ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΣΟΥ, ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΕΝ ΧΩ ΑΔΕΡΦΕ ΓΕΩΡΓΙΕ......

Σε γνωρίσαμε αγνό, σεμνό, σώφρονα, πράο, ησύχιο, κόσμιο, ευθή, όσιο, αληθή, ανδρείο, φρόνιμο, μακρόθυμο, χρηστό, επιεική, μέτριο, άμεμπτο, ανεπίληπτο.

Αντιμετωπίζοντας πάντα τα της προσκαίρου ζωής και της κοσμικής ζάλης, ως σκιάς ασθενέστερα και ονείρου απατηλότερα. Ευσεβή καί φιλακόλουθο, λάτρη και τιμητή των Αγίων μας. Διδάσκων με ένθεο ζήλο τα συναξάρια και τα εξαίσια θαύματά τους. Τηρητή της ακριβούς τάξεως και της συνειδητής προσήλωσης στην Ορθόδοξη Πίστη μας. Ζων ευλαβικά, λατρεύοντας την Αγία Τριάδα, αγαπών την Υπεραγία Θεοτόκο, με τον Τίμιο Σταυρό στην καρδιά σου εφύλαξες την Πίστη στον Κύριο και Θεό μας, καί ετέλεσες τον δρόμο τον καλό και ιερώτατο, για να λάβεις την εξ' ουρανού νίκη, γνωρίζων ότι μεγάλη η Δόξα διά της Πίστεως.

Υπομένοντας καρτερικά, μαρτυρικά και δυνάμει Θεϊκή τους πόνους των δοκιμασιών, γνωρίζοντας ότι Εκείνος είναι ο έχων του θανάτου και της ζωής πάσαν την εξουσίαν. Αναθέτοντας την ελπίδα σ' Εκείνον, που κατήργησε τον θάνατο, βιώνοντας το «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασιν, ζωήν χαρισάμενος». Αναπαυόμενος σ' Εκείνον που τον φθαρτό και θνητό άνθρωπο, αφθαρσίαν ενέδυσε.

Εν πίστει κοιμηθείς, αναβοών το Μνήσθητί μου Κύριε όταν έλθεις εν τη Βασιλεία σου. Ελπίζων την τρυφή του Παραδείσου, ως οικήτορας και μέτοχος. Ελπίζων σ' Εκείνον, Τον παρορών τα πταίσματα, Τον συγχωρών αμαρτίες, διότι ουδείς αναμάρτητος ουδείς, των ανθρώπων γέγονεν, ειμή συ μόνε Αθάνατε, ο δωρίζων την αιώνιο απόλαυση.

Δεόμενοι εμείς οι ανάξιοι και αμαρτωλοί, εν τω φωτί Χριστέ του προσώπου σου, και τω γλυκασμώ της σης ωραιότητος, ους εξελέξω ανάπαυσον τον δούλο σου, ως φιλάνθρωπος. Ανάπαυσον Κύριε την ψυχή του δούλου σου και κατάταξον αυτόν μετά των Αγίων σου, πρεσβείαις της Θεοτόκου, χαριζόμενος αυτοίς τα ελέη σου. Εν τόπο φωτεινό, εν χορώ των Δικαίων, εν μοναίς των Αγίων, συν ταις χοροστασίαις των Αγγέλων Σου. Εκεί που καταλάμπει του Προσώπου Σου ο φωτισμός. Αμήν.

Καλή Ανάσταση αδελφέ.

Στρατής Ανδριώτης