... πλασμένος να αγαπά τον Θεό και να αγαπά και τον πλησίον....

Οι δύο μεγάλες εντολές (Ματθ. κβ΄ 35-46)

Δεκάτη πέμπτη Κυριακή του Ματθαίου (Ματθ. κβ 35-46) σήμερα, αγαπητοί, και η μνήμη του αγίου προφήτου Ζαχαρίου, πατρός του Τιμίου Προδρόμου.

Το άγιο Ευαγγέλιο της ημέρας μάς μεταφέρει στην Ιερουσαλήμ, λίγο προ του Σταυρικού Πάθους του Κυρίου μας. Σκοπίμως η Εκκλησία τοποθετεί αυτές τις ευαγγελικές περικοπές τις Κυριακές προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, για να δημιουργήσει το κλίμα για τη μεγάλη αυτή ημέρα της Παγκοσμίου Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, που 'ναι μια δεύτερη Μεγάλη Παρασκευή. Ο Χριστός μας, λοιπόν, ευρίσκεται στη θεοκτόνο Ιερουσαλήμ - είναι οι τελευταίες ημέρες. Οι Γραμματείς, Φαρισαίοι, Αρχιερείς και όλοι οι εχθροί Του έχουν συνασπιστεί εναντίον Του και προσπαθούν να Τον παγιδεύσουν με πονηρές ερωτήσεις και ό,τι άλλο. Ο Ιησούς απαντά κατά τρόπο θεϊκό, αποστομωτικό και πολύ διδακτικό.

Στην περικοπή τη σημερινή βλέπουμε να Τον πλησιάζει ένας νομοδιδάσκαλος, διδάσκαλος του Νόμου του Μωυσέως, ένας ιεροκήρυκας, θα λέγαμε, της εποχής εκείνης και Τον ρωτά -θέλοντας να Τον περιπλέξει ή να Τον φέρει τάχα σε δύσκολη θέση- ποια είναι η πρώτη και μεγάλη εντολή στον Νόμο του Μωυσή. Ο Κύριος του απαντά: «Η αγάπη στον Θεό. Να αγαπάς τον Θεό με όλη σου την καρδιά, με όλη σου την ψυχή, με όλη σου τη σκέψη, με όλο σου το είναι. Κι υπάρχει και δεύτερη εντολή όμοια με την πρώτη: να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτόν σου». Αλήθεια είναι αυτό. Ο άνθρωπος είναι πλασμένος να αγαπά τον Θεό και να αγαπά και τον πλησίον. Αν δεν αγαπά τον Θεό και δεν αγαπά και δεν διακονεί τον πλησίον στο όνομα του Θεού, τότε δεν ζει,δεν υπάρχει, είναι ακοινώνητος, είναι κολασμένος, είναι σε δύσκολη και δυσπερίγραπτη κατάσταση.

Στη συνέχεια του ιερού Ευαγγελίου, της Κυριακής της ΙΕ του Ματθαίου, έχουν έλθει γύρω από Τον Χριστό, μαζί με τον νομοδιδάσκαλο που Τον ρώτησε, οι Φαρισαίοι, οι αμείλικτοι εχθροί Του. Τους έβλεπε ο Ιησούς, διάβαζε τις ψυχές τους, στενοχωριότανε, άκουσαν την απάντηση που έλαβε ο νομοδιδάσκαλος περί αγάπης Θεού και ανθρώπου και τους ερωτά: «Εσείς τι γνώμη έχετε για τον Χριστό; Ποιου είναι γιος;». Εκείνοι του απαντούν: «Του Δαβίδ».

Εκείνος, συνεχίζοντας, ο Ιησούς μας δηλαδή, τους λέει: «Και πώς, τότε, ο Δαβίδ γράφει στους Ψαλμούς πως είπε ο Κύριος στον Κύριό Του να κάτσει στα δεξιά Του, μέχρι να βάλει τους εχθρούς Του κάτω από τα πόδια Του; Κι αφού είναι γιος του Δαβίδ, πώς ο Δαβίδ Τον αποκαλεί Κύριο;». Ο Ιησούς κατά το ανθρώπινο είναι γιος του Δαβίδ, αλλά είναι όμως και ο Υιός του Θεού, που κατά αυτόν τον τρόπο είναι και Κύριος του Δαβίδ.

Δηλαδή ο Ιησούς ήθελε να τους πει καθαρά: «Εγώ είμαι ο Μεσσίας. Εγώ είμαι ο Μεσσίας! Εσείς δεν με θέλετε, παρότι ξέρετε ότι είμαι ο Μεσσίας και με μισείτε γιατί δεν είστε εκ του Θεού, ούτε εκ του Αβραάμ, αλλά εκ του πατρός υμών του διαβόλου». Κι η μεγαλύτερη αμαρτία, αδελφοί, είναι να μισεί κανείς το καλό, γιατί είναι καλό. Αυτή είναι η αμαρτία του διαβόλου και δεν υπάρχει χειρότερη.

Κι αφού τους ρώτησε αυτό που προείπαμε ο Ιησούς, εκείνοι δεν απάντησαν, φιμώθηκαν,
κατάλαβαν ότι ο Ιησούς, ο Θεάνθρωπος Ιησούς, ο Μεσσίας Κύριος τα ήξερε όλα! Από εκείνη την ημέρα δεν Τον πείραξαν πάλι, ούτε έκαναν τίποτε εναντίον Του. Ετοίμαζαν, όμως, τη μεγάλη επιβουλή, τη Σταυρική Του Θυσία.

Εμείς ας αγαπάμε τον Ιησού μας Χριστό, τον ενανθρωπήσαντα Θεό, τον Μεσσία μας, την πρώτη και την υστερνή μας αγάπη.

Μην Τον αφήνουμε. Ας Του δίνουμε την καρδιά μας, τη δύναμή μας, τη σκέψη μας, τη στοργή μας. Και ύστερα στο όνομά Του ας αγαπάμε τον πλησίον. Πλησίον είναι αυτός που έχει γίνει από την ίδια δημιουργική πνοή, τη θεϊκή, κι από το ίδιο χώμα. Ο κάθε άνθρωπος.

Τότε, αν έχουμε αυτή τη διπλή αγάπη, είμαστε ευτυχισμένοι και θα γίνουμε ευτυχέστεροι στην αιώνια ζωή και βασιλεία. Κοντά στον Χριστό μας και με τους αδελφούς μας. Αμήν.


Καλή εκκλησιαστική χρονιά! Και κάθε καλό και ωραίο σε όλους.


Toυ αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη


http://misha.pblogs.gr