ΑΠΌ ΤΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΙΣΙΟΥ....

• Ἡ συζήτηση ἔγινε στὸν φράχτη. Παρόλο τὸν φρικτὸ πόνο ποὺ ἔνοιωθε, μὲ ὑπέμεινε καὶ συζητοῦσε μαζί μου. ‘’Γέροντα, τοῦ ξαναλέω, θέλω νὰ μοῦ πῆτε γιὰ τὸν Ἀντίχριστο. Ἀκούγονται πολλὰ καὶ διάφορα’’. ‘’ ῎Ακου, μοῦ λέει, ἔχουμε ἀκόμη καιρὸ. Ἀργεῖ ἀκόμη. Πρῶτα, θὰ γίνη ἕνας μεγάλος πόλεμος! Πολὺ μεγάλος! Θὰ χυθῆ πολὺ αἷμα. Θὰ πάρουμε καὶ τὴν Πόλη! Θὰ χυθῆ, ὅμως, πολὺ αἷμα! Ὅπως λέει καὶ ἡ προφητεία τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, τριῶν χρονῶν Δαμάλι θὰ πλέη στὸ αἷμα. Αὐτὸς ὁ πόλεμος, θὰ εἶναι πολὺ μεγάλος. Θὰ εἶναι γενικὸς πόλεμος. Τέτοιος πόλεμος, δὲν ἔχει ξαναγίνει. Μετὰ, θαρθῆ ὁ Ἀντίχριστος’’. ῎Ηθελα νὰ ρωτήσω καὶ πολλὰ ἄλλα, ἀλλὰ ὁ Γέροντας μὲ σταμάτησε. ῞Ενα κύμα πόνου φάνηκε στὴν ἔκφρασή του. ‘’ ῎Αντε, τώρα, νὰ πηγαίνης, μοῦ λέει, γιατὶ πονάω καὶ θὰ βρέξη’’.

• ῎Αλλοτε, πάλιν, κατὰ μαρτυρίαν Ἑλληνοκυπρίου ποὺ τὸν ἐπεσκέφθη, τοῦ εἶπαν, πάλι γιὰ τοὺς Τούρκους. Ἐκεῖνος ἀπήντησε: «Οἱ Τοῦρκοι, τὰ κόλλυβα τὰ ἔχουν στὸ ζωνάρι, δὲν εἶναι μακρυὰ ἡ καταστροφὴ καὶ ἡ ταπείνωσή τους». Εἶπε καὶ τοῦτο: «Οἱ Τοῦρκοι εἶναι πολὺ καλύτεροι ἀπὸ τοὺς Εὐρωπαίους».

• ῞Οσον ἀφορᾶ στὴν σχετικὴ προφητεία τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, ἐπιβεβαιώνεται ὅτι τὰ «Ἑξαμίλια» θὰ εἶναι τὰ 6 μίλια τῆς ὑφαλοκρηπίδας, ποὺ θὰ εἶναι ἡ ἀφορμὴ γιὰ νὰ ξεκινήσει ἡ διένεξις μεταξὺ Ἑλλάδος καὶ Τουρκίας ....῞Ομως, ὁ πατὴρ Παΐσιος ἔλεγε μὲν, ὅτι θὰ ὑπάρχη πρόβλημα μὲ τὰ 6 μίλια τῆς ὑφαλοκρηπίδας, ἀλλὰ, γιὰ μένα, ποτὲ δὲν εἶπε ὁ πατὴρ Παΐσιος ὅτι ἡ αἰτία τοῦ πολέμου θὰ εἶναι τὰ 6 μίλια. ῎Ελεγε, ὅτι οἱ Τοῦρκοι θὰ φτάσουν στὰ 6 μίλια. Δὲν μπορεῖ ὁ πατὴρ Παΐσιος νὰ ἔλεγε ποτὲ ὅτι ἡ αἰτία τοῦ πολέμου θὰ εἶναι τὰ 6 μίλια, διότι θὰ ἀναιροῦσε τὸν ῞Αγιο Κοσμᾶ τὸν Αἰτωλό. Γιὰ μένα, ὅμως, οἱ Τοῦρκοι ἔφθασαν στὰ 6 μίλια, δηλ. τὰ πράγματα ὀξύνονται. Αὐτὴν τὴν στιγμὴ, οἱ Τοῦρκοι ἔχουν φτάσει στὰ 6 μίλια. ῎Εχει ἐπιτρέψει ἡ διεθνὴς κοινότητα νὰ πᾶμε στὰ 12 μίλια, ἔχει δοθεῖ ἀπόρρητη ὁδηγία, μπορῶ νὰ σᾶς τὴν δώσω, ὑποχρεωτικὰ νὰ πᾶμε τὴν ὑφαλοκρηπίδα στὰ 12 μίλια, καὶ ἡ Ἑλλάδα δὲν τὸ ἔχει κάνει. Τὰ 6 μίλια στὸ Αἰγαῖο τὰ ἔχουμε χάσει. ῎Ηδη ἔχουν φτάσει οἱ Τοῦρκοι, θέλω νὰ πῶ, στὰ «Ἑξαμίλια». Βλέπετε, οἱ ἅγιοι δὲν ἀναιροῦν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον.

