ο μοναχός ...ο λύκος ....και το γεράκι....

Δεν απέχει πολύ από τη σερβική πόλη Ivanica,ο  Ιερομόναχος Αμβρόσιος έχει ανακαινίσει ένα παλιό μοναστήρι, όπου εγκαταστάθηκε. Με ένα λύκο και έναν αετό ...

Η εμπειρία του ζώντος Θεού...................(π.Αλέξανδρος Σμέμαν)

Η δική μου πίστη γεννήθηκε από την εμπειρία του ζώντος Χριστού.

Πώς και πότε γεννήθηκε; Δεν γνωρίζω, δεν θυμούμαι. Το μόνο που ξέρω είναι πως κάθε φορά που ανοίγω το Ευαγγέλιο και διαβάζω για το Χριστό, διαβάζω τους λόγους Του, διαβάζω τη διδασκαλία Του, επαναλαμβάνω συνειδητά, με όλη μου την καρδία και την ύπαρξη, όσα είπαν, εκείνοι που εστάλησαν να συλλάβουν τον Χριστό και που επέστρεψαν στους Φαρισαίους χωρίς Αυτόν: «ουδέποτε ούτως ελάλησεν άνθρωπος, ως ούτως ο άνθρωπος». Συνεπώς αυτό που ξέρω πρώτα από όλα είναι πως η διδαχή του Χριστού είναι ζωντανή και πως τίποτε το γήινο δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί της. Και πως αυτή η διδασκαλία είναι γι’ Αυτόν, για την αιώνια ζωή, για τη νίκη πάνω στο θάνατο, για μια αγάπη που κατακτά και ξεπερνά τον θάνατο.

Γνωρίζω επίσης πως σε μια ζωή όπου το κάθε τι φαίνεται τόσο δύσκολο και επίμονο, η μόνη σταθερά που ουδέποτε μεταβάλλεται και ουδέποτε εκπίπτει είναι αυτή η εσωτερική γνώση πώς ο Χριστός είναι μαζί μου. «Ουκ αφήσω υμάς ορφανούς. έρχομαι προς υμάς».
Έρχεται δε και δίνει το αίσθημα της παρουσίας Του μέσα από την προσευχή, από το ρίγος της ψυχής, μέσα από μια χαρά, τόσο ζωντανή όσο και ακατανόητη, μέσα από τη μυστηριακή, αλλά και τόσο βέβαιη παρουσία Του στις ακολουθίες και στα μυστήρια της Εκκλησίας.

Αυτή δε η ζωντανή εμπειρία διαρκώς αναπτύσσεται, αυτή η γνώση, αυτή η συνειδητοποίηση που κάνει τόσο εμφανές πως ο Χριστός είναι εδώ, και πως ο λόγος Του έχει εκπληρωθεί: όποιος Με αγαπά, «και εγώ αγαπήσω αυτόν και εμφανίσω αυτώ εμαυτόν». Και είτε βρίσκομαι μέσα στο πλήθος, είτε είμαι μόνος, αυτή η βεβαιότητα της παρουσίας Του, αυτή η δύναμη του λόγου Του, αυτή η χαρά της πίστης σ’ Αυτόν παραμένει κοντά μου. Αυτή είναι η μόνη απάντηση και απόδειξη.

http://dosambr.wordpress.com

Καλημέρα!

Καλημέρα!!

.

Συναξαριστής 30 Σεπτεμβρίου: Ο Άγιος Γρηγόριος ο Φωτιστής

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Φωτιστής

Επίσκοπος Μεγάλης Αρμενίας

Ανάμεσα στους αγίους άνδρας, στους οποίους οφείλεται ο εκχριστιανισμός ολόκληρων λαών, είναι ο Γρηγόριος ο Φωτιστής, του οποίου η Εκκλησία σήμερα γιορτάζει την μνήμη. 

Ο άγιος Γρηγόριος, αφού πρώτα έζησε βίον μαρτυρικό, χάριν της πίστεώς του κι εξ αιτίας της αγριότητος του ειδωλολάτρου βασιλέως της Αρμενίας, έπειτα σαν βραβείο και σαν έπαθλο της μεγάλης πίστεώς του, αξιώθηκε να γίνη πραγματικά ο φωτιστής του λαού του, αφού πρώτα βάπτισε τον ίδιο τον πρωτήτερα διώκτη του και βασανιστή βασιλέα. 

Λίγοι άνθρωποι σαν τον Γρηγόριο, υπέφεραν τόσα βασανιστήρια κι έμειναν ακλόνητοι στην πίστη τους - αυτό είναι προνόμιο των αγίων Μαρτύρων. Μα και λίγοι άνθρωποι, σαν τον άγιο Γρηγόριο, συνέδεσαν το όνομά τους και το έργο τους με τον εκχριστιανισμό ενός ολόκληρου λαού - αυτό είναι από τα άθλα των Αποστόλων. Μάρτυς και Απόστολος υπήρξε ο άγιος Γρηγόριος ο Φωτιστής.

http://www.i-m-attikis.gr/

.

Συναξαριστής 29 Σεπτεμβρίου: Ο Όσιος Κυριακός ο Αναχωρητής

 

Ο Όσιος Κυριακός ο Αναχωρητής

Είναι διαπιστωμένο από την ιστορία των Αγίων και το ομολογεί και η Επιστήμη, πως η εγκράτεια και η ηθική καθαρότης είναι οι μεγάλοι παράγοντες σωματικής υγείας και μακροβιότητος των ανθρώπων. 

Οι περισσότερες σωματικές αρρώστειες που κατατρύχουν και γεράζουν πρόωρα τους ανθρώπους, είναι συνέπεια και αποτέλεσμα ηθικών παρεκτροπών και καταχρήσεων στον βίο. Αντίθετα άνθρωποι που έζησαν με τάξη τον βίο τους, που σεβάστηκαν το σώμα τους σαν έμψυχο ναό του Θεού, που δεν υποδουλώθηκαν σε πάθη που ντροπιάζουν και φθείρουν σωματικά και ψυχικά, τέτοιοι άνθρωποι έζησαν γεροί κι απέθαναν θαλεροί σε βαθειά γεράματα. 

Τέτοιος είναι ο όσιος Κυριακός ο αναχωρητής, του οποίου η Εκκλησία σήμερα γιορτάζει την μνήμη. Ήταν ένας ωραίος άνδρας κι έζησε κι απέθανε σε ηλικία εκατόν εννέα ετών, χωρίς καμμιά βλάβη σε κανένα μέλος και όργανο του σώματός του. Η υγεία πάει κοντά με την αγνότητα. 

http://www.i-m-attikis.gr

http://www.synaxarion.gr

.

Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης: ο συνοδός του Χριστού και κηδεμών της Παναγίας....

Πρώτη Κυριακή του Λουκά σήμερα, αγαπητοί, και μνήμη της Μεταστάσεως του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου.

Η Εκκλησία, τιμώντας τον Ευαγγελιστή και Απόστολο, διαβάζει το Ευαγγέλιο της μνήμης του και όχι της Kυριακής.

Η περικοπή είναι από το Ευαγγέλιο του Αγίου Ιωάννου και μας μεταφέρει στη Σταύρωση του Χριστού, εκεί που το μεγάλο θύμα, ο Ιησούς Χριστός, ήτο επί του Σταυρού και πλησίον Του έστεκαν η Μητέρα Του, οι Μυροφόρες και ο αγαπημένος Μαθητής Του.

Εκείνος, ο Χριστός μας, μέσα απ' τον άφατο πόνο Του προσευχόταν για τους Σταυρωτάς Του, χάριζε στον μετανοημένο ληστή τον Παράδεισο, και λίγο πριν το τέλος φροντίζει για την πολυαγαπημένη Του Μητέρα. Καθώς είδε τη Μητέρα Του και τον Ιωάννη να στέκουν κοντά στον Σταυρό Του, απευθυνόμενος στη Μητέρα Του της λέγει:
«Γυναίκα -τι τιμητικός τίτλος!-, αυτός θα 'ναι ο γιος σου από δω και πέρα».

Απευθυνόμενος στον Ιωάννη -με τα μάτια Του προφανώς, τα θεία Του μάτια- του λέγει: «Αυτή θα είναι η μητέρα σου στο εξής». Αυτό είναι πολύ διδακτικό και πολύ συγκινητικό, διότι δείχνει το ενδιαφέρον του Ιησού Χριστού για την επίγεια Μητέρα Του. Κι αυτό λέει να κάνομε και μεις για τους γονείς μας: να τους φροντίζουμε, όσο ζουν, και να ευχόμεθα, όταν πεθάνουν. Παρέλαβε, λοιπόν, ο Ιωάννης την Παναγία στο κατάλυμά του, στην Ιερουσαλήμ, και ήταν εκεί μέχρι την Κοίμησή Της.

Στη συνέχεια η Εκκλησία, προσθέτοντας στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη, μας λέγει ότι «αυτός είναι ο Μαθητής, ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, ο μαρτυρών περί τούτων και γράψας ταύτα. Και γνωρίζουμε ότι είναι αληθινή η μαρτυρία του». Ο Ιωάννης έζησε κοντά στον Χριστό και μας είπε αυτά που είδε και βίωσε. Και δεν μας τα είπε μόνο.

Τα έγραψε. Εγραψε, όμως, λίγα, όπως και όλοι οι Ευαγγελιστές, όσα χρειάζονται για να σωθούμε. Γιατί ο Iησούς είπε και έκαμε τόσα πολλά που αν γράφονταν σε βιβλία δεν θα τα χωρούσε όλος ο κόσμος. Και μόνο να σκεφθούμε τις προσευχές του Ιησού Χριστού, τόσες νύχτες, επί τρία χρόνια, τις διδαχές Του στα πλήθη, σε κατ' ιδίαν πρόσωπα, στη θάλασσα, στην οδοιπορία, στο βουνό, στα σπίτια κι οπουδήποτε, δεν θα χωρούσαν όλα αυτά πουθενά. Εγραψαν τόσο λίγα οι Ευαγγελιστές ...;

Και σκεφτείτε, ενώ έχουμε τόσα λίγα, ούτε αυτά διαβάζουμε οι καημένοι. Αν ήταν πολλά, αν ήταν γεμάτος ο κόσμος, τι θα γινόταν; Αλλά αυτό δεν έχει μόνο την έννοια την τοπική, έχει και την έννοια την τροπική, που σημαίνει ότι αυτά που είπε ο Χριστός και έπραξε δεν θα μπορούσαν να τα αντέξουν οι άνθρωποι. Γι' αυτό φα-
νέρωσε λίγα, όπως είπαμε και πριν, όσα χρειάζονται για να σωθούμε, γιατί δεν αντέχει ο άνθρωπος εύκολα τις ουράνιες αλήθειες και τα υπέροχα πράγματα - είναι τόσο αδύνατος. Γι' αυτό κι ο Χριστός συγκαταβαίνει και μας δίνει τα φάρμακα μόνο για τη σωτηρία μας.

Ο Αγιος Ιωάννης ο Θεολόγος έζησε τα τελευταία χρόνια του στην Εφεσο. Οταν ο Κύριος τον ειδοποίησε πως θα έλθει ο θάνατός του, εκείνος πήρε εφτά Μαθητές, βγήκε έξω από την πόλη, τους έβαλε και έσκαψαν σε μια ερημιά το μνήμα του σε σχήμα σταυρού και τον έθαψαν εκεί, αφού τον ασπάστηκαν, κι έφυγαν καθώς έβγαινε ο ήλιος. Πήγαν στην Εφεσο, το 'παν στους χριστιανούς και εκείνοι έτρεξαν να του δώσουν τον τελευταίο ασπασμό. Σκάβοντας να βρουν το λείψανό του, δεν βρήκαν τίποτα.

Κατά μία ευσεβή παράδοση ο Αγιος Ιωάννης, αφού απέθανε -έχει σημασία αυτό!- μετέστη στον ουρανό, όπως και η Θεοτόκος. Κι ο Κύριος του επεφύλαξε κάποιον ειδικό τρόπο, χωρίζοντάς τον από τους άλλους Αποστόλους, μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία. Ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Ιωάννης, αγαπητοί, ας πρεσβεύει και για μας και για όλο τον κόσμο. Το έχουμε τόση ανάγκη. Χρόνια Πολλά στους εορτάζοντες.

Του αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη
Το κήρυγμα της Κυριακής)


http://misha.pblogs.gr/

Επιστολή του Γέροντα Παισίου προς αρχάριους μοναχούς....

