Ομιλία του Μητροπολίτη της Τριπόλεως του Λιβάνου Σεβασμιωτάτου Εφραίμ σχετικά με την παραβολή του Σπορέα ...

Αυτό το κήρυγμα δόθηκε στο χωριό Batroumine του Λιβάνου στις 17 Οκτωβρίου 2010. 




Στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, αμήν.

Πολυαγαπημένοι, έχετε ακούσει την παραβολή για το σπορέα. Ο Κύριος Ιησούς πήρε αυτήν την παραβολή από τη φύση, από τη αγροτική ζωή. Τη πήρε ως μέσο για να επιτύχει το στόχο του και να διδάξει τους ανθρώπους πώς να ζουν.

Η παραβολή μιλάει για το σπόρο που έπεσε στο δρόμο, που έπεσε πάνω στο βράχο, που έπεσε μεταξύ των αγκαθιών, και που έπεσε στο καλό χώμα. Αυτή είναι μια εικόνα των ανθρώπων στις διαφορές τους και τις διαφορετικές καταστάσεις. Πρώτα απ΄όλα, μιλάει για το σπόρο που έπεσε στο δρόμο και καταπατείται από όλους, μετά ο σπόρος που έπεσε πάνω στο βράχο και τέλος για το σπόρο που έπεσε μεταξύ των αγκαθιών. Τέλος, μιλάει για το σπόρο που έπεσε σε καλό και περιποιημένο χώμα, έτοιμο για καρπό για να φυτρώσει.

Στην παραβολή, τι εκπροσωπεί ο βράχος; Αντιπροσωπεύει αυτούς τους ανθρώπους, και ίσως θα είναι μεταξύ αυτών, των οποίων οι καρδιές είναι δύσκολες. Πώς μπορεί κανείς των οποίων η καρδιά είναι σαν βράχος και πως να καρποφορήσει; Δεν υπάρχει υγρασία σε αυτό, όπως λέει το Ευαγγέλιο, και δεν υπάρχει απαλότητα. Δεν έχει καμία αίσθηση και ευαισθησία για τους άλλους. Σκέφτεται μόνο τον εαυτό του και το καλό του. Αυτή είναι η πέτρα .και τέτοιες ψυχές δεν μπορούν να αποδώσουν καρπούς, ακόμη και αν ακούσουν τα λόγια του Θεού! Όσον αφορά, τη περίπτωση «μεταξύ των αγκαθιών» τα περισσότερα αγκάθια είναι σε αυτή την ηλικία και αυτόν τον υλικό κόσμο, όσοι ζουν μέσα στις έγνοιες της ζωής. Ο άνθρωπος, γενικά, είναι ένας άνθρωπος υλικός και είναι υποδεέστερο από πολλές έγνοιες. Φυσικά, είναι θεμιτό για κάποιον να νοιάζεται για το ζην, αλλά είναι απαράδεκτο για κάποιον να πηγαίνει στη θάλασσα, να ζει σε ένα άνετο σαλόνι με πολλές άχρηστες ανησυχίες, και τις ανούσιες χαρές, ρούχα, τρόφιμα, δεξιώσεις, τα οποία είναι άχρηστα, ενώ υπάρχουν φτωχοί άνθρωποι οι οποίοι δεν μπορούν να ζήσουν με τις οικογένειές τους και οι οποίοι δεν μπορούν να στέλνουν τα παιδιά τους σε σχολεία και πανεπιστήμια. Πώς μπορεί κάποιος να αποσπάται, να πλανάται από αυτά τα αγκάθια του κόσμου; Αν κάποιος είναι «κοσμικός» , δεν μπορεί να αποδώσει καρπούς, δεν μπορεί να δώσει κάτι καλό σε αυτό τον κόσμο!

Όσο για «το καλό χώμα», αυτό είναι το άτομο που ακούει το λόγο του Θεού και τον ακολουθεί. Το αντίθετο αυτού είναι το άτομο που ακούει τα λόγια του λαού και δεν μπορεί να αποδώσει καρπούς. Και τι καρπούς μπορεί να κάνει «το καλό χώμα»; Κάνει καρπούς σε αρετές. Κάνει καρπούς στην αγάπη. Ο Θεός μας είναι Θεός της αγάπης. Αν ένα άτομο δεν έχει αγάπη, δεν είναι πιστός. Φέρει επίσης στην υπομονή. Έχει φέρει καρπούς σε κάθε καλή αρετή.

Για τον λόγο αυτό ερχόμαστε στην Εκκλησία και ακούμε τον λόγο του Θεού. Δεν έχουμε κανένα άλλο σκοπό. Ερχόμενοι στην Εκκλησία δεν είναι μια τυπική διαδικασία και μόνο μια υποχρέωση. Ακούμε το λόγο του Θεού για να μάθουμε πώς να ζούμε και να μπορούμε να είμαστε μάρτυρες με τη ζωή μας, στις οικογένειές μας, στη χώρα μας, καθώς και σε ολόκληρο τον κόσμο.

Πόσο θαυμάσιο θα ήταν αν ήμασταν άνθρωποι των οποίων η καρδιά δεν ήταν σκληρή και πετρώδες, οι οποίοι δεν φροντίζουμε για τα πράγματα αυτής της ζωής, που δεν είμαστε προσηλωμένοι στα πράγματα αυτής της ζωής, διότι εμείς θα τους αφήσουμε πίσω και κάθε ένας από εμάς θα κριθεί ανάλογα με τα έργα του. Πόσο θαυμάσιο θα ήταν αν είχαμε μια καρδιά μαλακή , όπως λένε οι προφήτες, μια καρδιά που αισθάνεται τους άλλους. Αυτή είναι η διδασκαλία του Θεού. Αυτή είναι η χριστιανική διδασκαλία, τη διδασκαλία του Προσώπου. Με τον τρόπο αυτό ζώντας θα φέρει καρπούς, θα δώσει κάτι σε άλλους και τότε ο Κύριος μας ευλογεί και θα ευλογεί τις οικογένειές μας και θα ευλογεί το έθνος μας και το χωριό και όλα όσα μας αφορούν.

Αμήν.

http://araborthodoxy.blogspot.com/
ελευθερη μετάφραση απο το Ahdoni