Ἡ ἐπεξήγηση, ἀπὸ τὸν π. Παΐσιο, τῆς προφητείας τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, αὐτὴ εἶναι. Ὁ παππούλης ἁπλᾶ ἔκανε ἐπεξήγηση τῆς προφητείας τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ. Τουλάχιστον ἀπ’ ὅσα εἶπε σὲ μένα, καὶ ἀπ’ ὅσα ἔλεγε στὸν κόσμο, ὅταν ἤμουν παρών.Μιὰ ἄλλη παρατήρηση εἶναι ἡ ἑξῆς: ῞Ολοι λένε, ἂς ποῦμε, καὶ γράφουν, στὰ κείμενὰ τους, ὅ,τι εἶπε ὁ πατὴρ Παΐσιος γιὰ τὰ 6 μίλια κτλ., ὅμως κανεὶς δὲν ξέρει τί ρώτησαν, ἐκεῖνοι πού ρώτησαν τὸν πατέρα Παΐσιο, σχετικὰ μ’ αὐτὸ τὸ πρᾶγμα. Δὲν γνωρίζομε τὶς ἐρωτήσεις. Στὸ θέμα αὐτό, ἐπίσης, ποτὲ, ὅσο ἔτυχα ἐγὼ, ὁ πατὴρ Παΐσιος δὲν μιλοῦσε μὲ χρονολογίες. Αὐτὸ ποὺ μπορῶ νὰ πῶ εἶναι ὅτι ἔλεγε: «Ἐσεῖς θὰ τὰ δεῖτε, ἐγὼ δὲν θὰ τὰ δῶ». Ποτὲ δὲν ἄκουσα νὰ πεῖ σὲ κανέναν ἡμερομηνία. Τώρα, ἀπὸ κεῖ καὶ πέρα, ὅταν τὸν ρώτησα, πολλὲς φορὲς, ἄν, σὲ ἐνδεχόμενο πόλεμο μεταξὺ Ἑλλάδος καί Τουρκίας, θὰ πάθουμε μεγάλη ζημιά, μοῦ ἔλεγε: «Ἐμεῖς, ἔχουμε τὸν Τριαδικὸ Θεὸ• δὲ φοβόμαστε τίποτα». ῎Ελεγε, ὅμως, χαρακτηριστικά, ὅτι, ὅπως ὅταν κάτση ἕνα κουνούπι νὰ σὲ τσιμπήση, ἄν θὲς νὰ τὸ σκοτώσης, τ’ ἀφήνεις νὰ ρουφήξη λίγο αἷμα, νὰ πάρη τὴν πρώτη ρουφηξιὰ, νὰ γλυκαθεῖ, ὁπότε μετὰ τὸ σκοτώνης πολὺ εὔκολα, γιατὶ ἔχει ναρκωθεῖ, ἔτσι θὰ τὴν πάθουν οἱ Τοῦρκοι. Τώρα, αὐτὸ, ὁ κάθε ἕνας μπορεῖ νὰ τὸ ἑρμηνεύση ὅπως τὸ καταλαβαίνει. Ἐγὼ δὲν τὸ ἑρμηνεύω, τὸ λέω αὐτούσια, ὅπως τὸ εἶπε ὁ παπποῦς.

• «Κοίταξε νὰ δῆς, πώς θὰ ξεκινήσουνε τὰ γεγονότα: Κατ’ ἀρχὴν, οἱ Τοῦρκοι θὰ μποῦν σὲ ἕνα νησί. Στὴν Ἀλεξανδρούπολη δὲν θὰ μποῦν. Θὰ μποῦν τοπικὰ, σὲ ἕνα νησί. Μόνο ἐκεῖ θὰ μποῦν. ῞Οταν θὰ μποῦν, λέει, θὰ πονέση ἡ Ἑλλάδα. Καὶ ἐμᾶς, θὰ μᾶς πιάση πεῖνα. Θὰ πεινάση ἡ Ἑλλάδα. Καί, ἐπειδὴ θὰ κρατήση αὐτὴ ἡ μπόρα κάποιο διάστημα, μῆνες θὰ εἶναι, θὰ ποῦμε τὸ ψωμὶ ψωμάκι».

