2 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ Μάμαντος Μάρτυρα, Ιωάννου του Νηστευτού, Διομήδους, Ιουλιανού, Φιλίππου, Ευτυχιανού, Ησυχίου, Λεωνίδη, Ευτυχίου, Φιλάδελφου, Μελανίππου, Παρθαγάπης, Ελεάζαρ και Φινεές των Ιερέων, Αειθαλά & Άμμωνα

Άγιος Μάμας

Αλλά να πάμε τώρα, γιατί πέρασε η ώρα, να πάμε τώρα στη δεύτερη ημέρα του Σεπτεμβρίου. Δύο του μηνός γιορτάζει ο Άγιος μεγαλομάρτυς Μάμας και για την ακρίβεια παιδομάρτυς. Από τη Γάγγρα της Παφλαγονίας του Πόντου οι γονείς του, χριστιανοί όντες, μπήκαν, τους έβαλαν, στη φυλακή. Κι εκεί η μητέρα του, που ταν επίτοκος, τον εγέννησε οι γονείς του, όμως, σε λίγο πέθαναν από τα Μαρτύρια και τις κακουχίες τον ανέθεσαν σε μια χριστιανή, την οποίαν εκείνος εφώναζε μάμα μαμά μητέρα και τον ονόμασαν Μάμαντα. Ηχοποίητο. Λοιπόν και στα δεκαπέντε του χρόνια οδηγήθηκε στο Μαρτύριο τον εράβδισαν ανηλεώς, χωρίς λύπηση, δηλαδή, και έλεος, και του κρέμασαν μια σιδερένια σφαίρα απ’ τον λαιμό, και τον έριξαν στη θάλασσα ο Κύριος , όμως, τον έσωσε τον έβγαλε στη στεριά, σ’ ένα σπήλαιο. Κι εκεί ο Άγιος ζούσε με τα ελάφια, πίνοντας απ’ το γάλα τους αρκετόν καιρό τον βρήκαν, όμως, οι ειδωλολάτραι και τον υπέβαλαν σε φοβερά και μεγάλα βασανιστήρια τον έριξαν στην κάμινο να καεί και δεν εκάη του έκαναν και άλλα φοβερά και τίποτε δεν έγινε. Στο τέλος ο τύραννος, με μια τρίαινα, τον κάρφωσε και τον εφόνευσε.

Άγιος Ιωάννης ο νηστευτής

Γιορτάζει κι ένας πολύ πολύ μεγάλος Άγιος, 2 Σεπτεμβρίου ο Άγιος Ιωάννης ο νηστευτής, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως μέχρι την εποχή του, τον 6ο αιώνα, οι επικεφαλής της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως είχαν τον τίτλο του αρχιεπισκόπου. Όπως λέμε «του εν αγίοις πατρός ημών Ιωάννου αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου». Το λέμε ακόμη. Από τον Ιωάννη κι εδώθε, εδόθη ο τίτλος «πατριάρχης» οικουμενικός πατριάρχης. Σημέρα μπορεί να ενοχλεί κάποιους, άλλα τι να κάνομε; Αυτή είν η ιστορία μας. Κι αύτη είν η Εκκλησία μας. Αυτά δεν αλλάζουν ποτέ. Ήτανε σπουδαίος. Ήτανε χαράκτης. Χειρώναξ και είχε μεγάλη αρετή. Από λαϊκός που ήτο εφαίνετο πόσο μεγάλος θα γίνει τον ετιμούσαν όλοι και τον παρακαλούσαν όλοι να γίνει κληρικός και έγινε στο τέλος μοναχός και διάκονος και πρεσβύτερος. Δεν ήθελε, όμως, να γίνει πατριάρχης τον παρακαλούσαν, και τότε, όπως λέει το Συναξάριο, τον φοβέρισε ο ουρανός και του είπε: Αν δεν γίνεις, θα υποστείς πολλά. Θα σε ρίξομε στη θάλασσα και στη φωτιά» και έγινε. Κι εποίμανε την Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως 13 χρόνια. Από το 582 μέχρι το 595 επί Μαυρικίου αυτοκράτορος και τότε κρατούσε στα χέρια του, όχι μόνο την Κωνσταντινούπολη και την αυτοκρατορία, άλλα και την οικουμένη ολόκληρη. Τόσο ενάρετος ήτο και στα δεκατριάμισυ χρόνια που επατριάρχευσε, έκαμε τι; Τρία πράγματα: Νηστεία, αγρυπνία, προσευχή. Νήστευε τόσο πολύ, που κανείς άλλος δεν είχε νηστεύσει, όπως ο Άγιος γι αυτό και απεκλήθη και νηστευτής, όπως ακούσαμε. Δεν έτρωγε τίποτε σχεδόν. Λίγο πεπόνι, κανένα σύκο, αν υπήρχε, λίγο σταφύλι, και εκοιμάτο ελάχιστα και έτσι, με την προσευχή, τη νηστεία και την αγρυπνία του, έβγαζε δαιμόνια, έδιωχνε τους εχθρούς απ’ την Κωνσταντινούπολη και απ’ όλα τα μέρη της αυτοκρατορίας, με τη χάρη και τη δύναμη του και εθαυματουργούσε. 

