Η αγιότητα του αγίου Κωνσταντίνου χωρίς απολογίες

Αυτή η ανάρτηση για τον μέγα Κωνσταντίνο και την αγιότητα του, αφορά πρώτιστα τους χριστιανούς, αν και δεν θα με πείραζε να ασχοληθούν κι άλλοι μαζί της. Θα μου επιτρέψετε να μην συμμετέχω σε διαλόγους απολογητικούς. Σας το λέω από τώρα από σεβασμό για να μην υποχρεωθείτε να προχωρήσετε παρακάτω.

Για την αγιότητα του Κων/νου έχει επιστρατευτεί τόση μίζερη και κουραστική διαλεκτική και ένας ποταμός ηθικολογίας, από όλους εμάς πού δεν στηρίζουμε την ηθική την ίδια με τα λόγια και τις πράξεις μας. παραδόξως. Συνήθως, λέμε πώς να ο άγιος έκανε τόσα στην ζωή του, όλα αυτά δικαιολογούνται από την θέση ευθύνης του και ξεπλένονται με την μετάνοια και το βάπτισμα του στην κλίνη του θανάτου. Κάποια στιγμή όμως πρέπει να βγάλουμε αυτά τα παραμορφωτικά γυαλιά πού μας δείχνουν τόσο σοφούς και ευχάριστους διαλεκτικά και να στραφούμε προς τα καθ΄ημάς, προς τα ίδια, προς την πνευματική θεώρηση της πίστης μας.

Ο άγιος Κων/νος ήταν άγιος από τον καιρό πού ήταν ακόμα αβάπτιστος. Ήταν άγιος την στιγμή πού φερόταν και ενεργούσε σαν ηγεμόνας υπήκοος στον ρωμαϊκό νόμο, με τίμημα αιματηρό πολλές φορές. Ήταν άγιος την στιγμή πού είχε κοινή και διπλή αντιπαράθεση και με τον Άρειο και με τον μέγα Αθανάσιο και φάνηκε συμβιβαστικός με τους "άλλους" μα σκληρός με τους αγίους. Ήταν άγιος όταν διατηρούσε τον τίτλο του pontifex maximus των ειδώλων και φερόταν ίσα στους ειδωλολάτρες και τους χριστιανούς. Και άλλα πολλά. Εμείς κρίνουμε τους αγίους με τα κοινά μέτρα όποιας ηθικής, κώδικα και με νόμους τιμής και ευσέβειας πού έχουμε ασπαστεί και υιοθετήσει. Ξεχνάμε όμως την πνευματική αλήθεια και πραγματικότητα της προσωπικής πορείας κάποιου, της προσωπικής του περιπέτειας και σχέσης με τον Θεό η οποία στην περίπτωση του αγίου είναι και εκκλησιαστική πορεία, αφού τόσο ωφέλησε την Εκκλησία. Ο ίδιος επιλέχτηκε  από τον Θεό και αν κάποιος είναι συνειδητός χριστιανός και δεν ταλανίζεται, οφείλει στην συνείδηση του αν μη τι άλλο, να παραδεχτεί ένα όραμα, πού δέχονται ιστορικοί, χριστιανοί και μή .Απο κει και πέρα ξεκινά η δική του πορεία και αναζήτηση.

Κανείς από τους αγίους δεν εξαιρέθηκε από την αμαρτία και την πτώση και την μειοδοσία της απιστίας πολλές φορές. Αυτός ο δρόμος του καθένα δεν χωράει εύκολες κριτικές και αφορισμούς, από αυτούς πού συνηθίζουν ως οφείλουν οι στυγνοί ακαδημαϊκοί. Να μάθουμε να τα βλέπουμε όλα με πνευματικά εν Χριστώ μάτια και κριτήρια. Κανείς μας δεν καθίσταται σύμβουλος του Θεού στις επιλογές και τις κλήσεις του. Η Εκκλησία τίμησε τον άγιο ίσα με τους αποστόλους. Η κοινή νοικοκυρίστικη λογική μου λέει πώς τον τίμησε για τα κοινά οφέλη πού απαιτεί κανείς μέσα στον χώρο των ανθρώπων και την ιστορία τους. Η πνευματική μου...λογική μου μιλάει για θεϊκή πληροφορία(επισφράγιση της η μυρόβλυση και τα θαύματα του) και αναγνώριση του αγίου ως αποστόλου. Η αγιότητα του Κωνσταντίνου δεν ξεκινά από το βάπτισμα του, αλλά καταλήγει σε αυτό ως επισφράγιση του έργου του. Μια πορεία με πολλά σκαμπανεβάσματα μα μια πορείας ΚΑΡΔΙΑΣ με την ορθόδοξη πνευματική έννοια. Καρδίας πού είχε ήδη ετάσει και δοξάσει ο Θεός. Αυτή είναι και η δίκαια κρίση του ευαγγελίου. Η άλλη λέγεται κατ όψιν και αφορά τους λογικούς καλούς ανθρώπους του κόσμου. Θέλει τρέλα μεγάλη για να παρακολουθήσει να αποδεχτεί κανείς όσα του δόθηκαν ή δόθηκαν στους άλλους από τον Θεό. Γι αυτό ας ξεφύγουμε λίγο από τον εαυτό μας και ας βλέπουμε τα πράγματα από την σκοπιά πού δεν τα βλέπει ο κόσμος. 

Τέτοιους "ανόητους" δικαιώνει και αγαπά ο Θεός.

 πηγη