πώς ο Θεός διάλεξε μια πόρνη, μια σκοτεινή γυναίκα, που κανένας δεν την είχε σε υπόληψη...

Χριστός Ανέστη, αγαπητοί! Πέμπτη Κυριακή σήμερα από το Πάσχα, Κυριακή της Σαμαρείτιδος, και το άγιο Ευαγγέλιο (Ιωάννου κεφ. δ΄, 5-42) περιέχει τον μοναδικό και ανεπανάληπτο διάλογο του Ιησού Χριστού με τη Σαμαρείτιδα γυναίκα.

Πήγαινε για τη Γαλιλαία ο Κύριος και πέρασε από τη Σαμάρεια, για να βρει τη μεγάλη αυτή ψυχή που ζούσε στο σκοτάδι, αλλά έψαχνε, με την ίδια και μεγαλύτερη ορμή, και το φως. Μυστήριο ο άνθρωπος. Αβυσσος ο άνθρωπος. Ποιος να κρίνει ποιον και τι να πει.
Ο μεγάλος, λοιπόν, σαγηνευτής κάθισε στο πηγάδι του Ιακώβ, κοντά στην πόλη Συχάρ -οι Μαθητές πήγαν στην πόλη να αγοράσουν ψωμί και τροφή- κι Εκείνος περίμενε το θήραμα, τη μεγάλη γυναίκα της Σαμάρειας. Και ήρθε μες στο καταμεσήμερο. Ο Κύριος την πήρε με το καλό. Της φέρθηκε ως αναγκεμένος, ζητώντας της νερό. Κι εκείνη απόρησε: πώς, ενώ ήταν Ιουδαίος, ζητούσε από αυτήν νερό; Μα ο Κύριος ήθελε να την κάμει να ζητήσει το δικό Του νερό, το Αθάνατο Νερό, τη θεία Του χάρη και τη θεία Του σωτηρία, γιατί ο Ιησούς είναι η Πηγή της Ζωής και παρέχει το ύδωρ το ζων. Και τα κατάφερε, την έκαμε να ζητήσει το Αθάνατο Νερό. Ο Κύριος την έφερε λίγο-λίγο στη θεογνωσία και στο φως Του. Ο Θεός δεν βιάζεται, ο Διάβολος βιάζεται.
Κι όταν έλαμψε στην ψυχή της το φως του Ιησού Χριστού, τότε εκείνη θέλησε να το μεταδώσει και στους δικούς της. Αφησε τη στάμνα της εκεί -δεν τη χρειαζόταν πια- και έτρεξε στην πόλη. Ο Ιησούς της είχε αποκαλύψει την ιδιότητά Του ως Μεσσία, της είχε μιλήσει για την αληθινή λατρεία του Θεού και τη δρόσισε με τη θεία Του χάρη, την ουράνια δροσιά. Και εκείνη επί το έργον. Καταπληττόμεθα και συγκινούμεθα, πώς ο Θεός διάλεξε μια πόρνη, μια αμαρτωλή, μια σκοτεινή, μια ταλαιπωρημένη γυναίκα, που κανένας δεν την είχε σε υπόληψη. Διάλεξε αυτή να γίνει κήρυκας και απόστολος του Ευαγγελίου Του.

Γι' αυτό είναι και ισαπόστολος η μεγαλομάρτυς Φωτεινή. Και φώτισε και τις καρδιές των ανθρώπων, των συμπατριωτών της που την ήξεραν και δέχτηκαν το μήνυμά της και έτρεξαν όλοι μαζί, εν αντιθέσει προς τους Ιουδαίους, που μεμψιμοιρούσαν και γκρίνιαζαν με τον Χριστό και δεν ήθελαν να δεχτούν τη θεία Του χάρη, επιστρατεύοντας, τάχα, διάφορα επιχειρήματα, οι Σαμαρείτες σαν ένας ποταμός, σαν λευκές χώρες, έτρεξαν κοντά στον Μεγάλο Θεριστή. Είχαν ακούσει μόνο αυτά που τους είπε η Σαμαρείτιδα γυναίκα. Και Τον πήραν στα χέρια, Τον σήκωσαν και Τον αποθέωσαν κυριολεκτικά τον Ιησού. Τον πήγαν στη Συχάρ, στην πόλη τους, και Τον παρακάλεσαν να μείνει εκεί. Εμεινε δύο μέρες. Και τότε είπαν στη γυναίκα: «Δεν πιστεύουμε μόνο στα λόγια σου, αλλά πιστεύουμε πια σε αυτά που βλέπουμε».

Αυτή είναι η αποστολή των ποιμένων των πατέρων και των κηρύκων της πίστεως, αλλά και όλων των χριστιανών, να φέρουμε κοντά στον Χριστό όλες εκείνες τις ψυχές που όντως Τον ψάχνουν κι από κει και πέρα Εκείνος ορίζει τα υπόλοιπα. Και με το λίγο που έμεινε στη Σαμάρεια ο Χριστός μας, ωφέλησε τόσο πολύ τους Σαμαρείτες που όλοι στο τέλος είπανε ότι ο Ιησούς είναι ο Σωτήρ του κόσμου, όχι μόνο των Σαμαρειτών και των Ιουδαίων, αλλά όλου του κόσμου. Με τις ευχές της αγίας Φωτεινής της Σαμαρείτιδος ας φωτίσει και εμάς ο Χριστός μας να 'ρχόμαστε κοντά Του και να λαβαίνομε τη Χάρη Του την αγία και σωστική, και να τη μεταδίδουμε και στους άλλους. Τότε ο Χριστός θα κάνει μεγάλη χαρά, αλλά και εμείς και οι άλλοι θα σωζόμεθα.

Χριστός Ανέστη!


(Του αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη- Το κήρυγμα της Κυριακής)

http://misha.pblogs.gr/