Μεσοπεντηκοστή ....Χριστός Ανέστη απο τον παπα Φώτη τον δια Χριστό Σαλό ...

Ο παπά Ν... είναι ένας απλός λευίτης και προπάντων εμπερίστατος, με πολλά προσωπικά προβλήματα , όμως ήταν ένας αγαπημένος φίλος του παπαΦώτη Λαυριώτη του διά Χριστό Σαλού,  και πολλές φορές όταν τον έβλεπε τον πείραζε ο Παππούλης γιατί ο παπα Ν... είναι μια πολύ απλή ψυχή καθαρή παιδική θα έλεγα και ο Παππούλης αναπαυόταν σε τέτοιες ψυχές!!

Φέτος πήρε εντολή από τον Αρχιερατικό να λειτουργήσει τη Λαμπρό Τρίτη σε μια εκκλησία σε ένα άλλο χωριό , όπως και έγινε!!!

…γυρνώντας στο σπίτι του έπρεπε να περάσει μπρος από το κοιμητήριο που είναι θαμμένος ο παπα Φώτης και το σκεφτόταν....

Όταν έφτασε πολύ κοντά βλέπει μπροστά του τον Παππούλη όρθιο ντυμένο με μια άσπρη ιερατική στολή και πολύ λαμπερό να του χαμογελά και να τον χαιρετά......

Ο παπα Ν..... καθώς είναι απλός και  άδολη ψυχή τρόμαξε, όπως ομολογεί ο ίδιος με συστολή , και πάτησε το γκάζι του αυτοκινήτου ....

Προχωρώντας πιο κάτω σε ένα εκκλησάκι που πήγαινε ο Παππούλης και λειτουργούσε βλέπει πάλι ολοζώντανο το παπα Φώτη με την λαμπερή εκείνη  ιερατική στολή να τον χαιρετά χαρούμενος και φωτεινός!!!!!

Ο παπα Ν....  πίστεψε ότι ήταν ιδέα του και φοβούμενος μη τον πειράζουν δεν είπε τίποτα...

Το βράδυ καθώς κοιμήθηκε βλέπει τον παπα Φώτη πάλι στον ύπνο του να του λέει πειράζοντας τον....τι φοβήθηκες ευλογημένε...εγώ ήμουν και ήθελα να σου ευχηθώ Χριστός Ανέστη και να σε χαιρετίσω...!γιατί δε στάθηκες????

Το πιο χαρούμενο ...το πιο χαριτωμένο ...το πιο Αναστάσιμο Χριστός Ανέστη .....για σκέψου έλεγε ο παπα Ν.....  μου είπανε Χριστός Ανέστη μέσα από τον Παράδεισο...και δάκρυζε από Αναστάσιμη Χαρά και αγαπητική νοσταλγία για τον αγαπημένο του Παππούλη που πάντα τον στήριζε στα δύσκολα του ...!!!

Χριστός Ανέστη λοιπόν Αδερφοί και Φίλοι ….Μεσοπεντηκοστή αύριο …..Χριστός Ανέστη μέσα από το Παράδεισο …από τον ευλογημένο μας παπα Φώτη ..το Αναστημένο σπουργιτάκι του Θεού!!!

ahdoni.blogspot.com

Να αναγνωρίζετε την αδυναμία σας και να ζητάτε το έλεος του Θεού.

Είπε Γέρων :

Μην καταπιέζετε εγωιστικά τον εαυτό σας, πάνω από τις δυνάμεις σας, και δημιουργείτε άγχος. Ο Χριστός είναι στοργικός Πατέρας κι όχι τύραννος. Τον φιλότιμο αγώνα μας χαίρεται ο Χριστός.

Εάν δεν μπορούμε να αγωνιστούμε πολύ ή καθόλου, τουλάχιστον να το αναγνωρίζουμε ταπεινά και να ζητάμε το έλεος του Θεού.

Εάν θα μας βοηθούσε και η μη αναγνώριση, ούτε και αυτή θα μας την ζητούσε ο Χριστός.

Για να ακούσει κανείς το θείο μήνυμα του Λόγου του Θεού, για να αλλοιωθεί, πρέπει και ο ίδιος να γυρίσει το κουμπί του στην ίδια συχνότητα, που εκπέμπει ο Χριστός δια του Ιερού Ευαγγελίου, και να εφαρμόζει τις θείες Του εντολές με ευλάβεια.

Άλλο ευλάβεια και άλλο ευσέβεια – όπως η Ορθόδοξη Ανατολική ευλάβεια διαφέρει από την Δυτική ευρωπαϊκή ευσέβεια.

Η μεν ευλάβεια έχει θεία Χάρη, η δε ευσέβεια έχει ανθρώπινο μυαλό….

πηγη

Χριστός Ανέστη - Αληθώς Ανέστη

-->

Δεν υπάρχει χειρότερο από το να σου λένε  “Χριστός Ανέστη” και εσύ να απαντάς “Αληθώς Ανέστη” και μέσα σου να είσαι γεμάτος δολιότητα.....όπως ο Ιούδας......δούλος και δόλιος!!!

Ο Χριστός τον Ιούδα δεν τον έδιωξε αλλά τον περιέβαλε με Αγάπη…τον αγάπησε όπως αγάπησε μοναδικά όλον τον κόσμο. Η δολιότητα του όμως δεν τον άφηνε να χαρεί…αντίθετα τον οδήγησε στην αυτοκτονία!!! Η δολιότητα δεν αντέχει την Αγάπη….γιαυτό αυτοκτονεί !!!

Και είναι ανόητο να κλαις κάποιον τέτοιο  που πέθανε ……και είναι ανόητο γιατί αυτός είχε πεθάνει πολύ πριν πεθάνει……!!!!

Ποιος είναι ο αναστημένος??? αυτός που έχει μέσα του την άδολη αγάπη του Χριστού.

