιτίας των ανθρώπων που εξομοιώθηκαν με τους χοίρους. Τ’ αστέρια θα πέσουν στη γη. Κάθε βουνό και νησί θα μετακινηθεί από την βία του σεισμού και της απειλής. Οι ιερείς του Θεού, μαζί με όσους εναρέτους και εγκρατείς θα έχουν απομείνει, θα καταφύγουν στα βουνά και στα σπήλαια.

Τότε λοιπόν θα παταχθεί ο άνομος βασιλιάς και θα εξορισθεί στο σκότος το εξώτερο. Όσοι θα κατοικούν στην πρεσβυτέρα Ρώμη, στην Αρσενόη, στη Στρόβυλο, στην Αρμενόπετρα ή στην Καρυόπολη θα είναι μακάριοι. Σ’ αυτές τις πόλεις οι άνθρωποι θα ζήσουν ειρηνικά. Στις άλλες όμως θα γίνουν πόλεμοι και ταραχές, καθώς είναι γραμμένο: «Μελλήσεται ακούειν πολέμους και ακοάς πολέμων» (πρβλ. Μαρκ. Ιγ΄ 7) και τα ακόλουθα.

Ο ειδωλολάτρης βασιλιάς

- Έπειτα στην Πόλη αυτή θ’ ανέβει άλλος βασιλιάς. Θα είναι βλοσυρός και μαύρος, αρνητής του Θεού και των αγίων. Θα μελετήσει βιβλία των Ελλήνων, θα ασπασθεί τη θρησκεία τους, και θα πολεμήσει τους αγίους και την Εκκλησία του Χριστού. Αφού περάσουν οι πρώτες ημέρες της βασιλείας του, θα κάψει όλα τα ιερά σκεύη και θα ονομάσει «φούρκα» τον Σταυρό. Θα διαλύσει επίσης το ιερατείο και θα σφάξει τον μισό πληθυσμό στους δημοσίους δρόμους.

Εκείνες τις ημέρες θα στραφούν οι γονείς εναντίον των παιδιών, τα παιδιά εναντίον των γονέων και θα θανατωθούν μεταξύ τους. Ο αδελφός θα παραδώσει σε θάνατο τον αδελφό, και ο φίλος τον φίλο. Πολλοί, που θα ομολογήσουν ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Θεός και «βασιλεύς των απάντων», θα λάβουν το στεφάνι του μαρτυρίου.

Ο βασιλιάς αυτός θα μεταφέρει τους κατοίκους από τα νησιά στην περιοχή της Θράκης, της Μακεδονίας και του Στρυμόνος, οπότε τα νησιά θα ερημώσουν. Στον ουρανό θα γίνουν κτύποι φοβεροί, στην γη μεγάλοι σεισμοί και κατεδαφίσεις πόλεων. Τα έθνη και τα βασίλεια θα ξεσηκωθούν το ένα εναντίον του άλλου. Θα γίνει μεγάλος χαλασμός επάνω στην γη, και οι άνθρωποι θα πέσουν σε θλίψη και στεναχώρια.

Την ίδια εποχή θα φανεί φωτιά στον ουρανό σαν από πυρωμένα κάρβουνα, που θα επισκιάσει απειλητικά με την ταχύτητα της αστραπής ολόκληρη τη γη. Τέτοια σύγχυσις θα επικρατήσει στον αέρα, ώστε το ένα πτηνό θα πέφτει πάνω στο άλλο. Η γη θα γεμίσει φίδια που θα δαγκώνουν τους αμετανόητους αμαρτωλούς. Και όλα αυτά θα είναι η αρχή των «ωδίνων».


Ο τελευταίος βασιλιάς των Ρωμαίων

- Όταν πεθάνει ο ασεβής βασιλιάς θα έρθει κάποιος απ’ την Αιθιοπία, από το πρώτο «κέρας», και θα βασιλεύσει, καθώς λένε, δώδεκα χρόνια. Η βασιλεία του θα είναι ειρηνική. Θα ανοικοδομήσει τους ιερούς ναούς που κατεδάφισαν οι προκάτοχοί του και θα επαναφέρει τους ανθρώπους στα νησιά τους. Για την καλοσύνη του θα τον αγαπήσει ο Θεός και όλος ο λαός. Όσο θα βασιλεύει, θα επικρατεί χαρά και αγαλίασσις σε όλο τον κόσμο.

Μετά απ’ αυτόν θα βασιλεύσει κάποιος από την Αραβία για ένα χρόνο. Στις ημέρες του, με ένα νεύμα του Παντοκράτορος, θα ενωθούν τα άγια τμήματα του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού και θα δοθεί ακέραιος στον βασιλιά. Εκείνος θα τον πάρει και θα πορευθεί στην Ιερουσαλήμ. Όταν φθάσει στον τόπο του Κρανίου, θα αποθέσει με τα ίδια του τα χέρια το βασιλικό του στέμμα στην κορυφή του Σταυρού, θα τον υψώσει και θα πει: «Κύριε Ιησού Χριστέ, συμπληρώθηκαν τα χρόνια που είχες προκαθορίσει για την βασιλεία των Ρωμαίων. Δέξου το αοίδιμο και θαυμαστό δώρο Σου, και μαζί μ’ αυτό και το πνεύμα μου».

Αμέσως λοιπόν θα κατεβεί από τον ουρανό άγγελος Κυρίου και θα πάρει τον τίμιο Σταυρό με το διάδημα, καθώς και την ψυχή του βασιλιά. Έτσι θα λήξη η βασιλεία των Ρωμαίων, γιατί το στήριγμά της υπήρξε ανέκαθεν για τους χριστιανούς ο τίμιος Σταυρός. Μακάριοι τότε όσοι θα φύγουν από την Πόλη εκείνη, και θα καταφύγουν στις ερημιές και τα σπήλαια.

Η συμβασιλεία

- Κατόπιν θα εμφανισθούν στην Πόλη μας τρεις νέοι, μωροί, αναιδείς και διεφθαρμένοι. Αυτοί θα βασιλεύσουν με διαβολική όμως ενέργεια θ’ αρχίσουν μεταξύ τους φοβερό πόλεμο. Θα ξεκινήσει ο πρώτος, θα μπει στη Θεσσαλονίκη και θα πει: «Πόλης των Θεσσαλονικέων! Εσύ θα νικήσεις τους εχθρούς σου, γιατί είσαι καύχημα των αγίων, και σε αγίασε ο Κύριος».

Θα επιστρατεύσει στους πολίτες από επτά ετών και άνω. Θα επιστρατεύσει ακόμη τους ιερείς και μοναχούς, θα κατασκευάσει πολεμικά άρματα, θα ετοιμάσει μεγάλο στόλο και θα πορευθεί στη Ρώμη. Μπροστά στις πύλες της θα σταθεί και θα φωνάξει: «Χαίρε Ρώμη τρίρρωμη και τιμημένη! Φορείς σπαθί κοφτερό και βέλη ακονισμένα. Κράτησε σταθερά την πίστη σου και μην την αλλάξεις μέχρι τη συντέλεια και οι κάτοικοι σου θα είναι μακάριοι». Έπειτα θα επιστρατεύσει τα ξανθά γένει, και θα περιμένει τους άλλους δύο βασιλείς.