• Μετά, ρωτάω: «Γέροντα, πῶς θὰ καταλάβω, ὅτι θὰ εἴμαστε κοντὰ στὸν πόλεμο;” «῞Οταν, λέει, θὰ ἀκούσης στὴν τηλεόραση νὰ γίνετε θέμα γιὰ τὰ μίλια, γιὰ τὴν ἐπέκταση τῶν μιλίων (τῆς ὑφαλοκρηπίδας), ἀπὸ 6 σὲ 12 μίλια, ἀπὸ πίσω ἔρχεται ὁ πόλεμος. Ἀκολουθεῖ». Λέω: «Καὶ ποιὰ κράτη θὰ συμμετέχουν;» «Κοίταξε, λέει, θὰ μποῦν πρῶτα οἱ Τοῦρκοι σ’ αὐτὸ τὸ νησί, καὶ μετὰ θὰ κατέβουν οἱ Ρῶσοι στὰ Στενά. ῎Οχι, λέει, γιὰ νὰ βοηθήσουν ἐμᾶς. Αὐτοὶ, λέει, θὰ ἔχουν ἄλλα συμφέροντα, ἀλλὰ, χωρὶς νὰ τὸ θέλουν, θὰ βοηθᾶνε ἐμᾶς. Τότε, οἱ Τοῦρκοι, γιὰ νὰ ὑπερασπισθοῦν τὰ Στενὰ, ποὺ εἶναι στρατηγικῆς σημασίας, καί θὰ ἀποσύρουν τὰ στρατεύματα ἀπʼ τὸ νησί. Θὰ δοῦν, τότε, τὰ ἄλλα κράτη τῆς Εὐρώπης, συγκεκριμένα ἡ Ἀγγλία, ἡ Γαλλία, ἡ Ἰταλία καὶ ἄλλα ἕξη-ἑφτὰ κράτη τῆς ΕΟΚ, ὅτι ἡ Ρωσσία θὰ ἁρπάξη μέρη, ὁπότε θὰ ποῦν: “Δὲν πᾶμε καὶ ἐμεῖς ἐκεῖ πέρα μήπως πάρουμε καὶ ἐμεῖς κανένα κομμάτι;” ῞Ολοι, ὅμως, θὰ κυνηγοῦν τὴν μερίδα τοῦ λέοντος. Ὁπότε, θὰ μποῦν καὶ οἱ Εὐρωπαῖοι στὸν πόλεμο».

Σ’ αὐτὸ τὸ σημεῖο, λέω: «Ἐμεῖς, τί θὰ κάνουμε, σὰν Ἑλλάδα, σὰν μέλος τῆς ΕΟΚ, ὁ στρατὸς ὁ ἑλληνικὸς θὰ πάρη μέρος σ’ αὐτὸν τὸν πόλεμο;» «῎Οχι, λέει. Θὰ βγάλη ἀπόφαση ἡ Κυβέρνηση νὰ μὴ στείλη στρατό. Θὰ κρατήση στρατὸ μόνο στὰ σύνορα. Καὶ, θὰ εἶναι μεγάλη εὐλογία ποὺ δὲν θὰ πάρη μέρος. Γιατὶ, λέει, ὅποιος πάρη μέρος σ’ αὐτὸν τὸν πόλεμο, χάθηκε… Πολὺς κόσμος θὰ σκοτωθῆ, πολλὰ ἑκατομμύρια. Τότε, ἐπειδὴ ὁ κόσμος στὴν Ἑλλάδα θὰ φοβηθῆ πολὺ, πολλοὶ θὰ στραφοῦν πρὸς τὴν Ἐκκλησία, πρὸς τὸν Θεό, καὶ, ἀπʼ τὸν φόβο τους, θὰ μετανοήσουν. Γι’ αὐτὸ, λέει, ἐπειδὴ θὰ ὑπάρξη μετάνοια, δὲν θὰ πάθουμε κακὸ οἱ ῞Ελληνες. Ὁ Θεὸς θὰ λυπηθῆ τὴν Ἑλλάδα, ἐπειδὴ ὁ κόσμος θὰ στραφῆ πρὸς τὴν Ἐκκλησία, καὶ θὰ ἀρχίσουν νὰ προσεύχωνται. ῎Ετσι θὰ τὰ οἰκονομήση ὁ Θεὸς τὰ πράγματα, ὥστε ἡ Κυβέρνηση νὰ μὴ στείλη στρατὸ στὴν Πόλη, γιατὶ θὰ χαθοῦν πολλοί, ἑκατομμύρια κόσμος θὰ σφαγιασθοῦν.

• Κι ὅταν ἀναφερθήκαμε στούς ἐξ Ἀνατολῶν γείτονες καί τοῦ ζητήσαμε τήν γνώμη του, νά μᾶς πῆ δηλ. πῶς θά βγοῦμε ἀπό αὐτό τό ἀδιέξοδο καί ἀπ’ αὐτήν τήν μόνιμη ἀπειλή, πάλι μᾶς εἶπε νά μήν στενοχωριόμαστε, καὶ ὅτι τό τελικό ἀποτέλεσμα θά εἶναι ὑπέρ τῶν Ἑλλήνων. Θά χυθῆ καί λίγο αἷμα, τό ἐπιβεβαίωσε αὐτό ὁ Γέροντας, ἀλλά τό τελικό ἀποτέλεσμα θά εἶναι ὑπέρ τῶν Ἑλλήνων. Γιά δὲ τήν Κωνσταντινούπολη, ἐπειδή εἴμαστε πρόσφυγες στήν καταγωγή μας, μᾶς ἔλεγε ὅτι “Θά τήν πάρουμε τήν Πόλη. Κάποια μέρα, θά εἶναι δική μας”. Αὐτό, τὸ θεωροῦσε σίγουρο. Τό ἔλεγε καί τό πίστευε. Τό ἔβλεπες στά μάτια του. “Εἶναι πολύ κοντά ὁ καιρός πού αὐτό θά γίνη πραγματικότητα”, εἶπε.