Ποιος είναι ο πεθαμένος?? αυτός που έχει σφιχταγκαλιαστεί με τα πάθη του, με τον διάβολο, και πορεύεται…..αλλά προς τα που πορεύεται? προς το απόλυτο μηδέν, την ανυπαρξία !!

Δεν πρέπει να επιτρέπουμε ασήμαντα γεγονότα να μας απομακρύνουν από την Αγάπη Του…να δε μου μίλησαν , να δε με χαιρέτησαν, να μας κατηγόρησαν!!

Και να νομίζουμε ότι είμαστε μέλη της εκκλησίας του Χριστού , της εκκλησίας που μέσα της είναι η Παναγία , οι Άγιοι, οι Μάρτυρες….οι μάρτυρες της Αγάπης Του.

Μητροπολίτης Παύλος ο Σισανίου και Σιατίστης

Σύγχυση μεγάλη υπάρχει.... Μύλος γίνεται..... είναι ζαλισμένοι οι άνθρωποι.

Γέροντα, πώς τα βλέπετε τα πράγματα;

- Εσείς πώς τα βλέπετε;

- Εμείς τι να πούμε, Γέροντα;  Εσείς να μας λέγατε.

- Ή ησυχία πού επικρατεί με ανησυχεί. Κάτι ετοι μάζεται. Δεν έχουμε καταλάβει καλά σε τι χρόνια ζούμε ούτε σκεφτόμαστε ότι θα πεθάνουμε. Δεν ξέρω τι θα γίνει· πολύ δύσκολη κατάσταση! Ή τύχη τού κόσμου κρέμεται από τα χέρια μερικών, άλλα ακόμη ό Θεός κρατά φρένο. Χρειάζεται να κάνουμε πολλή προσευχή με πόνο, για να βάλει ό Θεός το χέρι Του. Να το πάρουμε στα ζεστά και να ζήσουμε πνευματικά. Είναι πολύ δύσκολα τα χρόνια. Έχει πέσει πολλή στάχτη, σαβούρα, αδιαφορία. Θέλει πολύ φύσημα, για να φύγει. Οι παλιοί έλεγαν ότι θα έρθει ώρα πού θα κλωτσήσουν οι άνθρωποι. Πετάνε τους φρά κτες, δεν υπολογίζουν τίποτε. Είναι φοβερό! Έγινε μία βαβυλώνια. Να κάνουμε προσευχή να βγουν οι άνθρω ποι από αυτήν την βαβυλώνια. Διαβάστε την προσευχή των Τριών Παίδων, να δείτε με πόση ταπείνωση προ σεύχονταν και τον 82° Ψαλμό: « Ό Θεός, τις όμοιωθήσεταί σοι, μή σιγήσης ...;». Αυτό πρέπει να γίνει, αλλιώς δεν γίνεται χωριό. Θέλει θεϊκή επέμβαση.

Μπαίνουν μερικές αρρώστιες ευρωπαϊκές και προχωρούν όλο προς το χειρότερο. Μου είπε ένας Κύπριος οικογενειάρχης πού μένει στην Αγγλία: «Κινδυνεύουμε πνευματικά. Πρέπει να φύγω από την Αγγλία οικογενειακώς». Βλέπεις εκεί ό πατέρας να παίρνει την κόρη, ή μάνα τον γιό. Όλους τους στεφανώνουν, όλους τους ευλογούν. Κάτι πράγματα ...;, ντρέπομαι να τα πω. Και εμείς κοιμόμαστε με τα τσαρούχια. 


Δεν λέω να πάρουμε πλακάτ, αλλά να στρέψουμε την προσοχή μας στον μεγάλο κίνδυνο πού περιμένουμε και να υψώνουμε τα χέρια στον Θεό. Να κοιτάξουμε πώς να αμυνθούμε κατά τού κακού. Χρειάζεται να κρατάμε λίγο φρένο, γιατί όλα πάνε να τα ισοπεδώσουν. Τώρα είναι να λέει κανείς το ψαλμικό: «Θοϋ τους άρχοντας αυτών ως τον Ώρήβ και Ζήβ καί Ζεβεέ καί Σαλμανά ...;, οίτινες είπαν κληρονομήσωμεν έαυτοϊς τό άγιαστήρων τού Θεού».

Σύγχυση μεγάλη υπάρχει. Μύλος γίνεται· είναι ζαλισμένοι οι άνθρωποι. Ό κόσμος είναι όπως οι μέλισσες. Αν χτυπήσεις την κυψέλη, οι μέλισσες βγαίνουν έξω και αρχίζουν «βούου ...;» και γυρίζουν γύρω από την κυψέλη αναστατωμένες. Ύστερα ή κατεύθυνση τους θα εξαρτηθεί από τον άνεμο πού θα φυσήξει. Αν φυσήξει βοριάς, θα πάνε μέσα. Αν φυσήξει νοτιάς, θα φύγουν. Έτσι και τον κόσμο τον φυσάει ...; «Εθνικός Βοριάς», «Εθνικός Νοτιάς», και είναι ό καημένος ζαλισμένος.

Όμως, αν και γί νεται τέτοιο βράσιμο, νιώθω μέσα μου μία παρηγοριά, μία σιγουριά. Μπορεί να ξεράθηκε ή ελιά, άλλα θα πετάξει νέα βλαστάρια. Υπάρχει μία μερίδα Χριστιανών, στους οποί ους αναπαύεται ό Θεός. Υπάρχουν ακόμη οι άνθρωποι τού Θεού, οι άνθρωποι της προσευχής, και ό Καλός Θεός μας ανέχεται, και πάλι θα οικονομήσει τα πράγματα. Αυτοί οι άνθρωποι της προσευχής μάς δίνουν ελπίδα. Μή φοβάσθε. Περάσαμε σαν έθνος τόσες μπόρες και δεν χαθήκαμε, και θα φοβηθούμε την θύελλα πού πάει να ξεσπάσει; Ούτε τώρα θα χαθούμε. Ό Θεός μας αγαπά. Ό άνθρωπος έχει μέσα του κρυμμένη δύναμη για ώρα ανάγκης. Θα είναι λίγα τα δύσκολα χρόνια. Μία μπόρα θα είναι.