Ο δεύτερος θα επιστρατεύσει τη Μεσοποταμία και τα νησιά των Κυκλάδων (κατ’ άλλη γραφή: τις κοιλάδες των νήσων). Θα επιστρατεύσει ακόμη και τους ιερείς και μοναχούς, αναμμένος από φοβερό μίσος εναντίον των άλλων δύο. Θα ξεκινήσει τότε και θα έρθει στον «ομφαλό» της γης. Λένε μερικοί ότι ο «ομφαλός» της οικουμένης είναι η Αλεξάνδρεια. Εκεί θα περιμένει τους άλλους δύο, με τους οποίους θα πολεμήσει.

Ο τρίτος θα ξεκινήσει κι αυτός από την Πόλη και θα στρατολογήσει την Καρία, Φρυγία, Ασία, Αρμενία, Γαλατία και Αραβία. Όταν φθάσει στο Σύλαιο, θα πει: «Αν και ονομάστηκες Σύλαιο, δεν θα λεηλατηθείς ούτε θα κυριευθείς από κανένα εχθρό σου». Ύστερα θα συμμαχήσει μ’ ένα λαό ανεξάρτητο, που δεν θα έχει δηλαδή υποταγεί ούτε σ’ αυτόν ούτε στους άλλους δύο βασιλείς.

Τέλος θα συγκεντρωθούν και θα παραταχθούν και οι τρεις αντιμέτωποι, ο ένας απέναντι στον άλλον. Θα επακολουθήσει σύγκρουσις μεγάλη και φοβερή και θα κομματιαστούν όπως τα πρόβατα στο κρεοπωλείο. Οι τρεις βασιλείς θα σκοτωθούν, καθώς και όλο το στράτευμα. Το αίμα των Ρωμαίων θα κυλήσει σαν νερό ύστερα από ραγδαία βροχή. Κανείς δεν θα σωθεί. Το νερό της θαλάσσης θα ανακατευθεί με το αίμα με μήκος δώδεκα σταδίων. Οι γυναίκες θα μείνουν χήρες. Επτά γυναίκες θα ζητούν έναν άνδρα και δεν θα τον βρίσκουν, μέχρις ότου ακούσουν και έρθουν άλλοι από τα ξένα. Όσο για τους ανήλικους που θα απομείνουν, όταν ανδρωθούν, θα γίνουν από την πολλή ασωτία αναίσθητοι σαν τα γουρούνια.

Μακάριοι τότε και τρισμακάριοι όσοι θα αγωνίζονται για τον Κύριο στα όρη και στα σπήλαια, γιατί δεν θα βλέπουν το κακό που θα γίνεται στον κόσμο. Αυτοί θα περιμένουν την αναμέτρηση με τον αντίχριστο. Αυτοί είναι τα άκακα πρόβατα, που θα θυσιασθούν για τον Χριστό από τον πονηρό δαίμονα, τον αντίχριστο.

Η βδελυρή βασίλισσα

- Εκείνη την εποχή, επειδή δεν θα υπάρχει άξιος άνδρας, αλλά θα είναι όλοι αποχαυνωμένοι, θα έρθει από τον Πόντο μία πονηρή και αισχρή γυναίκα και θα βασιλεύσει στη βασιλίδα των πόλεων. Αυτή θα είναι βακχεύτρια, μάγισσα και άσωτη• μ’ ένα λόγο, θυγατέρα του διαβόλου.

Στις ημέρες της ο ένας θα επιβουλεύεται τον άλλον και θα γίνονται σφαγές στους δρόμους και στα σπίτια της πόλεως. Ο ισχυρότερος θα σκοτώνει τον άλλον. Ο γιος τον πατέρα, ο πατέρας τον γιο, η μητέρα την κόρη και η κόρη την μητέρα, ο αδελφός τον αδελφό και ο φίλος τον φίλο. Μεταξύ των ανθρώπων θα επικρατεί πολλή κακία και μίσος. Μέσα στις εκκλησίες θα γίνονται ασέλγειες, μοιχείες, ασωτίες, αιμομιξίες, χοροί και σατανικά τραγούδια, χλευασμοί και παιγνίδια, που ούτε είδε ούτε άκουσε άνθρωπος.

Εκείνη η ακάθαρτη βασίλισσα θα ονομάσει τον εαυτό της θεά και θα πολεμήσει τον Θεό. Θα μολύνει μάλιστα με ακαθαρσίες τα άγια θυσιαστήρια. Θα πλύνει το σώμα της και με το απόπλυμα αυτό της αισχύνης θα μολύνει όλον τον λαό. Θα αποστρέψει το πρόσωπό της από τον Θεό. Θ’ αρπάξει τα τίμια σκεύη από τους ναούς, τους τίμιους σταυρούς και τις σεβάσμιες εικόνες, τα «Ευαγγέλια», τους «Αποστόλους» και κάθε ιερό βιβλίο. Κι αφού τα συγκεντρώσει σε μεγάλο σωρό, θα βάλει φωτιά και θα τα κάψει. Όσο για τις εκκλησίες, θα τις γκρεμίσει μέχρι το έδαφος. Θα ψάξει ακόμη να βρει λείψανα αγίων για να τα κάψει, αλλά δεν θα βρει, γιατί ο Θεός με αόρατη δύναμη θα τα μεταφέρει αλλού. Τότε η αθλία θα συντρίψει την αγία Τράπεζα της μεγάλης εκκλησίας της του Θεού Σοφίας, και θα καταστρέψει μέσα σε αυτή το κάθε τι. Ύστερα θα στραφεί προς την ανατολή και θα πει με αυθάδεια στον Ύψιστο: «Ε, συ που σε ονομάζουν Θεό, μήπως δίστασα να εξαλείψω το πρόσωπό σου από την γη; Κοίταξε πόσα σου έκανα, κι εσύ δεν μπόρεσες να μου πειράξεις ούτε μία τρίχα. Περίμενε λίγο και θα σχίσω τον ουρανό και θα έρθω να αναμετρηθώ μαζί σου, και τότε θα δω ποιος Θεός είναι δυνατότερος και ισχυρότερος».

Αυτά θα πει η γάγγραινα και θα πράξει ακόμη χειρότερα, φτύνοντας προς τον ουρανό και πετώντας πέτρες. Τα αισχρότερα όμως έργα της δεν θα τα αναφέρω.

Τότε ο παντοκράτωρ Κύριος θα στρέψει με θυμό το τόξο Του προς τη μεγάλη αυτή Πόλη και θ’ απλώσει το χέρι Του με τρομερή δύναμη επάνω της. Θα την αδράξει γερά, θα κόψει με το δρεπάνι της δυνάμεώς Του το έδαφος, πάνω στο οποίο στηρίζεται, και θα διατάξει τα κύματα της θαλάσσης να την καταπιούν. Εκείνα θα υπακούσουν και θα ορμήσουν κι από τα δύο μέρη με καταπληκτική ταχύτητα και μεγάλη βοή. Τότε ο Κύριος θα ξεκολλήσει τη βάση της πόλεως από τη γη, και θα τη σηκώσει ψηλά στριφογυρίζοντάς την σαν μύλο, ενώ οι κάτοικοι με φρίκη πολλή θα κράζουν «αλλοίμονο». Έπειτα θα την ρήξη πάνω σ’ αυτά τα κύματα, που θα την κατακλύσουν ορμητικά, θα την σκεπάσουν και θα την παρασύρουν στο φοβερό και αχανές πέλαγος.