...«Απορώ πώς δέν μπορούν νά καταλάβουν τήν μεγάλη αποστολή τού Μοναχού. Ο Μοναχός φεύγει μακριά από τόν κόσμο, όχι γιατί μισεί τόν κόσμο, αλλά επειδή αγαπάει τόν κόσμο καί κατ’ αυτόν τόν τρόπο θά τόν βοηθήση περισσότερο διά τής προσευχής του σέ πράγματα πού δέν γίνονται ανθρωπίνως παρά μόνο μέ θεϊκή επέμβαση. Έτσι σώζει ο Θεός τόν κόσμο. Ο Μοναχός δέν λέει ποτέ “νά σώσω τόν κόσμο”, αλλά προσεύχεται γιά τήν σωτηρία όλου τού κόσμου, παράλληλα μέ τήν δική του.

Όταν ο καλός Θεός ακούση τήν προσευχή του καί βοηθήση τόν κόσμο, πάλι δέν λέει “‘έσωσα εγώ τόν κόσμο”, “αλλά ο Θεός”. Οι Μοναχοί, λοιπόν είναι μέ λίγα λόγια οι Ασυρματιστές τής Μητέρας Εκκλησίας, καί επομένως, εάν φεύγουν μακριά από τόν κόσμο, τό κάνουν καί αυτό από αγάπη, διότι φεύγουν από τά παράσιτα τού κόσμου, γιά νά μπορούν νά έχουν καλύτερη επαφή καί νά βοηθούν περισσότερο καί καλύτερα τόν κόσμο. Φυσικά τήν παράλογη αυτή απαίτηση πού έχουν ορισμένοι Κληρικοί, όπως ανέφερα, τό νά κατεβούν δηλαδή οι Μοναχοί στόν κόσμο, τήν έχουν καί μερικοί ανόητοι στρατιώτες. Όταν η Μονάδα τους κινδυνεύη, νά αφήση δηλαδή καί ο Ασυρματιστής τόν ασύρματο καί νά πάρη καί αυτός τό λιανοντούφεκό του, λές καί θά σωθή η κατάσταση, εάν προστεθή ένα ακόμη όπλο στά άλλα διακόσια.

Ενώ ο Ασυρματιστής ξελαρυγγίζεται γιά νά πιάση επαφή, φωνάζοντας “εμπρός, εμπρός, ψυχή κλπ”, οι άλλοι νομίζουν ότι λέει λόγια πολλά στόν αέρα. Δέν αρκούν όμως οι έξυπνοι Ασυρματιστές, ακόμη καί νά τούς βρίζουν, αλλά αγωνίζονται, ώσπου νά πιάσουν επαφή, καί μετά ζητάνε τήν άμεση βοήθεια από τό Γενικό Επιτελείο (ψυχή) καί καταφθάνουν οι μεγάλες δυνάμεις Αεροπορίας, Τεθωρακισμένων, Στόλου κλπ, καί έτσι σώζεται η κατάσταση καί όχι μέ τό λιανοντούφεκό τους. Τό ίδιο καί οι Μοναχοί κινούνται μέ θείες δυνάμεις, μέ τήν προσευχή τους, καί όχι μέ τίς ατομικές τους μηδαμινές δυνάμεις.

Γιά έναν λόγο δέ παραπάνω στήν εποχή μας, πού τό κακό παράγινε, έχουμε ανάγκη τής επεμβάσεως τού Θεού…Δέν μπορώ νά καταλάβω αυτό πού κάνουν μερικοί Κληρικοί καί Λαϊκοί, πού μάχονται τόν Μοναχισμό (αποκαλεί πιό πάνω τούς Μοναχούς Ασυρματιστές τής Εκκλησίας). Ενώ ο Στρατός τίς Διαβιβάσεις τίς θεωρεί αρτηρίες τού Σώματος τού Στρατού, καί η Εκκλησία μας τό ίδιο παραδέχεται γιά τόν Μοναχισμό, αυτοί οι ευλογημένοι άνθρωποι πού μάχονται τόν Μοναχισμό, θά ήθελα νά μάθω, σέ ποιά Εκκλησία ανήκουν».

να το πνεύμα του Γέροντα γεμάτο πνευματική Αρχοντιά που προσπαθούν κάποιοι να σπιλώσουν αποδίδοντας του εμφανίσεις και λόγια που ποτέ δεν θα έλεγε...

http://anavaseis.blogspot.com

Καλημέρα!

Καλημέρα!

.

Ένα ψέμα.......... άραγε αθώο?

Εδώ και καιρό έχει αρχίσει μια παραφιλολογία σχετικά με μια δήθεν εμφάνιση του Γέροντα Παισίου στο ρωσικό μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα στο Άγιον Όρος.

Μάλιστα έχει συζητηθεί αρκετά σε κανάλι πανελλήνιας εμβέλειας…

Στην εμφάνιση λοιπόν αυτή λέγεται ότι έγινε σε ρώσους μοναχούς και τους είπε ότι θα πρέπει σύντομα να μαζέψουν τρόφιμα όπως αλεύρι, λάδι κλπ γιατί θα έρθει πόλεμος και πείνα .

Μάλιστα ειπώθηκε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στη προσπάθεια  επιβεβαίωσης των ψευδών διαδόσεων ότι οι μοναχοί έχουν αδειάσει τα ράφια των σουπερ μάρκετ στη γύρω περιοχή του Αγίου Όρους....

Σε επικοινωνία που είχαμε με τους Πατέρες του κελλίου της Παναγούδας που ήταν πολύ κοντά στο Γέροντα Παίσιο πληροφορηθήκαμε ότι οι ίδιοι επικοινώνησαν με το Ηγούμενο στο Ρώσικο Μοναστήρι και ο οποίος διέψευσε όλο αυτό το σενάριο και ειλικρινά ήταν και εκείνος ανήσυχος για τα διαδιδόμενα ψεύδη.

Ειλικρινά είναι πολύ θλιβερό ότι υπάρχουν χριστιανοί και μάλιστα πνευματικοί που υιοθετούν τέτοιες ψευδείς ειδήσεις και τις διαδίδουν στο κόσμο ως αληθινές.

 Αυτά τα σενάρια έχουν ειπωθεί και παλαιοτέρα….

Την εποχή των Ολυμπιακών Αγώνων το 2004 διέδιδαν κάποιοι «πνευματικοί» άνθρωποι ότι δεν θα γίνουν οι αγώνες γιατί θα γίνει πόλεμος και πάλι η πηγή λέει ήταν το Άγιον Όρος…

Πριν 3 χρόνια  διέδιδαν πάλι  «πνευματικοί» άνθρωποι ότι θα γίνει πόλεμος τον Σεπτέμβρη αυτό του 2007 και έπρεπε να μαζέψουν οι «χριστιανοί» τρόφιμα ….κάποιοι το πίστεψαν και ξανά γέμισαν τα σπίτια τους με τρόφιμα που στο τέλος χάλασαν και τα πέταξαν.

Και πέρσι η ιδία υστερία είχε διαδοθεί και πάλι τα ίδια φαινόμενα παρατηρηθήκαν....

Όποιος είχε γνωρίσει το Γέροντα Παισιο. αλλά και αυτοί που απλά διάβασαν τα έγκριτα βιβλία που κυκλοφορούν θα ξέρουν ότι ο Γέροντας καμία σχέση δεν έχουν με τα διαδιδόμενα …γιατί όταν κάποιος είναι ορθόδοξος χριστιανός δεν σκέφτεται με αυτό το μίζερο τρόπο.

Ο Γέροντας ήταν Παλικάρι του Χριστού, ήταν Άρχοντας με μια τεράστια πνευματική αρχοντιά που δεν σκεπτόταν ποτέ με τέτοιο  ιδιοτελή,  αναξιοπρεπή και φοβιστικό τρόπο…..αντίθετα ήξερε να παρηγορεί με ευγενικό τρόπο τους ανθρώπους και να τους βοηθά να ξεφεύγουν πειρασμικές καταστάσεις όπως αυτές που περνάμε στην εποχή μας….

Η Εκκλησία του Χριστού, το βίωμα των Αγίων Πατέρων, η πλειάδα των Αγίων Μαρτύρων ,  τα άγια αρχοντικά λόγια του Γέροντα Παισιου θα πρέπει να μας οδηγούν και να μας απομακρύνουν από τέτοιες ψευδείς διαδόσεις, να μας προφυλάσσουν από τέτοιες αρρωστημένες μίζερες χωρίς αυθεντική χριστιανική ηθική και βίωμα σκέψεις.

Αμήν γένοιτο….....δι ευχών του γέροντα Παισίου που τόσο πόνεσε και πονά για την κατάσταση στην ευλογημένη Πατρίδα μας….....ας μη τον πληγώνουμε άλλο με την αποδοχή και υιοθέτηση τέτοιων μη χριστιανικών ανήθικων μοντέλων επιβίωσης στις άσχημες όντως ημέρες μας…  

Συναξαριστής 28 Σεπτεμβρίου: Ο Προφήτης Βαρούχ ο Δίκαιος

Ο Προφήτης Βαρούχ ο Δίκαιος

Πολλοί στη ζωή τους ευνοήθηκαν από τον Θεό να εργασθούν και να διακονήσουν στα χέρια μεγάλων ανθρώπων. Όταν λέμε "μεγάλων", δεν εννοούμε στην ηλικία και τη θέση ούτε στην κοσμική δύναμη και τον πλούτο, αλλά μεγάλων στην αποστολή και τη συναίσθηση της ευθύνης που έχουν της αποστολής των. 

Τέτοιος ευνοημένος από τον Θεό είν' ο Προφήτης Βαρούχ, του οποίου η Εκκλησία σήμερα γιορτάζει την μνήμη. Ο Προφήτης Βαρούχ υπήρξε γραφέας του μεγάλου Προφήτου Ιερεμία - "Και έλαβεν Βαρούχ χαρτίον έτερον και έγραψεν επ' αυτώ από στόματος Ιερεμίου άπαντας τους λόγους τους βιβλίου, ους κατέκαυσεν Ιωακείμ". 

Κοντά στους μεγάλους οι μικρότεροι, όταν είναι πιστοί κι αφωσιωμένοι, δίνουν τον εαυτό τους ολόκληρο, ώστε το έργο των μεγάλων να είναι και δικό τους έργο. Δεν το λέγουν ούτε το κηρύττουν, αισθάνονται όμως γι' αυτό εσωτερικήν ικανοποίηση. Είναι η καλύτερη πληρωμή τους.

http://www.i-m-attikis.gr/

.

Κάρτα του πολίτη...;;;

”Θα σας δίνουν κάρτες για να σας

συνηθίσουν μ’ αυτές.

Κι όταν κάποτε όλα τα συγκεντρώσουν σε

μια κάρτα

(ταυτότητα,διαβατήριο,δίπλωμα οδήγησης κλπ)

αυτό θα είναι το σφράγισμα,

να μην το πάρετε”.

Όπως τώρα σκέφτονται να τα

συγκεντρώσουν στην

ηλεκτρονική κάρτα του πολίτη…

( Γέρων Παΐσιος ο Αγιορείτης)

http://geron-paisios.blogspot.com

Η χαρά είναι του Χριστού............

Γέροντας Παΐσιος

- Γέροντα, αυτόν τον καιρό, στενοχωριέμαι πολύ.

- Γιατί στενοχωριέσαι; Βούλιαξαν τα καράβια σου; Πού τα έβγαλες και βούλιαξαν ; στον Ατλαντικό; Καλά, βγάζουν τα καράβια με τέτοιο καιρό στον ωκεανό; Πόσα βούλιαξαν;

- Όλα, Γέροντα, βούλιαξαν.

- Ε, τότε είσαι ακτήμων και μπορείς να γίνης καλή μοναχή! Γιατί δεν δοξάζεις διαρκώς τον Θεό; Τί σου λείπει; Να έχη λύπη ένας άνθρωπος που βρίσκεται μακριά από τον Χριστό, το καταλαβαίνω∙ αλλά να έχη λύπη ένας που είναι κοντά στο Χριστό , δεν το καταλαβαίνω, γιατί , και πόνο να έχη, ο πόνος του μελώνεται από τον Χριστό.

Όπως έχω καταλάβει, στον άνθρωπο δεν υπάρχει φαρμάκι, γιατί, αν το φαρμάκι ακουμπήσει στον Χριστό, γίνεται γλυκό σιρόπι. Όποιος έχει μέσα του φαρμάκι ,σημαίνει ότι δεν ακουμπάει τα προβλήματά του στον Χριστό.

Η χαρά είναι του Χριστού, η λύπη είναι του διαβόλου. Όταν βλέπω μοναχό να είναι σαν ζημιωμένος μπακάλης, ξέρετε πως στενοχωριέμαι; Άλλο η κατά Θεόν λύπη, το χαροποιόν πένθος. Τότε ο άνθρωπος αγάλλεται. Η σιωπή, η συστολή που έχει, στάζουν μέλι στην καρδιά του. Όταν δω έναν τέτοιον άνθρωπο, να του φιλήσω και τα πόδια.

