Η Έλενα που έζησε όλη τη ζωή Της στο καρότσι.....

http://tvxs.gr/news

Πάνε πολλά χρόνια από τότε που γνώρισα στη Θεσσαλονίκη την Έλενα στο καρότσι.....

Είμασταν φοιτητές σε διαφορετικές σχολές ..

Την έβλεπα στο δρόμο να την οδηγούν διάφορα παιδιά και Εκείνη καθισμένη Αρχόντισσα πάνω στο καρότσι να χαμογελά και να πειράζει τους γνωστούς της σαν να μην είχε κανένα πρόβλημα κανένα κόμπλεξ....

θυμάμαι το ιλαρό της πρόσωπο, το καθάριο βλέμμα, συνδυασμός αληθινής σεμνότητας με πνευματική παλικαριά!!! από τότε έβαλα το λογισμό να τη γνωρίσω... κάτι με τράβαγε... αλλά απότι κατάλαβα μετά όλοι οι άνθρωποι που την γνώριζαν έτσι ένοιωθαν...μια έλξη να μιλήσουν μαζί της ...να Παρηγορηθούν από την Ελενα που πάντα ένα καλό λόγο είχε να σου πει σε όλους μας... ένα παράδειγμα από το Γεροντικό ή από βίο Αγίων είχε να παραθέσει ανάλογα τη περίπτωση... όλα αυτά τόσο φυσικά, τόσο αληθινά που ακόμα και άπιστος να ήσουν το δεχόσουν σαν καρπό ζωής...της δικιάς της!!!

Η Έλενα ζούσε μόνη της..ο καλός Θεός της επέτρεψε τη δυσκολία της ανατομικής σωματικής υστέρησης του σώματος της, αλλά την έδωσε πλούσια την εξυπνάδα, την ικανότητα να στηρίζεται στη ζωή μόνη της ... αλλά και να προσελκύει τους γύρω της, όχι όμως να τη λυπηθούν αλλά για να πάρουν μάλλον περισσότερο παρά να δώσουν....

Ο καλός Θεός δεν είναι άδικος, την κατάλληλη στιγμή στη ζωή Της. της έδωσε και τον Κυρηναίο να τη βοηθά και να την στηρίζει ως βακτηρία ...την Δήμητρα...μια Μεγάλη Καρδιά...μια καρδιά Θυσίας... ένα ευγενικό πρόσωπο που αγάπησε πνευματικά , ευλαβικά την Ελενα και μέχρι τώρα την υπηρετεί αβίαστα... εντελώς αγαπητικά και έχοντας παραιτηθεί από κάθε δικό της ... όπως την εκμετάλευση των σπουδών της, το γάμο της, το προσωπικό της εν τέλει συμφέρον!!! φοβερή η παρουσία του Θεού.... όλοι εκστατικά όλα αυτά τα χρόνια παρακολουθούσαμε τη ζωή της Έλενας... αλλά οι ευλογημένες ψυχές κρύβονται και ξέρει ο καλός θεός να τους προστατεύει από κοσμικούς στο μυαλό ανθρώπους όπως εμείς...

Η ζωή της ήταν ένας συνεχής Γολγοθάς ... αλλά ένας ευλογημένος Γολγοθάς... όπως ξέρει Εκείνος να χαρίζει στα ευλογημένα του παιδιά...


Γολγοθάς από κάθε άποψη...και σωματική με τους πόνους της ακινησίας...των οργανικών παθήσεων που ακολούθησαν λόγω της ιδιόμορφης κατασκευής του σώματος (πολύ μικρόσωμη και με δυσπλασίες).. ακόμα και την επάρατη νόσο του καρκίνου της έδωσε ο Πανάγαθος για να "κολλήσει βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα" όπως πολύ εύστοχα μου είπε ένας ευλογημένος Λευίτης που βρίσκεται δίπλα της τώρα και πάντα μαζί με την αγαπητική Παπαδιά του....