Αυτό θα είναι, παιδί μου Επιφάνιε, το τέλος της πόλεώς μας. Και όσα σου είπα ότι θα συμβούν, είναι τα δεινά εκείνα που ονόμασε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός «αρχή ωδίνων». Μετά την καταστροφή της πόλεως αυτής θ’ ακολουθήσουν τα γεγονότα της συντελείας.


Η συντέλεια του κόσμου

Επανασύστασις του Ισραηλιτικού κράτους

- Μετά την συμπλήρωση της βασιλείας των εθνών, λένε μερικοί ότι ο Θεός θα επανασυστήσει το ισραηλιτικό κράτος, για να βασιλεύσει στη γη μέχρι το τέλος του κόσμου. Επικαλούνται μάλιστα ως μαρτυρία το ακόλουθο χωρίο του Ησαΐου: «Και έσται εν ταις εσχάτες ημέραις, αρεί Κύριος ο Θεός σημείον εν τη συμπληρώσει των εθνών επί πάντα τα πρόβατα Ιούδα, τα διεσκορπισμένα εν τοις έθνεσι και συνάξει τους απωσμένους Ισραήλ εν τη αγία πόλει Ιερουσαλήμ. Και έσται τω Ισραήλ ως τη ημέρα η εξήλθεν εκ γης Αιγύπτου» (πρβλ. ια΄ 12,16). Επικαλούνται επίσης και τον απόστολο Παύλο που λέει: «Όταν το πλήρωμα των εθνών ήξη, τότε πας Ισραήλ σωθήσεται» (πρβλ. Ρωμ. ια΄ 25,26).

Έτσι μ’ ένα στόμα υποστηρίζουν αυτά, ενώ ο μάρτυς Ιππόλυτος προσθέτει πως κατά τον ερχομό του αντιχρίστου θα πλανηθούν πρώτοι οι Ιουδαίοι. Αυτό το έχει άλλωστε βεβαιώσει εκ των προτέρων και ο Χριστός, λέγοντάς τους: «Εγώ ελήλυθα εν τω ονόματι του πατρός μου, και ου λαμβάνετέ με• εάν άλλος έλθη εν τω ονόματι τω ιδίω εκείνον λήψεσθε» (Ιωαν. ε΄ 43).

Είναι πολύ φανερό ότι θα συγκεντρώσει πάλι ο Θεός τους ισραηλίτες στην Ιερουσαλήμ και θα τους ξαναδώσει όσα είχαν και πρώτα. Και τούτο, για να ανατρέψει τη μέχρι τότε πρόφασή τους ότι η απώλειά τους οφείλεται στον διασκορπισμό. Θα μπορούσαν δηλαδή κατά την ημέρα της κρίσεως ν’ απολογηθούν ως εξής στον Χριστό: «Αν μας συγκέντρωνες στην Ιερουσαλήμ και μας ξαναέδινες όσα είχαμε, τότε θα πιστεύαμε σ’ εσένα, αφού δεν θα υπήρχε πια λόγος να φθονούμε τα έθνη, που προτιμήθηκαν τόσο εις βάρος μας».

Έτσι, λοιπόν, θα συναχθούν όλοι μαζί και θ’ ανακτήσουν ό,τι στερήθηκαν, αλλά θα παραμείνουν στην ίδια απιστία. Και τότε πως θα σωθούν, όταν μάλιστα την ίδια εποχή θα έρθει ανάμεσά τους ο αντίχριστος και θα πιστέψουν όλοι τους σ’ αυτόν, σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου; Ο Θεός δεν ψεύδεται. «Εγώ ειμί η αλήθεια» διακηρύττει με τον μονογενή του Υιό. Με την αποκατάστασή τους λοιπόν θα στερηθούν αυτομάτως απ’ αυτή τη δικαιολογία.

Λέγοντας ο απόστολος Παύλος ότι θα σωθούν, δεν εννοεί ότι θα σωθούν από την αιώνια κόλαση, αλλά από την περιπλάνησή τους τόσα χρόνια τώρα στα ξένα, και από τον ονειδισμό των άλλων λαών, και από την ανομολόγητη εντροπή. Θα συναχθούν δηλαδή στην πατρίδα τους και θα σωθούν απ’ την δουλεία και τον ζυγό και τον χλευασμό που τόσα χρόνια υπέφεραν. Δεν θα σωθούν όμως από την αιώνια κόλαση. Αφού δεν τους έπεισε η θλίψης, ώστε να πιστέψουν στον Χριστό, πως θα τους πείσει η νομιζόμενη χάρις;

Ο καταποντισμός της αγια-Σοφιάς

- Πνευματικέ μου πατέρα, είπε ο Επιφάνιος, άφησε αυτά και εξήγησέ μου εκείνο που λέγεται, ότι δηλαδή η αγια-Σοφιά δεν θα καταποντισθεί μαζί με την Πόλη, αλλά θα μείνει κρεμασμένη στον αέρα από κάποια αόρατη δύναμη.

- Τι λες, παιδί μου, αποκρίθηκε ο δίκαιος. Αφού θα βυθισθεί όλη η Πόλης, πως θα σωθεί η εκκλησία; Και ποιος θα μπαίνει σ’ αυτήν για να προσκυνήσει;

Μήπως ο Θεός κατοικεί σε χειροποίητους ναούς; Όχι βέβαια. Πάντως στη φήμη αυτή υπάρχει και κάτι αληθινό: Θα μείνει δηλαδή μόνο ο στύλος που βρίσκεται στην αγορά, γιατί κατέχει τους «τίμιους ήλους». Αυτός μόνο θα διασωθεί, ώστε περνώντας τα πλοία να δένουν επάνω του τα σχοινιά τους, και να θρηνούν αυτή την επτάλοφη Βαβυλώνα λέγοντας: «Αλλοίμονό μας! Η μεγάλη, η αρχαία Πόλης βυθίστηκε. Εδώ κάναμε με επιτυχία τις εμπορικές μας συναλλαγές και πλουτίζαμε». Το πένθος της θα διαρκέσει σαράντα ημέρες. Εξ αιτίας της θλίψεως των ημερών εκείνων θα δοθεί το βασίλειο στην πρεσβυτέρα Ρώμη, καθώς επίσης στο Σύλαιο και στη Θεσσαλονίκη. Αυτά θα συμβούν όταν θα πλησιάζει η συντέλεια, οπότε η κατάστασις του κόσμου θα χειροτερεύει, οι πόνοι και οι συμφορές θα πολλαπλασιάζονται.

Τα βδελυρά έθνη

- Κατά το έτος εκείνο θ’ ανοίξει ο Κύριος τις πύλες των Ινδιών που έκλεισε ο βασιλιάς των Μακεδόνων Αλέξανδρος. Θα βγουν τότε απ’ εκεί οι εβδομήντα δύο βασιλείς με τον λαό τους, τα λεγόμενα βδελυρά έθνη, που είναι πιο σιχαμερά από κάθε αηδία και δυσωδία. Αυτά θα διασκορπισθούν σ’ όλο τον κόσμο. Θα τρώνε ζωντανούς τους ανθρώπους και θα πίνουν το αίμα τους. Θα καταβροχθίζουν επίσης με μεγάλη ηδονή μύγες, βατράχους, σκυλιά και κάθε ακαθαρσία.