- Γέροντα, από πού θα καταλάβει κανείς αν η λύπη του είναι πράγματι κατά Θεόν;

- Ας υποθέσουμε , κάνει μια αμαρτία ο άνθρωπος και λυπάται. Αν λυπάται από καθαρό φιλότιμο για την πτώση του, γιατί στενοχώρησε τον Χριστό, νιώθει μέσα του έναν γλυκό πόνο, γιατί ο Θεός σκορπά στην ψυχή του γλυκύτητα, την θεία παρηγοριά. Αυτή η λύπη, είναι κατά Θεόν. Ενώ, όταν κανείς νιώθη συνεχή λύπη με άγχος και απελπισία, πρέπει να καταλάβη ότι αυτή η λύπη δεν είναι κατά Θεόν. Η κατά Θεόν λύπη είναι χαρά πνευματική και φέρνει στην ψυχή παρηγοριά, ενώ η λύπη που δεν είναι κατά Θεόν φέρνει άγχος και αδιέξοδο.

- Και όταν ,Γέροντα, ένας πνευματικός άνθρωπος στενοχωριέται, επειδή κάποιος αιρετικός χρησιμοποιεί το όνομά του και κάνει κακό στους ανθρώπους;

- Αυτή η στενοχώρια είναι δικαιολογημένη και πρέπει να στενοχωρηθεί ο άνθρωπος, γιατί βλάπτονται πολλοί. Και σ’ αυτήν όμως την περίπτωση η αντιμετώπιση πρέπει να είναι πνευματική. Αν τοποθετηθή ταπεινά και πη : «Θεέ μου, δεν θέλω να πάθουν κακό οι άνθρωποι∙ φώτισέ τους να καταλάβουν την αλήθεια», αναπαύεται. Ενώ, αν αρχίση να αγωνιά και να λέη: «τί να κάνω; χρησιμοποιούν το όνομά μου και καταστρέφονται ψυχές» κ.λπ., ανάπαυση δεν θα έχη. Πάντως, όταν κανείς δεν έφταιξε και έχη αναπαυμένη την συνείδησή του, ακόμη κι αν οι άλλοι τον πληγώνουν, εκείνος νιώθει μέσα του μεγάλη παρηγοριά.

Από το βιβλίο: «ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ»
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Ε΄
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
2007

http://www.gerontas.gr

Καλημέρα!

Καλημέρα, καλή εβδομάδα!

.

Συναξαριστής 27 Σεπτεμβρίου: Ο άγιος Μάρτυς Καλλίστρατος

Ο άγιος Μάρτυς Καλλίστρατος

Μέσα σε ένα στρατιωτικό τάγμα ένας βρέθηκε χριστιανός, ο άγιος Μάρτυς Καλλίστρατος, του οποίου η Εκκλησία σήμερα γιορτάζει την μνήμη.

Το πράγμα δεν έχει βέβαια τόσο μεγάλη σημασία για την εποχή εκείνη, όσο για σήμερα. Λιγοστοί και μετρημένοι είναι σήμερα οι αληθινοί χριστιανοί, εκείνοι που έχουν όχι μόνο τό όνομα, αλλά και τις αρετές του χριστιανού. 

Επάνω στα διάφορα πιστοποιητικά, που εκδίδουν κάθε ημέρα οι κρατικές Υπηρεσίες, πρώτο στοιχείο ταυτότητος αναγράφεται "χριστιανός ορθόδοξος". Πόσοι όμως είναι πραγματικά χριστιανοί και μάλιστα ορθόδοξοι, άνθρωποι δηλαδή, που να ξέρουν και να τηρούν το χριστιανικό νόμο και νάχουν ορθόδοξο φρόνημα; 

Σαν την εποχή εκείνη, που ένας ήταν μέσα σε ολόκληρο τάγμα, ο Καλλίστρατος - πράγματι εκτελώντας την καλή στρατεία, - έτσι και τώρα, όπως ακριβώς λέει το ιερό Ευαγγέλιο· "πολλοί εισι κλητοί, ολίγοι δε εκλεκτοί".

http://www.i-m-attikis.gr/

http://www.synaxarion.gr/

.

Μετάσταση αγίου Ιωάννου του θεολόγου

Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς είναι κυρίως γνωστός ως δογματικός θεολόγος, ως ο θεολόγος του ακτίστου φωτός. Αλλά διέπρεψε και ως κήρυκας του θείου λόγου. Εξεφώνησε ωραιότατες ομιλίες από τους άμβωνες των εκκλησιών ιδίως της μητροπολιτικής περιφερείας του, της Θεσσαλονίκης. Οι ομιλίες του αυτές, εφόσον εκφωνούνταν ως προφορικός λόγος θείου κηρύγματος την ώρα της θείας λατρείας, δεν καταγράφηκαν όλες. Κι από αυτές που καταγράφηκαν χάθηκαν πολλές. Αλλά σώζονται εξήντα τρεις χαριέστατες ομιλίες του. Η τεσσαρακοστή τέταρτη είναι αφιερωμένη «Εἰς τον ἅγιον ἀπόστολον καί εὐαγγελιστήν καί τῷ Χριστῷ ἐξόχως ἠγαπημένον Ἰωάννην τόν θεολόγον» (ΕΠΕ 11, 4650). Εκφωνήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου, ημέρα που γιορτάζουμε την εορτή της μεταστάσεως του αγίου Ιωάννου. Από την ομιλία του αυτή θα παραθέσουμε μερικά ευώδη άνθη σε ελεύθερη απόδοση εννοιών, για να τα αφιερώσουμε κι εμείς στη μνήμη του αγαπημένου αγίου αποστόλου και ευαγγελιστού Ιωάννου.

Γιορτάζουμε σήμερα τη γιορτή ενός από τους προκρίτους Αποστόλους του Χριστού. Του πλέκουμε εγκώμιο, γιατί τον θεωρούμε πατέρα όλων όσοι φέρουν το όνομα του Χριστού. Τον θεωρούμε πατριάρχη όσων γεννήθηκαν όχι από αίματα, ούτε από θέλημα σαρκός, ούτε από θέλημα ανδρός, αλλά από τον Θεό. Δώδεκα γιούς είχε ο Ιακώβ, από τους οποίους δημιουργήθηκαν οι δώδεκα φυλές του Ισραήλ. Δώδεκα μαθητές επέλεξε και ο Χριστός, για να μαθητεύσουν το Ευαγγέλιο σε όλα τα έθνη και να κρίνουν τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ.

Ο Ιωάννης ως ένας από τους δώδεκα Αποστόλους έχει όλα τα κοινά γνωρίσματα των αγίων Αποστολών, όπως κοινή έχει και την υψηλή κλήση που τους έκανε ο Κύριος να τους καλέσει στο αποστολικό αξίωμα. Αλλά υπάρχουν και γνωρίσματα που αποδίδονται μόνο στους τρεις πρωτοκορυφαίους Αποστόλους, τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη. Ο Ιωάννης δεν είναι μόνο κλητός Απόστολος, αλλά συναριθμείται με τους εκλεκτούς, και μάλιστα είναι ο εκλεκτός των εκλεκτών και ο κορυφαίος του κορυφαίου χορού των Αποστόλων, ομόστοιχος με τον Πέτρο και τον Ιάκωβο, τους τρεις προκρίτους και πρωτοκορυφαίους Αποστόλους. Στο όρος Θαβώρ τον Ιωάννη επέλεξε ο Χριστός μαζί με τον Πέτρο και τον Ιάκωβο, για να δουν «το υπερφυές θέαμα» της θείας Μεταμορφώσεώς του. Είδε «την υπεραστράπτουσαν αίγλην» του φωτός της θεότητος του Υιού και άκουσε τη φωνή του Θεού Πατρός «οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα· αὐτοῦ ἀκούετε» (Ματθ. ιζ 5)!

Ο άγιος Ιωάννης κοινό έχει και το γνώρισμα του ευαγγελιστού μαζί με άλλους τρεις που συνέγραψαν ιερό Ευαγγέλιο, αν και στη μεγαλοφωνία και στο ύψος της θεολογίας υπερτερεί κατά πολύ.

Αλλά υπάρχουν και γνωρίσματα που αποδίδονται μόνο στον Ιωάννη. Μόνον αυτός απ’ όλους τους Αποστόλους και απ’ όλους τους φημισμένους άνδρες της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης καλείται «Παρθένος». Διότι φύλαξε παρθενία σώματος, ψυχής, νου και αισθήσεων. Φύλαξε «την ακριβή παρθενίαν», που είναι «η προς πάσαν κακίαν ασυνδύαστος γνώμη».

Μόνον αυτός απ’ όλους τους Αποστόλους ονομάζεται «ηγαπημένος». Διότι ζούσε ζωή καθαρότητος και αγιασμού και αγαπούσε τον άγιο Θεό με όλη την ψυχή και την καρδιά του. Γι’ αυτό και αγαπήθηκε από τον Χριστό περισσότερο απ’ όλους. Είναι «ὁ μαθητής ὅν ἠγάπα ὁ Ἰησοῦς», «ὃς καὶ ἀνέπεσεν ἐν τῷ δείπνῳ ἐπὶ τὸ στῆθος αὐτοῦ» (Ιω. κα’ 20).

Μόνον αυτός απ’ όλους τους Αποστόλους ονομάζεται «υιός Παρθένου», και μάλιστα της μητροπαρθένου και Θεομήτορος, αφού έγινε γι’ αυτήν κατά χάριν ό,τι ο Χριστός της είναι κατά φύσιν. Εάν δε μόνον αυτός απέκτησε την ίδια με τον Χριστό μητέρα, είναι και ο μόνος αδελφός του επάνω από όλους και συγγενής και αφομοιωμένος με τον Υιό του Θεού.

Υιός αγαπητός του Θεού Πατρός ο Κύριος; Και ο Ιωάννης μαθητής αγαπητός του Κυρίου. Στον κόλπο του Πατρός ο Κύριος; Στον κόλπο του Υιού ο Ιωάννης. Παρθένος ο Κύριος; Και αυτός διά της χάριτος Εκείνου παρθένος. Παρθένου υιός ο Κύριος; Της ιδίας υιός κατά χάριν και αυτός, εφόσον ο Κύριος επάνω από τον σταυρό στον Ιωάννη εμπιστεύθηκε την Παναγία μητέρα του λέγοντας «’Ιδού ἡ μήτηρ σου» (Ιω. ιθ’ 27). «Εβρόντησε από τον ουρανό ο Κύριος»; Και ο Ιωάννης «βροντή» και «υιός βροντής» ονομάζεται (Μάρκ. γ’ 17). Και μάλιστα είναι βροντή θεολογικότατη, που αντηχεί σε όλα τα πέρατα της γης και θεολογεί λέγοντας «Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος.» (Ιω. α’ 1). Είναι το φως το αληθινό ο Κύριος που φωτίζει κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο και διά του Οποίου δημιουργήθηκαν τα πάντα; Και ο Ιωάννης γίνεται κάτοπτρο που αντανακλά το φως του Χριστού.

Επίσης ο άγιος Ιωάννης είναι ο μαθητής της αγάπης που μας διδάσκει να αγαπούμε τον άγιο Θεό όχι μόνο «ἐν λόγῳ καί γλώσσῃ», αλλά και «ἐν ἔργῳ καί ἀληθείᾳ» (Α’ Ιω. γ’ 18).

Είθε να αγαπούμε κι εμείς τον άγιο Θεό, όπως Τον αγαπούσε ο Ιωάννης! Να τιμούμε κι εμείς τον αγαπημένο μαθητή του άγιο Ιωάννη τον θεολόγο, όπως τον τιμούσε ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς! Για να αξιωθούμε κι εμείς της Βασιλείας των Ουρανών και να γίνουμε κληρονόμοι ζώνης αιωνίου. Αμήν.

http://www.xfd.gr/

.

Η αλήθεια του Θεού, πηγή ελπίδας για τον άνθρωπο

Η αλήθεια του Θεού, πηγή ελπίδας για τον άνθρωπο

.

Καλημέρα!

Καλημέρα! 

Καλή και ευλογημένη Κυριακή σε όλους μας!

.

Συναξαριστής 26 Σεπτεμβρίου: Μετάστασις του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου

Μετάστασις του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου

Το τέταρτο Ευαγγέλιο, την Αποκάλυψη και τρεις Επιστολές μας άφησε στην Καινή Διαθήκη ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, του οποίου η Εκκλησία σήμερα γιορτάζει την ιερή μνήμη. Από την Εκκλησία ο τέταρτος Ευαγγελιστής ονομάστηκε Θεολόγος και πήρε τον ιδιαίτερο τίτλο του Ευαγγελιστού της αγάπης.