• Πήγαμε λίγο πιό κεῖ, καθίσαμε στά κούτσουρα καὶ μοῦ λέει ὁ ὑπεύθυνος τῆς παρέας: “Τί θὰ λέγατε νὰ κάνουμε μία συζήτηση γιὰ τὴν Τουρκία;” Λέω: “Μὴν ἀνησυχῆτε. Κάτι τέτοιο θὰ μᾶς πῆ ὁ Γέροντας». Γύρισε ὁ Γέροντας ἀπὸ τὸ Κελλάκι του, κι ὅπως καθόμασταν ἐκεῖ, ὅλοι μαζί, λέει: “Τί λέτε, θὰ τὴν πάρουμε τὴν Πόλη, βρὲ παιδιά;”. Ἐμεῖς δέν μιλάγαμε. Λέει, γιὰ δεύτερη φορά: “Τί λέτε, θὰ τὴν πάρουμε τὴν Πόλη;”. Πάλι, σιωπὴ ἰχθύος. Λοιπόν, τήν τρίτη φορὰ λέει: “ ῎Ε, παλληκάρια τῆς φακῆς εἶστε!” Πετιέται ἕνας καὶ λέει: “Θὰ τὴν πάρουμε, Γέροντα!”. “Θὰ τὴν πάρουμε, Δημήτρη, τοῦ λέει. Θὰ τὴν πάρουμε, γιατὶ τὸ θέλει ὁ Θεός”. Μετὰ, ἄρχισε ἡ συζήτηση. Λέει: “Κοιτάχτε νὰ δῆτε. Ἐμεῖς, τώρα, δὲν μποροῦμε νὰ τὰ βάλλουμε μὲ τὴν Τουρκία. Ἀλλά, θὰ γίνη ἕνας εὐρωπαϊκὸς πόλεμος ἐναντίον τῆς Ρωσίας. Καὶ, τότε, ἡ Ρωσία θὰ χτυπήση τὴν Τουρκία. Θὰ τὴν κάνη, σὲ λίγο καιρὸ, σκόνη. Σ’ αὐτὸν τὸν πόλεμο θὰ νικηθοῦν οἱ Εὐρωπαῖοι.

Οἱ ῞Ελληνες δὲν θὰ συμμετάσχουν σ’ αὐτὸν τὸν πόλεμο. Καὶ, τότε, λέει, θὰ τὴν πάρη ἡ Ρωσία τὴν Πόλη καί θὰ πιέζουν οἱ Εὐρωπαῖοι νὰ τὴν δώση. Δὲν θά μπορῆ ἡ Ρωσία νὰ τὴν κρατήση. Καὶ θὰ ἀναγκαστῆ νὰ μᾶς τὴ δώση. Ὄχι ἀπὸ ἀγάπη, ἀλλὰ ἀπὸ συμφέρον. Σοῦ λέει, ‘Χριστιανοὶ εἴμαστε καὶ ἐμεῖς κι αὐτοί• προτιμώτερο νά τήν δώσουμε στούς Ἕλληνες’. Ἔτσι θὰ τὴν πάρουμε τὴν Πόλη. Οἱ Τοῦρκοι θὰ γίνουν τρία κομμάτια. Τὸ πρῶτο κομμάτι, στὸν πόλεμο αὐτόν, θὰ σκοτωθῆ. Τὸ δεύτερο κομμάτι θὰ βαφτιστοῦν Χριστιανοί. Καὶ τὸ τρίτο, θὰ πάη, λέει, ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ ἦρθε, στὴν Μεσοποταμία”.