Αλλοίμονο στις περιοχές, απ’ όπου θα περάσουν! Αν είναι δυνατόν, Κύριε, ας μην υπάρχουν τότε Χριστιανοί! Γνωρίζω όμως ότι θα υπάρχουν.

Εκείνες τις ημέρες θα σκοτεινιάσουν, σαν να θρηνούν στον αέρα για όσα αποτροπιαστικά θα διαπράξουν εκείνα τα σιχαμερά έθνη. Ο ήλιος θα γίνει σαν αίμα, ενώ η σελήνη κι όλα τα άστρα θα σκοτισθούν, καθώς θα τα βλέπουν επάνω στη γη να συναγωνίζονται στην ακαθαρσία. Αυτοί οι λαοί θα κατασκάψουν τη γη, θα κάνουν αποχωρητήρια τα θυσιαστήρια, και θα βάλουν τα άγια σκεύη σε ατιμωτική χρήση. Τότε όσοι θα κατοικούν στην Ασία, ας φύγουν στα νησιά των Κυκλάδων (κατ’ άλλη γραφή: τις κοιλάδες των νήσων), γιατί τα ρυπαρά έθνη δεν θα πάνε εκεί, και ας πενθήσουν για εξακόσιες εξήντα ημέρες.


Ο αντίχριστος

- Τότε θα σαρκωθεί απ’ την φυλή του Δαν ο σατανάς, δηλαδή θα γεννηθεί ο αντίχριστος. Δεν θα γίνει όμως άνθρωπος με τη δική του δύναμη, αλλά θα του πλάση ο Θεός σκεύος αισχρό και ρυπαρό, για να εκπληρωθούν έτσι οι λόγοι των προφητών. Θ’ απολυθεί λοιπόν απ’ τα δεσμά, με τα οποία τον είχε δέσει ο δεσπότης Χριστός όταν κατέβηκε στον άδη, και θα μπει σ’ εκείνο το σκεύος που πλάσθηκε για αυτόν. Έτσι θα γίνει άνθρωπος, θα ανδρωθεί, θα βασιλεύσει, και τότε θ’ αρχίσει να δείχνει την πλάνη του καθώς λέει ο θεολόγος Ιωάννης. Έπειτα θ’ αρχίσει πόλεμο με τα νησιά των Κυκλάδων (κατ’ άλλη γραφή: τις κοιλάδες των νήσων). Νησιά, καθώς λέει ο Ησαΐας, είναι οι εκκλησίες που προήλθαν από τους εθνικούς (κδ΄ 15, με΄ 16, μθ΄ 1, ξστ΄ 19).

Τότε θα εμφανιστεί ο Ενώχ, που έζησε πριν την εποχή του μωσαϊκού νόμου. Θα εμφανισθεί επίσης ο Ηλίας, που έζησε κατά την διάρκεια του νόμου, καθώς και ο Ιωάννης ο θεολόγος που έζησε την εποχή της νέας χάριτος. Αυτοί θα κηρύξουν σ’ όλη την οικουμένη, για τον καιρό της συντέλειας και την έλευση του πλανεμένου, καθώς επίσης και για την Δευτέρα έλευση του Σωτήρος μας Ιησού Χριστού. Θα επιτελούν μάλιστα σημεία και τέρατα.

Όσοι θελήσουν να τους σκοτώσουν ή με άλλον τρόπο να τους αδικήσουν, θα βγει φωτιά και τους κάψει. Θα ενεργούν με μεγάλη εξουσία και θα ελέγξουν τον αντίχριστο. Θα φονευθούν όμως απ’ αυτόν στην Ιερουσαλήμ και τα σώματά τους θα αφεθούν άταφα στη μέση της πόλεως. Εκεί θα συγκεντρωθούν οι κάτοικοι και θα τους περιγελούν σαν απροστάτευτους (πρβλ. Αποκ. ια΄ 5-10).

Τα άγια σώματά τους θα μείνουν τρεις ολόκληρες ημέρες στην πλατεία. Κατά τη μέση της τετάρτης ημέρας θα κατεβεί από τον ουρανό ένα περιστέρι λαμπρό σαν αστραπή. Αυτό θα περπατήσει επάνω τους και θα τους δώσει ζωή. Τότε οι άγιοι θα δυναμώσουν και θα σηκωθούν όρθιοι, κι όσοι τους δουν, πολύ θα τρομάξουν. Εκείνη τη στιγμή θ’ ακουσθεί φωνή από τον ουρανό που θα λέει: «Ανεβείτε, φίλοι μου, κοντά μου». Αμέσως θα κατεβεί ένα σύννεφο, που θα τους σηκώσει και θα τους εγκαταστήσει στον παράδεισο (πρβλ. Αποκ. ια΄ 9-13).

Εκείνος ο πλανεμένος και μάταιος, ο αντίχριστος, θα ταλαιπωρήσει υπερβολικά τους χριστιανούς της εποχής του μέχρι την τελευταία τους αναπνοή με θλίψεις και φοβερές τιμωρίες. Όποιος δεν πλανηθεί και δεν πιστέψει σ’ αυτόν, θ’ αναδειχθεί εκλεκτός και άξιος φίλος του Χριστού. Όλοι βεβαίως οι άγιοι είναι μακάριοι. Τρισμακάριοι όμως θα είναι όσοι μαρτυρήσουν την εποχή του αντιχρίστου. Θα τους περιμένει παντοτινά υπερβολική δόξα και αγαλλίασις.

Θ’ ακολουθήσει τότε φοβερός πόλεμος μεταξύ του αντιχρίστου και του Δεσπότου Χριστού. Μόλις δηλαδή αντιληφθεί ο αντίχριστος ότι ο κόσμος πλησιάζει στο τέλος του, θα κάνει μανιασμένος αντίπραξη στον ουρανό: θα ρίξει αστραπές και βροντές και θα κάνει τέτοιους κτύπους, ώστε από τον ήχο της βοής να δονείται το σύμπαν και να αντηχεί φοβερά. Ποιος τότε, παιδί μου, δεν θα φοβηθεί και δεν θα φρίξει; Μακάριοι θα είναι, όπως είπα προηγουμένως, εκείνοι, των οποίων δεν θα κλονισθεί η πίστις στον Χριστό, τον αληθινό Θεό μας, που σαρκώθηκε και γεννήθηκε απ’ την αγία παρθένο Μαρία. Μακάριοι επίσης εκείνοι που θα πεθάνουν για την αγάπη του Χριστού και θα ελέγξουν θαρρετά τον δράκοντα και την πλάνη του. Μακάριοι όσοι θα υψώσουν το ανάστημά τους εναντίον του και θα ελέγξουν με γενναιότητα τα ατοπήματά του….