Ο Ιωάννης περισσότερο απ' όλους τους Αποστόλους και τους Ευαγγελιστάς εκήρυξε για την αγάπη - την αγάπη του Θεού προς τους ανθρώπους, την αγάπη των ανθρώπων προς τον Θεόν και την αγάπη των ανθρώπων μεταξύ των.

Η αγάπη είναι το πρώτο και κύριο γνώρισμα των χριστιανών, γι' αυτό γράφει στο Ευαγγέλιό του ο άγιος Ιωάννης· "Εν τούτω γνώσονται ότι εμοί μαθηταί εστε, εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις". Τόσο περισσότερο είν' επίκαιρο πάντα το κήρυγμα του Ευαγγελιστού Ιωάννου, όσο κάθε φορά και μάλιστα σήμερα η αγάπη κοντεύει να είν' άγνωστο πράγμα στον κόσμο.

http://www.i-m-attikis.gr/

http://www.synaxarion.gr/

.

Καλημέρα!

Καλημέρα!

.

Συναξαριστής 25 Σεπτεμβρίου: Η Οσία Ευφροσύνη

Η Οσία Ευφροσύνη

Σήμερα η Εκκλησία γιορτάζει την μνήμη της οσίας Ευφροσύνης. Είναι τόσο δραματικά τα περιστατικά του βίου και της ασκήσεως της αγίας αυτής γυναικός, που μόνο για μυθιστόρημα θα μπορούσε να τα εκλάβη κανείς. Κι όμως δεν είναι μυθιστόρημα, αλλά αληθινή και πραγματική ιστορία, που σαν κι αυτή βρίσκομε πολλές στο αγιολόγιο της Εκκλησίας.

Τι είναι αλήθεια αδύνατο στο Θεό και τι δεν μπορεί να κατορθώση ένας άνθρωπος, που φλέγεται από πίστη κι αγάπη προς τον Θεό και κυριεύεται από τον πόθο να αφιερώση αληθινά τον εαυτό του στον Θεό; Ένα για μας είναι το κακό, ότι ποτισμένοι με το πνεύμα του κόσμου, δεν μπορούμε να καταλάβωμε τον θείο έρωτα των Αγίων, συγχρόνως δε και αγνοούμε την δύναμη του Θεού.

Μεγάλη ωφέλεια θα είχαμε, αν μελετούσαμε τους βίους εκείνων, που αγάπησαν τον Θεό και με τη δύναμή του έκαμαν στον βίο τους θαύματα. "Θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις αυτού...".

http://www.synaxarion.gr/

http://www.i-m-attikis.gr/

.

Νοερά προσευχή

Νοερά προσευχή

Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος: Ὕμνοι Θείων Ἐρώτων 16 (Τελευταίο)

Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος

Ὕμνοι Θείων Ἐρώτων

26. Μήν ἔρθεις σὲ ἀπόγνωση

AΝ Τ' ΑΓΝΟΕΙΣ αὐτά, ἀγαπημένε μου, μήν ἔρθεις σὲ ἀπόγνωση, μή πεῖς, ‘ἐγὼ αὐτὰ οὔτε τὰ ἔμαθα, οὔτε μπορῶ νὰ τὰ μάθω, οὔτε ποτὲ στὸ ὕψος τῆς γνώσης αὐτῆς, τῆς ὅρασης καὶ καθαρότητας θὰ μπορέσω νὰ φτάσω καὶ ν’ ἀνέβω’. Οὔτε πάλι νὰ πεῖς, ‘ἀφοῦ εἶναι ἀλήθεια, ὅτι ἂν κάποιος δὲν φτάσει, ἤδη ἀπὸ τώρα, νὰ ντυθεῖ τὸν Χριστὸ ὡς Θεό, νὰ δεῖ τὸν ἴδιο ὁλόκληρο καὶ νὰ τὸν ἔχει στὴν ψυχή του, στὴ Βασιλεία Του δὲν μπαίνει, τί μ’ ὠφελεῖ ν’ ἀγωνίζομαι ἔστω λίγο καὶ νὰ στεροῦμαι ἀπὸ τὴν ἀπόλαυση τῶν παρόντων;’ Καθόλου μὴ τὸ πεῖς, οὔτε ποὺ νὰ τὸ σκεφτεῖς, ἀλλ’ ἂν τὸ θέλεις ἄκου τὴ συμβουλή μου· μὲ τὴ βοήθεια τῆς Χάρης τοῦ πανάγιου Πνεύματος θὰ σοῦ πῶ τὴν ὁδὸ τῆς σωτηρίας.

    

Πρῶτα πίστεψε μὲ ὅλη τὴν ψυχή σου ὅτι εἶναι ἔτσι, ὅλα ὅσα εἴπαμε ἀκολουθώντας τὶς θεῖες καὶ θεόπνευστες Γραφές, ὅτι εἶναι ἀληθινά, κι ὅτι ἔτσι χρειάζεται νὰ γίνει καθένας ποὺ πιστεύει στὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ. Μᾶς ἔχει δώσει Ἐξουσία νὰ γίνουμε Παιδιὰ τοῦ Θεοῦ, κι ἂν τὸ θελήσουμε, τίποτα δὲν μπορεῖ νὰ ἐμποδίσει. Πίστεψε μὲ ὅλη τὴν ψυχή σου ὅτι γι’ αὐτὸ ἔγινε κάθε φροντίδα καὶ ἡ ἴδια ἡ κατάβαση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ μαζί μας, γιὰ νὰ μᾶς τελειοποιήσει μὲ τὴν πίστη σ’ Ἐκεῖνον, μὲ τὴν ἀγάπη τῶν ἐντολῶν Του νὰ μᾶς δώσει τὴ Θεότητα καὶ τὴ Βασιλεία Του.

Ἀλήθεια, ἂν δὲν τὰ πιστέψεις αὐτά, ὅτι πράγματι γίνονται ἔτσι, πάντως οὔτε θὰ τὰ ζητήσεις, κι ἂν δὲν ζητήσεις οὔτε θὰ λάβεις. Γιατὶ λέει, Νὰ ζητᾶτε καὶ θὰ λάβετε, νὰ ζητᾶτε καὶ θὰ σᾶς δοθεῖ. Πιστεύοντας λοιπόν, νὰ διαβάζεις τὶς θεῖες Γραφὲς κι ὅ,τι λένε νὰ τὸ κάνεις πράξη, καὶ θὰ τὰ βρεῖς ὅλα χωρὶς ἐξαίρεση ὅπως ἔχουν γραφεῖ, καὶ μᾶλλον, πολὺ περισσότερα θὰ βρεῖς ἀπ’ ὅσα εἶναι στὶς θεῖες Γραφές. Ποιά εἶναι αὐτά; Ὅσα ὀφθαλμὸς δὲν εἶδε, αὐτὶ δὲν ἄκουσε, στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου δὲν ἀνέβηκαν, τὰ ἀγαθὰ ποὺ ἑτοίμασε ὁ Θεὸς γιὰ ὅσους τὸν ἀγαπᾶνε. Ἂν τὰ πιστέψεις αὐτὰ καὶ κρατήσεις τὴν πίστη σου, δὲν ὑπάρχει οὔτε μία ἀμφιβολία ὅτι θὰ τὰ δεῖς, ὅπως ὁ Παῦλος ἔτσι κι ἐσύ – καὶ ὄχι μόνο αὐτά, ἀλλὰ θ’ ἀκούσεις ἄρρητα ρήματα, γιατὶ προφανῶς θἄχεις ἤδη ἁρπαγεῖ στὸν παράδεισο. Σὲ ποιόν παράδεισο; Ἐκεῖ ποὺ ὁ ληστὴς πῆγε μὲ τὸν Χριστὸ καὶ τώρα εἶναι.

[ἀπὸ τὸν τρίτο Ἠθικό]

Τέλος και τω Θεώ δόξα.

Πηγή: www.ellopos.gr/symeon/default.asp 

Ἐπιλογὴ - μετάφραση : Γ. Βαλσάμης

Πολυτονική γραμματοσειρά

.

όλο το έργο εδώ

Πηγή: www.ellopos.gr/symeon/default.asp

Ἐπιλογὴ - μετάφραση : Γ. Βαλσάμης

Πολυτονική γραμματοσειρά

.

Ένας ένδοξος ανώνυμος Ηπειρώτης Νεομάρτυρας................

Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου

Το 1505-1506 μαρτύρησε στην Άρτα ένας νεαρός. Δεν μας διασώθηκε το όνομα του. Ανώνυμος αλλά ένδοξος, ως άγιος της Εκκλησίας. Το μαρτύριο του περιγράφει με καταπληκτική παραστατικότητα και χάρη ο όσιος Μάξιμος ο Γραικός, ο φωτιστής των Ρώσσων. Ο όσιος Μάξιμος καταγόταν από την Άρτα και τα έτη αυτά (1505-1506) ευρίσκετο εκεί. Υπηρξε αυτόπτης μάρτυς. Το έγραψε Ρωσσικά και στην Ρωσσία. Για να δείξει στους Ρώσσους της εποχής του, πού τους εγοήτευαν οι έρωτες και η καλοπέραση (τα κάτω!), ότι κάπου άλλου, στη γη των Ελλήνων, την πίστη του Χρίστου, την βίωναν αληθινά, ότι οι Έλληνες δεν είναι κατ’ όνομα Χριστιανοί, ότι δεν κλονίζονται, ότι δεν ψάχνουν ότι έχουν πίστη, και ζουν με την πίστη, και για την πίστη. Ζητούντες τα άνω.

Παράδειγμα; Ο ανώνυμος νεομάρτυρας. Ήταν νέος, πολύ νέος, και πολύ όμορφος. Η ίδια η ομορφιά. Άλλα και πολύ φτωχός. Και δούλευε. Υπηρέτης ενός Τούρκου μπέη. Ο νέος αυτός δεν έψαχνε για έρωτες. Όμως τον ερωτεύθηκε μια κοπέλλα’ η κόρη του αφεντικού του. Και τον προκάλεσε. Άλλα, παρ’ ο,τι ο νεαρός δεν ήταν μορφωμένος, της το έδηλωσε ξεκάθαρα. Για να γίνει σαρκική ένωση μαζί της, πρέπει απαραίτητα, πρώτα να γίνει χριστιανή, να βαπτιστή, και μετά, να παντρευτούν στην Εκκλησία. Μόνον τότε. Γιατί αυτά ορίζει ο νόμος του Χρίστου, νόμος απόλυτος, και αδιαμφισβήτητος. Και εκείνη συμφώνησε. Και τα δυο παιδιά, σε ώριμη εφηβική ηλικία, εξαφανίστηκαν μαζί στα δάση, για να μεθοδεύσουν τα περαιτέρω.

Μετά από μερικές ημέρες, μετά από κάμποσα εικοσιτετράωρα, τα εύρηκαν. Στα δάση. Και βάζοντας στον νου τους, εκείνα πού όλοι τα θεωρούν αυτονόητα, για νεαρά παιδιά διαφορετικού φύλου απομονωμένα ημέρες πολλές στα δάση, σάπισαν τον νεαρό στο ξύλο και τον παρέδωκαν στον κατή, να τιμωρηθή, πού τόλμησε, γκιαούρης αυτός, να απλώσει χέρι σε μουσουλμάνα! Γρήγορα όμως ο μπέης-πατέρας, συνειδητοποίησε, ότι και έχοντας την κόρη του ολόκληρα εικοσιτετράωρα στην διάθεση του στο δάσος ο νεαρός αυτός Ρωμιός, δεν είχε «αγγίξει» την κοπέλα, και αισθάνθηκε δέος! Και βάλθηκε να τον σώσει. Και του πρότεινε: Να γίνει μουσουλμάνος. Και να τον κάμει γαμπρό του. Άλλα δεν τα κατάφερε:

Ο ανώνυμος νεαρός είχε λογισμό «αυτοκράτορα». Το ήξερε καλά, ότι το σώμα ου τη πορνεία, αλλά τω Κυρίω, και ο Κύριος τω σώματι (Α’ Κορ. 6, 13). Και το τηρούσε. Γοητεία, είχε υπάρξει. Συμπάθεια – συναίσθημα, είχε υπάρξει. Οραματισμοί κοινοί ποικίλοι, είχαν ασφαλώς υπάρξει. Όμως δεν ίσχυσαν να σαλεύσουν τον λογισμό του ανώνυμου νεαρού χριστιανού. Έστεκε, εκεί πού έπρεπε. Και πράξει. Και θεωρία.