• Πῆρα τόν λόγο καί τὸν ρώτησα γιὰ τὴν κατάσταση τοῦ πολέμου στὴν Γιουγκοσλαβία καὶ κάτι περὶ ΕΟΚ. Λέει ὁ Γέροντας: “Κοιτάξτε νὰ δῆτε. Στὴν Γιουγκοσλαβία, ἄρχισαν νὰ λειτουργοῦν οἱ πνευματικοὶ νόμοι. Τὰ πράγματα θὰ πᾶνε πρὸς τὸ καλό”. “Τί εἶναι, Γέροντα, πνευματικοί νόμοι;” “Νὰ μᾶς πῆ ὁ καθηγητής”. Λέει ἕνας καθηγητής: “Γέροντα, ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ ποιό νόημα θέλετε ν’ ἀποδώσετε”. Λέει ὁ Γέροντας: “Πνευματικοὶ νόμοι εἶναι, ὅταν 3-4 ἄτομα χτυποῦν ἕναν, τότε ὁ ἕνας ἀπ’ αὐτοὺς λέει: ‘Τί κάνομε; 4 ἄτομα χτυπᾶμε ἕναν;’ Συνέρχεται, λοιπόν, κατὰ κάποιο τρόπο καὶ φεύγει. Τὸ ἴδιο κι ὁ ἄλλος κλπ. Ἔτσι, τελικά, καλὸ θὰ βγῆ”. “Γέροντα, πόλεμος καὶ καλό;” “ Ὁ Θεὸς δὲν ἐπιτρέπει τὸ κακό, ἂν ἀπὸ κεῖ μέσα δὲν βγῆ κάποιο καλό. Τώρα, γιὰ τὴν ΕΟΚ, ἡ ἑνοποίηση δὲν θὰ γίνη, οὔτε μὲ ὀξυγονοκόλληση! Δὲν θὰ θελήσουν οἱ δυνάμεις, Ἀγγλία, Γαλλία, Γερμανία, νά ἑνωθοῦν, ἐπειδὴ ἔχουν παληοὺς λογαριασμούς. Καὶ, κατὰ κάποιο τρόπο, δὲν γίνεται ὁ πλούσιος συνέταιρος μὲ φτωχό”. “Γιὰ τὴν Πόλη νὰ μᾶς πῆτε”, λέει κάποιος. “Τὴν Πόλη θὰ τὴν πάρουμε. Ὄχι ἐμεῖς. Ἄλλοι θὰ μᾶς τὴν δώσουν. ῎Οχι ἐπειδὴ μᾶς ἀγαπᾶνε, ἀλλὰ, προκειμένου νὰ λυθῆ τὸ πρόβλημά τους, θὰ τὴν δώσουνε σὲ μᾶς”. “Γέροντα, πῶς θὰ τὴν κάνουμε... κουμάντο;” “Κοίταξε νὰ δῆς.

Ἡ Πόλη θὰ ἀνήκη μέν στὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ θὰ εἶναι διεθνής, κατὰ κάποιο τρόπο. Θὰ εἶναι μέσα καὶ Ρῶσοι καὶ ῎Αγγλοι κλπ. Ἐσὺ, τί εἶσαι, πρόσφυγας;” “Ναί. Ὁ πατέρας μου γεννήθηκε στὴν Τσίτα Σουρμένων κι ἡ μάνα μου στὸν ῎Οφι”. “Στὴν πατρίδα σου πῆγες; Νά πᾶτε στὴν πατρίδα σας, ὅσοι εἶστε πρόσφυγες. Γιατὶ σᾶς βλέπουν οἱ Τοῦρκοι καὶ φοβοῦνται. Ἐπειδὴ τὰ ἔχουν κλεμμένα, νομίζουν ὅτι ἤρθατε, γιὰ νὰ τὰ πάρετε πίσω. Τὸ ξέρουν ὅτι εἶναι δικά σας καὶ φοβοῦνται. Τὸ εἶδα στὰ μάτια τους, ὅταν πῆγα στὴν δική μου. ῎Αντε, ἀρκετὰ γιὰ σήμερα”.

• Ρώτησαν τὸν Γέροντα ἂν ἡ Ἑλλάδα θὰ πάθει κακὸ καὶ τοὺς ἀπάντησε: «Πολλὲς μπόρες πέρασε ἡ Ἑλλάδα. Ἀδικήθηκε πολύ. Ἀλλά, ὅμως, μπόρες θἆναι. Ἡ Ἑλλάδα δὲν θὰ πάθει τίποτε. Τὴν ἀγαπάει ὁ Θεός. Στὴ Μικρὰν Ἀσίαν ἔχουμε πολλὰ ἅγια λείψανα. Κάθε σπιθαμὴ καὶ βρίσκεις ἅγια λείψανα. Θὰ πάρουμε τὴν Ἁγία Σοφία καὶ θ’ ἀνοίξει ἡ Πύλη. Αὐτὴ τὴν Πύλη, δὲν τὴν ξέρει κανένας». «Γέροντα, θὰ διαρκέσει γιὰ πολὺ αὐτὸ τὸ κακό»; Γέροντας: «Μπόρες, μπόρες, θἆναι. Γέροντας: «Τὴν Κωνσταντινούπολη θὰ τὴν πάρουμε πίσω, ἀλλὰ ὄχι ἐμεῖς. Ἐμεῖς, ἔτσι ὅπως κατάντησε ἡ πλειονότητα τῆς νεολαίας μας, δὲν εἴμαστε ἱκανοὶ γιὰ τέτοια. ῞Ομως ὁ Θεὸς θὰ οἰκονομήσει νὰ πάρουν ἄλλοι τὴν Πόλη καὶ νὰ τὴν δώσουν σ’ ἐμᾶς, σὰν λύση στὸ πρόβλημά τους». Ὁ Γέροντας ἐπαναλάμβανε συχνὰ ὅτι: «Ὁ περιούσιος λαός, μετὰ Χριστόν, εἶναι ὁ Ἑλληνικὸς λαός. Θὰ δοῦμε κίνδυνο, ὄχι ὅμως ἀπ’ αὐτὴν τὴν πλευρά, ἀλλὰ ἀπὸ ἄλλη πλευρά, ἀπὸ Ἀνατολάς. Θὰ δοῦμε κι’ ἄλλες δοκιμασίες, ἴσως πικρανθοῦμε κιόλας, ἀλλὰ τελικά, ὁπωσδήποτε θὰ φθάσουμε καὶ θὰ λειτουργήσουμε στὴν Ἁγία Σοφία». Ὁ Γέροντας: «Θὰ οἰκονομήσει ὁ Θεός. Σ’ αὐτὸ τὸν πόλεμο ὅλοι θὰ γυρίσουν ἡττημένοι.