Αυτά έλεγε ο μακάριος, ενώ ο Επιφάνιος θρηνούσε από τα βάθη της ψυχής του ακούγοντας όσα επρόκειτο να συμβούν στην οικουμένη. Έπειτα ρώτησε τον όσιο:

- Πες μου, σε παρακαλώ πως θα εξαλειφθούν οι άνθρωποι από τη γη και πως θα γίνει η ανάστασις;

- Άλλους, παιδί μου, θα σκοτώσουν τα βδελυρά έθνη, άλλοι θα θανατωθούν στους πυκνούς πολέμους, ενώ άλλους θα εξολοθρεύσει ο αντίχριστος. Σε όσους θα πιστέψουν και θα προσκυνήσουν τον αντίχριστο, θα στείλει ο Κύριος, σύμφωνα με την προφητεία του Ιεζεκιήλ, φτερωτά θηρία που θα έχουν στην ουρά τους βούκεντρα γεμάτα δηλητήριο. Όσοι λοιπόν δεν θα έχουν στα μέτωπά τους σώα και ακέραιη τη σφραγίδα του Χριστού, θα δοκιμάσουν φρικτό θάνατο απ’ το κεντρί και το δηλητήριο των θηρίων. Τότε οι άγιοι που διεφύλαξαν με πολύ αγώνα τη σφραγίδα του Χριστού ακέραιη, θα μεταναστεύσουν στα βουνά και στις ερημιές. Ο Κύριος όμως με την θεϊκή του δύναμη θα τους συγκεντρώσει στην αγία πόλη της Σιών. Αυτοί είναι όσοι έχουν γραφεί στο βιβλίο της ζωής

Όταν ο αντίχριστος νικηθεί και οδηγηθεί αιχμάλωτος μαζί με τους άλλους δαίμονες στο κριτήριο και δικασθεί για τις ψυχές που οδήγησε στην απώλεια, τότε θα σαλπίσει η σάλπιγγα και οι νεκροί θ’ αναστηθούν άφθαρτοι. Έπειτα όσοι θα έχουν απομείνει ζωντανοί την ώρα της δευτέρας παρουσίας, θα γίνουν, καθώς είπε ο Παύλος, εν ριπή οφθαλμού από φθαρτοί άφθαρτοι και θα αρπαγούν μαζί με τους αναστημένους νεκρούς μέσα σε νεφέλες, για να προϋπαντήσουν τον Κύριο στον αέρα (Α΄ Θεσ. δ΄ 17).

Όποιος λοιπόν δη τα βδελυρά έθνη να έρχονται στον κόσμο, ας γνωρίζει πως όλα, όσα πρόκειται να συμβούν, βρίσκονται «επί θύραις», και πως ο Κριτής έρχεται για να αποδώσει στον καθένα σύμφωνα με τα έργα του.

Αυτά είπε ο μακάριος Ανδρέας στον Επιφάνιο παρούσης και της ταπεινότητός μου. Έτσι μείναμε ξάγρυπνοι όλη την νύχτα. Όταν χτύπησε το ξυλοσήμαντρο, ξεκίνησε ο Επιφάνιος για την εκκλησία, ενώ ο μακάριος Ανδρέας έμεινε στο σπίτι προσευχόμενος.


Πηγή: βίος του οσίου Ανδρέου του δια Χριστόν σαλού, εκδ. Ιεράς Μονής Παρακλήτου





*Σημείωση ΟΟΔΕ: Ως παράδειγμα αυτού που λέγαμε περί προβλημάτων μεταφράσεων, και προσοχής στο τι διαβάζουμε: Στο σημείο αυτό το κείμενο μιλάει όχι για "φτωχό", αλλά για κάποιον που θα αναδειχθεί εν μέσω φτώχειας.

http://www.oodegr.com

Καλημέρα και καλό Σαββατοκύριακο!


Καλημέρα σας!
Καλό Σαββατοκύριακο!




Παρασκευή 27 Μαΐου 2011

Καλημέρα!


Καλημέρα!

Χρόνια πολλά σε όσους εορτάζουν, 
Αγίου Ιωάννου του Ρώσσου σήμερα.

Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

Τετάρτη 25 Μαΐου 2011

Μοναχοί στο κόσμο....




«Εάν κάποιος θέλει να αγιάσει και για κάποιο λόγο δεν μπορεί να πάει σε μοναστήρι ας μετατρέψει το δωμάτιο του σε κελί.

Εκεί κρυφά από τους ανθρώπους ας κάνει όλα τα πνευματικά του καθήκοντα, δηλ. ακολουθίες, αναγνώσεις, μετάνοιες, κομποσχοίνια κ.λπ.

Ένας, για παράδειγμα, μπορεί να πηγαίνει στο ναό να κοινωνεί και μετά να γυρίζει στο σπίτι του και να συμπεριφέρεται όπως οι ερημίτες στα κελιά τους.

Δόξα τω Θεώ υπάρχουν πολλοί τέτοιοι στον κόσμο, μπροστά στους οποίους ντρεπόμαστε εμείς που ονομαζόμαστε μοναχοί».

http://1myblog.pblogs.gr

Καλημέρα!


Καλημέρα, καλή συνέχεια στην εβδομάδα σας!

Τρίτη 24 Μαΐου 2011

ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΓΗΡΑΤΕΙΑ .............


α. "Οταν γηράσης, εκτενείς τάς χείρας σου και άλλος σε ζώσει και οισει οπού ου θέλεις. Ίω. κα' 18.
"Οταν γεράοεις, θ' απλώσεις τα χέρια σου και άλλος θα σε ζώσει και θα σε φέρει εκεί, οπου δε θέλεις.




β. Πρεσβύτας νηφάλιους είναι, σεμνούς, σώφρονας. Τίτ. β' 2.
Οι γέροντες να είναι προσεκτικοί και. άγρυπνοι, σεβαστικοι και σεμνοί, φρόνιμοι.




γ. Μη με απορρίψεις, Κύριε, στα γηρατειά μου, όταν θα λιγοστέψουν οι δυνάμεις μου, μη με εγκαταλείψεις. Ψαλμ. ο' 9.




δ. Καμάρι των γερόντων είναι τα εγγόνια τους και καύχημα των παιδιών είναι οι καλοί γονείς τους. Παρ. ιζ'6.




ε. Μην περιφρονήσεις άνθρωπο στα γηρατειά του, γιατί από μας τους νεότερους γίνονται οι γέροντες. Σ. Σειρ. η' 6.




ς. Τα γηρατειά πού έχουν φρόνηση, είναι καλύτερο από την απαίδευτη νεότητα. (Γρηγόριος Θεολόγος).




ζ. Δεν είναι ώραία στους γέρους τα παιχνίδια των παιδιών. (Γρηγόριος Θεολόγος).




η. Τίμα περισσότερο το φρόνιμο νέο από τον ακόλαστο γέρο και τίμα επίσης περισσότερο το γέρο πού είναι φιλομαθής από τον αμαθή νέο. (Ιερός Χρυσόστομος).




θ. "Οσοι υπηρετούν τους γέρους, είναι άξιοι ευτυχισμένων γηρατειών. (Πατερικό).




ι. Αξίωσε μας, Κύριε, προτού επιστρέψουμε οτή γη να επιστρέψουμε σε Σένα. (Ευχή της Πεντηκοστής)




ία. Γήρας τιμάν. (Χίλων)
Να τιμάς τα γηρατειά.




ιβ. Γήρας προσδέχου. (Ισοκράτης).
Να περιμένεις τα γηρατειά.




ιγ. Ή δύναμη και ή ομορφιά είναι τ' αγαθά της νεότητος και ή σωφροσύνη των γηρατειών. (Δημόκριτος)




ιδ. Κανένας δεν είναι ερωτευμένος τόσο πολύ με τη ζωή, όσο εκείνος που γερνάει. (Σοφοκλής).