Είχε «προαπόδυθη», τα πάθη. Του απευθύνθηκε η πρόκληση: -Αρνείσαι τον Χριστό; Ήταν μια πρόταση – δίλημμα με τρομακτικές διαστάσεις- Από την μια, του προσφερόταν μια ζωή, μια ζωή γλυκεία, με την κοπέλλα πού αγάπησε και με υπάρχοντα πολύ περισσότερα από εκείνα πού (ΔΕΝ) είχε. Και από την άλλη θάνατος, θάνατος για το Χριστό, αλλά με βάσανα Και μαρτύρια πολλά.

Τί θα περίμενε κανείς; Γλυκεία η ζωή! Όμως ο νεαρός της Άρτας δεν δίστασε, δεν κόμπλαρε. Και απάντησε κατηγορηματικά:

- Χάσου από μπροστά μου. Και συ. Και η κόρη σου. Και τα πλούτη σου. Την πίστη μου θα την φυλάξω καθαρή. Και σένα, Και την κόρη σου, και την θρησκεία σας, σας φτύνω!

Δεν το παραδέχτηκαν, ότι είχαν πέσει έξω. Και έκαμαν μια τελευταία προσπάθεια, να τον πείσουν! Μια προσπάθεια ωμη, και με ωμότητα. Του πέρασαν το σχοινί στο λαιμό. Τον σήκωσαν αργά από τη γη στον αέρα. Στο κλαδί του πλάτανου, Και μετά; Τον άφησαν να πέσει απότομα. Να «σκάσει» στο χώμα! Και, όταν συνήλθε κάπως, του είπαν τάχα στοργικά: -Λυπήσου τα νειάτα σου! Η απάντηση του ήταν ομολογία: -Ο Χριστός – Θεός μου και Κύριος μου! Η διαδικασία αυτή επανελήφθη τρεις φορές. Την τρίτη φορά, μαζί με τα λόγια «Ο Χριστός – Θεός μου Και Κύριος μου!», παρέδωκε και το πνεύμα του. Και έγινε μάρτυρας. Του Χριστού. Και της ευσέβειας. Καταφρόνησε τις απολαύσεις και την ζωή. Έμεινε πιστός στον Χριστό. Και για τον Χριστό απεδύθη Και το σαρκίο του, αφού πρώτα είχε προαπόδυθη -για χάρη Του- Και όλα τα πάθη του σαρκίου του.

Και κατακλείει την διήγηση του ο όσιος Μάξιμος ο Γραικός με τα λόγια: Ας εντραπούμε, όσοι για μια σιχαμερή ηδονή καταφρονούμε τον νόμο του Χριστού.


http://dosambr.wordpress.com

24/09/2010.....Εις μνήμη του Αγίου Σιλουανού που τόσα πολλά του χρωστάμε ......

Καλημέρα!

Καλημέρα, χαρούμενη, λαμπερή, ευλογημένη!

.

Συναξαριστής 24 Σεπτεμβρίου: Μνήμη Θαύματος τῆς Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας τῆς Μυρτιδιωτίσσης

Μνήμη Θαύματος τῆς Θεοτόκου

καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας τῆς Μυρτιδιωτίσσης

Η εικόνα της Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας είναι το σύμβολο της ορθόδοξης πίστης χιλιάδων Κυθηρίων από τότε που βρέθηκε. Είναι η προστάτιδα πάντων των Κυθηρίων. Το μοναστήρι βρίσκεται στη δυτική πλευρά του νησιού, λίγο πιο κάτω από το χωριό Καλοκαιρινές.

Σύμφωνα με την παράδοση, ένας βοσκός είχε τα πρόβατά του σε αυτήν την περιοχή. Μια μέρα πήγε να ποτίσει τα πρόβατά του στη στάνη. Δίπλα σε μία μυρτιά στεκόταν μία εικόνα. Ο βοσκός πήρε την εικόνα στο σπίτι του. Όμως τη νύχτα που κοιμόταν η εικόνα επέστρεφε στη μυρτιά. Μία νύχτα άγγελος ήρθε στο όνειρο του βοσκού και του είπε ότι η Παναγία θέλει να της κτίσει ένα μικρό εκκλησάκι, εκεί, δίπλα στη μυρτιά. Μπορείτε να επισκεφτείτε το εκκλησάκι αυτό. Είναι κάτω ακριβώς από τον καινούριο ναό ο οποίος χτίστηκε το 19ο αιώνα. Ο ναός της Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης περιβάλλεται από πολλά κελιά.

Σύμφωνα με τον Συναξαριστή του Ματθαίου Λαγγή, το γεγονός του θαύματος έλαβε χώρα στόν Ἱερό Ναό τών Μυρτιδίων, όταν θεράπευτηκε ένας παράλυτος

http://www.synaxarion.gr/
http://www.visitkythera.gr/

.

Απολυτίκιον Συλλήψεως Ιωάννου του Προδρόμου

Απολυτίκιον Συλλήψεως Ιωάννου του Προδρόμου

Από το κανάλι "Ορθόδοξος Λόγος"

Ἀρχονταρίκιον


.

23/9 η οσιακή κοίμηση του ερημίτη παπα Τύχωνα........

Στις 23 Σεπτεμβρίου του 1968 (10-9 με το παλιό ημερολόγιο) έφυγε για την αιώνια πατρίδα ο ρώσος γέροντας του π.Παϊσίου, παπα Τύχων ο πνευματικός. Δίπλα του καθ΄όλες τις τελευταίες μέρες της ζωής του ήταν ο γέρων Παϊσιος ο οποίος αναφέρει ότι ο ετοιμοθανάτος ερημίτης έβλεπε τον άγιο Σέργιο του Ράντονεζ τον οποίο ευλαβείτο πολύ.

Το πρωί της τελευταίας μέρας ο π.Αγαθάγγελος ειδε τον παπα Τύχωνα την ωρα που τον κοινωνούσε να βρίσκεται τρείς πιθαμές πάνω από το κρεβάτι στο οποίο ήταν ξαπλωμένος.Ο ίδιος ιερομοναχος τον είδε ολοζώντανο 40 μέρες μετά τη κοιμηση του, να ψάλλει τον αναστάσιμο κανόνα .

Ο π.Παϊσιος τον είδε επίσης ολοζώντανο τρία χρόνια μετά.Γράφει ο γέροντας:

«στις 10 Σεπτεμβρίου 1971, βράδυ, μετά το μεσονύκτιο. Ενώ έλεγα την ευχή, βλέπω ξαφνικά τον Γέροντα να μπαίνη στο κελλί! Πετάχτηκα και του έπιασα τα πόδια και τα φιλούσα με ευλάβεια. Δεν κατάλαβα όμως πώς ξεγαντζώθηκε από τα χέρια μου και, καθώς έφευγε, τον είδα να μπαίνη στο Ναό, και εξαφανίστηκε. Φυσικά, τα χάνει κανείς εκείνη την ώρα, όταν συμβαίνουν τέτοια γεγονότα. Ούτε και μπορεί να τα εξήγηση αυτά με την λογική, γι' αυτό και λέγονται θαύματα. Άναψα αμέσως το κερί, γιατί μόνο το κανδήλι είχα αναμμένο, όταν συνέβη αυτό, για να σημειώσω στο ημερολόγιο την ήμερα αυτή πού μου είχε παρουσιασθή ό Γέροντας, για να το θυμάμαι. "Όταν είδα ότι ήταν ή ήμερα πού είχε κοιμηθή ό Γέροντας (10η Σεπτεμβρίου), πολύ λυπήθηκα και ελέγχθηκα, πού μου πέρασε τελείως απαρατήρητη εκείνη η ήμερα. Πιστεύω να με συγχώρησε ο καλός Πατέρας, γιατί εκείνη την ήμερα, από το φώτισμα το ηλιοβασίλεμα, είχα επισκέπτες στο Καλύβι και είχα κουραστή και ζαλιστή και ξεχάστηκα τελείως. Αλλιώς, κάτι θα έκανα για να βοηθηθώ ο ίδιος και να δώσω λίγη χαρά στον Γέροντα με ολονύκτια προσευχή.»

Στη μνημη του αγίου ερημίτη, με την ψυχή μικρού παιδιού και την ζωή επουράνιου αγγέλου , κατατίθεται ευλαβικά αυτή η δημοσίευση.

Οι συμβουλές του ήταν σταλαγματιές βιωμάτων τής καρδιάς του.

Για να βρής καλόν πνευματικό, έλεγε,πρέπει να κάνης τρεις μέρες προσευχή και κατόπιν τι ο Θεός θα φωτίση.Και στο δρόμο που θα πηγαίνης να κάνης προσευχή να τον φωτίση ο Θεός να σου πή λόγους καλούς.
Πάντοτε να κάνης ευχή ,πριν αρχίσης κάθε δουλειά.Να λες: Θεέ μου δώσε μου δύναμη και φώτιση» και κατόπιν ν΄αρχίζης τη δουλειά σου και στο τέλος Δόξα τω Θεώ».
Πολύ μιλούσε για την ταπείνωση «Κάθε πρωί ο Θεός ευλογεί τους ανθρώπους με το ένα χέρι.Όταν βλέπει ταπεινό άνθρωπο τον ευλογεί με τα δύο χέρια».
Κάποτε τον επισκέφτηκε ένας μοναχός και του είπε πως δεν έχει κάνει τίποτε κακό στη ζωή του.Διέκρινε όμως πως τα λόγια του έκρυβαν μεγάλη υπερηφάνεια και λυπήθηκε πολύ και τον θεώρησε ξεπεσμένο δαίμονα. «Δεν θέλω να βλέπω τέτοιον άνθρωπον», έλεγε, «χίλιες φορές να είχε πέσει σε αμαρτία, παρά έτσι που είναι.Αυτός είναι για την κόλαση παιδί μου».

Τότε μου διηγήθηκε ένα γεγονός από την πατρίδα του
«Σ΄ένα γυναικείο μοναστηρι ήταν μια νέα μοναχή και φημιζόταν πολύ για την αρετή της.Η ηγουμένη είδε τότε ένα όραμα κι άκουσε φωνή που της έλεγε «να την ταπεινώσης».Η ηγουμένη απόρησε γιατί την θεωρούσε ως την καλύτερη μοναχή της.Μια ημέρα , αφού τελείωσε η ακολουθία, η ηγουμένη παρέμεινε κρυφά στο ναό.Η νέα μοναχή είχε συνήθεια μετά την ακολουθία να μένη μόνη στον ναό.Στεκόταν μπροστά στην εικόνα τής Παναγίας , και έλεγε : «Εγώ παρθένος, εσύ παρθένος , εσύ γέννησες , εγώ όχι.»Και με τα λόγια της αυτά έδειχνε την υπερηφάνεια της.Η ηγουμένη , στο άκουσμα των λόγων αυτών, τρόμαξε μπροστά στην τόλμη της επάρσεως.Μόνο τρόπο σωτηρίας της σκέφτηκε την προσευχή.Σύντομα ο Θεός τής έδωσε πειρασμό ώστε την έφερε σε μεγάλη ταπείνωση.Και τότε , γονατισμένη μπροστά στην εικόνα της Θεοτόκου, μετανοημένη, ταπεινωμέν, κάνοντας μετάνοιες και χύνοντας δάκρυα , έλεγε πως είναι η αμαρτωλότερη τού κόσμου....».

«Δάκρυα, παιδί μου, δάκρυα, αυτό θέλει ο Θεός.»

«Η κόλαση έχει γεμίσει από ανθρώπους παρθένους-υπερήφανους.Ταπεινό άνθρωπο θέλει ο Θεός.»

Η ταπείνωση του παπα Τύχωνα ήταν τόση που όταν πήγαινε κανείς να εξομολογηθή, μετά από την συγχωρητική ευχή, τού έλεγε : «Παιδί μου, κάνε ευχή και για μένα...»

Όταν ένας νέος , αδιάφορος ήλθε στο Άγιον Όρος για περιοδέια , τον οδήγησα στην καλύβη τού Γέροντα.Αφού εξομολογήθηκα, θέλησε κι αυτός να εξομολογηθή.Μπαίνοντας στην εκκλησία ξέσπασε σε δάκρυα κι έπεσε στα πόδια του παρακαλώντας την συγχώρεση των πολλών του αμαρτιών.Ο παπα Τύχων τόσο τον αγάπησε , που του ζητούσε εκείνη τη στιγμή να κάνη ευχή γι΄αυτόν να τον συγχωρέση ο Θεός , γιατί ο νέος είχε πολλά δάκρυα ενώ ο ίδιος έλεγε , δεν είχε.Αυτός που ποτέ δεν του έλειπαν κι είχε ένα πανί που τα μάζευε κι ήταν πάντα μουσκεμένο.