Ὁ Ἑλληνικὸς στρατὸς θὰ εἶναι θεατής. Δὲν θὰ γυρίσει κανένας νικητὴς - γήπεδο θἆναι ἡ Παλαιστίνη. Θὰ ἑνωθοῦνε Αἰγύπτιοι,῎Αραβες, Λίβυοι.... καὶ θὰ ἐπιτεθοῦνε πρὸς Βορρᾶ. Μετὰ θὰ ἐπιτεθεῖ ἡ Ἀνατολὴ πρὸς τὴ Δύση. Τάφος θἆναι ἡ νεκρὰ θάλασσα. Αὐτὸ θὰ εἶναι τὸ πρῶτο ἡμιχρόνιο. Ὑπάρχει καὶ δεύτερο ἡμιχρόνιο. Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ τὰ γεγονότα, ὁ ἄνθρωπος θὰ φθάσει σὲ ἀδιέξοδο καὶ τότε, ὅλοι θὰ ζητοῦν νὰ μάθουν γιὰ τὸ Εὐαγγέλιο, τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Παναγία. Ὁ κόσμος θὰ συγκλονισθεῖ πάρα πολύ. Ὁ Χριστὸς θὰ λυπηθεῖ ὑπερβολικὰ τοὺς ἀνθρώπους καὶ θὰ φανερωθεῖ (θὰ εἶναι ὁρατὴ ἡ Θεία ἐπέμβαση) γιὰ νὰ τὸν πιστέψουν. Τότε, θὰ ψάχνουνε νὰ βροῦνε ἀπίστους• δὲν θὰ εἶναι αὐτὴ ὅμως ἡ Δευτέρα Παρουσία».

• ῞Υστερα, ἡ συζήτηση περιεστράφηκε στὸ ἐὰν θὰ γίνη πόλεμος καί τί νὰ κάνουμε ὡς Χριστιανοὶ. Μᾶς καθησύχασε, ὅμως, ὁ Γέροντας, λέγοντας: “ Ἐὰν γίνη πόλεμος, οἱ μισοὶ ῞Ελληνες θὰ πεθάνουν ἀπὸ φόβο (πράγματι, φοβερὸ συναίσθημα ὁ πόλεμος) καὶ οἱ ἄλλοι μισοὶ θὰ παρακαλᾶνε νὰ πέση καμμιά ὀβίδα νὰ τούς ξεκάνη μιὰ ὥρα ἀρχίτερα. Τόσο πολὺ, μὲ τὶς ἀνέσεις καὶ τὶς πολυτέλειες, ὁ κόσμος ἄλλαξε. Γι’ αὐτὸ, ὁ καλὸς Θεὸς, παιδιά μου, θὰ τὰ οἰκονομήση ἀλλοιῶς. Θὰ ἀποφευχθῆ ἡ σύγκρουση μὲ τὴν Τουρκία καὶ θὰ μᾶς δώσουν οἱ μεγάλες δυνάμεις τὴν Κωνσταντινούπολη”. Ἐὰν θυμᾶμαι καλὰ, ἀνέφερε ὁ Γέροντας, ὅτι τὰ χρόνια ἐκεῖνα, οἱ ἄνθρωποι, τόσο ἀπελπιμένοι θἆναι ἀπ’ τοὺς πολιτικοὺς τῶν δύο μεγάλων κομμάτων, ὥστε ὁ κόσμος θὰ τοὺς σιχαθῆ ὅλους. Εἶπε χαρακτηριστικὰ: “Θὰ ζητήσουν νὰ φύγουν ὅλοι οἱ πολιτικοὶ καὶ νὰ ἔρθη ὁ βασιληᾶς. Καὶ ὁ βασιληᾶς, εἶπε ὁ Γέροντας, δὲν θὰ ἀρνηθῆ τὸ κάλεσμα τοῦ λαοῦ”.