Δεν σάς τα λέω αυτά, για να φοβηθείτε, άλλα για να ξέρετε πού βρισκόμαστε. Για μάς είναι μία μεγάλη ευκαι ρία, είναι πανηγύρι οι δυσκολίες, το μαρτύριο. Να είστε με τον Χριστό, να ζείτε σύμφωνα με τις εντολές Του και να προσεύχεσθε, για να έχετε θείες δυνάμεις και να μπο ρέσετε να αντιμετωπίσετε τις δυσκολίες. Να αφήσετε τα πάθη, για να έρθει ή θεία Χάρις. Αυτό πού θα βοηθήσει πολύ είναι να μπει μέσα μας ή καλή ανησυχία: πού βρι σκόμαστε, τι θα συναντήσουμε, για να λάβουμε τα μέτρα μας και να ετοιμασθούμε. Ή ζωή μας να είναι πιο με τρημένη. Να ζούμε πιο πνευματικά. Να είμαστε πιο αγαπημένοι. Να βοηθούμε τους πονεμένους, τους φτωχούς με  αγάπη, με πόνο, με καλωσύνη. Να προσευχώμαστε να βγουν καλοί άνθρωποι.

(ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ - ΛΟΓΟΙ B΄ - ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ)

http://1453-2009.pblogs.gr

Οι πράξεις, οι καταστάσεις και τά επαγγέλματα ως σύμβολα,Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς.

Οι πράξεις, οι καταστάσεις και τά επαγγέλματα ως σύμβολα.

Ή σωματική γέννηση είναι σύμβολο της πνευματικής. Λέει ό Κύριος στον Νικόδημο: εάν μή τις γεννηθη άνωθεν, ου δύναται ιδείν την βασιλείαν του Θεού (Ίω. 3,3), δηλαδή το βασίλειο της πνευματικής πραγματικότητος.

Ό τοκετός της έγκυμονούσης γυναικός είναι εικόνα της γέννησης του πνευματικού ανθρώπου μέσα στον φυσικό άνθρωπο, στον σωματικό: ή γυνή όταν τίκτη, λύπην έχει.. όταν δέ γεννήση τό παιδίον, ούκέτι μνημονεύει τής θλίψεως διά την χαράν ότι έγεννήθη άνθρωπος εις τον κόσμον (Ίω. 16, 21).

Ή μετατροπή του ύδατος σέ οίνο (Ίω. Κεφ. 2) συμβολίζει τη θαυματουργική μετατροπή του χοϊκού ανθρώπου σέ επουράνιο. Αυτουργός αυτής της μεταβολής είναι ό Χριστός εν Αγίω Πνεύματι. Κανένας άλλος δεν είναι σέ θέση να επιτελέσει τέτοιο θαύμα, να θεώσει δηλαδή την ψυχή και να πνευματοποιήσει το σώμα.

Σύμβολα της επουρανίου βασιλείας είναι τά εξής: ό σπορέας πού σπέρνει το σπόρο στο χωράφι του, ό κόκκος του σιναπιού πού από το ελάχιστο σποράκι βλαστάνει και γίνεται ό μεγαλύτερος καρπός, ή ζύμη πού παίρνει ή γυναίκα και ζυμώνει σέ τρία σκαφίδια ώσπου να ζυμωθεί ολόκληρο το ζυμάρι, ό θησαυρός ό κρυμμένος στο χωράφι τον όποιον σαν βρει ό άνθρωπος πηγαίνει και πουλάει τά πάντα για να αγοράσει το χωράφι εκείνο, ό πολύτιμος μαργαρίτης τον όποιον ό έξυπνος έμπορος αγοράζει για όλη του την περιουσία, το δίχτυ μέσα στο όποιο πιάνονται τά ψάρια -ωφέλιμα και βλαβερά- και στη συνέχεια διαχωρίζονται, οι γάμοι του υιού του βασιλέως, το δείπνο κ.τ.δ.

Ό γεωργός, ό σπορέας, ό αλωνιστής, ό οικοδόμος, ό σιδηρουργός, ό ξυλουργός, ό κεραμεύς και ό κάθε τεχνίτης, ό όποιος επεξεργάζεται την άμορφη πρώτη ύλη και από αυτήν κάνει κάτι ωραίο και χρήσιμο, συμβολίζουν τον Κύριο Ιησού Χριστό. Γι’ αυτό, όταν αντικρίζεις τον οποιονδήποτε τεχνίτη κάποιας καλής τέχνης, πώς μεταβάλει το άχρηστο σέ χρήσιμο, το άμορφο σέ μορφή, το βρώμικο σέ καθαρό, το αγενές σέ ευγενές, το άσχημο σέ ωραίο, θυμήσου τον Χριστό και τον κόπο Εκείνου για τη ψυχή σου.

Το ίδιο συμβολίζουν τον Χριστό, ό βασιλιάς και ό δικαστής, ό ιατρός και ό ιερέας, ό διδάσκαλος και ό στρατηγός, ό τιμονιέρης και ό οδηγός, ό έμπορος και ό οικοδεσπότης, ό πατέρας και ό νυμφίος.

Οι γυμνόσωμοι αθλητές συμβολίζουν τούς αγωνιστές του πνεύματος, απαλλαγμένοι από τον πλούτο και τις μέριμνες του κόσμου τούτου. «Πώς μπορεί να πολεμήσει τά πνεύματα της κακίας ό εραστής του πλούτου όταν μέσα από αυτόν δέχεται πανταχόθεν χτυπήματα;» λέει ό όσιος Νείλος ό Σιναΐτης.