Το πετραχήλι του κι αυτό ήταν πάντα βρεμένο απ΄τα καθημερινά του δάκρυα-το φυλάω ως ακριβή ευλογία. Ακόμα και ο μεγάλος σταυρός αν τον προσέξη κανείς , θα δή τα στίγματα των δακρύων του, που τού τα έχυνε με τις φούχτες.Θεωρούσε πως με τα δάκρυα πλένουμε τα πόδια του Χριστού και με τις τρίχες της κεφαλής τα σκουπίζουμε.

(ιερομονάχου Αγαθαγγέλου οι αναμνήσεις μου από τον παπα Τύχωνα )



http://misha.pblogs.gr  Ευχαριστουμε Μιχαλη...

Στο Ι. Κελλί Τιμίου Σταυρού, του παπα Τύχωνα και του Γέροντα Παΐσιου

από το βιβλίο «Βίος Ιερομονάχου Παϊσίου του Αγιορείτου»


του Ιερομονάχου Ισαάκ

Στην διαδρομή από Σταυρονικήτα προς Καρυές, λίγο μετά το προσκυνητάρι από τα αριστερά του δρόμου, ξεκινά ένα μονοπάτι. Διασχίζει χαμηλό δάσος από κουμαριές, άρια και ρείκια, ανεβοκατεβαίνει σε ανώμαλο έδαφος και καταλήγει σε ένα Καλύβι περιφραγμένο με συρματόπλεγμα. Δίπλα στην πόρτα υπήρχε ένα κουτί με σχισμή, σαν γραμματοκιβώτιο, και ένα σημείωμα που έγραφε περίπου τα εξής: «Σημειώστε στο χαρτί τι θέλετε να συζητήσουμε και βάλτε το μέσα στο κουτί. Περισσότερο θα ωφεληθείτε από την προσευχή παρά από την συζήτηση». Ένα σύρμα δεμένο πάνω στην περίφραξη χρησίμευε για να χτυπά το καμπανάκι και να ειδοποιείται ο Γέροντας. Την ευρύχωρη αυλή κάλυπταν ελαιόδενδρα και λίγα κλήματα. Επάνω στο μονοπάτι δέσποζε ένας σωρός ξύλα. Τα είχε τοποθετήσει εκεί, για να μη φαίνεται όταν κυκλοφορούσε από το κελλί στο εργαστήριο. Κατηφορίζοντας προς το Κελλί δεξιά, κάτω από μια ελιά, ήταν ένα τραπεζάκι και δυό-τρία πρόχειρα καθίσματα, το θερινό Αρχονταρίκι του.

Αριστερά ήταν ο τάφος του παπα-Τύχωνα, οπού ο Γέροντας είχε φυτεύσει δενδρολίβανα για να μην πατιέται.

Τρία-τέσσερα σκαλοπάτια οδηγούσαν σ' ένα διάδρομο, πού υπήρχε πριν από την είσοδο, ανάμεσα στο σπίτι και σ' ένα πεζούλι. Οι άκρες του διαδρόμου ήταν κλειστές με πόρτες, για να κόβεται το ρεύμα του αέρος. Αριστερά ήταν ένα πρωτόγονο μαγειρείο, μια θέση στο πεζούλι, όσο να χωρά η κατσαρόλα, και από κάτω ένας χώρος για ν' ανάβει φωτιά. Υπήρχε μικρό υπόστεγο πρίν από την είσοδο της Καλύβης και ο προσκυνητής, περνώντας την θύρα της εισόδου, βρισκόταν σε έναν προθάλαμο με ένα βήμα πλάτος και τρία μήκος, πού φωτιζόταν από ένα παραθυράκι. Κατ' ευθείαν εμπρός ήταν το κελλί του Γέροντα και αριστερά το Εκκλησάκι του Τιμίου Σταυρού με τρεις-τέσσερις εικόνες στο τέμπλο, ένα στασίδι, ένα αναλόγιο και τίποτε άλλο. Εντυπωσιακή απλότητα. Λίγα μέτρα δυτικότερα από την είσοδο άλλη εξωτερική πόρτα οδηγούσε στο εργαστήριο του και στο Αρχονταρίκι. ένα μικρό, φτωχό κελλάκι με χαμηλό ταβάνι από καλάμια και χώμα, και με δυο πολύ στενά κρεβάτια, που μεταξύ τους απείχαν ελάχιστα, μόλις χωρούσε να σταθεί ένας άνθρωπος.

Το μικρό Καλυβάκι του Τιμίου Σταυρού δεν είχε πολλές δυνατότητες φιλοξενίας και ο Γέροντας με το ησυχαστικό του τυπικό φιλοξενούσε με διάκριση, όταν έκρινε ότι υπήρχε ανάγκη. Γράφει σε επιστολή του (21-12-71): «...Έχω όλη την αγαθήν προαίρεσιν να σας φιλοξενώ με όλην την γύφτικήν μου φιλοξενία στην Καλύβη μου και να είμαι δικός σας όχι ο μισός Παΐσιος αλλά ολόκληρος. Όποτε θέλετε να μην διστάζετε, (διότι όταν θα καταλάβω ότι διστάζετε, θα στενοχωρηθώ). Μόνον τώρα τον χειμώνα, έναν μόνον δέχεται η Καλύβη. Δυστυχώς η Καλύβη μου δεν συμφωνεί με την καρδιά μου».

Ανατολικά του Κελλιού υπήρχε στέρνα με βρόχινο νερό πού συγκεντρωνόταν από την σκεπή με λούκια. Από αυτό έπινε και προσέφερε και στους επισκέπτες. Πιο πέρα υπήρχε άλλη ανοιχτή μεγαλύτερη στέρνα για άρδευση, πού ποτέ δεν χρησιμοποίησε, γιατί δεν καλλιεργούσε κήπο. Εξωτερικά η ζωή του Γέροντα στο Καλύβι του Τιμίου Σταυρού ήταν περίπου η εξής: Αποβραδίς κοιμόταν δυό-τρεις ώρες και ξυπνούσε κοντά στα μεσάνυχτα. Έκανε αγρυπνία και ξεκουραζόταν λίγο το πρωί, πρίν από το φώτισμα. Την ήμερα, αν δεν είχε επισκέπτες, έκανε εργόχειρο: Σταμπωτά εικονάκια και Σταυρούς στην πρέσσα. Τίς υπόλοιπες ώρες μελετούσε, προσευχόταν και απαντούσε στα πολλά γράμματα που ελάμβανε από πλήθος ανθρώπων και πού παρακαλούσαν για προσευχή ή ζητούσαν απάντηση σε σοβαρά προβλήματα. Έγραφε επί ώρες την ημέρα και όταν σκοτείνιαζε συνέχιζε με το κερί. Με την πάροδο των ετών οι επισκέπτες αυξήθηκαν κατά πολύ. Πολλές ώρες τον απασχολούσαν με τα προβλήματα τους.

Για ένα διάστημα, δύο ημέρες την εβδομάδα (Τετάρτη και Παρασκευή), παρέμενε έγκλειστος. Δεν άνοιγε σε κανένα. Νήστευε, προσευχόταν και έκανε λεπτή πνευματική εργασία στον εαυτό του. Είχε και ένα πολύ μικρό Καλυβάκι στο δάσος, προς το ρέμα, πρόχειρα φτιαγμένο, σκεπασμένο με λαμαρίνα, κοντά σε μια πηγούλα, και μερικές φορές αποσυρόταν σε αυτό για περισσότερη ησυχία. Μετά τόν εγκλεισμό ή την απουσία του, έπαιρνε τα σημειώματα των επισκεπτών και έκανε γι' αυτούς προσευχή καρδιακή.

Συνήθως ελειτουργείτο και κοινωνούσε στο Μοναστήρι (Σταυρονικήτα). Έκανε όμως κατά διαστήματα και στο Εκκλησάκι του θεία Λειτουργία ή πήγαινε κάπου-κάπου και σε γνωστά του Κελλιά να λειτουργηθεί. Μάζευε ελιές και κάποιες φορές με ένα πρωτόγονο και πρωτότυπο ελαιοτριβείο δικής του επινοήσεως και κατασκευής, έβγαζε λίγο λάδι για τα καντήλια της Εκκλησίας. Έδινε ελιές σε πτωχούς ασκητές και γεροντάκια της Καψάλας. Τους επισκεπτόταν για να ωφελείται και να τους βοηθά σε ό,τι μπορούσε.

Με μαγειρεύματα δεν καταπιανόταν, εκτός αν, πολύ σπάνια, φιλοξενούσε κάποιον. Κάποτε φιλοξένησε γνωστό του νέο. Έβαλε να μαγειρέψει. Στούμπισε λίγες φακές, έβαλε και λίγο ρύζι στην κατσαρόλα, το ανάλογο νερό και άναψε την φωτιά με ένα δεματάκι φρύγανα από ρείκια και σουσούρια, πού αφθονούν στην περιοχή. Κάθησαν πιο πέρα και συνομιλούσαν. Ό νέος νόμισε ότι ο Γέροντας απορροφήθηκε από την συζήτηση και λησμόνησε το μαγείρευμα. Σέ λίγο όμως το φαγητό ήταν έτοιμο. Δεν χρειάσθηκε ούτε ανακάτεμα. Τόσο απλή ήταν η μαγειρική του.

Έκαναν τον Εσπερινό με κομποσχοίνι. Ο νέος στο Εκκλησάκι και ο Γέροντας στο κελλί του, οπού διάβασε και το Θεοτοκάριο. Ύστερα παρέθεσε τράπεζα και δεν έπαυε με αγάπη πατρική να συμβουλεύει και να νουθετεί τόν νέο. Το φαγητό ανέλαιο, αλλά πολύ γευστικό. Εντύπωση προξένησε η ήρεμη συντριβή του, όταν είπε την προσευχή της τραπέζης. Συγκεντρώθηκε στον εαυτό του σαν να αποσπάσθηκε από τα γήινα και σαν να μεταφέρθηκε μπροστά στον Χριστό. Μετά το δείπνο βγήκε να ταΐσει τα άγρια ζώα τα οποία καλούσε καθένα με το όνομά του. Κατά το ηλιοβασίλεμα έκαναν μια ώρα κομποσχοίνι στην αυλή χωριστά και ύστερα ο Γέροντας, αφού τακτοποίησε τόν επισκέπτη στο Αρχονταρίκι, αποσύρθηκε στο κελλί του.

Σε αυτό το φτωχικό Καψαλιώτικο Καλυβάκι ασκείτο ο Γέροντας. «Εν λάκκω κατωτάτω», αλλά με πολιτεία υψηλή, με προσευχή αδιάλειπτη, μόνος με μόνο τόν Θεό και τρεφόμενος με την χάρι Του. Πάμπτωχος από υλικά και ανέσεις, αλλά πλούσιος από αρετές και θεία χάρι. Έλειωνε τον εαυτό του στην άσκηση και ανέπαυε πνευματικά κάθε άνθρωπο. Αλγούσε ο ίδιος για τον πόνο και τις αμαρτίες των ανθρώπων και ταυτοχρόνως τους μετάγγιζε χαρά και παρηγοριά. Πάλευε με δαίμονες, συνομιλούσε με Αγίους, συναναστρεφόταν με άγρια ζώα και βοηθούσε πνευματικά τους ανθρώπους.


http://agioritikesmnimes.pblogs.gr

Οι πατέρες Ραφαήλ Νόικα και Συμεών του Έσσεξ μιλούν για τον Άγ.Σιλουανό τον Αθωνίτη

Οι ιερομόναχοι π.Ραφαήλ Νόικα και π.Συμεών του Έσσεξ μιλούν μεταξύ άλλών για τον Άγιο Σιλουανό απαντώντας σε ερωτήσεις φοιτητών

-Πάτερ,μιλήσατε τόσο όμορφα για τον Άγ.Σιλουανό τον Αθωνίτη.Μπορείτε να μας πείτε περισσότερα γι'αυτόν;

Ο Άγιος Σιλουανός γεννήθηκε στη Ρωσία σ' ένα χωριό το 1866. Μετά που τελείωσε το στρατιωτικό στην Στανγκπέτεσμπουργκ, πήγε στο Άγιο Όρος, για να γίνει μοναχός. Στα νιάτα του μορφώθηκε πολύ λίγο, πήγε μόνο 2 χειμώνες στο σχολείο του χωριού του. Στην περίπτωση του μπορούμε να λέμε ότι τον μόρφωσε ο Θεός. Σε λίγο χρονικό διάστημα μετά τον ερχομό του στο Άγιο Όρος, είχε μια μεγάλη πνευματική εμπειρία μέσα στην οποία του παρουσιάστηκε ο Χριστός. Ο ίδιος περιγράφει αυτό το όραμα στα γραπτά του μέσα στα οποία λέει ότι εκείνη τη στιγμή γέμισε με το Άγιο Πνεύμα το σώμα και η ψυχή του, από εκείνη τη στιγμή άρχισε να προσεύχεται για όλους τους ανθρώπους. Σιγά - σιγά άρχισαν να τον πολεμάνε οι δαίμονες και για περίπου 15 χρόνια έδωσε μάχη εναντίον τους με τις ασκητικές μεθόδους της παράδοσης. Παρόλα αυτά δεν τα κατάφερε να ελευθερωθεί απ' αυτόν τον πόλεμο. Τότε προσευχήθηκε στον Χριστό ζητώντας Του να τον ελευθερώσει από αυτόν τον πόλεμο και έλαβε μέσα στην καρδιά του αυτήν την διδαχή; «Κράτα το νου σου στον Άδη και μην απελπίζεσαι».