• ‘’Παιδί μου, Χρῆστο, μοῦ λέει, ὁ Θεὸς μᾶς λυπήθηκε τὸ 1920 καὶ ἤθελε νὰ μᾶς τὴν δώση. Τὸ θωρηκτὸ «ΑΒΕΡΩΦ» καὶ τὸ θωρηκτὸ «ΚΙΛΚΙΣ», εἶχαν ἐλλιμενισθῆ στὸν Κεράτιο κόλπο τῆς Κωνσταντινούπολης, ἀλλὰ ἐμεῖς, τότε, εἴχαμε μία μεγάλη ἁμαρτία. Εἴμασταν βλάσφημοι. Ὑβρίζαμε τὰ θεῖα καὶ, δυστυχῶς, ξέρω ὅτι θὰ σὲ στενοχωρήσω, ἀλλὰ πρέπει νὰ σοῦ τὸ εἰπῶ. Πιὸ πολὺ ἦσαν βλάσφημοι οἱ ῞Ελληνες Ἀξιωματικοί. Σήμερα, ἔχουμε ἄλλο ἁμάρτημα, μεγαλύτερο τοῦ προηγουμένου. Οἱ Ἑλληνίδες μάνες, σκοτώνουν τὰ παιδιά τους, πρὶν ἀκόμη τὰ γεννήσουν. Ἂν αὐτὸ τὸ ἁμάρτημα μηδενισθῆ, τότε ὁ Θεὸς θὰ μᾶς λυπηθῆ καὶ θὰ μᾶς δώση τὴν Πόλη. Ἡ Τουρκία ἔχει τὰ κόλλυβα στὸ ζωνάρι της καὶ θὰ διαλυθῆ. Ἐγὼ, εἶμαι γέρος, δὲν θὰ προλάβω νὰ τά ἰδῶ καὶ θὰ ἀποθάνω. Ἐσὺ εἶσαι νέος καὶ θὰ τὸ ἰδῆς’’. ‘’Γέροντα, ὅλα αὐτὰ εἶναι καλὰ ποὺ μοῦ τὰ λέτε, ἀλλὰ πότε;’’ ‘’Τὸ ‘πότε’ τὸ ξέρει μόνο ὁ Θεός. Ὅταν, ἐγὼ, τὸ 1986 καὶ 1987, σᾶς ἔλεγα ὅτι θὰ διαλυόταν ἡ Σοβιετικὴ ῞Ενωση δὲν μὲ πιστεύατε. Δὲν διελύθη; Ἔτσι θὰ διαλυθῆ καὶ ἡ Τουρκία. Θὰ λειτουργήσουν οἱ πνευματικὲς δυνάμεις κατὰ τέτοιον τρόπο, ὥστε τὰ συμφέροντα τῶν Μεγάλων θὰ ἐπιβάλλουν ἡ Πόλη νὰ δοθῆ στὴν Ἑλλάδα. Ἐσεῖς, οἱ στρατιωτικοὶ, τὴν Ἀλβανία νὰ προσέχετε. Ἀπὸ ἐκεῖ θὰ ἔλθη ἡ ἀπειλή’’. ‘’Γέροντα, ἅμα φτύσουμε, οἱ Ἀλβανοὶ θὰ πνιγοῦν στὸ φτύσμα μας, καὶ σεῖς λέτε ὅτι θὰ ἔλθη ἀπειλὴ ἀπὸ τὴν Ἀλβανία; Δὲν μπορῶ νὰ τὸ πιστέψω’’. ‘’ ῎Ακου τὸν Γέροντα!!!’’

• Θὰ περάσουμε μιὰ μπόρα. Αὐτοὶ ποὺ θὰ περάσουν τὴν μπόρα, θὰ δοῦνε καὶ καλύτερες μέρες. Ἂς εὐχηθοῦμε, ὅμως, νὰ μὴ συμβοῦν αὐτά στὶς μέρες τὶς δικές μας, γιατὶ ἐμεῖς πολλὰ περάσαμε. (Ὁ κόσμος ἐπέμενε νὰ μάθη τί εἴδους μπόρα εἶναι αὐτή). Παλαιότερα, ὁ κόσμος πίστευε, κι ἂν ἄκουγε κάτι, τὸ δεχόταν καὶ συνετιζόταν. Τώρα, τί νὰ σᾶς πῶ. Ἐσεῖς, ξέρω ὅτι πιστεύετε, ἀλλά, ἂν σᾶς πῶ, θὰ στενοχωρηθῆτε. Ἐξ’ ἄλλου, ἀφοῦ πιστεύετε, νά ἀγωνίζεσθε, καὶ δὲν ἔχετε ἀνάγκη. Ἂν πάλι τὸ πῶ σὲ ἀνθρώπους ποὺ δὲν πιστεύουν, θὰ τὸ ρίξουν ἔξω. Ἀλλὰ σᾶς λέω: Ὅ,τι καὶ νὰ δῆτε, νὰ μὴν ἀπελπισθῆτε. Θὰ δῆτε νὰ ἐφαρμόζωνται διατάξεις σκληρές, ἀλλὰ, μὴν ἀπελπίζεσθε, μετὰ θὰ ἀποσύρωνται. ῎Αλλες πάλι, δὲν θὰ προλάβουν νὰ ἐφαρμοσθοῦν. Τὸ ἔθνος μας θὰ μεγαλώση. Ἡ Τουρκία θὰ καταστραφῆ. Ἡ θρησκεία τους εἶναι ὅλη μιὰ ἁμαρτία. Τὴν Ἑλλάδα, θέλουν νὰ τὴν ἐξαφανίσουν. Οἱ «φίλοι» της, θέλουν νὰ τὴν τσαλακώσουν. (Στὴν ἐρώτηση, ἂν οἱ ἄνθρωποι θὰ χαθοῦν, ἀπαντάει): “Γιὰ ἐμᾶς τοὺς Χριστιανοὺς, δὲν ὑπάρχει θάνατος. Τὸ κλειδὶ τῆς αἰωνιότητας βρίσκεται κάτω ἀπ’ τὴν πόρτα τοῦ τάφου μας”. Τότε, (μετά ἀπό τόν μεγάλο πόλεμο), ὅλοι οἱ ἄνθρωποι θὰ πιστεύσουν. Ἀλλὰ τότε δὲν θά ἔχουν μισθό.

