Στὴν ἐποχὴ μας, πλήθυναν δυστυχῶς τὰ λόγια καὶ λιγόστεψαν τὰ βιώματα, διότι ἐπηρεάστηκαν οἱ ἄνθρωποι πάλι ἀπὸ τὸ κοσμικὸ πνεῦμα, ποὺ ἐπιδιώκει ὅλο τὶς εὐκολίες καὶ ἀποφεύγει τὸν σωματικὸ κόπο. Ἀναπαύονται δηλαδὴ οἱ περισσότεροι ἀπὸ ἐμᾶς στὸ πολὺ διάβασμα καὶ στὴν λίγη ἤ καθόλου ἐφαρμογὴ. Θαυμάζουμε μόνον τοὺς Ἁγίους Ἀθλητὰς τῆς Ἐκκλησίας μας, χωρίς νὰ μπορέσουμε νὰ καταλάβουμε τὸν κόπο τους, γιὰ νὰ τους ἀγαπήσουμε και νὰ ἀγωνισθοῦμε ἀπὸ φιλότιμο νὰ τοὺς μιμηθοῦμε.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο: Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Ἐπιστολὲς,
ἐκδ. Ἱ. Ἡσυχ. "Εὐαγγ. Ἰωάννης ὁ Θεολόγος",
Σουρωτή Θεσσαλονίκης 1994, σ. 132
Τὸ διαβάσαμε στὸ περιοδικὸ "Παρακαταθήκη" http://parakatathikh.blogspot.com/
.
Στην πραγματικότητα είναι η αποστροφή προς τον ψυχικό πόνο που οδηγεί τους ανθρώπους μακριά από την αγάπη και όχι απλά το κοσμοκό πνεύμα. Αν το κοσμικό πνεύμα διακατέχονταν από αρετή και κατ΄επέκταση ΑΓΑΠΗ τότε θα ήταν επιθυμητό και θα μπορούσε η κοινωνία να βαδίζει στον δρόμο του Θεού δηλαδή στον δρόμο της αγάπης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπερίζω λοιπόν και καλώς σας βρήκα, ένα χώρο που ΣΠΑΝΙΑ βλέπει κανείς να διακατέεχεται από ΚΑΘΑΡΟ ΛΟΓΟ ΑΓΑΠΗΣ που είναι ο λόγος των Γερόντων Πατέρων και Αγίων της Ορθοδόξου εκκλησίας μας.
Μεγάλη πάνυ ελεγκτική και πάνσοφη κουβέντα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς Έτσι είναι!
ΑπάντησηΔιαγραφή