Και η ύλη και το πνεύμα μπορεί να είναι όχημα του κακού (Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς)

Η ύλη δεν είναι από μόνη της κακή, όπως ψευδώς διατείνονται κάποιοι αιρετικοί (λ.χ. οι μανιχαίοι) και κάποιοι φιλόσοφοι. Όχι μόνο δεν είναι κακή η ύλη, αλλά επιπλέον δεν είναι το μόνο όχημα του κακού. Όπως η ύλη, έτσι και το πνεύμα μπορεί να είναι όχημα του κακού. Κάθε υλικό πράγμα είναι φθαρτό, ακόμα-ακόμα και επίφοβο, εξαιτίας της αμαρτίας του ανθρώπου· όμως η ύλη δεν είναι κάτι κακό από μόνο του. Η ύλη αποσυντίθεται, είναι ανίσχυρη κι ασήμαντη σε σύγκριση με το αθάνατο πνεύμα, αλλά δεν είναι κακή. Αν ήταν κακή, θα καθιέρωνε ποτέ ο Δεσπότης Χριστός τη Θεία Μετάληψη του άρτου και του οίνου και θα ονόμαζε τον άρτο και τον οίνο Σώμα Του και Αίμα Του; Αν η ύλη ήταν κακή, πως θα μπορούσαν να βαπτίζονται οι άνθρωποι με νερό; Πώς θα μπορούσε ο Απόστολος Ιάκωβος να καθιερώσει να χρίονται οι ασθενείς με το έλαιο (του Ευχελαίου); Πώς θα μπορούσε να παραμένει ο αγιασμός πάντα πεντακάθαρος, διαυγής και να έχει θαυματουργικές ιδιότητες; Πώς θα μπορούσε ο Σταυρός του Χριστού να έχει δύναμη; Πώς θα μπορούσε το ένδυμα του Χριστού να μεταδίδει τη θεραπευτική δύναμη του Σωτήρος, με την οποία θεραπεύτηκε η αιμορροούσα γυναίκα; Πώς θα μπορούσαν οι εικόνες και τα λείψανα των αγίων να επιτελούν τόσα πολλά θαύμαζα και να μεταδίδουν στους ανθρώπους τόσο πολύ καλό από το Βασίλειο της Χάριτος; Λοιπόν, πώς θα μπορούσε ποτέ μέσα από το κακό να προέλθει καλό στον άνθρωπο; Όχι, όχι! η υλη δεν είναι ποτέ από  εαυτής κακή.

(Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο πρόλογος της Αχρίδος» Φεβρουάριος, εκδ.  Άθως)

http://fdathanasiou.wordpress.com