Ό θερισμός τών επιγείων σπαρτών συμβολίζει τον πνευματικό θερισμό. Οι ψυχές τών ανθρώπων είναι σπαρμένες στη γη τών σωμάτων και ό σπόρος αυτός μεγαλώνει και ωριμάζει. Ό θερισμός είναι πολύς μα οι εργάτες λιγοστοί, είπε ό Κύριος (Μτ. 9, 38).

Ό οικοδεσπότης πού προσφέρει τον νέο και τον παλαιό θησαυρό από το θησαυροφυλάκιό του, δηλώνει τον πνευματικό άνθρωπο ό όποιος διδάχτηκε την Βασιλεία τών ουρανών από την Καινή και την Παλαιά Διαθήκη. Με την παραβολή Του αυτήν  ό Κύριος θέλησε να τονίσει την σπουδαιότητα  αμφοτέρων των Διαθηκών του Θεού, εξαιρώντας  όμως την  ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ (Λκ. 6, 45).

Ή αλιεία τών ιχθύων δηλώνει την αλιεία τών ανθρωπίνων ψυχών στη Βασιλεία του Θεού: και ποιήσω υμάς γενέσθαι αλιείς ανθρώπων (Μρ. 1, 17), υποσχέθηκε ό Κύριος στους ψαράδες τών ιχθύων.

Τά παιδιά, κατά την καθαρότητα της ψυχής και την ακακία τους, είναι σύμβολα τών ουρανίων πολιτών. Εάν μή στραφήτε και γένησθε ώς τά παιδία, ον μή είσέλθητε εις την βασιλείαν τών ουρανών (Μτ. 18, 3), είπε ό Κύριος. Είπε ακόμη για τά παιδιά: τών γάρ τοιούτων εστίν ή βασιλεία τών ουρανών (}Λτ. 19, 14).

Ό διακανονισμός του κυρίου με τον πονηρό οφειλέτη, πού έλαβε άφεση τών χρεών μα ό ίδιος δεν θέλησε να τά χαρίσει, είναι σύμβολο της Κρίσεως του Θεού. Καθώς ό βασιλεύς έδεσε στη φυλακή τον άσπλαχνο οφειλέτη, έτσι, λέει ό Κύριος, και ό πατήρ μου ό επουράνιος ποιήσει υμίν εάν μή αφήτε έκαστος τω άδελφώ αυτού από τών καρδιών υμών τά παραπτώματα αυτών (Μτ. 18, 35).

Οι κακοί γεωργοί του άμπελώνος, οι όποιοι άπέκτειναν τον υιό του αμπελουργού, δηλώνουν τούς πρεσβυτέρους τών Ιουδαίων οι όποιοι άπέκτειναν τον υιό του Θεού. Όμως, κακός αμπελουργός είναι και κάθε άνθρωπος πού με διαστροφή καλλιεργεί την ψυχή του, πού όχι μόνο δεν δίνει στο Θεό καθόλου καρπό πνευματικό, αλλά και τον Χριστό -τον Καρποπλάστη και Καρποδότη- φονεύει μέσα στη ψυχή του και τον πετάει έξω από αυτήν (Μτ. 21, 33-41).

Οι γάμοι (Μτ. 22, 2) είναι σύμβολο του πνευματικού γάμου, της Αγάπης μας προς τον Χριστό και του άρραβώνος μαζί Του. Νύμφες Χριστού είναι οι μεμονωμένες ψυχές τών πιστών. Νύμφη Του είναι και ή Εκκλησία ως σύνολο. Κάθε ψυχή πού δεν είναι εν αγάπη συνδεδεμένη με το Χριστό, είναι δεμένη εμπαθώς με τη γη ή με τούς δαίμονες.

Ή χήρα πάλι, δηλώνει την θλιμμένη ψυχή πού είναι αποκομμένη από την ουράνια αγάπη και τον ουράνιο Νυμφίο Χριστό.

Το νεκρό σώμα, πού το περιτριγυρίζουν οι αετοί, είναι σύμβολο του Χριστού, ό Όποιος νεκρώθηκε διά δικαιοσύνην και γύρω από τον Όποιο συγκεντρώνονται οι ψυχές πού έχουν αετίσιες πνευματικές αναβάσεις.

Ή αστραπή (Μτ. 24, 27) και ό κλέφτης (Μτ. 24, 43)      δηλώνουν το αίφνίδιον της Δευτέρας ελεύσεως του Χριστού. Ή Δευτέρα έλευσις του Σωτήρος θά είναι ξαφνική σαν αστραπή και απροειδοποίητη καθώς ό κλέφτης. Διά τούτο και υμείς γίνεσθε έτοιμοι, ότι ή ώρα ου δοκείτε ό υιός του άνθρώπου έρχεται (Μτ. 24,44).

Το εμπόριο είναι σύμβολο της εξαγοράς της ουράνιας βασιλείας: το χρονικό αντί του αιωνίου, το γήινο αντί του ουρανίου. Μοιράζοντας ό κύριος της παραβολής τά τάλαντα στους δούλους, τούς λέει: πραγματεύεσθε εν ω έρχομαι (Λκ. 19, 13).

Ή πόσις και ή βρώσις είναι σύμβολα της πνευματικής απόλαυσης στη βασιλεία τών ουρανών: ίνα έσθίητε και πίνητε επί της τραπέζης μου εν τη βασιλεία μου και καθίσεσθε επί θρόνων κρίνοντες τας δώδεκα φυλάς του Ισραήλ (Λκ. 22, 30).

