στου βίου τη θάλασσα τη φουρτουνιασμένη....

Δεύτερη Κυριακή του Ματθαίου σήμερα, αγαπητοί, και το Ευαγγέλιο (Κεφ. δ΄, 18-23) μας φέρνει στη θάλασσα, τη θάλασσα της Γαλιλαίας, εκεί όπου περιπατούσε ο Ιησούς ένα πρωινό κοντά στην παραλία της.

Και ψάρεψε τους πρώτους αλιείς ανθρώπων, τους δύο Αποστόλους: τον Πέτρο και τον Ανδρέα, οι οποίοι έριχναν τα δίχτυα στη θάλασσα, επειδή ήσαν ψαράδες. Και τους εκάλεσε να έλθουν κοντά Του, να γίνουν αλιείς ανθρώπων. Και κείνοι αμέσως, «ευθέως», όπως λέει το Ευαγγέλιο, άφησαν τα δίχτυα και Τον ακολούθησαν. Τι δείχνει αυτό και τι σημαίνει; Τη δύναμη και τη χάρη και τον τρόπο που έχει ο Ιησούς Χριστός να φέρνει κοντά Του τους ανθρώπους -πρώτος Εκείνος και Μεγάλος Ψαράς- και να τους κάνει δικούς Του. Κι ύστερα, να τους βάνει να κάνουν κι αυτοί το δικό Του το έργο, όσο μπορούν.

Και στη συνέχεια, πηγαίνοντας πιο κάτω, βρίσκει άλλους δύο αδελφούς, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, τους γιους του Ζεβεδαίου, μαζί με τον πατέρα τους, οι οποίοι διόρθωναν και ετοίμαζαν τα δίχτυα. Τους εκάλεσε και κείνους, και αυτοί με προθυμία, όπως και οι πρώτοι, άφησαν τα δίχτυα αλλά και τον πατέρα τους και Τον ακολούθησαν. Αυτό είναι πιο συγκινητικό, διότι δεν άφησαν μόνο τα άψυχα δίχτυα όπως οι πρώτοι, αλλά και τον πατέρα τους, τον αγαπημένο τους Ζεβεδαίο.

Ετσι είναι. Αμα κανείς αγαπήσει τον Κύριο, τα αφήνει όλα, τα θυσιάζει όλα. Και ο Κύριος μετά τι κάνει; Του τα χαρίζει όλα, γιατί άφησαν εκείνοι τον πατέρα τους και μετά έγιναν αλιείς ανθρώπων και μετά οι αναμορφωταί της Οικουμένης και μετά οι σωτήρες -μετά τον Σωτήρα Χριστό- όλου του κόσμου.

Και ο Ιησούς, στη συνέχεια, τι κάνει;
Δεν κάθεται καθόλου. Διέτρεξε τη Γαλιλαία όλη. Και πήγαινε στις Συναγωγές των Ιουδαίων και εκήρυττε το Ευαγγέλιο της Βασιλείας, για να δείξει στους Ιουδαίους, και μάλιστα στους θρήσκους και ένθεους, ότι ο Νόμος και οι Προφήται εξεπληρώθησαν, πραγματοποιήθησαν και το Ευαγγέλιο της Βασιλείας ήτανε ο Ιδιος ο Χριστός, η Βασιλεία των ουρανών στη Γη.

Και πήγαινε και στις κώμες. Και πήγαινε παντού ο Χριστός και εδίδασκε. Και εθεράπευε «πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν».
Κάθε ανίατη ασθένεια, κάθε μακρονοσία, αλλά και κάθε αρχόμενη ασθένεια και κάθε τι το κακό. Δηλαδή ο Κύριος τα εθεράπευε όλα όπου έβρισκε άρρωστο, τον έκανε καλά. Οπου έβρισκε πεθαμένο τον ανάσταινε. Αυτός είναι ο Χριστός μας.
Και τώρα, επάνω στη θάλασσα του βίου, περπατάει μαζί με την Αγία Του Εκκλησία και μαζεύει όλους τους κριματισμένους και παραστρατημένους της Γης κι όλους τους ναυαγούς, με αγάπη γλυκιά, με τρυφερότητα άφατη και με τρόπο ανείπωτο.

Και μεις, ποντοπόροι αυτής της θάλασσας, ας τρέχομε, όσο μπορούμε, κι ας προφτάνομε το καράβι του Ιησού, το οποίο κτυπούν χίλιοι άνεμοι, αλλά δεν το βυθίζουν.

Ούτε πρόκειται να το βυθίσουν. Αυτό να το ξέρομε.

(Του αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη - Το κήρυγμα της Κυριακής)

http://misha.pblogs.gr/