Άγιος Ιγνάτιος ..... 29 του μηνός Ιανουαρίου,

Έχομε την ανακομιδή του ιερού λειψάνου του αγίου ίερομάρτυρος Ιγνατίου του Θεοφόρου, επισκόπου Αντιο­χείας της μεγάλης. Αποστολικός πατήρ. Μαθητής του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου και φίλος του αγί­ου Πολυκάρπου Σμύρνης, μαθητού κι εκείνου του άγι­ου Ιωάννου. Ήταν Στην Αντιόχεια. και έποίμαινε τούς χριστιανούς με Θείο και υπέροχο τρόπο. Τον αγαπούσαν οι πάντες, ακόμα και οι εχθροί του. αφού ήταν πυρφόρος. αφού ήταν Σεραφείμ. Αυτό σημαίνει Ιγνάτιος από το ignis, ignis. To πυρ. Και Θεοφόρος, επειδή έφερε τον Θεό στα στέρνα του. Στην ψυχή του ή, κατά την παράδοση, ήταν το παιδάκι εκείνο, πού πήρε ο Χριστός Στην αγκάλη Του. Το έφερε Στην αγκάλη Του ο Θεός ο ένανθρωπήσας και είπε στους ανθρώπους εκεί, πού 'ταν κοντά Του: «Εάν μη στραφείτε και γένησθε ως τα παιδία, ου μη είσελθητε εν τη βασιλεία των ουρανών.» και κατά μία άλλη παράδοση, ο άγιος Ιγνάτιος ήτο υιός του απο­στόλου Πέτρου.

Έφτασε ο Τραϊανός εκεί, στον 2ο μ.Χ. αιώνα, Στην Αντιόχεια, πήγαινε νά πολεμήσει τούς Πέρσες, πέρασε, κι έμαθε για τη δράση την έξοχη του αγίου Ιγνατίου. και τον κάλεσε νά αρνηθεί τον Χριστό, νά αρνηθεί το έργο Του, νά αρνηθεί τα πάντα, και νά τον κάνει βασιλιά. Άλλα ο άγιος: «Τι ειν' αυτά πού λες, βασιλιά μου; Εσύ νά γίνεις χριστιανός. Εσύ νά γίνεις του Χριστού. Βλέπω είσαι και Ικανός. Είσαι και γενναίος, είσαι και σπουδαίος.» Είναι καλό νά λέμε το καλό και στους εχθρούς μας, ακόμα. Τούς ωφελεί. Σταμάτησε για λίγο, αλλά υστέρα διέταξε και τον υπέβαλαν σε φρικτά βασανιστήρια. Από τα οποία εξήλθε αλώβητος, άσινής και ακέραιος. Δεν έπαθε, δηλαδή, τίποτε  και τότε διέταξε νά τον στεί­λουν στη Ρώμη, νά τον ρίξουν στα θηρία, στο Κολοσσαίο, για νά αποθάνει, αφού δεν θέλει νά αρνηθεί τον Χριστό και νά τον κάνει εκείνος βασιλιά.

Και πράγματι, δεμένος με δέκα στρατιώτες, έφθα­σε στη Ρώμη. Είχε γράψει και επιστολή και παρακαλούσε τους Ρωμαίους χριστιανούς να μην κάνουν τί­ποτα, προκειμένου να ελευθερωθεί. Άλλα να τον αφήσουν να τον φανέ τα θηρία, τα οποία παρακαλού­σε κι εκείνος νά το κάνουν. Και τον έριξαν, λοιπόν, έκει, στον ιππόδρομο, και όρμησαν τα θηρία και τα παρεκάλεσε και τον κατέφαγαν. Έμειναν μόνο λίγα οστά, λίγα λείψανα. Τα μάζεψαν οι χριστιανοί, τα τοποθέτησαν καταλλήλως σε λάρνακα και τα μετέφε­ραν στην Αντιόχεια  στη μητρόπολη και επισκοπή του αγίου Ιγνατίου. Κι ήταν τότε πού έγινε αυτό 29 Ιανουαρίου. Δεν αναφέρεται έτος. Κι από τότε η ημέρα αυτή γιορτάζεται ως ημέρα ανακομιδής και μετακομιδής, μεταφοράς δηλαδή, του ιεροί λειψάνου του αγίου Ιγνατίου, του Θεοφόρου.