ιέ. Στήν πράξη υπερτερούν οι νεότεροι, στή σκέψη υπερτερούν οι γεροντότεροι. (Ευριπίδης).




ις. Να φοβάσαι τα γηρατειά, γιατί δεν έρχονται μόνα τους. (Μένανδρος).




ιζ. Ή σύνεση κάνει ελαφριά τα γηρατειά και άξια μεγάλου σεβασμού. (Ανθολόγιο Στοβαίου).




ιη. Πρέπει κανείς να γεράσει, για να πεισθεί πόσο σύντομη είναι ή ζωή. (Σοπενχάουερ)




ιθ. Ό γέρος, πού έζησε κοινωνικά, πού έχει δυνατό μυαλό και μνήμη πιστή, είναι θησαυρός ανεκτίμητος. (Λα Μπρυγιέρ)




κ. Σώφρων νεότης, βίος διανυόμενος εν υπομονή υπό το φως των εντολών του Κυρίου, επιστέφεται εν τέλει υπό γήρατος χρυσού και λάμποντας και κατά πάντα σεβαστού. (Παν. Τρεμπέλας).




κα. Φρόντισε οί ρυτίδες του προσώπου οου να μην επεκταθούν στην καρδιά σου.


κβ«Πρέπει κανένας να γεράσει για να πεισθεί πόσο λιγόχρονη είναι η ζωή.»(Αρτουρ Σοπενχάουερ)




http://orthodoxigynaika.blogspot.com

Μία μαντινάδα Κρητικὴ πάντα θὰ σᾶς θυμίζει, τὴν τόλμη καὶ τὴν ἀρετὴ θάνατος δὲν ἀγγίζει!


Ἠχοραμα, ἀφιερωμένο στὴν μνήμη τοῦ ἥρωα Σμηναγοῦ ποὺ κτυπήθηκε στὶς 23/5/2006 πάνω ἀπὸ τὸν οὐρανὸ τῆς Καρπάθου, ἐκτελώντας στὸ ἀκέραιο τὴν ἀποστολὴ ποὺ τοῦ εἶχε ἀνατεθεῖ.

Τὴν ἐπιμέλεια τοῦ βίντεο εἶχε ὁ πτέραρχος ἐ.α. Νίκος Ἤμελλος ἡ ἀφήγηση εἶναι τοῦ Κώστα Γιαλήνη, (μερικῶν ἀπὸ τὶς ἑκατοντάδες μαντινάδες) ποὺ ἐκφράζουν τὰ συναισθήματά μας καὶ γράφτηκαν ἀπὸ ἐσᾶς, σὰν ἕνα κερὶ στὴν μνήμη του.
Σᾶς εὐχαριστῶ, ὁ μεγαλύτερος ἀδελφός του, Φίλιππος Ι. Ἡλιάκης.

Σύντομο Βιογραφικό του Κώστα :
γεννήθηκε στὰ Χανιὰ στὶς 15 Αὐγούστου 1970. Ἦταν ὁ τέταρτος γιὸς τοῦ ὁδηγοῦ φορτηγοῦ αὐτοκινήτου, Ἰωάννη καὶ τῆς οἰκοκυρᾶς Εἰρήνης Ἡλιάκη. Μαθήτευσε στὰ δημόσια σχολεῖα Πρωτοβάθμιας καὶ Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης Χανίων. Σεμνός, χαμηλῶν τόνων ἀλλὰ παράλληλα μεθοδικὸς καὶ ψύχραιμος κάτω ἀπὸ οἱασδήποτε συνθῆκες, ἔχοντας ἀπὸ τὴν νεαρή του ἡλικία ἀγάπη γιὰ τὸ ἀεροπλάνο, πετυχαίνει τὸ 1989 τὴν εἴσοδό του στὴν Σχολὴ Ἰκάρων τὴν ὁποία εἶχε μόνη ἐπιλογὴ στὸ Μηχανογραφικὸ γιὰ...τὴν συμμετοχὴ στὶς Πανελλήνιες ἐξετάσεις.

Ἐπιμελὴς Ἴκαρος , ὁρκίζεται Ἀνθυποσμηναγὸς τὸ καλοκαίρι τοῦ 1993 καὶ τοποθετεῖται στὴν 120 Πτέρυγα Ἐκπαίδευσης Ἀέρος γιὰ νὰ ὁλοκληρωθεῖ ἡ πτητική του ἐκπαίδευση μὲ ἀεροσκάφη Τ2. Κατόπιν τοποθετήθηκε στὴν 115 ΠΜ , 340 Μοίρα Βομβαρδισμοῦ στὰ ἀεροσκάφη Α7 Corsair. Στὴν διάρκεια αὐτῶν τῶν ἐτῶν φοιτᾶ σὲ διάφορα Σχολεῖα τῆς ΠΑ , ὅπως τὸ σχολεῖο Ὅπλων καὶ Τακτικῆς ( TOP GUN ), ἀποφοίτησε τὸ Πρόγραμμα Τακτικῆς Ἡγεσίας, συμμετεῖχε σὲ κοινὲς συμμαχικὲς ἀσκήσεις ἐδῶ καὶ στὸ ἐξωτερικὸ καὶ λόγω τοῦ ὑψηλοῦ ἐπιπέδου ἐκπαίδευσης τοῦ διακρινόταν σὲ ὅλα τὰ εἴδη ἀποστολῶν. Αὐτὰ σὲ συνδυασμὸ μὲ τὶς ἱκανότητες καὶ τὴν εὐσυνειδησία τοῦ τὸν καθιστοῦν ἕναν ἀπὸ τοὺς ποιὸ ἱκανοὺς ἐπαγγελματίες στὸν χῶρο του καὶ ἔτσι ἐπιλέχθηκε τὸ 2002 ,νὰ ἀποτελέσει μέρος τοῦ πυρήνα τῶν 10 Ἱπταμένων οἱ ὁποῖοι στάλθηκαν γιὰ ἐκπαίδευση στὰ νέα F-16 Block 52+ στὶς ΗΠΑ.

Ὁλοκληρώνει τὴν ἐκπαίδευση καὶ ἐπιστρέφει στὴν Ἑλλάδα, στὴν 347 Μοίρα στὴν Ἀγχίαλο μέχρι νὰ ἔλθουν τὰ νέα Ἀεροπλάνα στὴν 115 ΠΜ. Μετὰ ἀπὸ 8 μῆνες, τὸν Ἰούνιο τοῦ 2003 παίρνει μετάθεση γιὰ τὴν 340 Μοίρα, τὴν ἀγαπημένη τοῦ «Ἀλεποῦ», ὅπου ἀποκτᾶ ἐπιπλέον ἐμπειρία στὴν ἀναχαίτιση, συμμετέχει στὸν σχεδιασμὸ καὶ ἐκτέλεση Ἐπιχειρήσεων τὴν νύκτα καὶ εἶναι ἐκπαιδευτὴς Ἀέρος στὰ νέα F-16 Block 52+.

Ἀργότερα τοποθετήθηκε στὴν ἀδελφὴ μοίρα τῆς 115 ΠΜ, τὴν 343 , ἀπὸ τὴν ὁποία καὶ ξεκίνησε τὴν διατεταγμένη ἀποστολὴ τῆς ἀναγνώρισης καὶ ἀναχαίτισης τοῦ Τουρκικοῦ κατασκοπευτικοῦ σχηματισμοῦ ποὺ εἶχε εἰσέλθει στὸ FIR Ἀθηνῶν, πέφτοντας χτυπημένος ἀπὸ τὸν Τοῦρκο πιλότο στὶς 23-5-2006.