Λαμβάνοντας αυτά τα λόγια από το Χριστό, έμαθε πώς να προχωρήσει στο δρόμο της μετάνοιας, επειδή ακριβώς μέσα από την «υπερηφάνεια», ανοίγουμε την πόρτα στους δαίμονες. Αντίθετα, μέσα από την ταπείνωση γλιτώνουμε. Μπορούμε να λάβουμε τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, η οποία μόνη μας προστατεύει από τον πειρασμό των δαιμόνων. Και από εκείνη τη στιγμή άρχισε να ακολουθεί την συμβουλή του Χριστού και έμαθε πώς να γλιτώνει από αυτόν τον πόλεμο με τους δαίμονες.
Ξαναβρήκε τη Χάρη που την έλαβε στην αρχή και αυτή είναι η δεύτερη περίοδος της ζωής του από την οποία έφτασε στην ησυχία και στη νίκη πάνω στις δυνάμεις του σκότους. Η ζωή του μοιράζεται σε τρεις περιόδους, από 15 χρόνια η καθεμιά.

Πέθανε το 1938 και τον αγιοποίησαν από το Οικουμε¬νικό Πατριαρχείο το 1988.
Ένα σημείο στο οποίο επιμένει πάρα πολύ, είναι η αγάπη για τον πλησίον, ιδιαίτερα η αγάπη για τους εχθρούς. Χωρίς τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος ο άνθρωπος είναι ανίκανος να αγαπά τους εχθρούς. Και λέει ότι η αγάπη για τους εχθρούς, είναι ένα κριτήριο, μέσα από το οποίο μπορούμε, να καταλάβουμε, αν βρισκόμαστε στο σωστό δρόμο. Επίσης επιμένει πάρα πολύ στο ρόλο του Αγίου Πνεύματος. Πιστεύω ότι είναι ένας από τους Αγίους της Εκκλησίας ο οποίος τονίζει περισσότερο αυτό και ιδιαίτερα τη γνώση του Χριστού ως αληθινού Θεού και σαν Αληθινού Ανθρώπου. Η μεγάλη του μαρτυρία είναι για την αγάπη. Την αγάπη προς τον Θεό και προς τον πλησίον.

Για να επανέλθω πάνω σ' αυτό το πρόβλημα της οικουμενικότητας, χωρίς να εκφράζομαι θεολογικά, ο Άγιος τονίζει την ενότητα ολόκληρης της ανθρωπότητας. Και κατ' αυτόν τον τρόπο ερμηνεύει την εντολή του Κυρίου (ν' αγαπάμε τον πλησίον σαν τον εαυτόν μας). Δεν μιλάει για το πόσο πολύ τον αγαπάμε. Πρέπει να τον αγαπάς επειδή είναι η ζωή σου

-Αν δεν υπάρχει η ενότητα της ανθρωπότητας τι Χριστιανικό νόημα, έχει η εσχατολογική προσευχή του Αγιου Σιλουανού για ολόκληρη την ανθρωπότητα;

-Πρώτα απ' όλα θέλω να σας κάνω γνωστό το γεγονός με το οποίο ο Άγιος Σιλουανός έλαβε τη χάρη της προσευχής για όλους τους ανθρώπους. Μετά από 15 χρόνια δυσκολιών και μάχης κατά των παθών, όταν βρισκόταν στο Αγιον Όρος. Του φανερώθηκε ο Σωτήρ μας, σε όραμα, στη Θεία Λειτουργία μέσα στην εκκλησία και όπως διηγείται ο ίδιος, εκείνη τη στιγμή είχε γεμίσει από τη Χάρη του Αγί­ου Πνεύματος, ολόκληρος και στην ψυχή και στο σώμα. Και βίωσε την κατάσταση της Αναστάσεως. Την πασχαλι­νή κατάσταση. Και μέσα σ' αυτή την κατάσταση άρχισε να προσεύχεται για όλους τους ανθρώπους. Μπορούμε να σκεφτούμε, ότι αύτη τη χάρη της προσευχής για όλους τους ανθρώπους, του την έδωσε ο Ίδιος ο Θεός, «αυτήν την πασχαλινή κατάσταση» και είναι εξ' ολοκλήρου αλή­θεια ότι στην ανθρωπότητα υπάρχει μια ουσιαστική ενότη­τα. Μπορούμε να λέμε ότι ο Θεός δημιούργησε τον άν­θρωπο κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση, όχι ομοούσιο της Αγίας Τριάδος. Δηλαδή όπως ο ένας Θεός με τρία πρόσω­πα.

Η ανθρωπότητα είναι ένα πλήθος από άτομα, αλλά στην κατάσταση της πτώσεως, δεν μιλάμε πια για μια ενό­τητα προσώπων, αλλά για έναν καταμερισμό ατόμων. Εί­μαστε μια έκρηξη ατόμων. Στην πτωτική μας κατάσταση δεν είμαστε μια στενή ένωση προσώπων. Και μπορούμε να λέμε ότι ο σκοπός της Χριστιανικής ζωής είναι το να γίνουμε πρόσωπα δηλαδή να είμαστε συγχρόνως σε από­λυτη κοινωνία με το Θεό και ταυτόχρονα με ολόκληρη την ανθρωπότητα. Αυτό που πραγματοποιεί αυτή την ένωση είναι η αγάπη. Γι' αυτό ο Σωτήρ μας, ο Χριστός έδωσε τις δύο εντολές: «Το να αγαπάς το Θεό και τον πλησίον». Και όπως εξηγεί ο άγιος Σιλουανός το να αγαπάς τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου δεν δείχνει το μέτρο με το οποίο πρέπει να αγαπάς τον πλησίον, αλλά ότι πρέπει να τον αγα­πάς σαν την δική σου ζωή. Στον Παράδεισο, στη Βασιλεία του Θεού, κάθε πρόσωπο ζει στο σύνολο της ανθρωπότη­τας. Όπως κάθε πρόσωπο της Αγίας Τριάδας ζει σαν σύνο­λο της Θεϊκής φύσης. Και τότε εκείνη τη στιγμή αυτή η απελπισμένη ανθρωπότητα γίνεται μια ενότητα προσώπων

Τον Άγιο Σιλουανό δεν τον εκτιμούσαν πολλοί. Έζησε σε μια μονή με 2500 μοναχούς και κανένας δεν είδε κάτι το ξεχωριστό στον Άγιο Σιλουανό. Λίγοι τον εκτιμούσαν. Μέσα σ' αυτούς ήταν και ο π. Σωφρόνιος ο οποίος από την αρχή είχε μεγάλη ευλάβεια για «τον χωριάτη, που είχε μόνο δυο χειμώνες μόρφωση», δηλαδή πήγε μόνο δυο χει­μώνες σχολείο στην Ρωσία ίσα που έμαθε να γράφει και λίγα μαθηματικά. Ο Σωφρόνιος, άνθρωπος με μεγάλη κουλτούρα και σπουδαία μόρφωση έτρεφε βαθύ σεβασμό προς τον Σιλουανό και γι'αυτό ο Κύριος του φανέρωσε ποιος πραγματικά ήταν αυτός ο άνθρωπος. Χωρίς τον π. Σωφρόνιο η ιστορία θα είχε θάψει τον όσιο Σιλουανό. Τώ­ρα τον γνωρίζει όλος ο κόσμος μέσα από το βιβλίο του π. Σωφρονίου, ο οποίος αποθησαύρισε σ' αυτό την εσωτερι­κή ζωή και τα χειρόγραφα του Αγίου Σιλουανού και οι Χριστιανοί σ' όλο τον κόσμο το αγάπησαν τόσο, ώστε μεταφράστηκε σε 14 και πλέον γλώσσες. Αν και έζησε απομονωμένος, αν και την εσωτερική του ζωή δεν την υποψιαζόταν σχεδόν κανείς, όμως η δυναμική ενέργεια της εν αγίω πνεύματι προσευχής του, θα έμενε στην εκκλησία και τον κόσμο σαν σπουδαίος πνευματικός θησαυρός.
Ο καλός Θεός ήθελε να μας χαϊδέψει και να μας γλυκάνει με τα λόγια του πολλοί βρήκαν παρηγοριά και λύτρωση σ' αυτά τα λόγια.

Ο μεγάλος Άγιος του αιώνα μας, ο όσιος Σιλουανός ο Ρώσος πολλές φορές λέει μέσα στα γραπτά του πως: «οι δυσκολίες και οι τραγωδίες έρχονται στη ζωή των ανθρώπων επειδή δεν προσεύχονται». Πράγματι κι εμείς με την ευσπλαχνία του Θεού συναντηθήκαμε εδώ, και είμαστε ενωμένοι πρώτα δια της προσευχής, δηλαδή με τα λόγια της Εκκλησίας προς την Παναγία (με τον Ακάθιστο Ύμνο που προ ολίγου ψάλλαμε). Αυτά τα λόγια αν προσπαθήσουμε να τα κατανοήσουμε -πράγμα που συμβαίνει μερικές φορές, - ξυπνάει ο νους και γεμίζει η καρδιά μας και μας αλλάζει για πάντα. Κάθε λέξη της εκκλησίας είναι ένα μαργαριτάρι με μεγάλη αξία. Γι' αυτό να προσέχουμε ιδιαίτερα κάθε λέξη της Θείας Λειτουργίας. Αλλά και κάθε λόγος που διαβάζεται στην εκκλησία και κάθε λόγος προσευχής να γίνει δικός μας λόγος στην προσωπική μας προσευχή.

Να μην θεωρούμε τα ιερά λόγια της Εκκλησίας σαν κάτι που το έγραψαν άλλοι, και τα διαβάζουν άλλοι, αλλά να γίνουν και δικά μας λόγια. Κάθε φορά, που έχουμε ευκαιρία για προσευχή, είναι καλό να λέμε έστω και μια λέξη απ' αυτά, στη σκέψη μας, επειδή ο Θεός ακούει και την σκέψη και ακούει πολλές φορές και τις επιθυμίες, τις οποίες ο άνθρωπος δεν ξέρει να τις διατυπώνει πάντα με λόγια.
Κάθε στιγμή της ζωής μας, είναι ευκαιρία για προσευχή. Έχουμε ένα βάρος; να ζητάμε βοήθεια από το Θεό. Βρισκόμαστε σε κίνδυνο; Να ζητάμε βοήθεια για να μας φυλάει ο Θεός. Πέσαμε στην αμαρτία; Ν' ανοίγουμε την καρδιά μας και να εξομολογούμαστε εκείνη τη στιγμή στο Θεό, πριν πάμε στον πνευματικό για εξομολόγηση, για να πάρουμε από το πετραχήλι τη χάρη της θεραπείας. Να
προσευχόμαστε για όλους τους αδελφούς μας, επειδή όπως δεν θέλουμε να χαθούμε εμείς, ούτε τα αδέλφια μας να χαθούν.

Το πιο δύσκολο, το πιο φοβερό είναι, να βλέπετε εμάς τους λειτουργούς του Αγίου Βήματος και να πιστεύετε πως αυτό που κάνουμε δεν είναι καλό ή δεν είναι σωστό μπροστά στα μάτια σας, μπροστά στο Θεό.

Προσευχηθείτε για μας και μη σκανδαλίζεσθε! Εμάς μόνο με τις προσευχές σας, δηλαδή με τις προσευχές του λαού του Θεού, θα μας φωτίσει και θα μας καθοδηγήσει σωστά το Αγιο Πνεύμα. Έχουμε λοιπόν ανάγκη από τη δύναμη της προσευχής σας, όπως και εσείς έχετε ανάγκη από τη χάρη του Αγιου Πνεύματος την οποία λαμβάνετε μέσα από την Ιεροσύνη μας.

Έτσι η Εκκλησία θα γίνει ένας άνθρωπος, μια ψυχή, ένας άνθρωπος με περισσότερα πρόσωπα, όπως και ο Θεός είναι τρία πρόσωπα.