Ό προϋπολογισμός της δαπάνης, για την ανοικοδόμηση του κτιρίου, συμβολίζει την εκτίμηση τών δυνάμεών μας για μεγαλύτερη ή μικρότερη άσκηση. Τις γάρ εξ υμών, θέλων πυργον οικοδομήσαι, ούχί πρώτον καθίσας ψηφίζει την δαπάνην, εί έχει τά προς άπαρτισμόν; (Λκ. 14, 28)

Ή κόρη ή ή παρθενία δηλώνουν την καθαρότητα της ψυχής. Ό Απόστολος εκφράζει την επιθυμία παρθένον άγνήν παραστήσαι τώ Χριστώ (Β” Κορ. 11, 2), εννοώντας με αυτό τις ψυχές τών πιστών.

apantaortodoxias

http://blogs.sch.gr/kantonopou/

Στα βήματα των Αποστόλων, από την Ιερά Μητρόπολη Τριπόλεως του Λιβάνου

Το πατερικό Κέντρο της Αρχιεπισκοπής Τρίπολη του Λιβάνου  πραγματοποίησε την πρώτη του προσκυνηματική επίσκεψη στην ιστορική πόλη της Τύρου, τη Κυριακή 25 του Μαΐου του 2014. Ο σκοπός αυτού του προσκυνήματος ήταν ποιμαντική εμπειρική παρακολούθηση του δρόμου στα χνάρια των Αγίων Αποστόλων, όπου επισκέφθηκαν τις περιοχές αυτές, και ο Χριστός ο ίδιος που ευλόγησε την περιοχή αυτή όταν θεράπευσε τη κόρη της Χαναήτης!

Έχω ΚΑΡΚΙΝΟ Κώστα, είπε.

Θα ήταν μια συνηθισμένη μέρα η σημερινή. Και μάλιστα πολύ καλύτερη από τις προηγούμενες. Η δουλειά πήγε καλά σήμερα, τα σχέδια για τις γιορτές ήταν πολλά. Μέχρι που χτύπησε το τηλέφωνο. ΚΑΡΚΙΝΟΣ. Έτσι απλά το είπε. Είχε κλάψει λίγο πριν, δεν είμαι και σίγουρος. Έχω ΚΑΡΚΙΝΟ Κώστα, είπε. Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ έχει «παράδοση» στην οικογένειά μας.

Πριν 3 χρόνια ο πατέρας χτυπήθηκε από αυτή την αγάπη Του Θεού. Έφυγε στις 28 Οκτωβρίου του 2005, από τον «ΑΓΙΟ ΣΑΒΒΑ», ανήμερα της Αγίας Σκέπης. Δοξολογούσαμε το Θεό εκείνη την ημέρα και ευχαριστούσαμε την Παναγία μας που τον πήρε την ημέρα της. Ακούγονται ίσως «τρελά» όλα αυτά… Δοξολογούσατε το Θεό επειδή …πήρε τον πατέρα σας;;; ΝΑΙ! Ο πατέρας ήταν άθρησκος.

Πέρασε Κατοχές, Εμφύλιο, Μακρονήσια, Άγιο Ευστράτιο, επιθέσεις ΧΙτών, απορρίφθηκε από την Εμποροπλοιάρχων λόγω φρονημάτων και εργάσθηκε στις οικοδομές για 50 χρόνια. Άθεο τον φώναζαν αλλά απλά ΑΘΡΗΣΚΟΣ ήταν. Άθεος έλεγε πως ήταν και χασκογελούσε, ΕΩΣ ΟΥ…

Μέχρι την ημέρα που ψηλάφισε τις πληγές του Κυρίου. Μέχρι την ώρα που αυτός ο ΑΡΝΗΤΗΣ του Υπερφυσικού είδε την Παρουσία Του Κυρίου. Τον πήγα με το ζόρι στο νοσοκομείο θυμάμαι. Ο γιατρός δεν χρειάστηκε πολύ χρόνο για να μου το πει. ΚΑΡΚΙΝΟΣ, είπε απλά.

Ο πατέρας γέλασε και τίναξε νευρικά το Ριζοσπάστη – πάντα τον αγόραζε πρωί πρωί λες και φοβόταν μην εξαντληθεί. Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ «κράτησε» 4 χρόνια.

Ο πατέρας γνώρισε το Χριστό με ένα θαύμα. Πήγαμε στον άγιο Παρθένιο (θεραπευτής καρκινοπαθών) και προσπάθησε να ανάψει το καντήλι του αγίου. Δεν άναβε. Σκέφτηκε να πάει στο αμάξι και να φέρει άλλον αναπτήρα. Μόλις γύρισε την πλάτη του το καντήλι έβγαλε φλόγα ενός μέτρου. Ο πατέρας δεν μίλησε… το είδαμε όλοι αυτό που έγινε. Εκείνος δεν μίλησε.

Ήταν έτοιμος όμως. Ζήτησε ΣΥΓΓΝΩΜΗ από τον Χριστό. Τον δέχτηκε στην καρδιά του. Πίστεψε στον Κύριο. Τις τελευταίες μέρες του μας έλεγε Πατερικό Λόγο, χωρίς να έχει ιδέα από Πατέρες. Ο πατέρας συγχωρέθηκε και είναι στον παράδεισο του Χριστού. Το ξέρω αυτό. Δεν μπορώ να σας το αποδείξω. Το ξέρω όμως. Την μέρα που έφυγε για τον Χριστό γιόρταζε η Παναγία μας.

Συμβολισμός; Για κάποιους αφελείς όπως εγώ, Ναι. Θυμάμαι στο διπλανό δωμάτιο έφυγε και κάποιος άλλος αδελφός. Η γυναίκα του βλασφημούσε την Παναγία που της πήρε τον άντρα. Εμείς στο άλλο δωμάτιο είχαμε στήσει Δοξολογία. Κάποιος έφυγε από τον μάταιο τούτο κόσμο και πήγε στην πραγματική πατρίδα του. Δεν είναι αυτός λόγος να δοξολογείς τον Κύριο;

Η αδελφή μου έχει ΚΑΡΚΙΝΟ. Και το έμαθα σήμερα το μεσημέρι. Δεν πήγα κοντά της. 