Ἄφησε δύο ἀνήλικα ἀγγελούδια, τὴν Μαριλένα καὶ τὸν Γιάννη.

Ἀκόμη περισσότερα γιὰ αὐτὸν γνωρίζουν οἱ σὺν/φοί του ποὺ τὸν ἔζησαν ἀπὸ κοντὰ καὶ συνεργάστηκαν μαζί του στὴν γῆ καὶ στὸν ἀέρα....

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr

Καλημέρα!


Καλημέρα σε όλους!



Κυριακή 22 Μαΐου 2011

Πάντα επίκαιρος ο Σουρής ..........


Γεώργιος Σουρής (1853-1919)


Ποιός είδε κράτος λιγοστό
σ' όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;

Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά 'χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;


Νά 'χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;

Όλα σ' αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.

Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.

Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυό φορώντας τα πόδια που 'χει
στο 'να λουστρίνι, στ' άλλο τσαρούχι.

Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.

Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγας.

Δυστυχία σου, Ελλάς,
με τα τέκνα που γεννάς!
Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,
τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;



Καλημέρα και καλή εβδομάδα!




Χριστός Ανέστη! Καλημέρα!
Καλή και ευλογημένη Κυριακή!



Σάββατο 21 Μαΐου 2011

no comments....


 ΕΜΑΘΑ ΣΤΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ...........



Έμαθα μέσα από τη κακία του κόσμου, την αδιαφορία την επιφανειακή κι με ημερομηνία λήξης, αγάπης τους .Να κρατώ αποστάσεις πλέον να μην ενοχλώ να μην "με ενοχλουν" να μην πληγώνω να μην με πληγώνουν.Αγαπώ όλο το κόσμο ,από απόσταση όμως πλεον .Δεν  επενδύω σε φιλιες που σήμερα στηρίζονται σε χάρτινες βάσεις που με το πρώτο, φύσημα του αγέρα να σκίζονται.

΄Εμαθα να προσπαθώ να "συγκρατούμε" ώστε να μην πληγώσω τον διπλανό μου ,μα συνάμα αυτόματα στις επιθέσεις να αμύνομαι με τρόπο σταθερό.έμαθα να νοιάζομαι ,τον διπλανό μου να τον βοηθό να του στέκομαι κι να μην προσδοκώ από κείνον τίποτε, όχι όμως να τρώω κι σφαλιάρες.

όταν με κάποιους ανθρώπους δε ταιριάζω φεύγω μακρυά συνεχίζοντας να τους αγαπώ διακριτικά κι να τους νοιάζομαι ακόμα.έμαθα να μην γυρεύω κανενός το κακό ,μα απλός να προσπερνώ οποιον με πλήγωσε άσχημα.έμαθα να είμαι διακριτικός ,άνθρωπος ώστε να μην προκαλώ το φθόνο τον γύρο μου.έμαθα να ζω στη μοναξιά μου κι να κοιτώ από τη βιτρίνα,του δικού μου κόσμου την κοινωνία έξω.

Έμαθα να μην επιβάλω τη "παρουσια μου ,όταν καταλαβαίνω ότι είναι κάπου ανεπιθύμητη.έμαθα να μην επιβάλομε στους "γυρο μου να αφήνω το κόσμο να πράττει όπως νιώθει αρκεί να μην παραβιάζει τα όρια κι τα δικαιώματα μου.έμαθα να σέβομαι τους πάντες, ακόμα κι όταν αυτοί δε με σέβονται.έμαθα να είμαι μια αόρατη παρουσία μέσα στο πλήθος.

΄Εμαθα να ξέρω ποτε είναι η ώρα να φεύγω όταν δε με σηκώνει ένα μέρος.έμαθα να διαβάζω τα συναισθήματα τον γύρο μου.έμαθα να κλαίω σιωπηλά μέσα στον ήχο της σιωπής μου.έμαθα μέσα από όλα αυτά που βίωσα βιώνω κι θα βιώνω να μην κάνω ότι δε θέλω να μου κάνουνε έμαθα να ΕΙΜΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.



 Η Αγάπη θέλει ηρωισμό, θυσίες και όχι μόνο σε μια στιγμή ενθουσιασμού, αλλά κάθε μέρα και κάθε ώρα.

Θα με εκτιμήσεις γιατί με έχασες και με έχασες, γιατί δεν με εκτίμησες οπως μου αξιζε.

Οι λέξεις είναι δρόμος ...
και η ενέργεια τους πάει μακριά όσο μακριά μπορεί να πάει η αγάπη σου γι αυτές !



http://www.agioritikovima.gr

Να παν στο σπίτι τους, πριν είναι αργά για όλους μας.......



ανεβάζουμε ένα άρθρο του Πολιτικού Επιστήμονα Δημήτρη Καρατζίδη Ταξίαρχου ε.α., και Πολύτεκνου, έμπειρου καθόλα για το σημερινό γίγνεσθαι....!!!

.....Σε πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξη με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του βιβλίου με τίτλο «Η Ελλάδα των Κρίσεων», ο καθηγητής Βασίλειος Μαρκεζίνης ανέλυσε σε αδρές γραμμές τις πέντε κρίσεις που περνά αυτή τη χρονική περίοδο η χώρα μας: την οικονομική, την εξωτερική, την μεταναστευτική, την υποβάθμιση της εθνικής μας συνείδησης και τα αυξανόμενα προβλήματα στη Θράκη λόγω του τουρκικού επεκτατισμού. Η λύση που προτείνει για την υπέρβαση των κρίσεων είναι απλή και ξεκάθαρη: «Η σωτηρία δεν θα έλθει μέχρις ότου οι άνθρωποι που μας έφεραν στο χείλος της αβύσσου αποστρατευθούν οριστικά από την πολιτική μας ζωή».

            Πιο σκληρός στην επιστημονική του άποψη εμφανίζεται ο καθηγητής Χρήστος Γιανναράς, ο οποίος δηλώνει ότι οι πολιτικοί, εκτός του ότι είναι ανυπόληπτοι και απατεώνες, είναι και τόσο άχρηστοι, ώστε να είναι ανίκανοι ακόμη και να διαχειριστούν ένα περίπτερο. Υποστηρίζει ότι στα κόμματα δεν υπάρχει δημοκρατία, αλλά φεουδαρχία ή αλλιώς κομματοκρατία. Το δικό του, ουτοπικό όπως λέει και ο ίδιος, σχέδιο εξόδου από την κρίση, την οποία ορίζει ως κρίση πολιτικής, είναι η σύσταση μιας συντακτικής συνέλευσης για καινούργιο Σύνταγμα και δεύτερο την εμφάνιση ενός ανιδιοτελή ηγέτης (ο Χρήστος Πασαλάρης τον ονομάζει νέο Υψηλάντη), ο οποίος να συντρίψει το πολιτικό κατεστημένο, ο οποίος όμως δεν μπορεί να αναδειχθεί με το υπάρχον πολιτικό σύστημα. (Συνέντευξη Χρήστου Γιανναρά στην εκπομπή του ΣΚΑΪ «ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ ΑΠΟΨΕΙΣ» http://www.skai.gr/player/TV/?MMID=212444).

