«πτωχός και αλγών είμί εγώ....»- γέροντες Πορφύριος και Επιφάνιος....

«Δεν πέρασαν πολλά χρόνια και η ασθένεια του πνευματικού υποτροπίασε.Χρειάσθηκε νέα εγχείρηση αλλά η κατασταση της υγείας του διαρκώς χειροτέρευε.Ο ασθενής πονούσε αφόρητα , δεν έτρωγε τίποτα , τον διατηρούσαν με ορούς και μέρα με τη μέρα έλιωνε σαν το κερί. Σε μια από τις επισκέψεις μου στο σπίτι όπου έμενε ο πνευματικός μου εκείνος μου είπε με σβησμένη φωνή.: Να πεις στον π. Πορφύριο ότι πονούσε πάρα πολύ και τον παρακαλώ γονυπετώς να προσευχηθεί για μένα.Αν είναι θέλημα Θεού να ζήσω ας με κάνει δώρο στα πνευματικά μου παιδιά, αν πάλι το θέλημα Του είναι να με πάρει ας με πάρει. Ευλογημένο να είναι το όνομα Του.

Όταν μετέφερα αυτό το μήνυμα στον π.Πορφύριο συγκινήθηκε ακούγοντας του και μού ζητησε να σχηματίσω αμέσως τον αριθμό του τηλεφώνου του.Και τότε ακολούθησε ένας συγκλονιστικός διάλογος μεταξύ του πνευματικού μου, που βρισκόταν στο χείλος τού τάφου,και τού π.Πορφυρίου που έφθασε στο παρελθόν τρείς φορές μέχρι το σημείο αυτό.


Ο π. Πορφύριος τον ενεθάρρυνε αναφέροντας περιστατικά από δικές του ανάλογες εμπειρίες και ο πνευματικός μου μόλις που μπορούσε να απαντά μονολεκτικά κάτω από τους φοβερούς πόνους του.Ο καθηγητής της πνευματικής ζωής που σταυρώθηκε πολλές φορές , στήριζε το δάσκαλο στις πιο δύσκολες ώρες τού σταυρού του.


Ο π. Πορφύριος άφησε ανοιχτή την τηλεφωνική συσκευή και άκουσα όλη τη συνομιλία γονατιστός και δακρυσμένος.


Όταν τελείωσε ο π.Πορφύριος στράφηκε σε μένα και είπε «Τι θαύμα ήταν αυτό; Ο πνευματικός σου ήταν δίπλα μου .Τον είδες;»

«Όχι γέροντα» απάντησα, «δεν τον είδα».

Κι ο π.Πορφύριος συνέχισε «Είναι μεγάλο θαύμα.Τα σώματα μακριά , οι ψυχές μαζί.Του τηλεφωνώ τακτικά και τη μερα και τη νύκτα ιδιαίτερα όταν βλέπω ότι πονά πολύ.Συμφωνήσαμε να προσευχόμαστε μαζί τις ίδιες ώρες.Θέλω να του μιλώ όταν πονά πολύ.Αυτό κανει πολύ καλό.Αλλά τον κουράζουν πολύ οι επισκέπτες και αυτόν και εμένα.Τον καταλαβαίνω πολύ, τα έχω περάσει κι εγώ.Καλά κάνανε και δεν τον ανοίξανε.Έτσι να τον αφήσουν, όσο τον κρατήσει ο Θεός.»


Με απεγνωσμένη ελπίδα τον ρώτησα:

«Γέροντα, αν θέλει ο θεός έστω και τώρα δε μπορεί να γίνει θαύμα και να ζήσει; »

Ο Γέροντας απάντησε «Αν θέλει ο θεός όλα γίνονται.»

Αλλά ο Θεός δεν θέλησε ή μάλλον θέλησε διαφορετικά, κατά την πανσοφία τής αγάπης Του.Σε λίγες μέρες τον πήρε στον ουρανό.


Σημ. Μisha: o συγγραφέας του περιστατικού ήταν δικαστικός, πνευματικοπαίδι του π.Πορφυρίου αλλά και του π.Επιφανίου.Υπέγραψε την πρώτη βιογραφία του γέροντος Πορφυρίου ως Κωνσταντίνος Γιαννιτσιώτης (το Γιαννιτσιώτης ήταν ψευδώνυμο) , και είναι ήδη κοντά στους δύο γεροντάδες.Ο καρκινοπαθής πνευματικός του περιστατικού είναι ο μακαριστός όσιος γέρων π.Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος. (+1989)


http://misha.pblogs.gr/