Προτίμησα να προσευχηθώ. Δεν ήξερα όμως αν έπρεπε να προσευχηθώ για αυτήν ή για μένα. Έχουμε δρόμο μπροστά μας Ελένη. Θα είμαι μαζί σου. Δεν θα ξεχάσω ΠΟΤΕ αυτό που είπες σήμερα. «Ο Χριστός ξέρει τι κάνει» είπες. «Ξέρει τι κάνει για να με σώσει» είπες. 

Και θυμάμαι τον γέροντα που είπε:

Ο Θεός δεν επιτρέπει να βρεθεί το φάρμακο του Καρκίνου γιατί έχει ΓΕΜΙΣΕΙ ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ από αυτόν. Κράτα γερά αδελφή. Είμαι μαζί σου. Και ο Χριστός. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με τον αμαρτωλόν...

πηγή

«Δυο μήνες κάθισα κοντά στον γερο-Ιωσήφ, τον Ησυχαστή, και βρήκα τη χάρη»

Δυο μήνες κάθισα κοντά στον γερο-Ιωσήφ (τον Ησυχαστή) και βρήκα τη χάρη. Ένα βράδυ προσευχόμουν όρθιος στο κελλί μου. Για μια στιγμή σαν να άνοιξε ο απέναντι τοίχος, και είδα να με πλησιάζουν τρεις μορφές. Η ψυχή μου άνοιξε τα χέρια της και αγκάλιασε τη μεσαία. Τί αισθάνθηκα δεν λέγεται. Η πνευματική μου αίσθηση με πληροφορούσε ότι ήταν ο Χριστός συνοδευόμενος από δύο αγγέλους.

Μόλις συνήλθα, πήρα το φαναράκι μου και μεσάνυκτα ξεκίνησα για τον Άγιο Βασίλειο. Καθ΄ οδόν περικύκλωσαν την ψυχή μου οι δαίμονες. Φόβος και τρόμος με κατέλαβε. Έφθασα επιτέλους, αγωνιών και ασθμαίνων, στον Άγιο Βασίλειο. Είπα στον πάτερ Αθανάσιο: «Ειδοποίησε τον γέροντα ότι θέλω επειγόντως να τον συναντήσω». Με δέχθηκε αμέσως. Κάθισε. «Τί έχεις;» μου λέει. «Περίμενε, γέροντα, λίγο να συνέλθω και θα σου πω». Του διηγήθηκα τί μου συνέβη.

Ο γέροντας σηκώθηκε, με αγκάλιασε και καταχαρούμενος μου είπε: «Αυτό, παιδί μου, είναι το πρώτο σκαλί. Αυτή είναι η χάρις. Από ΄δω και πέρα άλλη πνευματική αμφίεση, άλλοι ορίζοντες, άλλη τροφή πνευματική, άλλη προσευχή σε περιμένουν. Αυτό πολλοί μοναχοί το περιμένουν χρόνια και λίγοι το γεύονται. Κι εσένα τόσο γρήγορα σου τό ΄δωσε ο Θεός».

ΠΗΓΗ : ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ,

εκδ. Ι. ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΥ «ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ»,

ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΑ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ, 2000, σ. 40-42.

http://tribonio.blogspot.gr

 http://agioritikesmnimes.blogspot.gr/

Άγιος Πορφύριος: «Ο Χριστιανός δεν ζει για τον εαυτό του…»

Ο χριστιανός, που ζει για τον εαυτό του δεν είναι χριστιανός, διότι δεν ζει εκκλησιαστικά. 

Ο αληθινά χριστιανός ζει για τον Θεό και για τον συνάνθρωπο, μιμούμενος τους χριστιανούς της πρώτης Εκκλησίας. Τότε είναι, που ζούμε κατά το πρότυπο των πρώτων χριστιανών [1], όταν ζούμε «κοινοβιακά» (κοινό θέλημα, κοινή ουσία, κοινή περιουσία, «άπαντα κοινά»). Η γνήσια εκκλησιαστική ζωή των Πράξεων, πρέπει να αποτελέσει το πρότυπο και των σημερινών εκκλησιαστικών κοινοτήτων-ενοριών. Τότε, στα πρώτα 200 χρόνια του Χριστιανισμού, η εκκλησιαστική κοινότητα λειτουργούσε ως ένα μεγάλο Κοινόβιο. Αυτή η αρχέγονη τέλεια εκκλησιαστική χριστιανική ζωή (η εν Χριστώ ενότης και κοινότης) διασώθηκε μέχρι σήμερα στα ορθόδοξα Μοναστήρια-Κοινόβια. Ο τρόπος ζωής των μοναστικών ενοριών, (δηλαδή των Κοινοβιακών Μοναστηριών) θα πρέπει να γίνει το πρότυπο για τις σημερινές κοσμικές ενορίες (τις εκκλησιαστικές κοινότητες που λειτουργούν μέσα στον κόσμο).

[1] Οι πρώτοι Χριστιανοί είχαν σαν πρότυπο την ζωή των Αποστόλων και του Κυρίου. Η αποστολική ομάδα με Γέροντα τον Κύριο, συνιστά το πρώτο πρότυπο Κοινοβιακό μοναστήρι.

«Η θεραπεία της ψυχής κατά τον Γέροντα Πορφύριο»

Πηγή: xristianos.gr 

http://www.diakonima.gr

 http://agioritikesmnimes.blogspot.gr

Η δύναμη της πίστης και η αδυναμία της απιστίας -....Φώτης Κόντογλου

 

Οι άνθρωποι έχουν στην καρδιά τους μεγάλο φόβο μήπως απομείνουν απροστάτευτοι και φτωχοί στη ζωή τους, και για τούτο, ο νούς και ο λογισμός τους είναι στο να μαζέψουν χρήματα ή να αποκτήσουν κτήματα κι΄ άλλα πλούτη, για να τα έχουνε στην ανάγκη τους.