Στην ίδια γραμμή πλεύσης είναι και ο καθηγητής Παναγιώτης Ήφαιστος ο οποίος υποστηρίζει ότι ο «όχλος των επιστημονικά και πολιτικά αναρμόδιων εισβολέων στο πολιτικό σύστημα» είναι μία ακόμη πεντακάθαρη ένδειξη ότι «οι επικείμενες καταστροφές είναι αναπόδραστες» (27.4.2011. Και το οχλοκρατικό επιστημονικά μεταμφιεσμένο τσούρμο συνεχίζει. http://www.ifestos.edu.gr).

            Ακόμη και ο Μίκης Θεοδωράκης δηλώνει ότι «Το σημερινό πολιτικό σύστημα διέρχεται περίοδο αποσύνθεσης και μόνο με μια προσωρινή επαναστατική κυβέρνηση μπορεί να γλιτώσει η Ελλάδα». (Συνέντευξη στο περιοδικό «Crash»/Τεύχος 5, Μάιος 2011).


Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι έλεγαν: Θέλεις να μάθεις «πικρίαν» (δηλαδή αλήθεια) ή ψέμα. Οι παραπάνω εξέχουσες προσωπικότητες διαλέγουν τον δύσκολο δρόμο, που είναι γεμάτος πικρίες. Εκτιμώ ότι στο βάθος της καρδιάς τους πιστεύουν ότι τα πράγματα θα εξελιχθούν πολύ άσχημα για τη χώρα μας. Την εκτίμησή μου αυτή στηρίζω στο γεγονός ότι η πολιτική πρόταση για την ακούσια ή εκούσια «απόσυρση» των διεφθαρμένων πολιτικών που έμμεσα ή άμεσα οδήγησαν τη χώρα μας στην καταστροφή, αγγίζει την ουτοπία. Προκειμένου πιστεύω να υλοποιηθεί η παραπάνω πρόταση, θα πρέπει να βιώσουμε μια γενικευμένη βαθειά κρίση, στα όρια ενός εμφυλίου σπαραγμού ή μιας ήττας συνεπεία πολεμικής σύγκρουσης ή και θερμού επεισοδίου. Αυτό φυσικά το απεύχεται η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, ενώ παράλληλα είναι και ο πλέον μεγάλος μας φόβος, ο οποίος ουσιαστικά κρατά ζωντανό σήμερα το πολιτικό κατεστημένο της αμείλικτης «κομματοκρατίας».

Όμως η πολιτική ελίτ και όχι μόνο, έχει επενδύσει στην χειραγώγηση του λαού μας για την μακροημέρευσή της και χρησιμοποιεί πολύ καλά το χαρτί που λέγεται ελπίδα. Αυτό το χαρτί το εμφανίζει άλλοτε ως «αλλαγή», άλλοτε ως «επανίδρυση του κράτους», άλλοτε ως «λεφτά υπάρχουν» και άλλοτε ως «δημιουργικό σοκ για την επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας». Είναι τόσο ανίκανη και κοντόφθαλμη, ούτως ώστε να μην μπορεί την ύστατη αυτή στιγμή να χρησιμοποιήσει προς όφελός της την πιο απλή για το συμφέρον της και ίσως και για το κοινό συμφέρον λύση της «συναίνεσης». Φθάσαμε μάλιστα στο σημείο να παρεμβαίνει υπέρ της διακομματικής συναίνεσης ο αρμόδιος επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων Όλι Ρεν, θέτοντάς την ως όρο για τη συνέχιση του οικονομικού προγράμματος προσαρμογής της χώρας μας. Τι κατάντια άραγε!

Όσον αφορά δε στο χαρτί της αλήθειας, η πολιτική ελίτ, δεν το χρησιμοποιεί ποτέ, απλά επειδή δεν έχει τη δυνατότητα να το κάνει. Εξάλλου η αλήθεια είναι γνώρισμα των δυνατών και μόνο. Πόσο κατώτεροι είναι άραγε οι εγχώριοι πολιτικοί ταγοί συγκρινόμενοι με αυτούς άλλων χωρών, που στο κάτω-κάτω έχουν και αυτοί τον ίδιο στόχο: την εξουσία. Οι Ισλανδοί, προκειμένου να μην ξαναπεράσει η χώρα τους παρόμοια οικονομική κρίση στο μέλλον, όρισαν μέσω του κοινοβουλίου τους εξεταστική επιτροπή, η οποία στο 2.400 σελίδων πόρισμά της (Report of the Special Investigation Commission (SIC), http://sic.althingi.is) όχι μόνο καταλόγισε ευθύνες, αλλά και τις προσωποποίησε. Οι δε Πορτογάλοι επέδειξαν υψηλό πολιτικό αίσθημα ευθύνης μπροστά στη δικής τους επερχόμενη οικονομική κατάρρευση και διαπραγματεύθηκαν συναινετικά το δικό τους μνημόνιο πετυχαίνοντας τους καλύτερους δυνατούς όρους.

Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, αλλά δυστυχώς πεθαίνει και αυτή κάποτε. Σε αυτή τη κατάσταση οδηγούμεθα στις μέρες μας, εάν ως λαός δεν αντιδράσουμε άμεσα. Και η αντίδραση, αν και μοιάζει ουτοπική κατά τη γνώμη μου, υπό τις παρούσες συνθήκες, είναι μία: Υπερβαίνοντας εαυτούς, να στείλουμε σύντομα στο σπίτι τους (αλήθεια τι ευγενική έκφραση) όλους τους διαφθαρμένους πολιτικούς που κυβέρνησαν ή ήταν μέλη των κομμάτων που οδήγησαν την πατρίδα μας στο χείλος της αβύσσου. Να έρθουν στο προσκήνιο νέοι και ικανοί πολιτικοί, οι οποίοι μαζί με τους αδιάφθορους - που υπάρχουν πολλοί αλλά είναι οι πλέον σιωπηλοί - της παλιάς φρουράς, να δεσμευθούν να τροποποιήσουν τους υπάρχοντες θνησιγενείς πολιτικούς-πολιτειακούς θεσμούς και να δημιουργήσουν νέους. Τέτοιους, που να καταργούν δια παντός το οθωμανικής προέλευσης πελατειακό σύστημα, να προάγουν την αξιοκρατία και να προσδώσουν εν τέλει το ελπιδοφόρο όραμα που τόσο πολύ χρειάζεται η πατρίδα μας.


Δημήτριος Καρατζίδης
Ταξίαρχος ε.α., Πολιτικός Επιστήμονας

Εορτολόγιο

Δημοφιλείς αναρτήσεις


Banner Ορθόδοξων Ιστοχώρων και Ιστολογίων
Ξεκινάμε μια προσπάθεια παρουσίασης Ορθόδοξων Ιστοχώρων και Ιστολογίων.
Αν δεν υπάρχει ο δικός σας, ζητάμε συγνώμη,
ενημερώστε μας και θα τον συμπεριλάβουμε.





Create your own banner at mybannermaker.com!
Πέρα από το άτομο
Make your own banner at MyBannerMaker.com!

















(υπό κατασκευή)


Τα banner μας
Αντιγράψτε τον κώδικα στη δική σας σελίδα
για να εμφανιστούν τα banner μας.
Ειδοποιήστε μας για να συμπεριλάβουμε και το δικό σας.