πηγη«Η Ορθοδοξία σήμερα(Ομιλίες με τον π.Ραφαήλ Νόικα και π.Συμεών)

http://proskynitis.blogspot.com

Η ιστορία της Ελλάδας σε 10 Λεπτά ............

ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΡΟΟΥΖ – “Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ και η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ”

Στις 10 Μαΐου του 1976, ο π. Σεραφείμ Ρόουζ οδηγούσε προς τον τόπο διαμονής του, στο μοναστήρι του αγίου Γερμανού στα βουνά της Βόρειας Alaska. Ερχόταν από το Oregon, όπου είχε πάρει ένα φορτίο από το πρωτοεκδιδόμενο βιβλίου του «Η Ορθοδοξία και η θρησκεία του μέλλοντος» - ένα βιβλίο που μια μέρα θα γινόταν πνευματικός δυναμίτης, ιδιαίτερα στη Ρωσία. Το βιβλίο ήταν μια εξέταση των σύγχρονων θρησκευτικών φαινομένων, συμπτωμάτων της «νέας θρησκευτικής συνείδησης» η οποία προετοίμαζε το δρόμο για μια παγκόσμια θρησκεία και σηματοδοτούσε την αρχή μιας «δαιμονικής πεντηκοστής» στους εσχάτους καιρούς. Ποτέ πριν δεν είχε γραφτεί μια τόσο διεισδυτική ανάλυση των πνευματικών ρευμάτων του 20ου αιώνα, επειδή μέχρι τώρα κανείς δεν τα είχε μελετήσει τόσο επισταμένα, με βάση την άχρονη σοφία των Αγίων Πατέρων.

Στην αρχή και στο μέσον της δεκαετίας του 1970, όταν ο π. Σεραφείμ έγραφε το βιβλίο του, πολλά από τα φαινόμενα που περιέγραφε θεωρούνταν μέρος ενός παρεκτρεπόμενου «περιθωρίου». Αλλά εκείνος είδε αυτό που ερχόταν: είδε ότι το «περιθώριο» θα γινόταν όλο και περισσότερο το κυρίαρχο ρεύμα, είδε την τρομακτική ενότητα σκοπού πίσω από ένα μεγάλο φάσμα εξωτερικά ξεχωριστών φαινομένων, και είδε το αποτέλεσμα όπου αυτά στόχευαν να διαγράφεται απειλητικό στον ορίζοντα. Καθώς ταξίδευε νότια με το βιβλίο, το οποίο επρόκειτο να ρίξει τη μάσκα των πιο απατηλών μορφών δαιμονικής πλάνης του καιρού μας, ταίριαζε να σταματήσει σ’ ένα πυρήνα του νεοπαγανισμού στην Αμερική: Το όρος Shasta.

Θεωρούμενο από κάποιους ως ιερό βουνό των αρχικών Ινδιάνων κατοίκων, το όρος Σάστα ήταν από καιρό κέντρο αποκρυφιστικών δραστηριοτήτων και εγκαταστάσεων, που τώρα αυξάνονταν εκεί. Ο π. Σεραφείμ οδήγησε μέρος του ανηφορικού δρόμου με το φορτίο του από βιβλία. Στάθηκε στη σκιά του τεράστιου βουνού, σ’ ένα σημείο όπου γίνονταν συχνά νεοπαγανιστικές γιορτές, και έψαλε πασχαλινούς ύμνους, έψαλε για την Ανάσταση του Χριστού και τη νίκη Του πάνω στο σατανά και το νόμο του θανάτου. Στο μυαλό του ήρθε μια σκέψη που του είχε ξανάρθει παλιότερα: «Θα ‘πρεπε να έρθει ένας Ορθόδοξος ιερέας και να ευλογήσει το βουνό με αγιασμό»! Αργότερα, μετά τη χειροτονία του σε ιερέα, θα επέστρεφε να ευλογήσει το βουνό. Αλλά το βιβλίο του θα έκανε περισσότερα: θα μετακινούσε βουνά.


http://www.paterikoslogos.com

http://aggelioforos.blogspot.com

Καλημέρα!

Καλημέρα, όμορφη και ευλογημένη!

.

Συναξαριστής 23 Σεπτεμβρίου: Σύλληψις τοῦ Τιμίου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννη

Σύλληψις τοῦ Τιμίου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννη

Ἔτσι προφήτευσε ὁ προφήτης Ἠσαΐας γιὰ τὸν Πρόδρομο τοῦ Κυρίου, Ἰωάννη: «Φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ». Δηλαδή, φωνὴ ἀνθρώπου, ποὺ φωνάζει στὴν ἔρημο καὶ λέει: «Ἑτοιμάστε τὸν δρόμο, ἀπ’ ὅπου θὰ ἔλθει ὁ Κύριος σὲ σᾶς. Κάνετε ἴσιους καὶ ὁμαλοὺς τοὺς δρόμους, ἀπὸ τοὺς ὁποίους θὰ περάσει». Ξεριζῶστε, δηλαδή, ἀπὸ τὶς ψυχές σας τὰ ἀγκάθια τῶν ἁμαρτωλῶν παθῶν καὶ ρίξτε μακριὰ τὰ λιθάρια τοῦ ἐγωισμοῦ καὶ τῆς πώρωσης καὶ καθαρίστε μὲ μετάνοια τὸ ἐσωτερικό σας, γιὰ νὰ δεχθεῖ τὸν Κύριο.

Ἡ φωνὴ αὐτή, ποὺ ἦταν ὁ Ἰωάννης, γεννήθηκε μὲ θαυμαστὸ τρόπο. Ὁ Πατέρας του Ζαχαρίας ἦταν ἱερέας. Τὴν ὥρα τοῦ θυμιάματος μέσα στὸ θυσιαστήριο, εἶδε ἄγγελο Κυρίου, ποὺ τοῦ ἀνήγγειλε, ὅτι θὰ ἀποκτοῦσε γιὸ καὶ θὰ ὀνομαζόταν Ἰωάννης. Ὁ Ζαχαρίας σκίρτησε ἀπὸ χαρά, ἀλλὰ δυσπίστησε. Ἡ γυναῖκά του ἦταν στείρα καὶ γριά, πῶς θὰ γινόταν αὐτὸ ποὺ ἄκουγε; Τότε ὁ ἄγγελος τοῦ εἶπε ὅτι γιὰ νὰ τιμωρηθεῖ ἡ δυσπιστία του, μέχρι νὰ πραγματοποιηθεῖ ἡ βουλὴ τοῦ Θεοῦ, αὐτὸς θὰ ἔμενε κωφάλαλος. Πράγματι, ἡ Ἐλισάβετ συνέλαβε, καὶ μετὰ ἐννιὰ μῆνες ἔκανε γιό. Μετὰ ὀκτὼ ἡμέρες, στὴν περιτομὴ τοῦ παιδιοῦ, οἱ συγγενεῖς θέλησαν νὰ τοῦ δώσουν τὸ ὄνομα τοῦ πατέρα του, Ζαχαρία. Ὅμως, ὁ Ζαχαρίας, ἔγραψε ἐπάνω σὲ πινακίδιο τὸ ὄνομα Ἰωάννης. Ἀμέσως δέ, λύθηκε ἡ γλώσσα του, καὶ ἡ χαρὰ γιὰ ὅλους ἦταν μεγάλη.


http://www.synaxarion.gr/

.

Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος: Ὕμνοι Θείων Ἐρώτων 15

Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος

 Ὕμνοι Θείων Ἐρώτων

25. Μακαρισμοί

ΜΑΚΑΡΙΟΙ, ὅσοι ὑποδέχτηκαν τὸν Χριστό, τὸ Φῶς ποὺ ἦρθε στὸ σκοτάδι τους, γιατὶ αὐτοὶ ἔγιναν Παιδιὰ τοῦ Φωτὸς καὶ τῆς Μέρας.

*

ΜΑΚΑΡΙΟΙ, ὅσοι γεύονται τὸν Ἄρρητο μὲ τὸ στόμα τοῦ νοῦ τους κάθε στιγμή, γιατὶ αὐτοὶ βρίσκονται στὴ Μέρα, ἐκεῖ θὰ βαδίσουν μὲ Ὀμορφιά, ὁ βίος τους δὲν θὰ χάσει ποτὲ τὴ Χαρά.

*

ΜΑΚΑΡΙΟΙ, ὅσοι ζοῦν στὸ Φῶς τοῦ Χριστοῦ ἀδιάκοπα, γιατὶ αὐτοὶ τώρα καὶ στοὺς αἰῶνες χωρὶς τέλος θὰ εἶναι ἀδελφοὶ καὶ συγκληρονόμοι Του.

*

ΜΑΚΑΡΙΟΙ, ὅσοι ἄναψαν τὸ Φῶς στὴν καρδιά τους καὶ τὸ κράτησαν ἄσβηστο, χαρούμενοι αὐτοὶ στὴν ἔξοδο τοῦ βίου, τὸν Νυμφίο θὰ συναντήσουν, μαζί Του θὰ μποῦν στὸν Νυμφῶνα κρατώντας Λαμπάδες.

*

ΜΑΚΑΡΙΟΙ, ὅσοι γιὰ τίποτε ἀπ’ αὐτὰ δὲν διστάζουν ἢ δὲν νομίζουν πὼς εἶναι λάθος, γιατὶ αὐτοί, κι ἂν τίποτε ἀπ’ αὐτὰ δὲν ἔχουν, ποὺ δὲν τὸ εὔχομαι, εἶναι ὅμως βέβαιο, θὰ τρέξουν ὁπωσδήποτε νὰ τὸ ἀποκτήσουν.

*

ΜΑΚΑΡΙΟΙ, ὅσοι λαμπρύνονται μὲ τὸ θεῖο Φῶς, τὴν ἀσθένειά τους βλέπουν, τὴν ἀσχήμια τῆς στολῆς τῆς ψυχῆς τους καταλαβαίνουν, γιατὶ αὐτοὶ συνέχεια θὰ κλάψουν, μὲ τοὺς ποταμοὺς τῶν δακρύων τους θὰ καθαρίσουν τέλεια.

*

ΜΑΚΑΡΙΟΙ, ὅσοι ἔχουν συνέχεια τὸ νοερὸ μάτι ἀνοιγμένο, μὲ κάθε προσευχή τους βλέπουν καλὰ τὸ Φῶς, καὶ στόμα μὲ στόμα μιλοῦν μαζί Του, γιατὶ αὐτοί, τῶν ἀγγέλων ἰσότιμοι, ἤ, τολμηρὸ ἴσως νὰ εἰπωθεῖ, πάνω ἔχουν φτάσει ἀπ’ τοὺς ἄγγελους, καὶ τὸ ἴδιο θὰ εἶναι στὴν ἄλλη ζωή. Γιατὶ οἱ ἄγγελοι ὑμνοῦν, ἐνῶ αὐτοὶ συνομιλοῦν. Κι ἂν τέτοιοι ἔγιναν καὶ συνεχῶς γίνονται, ἤδη τώρα, στὸν βίο αὐτό, ὅταν ἡ φθορὰ τῆς σάρκας τοὺς πιέζει, ποιοί θὰ γίνουν μετὰ τὴν Ἀνάσταση; Πῶς θὰ εἶναι ὅταν πάρουν τὸ πνευματικὸ καὶ ἄφθαρτο σῶμα; Πάντως ἴσοι, ὄχι μόνο μὲ τοὺς Ἄγγελους, ἀλλὰ μὲ τὸν Κύριο τῶν Ἀγγέλων, ὅπως ἔχει γραφεῖ: “γνωρίζουμε”, λέει ὁ Ἰωάννης, “πὼς ὅταν μᾶς φανερωθεῖ θὰ εἴμαστε ὅπως Ἐκεῖνος.”

*

ΜΑΚΑΡΙΟΣ, ὅποιος εἶδε τὸ Φῶς τοῦ κόσμου μέσα του νὰ ἔχει πάρει Μορφή, γιατὶ αὐτός, σὰν ἔμβρυο ἔχοντας τὸν Χριστό, Μητέρα Του θὰ θεωρηθεῖ, ὅπως ὁ ἴδιος Ἐκεῖνος ὁ ἀψευδὴς τὸ εἶπε, “Μητέρα μου ἀδελφοὶ καὶ φίλοι αὐτοί εἶναι.”

[ἀπὸ τὸν δέκατο Ἠθικό]

συνεχίζεται..

όλο το έργο εδώ

Πηγή: www.ellopos.gr/symeon/default.asp

Ἐπιλογὴ - μετάφραση : Γ. Βαλσάμης

Πολυτονική γραμματοσειρά

.