Και καλά για εκείνους που δεν πιστεύουν στον Θεό, και κρεμούνε την ελπίδα τους στα χρήματα και στα άλλα πλούτη. Αλλά τί να πεί κανένας για εκείνους που λέγονται χριστιανοί, που πάνε στην εκκλησία και παρακαλούνε τον Θεό να τους βοηθήσει στη ζωή και που λένε πως έχουνε την ελπίδα τους στον Χριστό, στην Παναγία και στους Αγίους, κι απο την άλλη μεριά είναι φιλάργυροι, δεν δίνουνε τίποτα στα αδέρφια τους, τους φτωχούς, κι ολοένα μαζεύουνε χρήματα και πλούτη?

Στη ζωή μου είδα πως οι τέτοιοι λεγόμενοι χριστιανοί είναι οι περισσότεροι, κι απορεί κανένας πώς μπορούνε να συμβιβάσουν μια ζωή συμφεροντολογική, με τα λόγια του Χριστού, που λέει και ξαναλέει : '' Μή φροντίζετε για το τί θα φάτε και για το τί θα πιείτε και για το τί θα ντυθείτε. Κοιτάξετε τα πουλιά, μήτε κοπιάζουν, μήτε μαζεύουν, κι΄ όμως ο Πατέρας τους ο ουράνιος τα θρέφει. Κοιτάξετε με πόση μεγαλοπρέπεια είναι ντυμένα τα αγριολούλουδα, που κι ο ίδιος ο Σολομώντας δεν στολίστηκε σαν αυτά τα τιποτένια λουλούδια. Λοιπόν, αν για το χορτάρι του χωραφιού, που σήμερα λουλουδίζει κι αύριο το καίνε στο φούρνο, φροντίζει ο Πατέρας σας που είναι στον ουρανό, πόσο περισσότερο θα φροντίσει για εσάς ολιγόπιστοι?

Αυτά είναι λόγια καθαρά, απλά, σίγουρα, και δείχνουν πώς πρέπει να είναι η βάση και το θεμέλιο της διδασκαλίας του Χριστού. Γιατι πως μπορεί να έχει πίστη στον Χριστό ένας άνθρωπος, και μαζί να είναι κολλημένος στα χρήματα και στο συμφέρον, πολλές φορές μάλιστα περισσότερο κι απο τους άθεους? Θα πεί πως νομίζει πως θα ξεγελάσει τον Θεό. Αλλά ''Θεός ού μυκτηρίζεται'', δηλαδή ο Θεός δεν περιπαίζεται.

Κι όμως η πονηρή γνώμη του ανθρώπου όλα μπορεί να τα συμβιβάσει: Να είναι καλά γαντζωμένος στο χρήμα, δηλαδή στο διάβολο, που τον λέγει ο Χριστός Μαμωνά, θεό της φιλαργυρίας, και τον ίδιο καιρό να παρουσιάζεται για χριστιανός, να πηγαίνει στην εκκλησία, να κάνει σταυρούς και μετάνοιες, να κλαίει πολλές φορές απο την αγάπη του για τον Χριστό, αλλά να μην μπορεί να ξεγαντζωθεί απο τα λεφτά κι απο την μανία του παρά. Λογική δεν χωρά καθόλου σ΄αυτούς. Είναι ολότελα πονηροί κι ότι κάνουν το κάνουν για να το έχουν δίπορτο, κι ό,τι κερδίσουν. " Βάστα γερά ", σου λέει , τα λεφτά , που είναι χειροπιαστά, άναβε και κανένα κερί, κάνε και καμιά μετάνοια, για να έχεις το μέσο και με τον Χριστό. "Αν βγούνε αληθινά τα λόγια του για παράδεισο και για κόλαση, έχουμε κι απο εκει την σιγουριά. Ό,τι και να γίνει , είναι κανένας κερδισμένος"

Ο Απόστολος Παύλος λέει: " Αν πιστεύουμε στον Χριστό μοναχά για τούτη την ζωή, είμαστε οι πιο ελεεινοί άνθρωποι".  Γιατί οι ψευτοχριστιανοί παρακαλούνε τον  Χριστό προπάντων για τις υποθέσεις τούτου του κόσμου, για τις δουλειές τους, για τη σωματική υγεία τους, για τα παιδιά τους, και μόλις σκοτεινιάσει η κατάσταση, αρχίζουν τα παράπονα γιατί ο Χριστός και η Παναγία δεν τρέξανε να τους βοηθήσουν στις δουλειές τους, πολλές φορές σε τέτοιες δουλειές που είναι απάνθρωπες και που τους κάνουν να κακουργούν  καταπάνω στα αδέρφια τους.

Ο Απόστολος Παύλος λέει πάλι αλλού: " Είναι καλό να στερεώνετε την καρδιά σας με την ελπίδα στη χάρη του Θεού, κι όχι με φαγητά ( δηλαδή με σαρκικά και υλικά πράγματα ) που μ΄αυτά δεν ωφεληθήκανε όσοι αφιερώσανε την ζωή τους σ΄αυτά, δηλαδή στο να μαζέψουν χρήματα, ξεγελώντας τον εαυτό τους πως μ΄αυτά εξασφαλίζονται". Γιατί " επελθών γαρ ο θάνατος , ταύτα πάντα εξηφάνισται".

Δεν υπάρχει κανένα πράγμα πιο σίγουρο απο την ματαιότητα του κόσμου, κανένα. Όλη η ιστορία της ανθρωπότητας φανερώνει αυτή την απελπιστική ματαιότητα. Και όμως, πόσοι άνθρωποι στον κόσμο κάθισαν και σκεφθήκανε πάνω σ΄αυτό  το φανερότατο και σιγουρότατο φαινόμενο, στη ματαιότητα, που θα έπρεπε ο κάθε άνθρωπος να το έχει μέρα νύχτα μπροστά του? 