Και νά πω και κάτι για τον Τραϊανό, τ' αναφέρει ο άγιος Νεκτάριος στο βιβλίο του «Περί ιερών μνη­μοσυνών και περί αθανασίας της ψυχής». Κυκλοφο­ρεί, είναι πολύ καλό. Είναι γραμμένο στην καθαρεύ­ουσα, άλλα αυτή είναι ή γλώσσα μας. Έχομε και λεξικά, ρωτάμε και κανένα πού ξέρει, παλαιότερο και νεότερο. Κι αναφέρεται εκεί πώς ο πάπας Γρηγόριος ο Διάλογος, σπουδαίος, τότε ήταν ενιαία ή ορθοδο­ξία και οι πάπαι ήτο και άγιοι. Πολλοί πάπαι ήτο άγιοι και μεγάλοι άγιοι της Εκκλησίας. Μακάρι νά έλθουν πάλι Στην ορθοδοξία μας. Άλλωστε, ή ορθόδοξη Εκκλησία περιμένει τον πάπα της. Αυτή ειν' η Εκκλησία. Αυτός ειν' ο Χριστός. Περιμένει μέχρι το τέλος. Γι' αυτό κι ή ορθόδοξη Εκκλησία δεν έπλήρωσε τον θρόνο της Ρώμης του πάπα της Ρώμης αφού έφυγε απ’ την ορθοδοξία, ο θρόνος είναι κενός. Και δεν έβαλε πάπα. Γιατί; Περιμένει τον πάπα της. Αυτό κι αν είναι αγάπη! Αυτό κι αν είναι μεγαλείο! Αυτό κι αν είναι υπομονή! Αυτό κι αν είναι και τι δεν είναι! Λοιπόν. Ό πάπας Γρηγόριος ο Διάλογος, στον οποίο αποδίδεται, κατά κάποιους, η Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων, παρεκάλεσε κάποτε τον Χριστό νά συγχωρέσει τον Τραϊανό. Μπορεί νά 'ταν διώκτης, άλλα είχε καλή ψυχή κι έκανε το 'να κι έκα­νε τ' άλλο, κλπ. Και ο Θεός απάντησε στον άγιο Γρηγόριο: «Τον συγχώρεσα, γιατί μου το ζήτησες. Σε παρακαλώ, όμως, άλλη φορά για ασεβείς νά μη πα­ρακαλείς.» 'Αλλά ο άγιος παρακαλούσε.

Ό Χριστός αφορμή ζητάει νά συγχωρέσει ακόμη και τους χειρότερους. 'Αλλά θέλει νά πάρει αφορμή από μας. 'Από την προσευχή μας. 'Από την αγιότη­τα μας από την χάρη μας για νά κάμει, όπως έλεγε και στον άγιο Σιλουανό. Τον παρακαλούσε ο άγιος Σιλουανός του Άθω για κάποιον, έτσι, διώκτη της Εκκλησίας του Χρίστου. Και ο Ιησούς του παρουσιάστηκε και του λέει: «Σε παρακαλώ, Τι μου ζη­τάς; Μην το κάνεις αυτό. Αυτός είναι εχθρός μου. Κι έχει κάνει και τόσο κακό.» Ό άγιος Σιλουανός συνέ­χισε. Και πάλι και πάλι και πάλι. Παρουσιάζεται πάλι ο Χριστός. Και του λέει: «Γιατί συνεχίζεις;» «Εσύ, γιατί συνεχίζεις, Κύριε, νά ελεείς; αφού Εσύ, πού είσαι ο Κύριος, συνεχίζεις νά ελεείς, εγώ πού 'μαι το πλάσμα σου, έστω και αμαρτωλό, νά Μην συνεχίζω;» 

Και τότε ο Χριστός του είπε: «Σιλουανέ μου, δεν ήξερες; Μου μοιάζεις τόσο πολύ.» Χέ... χέ... χέ... Χρειάζονται κι αυτά. Έτσι. Λοιπόν.

Πέρασε ή ώρα, νά προχωρήσουμε, έχομε ακόμα άλλη μιά ακόμη ήμερούλα. Γιατί τα θέλουν αυτά οι χριστιανοί. Τ' ακούνε, ζητάν άπ' το Σταθμό, μαθαί­νουν και τα παιδάκια και ακούνε έτσι απλά, κι είναι μιά αφορμή αυτή. Ανοίγουνε την όρεξη και τιμάμε τούς αγίους. Ξέρετε, είναι εδώ οι άγιοι. Είναι εδώ οι άγιοι και μας βοηθάνε. και μάς ευλογούνε. και χαίρονται. Χαίρονται, γιατί παιρνομε κι έμεις από τη χάρη τους, όταν μιλάμε γι' αυτούς. και χαίρο­νται οι άγιοι, γιατί σωζόμεθα κι έμεις. οι άγιοι μάς αγαπούν τόσο, πού κάνουν τα πάντα, προκειμένου νά μάς ευεργετήσουν και νά μάς βοηθήσουν  και μάς περιμένουν μέχρι την Δευτέρα Παρουσία όλους. Για­τί έτσι προέβλεψε ο Θεός, λέει «Προς Εβραίους» ο απόστολος Παύλος: «'Ίνα μη χωρίς ημών τελειωθώσι.» Νά Μην πάρουν τον τέλειο μισθό τους χωρίς εμάς. Μάς περιμένουν και μπορούν νά περιμένουν; «Ναι», λέει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Για­τί; «Γιατί αγαπούν.» Κι εκείνος πού αγαπά «πάντα στέγει, πάντα υπομένει» κλπ. Τι σπουδαίο ειν' αυτό!

 AHDONI.BLOGSPOT