Θεράπευε, ακόμα, και τυφλούς. Όπως έναν ηγεμόνα εκεί της Κωνσταντινουπόλεως, επικεφαλής, θα λέγαμε, τον υπουργό των οικονομικών, σημέρα , τον μετέλαβε κι ήταν τυφλός και λέει την ώρα που του μετεδιδε το Άγιον σώμα και αίμα: «Κύριε, Εσύ που εθεράπευσες τον εκ γενετής τυφλό, θεράπευσε κι αυτό τον δούλο Σου, που τώρα σε μεταλαμβάνει» και τι έγινε; Άνοιξαν τα μάτια του ανθρώπου, καθώς έπαιρνε το Άγιον Σώμα και Αίμα του Χριστού! Αύτη είν η πίστη μας! Αύτη είν η Εκκλησία μας! Αύτη είν η χάρη του Θεού! για να μην λέμε πολλά, γιατί είναι πολύ μεγάλος ο βίος του Αγίου , εμείς εδώ απλά ανάβουμε φωτιές, για να πάτε να βρείτε περισσότερα, και κάνομε νύξεις, ανοίγουμε την πείνα δηλαδή, νυγμούς πείνας, εκοιμήθη ο Άγιος 2 Σεπτεμβρίου του 595 μ.Χ. και καθώς προσκυνούσαν το λείψανο του, την ώρα της κηδείας του, πήγε και ο έπαρχος της Κωνσταντινουπόλεως, ο έπαρχος της πόλεως, μεγάλη θέση, σπουδαία, Νείλος ονόματι και προσκύνησε, δηλαδή ασπάσθηκε, αυτό σημαίνει προσκύνησε, τον ασπάσθηκε τον Άγιο. 

Κι ο Άγιος τι έκανε; Σήκωσε το κεφαλάκι του και του ανταπέδωσε τον ασπασμό. Κανείς δεν είναι πεθαμένος γι αυτό να μην φοβούμεθα για τον Θεό ζούνε όλοι επέτρεψε ο Θεός και η ψυχή μπήκε πάλι και σηκώθηκε. Αυτό είναι! Αυτό που περιμένουν τα λείψανα μας, στα κοιμητήρια και οπουδήποτε, και καμένα να ναι κι ο,τιδήποτε, δεν χάνεται τίποτα από τη φύση, έλεγε και ο Μπιφφόν, περιμένουνε την ψυχή να μπει και λοιπόν, και τον ασπάσθηκε και κει του πε και κάτι στ αυτί, που ποτέ εκείνος δεν το ανακοίνωσε. Κι όλοι το είδαν αυτό και θαύμασαν και είπαν: «Τι θρησκεία έχομε» Κι εδόξασαν τον Θεό έθαψαν τον Άγιο στον ναό των αγίων Αποστόλων, στο Ιερό Βήμα, και τον είχαν προστάτη, όπως και σημέρα , στους αιώνες τον έχει κι η Αγία μας Εκκλησία τον Άγιο Ιωάννη τον νηστευτή, τον πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως. Ας έχουμε κι εμείς την ευχή του, ας προστατεύει και τη Βασιλεύουσα, ας προστατεύει και την οικουμένη, ως οικουμενικός εκείνος πρώτος πατριάρχης, σπουδαίος και μεγάλος.

πηγη