Γολγοθά από τις ανθρώπινες αδυναμίες των γύρων Της που τραυμάτιζαν την ευαίσθητη πνευματικά καρδιά της.....και μεγάλωναν κάποιες στιγμές τη μοναξιά .... αλλά Εκείνη ήξερε πάντα έμπειρα να τα ακουμπά στο Σταυρό του Κυρίου!

Ανήμερα της Κυρίας μας...της γλυκιά μας Μάνας... ήρθε το μαντάτο....η Ελενα ετοιμάζεται λέει για το μεγάλο ταξίδι...η Κυρά Παναγιά την θέλει μαζί της, βοηθό στα τρεχάματα της για να βοηθά το κόσμο το δύσκολο καιρό που ζούμε...Η Ελενα πια δυσκολεύεται ακόμα και να μιλήσει, αλλά και να αναπνεύσει....ο καρκίνος την αγκάλιασε για τα καλά...και έτσι μόνο ισχυρά παυσίπονα θα την βοηθάνε μέχρι Αυτός που την αγάπησε τόσο πολύ και τον λάτρεψε, να έρθει τη κατάλληλη στιγμή να την πάρει κοντά Του, μαζί με τους τόσους Αγίους που η Ελενα μας είχε για παρέα πάντα αλλά και τις δύσκολες και μοναχικές της ώρες..... μέρες.... μήνες... τα χρόνια της επίγειας ζωής Της.

όλα αυτά είναι ελάχιστα και πολύ πρόχειρα γραμμένα, αλλά με καρδιά αγαπητική για την Ελένη μας....και μπορεί να ακούγονται πολύ περίεργα σε έναν που δεν την έχει ζήσει.... μπορεί να διαβάζονται τραγικά ...πως ο καλός Θεός να επιτρέπει να περνάνε τόσο δύσκολα στα μάτια των λογικών ανθρώπων κάποιοι "εκλεκτοί"????

ε είναι και αυτό ένα από τα σημεία των καιρών που η ανθρωπινή δικονομική λογική του πάρε-δώσε και της απολαυστικής αυτάρκειας δεν μπορεί να καταλάβει... αλλά αν λίγο σκεφτούμε, θα δούμε ο καθένας μας στη προσωπική του ζωή πότε ήταν οι πιο εποικοδομητικές τους στιγμές??? μετά από μια ακούσια δυσκολία που πέρασε.. μετά το "κλάδεμα"...ας μη κρίνουμε το Θεό στο πως μας χειρίζεται....δεν είναι για μας τους αδύναμους αυτός ο τρόπος ζωής όπως της Ελενας..... απλά ας μείνουμε στην μεγάλη υπομονή Της...στην αγωνιστικότητα Της...στην αγαπητική Της προσπάθεια να παρηγορήσει το κάθε δυσκολεμένο που πήγαινε κοντά Της....τη καρτερικότητα να σηκώσει το Σταυρό Της σαν να μην έκανε κάτι σημαντικό.... όπως μονολογούσε κάποιες φορές, τρόμαζε με τις δυσκολίες κάποιων ανθρώπων και παρακαλούσε το Θεό να τους δυναμώνει και άφηνε τον εαυτό Της απέξω...

Παρακαλούμε τον Κύριο... ναναι καλά...να την παρηγορεί όπως Εκείνος ξέρει καλύτερα από τον καθένα μας...και ας έχουμε την ευχή Της αλλά και της Δήμητρας που τόσο θυσιατικά την διακονεί...και ας έχουμε στο μυαλό μας ότι όταν εμείς αγχωνόμαστε για το πως τα διατηρήσουμε τα κεκτημένα στο κόσμο τούτο ...άλλοι κάνουν σημαντικές επενδύσεις στην πραγματική Πατρίδα που όλοι αργά ή γρήγορα θα κατοικήσουμε...!!!!

για την αντιγραφή του κειμένου ενός φίλου....http://ahdoni.blogspot.com/