• Κάποια στιγμή, ἀναφέρθηκε στὰ ἐθνικά θέματα. Ἀναφέρθηκε, μὲ μελανὰ χρώματα, γιὰ τὴν κατάσταση ποὺ ἐπικρατοῦσε τότε στὴν Ἑλλάδα, γιὰ τὴν ἀνηθικότητα, γιὰ τὴν διαφθορὰ, καὶ ἔδειχνε πολὺ προβληματισμένος. Τὸ ἴδιο, ὅμως, προβληματισμένος ἔδειξε ὅταν ἀναφέρθηκε στὴν Τουρκία. Ἐπεσήμανε τὸ μεγάλο ἁμάρτημα τῶν Τούρκων, τὸν σωβινισμό. Καὶ εἶπε: ‘’Δὲν ξέρω ἀπὸ ποῦ θὰ ἀρχίση ὁ Κύριος τὸ μαχαίρι, γιατὶ καὶ οἱ δύο λαοὶ -ἐμεῖς, δηλ. καί οἱ Τοῦρκοι- ἔχουν τὰ χάλια τους. Ἄς ἐλπίσουμε, ὅτι θ’ ἀρχίση ἀπ’ αὐτοὺς καὶ ὄχι ἀπὸ μᾶς’’. Τό τελευταῖο, τό εἶπε χαριεντιζόμενος, φυσικά. Εἶπε, ὅτι οἱ Τοῦρκοι δέν ἔδωσαν ἐλευθερίες στοὺς λαοὺς, θέλοντας νὰ τονίση ὅτι ὑπάρχουν λαοὶ μέσα στὴν Τουρκία, οἱ ὁποῖοι εἶναι σκλαβωμένοι καὶ ἔχουν διαφορετικὴ συνείδηση, ὅπως οἱ Κοῦρδοι, καὶ ἄλλοι. Εἶπε καί τό ἑξῆς: ‘’Εἴδατε, οἱ Τοῦρκοι ἔδωσαν ἐλευθερίες στὸν λαὸ καὶ ξεσηκώθηκαν οἱ Κοῦρδοι. Καὶ, ἀμέσως, φρόντισαν νὰ καταπνίξουν τὴν ἐξέγερση καὶ νὰ περιορίσουν πάλι τὶς ἐλευθερίες’’.

• Τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1999, ἤμουν ἐπίστρατος, ὡς Ὑπολοχαγὸς, στὸ Κλειδὶ Φλωρίνης. Ἐκεῖ, συνήντησα ἕναν Ὑπολοχαγὸ τοῦ Πεζικοῦ, καταγόμενο ἀπὸ τήν Ἀθήνα. Αὐτός μὲ πληροφόρησε, πὼς, ὅταν ἦταν στὸ τελευταῖο ἔτος τῆς Σχολῆς Εὐελπίδων, πῆγε μὲ κάποιους συναδέλφους του στὸ ῞Αγιο ῎Ορος, καὶ, μεταξὺ τῶν ἄλλων, ἐπισκέφθηκαν καὶ τὸν Γέροντα Παΐσιο στὴν Παναγούδα. Τὸν ρώτησα, τότε, τί τοὺς εἶχε πῆ ὁ Γέροντας Παΐσιος γιὰ τὴν Κωνσταντινούπολη. Ὁ Ὑπολοχαγὸς, μοῦ ἀπήντησε, ὅτι ὁ Γέροντας τοὺς εἶπε τό ἑξῆς: ‘’ Ἐσεῖς, θὰ εἶστε Λοχαγοὶ ὅταν θὰ συμβοῦν τὰ γεγονότα μὲ τὴν Κωνσταντινούπολη’’.


ΠΗΓΉ ενα γράμμα απο μοναχό Αγιορείτη!!!