Ο μαρτυρικός θάνατος του Προδρόμου συγκινεί και μας διδάσκει όλους

Δεκάτη τέταρτη Κυριακή του Ματθαίου σήμερα, αγαπητοί, και μνήμη της αποτομής της Τιμίας Κεφαλής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, δηλαδή του μαρτυρικού του θανάτου. Το Ευαγγέλιο (Μάρκου, Κεφ. ς', 14-30) είναι από τη Θεία Λειτουργία του μεγάλου Προδρόμου. Η Εκκλησία κάνει τιμή και αφιερώνει το Ευαγγέλιο της Κυριακής στη μνήμη του Αγίου Ιωάννου και αναφέρεται στον μαρτυρικό του θάνατο από τον Ηρώδη Αντύπα, τον Τετράρχη της Γαλιλαίας και Περαίας, που ήταν τέκνο του μεγάλου Ηρώδου, ο οποίος εσφαγίασε τα νήπια κατά τη Γέννηση του Χριστού μας.

Εμαθε ο Ηρώδης για τον Χριστό και παραξενεύτηκε. Και είπε πως «ο Χριστός είναι ο Ιωάννης ο Πρόδρομος, τον οποίο εγώ αποκεφάλισα και τώρα αναστήθηκε από τους νεκρούς -δεν έχουμε μετεμψύχωση που λένε οι διάφοροι- και με νέες δυνάμεις κάνει πολλά και μεγάλα». Και τα είπε αυτά ο Ηρώδης, διότι εκείνος, όταν ζούσε ο Ιωάννης, τον συνέλαβε και τον έριξε στη φυλακή εξαιτίας της Ηρωδιάδας της συζύγου του, που παράνομα την πήρε από τον Φίλιππο τον αδελφό του και την έκανε γυναίκα του. Ο Ιωάννης, δε, την επι-
τιμούσε με θάρρος και ειλικρίνεια και αγάπη. Η Ηρωδιάδα επέμενε και τον έβαλε στη φυλακή, όμως δεν τον εφόνευσε παρότι η Ηρω-διάδα επέμενε, αλλά πήγαινε στη φυλακή, που ήταν κοντά στο παλάτι του στη Μαχαιρούντα, έβλεπε και άκουγε με ευχαρίστηση τον Ιωάννη -τη φυλακισμένη αλήθεια-, ενώ έκανε πολλά από αυτά που του έλεγε. Τι φοβερό, αλλά και τι υπέροχο! Ο εγκληματίας Ηρώδης να τιμά τον Άγιο Ιωάννη, γιατί είχε αντιληφθεί πως ήταν άνδρας άγιος απέναντι στον Θεό και δίκαιος απέναντι στους ανθρώπους.
Ηρθε όμως η ευκαιρία: εόρταζε τα γενέθλιά του, είχε καλέσει το αρχοντολόι της περιοχής και άρχισε το φαγητό, το γλέντι και το ποτό. Στην κορυφαία στιγμή δε αυτού του «συμποσίου του μισητού», όπως το λέει η υμνολογία της Εκκλησίας, μπήκε μέσα η κόρη της Ηρωδιάδας, η Σαλώμη, και χόρεψε τόσο καλά και τόσο κολασμένα ώστε ο Ηρώδης και οι υπόλοιποι ενθουσιάστηκαν.

Και ο βασιλιάς της είπε με όρκο να του ζητήσει ό,τι θέλει, μέχρι και το μισό του βασίλειο, και θα της το δώσει. Εκείνη πάει στη μάνα της και λέει: «Τι να ζητήσω;». Κι αυτή αμέσως βρήκε την ευκαιρία και είπε: «Το κεφάλι του Ιωάννη μέσα στο πιάτο». Λυπήθηκε ο βασιλιάς, αλλά επειδή ορκίστηκε -τι μάταιοι όρκοι!- ήθελε να πραγματοποιήσει αυτό που έταξε. Γι' αυτό έστειλε τον σωματοφύλακά του στη φυλακή, έκοψε το κεφάλι του Αγίου Ιωάννου και το έφερε στο πιάτο, το έδωσε στο κορίτσι, κι αυτό στη μητέρα του. Τι κι αν έκοψαν την κεφαλή του Αγίου Ιωάννου; Ο λόγος του Θεού δεν δένεται και η αλήθεια δεν υποκύπτει σε καμία βία και σε καμία δυναστεία.

Ηρθαν οι μαθητές του Αγίου Ιωάννου, πήραν το λείψανό του, το έθαψαν και ανήγγειλαν στον Ιησού αυτό που έγινε. Ηρθαν και οι Απόστολοι, που ήσαν περιοδεία, και είπαν στον Ιησού «όσα εποίησαν και όσα εδίδαξαν».

Τι σημαίνει αυτό; Οτι ο δρόμος του Αγίου Ιωάννου τελείωσε και άρχισε ο δρόμος του Χριστού. Ο πρόδρομός Του, όμως, διά του μαρτυρικού θανάτου κατέβηκε χαρούμενος στον Αδη και προετοίμασε και εκεί τον δρόμο του Χριστού. Προπορεύτηκε του θανάτου του Χριστού και στον Αδη ο Αγιος Ιωάννης και Τον περίμενε. Και στην εικόνα της Αναστάσεως που έχουμε, την ορθόδοξη, η κάθοδος δηλαδή του Ιησού Χριστού στον Αδη, ανάμεσα στους εκεί, πρώτος ο άγιος Ιωάννης, ο οποίος κηρύττει πλέον τον Χριστό παρόντα και έλεγε: «Ιδε ο αμνός του Θεού, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου».

Ενα τροπάριο του όρθρου της ημέρας του Αγίου Ιωάννου μας λέει μια ωραία ευχή και με αυτή τελειώνουμε: «Κύριε, με τις πρεσβείες του Βαπτιστού σου, χάρισε ειρήνη στις ψυχές μας. Αμήν».


Το κήρυγμα της Κυριακής Του αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη

http://misha.pblogs.gr/