Μα εμείς κάνουμε σαν την στρουθοκάμηλο, που χώνει το κεφάλι της στην άμμο, για να μην βλέπει τον φονιά της, και νομίζει οτι κρύφτηκε απ ΄ αυτόν.

Πόσο αξιολύπητοι σ΄ αυτό απάνω είναι οι σπουδαίοι άνθρωποι της γής.Ενώ βλέπουν καθαρά πως το βάραθρο που κατάπιε όλους τους σπουδαίους απο καταβολής κόσμου, και πως τ΄ ανοιχτό στόμα του περιμένει να τους καταπιεί κι αυτούς, εκείνοι δώστου και καταγίνονται με μάταια και ψευδή, με πολιτικές πονηριές, με πολέμους, με ψευτομεγαλεία και με ανοησίες, που διαλαλώνται σ΄ολη την οικουμένη.

Ανοησία εκείνων που τους λέει ο κόσμος σοβαρούς, μυαλωμένους, τετραπέρατους, μεγαλοφυείς!

Τί φτώχεια αληθινά απο κρίση κι απο γνώση! Κι απο τέτοιους κυβερνιέται ο κόσμος. Ή οι άλλοι που καταγίνονται με μανία στις μάταιες φιλοσοφίες και στις τέχνες, και τους αποθεώνουν οι άλλοι οι πολλοί που δεν έχουν κουκούτσι κρίση, ενω ξέρουν καλά πως δεν θα περάσει πολύς καιρός που θα σβήσουν όλοι απο τον κόσμο!

Πηγή: Βιβλίο του Φώτη Κόντογλου - Ασάλευτο Θεμέλιο.  

http://posoagapo.blogspot.com

Ο ΘΥΜΟΣ ΔΕΝ ΣΥΜΦΕΡΕΙ..............

Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι το να αμύνεται κανείς δεν είναι άδικο, αλλά πρέπει και συ να συμφωνήσεις ότι δεν είναι και φιλοσοφημένο. Αυτό που λες θα ήταν λογικό, αν ήταν εύκολο και χωρίς πολλές περιπλοκές. Αν όμως, πριν να δικαιωθεί κανείς , αδικείται χίλιες φορές τότε είναι καλύτερα να μην προσθέτει στην αδικία που του έγινε κι άλλο κακό. Σου φαίνεται ότι μιλάω με αινίγματα; Θα προσπαθήσω λοιπόν να σου εξηγήσω. Σκέψου, αν θελήσει κανείς να αμυνθεί, τι χρειάζεται να πάθει. Πρώτα τον πλημμυρίζει ο θυμός και μετά τον διαλύει η οργή. Γιατί πρώτα φέρνει στο μυαλό του αυτό που έπαθε και μετά οργίζεται

και επιθυμεί την ανταπόδοση . Τρίτο, προκαλεί ταραχή γύρω του. Τέταρτο, κάνει χίλιους δυο λογισμούς. Πέμπτο, τον πιάνει δέος και τρεμούλα και αγωνία γιατί τον τρώει ο θυμός και τον συγκλονίζει ο φόβος για το πώς θα πετύχει την αντεπίθεσή του. Δε σου φαίνεται λοιπόν πως τιμωρείται αυτός ο ίδιος, πριν τιμωρήσει τον άλλον; Ενώ αυτός που φιλοσοφεί απαλλάσσεται από όλα αυτά. Φυσικά. Είναι κύριος της κατάστασης και εκεί τελειώνει το πράγμα. Με τον άλλο δεν είναι έτσι, χρειάζεται να βρει κατάλληλο χρόνο, τόπο, πονηριά και κακία, όπλα και μεθόδους , κολακεία και δουλικότητα και υποκρισία. Βλέπεις πόσο δύσκολη είναι η κακία ενώ η αρετή είναι εύκολη; Πόσο η μια είναι γεμάτη φασαρίες ενώ η άλλη ατάραχη; Κι όσο ο πονηρός άνθρωπος τα παθαίνει αυτά, άλλο τόσο απολαμβάνει γαλήνη αυτός που επιλέγει την αρετή.

Επιπλέον ,αυτός που αντεπιτίθεται, ανοίγει ένα φαύλο κύκλο έχθρας, ενώ αυτός που φιλοσοφεί βάζει γρήγορα στην έχθρα ένα τέλος. Γι’ αυτό το λόγο ημερεύει και τον άλλο, που είναι ανόητος, και τον προκαλεί να γίνουν φίλοι. Ισίδωρος Πηλουσιώτης

«Επειδή η αμαρτία στο βάθος της δεν είναι παρά κακία και υπερηφάνεια, πρέπει να θεραπεύουμε κάθε αμαρτωλό με την αγαθότητα και την αγάπη. Είναι αυτό μια μεγάλη αλήθεια που συχνά την λησμονούμε. Πράγματι συχνά, πολύ συχνά, ενεργούμε αντίθετα προς αυτή την αλήθεια. Προσθέτουμε κακία στην κακία, αντιθέτουμε υπερηφάνεια στην υπερηφάνεια. Έτσι η αρρώστια μεγαλώνει εξαιτίας μας και δεν υποχωρεί. Αντί να τη θεραπεύουμε την επιδεινώνουμε. Κύριε, ελέησέ μας, απάλυνε την καρδιά μας». Ιωάννης της Κρονστάνδης


Από το βιβλίο: «Ελένη Κονδύλη Μικρή φιλοκαλία της καρδιάς» ΑΚΡΙΤΑΣ Β΄ΕΚΔΟΣΗ 


http://www.pentapostagma.gr